Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "spiritual doctrine" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
"Umysł widzący swoje światło" w nauce duchowej Ewagriusza z Pontu
The 'nous' Seeing Its Own Light in the Spiritual Doctrine of Evagrius Ponticus
Autorzy:
Misiarczyk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621586.pdf
Data publikacji:
2016-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewagriusz z Pontu
umysł
światło
Evagrius Ponticus
spiritual doctrine
mind
light
Opis:
Ewagriusz z Pontu w swojej nauce duchowej przedstawia tzw. „modlitwę czystą”, która jest modlitwą nie tylko pozbawioną jakiegokolwiek kontaktu z rzeczami materialnymi, ale również z jakimkolwiek materialnym wyobrażeniem nous. Taki rodzaj głębokiej modlitwy jest jednocześnie źródłem poznania Boga. Umysł (nous), który osiąga stan tak głębokiego oczyszczenia podczas modlitwy doświadcza światła Bożego i widzi siebie jako świecący. Ewagriusz precyzuje, że umysł widzi siebie samego w kolorze szafiru lub nieba a niekiedy jako gwiazdę. Badacze jego pism od lat zastanawiają się czy według niego to światło pochodzi od samego umysłu czy też od Boga. Mnich z Pontu, jak się wydaje, łączy te dwa światła ze sobą uważając je jednak za oddzielone. Światło własne nous jest tylko odbiciem światła Bożego jak księżyc odbija światło słońca. Choć umysł nie jest źródłem swego światła, to jednak jego światło jest realne. W chwilach głębokiego duchowego zjednoczenia z Bogiem Jego światło oświeca ludzki nous i go przemienia w świecący i widzący światło.
The monk Evagrius of Pontus (345-399 AD) presents in his spiritual doctrine the concept of "pure prayer", that is, prayer not only devoid of any contact with material things but also divorced from any concrete image in the nous (i.e., the mind or intellect). This type of deep prayer becomes a source for the knowledge of God. Upon reaching this state of deep purification, the nous experiences during prayer the light of God and also perceives himself as radiant. Evagrius specifies that the nous sees itself in the color of the sapphire or in sky-blue, or even as a star. Scientists for a long time asked themselves whether, for Evagrius, this light originated within the mind itself, or came from God. It seems that monk of Pontus joins these two lights together, although considering them always as separate. The light of nous itself is but a reflection of the divine light, in the same way that the moon reflects the light of the sun. Even if the nous is not the source of its own light, nevertheless its light is real. In a time of deep spiritual union with God, His light illuminates the human nous and turns it into radiance.  
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 29; 273-295
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moja autobiografia duchowa: powołanie teologa naturalnego
My Spiritual Autobiography: The Vocation of a Natural Theologian
Autorzy:
Swinburne, Richard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607356.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
natural theology
scientific explanation
personal explanation
Christian doctrine
probability of truth
Opis:
The author describes his intellectual development and academic pursuits starting from his undergraduate studies at Oxford University in mid-1950s up to the present day, in the perspective of his attempts to resolve the conflict between a materialistically oriented scientific worldview and the worldview of traditional Christianity. In time, he came to recognize the conflict as a problem of distinguishing between levels of explanation or points of terminating an explanation. To deal with this problem adequately, he adopted as his own the program of natural theology laid down by St. Thomas Aquinas in his Summa Theologiae, where Aquinas provided good arguments in favor of the Christian doctrine taking as his starting point the most general phenomena of experience and using the best secular knowledge of his day. Thus Swinburne’s program of natural theology consisted in using the criteria used in modern natural science and historical inquiry for the probable truth of a suggested explanation, analyzed with the careful rigor of modern philosophy, to show the meaningfulness and probable truth of Christian theology. Scientific explanation explains phenomena in terms of prior states of affairs and natural laws; whereas personal explanation explains phenomena in terms of the powers and purposes of agents. Christian metaphysics explains the operation of scientific explanation in explaining why there are states of affairs at all and why the most fundamental natural laws have the character they do, in terms of the power and purposes of God, and in particular his purpose that humans should have a free choice of the kind of persons they are to be. Swinburne extends this model of explanation to show that our historical evidence about the life of Christ makes it very probable that Christ was (and so is) God Incarnate who rose from the dead.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2011, 25; 239-268
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Walka duchowa" ("Combattimento spiritual") Wawrzyńca Scupoliego a "Невидимая брань" ("῾Ο ᾽Αόρατος Πόλεμος") Nikodema ze Świętej Góry Athos i Teofana Rekluza. Strategie adaptacji tekstu w Kościele wschodnim
Spiritual Combat (Combattimento spiritual) by Lorenzo Scupoli, and Невидимая брань (῾Ο ᾽Αόρατος Πόλεμος) by Nikodemus the Hagiorite and Theophan the Recluse: Adaptation Strategies of Spiritual Combat in the Eastern Church
Autorzy:
Maldjieva, Viara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32361724.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
adaptation
religious language
Eastern and Western doctrine and spirituality
adaptacja
język religijny
doktryna i duchowość Wschodu i Zachodu
Opis:
The purpose of the paper is to offer a general discussion of the strategy of adapting Lorenzo Scupoli’s Combattimento spiritual, which was created in the Christian West, to the doctrine, spirituality and sensitivity of the Christian East, and in particular to 19th-century Russian Orthodoxy. Two translations of the work into Russian were used as a basis for observation: one of them was taken from the Italian original without the intention of adaptation; the other (by Theophan the Recluse) was done with the intention of adaptation and its basis was the Greek text already adapted by Nicodemus the Hagiorite. Analysis shows a certain “symphony” of the strategy of adapting the content and language in both the texts: the text that was created as a translation from the Italian original without the intention of adaptation, and the text that was the result of a two-stage adaptation in Greek and then in Russian. In terms of content, the mystical and ascetic assumptions that were developed in the West in the devotio moderna trend were rejected in favor of turning towards the Holy Fathers’ tradition. In the language there was a turn to Orthodox Orthodoxy by the use of means that refer to the doctrine of hesychasm, which was recognized in the 14th century and might even be said to have become a foundation of Eastern spirituality. The result of the content and language harmonization in the adaptation of Theophan the Recluse is the complete abolition of all possible references to Western Christianity.
Celem artykułu jest wykazanie w ogólnym zarysie strategii adaptacji tekstu dzieła Lorenzo Scupoliego Combattimento spiritual, powstałego na chrześcijańskim Zachodzie, do doktryny, duchowości i wrażliwości chrześcijańskiego Wschodu, a w szczególności do rosyjskiego prawosławia XIX wieku. Jako podstawę do obserwacji wykorzystano teksty dwóch przekładów dzieła na język rosyjski: jednego z nich dokonano z oryginału włoskiego bez zamiaru adaptacji, drugiego zaś – autorstwa Teofana Pustelnika – dokonano z zamiarem adaptacji i to z tekstu greckiego już adaptowanego przez Nikodema Hagiorytę. Porównanie tych tekstów ukazuje pewną „symfonię” strategii adaptacji treści i języka tekstu powstałego jako tłumaczenie z oryginału włoskiego bez zamiaru adaptacji i tekstu będącego wynikiem dwustopniowej adaptacji, kolejno w przekładzie greckim i rosyjskim. W zakresie treści odrzucono mistyczno-ascetyczne założenia wypracowane na Zachodzie w nurcie devotio moderna na rzecz zwrotu w stronę tradycji Ojców. W języku zaś poprzez użycie środków nawiązujących do hezychazmu, którego nauki zostały uznane w XIV wieku i które stały się wręcz fundamentem wschodniej duchowości, również dokonano zwrotu ku prawosławnej ortodoksji. Wynikiem współgrania adaptacji treści i języka w redakcji Teofana Pustelnika jest całkowite zniesienie wszelkich możliwych odniesień do chrześcijaństwa zachodniego.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2020, 20
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza Kościoła katolickiego jako argument apologijny w pismach św. Jana Bosko
Origins of the Catholic Church as an Apologetics Argument in the Writings of St. John Bosco
Autorzy:
Lato, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037150.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
doktryna katolicka
waldensi
apologia
potencjał duchowy Kościoła
Catholic doctrine
Waldensian
apologetics
spiritual potential Catholic Church
Opis:
Święty Jan Bosko jest jednym z najbardziej znanych kapłanów Kościoła katolickiego XIX wieku. Prowadzona przez niego misja wychowawcza, opierająca się na tzw. systemie prewencyjnym, budziła i budzi zainteresowanie wielu badaczy. Mniej znany jest inny aspekt działalności Turyńczyka. Żyjąc w czasach głębokich przemian politycznych i społecznych, a także kontestacji istniejących struktur religijnych, zaangażował się w obronę doktryny katolickiej i wypływającą z niej rolę Kościoła katolickiego, jego struktur i spełnianej misji. Szczególny niepokój budziły w nim przejawy ekspansji, żywotnej w północnych Włoszech, wspólnoty waldensów. Znalazło to odbicie w wielu opracowanych przez niego publikacjach. Były to zarówno podręczniki, dzieła o charakterze biograficznym, jak i zwięzłe opowiadania. Wszystkie we fragmentach poświęconych genezie i znaczeniu Kościoła katolickiego zawierały podobne treści. Według ks. Bosko tożsamość Kościoła katolickiego związana jest w sposób oczywisty z misją i nauczaniem Chrystusa. W przyjmowanej argumentacji apologijnej akcentował fakt ciągłości raz rozpoczętego Dzieła Zbawczego. Przejrzyście i nieomal w sposób bezdyskusyjny podkreślał rolę Piotra i jego następców. Czytelnik miał nie tyle poznawać nowe prądy i argumenty teologiczne, ile raczej nabrać przekonania, że trwanie przy aktualnie istniejącym porządku kościelnym jest jedynym usprawiedliwionym wyborem. Należy jednak podkreślić, że ks. Bosko nie propagował wojowniczej postawy konfrontacyjnej, skupiał się raczej na pozytywnym wykładzie współczesnej mu doktryny dogmatycznej i apologetycznej, akcentując sakramentalny i duchowy potencjał zawarty w Kościele katolickim.
St. John Bosco is one of the most famous priests of the nineteenth century Catholic Church. His educational mission, based on the so-called preventive system, has been of interest to many researchers. Another aspect of the Turin priest's activity is less well known. Living in an age of profound political and social change, as well as contestation of existing religious structures, he engaged in the defence of the Catholic doctrine and derived from it role of the Catholic Church, its structures and its mission. He was particularly concerned about signs of expansion of the Waldensian of community, active in Northern Italy. This was reflected in a number of his publications. They included textbooks, biographical works and fictional short stories. All contained similar content in the passages devoted to the origins and meaning of the Catholic Church. According Fr. Bosco, the identity of the Catholic Church was related in an obvious way to the mission and teachings of Christ. In his apologetics, he emphasized the continuity of the once-began Work of Redemption. Clearly, and almost in an indisputable way he emphasized the role of Peter and his successors. The reader was not so much to get to know the new trends and theological arguments, but rather to be convinced that retaining the currently existing order of the church was the only justifiable choice. However it must be emphasised that Fr. Bosco did not promote an aggressive and confrontational attitude but focused more on the positive presentation of his contemporary dogmatic and apologetic doctrine, emphasizing sacramental and spiritual potential contained in the Catholic Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 9; 31-43
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba pozostająca we wspólnym pożyciu na tle doktryny i judykatury w prawie karnym materialnym i procesowym
A person living in actual co-habitation in the doctrine and judicature in substantive and procedural penal law
Autorzy:
Kubica, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/697749.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
next of kin
a person living in actual co-habitation
spiritual bond
physical bond
economic bond
difference of the sexes
Opis:
The Penal Code presently in force provides for a “person living in actual co-habitation” and it stipulates in Article 115 § 11 the definition of “the person next of kin”. According to the invoked provision “the person next of kin shall be a spouse, ascendant, descendant, brother or sister, a relative in the same line or degree, a person being an adopted relation as well as his spouse, and also a person living in actual co-habitation.” Numerous differences and doubts arise in the doctrine and judicature when one attempts to decode the term “a person living in actual co-habitation” as it has not been strictly defined by the legislator. The results of its interpretation by way of linguistic, systematic and functional directives lead to the conclusion that the term contained in Article 115 § 11 of the Penal Code “a person living in actual co-habitation” indicates a person living with another person in such a factual relationship, where there are between them simultaneously spiritual, physical and economic bonds. It is possible to establish the existence of a relation of “living in actual co-habitation” also when the lack of one of such bonds is objectively justified. The difference of the sexes of persons living in such co-habitation is not a requisite condition to establish that they actually live in co-habitation within the meaning of Article 115 § 11 of the Penal Code.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2017, 15, 3; 87-112
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies