Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teoria relewancji" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Recenzja polskiego wydania książki D. Sperbera i D. Wilson Relevance. Communication and Cognition
    Autorzy:
    Wroński, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/600416.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Sperber D.
    Wilson D.
    teoria relewancji
    Opis:
    Recenzja książki: D. Sperber, D. Wilson, Relewancja. Komunikacja i poznanie, przeł. Magdalena Charzyńska-Wójcik, Małgorzata Kata, Iwona Matyjas (rozdz. 1), Ewa Willim (rozdz. 2), Maria Jodłowiec (rozdz. 3), Małgorzata Majewska, Agnieszka Solska (rozdz. 4, posłowie), red. nauk. Maria Jodłowiec, Agnieszka Piskorska, Kraków: Tertium, 2011.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2016, 32, 1; 124-128
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humorous and Non-Humorous Effects in Sitcoms: a Relevance-Theoretic Perspective
    Autorzy:
    Wieczorek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171458.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Relevance Theory
    sitcom
    humorous effect
    cognitive effect
    non-propositional effect
    weak communication
    teoria relewancji
    sitkom
    efekt humorystyczny
    efekt poznawczy
    efekt niepropozycyjny
    słaba komunikacja
    Opis:
    Humorous utterances can be divided into those which are created for their own sake (that is, to amuse others), dubbed autotelic humour, and those which communicate truthful and/or untruthful meanings germane to the ongoing conversation, dubbed speaker-meaning-telic humour (Dynel 2018). The present paper carries out a qualitative analysis of humorous units in sitcom discourse with a view to delineating a number of propositional meanings, which can be potentially derived by the TV recipients. Special attention is confined to one of the most powerful tools used to explain humour in various humorous manifestations, i.e. weak implicatures (Sperber and Wilson 1986 [1995]; Wilson and Sperber 2004). It is believed here that pragmatic COMPREHENSION mechanisms proposed within Relevance Theory and the notion of weakly communicated assumptions are two sides of the same coin since these account not only for the viewer’s recovery of a humorous interpretation but also of an array of non-humorous propositional meanings. Moreover, the participatory framework has been employed as an additional parameter to show the difference in the reception of a dialogue by fictional characters and the viewers.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2020, 15; 312-323
    2083-1765
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interpretacja "w czasie rzeczywistym": struktura tematyczno-rematyczna a teoria relewancji
    The Thematic-Rhematic Structure of Polish utterances from the perspective of "online" interpretation and Relevance Theory
    Autorzy:
    Sax, Daniel J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568128.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    Thematic-Rhematic Structure
    Relevance Theory
    language processing
    sentence stress
    word order
    Opis:
    The paper examines the relationship between the abstractly understood Thematic-Rhematic Structure (TRS) of utterances, a theoretical approach initiated by Bogusławski (1977), and the "online" processing and interpretation of utterances in real time by the hearer. Focusin on three Polish examples, we propose a more dynamic approach to TRS based on ideas from Relevance Theory (Sperber and Wilson 1995), and redefine the notions "theme" and "rheme" in dynamic terms, from hearer's perspective. We present a formalis for modeling how the multi-level nature of TRS emerges out of real-time processing mechanisms: different theme-rheme divisions may arise at different (earlier or later) stages of processing. A main claim is that presuppositional and stylistic effects related to the flexibility of sentence stress position and word order in Polish can be explained well in such a dynamic model. On the sub-utterance level, both stress position and word order ("exponents" of TSR) serve to guide the hearer's investment of effort into positing and verifying hypotheses about the explicit and implicit content of the utterance as a whole, while processing by the hearer is still underway.
    Źródło:
    Linguistica Copernicana; 2012, 2(8); 173-203
    2080-1068
    2391-7768
    Pojawia się w:
    Linguistica Copernicana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie przenośni jako nacechowanej negatywnie strategii grzecznościowej w artykułach prasowych
    Autorzy:
    Piskorska, Agnieszka Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1196032.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
    Tematy:
    impoliteness
    metaphor
    implicature
    relevance theory
    impression
    niegrzeczność
    metafora
    implikatura
    teoria relewancji
    wrażenie
    Opis:
    Artykuł dotyczy zastosowania przenośni w artykułach prasowych o charakterze polemicznym, w których ten środek stylistyczny użyty jest do sparafrazowania poglądów, będących przedmiotem polemiki. Metaforyczne sformułowania prowadzą do interpretacji, w której osoba głosząca dany pogląd jawi się jako niekompetentna lub ograniczona, przez co stanowią one naruszenie „twarzy” tej osoby i wprowadzają do argumentacji element nacechowany negatywnie. W pracy przedstawiono pogląd, iż pośredni i implicytny charakter komunikatu ma kluczowe znaczenie w spełnieniu tej funkcji.
    The paper deals with the use of metaphor in press articles for the sake of paraphrasing opinions targeted by a polemist. Metaphorical formulations give rise to an interpretation in which the proponent of the targeted opinion appears as incompetent or downright daft, thereby constituting a threat to his/her face. By this token, such metaphors become a means of impoliteness strategy. It is argued that indirectness and implicitness are conducive to fulfilling the impoliteness function.
    Źródło:
    Res Rhetorica; 2020, 7, 3; 46-61
    2392-3113
    Pojawia się w:
    Res Rhetorica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Weak Communication, Joke Targets and the Punch-Line Effect: A Relevance-Theoretic Account
    Autorzy:
    Piskorska, Agnieszka
    Jodłowiec, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52802969.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    joke
    relevance theory
    weak communication
    cognitive effect
    comprehension heuristic
    humour target
    dowcip
    teoria relewancji
    efekt poznawczy
    heurystyka rozumienia wypowiedzi
    obiekt humoru
    Opis:
    The paper offers an analysis of the cognitive mechanisms underlying the production and comprehension of verbal jokes in terms of what relevance theorists refer to as weakly communicated import. While pragmatic analyses of humour emphasize the role of the inferential stages that the audience is intended (or even manipulated, Yus 2016) to go through in processing a joke, the weak communication model presented here focuses on the punch-line effect, exploring the nature of the “cognitive climax” that is created. On this account, a vast array of weakly communicated assumptions, resulting in a cognitive overload effect, rather than incongruity resolution on its own, is identified as the laughter-inducing mechanism underlying verbal humour. The central idea is that universal and culture-specific humour-generating elements in jokes have one quality in common, viz. their potential to cause a cognitive overload effect, which may, and often does, result in amusement. On this approach, what is typically recognized as national or ethnic humour is posited to recruit the same humour-invoking pragmatic mechanisms as in other kinds of jokes, the principal difference lying in the choice of the target being mocked, which must be well-known to the audience for the cognitive overload effect to be brought forth. 
    Artykuł przedstawia analizę mechanizmów poznawczych stanowiących podłoże humoru w dowcipach słownych, wykorzystującą pojęcie tzw. słabej komunikacji, zaproponowane przez teorię relewancji. Podczas gdy większość pragmatycznych modeli humoru podkreśla rolę rozwiązania inkongruencji oraz poszczególnych etapów inferencyjnych, przez które odbiorca jest planowo prowadzony w interpretacji żartów (por. Yus 2016), przedstawiona tu analiza tłumaczy efekt humorystyczny przez pryzmat swoistego „przeciążenia poznawczego”, które towarzyszy przetwarzaniu pointy dowcipu. W tym ujęciu wiele słabo komunikowanych informacji, do których odbiorca nagle uzyskuje dostęp w momencie, gdy dowcip się kończy, tworzy efekt przeciążenia poznawczego dający impuls do reakcji afektywnej. Analiza humoru na gruncie pojęcia słabej komunikacji wskazuje, że wspólnym mianownikiem tekstów uznawanych za śmieszne pod każdą szerokością geograficzną i tzw. humoru etnicznego czy narodowego jest to, że kluczowe pojęcia i postaci w tekście, stanowiące cel satyry, muszą (przynajmniej potencjalnie) dawać dostęp do całego wachlarza informacji, gdyż w innym wypadku efekt słabej komunikacji nie zaistnieje. O śmieszności dowcipu przesądza zatem nie samo zrozumienie jego treści i pointy, ale osiągnięcie specjalnego efektu poznawczego. 
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2018, 13, 1; 25-44
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autentyczna komunikacja w dyskursie edukacyjnym: rola języka nauczanego i ojczystego
    Authentic communication in educational discourse: The role of the target language and the mother tongue
    Autorzy:
    Niżegorodcew, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1037604.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Collegium Novum. Polskie Towarzystwo Neofilologiczne
    Tematy:
    authentic communication
    educational disourse
    Relevance Theory
    autentyczna komunikacja
    dyskurs edukacyjny
    Teoria Relewancji
    Opis:
    This article discusses different approaches to authentic communication, pro-posing a new definition of authentic communication in educational discourse, based on this author’ s application of Sperber and Wilson’s (1986/1995) Relevance Theory to functions of target and native language in the language classroom. According to the proposed definition, authentic communication in the L2 classroom refers to such uses of teachers and students’ communication which provides students both with linguistic data (positive input) and facilitates the learning process by explicitly focusing their attention on linguistic forms (negative input). After outlining some fundamental principles of Relevance Theory, the author exemplifies functions of the target language (English) and the mother tongue (Polish) in authentic communication in educational discourse in three stages of L2 lessons: in explicit grammar teaching, in fluency practice and in real class-room communication. Although it is claimed that the mother tongue should be preserved in monolingual teaching contexts, primarily for identification and affective reasons, excessive use of the native language re-duces the target language to the function of a teaching object and, consequently, makes the educational discourse unauthentic.
    Źródło:
    Neofilolog; 2012, 38/2; 151-163
    1429-2173
    Pojawia się w:
    Neofilolog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O komunikowaniu się z Bogiem. Uwag kilka na marginesie pewnej książki i artykułu
    On Communication with God
    Autorzy:
    Muszyński, Zbysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015632.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    komunikowanie
    teoria relewancji
    modlitwa
    Peacocke
    communication
    theory of relevancy
    prayer
    Opis:
    A particular kind of communication with God is the linguistic form of prayer. The theoretical analysis of each act of communication calls for a reference to the applied theory of communication. In reference to prayer it is appropriate, inasmuch as we accept the standpoint according to which the relations between God and man should be described in line with the achievements of science (A. Peacocke). Thus Peacocke describes the communication between God and man. His description is based on the assumption about God's self-limitation to adjust to His recipient. This assumption results from the acceptance of the relay theory of communication. According to this theory, the contents of the recipients' message (in this case God) must be reproduced by the recipient (in this case man). This theory is inappropriate to describe the acts of communication between God and man. The theory of relevancy is more appropriate for the description of this kind of relation of communication. According to this theory, it is the recipient that decides about the contents of the message. The theory does not require that self-limitation should be assumed when describing prayer as an act of communication with God. According to this theory, God, being the addressee of the acts of prayer fully understands the contents and intentions of the message. Man (the sender) may only hope that he has appropriately performed an act of communication.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 2; 295-304
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Polish complementiser 'jakoby': a relevance-theoretic account
    Polski komplementator "jakoby": ujęcie teorii relewancji
    Autorzy:
    Lilley, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34656182.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    indirect speech
    relevance theory
    procedural meaning
    metarepresentation
    interpretive use
    metarepresentational negation
    ad hoc concepts
    global interpretation
    local interpretation
    znaczenie proceduralne
    metareprezentacja
    użycie interpretatywne
    przeczenie metareprezentacyjne
    pojęcia ad hoc
    interpretacja lokalna
    mowa zależna
    teoria relewancji
    interpretacja globalna
    Opis:
    This paper analyses the Polish complementiser jakoby within the framework of relevance theory. It suggests that those environments in which jakoby is licensed, namely certain indirect-speech-type constructions and clauses embedded under inherently negative predicates, such as zaprzeczyć (“to deny”) and nieprawdą jest (“it is untrue”), have in common that they can be conceived of in metarepresentational terms. Furthermore, it argues that jakoby encodes procedural meaning which restricts it principally to these types of environment. Unlike że (“that”), which can always be substituted for it, jakoby constrains the range of attitudes towards the embedded proposition that can be implied contextually, blocking interpretations on which this proposition is understood to be endorsed, while encouraging the recovery of evaluative stances such as scepticism, doubt and rejection. We show that jakoby can be selected from the point of view of the reporting voice, in which case it receives a global interpretation, or that of the matrix subject; this yields a local interpretation.
    Niniejszy artykuł analizuje polski spójnik jakoby z perspektywy teorii relewancji. Sugeruje, że konteksty, w których jakoby występuje, a mianowicie pewne konstrukcje typu mowy zależnej oraz zdania osadzone w predykatach inherentnie negatywnych, takich jak zaprzeczyć i nieprawdą jest, łączy to, że można pojmować je w kategoriach metareprezentacyjnych. Ponadto argumentuje, że jakoby niesie z sobą znaczenie proceduralne, które sprawia, że występuje przede wszystkim we wspomnianych dwóch rodzajach kontekstów. W przeciwieństwie do wyrazu że, który zawsze może zastąpić omawiany spójnik, jakoby ogranicza wobec propozycji zdania podrzędnego zakres postaw oceniających implikowanych kontekstowo. Tym samym wyklucza takie interpretacje, że odbiorca rozumie propozycję tę jako prawdziwą, jednocześnie sprzyjając przyjęcie postaw oceniających takich jak sceptycyzm, wątpliwość i odrzucenie. Pokazujemy, że spójnik jakoby może być wybierany z perspektywy głosu relacjonującego, wówczas jest rozumiany w sposób globalny. Ewentualnie może odzwierciedlać punkt widzenia podmiotu mówiącego, co daje interpretację lokalną.
    Źródło:
    Językoznawstwo; 2023, 19, 2; 163-183
    1897-0389
    2391-5137
    Pojawia się w:
    Językoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies