Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sobór watykański II" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-50 z 196
Tytuł:
Sobór oczami polskich komunistów : Sobór Watykański II w świetle dokumentów MSW i MSZ
Sobór Watykański II w świetle dokumentów MSW i MSZ
Współwytwórcy:
Kucharski, Wojciech (1978- ). Wstęp Wybór Opracowanie
Misiejuk, Dariusz. Wstęp Wybór Opracowanie
Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Instytucja sprawcza Wydawca
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Warszawa : Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (Polska ; 1954-1996)
Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)
Sobór Watykański (2 ; 1962-1965)
Kościół a państwo
Wydawnictwo źródłowe
Opis:
Na stronie przytytułowej: Centralny Projekt Badawczy IPN. Władze kościołów i związków wyznaniowych w Polsce 1944-1989.
Bibliografia, netografia na stronach 433-[438]. Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Sobór Watykański II w piśmiennictwie łotewskim
A Reflection of the Second Vatican Council in the Latvian Press
Autorzy:
Tolstovs, Ilmars
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038085.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
Kościół katolicki na Łotwie
chrystianizacja Łotwy
komuniści
ZSSR
ekumenizm
prasa świecka
prasa katolicka
Jan Paweł II
Katechizm Kościoła Katolickiego
Kościół
eklezjologia
dokumenty Soboru Watykańskiego II
Second Vatican Council
Catholic Church in Latvia
Christianization of the Latvia
communists
USSR
ecumenism
secular press
Catholic press
John Paul II
Catechism of the Catholic Church
Church
Ecclesiology
documents of the Second Vatican Council
Opis:
W pierwszej części artykułu została krótko przedstawiona sytuacja historyczna od XIII w., kiedy to na terytorium Łotwy przybyli chrześcijańscy misjonarze, aż do 1962 r., kiedy to rozpoczął się Sobór Watykański II. Pozostałe dwie części artykułu stanowi prasowy przekaz od Soboru Watykańskiego II w czasach imperium radzieckiego oraz w niepodległej Łotwie. Kiedy rozpoczął się Sobór Watykański II, terytorium Łotwy znajdowało się pod okupacją radziecką. Z tego powodu przebieg soboru, a także idee zawarte w jego dokumentach, które powinny być wprowadzane także w życie Kościoła na Łotwie, pozostawały albo w ogóle nieznane, albo dostęp do nich był utrudniony. Jednak – pomimo trudności – w czwartej i piątej sesji soborowej brał udział ks. Julians Vaivods, który w owym czasie został też konsekrowany na jedynego biskupa na terytorium Łotwy. Analizując radziecką prasę z tego czasu, należy stwierdzić, że dla komunistycznych ideologów interesującą wydała się otwartość ówczesnego Kościoła na świat i prezentowana przez niego myśl społeczna. Według nich Kościół próbował w ten sposób modernizować się i rozwijać swój chrześcijański socjalizm. Po odzyskaniu niepodległości w 1991 r. Kościół na Łotwie stopniowo zaczął rozwijać się. Pojawiły się istotne publikacje dotyczące soboru, które dotykały najistotniejszych zagadnień. Praca w tej dziedzinie nadal jest na Łotwie kontynuowana. Dokumenty Soboru Watykańskiego II w języku łotewskim jeszcze oczekują na pełne wydanie, co stanowi trudność dla wiernych w zapoznaniu się z tymi tekstami i w pełnym zrozumieniu ducha soborowego, a także we wprowadzeniu ich w życie.
The report briefly examines the historical situation of the period extending from the 13th century, when Christian missionaries arrived in Latvia and a planned evangelization of the population was organized, up to 1962, when the Second Vatican Council started. As the territory of Latvia was under the rule of different powers and different religious views dominated during different historical periods, there were periods when the ruling power favoured evangelization, but there were also such periods when this process was completely paralysed. The territory of Latvia was under the Soviet occupation regime also when the Second Vatican Council started, thus the progress of Second Vatican Council, as well as realization of ideas and thoughts expressed in the documents of the Council were either hindered or impossible in the Church in Latvia. Notwithstanding the difficulties, Latvia was represented by prelate Julians Vaivods in the fourth and fifth session of the Second Vatican Council. During the Council, J. Vaivods was also consecrated as the only bishop in the territory of Latvia. It should be stressed that there were bishops only in Latvia and Lithuania throughout the whole USSR, and bishop J. Vaivods was responsible for pastoral care of Catholic believers of all the USSR, except Lithuania. Research of articles on the Second Vatican Council published in the soviet press allows to conclude that soviet ideologists sympathized with the openness of the Church to the world and social ideas, because, in their opinion, in such a way the Church tried to modernize religion and develop as if its own Christian socialism. After regaining independence in 1991, the Church in Latvia gradually started to develop; more significant publications about the Council tackling the most necessary issues appeared in the press. However, taking into consideration the previous situation of the Church in Latvia, the work is still being continued. Documents of the Second Vatican Council have not yet been published in Latvian, thus they are not easily available for believers and it hinders them to become aware of the spirit of the Council and implement it in life.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 9; 111-124
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobór Watykański II na łamach Głosu Koszalińskiego
The Second Vatican Council in Głos Koszaliński
Das Zweite Vatikanische Konzil in Głos Koszaliński
Autorzy:
Wiśniewski, Gerard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570800.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Sobór Watykański II
Głos Koszaliński
prasa na ziemi koszalińskiej
Second Vatican Council
press in Koszalin
Opis:
Jak wielkim wydarzeniem był Sobór Watykański II świadczy fakt, że środki społecznego przekazu: telewizja, radio i prasa z niemal całego świata rozpisywały się i relacjonowały na bieżąco przebieg sesji soborowych. Pokazywano i opisywano nie tylko posiedzenia plenarne, ale również wypowiedzi ojców soborowych w kuluarach. Opinia publiczna na bieżąco była informowana o pracach i postępie poszczególnych komisji. Artykuł pokazuje, na podstawie publikacji ukazujących się na łamach Głosu Koszalińskiego w latach 1962–1966, jak przebieg Soboru Watykańskiego II był postrzegany przez prasę koszalińską (w województwie koszalińskim była w tamtym czasie tylko jedna gazeta – Głos Koszaliński, organ KW PZPR). Słowa kluczowe: Sobór Watykański II, Głos Koszaliński, prasa na ziemi koszalińskiej
How great the event was the Second Vatican Council is evidenced by the fact that social media: television, radio and press from almost all over the world wrote and reported on the course of the council sessions. Not only plenary sessions were shown and described, but also the statements of the Council Fathers in the lobby. The public was kept informed about the work and progress of individual committees. The article shows how the course of the Second Vatican Council was perceived by the Koszalin press, based on publications published in Głos Koszaliński in 1962–1966 (in Koszalin there was only one newspaper at that time Głos Koszaliński, a body of the Polish United Workers’ Party).
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2020, 8; 251-272
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
50 JAHRE VATICANUM II. Das II. Vatikanische Konzil aus ökumenischer Perspektive
50 lat Vaticanum II. Sobór Watykański II z perspektywy ekumenicznej
Autorzy:
Glaeser, Zygfryd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595005.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Vatikanische Konzil
Rezeption
Hermeneutik
Ökumene
Opis:
Sobór Watykański II to jedno z najważniejszych wydarzeń ubiegłego stulecia, zwłaszcza dla świata chrześcijańskiego. Zapoczątkował on nowy okres w dziejach Kościoła, ubogacając go zarówno pogłębieniem świadomości o nim samym, jak i szerokim otwarciem na świat, na inne religie, a zwłaszcza na wartość ekumenii. Sobór, choć był mocno osadzony w tradycji, okazał się szeroko otwarty na to, co „nowe”. Stworzył niepowtarzalną szansę dla reformy i odnowy życia kościelnego we wszystkich jego wymiarach. Stał się siłą napędową w dążeniu do odpowiedniego dostosowania sposobów pełnienia misji Kościoła do czasów i warunków współczesności. Według prawosławnego teologa i obserwatora na Soborze Watykańskim II, Nikosa Angelosa Nissiotisa, Sobór stanowił bardzo ważne wydarzenie, które przyniosło Kościołowi nowe nadzieje na przeorientowanie zarówno myślenia, jak i postaw prowadzących od ekskluzywizmu do uniwersalnego otwarcia na „wspólne” działanie na rzecz jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła. Mimo wielu krytycznych uwag pod adresem Soboru, zdecydowanie pozytywnie oceniał on jego dokonania. Bolał nad tym, że Kościołowi prawosławnemu brakuje właściwej oceny tego, co się wydarzyło wewnątrz katolicyzmu po Soborze Watykańskim II. Jan Paweł II widział w wydarzeniu Soboru „wiosnę i odrodzenie życia Kościoła”. Choć Sobór Watykański II w sposób istotny przeobraził myślenie i życie Kościoła rzymskokatolickiego, jego recepcja była i dotąd bywa nieraz bardzo trudna. Papież Benedykt XVI zauważył, że problemy z recepcją wzięły się stąd, że doszło do konfrontacji i przeciwstawienia sobie dwóch sprzecznych hermeneutyk i sporu na tym tle. Jedna wywołała zamieszanie, druga zaś – w sposób dyskretny, ale coraz bardziej widoczny – zaczęła przynosić i nadal przynosi owoce. Z jednej strony istnieje interpretacja, którą Benedykt XVI nazywa „hermeneutyką nieciągłości i zerwania z przeszłością”, z drugiej strony istnieje „hermeneutyka reformy” i odnowy Kościoła. Oceniając trudny proces recepcji Soboru Watykańskiego II należy pamiętać o tym, że Sobór stał się przede wszystkim wyrazem „nowego powiewu Ducha” w Kościele i w świecie. Duch Święty jest Ożywicielem tego, co było obumarłe i Uświęcicielem wszystkich potrzebujących usprawiedliwienia.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2013, 13; 53-70
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Second Vatican Council and Today’s Roman Catholic Church in America
Sobór Watykański II a współczesny Kościół katolicki w Stanach Zjednoczonych
Autorzy:
Pindel, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529142.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Sobór Watykański II
Kościół katolicki w USA
reformacja
wyznania protestanckie
Opis:
Od momentu powstania Stany Zjednoczone były krajem słynącym z wyjątkowej wolności religijnej. Dominowały jednak różnorodne wyznania protestanckie. Pierwsi katolicy przybyli do Ameryki Północnej wraz z Hiszpanami w 1513 r., rozpoczynając pracę misyjną wśród rdzennych mieszkańców. Jednak brytyjscy koloniści, anglikanie i purytanie, przenieśli na grunt amerykański także silny, mające swoje źródło w reformacji, antykatolicyzm. Kościół katolicki nie był główną instytucją religijną w Ameryce Północnej: na początku rewolucji amerykańskiej katolicy stanowili zaledwie 1% obywateli i tylko stan Maryland był w większości katolicki. Szybki rozwój Kościoła rzymskiego w USA rozpoczął się na początku XX wieku, wraz z kolejnymi falami imigracji z krajów katolickich w Europie. W 1928 r. Al Smith był pierwszym katolickim kandydatem na prezydenta, a w 1961 r. cieszący się dużą popularnością katolik John F. Kennedy został prezydentem Stanów Zjednoczonych. Współcześnie obserwuje się dynamiczny rozwój katolicyzmu i zanik postaw antykatolickich, wiele instytucji publicznych czy społecznych zostało założonych przez katolików, katolicy stali się też ważną częścią amerykańskiego dyskursu intelektualnego. Współpraca dyplomatyczna prezydenta Ronalda Reagana i papieża Jana Pawła II przyczyniła się do upadku komunizmu w Europie.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2012, 3; 141-167
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaki czasu. Próba definicji w świetle polskich publikacji teologicznych po Soborze Watykańskim II
Autorzy:
Fiałkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015976.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
znaki czasu
Sobór Watykański II
teologia
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2011, 12; 195-204
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasady interpretacji uchwał Soboru Watykańskiego II dotyczących małżeństwa
Die Prinzipien der Interpretation der Schlubdokumente des. 2. Vatikanischen Konzils bezüglich der ehe
Autorzy:
Sztychmiler, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663351.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
Sobór Watykański II
marriage
Second Vatican Council
Opis:
Das Hauptdokument des 2. Vatikanischen Konzil zur Eheproblematik ist Gaudium et spes. In dem Beitrag sind vier Gründe für die Notwendigkeit der Formulierung der Interpretationsregeln des 2. Vaticanums gegeben. Nach ersten zwei Punkte, wo Charakter der Konzilsaussagen und ihre verpflichtende Kraft bezeichnet sind, in drittem Punkt sind sieben Hauptprinzipien der Interpretation der Konzilsaussagen formuliert. Unter anderen sind es folgende: 1) auch in Konzilsaussagen, die keine Fachtermine benützen, die wichtige doktrinelle und normative Inhalte sind; 2) nicht zu enge und nicht zu breite Interpretation unternehmen: 3) in Auslegung der Konzilstexte besonders berücksichtigen: der näheren und weiteren Kontext, kanonistische Tradition, das heißt - andere kirchliche Lehramt Aussagen (can 6 § 2 CIC), Aufgabe der Kirche und des Kirchenrechts, den “Geist des Konzils", die Absicht des Konzils die Ehelehre zu erneuern (nicht zu wiederholen und nicht zu ändern), daß die Konzilsaussagen ihre weitere Entwicklung haben.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1994, 5; 9-18
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Second Vatican Council Fathers and Their Concern about Catholic Biblical Studies
Troska Ojców Soboru Watykańskiego II o biblistykę katolicką
Autorzy:
Bogacz, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671948.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
The Second Vatican Council
biblical studies
Sobór Watykański II
biblistyka
Opis:
Artykuł ukazuje znaczny rozwój myślenia teologicznego i biblijnego na przestrzeni od początku XX wieku aż do zakończenia obrad Soboru Watykańskiego II. Zaistniałe napięcia pomiędzy naukami przyrodniczymi a biblistyką, a następnie pomiędzy naukami historycznymi a kwestią prawdy historycznej zawartej w Biblii stały się powodem licznych sporów i trudności, z którymi teologowie katoliccy nie umieli sobie poradzić. Dodatkowo trudności stawały się jeszcze bardziej nabrzmiałe z powodu zbyt daleko idących wniosków wyciąganych przez egzegetów protestanckich, stwierdzających między innymi, że na podstawie Ewangelii nic więcej nie można powiedzieć o Jezusie historycznym jak tylko tyle, że istniał (R. Bultmann). Bardzo systematyczna i wytrwała praca Ojców Soboru doprowadziła do sformułowania Konstytucji Dogmatycznej o Objawieniu Bożym Dei Verbum. Dokument ten przede wszystkim ukazał, na czym polega Boże Objawienie, a także otworzył szeroko drzwi dla wszelkich naukowych badań prowadzonych przez biblistów i teologów katolickich.
The article presents the significant development of theological and biblical thinking since the beginning of the 20th century until the end of the Second Vatican Council. The tension between natural sciences and Biblical Studies, and thenceforth between historical studies and the matter of historical truth in the Bible, became the cause of numerous disputes, and controversies that Catholic theologians could not manage. Additional difficulties were caused by dubious conclusions of the Protestant exegetes, who stated that based on the Gospels there is only one reliable fact about the historical Jesus – the fact that he had existed (R. Bultmann). The very systematic and persistent work of the Council Fathers led to the formulation of the Dogmatic Constitution on Divine Revelation Dei Verbum. This document described the nature of Divine Revelation and acknowledged all scientific research of the Catholic theologians and biblical scholars.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szlachetny choć nieco naiwny optymizm. Gaudium et spes o kulturze
High-minded, though somewhat gullible optimism Gaudium et Spes on culture
Autorzy:
Potocki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038193.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
religia
kultura
Sobór Watykański II
religion
culture
Second Vatican Council
Opis:
Autor podejmuje próbę komentarza do fragmentu konstytucji duszpasterskiej Gaudium et spes dotyczącego kultury. To rozdział drugi części drugiej zatytułowany Należyty sposób podnoszenia poziomu kultury. Komentarz jest pisany po pięćdziesięciu latach od przyjęcia dokumentu przez Vaticanum II, ale nie chce być jego jubileuszowym uczczeniem. Ma być przede wszystkim spojrzeniem na soborowe dzieło z perspektywy tego, co działo się w kulturze przez minione pół wieku. Autor wydobywa niebywały optymizm ojców soborowych. Kulturę odnoszą oni do doskonałości osoby ludzkiej, do dobra wspólnoty i całej społeczności ludzkiej. Upatrują w niej narzędzie doskonalenia uzdolnień człowieka i sposobu jego bycia z innymi. Konstatują, że rośnie liczba mężczyzn i kobiet świadomych, że są twórcami kultury swojej wspólnoty. Ojcowie soborowi zdają się śpiewać hymn na cześć kultury. Tymczasem wiodący dziś model kultury to kultura masowa, adresowana do mas, czyli do maksymalnie wielu adresatów. Dostosowuje się do nich poziomem, zatem rezygnacją z ambicji kultury wysokiej. Kultura masowa z racji nośnika, z którego w przekazie do mas korzysta, staje się kulturą medialną. Jest kulturą stechnicyzowaną. Jest kulturą na sprzedaż. Pozostaje w rękach mających władzę lub pieniądze. Kultura dawna, zwana ludową, była wybitnie mobilizująca. Charakteryzowała ją tożsamość twórcy i odbiorcy. Kultura masowa-medialna jest z gruntu demobilizująca. Konsument nie musi się wysilać. Kupił produkt i nim się karmi. Ta kultura nie pomaga w rozwoju. Przeciwnie: rozleniwia. Ojcowie soborowi zapowiadali, że będzie inaczej. Ale nie narzekajmy na autorów dokumentu. Raczej na siebie – bo nie podjęliśmy postawionych nam zadań jak należy. My, to jest twórcy kultury i jej odbiorcy.
The author comments upon a fragment of the pastoral constitution Gaudium et Spes concerning culture. This concerns the second chapter of the second part entitled “The Proper Development of Culture”. The commentary is written 50 years after the document was embraced by the Second Vatican Council, yet it is not intended as a jubilee commemoration. It looks at the conciliar work while taking into account what has been going on in culture over the past half century. The author highlights the unusual optimism of the conciliar fathers. He refers culture to the perfection of the human person, to the good of the community and to all of human society. They see in it a tool to perfect human talents and the way of his being with others. They state that the number of men and women aware of the fact that they create the culture of their communities is growing. The conciliar fathers seem to sing a praise hymn to culture. However, the mainstream cultural model of our times is a mass culture, that is, culture addressed to the utmost maximum number of recipients. It adjusts to their level, therefore, it resigns from the ambitions of high culture. Mass culture, due to the mediums it uses, has become media-culture. It is an over-technical culture, a culture which is for sale. It remains in the hands of those who hold power or money. The older culture, so-called “folk-culture”, was distinctively mobilizing. It was characterized by the identity of an artist and a recipient. A mass-media culture is by definition demobilizing. A consumer does not need to make any effort. He buys a product and satisfies himself with it. This type of culture does not help the individual person to grow; on the contrary, it makes him lazy. The conciliar fathers predicted that it would be different. But let us not complain about the authors of the document, rather, we should look at ourselves because we have not taken up the task properly. We, that is the creators and consumers of culture.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 75-91
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien
“Christ as Master of Communication”: The Second Vatican Council and the Media
„Chrystus jako mistrz komunikacji”. Sobór Watykański II i media
Autorzy:
Garhammer, Erich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040663.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
media
przepowiadanie
papież Franciszek
the Second Vatican Council
preaching
Pope Francis
Opis:
Sobór Watykański II był wydarzeniem medialnym. Z jednej strony wzbudził wielkie zainteresowanie mediów. Z drugiej strony sam podjął refleksję nad rolą mediów w przekazie Ewangelii. Refleksja ta znalazła cenny wyraz w soborowym dekrecie Inter mirifica. Od tego czasu w kościelnej ewangelizacji uwzględnia się zarówno rolę mediów w przekazie informacji, jak też mentalność współczesnego człowieka, uformowaną w dużej mierze przez media. Z wielką uwagą do świata mediów podchodzi papież Franciszek. W postawie tej widać echo soborowych ustaleń odnośnie do mediów. „Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien Das Zweite Vatikanische Konzil war auch ein mediales Ereignis. Genau dadurch ist es zum besonderen Zweiten Vatikanischen Konzil geworden, was im folgenden Beitrag gezeigt werden soll. Die Verkündigung hat seitdem auch ihre Situation in einer Mediengesellschaft zu reflektieren.
The Second Vatican Council was a media event. On the one hand, aroused great interest in the media. On the other, he made a reflection on the role of the media in the transmission of the Gospel. This reflection was a valuable expression in the Conciliar decree Inter Mirifica. Since then, in the Church’s evangelization takes into account both the role of the media in the transmission of information, as well as the mentality of modern man formed largely by the media. With great attention to the world of media approaches Pope Francis. This can be seen as an echo of the Council arrangements for media.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 105-116
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synod biskupów wyrazem kolegialnej troski o Kościół
Synod of Bishops together with collegial care for the Church
Autorzy:
Borucki, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233657.pdf
Data publikacji:
2022-10-15
Wydawca:
Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
Tematy:
Second Vatican Council
Synod of Bishops
Sobór Watykański II
Synod Biskupów
Opis:
Refleksja Soboru Watykańskiego II nad episkopatem oraz integralnie z nią związaną zasadą kolegialności stała się ważnym fundamentem teologicznym dla powstania instytucji Synodu Biskupów, a także dla określenia roli i znaczenia tejże instytucji w Kościele posoborowym. Instytucja Synodu Biskupów została powołana przez papieża Pawła VI motu proprio Apostolica sollicitudo z 15 września 1965 r. Jest to z jednej strony dokument erygujący instytucję, a jednocześnie zawiera on elementy normatywne oraz doktrynalne na temat Synodu Biskupów. Synod Biskupów od samego początku swojego istnienia był postrzegany jako miejsce spotkania oraz dialogu Biskupa Rzymskiego i episkopatu. Analizując podstawy prawne regulujące zadania oraz strukturę instytucji Synodu Biskupów należy wymienić następujące dokumenty: motu proprio Apostolica sollicitudo, które stworzyło instytucję; kanony Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 r. na temat Synodu Biskupów; regulaminy dotyczące funkcjonowania instytucji: zatwierdzony przez Pawła VI regulamin z 1966 r. wraz z nowelizacjami z 1969 i 1971 r., regulamin zatwierdzony przez papieża Benedykta XVI z 2006 r., oraz aktualnie obowiązujący regulamin zatwierdzony przez papieża Franciszka z 2018 r. Zebrania Synodu Biskupów mogą mieć różny charakter. Konstytucja apostolska Episcopalis communio papieża Franciszka z 2018 r. wyróżnia trzy rodzaje zgromadzeń Synodu Biskupów: Zwyczajne Zebranie Ogólne, jeżeli rozpatrywane są sprawy dotyczące dobra Kościoła powszechnego; Nadzwyczajne Zgromadzenie Ogólne, jeśli kwestie, które mają być ujęte, dotyczą dobra Kościoła powszechnego i wymagają pilnego rozpatrzenia; Zgromadzenie Specjalne, jeśli przedmiotem obrad są kwestie dotyczące głównie jednego lub więcej określonych obszarów geograficznych. Jeżeli jednak Biskup Rzymski uzna to za stosowne, szczególnie ze względów ekumenicznych, może zwołać zgromadzenie synodalne według innego, uznanego przez siebie trybu. W latach 1967–2022 było zwołanych trzydzieści Synodów Biskupów, w tym szesnaście zwyczajnych zgromadzeń ogólnych, trzy zgromadzenia nadzwyczajne, dziesięć zgromadzeń specjalnych oraz jeden poświęcony sytuacji duszpasterskiej w Holandii.
The reflection of the Second Vatican Council on the episcopate and the principle of collegiality connected with it became an important theological foundation for the establishment of the institution of the Synod of Bishops, as well as for the definition of the role and importance of this institution in the post-conciliar Church. The institution of the Synod of Bishop was established by Pope Paul VI, motu proprio Apostolica sollicitudo on September 15, 1965. On the one hand, it is a document establishing the institution, and at the same time it contains normative and doctrinal elements on the subject of the Synod of Bishops. From the very beginning of its existence, the Synod of Bishops was perceived as the place of meeting and dialogue between the Roman Pontiff and the episcopate. When analyzing the legal basis regulating the tasks and structure of the institutions of the Synods of Bishops, the following document should be mentioned; motu proprio Apostolica sollicitudo, witch created the institution; the canons of the 1983 Code of Canon Law on the Synod of Bishops; regulations regarding the functioning of the institution; the regulations of 1966 approved by Paul VI together with the amendments of 1969 and 1971, regulations approved by Pope Benedict XVI of 2006, and the regulations currently in force approved by Pope Francis of 2018. Meeting of the Synod of Bishops may be of a different character. The Apostolic Constitution Episcopalis communio of Pope Francis of 2018 distinguishes three types of assembly of the Synod of Bishops: Ordinary General Assembly when matters concerning the common Church are being considered; The Extraordinary General Assembly, if the matters to be dealt with concern the goad of the universal Church and require urgent consideration; Special Assemblies where the agenda is primarily one or more specific geographic areas. If, however, the Roman Pontiff deems it appropriate, especially for ecumenical reasons, he may convene a synodal assembly according to another procedure which he deems. From 1967 to 2022, thirty Bishops’ Synods were convened, including sixteen ordinary general assemblies, three extraordinary assemblies, ten special assemblies and one dedicated to the pastoral situation in the Netherlands.
Źródło:
Studia Włocławskie; 2022, 24; 429-453
1506-5316
2449-8777
Pojawia się w:
Studia Włocławskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die kontextuelle und personenbedingte Konzilsrezeption in Polen
Contextual and person-related council reception in Poland
Autorzy:
Polak, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018728.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Second Vatican Council
Reception
Polska
Wyszyński
Wojtyła
Sobór Watykański II
recepcja
Polska
Opis:
Artykuł porusza kwestię recepcji nauczania Soboru Watykańskiego II w Polsce. Jest to refleksja duszpasterska, która wskazuje na kontekst społeczno-kulturowy i znaczenie w tym procesie osobowości kościelnych. W pierwszej części niniejszego artykułu podjęto próbę podkreślenia kulturowo-społecznego i politycznego kontekstu recepcji Soboru w Polsce. Stanowią go dwa okresy posoborowej historii Kościoła polskiego – przed przełomem 1989 roku i po nim. Druga część ma ukazać drugi czynnik charakterystyczny dla recepcji Soboru, a mianowicie znaczenie wiodących osobistości kościelnych.
The article deals with the issue of reception of the teaching of the Second Vatican Council in Poland. This is a pastoral refl ection that points to the socio-cultural context and the importance of church personalities. The fi rst part of this paper attempts to highlight the cultural-social and political context of the Council reception in Poland. Basically it is about two periods of post-conciliar history of the Church of Poland – before the turn of 1989 and after her. The second part is intended to show the second factor of the characteristic of the reception, namely the importance of the leading ecclesiastical personalities for this reception.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2018, 19; 223-229
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Face of Christian Hope in the Renewed Funeral Rites
Oblicze chrześcijańskiej nadziei w odnowionych obrzędach pogrzebu
Autorzy:
Trojnar, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050625.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
nadzieja
eschatologia
liturgia
Sobór Watykański II
hope
eschatology
liturgy
Second Vatican Council
Opis:
The Second Vatican Council brought a new look at the ultimate reality of man. It has definitely contributed to the deepening of the understanding of the Christian faith and allowed to adapt its message to the needs of modern times. It was from its inspiration that, a few years after the promulgation of the Constitution Sacrosanctum concilium, the Ordo Exsequiarum was reformed, which made it possible to introduce the changes postulated by the Council’s fathers into the funeral liturgy. In accordance with their provisions, the funeral rites were to express more clearly the paschal character of the Christian’s death. Thus, the liturgy of the funeral became a special place for proclaiming Christian hope. It therefore seems necessary, on the basis of the texts of the renewed funeral rites, to notice its paschal character.
Sobór Watykański II przyniósł nowe spojrzenie na ostateczną rzeczywistość człowieka. Zdecydowanie przyczynił się on do pogłębienia rozumienia chrześcijańskiej wiary i pozwolił dostosować jej przekaz do potrzeb współczesności. To właśnie z jego inspiracji,w kilka lat po ogłoszeniu Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum concilium, dokonano reformy Ordo Exsequiarum, co pozwoliło na wprowadzenie do liturgii żałobnej zmian postulowanych przez ojców Soboru. Zgodnie z ich postanowieniami obrzędy pogrzebumiały odtąd przede wszystkim jaśniej wyrażać paschalny charakter śmierci chrześcijanina. Tym samym liturgia pogrzebu stała się szczególnym miejscem przepowiadania chrześcijańskiej nadziei. Konieczne wydaje się zatem, opierając się na tekstach odnowionychobrzędów pogrzebu, dostrzeżenie jej paschalnego charakteru.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 185-195
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobór Watykański II (1962—1965). Czas wielkiej reformy Kościoła katolickiego na kartach współczesnych polskich podręczników do historii
The Second Vatican Council (1962—1965). The time of great reform in the Catholic Church as narrated by Polish textbooks in history
Autorzy:
Białokur, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058064.pdf
Data publikacji:
2020-12-17
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Sobór Watykański II
edukacja historyczna
podręczniki
Second Vatican Council
historical education
textbooks
Opis:
Sobór Watykański II (1962—1965) był jednym z najważniejszych wydarzeń nie tylko w historii Kościoła katolickiego, lecz także całego XX wieku. Papież Franciszek nazwał go „pięknym dziełem Ducha Świętego”, a wielu naukowców podkreśla, że istnieje nieustanna potrzeba jego badania. Kierując się tymi wnioskami i postulatami, w artykule skoncentrowano się na obrazie Soboru Watykańskiego II wyłaniającym się z kart nietypowego i rzadko analizowanego źródła historiograficznego, jakim są szkolne podręczniki do historii. Na potrzeby analizy wybranych zostało osiem opracowań, z których uczniowie polskich szkół mieli okazję korzystać w ostatnich latach. Wynika z niej, że z większości badanych podręczników szkolnych uczniowie mogą poznać najważniejsze fakty związane z Soborem Watykańskim II. Ponadto w podręcznikach doceniona została rola papieży — Jana XXIII i Pawła VI.
It is not disputed that the Second Vatican Council (1962—1965) was one of the most important events not only in the history of the Catholic Church, but also throughout the 20th century. Pope Francis described it as “the beautiful work of the Holy Spirit” and many historians underscore the constant need to study the said event. Guided by these conclusions and postulates, which featured in the issue of Verbum Vitae devoted to the Holy Spirit in the Church, the presented article focuses on the image of the Second Vatican Council on the pages of an unusual and rarely analysed historiographic source, namely, school textbooks in history. To this aim, several studies were selected for the purposes of the analysis, which students of Polish schools had the opportunity to use during the recent few years. It shows that, based on most of the school handbooks analysed, students have the opportunity to learn the most important facts related to the Second Vatican Council. In addition, the textbooks appreciated the role of popes — John XXIII and Paul VI.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2020, 15, 20; 94-116
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół Katolicki na Węgrzech w latach 1945–1989 ze szczególnym uwzględnieniem Soboru Watykańskiego II
Hungarian Catholic Church in the Years 1945–1989 with Particular Emphasis on Second Vatican Council
Autorzy:
Kopyś, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494438.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
kościół katolicki
Węgry
Sobór Watykański II
Catholic Church
Hungary
Second Vatican Council
Opis:
Po 1945 roku Kościół Katolicki na Węgrzech został poddany szeroko zakrojonym represjom. Władze komunistyczne zerwały stosunki dyplomatyczne z Watykanem, rozwiązały szereg stowarzyszeń katolickich, szkoły podlegające kościołowi oraz większość zakonów. Na kościele wymuszono podpisanie szereg umów z państwem (w roku 1950 i 1960), które spowodowały całkowitą zależność Kościoła od państwa. Duchowni byli zobowiązani składać przysięgę na wierność państwu. W latach 60. duchowieństwo węgierskie wzięło udział w Soborze Watykańskim II ale reprezentowali tam –poza nielicznymi wyjątkami – punkt widzenia państwa komunistycznego. W 1969 roku wprowadzono na Węgrzech reformy soborowe. Kościół był bardzo słaby ale zdarzały się przypadki niesubordynacji (np. aktywność księdza Györgya Bulányiego), a więzienie nieposłusznych duchownych było powszechne, ostatni duchowny został uwolniony dopiero w 1977 roku.
After 1945, the Catholic Church in Hungary was exposed to wide repression. The communist authorities broke off diplomatic relations with the Vatican, dissolved a number of Catholic associations, schools lead by the Church, and most of the orders. The church was forced to sign several agreements with the State (in 1950 and 1960), which resulted in a total dependence of the church on the state. The clergy were required to take an oath of allegiance to the state. In the 1960s Hungarian clergy took part in the Second Vatican Council and represented – with few exceptions – point of view of the communist state . In 1969, Hungary introduced the conciliar reform. Catholic church was very weak but arranged antistate actions (eg. activity of priest György Bulányi), the prison for disobedient clergy was widespread. Last cleric was released from prison in 1977.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2016, 58, 1; 85-122
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le Concile Vatican II - lidee de la nouvelle evagelisation en gestation
The Second Vatican Council – the Idea of the New Evangelization in Making
Autorzy:
Syldatk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828688.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Second Vatican Council
ecclesiology
communio
new evangelisation
Sobór Watykański II
eklezjologia
nowa ewangelizacja
Opis:
Sobór Watykański II jest niewątpliwie jednym z ważniejszych, a nawet przełomowych punktów historii Kościoła. W konsekwencji wydaje się więc, że także w odniesieniu do pojęcia tak kluczowego dla współczesnej teologii, jakim jest nowa ewangelizacja, ostatni sobór odegrał istotną rolę. W niniejszej publikacji autor analizuje soborowe teksty rozważając je wokół pojęcia communio, które przez wielu teologów określane jest najważniejszym i kluczowym dla rozumienia terminem Soboru. Ze szczegółowej analizy poszczególnych wymiarów communio (trynitarne, pneumatologiczne, wiernych, eschatologiczne, ekumeniczne, ewangelizacyjne, misyjne) wyłania się nowa wizja eklezjologii ściśle związana z innym soborowym pojęciem aggiornamento. Odnowiona wizja eklezjologiczna naznacza nową epokę w życiu Kościoła, którą Jan Paweł II nazwał „nową wiosną życia chrześcijańskiego”. Autor wskazuje, że soborowa idea eklezjologii komunii stoi u podstaw późniejszego pojęcia nowej ewangelizacji. 
The Second Vatican Council is undoubtedly one of the most important and even crucial points in the history of Catholic Church. Consequently, it seems that also in relation to the concept so vital for the contemporary Theology, namely «the new evangelization», the recent council played an important role. This paper analyses the conciliar texts from the perspective of the concept of «communio», which is defined by many theologians as the most essential and pivotal term for understanding the Council. From a detailed analysis of the particular dimensions of «com- munio» (Trinitarian, Pneumatological, laical, eschatological, ecumenical, evan- gelisation, missionary) emerges a new vision of ecclesiology, closely related to another conciliar notion of «aggiornamento». This renewed ecclesiological understanding marks a new era in the life of the Church, which John Paul II called the «new spring of Christian life». The article points out that the Vatican II notion of the ecclesiology of communion underlies the later concept of new evangelisation.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2019, 53; 447-472
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Maryi w dokumentach Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej po Soborze Watykańskim II
Depiction of Mary in the documents of the Latin American Episcopal Council after the Second Vatican Council.
Autorzy:
Gardocki SJ, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595571.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
mariologia
Sobór Watykański II
Medellín
Puebla
Santo Domingo
Aparecida
Mariology
Second Vatican Council
Opis:
The present article takes as analyses from a mariological perspective of documents prepared by the Latin American Episcopal Council after the Second Vatican Council during the conferences from Medellín (1968) to Aparecida (2007). This text presents which images of Mary are present, preferred and accented in the CELAM documents, what is and how exactly the updating of Mariology teaching in the Latin American Church is done and how the existing situation on the Latin American continent has an impact on presenting in a different way the person and role of Mary in the life of the Church. Firstly, Mariology of the Second Vatican Council is presented. Subsequently the points discussed are concerned with the images of Mary and the teaching of the Latin American Episcopal Council on Mary contained in its documents. These documents emphasise and demonstrate the important role Mary has played in the life of the Latin American Church. This applies not only to the first evangelisation that began with the arrival of colonisers and missionaries on the Latin American continent, but also to the works of the new evangelisation undertaken today by the Church in Latin America and the Caribbean. In these documents reflection on Mary is captured in the light of the mystery of Christ and the Church, which is according to the perspective outlined by the Second Vatican Council. These documents are at the same time an example of a creative development and application of the teaching about Mary of this Council to the Latin American reality. This creative development is the result, inter alia, of the CELAM Conferences of what the Church teaches about Mary from the perspective of the faith and Marian devotion of the Latin American Church and the people living in Latin America. As a result the Church’s teaching about Mary in the Church of Latin America and the Caribbean are brought up to date.
Przedmiotem artykułu jest analiza dokumentów opracowanych przez konferencje ogólne rady Biskupów Ameryki Łacińskiej po Soborze Watykańskim II, tj. od Medellín (1968) do Aparecida (2007), pod kątem mariologicznym. W tekście zostały omówione obrazy Maryi obecne, preferowane i akcentowane w dokumentach CELAM-u oraz wyjaśniono, na czym polega i w czym konkretnie przejawia się aktualizacja nauczania mariologicznego w Kościele latynoamerykańskim, w jaki sposób sytuacja istniejąca na kontynencie latynoamerykańskim ma wpływ na przedstawianie w taki, a nie inny sposób osoby i roli Maryi w życiu Kościoła. W pierwszym punkcie została przedstawiona mariologia Soboru Watykańskiego II. W kolejnych punktach zostały ukazane i omówione obrazy Maryi oraz nauczanie rady Biskupów Ameryki Łacińskiej na temat Maryi zawarte w opracowanych przez nie dokumentach. W dokumentach tych została podkreślona rola, jaką odegrała Maryja i nadal spełnia w życiu Kościoła latynoamerykańskiego. Dotyczy to zarówno pierwszej ewangelizacji, która rozpoczęła się wraz z przybyciem kolonizatorów i misjonarzy na kontynent latynoamerykański, jak i dzieła nowej ewangelizacji podejmowanego dzisiaj przez Kościół w Ameryce Łacińskiej i Karaibach. W dokumentach tych refleksja na temat Maryi jest ujmowana w świetle tajemnicy Chrystusa i Kościoła, czyli zgodnie z perspektywą nakreśloną przez Sobór Watykański II. Dokumenty te są jednocześnie przykładem twórczego rozwinięcia i zastosowania nauki tego soboru o Maryi do rzeczywistości latynoamerykańskiej. To twórcze rozwinięcie jest wynikiem m.in. ujmowania przez konferencje CELAM-u tego, co naucza Kościół o Maryi z perspektywy doświadczenia wiary i pobożności maryjnej Kościoła latynoamerykańskiego. W ten sposób dochodzi do aktualizacji nauki Kościoła o Maryi w Kościele na terenie Ameryki Łacińskiej i Karaibów.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 49-68
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theological Foundation of Administrative Canon Law
Teologiczne podstawy administracyjnego prawa kanonicznego
Autorzy:
Jada Patrisio, Emmanuel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038047.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
prawo kanoniczne
Sobór Watykański II
the Church
Canon Law
II Vatican Council
Opis:
Przed Soborem Watykańskim II percepcja Kościoła ograniczała się do jego instytucjonalnego wymiaru. Sobór Watykański dokonał istotnej zmiany, po której Kościół to rzeczywistość złożona (realitas complexa), w której pierwiastek Boski i ludzki tworzą jedną komplementarną całość. Autor, opierając się na tej koncepcji (niehierarchicznej), dokonuje analizy teologicznej części Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczącej administracji Kościoła.
Prior to Vatican Council II there has been a dominant ecclesiology which looked at the Church as an institution. “that is to say, the view that defines the Church primarily in terms of its visible structures, especially the rights and powers of its officers.” With the coming of Vatican II, the Church is defined “in the nature of sacrament—a sign and instrument that is of communion with God and of unity among all men.” The principal paradigm of the Church in the documents of Vatican Council II is that of ”the people of God... The Church is seen as a community of persons each of whom is individually free.” It is with this view of the Church as a circle of friends and not a hierarchical pyramid that we shall explain the theological foundation of Administration Canon Law in the Code of 1983.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 10; 189-200
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzea kościelne według aktualnego prawodawstwa Kościoła katolickiego
Autorzy:
Leszczyński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040454.pdf
Data publikacji:
2006-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
prawo kanoniczne
Kościół katolicki
Sobór Watykański II
canon law
Catholic Church
Second Vatican Council
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2006, 85; 103-118
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misje i dialog – soborowy dualizm?
Mission and dialogue – a conciliar dualism?
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480548.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Dialog
Ewangelizacja
Głoszenie
Misje
Sobór Watykański II
Dialogue
Evangelisation
Proclamation
Mission
Second Vatican Council
Opis:
Autor stawia tezę, że w ewangelizacyjnej misji Kościoła nie ma sprzeczności pomiędzy misjami a dialogiem. Pismo Święte – najważniejsza księga misjonarza i vademecum misyjne – stanowi księgę dialogu. W soborowym aggiornamento dialog okazał się ważnym faktorem, „kluczem” do otwierania ludzkich umysłów i woli na wartości reprezentowane przez innych. W ujęciu autora misje i dialog to pojęcia „bliskoznaczne”, gdyż wyrażają jedną misję Kościoła: głoszenie ludziom zbawienia w Jezusie Chrystusie (zob. RM 1-2,4,11). W doktrynie ukazującej istotę, sens i przesłanie misji wyróżnia się aspekty: trynitarny, chrystologiczny, pneumatologiczny oraz eklezjologiczny. Każdy z nich wyraża i realizuje misję we właściwym sobie klimacie dialogu. Autor akcentuje rolę dialogu w procesie preewangelizacji – przygotowania do głoszenia Ewangelii. Misjonarze oraz promotorzy dialogu nie mogą ukrywać motywów swojego zaangażowania w przestrzeni pozachrześcijańskiej. Kamuflowanie argumentów generuje dualistyczną interpretację tych dwu sprzężonych ze sobą działań – misji i dialogu.
The author puts forward a premise that there is no contradiction between ”mission” and ”dialogue” in the evangelisation activities of the Church. The Holy Bible, the most important book of the missionary, his vademecum, is the book of dialogue. Dialogue was a key factor for the aggiornamento of the Second Vatican Council, opening up minds and hearts to see valuable things in various worldviews. Mission and dialogue are almost synonymous, since both terms express the one and same mission of the Church: the proclamation of salvation through Jesus Christ to all people (see RM 1-2,4,11). The essential meaning and purpose of the doctrine of mission communicates itself in four ways: trinitarian, Christological, pneumatological and ecclesiological. Each of these ways expresses and fulfils mission in its own, proper climate of dialogue. The author stresses the role of dialogue in ”pre-evangelisation”, that is, preparation for the proclamation of the Gospel. Missionaries and advocates of dialogue cannot conceal their motivations in their involvement in the non-Christian sphere. Camouflaged ”mission intentions” generate the dualistic interpretation of those two intertwined activities: mission and dialogue.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 304-313
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea participatio actuosa Soboru Watykańskiego II w dobie pandemii
Idea participatio actuosa of the Second Vatican Council in the time of the pandemic
Autorzy:
Filipowicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083149.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
participatio actuosa
transmisja
Sobór Watykański II
uczestnictwo
pandemia
broadcast
Second Vatican Council
participation
pandemic
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi, jak soborowa idea participatio actuosa mogła być realizowana w warunkach pandemii Covid-19.  Uczestnictwo w liturgii zakłada jedność czasu i miejsca. Możliwości oferowane przez współczesne media spełniają zasadniczo warunek uczestnictwa co do jedności czasu. Znacznie większy problem dotyczy jedności miejsca, co pociąga za sobą ograniczenia uczestnictwa w liturgii rozumianej jako świat osób i relacji. Niewątpliwie, nawet tak ograniczony sposób uczestniczenia nie musi automatycznie narzucać ograniczeń co do skuteczności w porządku łaski. Kwestie te były już podnoszone podczas obrad Soboru Trydenckiego. Oznacza to, że nawet ograniczenia narzucone przez pandemię nie wykluczają całkowicie z włączania się człowieka w opus Dei. Obok analizy dokumentów poświęconych liturgii, artykuł uwzględnia badania socjologiczne religijności Polaków w dobie pandemii.
This article is an attempt to answer how the conciliar idea of participatio actuosa could be implemented in the conditions of the Covid-19 pandemic. Participation in the liturgy presupposes the unity of time and place. The possibilities offered by the modern media basically meet the participation condition regarding the unity of time. A much bigger problem concerns the unity of the place, which entails restrictions on participation in the liturgy understood as the world of persons and relationships. Undoubtedly, even such a limited mode of participation need not automatically impose limits on the effectiveness of the order of grace. These issues were already raised at the Council of Trent. This means that even the restrictions imposed by the pandemic do not completely exclude man from joining Opus Dei. In addition to the analysis of documents and scientific works devoted to the liturgy, the article takes into account sociological studies of the religiosity of Poles in the time of the pandemic.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 58, 2; 77-94
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ nauczania Soboru Watykańskiego II na rozwój zakonów na rządzonej przez Sowietów Litwie
Autorzy:
Streikus, Arūnas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477857.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
zakony
podziemie
Litwa
emigracja
Sobór Watykański II
orders
underground
Lithuania
emigration
Second Vatican Council
Opis:
W artykule przedstawiona została sytuacja i rozwój zakonów katolickich na sowieckiej Litwie po ich likwidacji w latach czterdziestych. Jako punkt zwrotny w powojennych dziejach zgromadzeń zakonnych potraktowany został Sobór Watykański II, a szczególnie jego nauczanie, odnoszące się do życia zakonnego. Najwięcej miejsca w artykule poświęcono właśnie okresowi posoborowemu: latom siedemdziesiątym i osiemdziesiątym na Litwie. Analiza oparta jest na źródłach archiwalnych, powstałych zarówno w strukturach władzy (przede wszystkim KGB), jak i w środowisku poszczególnych zakonów. Zostały też wykorzystane relacje ustne, zapisane w na potrzeby różnych badań. Uwzględniona została nie tylko sytuacja zakonów na Litwie. Ważnym czynnikiem przemian posoborowych była odbudowa lub nawiązanie kontaktów z Kościołem powszechnym za „żelazną kurtyną”, co czasem działo się poprzez kontakty w innych krajach bloku sowieckiego (Polska, Niemcy Wschodnie). Paradoksalnie, nawiązanie takich kontaktów, szczególnie w przypadku zgromadzeń żeńskich, okazało się łatwiejsze niż stworzenie jakiejś współpracy między polskimi a litewskimi wspólnotami zakonnymi, gdyż nie utrzymywały i nie próbowały nawiązać żadnych wzajemnych relacji w okresie sowieckim. Artykuł skoncentrowany jest przede wszystkim na „litewskiej” części życia zakonnego. Odbywało się ono w warunkach podziemnych, co ograniczało dostęp do wiedzy na temat nauczania soborowego i wpływało na możliwości i specyfikę wprowadzenia go w życie. Mimo to większość zakonów podjęła wysiłki zmierzające do odnowy i poprawy jakości formacji kandydatów, lepszego przygotowania teologicznego zakonników i zakonnic, budowania i potrzymania więzi wspólnotowych w zgromadzeniach. Takie wysiłki podjęły liczne zgromadzenia żeńskie. Wśród męskich szczególnie zaangażowani byli jezuici i marianie. Te dwie kongregacje jako pierwsze zbudowały trwałe kontakty ze swoimi ośrodkami poza Litwą, co wpłynęło na dynamikę wprowadzania zmian posoborowych w tych właśnie wspólnotach. W innych zgromadzeniach męskich (franciszkanie, salezjanie, dominikanie) ożywienie nastąpiło później – dopiero w drugiej połowie lat osiemdziesiątych.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 201-218
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oral and Written History
Historia ustna i pisemna
Autorzy:
Csonta, István
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1394564.pdf
Data publikacji:
2021-07-29
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
nieporozumienia
język łaciński
średniowiecze
liturgia
Sobór Watykański II
misconceptions
Latin
Middle Ages
liturgy
Vatican II
Opis:
It is well-known that misconceptions can influence many, especially if it does not require too much energy to understand. Hoaxes, misleading interpretations are attractive especially for the less educated. The fact that forgeries and conspiracy-theories spread much faster by the help of the mainly unfiltered social media than ever before, which is especially visible in the time of Covid-19. This article, by the help of three examples, presents how much tendentious interpretation in oral history can influence the formation of misconceptions,and vice versa, how a misconception can influence the common knowledge of a society and in the end its cultural memory.
Powszechnie wiadomo, że nieporozumienia mogą wpływać na wiele osób, zwłaszcza jeśli ich rozumowanie nie wymaga zbyt wielkiego wysiłku. Żarty, oparte na błędnej interpretacji historycznej, są atrakcyjne zwłaszcza dla mniej wykształconych. Nie ma wątpliwości, że fałszerstwa i teorie spiskowe rozprzestrzeniają się znacznie szybciej niż kiedykolwiek wcześniej, głównie dzięki pomocy niekontrolowanych mediów, co daje się zauważyć również w okresie przeżywanej pandemii. Artykuł, opierając się na trzech przykładach, przedstawia jak tendencyjna interpretacja historii mówionej może wpływać na kształtowanie się nieporozumień i jak błędne przekonanie może wpływać na powszechną wiedzę o społeczeństwie, a ostatecznie na jego pamięć kulturową.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 1; 155-163
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konferencja Doktorantów pt. „Sobór Watykański II jako źródło Kodeksu Prawa Kanonicznego”, Warszawa, 12 czerwca 2013
PhD Students Conference „Second Vatican Council as a source of the Code of Canon Law”, Warszawa, 12th of June 2013
Autorzy:
Romanko, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1896879.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Kościół i Prawo; 2013, 2 (15) nr 2; 254-256
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka
Self-realization of the Church in ecumenical dialogue – Catholic perspective
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972802.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
Kościół
eklezjologia
dialog ekumeniczny
Sobór Watykański II
Church
ecclesiology
ecumenical dialogue
Vatican Council II
Opis:
W kontekście rozważań nad Kościołem jako wydarzeniem dialogu artykuł ma na celu ukazanie dialogu ekumenicznego jako istotnego elementu eklezjalnej tożsamości. Wprawdzie sam dialog doktrynalny nie wyczerpuje ekumenicznej działalności Kościoła, jednak jest on istotnym narzędziem w procesie odbudowywania jego widzialnej jedności i wyrazem dialogicznej struktury Kościoła. Dlatego uznano, że w warunkach konfesyjnych podziałów należy mu przypisać w równym stopniu kościelnotwórczą rolę, jak czyni się to w odniesieniu do tradycyjnych form kościelnego dialogu wiary. Dla zrealizowania właściwego celu artykułu najpierw podjęto refleksję nad ogólnymi założeniami pojmowania Kościoła jako rzeczywistości dialogicznej oraz dialogiem jako metodą służącą wypracowywaniu w Kościele konsensusu wiary. Kolejne punkty koncentrują się na ukazaniu znaczenia dialogu ekumenicznego dla urzeczywistniania eklezjalnej tożsamości Kościołów i wspólnot kościelnych oraz warunkach, które po stronie katolickiej pozwoliły usunąć pierwotne przeszkody dla uznania dialogu ekumenicznego jako istotnego wydarzenia eklezjalnego.
In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2018, 28; 69-82
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie publikacje o św. Józefie w okresie posoborowym (1966-1996)
Polish publications about St. Joseph Issued in Tue post-consular period (1966-1996)
Autorzy:
Fitych, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041896.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sobór Watykański II
św. Józef
historia
dokumenty
Second Vatican Council
St. Joseph
history
records
Opis:
The author deals with Polish publications about St. Joseph, which have been brought out since the close of the Vatican Council II. He submits them to an introductory theological assessment, first of all within the ecclesiological dimension. He also responds to the following question: has Josephology, developed in Poland, completely assimilated the light given by Vatican Council II? Almost a thirty- year old cult of St Joseph consists of papers delivered at annual meetings of the Polish Josephological Study Kalisz (existing in 1969), books, publications, and learned papers. The question that has most often been raised is the broadly understood history of the cult of St Joseph (39% of all the works), which dominated even the subject matter of the theological foundations, being part of the Josephological doctrine (only 21 % of all the research; it is especially apparent in the case of learned works). The questions of ascetic theology are rarely undertaken (15% of all the works), biblical theology (10%), history of theology (8%), and liturgy (5%), pastoral and ecumenical theology, patristic theology and history of art.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1997, 68; 309-356
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania Kościoła i państwa w służbie człowiekowi. Wybrane zagadnienia
The Tasks of the Church and the State in the Service of Man. Selected Issues
Autorzy:
Sitarz, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792686.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
państwo
Kościół
wzajemne relacje
Sobór Watykański II
state
Church
mutual relations
Second Vatican Council
Opis:
Kościół to rzeczywistość Bosko-ludzka, do której należą wszyscy ochrzczeni. Kościół jest społecznością religijną, której głównym celem i najwyższym prawem jest zbawienie dusz, zgodnie z zasadą Salus animarum suprema semper lex esse debet. Państwo jest społecznością naturalną, którą tworzą ludzie dla zaspokojenia potrzeb doczesnych. Człowiek dla pełnego rozwoju potrzebuje tych dwóch społeczności.
The Church is a Divine-human reality to which belong all baptized people. The Church is a religious community, whose main purpose and the supreme law is the salvation of souls, according to the rule: Salus animarum suprema semper lex esse debet. The state is a natural community that people create for satisfying their simple needs. A man needs these two communities for his full development.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (1); 143-156
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa liturgiczna pięćdziesiąt lat po ogłoszeniu soborowej konstytucji Sacrosanctum Concilium w metropolii Szczecińsko-Kamieńskiej
The liturgical renewal fifty years after the announcement of the Conciliar Constitution Sacrosanctum concilum in the Metropolis of Szczecin-Kamien
Autorzy:
Krzystek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963551.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the constitution
the diocese
Vatican II
renewal
liturgy
konstytucja
diecezja
Sobór Watykański II
odnowa
liturgia
Opis:
Upłynęło już ponad pięćdziesiąt lat od dnia 4 grudnia 1963 roku, kiedy papież Paweł VI ogłosił konstytucję o świętej liturgii Sacrosanctum concilium, pierwszy owoc Soboru Watykańskiego II. Konstytucja stała się zwiastunem nadziei dla całego Kościoła i jego odnowy. Po ponad pół wieku Kościół i społeczeństwo doznały głębokich przemian, ale przesłanie konstytucji pozostaje aktualne w odniesieniu do nowych problemów i potwierdza zawarte w niej zasady. A zatem odnowa liturgiczna trwa. Półwiecze stanowi dobry czas na dokonywanie analiz, bilansów i ocen tych doniosłych decyzji, które zgodnie z wolą Ojców soborowych odmieniły oblicze współczesnego Kościoła. Zasady zawarte w konstytucji liturgicznej w dalszym ciągu nadają kierunek przyszłości liturgii, aby reforma była coraz lepiej rozumiana i wprowadzana w życie. Naszym obowiązkiem jest dalsze odkrywanie całego bogactwa, które zawarte jest w liturgii Kościoła. Uważne studium dokumentów liturgicznych Kościoła powszechnego i lokalnego uświadamia, jak wiele jest jeszcze do zrobienia, aby zrozumieć i wprowadzić w życie posoborową odnowę liturgii. Stąd wysiłki Kościoła partykularnego, który przez prace synodu metropolitalnego dokonuje oceny życia liturgicznego w ramach tematu: „posługa uświęcania”. Komisja synodalna wskazała problemy, które wydają się bardzo aktualne w naszym czasie i pilnie wymagają podjęcia: chrześcijański wymiar świętowania niedzieli; czynne uczestnictwo w liturgii; formacja liturgiczna; diakonat stały; muzyka i śpiew w liturgii; Liturgia godzin modlitwą całego ludu Bożego; kształtowanie przestrzeni liturgicznej. Przedstawione tematy dotyczą istoty odnowy liturgicznej, która służy uobecnianiu Tajemnicy paschalnej Chrystusa w liturgii Kościoła, celebrowanej każdego dnia w Eucharystii i sakramentach, szczególnie w dniu Paschy i w każdą niedzielę. Ich uszczegółowienie w synodach diecezjalnych pozwoli w pełni ukazać liturgię jako źródło i szczyt życia Kościoła partykularnego.
It has been more than fifty years from 4 December 1963, when Pope Bl. Paul VI promulgated the Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium, the first fruit of the Second Vatican Council. The Constitution has become a harbinger of hope for the whole Church and its renewal. After more than half a century, the Church and society have experienced profound changes, but the message remains valid Constitution in relation to new problems and confirms the principles contained therein. Therefore liturgical renewal continues. Half a century is a good time to make analyzes, balance sheets and ratings of these momentous decisions which, in accordance with the will of the Council Fathers changed the face of the modern Church. The principles contained in the Constitution of the liturgical still give future direction of the liturgy that the reform may be ever better understood and implemented. Our duty is to continue discovering all the wealth which is contained in the liturgy of the Church. A careful study of liturgical documents universal and local Church realizes how much remains to be done to understand and implement post-Vatican II renewal of the liturgy. Hence the efforts of the particular Church which by the work of the synod of metropolitan evaluates the liturgical life under the theme: "The ministry of sanctification". Synodical Commission has pointed out problems that seem to be very topical in our time and urgently need to be tackled: Christian dimension of Sunday; active participation in the liturgy; liturgical formation; permanent diaconate; music and singing in the liturgy; Liturgy of the Hours prayer of the whole people of God; development of liturgical space. The above issues relate to the substance of the liturgical renewal, which is used to make present the Paschal Mystery of Christ in the Church’s liturgy celebrated every day in the Eucharist and the sacraments, especially on Easter Sunday and every Sunday. Their refinement in diocesan synods will fully reveal the liturgy as the source and summit of the life of the particular Church.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2015, 2; 105-138
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ars celebrandi – niespełniony postulat odnowy liturgicznej Soboru Watykańskiego II? Refleksje w 60. rocznicę ogłoszenia konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium
Ars celebrandi - an Unfulfilled Postulate of the Liturgical Renewal of the Second Vatican Council? Reflections on the 60th anniversary of the promulgation of the Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium
Autorzy:
Potoczny, Mateusz R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432218.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia
Sobór Watykański II
reforma liturgiczna
ars celebrandi
Liturgy
Second Vatican Council
Liturgical Reform
Opis:
Odnowa liturgiczna Soboru Watykańskiego II zdefiniowała szereg postulatów, które w zamierzeniu ojców miały nadać nowy wyraz liturgii Kościoła rzymskiego. Owe postulaty określone zostały przede wszystkim w konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, która stała się dokumentem założycielskim późniejszej reformy. Wśród rzeczonych postulatów część została sformułowana w sposób precyzyjny, natomiast inne – nie zapisane explicite – wynikają z ducha proponowanej reformy. Jednym z tych nie wyartykułowanych wprost postulatów jest troska o kształt sztuki celebrowania (ars celebrandi) liturgii. W niniejszym studium autor stara się wyartykułować soborowe wskazania dotyczące tej problematyki i z perspektywy sześciu dekad dokonać ewaluacji ich recepcji w liturgii Kościoła rzymskiego.
The liturgical renewal of the Vaticanum II defined a series of postulates that the fathers intended to give new expression to the liturgy of the Roman Church. These postulates were formulated primarily in the Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium, which became the founding document of the subsequent reform. Among those postulates, some were formulated in precise terms, while others - not written down explicitly - derive from the spirit of the proposed reform. One of these non-explicitly articulated postulates is the concern for the shape of the ars celebrandi. In this study, the author tries to articulate the conciliar indications on this issue and, from the perspective of six decades, evaluate their reception in the liturgy of the Roman Church.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 27-47
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
El sacerdocio común en luteranos y católicos
The Common Priesthood of Lutherans and Catholics
Kapłaństwo wspólne luteranów i katolików
Autorzy:
Blanco-Sarto, Pablo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343205.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Luter
Sobór Trydencki
Sobór Watykański II
świeccy
Escrivá de Balaguer
Luther
Trent
Vatican II
lay people
Opis:
Lutero insistió en el sacerdocio real, común o universal de todos los bautizados, tal como recordó también el Concilio Vaticano II, al referirse a la mutua complementariedad entre sacerdocio común y ministerial, los cuales sin embargo difieren non tantum gradu sed essentiam (cf. LG 10). En estas páginas se repasan los principales puntos sobre el sacerdocio común, según la propuesta de Lutero y la respuesta de los concilios de Trento y Vaticano II y, como contrapunto complementario, se añaden las enseñanzas de un autor católico del siglo XX, Josemaría Escrivá de Balaguer, en parte anterior y posterior al Vaticano II, y que podría resultar de interés para entender el tema abordado. Se advierten así aquí las semejanzas y las diferencias que propician el posterior diálogo ecuménico sobre este tema que está adquiriendo una especial importancia con motivo de la teología de la sinodalidad.
Luter kładł nacisk na królewskie, powszechne kapłaństwo wszystkich ochrzczonych, co podkreślał także Sobór Watykański II, odnosząc się do komplementarności kapłaństwa osób świeckich i duchownych, które jednak różnią się non tantum gradu sed essentiam (por. LG 10). Artykuł omawia główne zagadnienia dotyczące kapłaństwa powszechnego, zgodnie z myślą Lutra oraz interpretacją idei Lutra przez Sobor Trydencki i Watykański II, uzupełniając rozważania XX-wiecznego katolickiego autora, Josemaríi Escrivy de Balaguer. Autor, co może być interesujące dla zrozumienia omawianego tematu, zauważa podobieństwa i różnice, które sprzyjają późniejszemu dialogowi ekumenicznemu, który nabiera szczególnego znaczenia w kontekście teologii synodalności.
Luther insisted on the royal, common or universal priesthood of all the baptised, as the Second Vatican Council also recalled, referring to the mutual complementarity between the common and ministerial priesthood, which however differ non tantum gradu sed essentiam (cf. LG 10). These pages review the main points on the common priesthood, according to Luther's proposal and the response of the Councils of Trent and Vatican II and, as a complementary counterpoint, add the teachings of a 20th century Catholic author, Josemaría Escrivá de Balaguer, partly before and partly after Vatican II, which could be of interest for understanding the subject under discussion. The similarities and differences are thus noted here, which are conducive to the subsequent ecumenical dialogue on this subject, which is acquiring particular importance in the context of the theology of synodality.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 11; 127-156
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasady relacji Kościół-Państwo według Soboru Watykańskiego II
Principles of Church-State Relations According to the Second Vatican Council
Autorzy:
Steczkowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792687.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
Kościół
państwo
zasady relacji
Sobór Watykański II
Church
state
principles of relationships
the Second Vatican Council
Opis:
Artykuł prezentuje ewolucję doktryny katolickiej odnośnie do zasad, jakie powinny kształtować relacje pomiędzy Kościołem a państwem i innymi wspólnotami politycznymi. Zasada poszanowania pluralizmu światopoglądowego współczesnych społeczeństw oraz zasada wolności religijnej są fundamentalne. Z nich wynikają inne – zasada poszanowania wzajemnej autonomii i niezależności oraz współpracy dla dobra człowieka i dobra wspólnego. Istnienie różnych interpretacji tych zasad może mieć negatywny wpływ na harmonijne kształtowanie stosunków pomiędzy Kościołem katolickim a państwem.
The article presents the evolution of the Catholic doctrine regarding the principles that should shape the relations between the Catholic Church and the state. The principle of respecting the pluralism of the worldviews of contemporary societies and the principle of religious freedom are fundamental. From them arise others – the principle of respecting mutual autonomy and independence and cooperation for the good of man and the common good. The existence of different interpretations of these principles may have a negative effect on the harmonious shaping of relations between the Catholic Church and the state.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (1); 157-181
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka wychowania społecznego w posoborowym nauczaniu Kościoła
The Issue of Social Education in the Teaching of the Church After Vatican II
Autorzy:
Dziekoński, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1817925.pdf
Data publikacji:
2006-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
wychowanie społeczne
sobór watykański II
cywilizacja miłości
rodzina
social education
vatican council
civilization of love
family
Opis:
The issue of social education has an important place in the teaching of the Church. In the pronouncements of the II Vatican Council the need for the formation of the basis of the constructive and responsible participation of children in social life has been noted. Such directions of education have been developed in the teaching after the Council. Even more strongly has it been underlined that the integral education of man demands formation towards the essential values of human life and a gradual introduction of children to responsibility for the formation of the civilization of love in the contemporary world.A large part of the pronouncements of the Church and of the Popes must be seen as the reaction to the changes taking place in the world. But, independently from the period of history, the Church has always underlined the irreplaceable and primary role of the family in the personal-social education of the child.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2006, 4, 1; 475-489
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studia z prawa kanonicznego w odmętach reform
Studies in Canon Law in the Depths of Reforms
Autorzy:
Bar, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1892292.pdf
Data publikacji:
2019-10-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo kanoniczne
reforma
nauczanie
Sobór Watykański II
Veritatis gaudium
canon law
reform
teaching
Second Vatican Council
Opis:
Reforma szkolnictwa wyższego w Polsce (2018) dotyka również prawa kanonicznego (poczynając od klasyfikacji dyscyplin). Równolegle do rządowej reformy, postępuje dostosowanie tych studiów do norm konstytucji apostolskiej Veritatis gaudium o uniwersytetach i wydziałach kościelnych papieża Franciszka (8.12.2017). Po kwestii „czego jak nauczać” (cz. I), ukazana została panorama miejsc i poziomów kształcenia (cz. II). Przybliżywszy nauczanie prawa kanonicznego, w świetle Soboru Watykańskiego, w tym podstawowe zasady obowiązującej regulacji, odwołując się do doświadczeń, Autor uważa, że nie można spodziewać się zadawalających efektów, jeśli reformę w zakresie prawa kanonicznego wprowadzać się będzie administracyjnie, z pominięciem właściwych rad naukowych instytutów czy wydziałów. Po wskazaniu „gdzie można studiować”, w Zakończeniu stwierdza, że „decydujący wpływ na przyszłość prawa kanonicznego na uczelniach jako dyscypliny miały i mieć będą rozwiązania przyjmowane przez poszczególne podmioty prowadzące studia”, także w obszarze opłat i dostępności studiów dla obcokrajowców.
The reform of higher education in Poland (2018) affects also studies in canon law (starting from the classification of disciplines). In parallel with the governmental reform, this course of study is being adapted to the norms of Pope Francis’ Apostolic Constitution Veritatis gaudium on ecclesiastical universities and faculties (8.12.2017). In this article, after the question of “what and how to teach” is discussed in Part 1, a panorama of places and levels of education is presented in Part 2. The author discusses the teaching of canon law in the light of the Vatican II work, including the basic principles of the current regulations, drawing on his own experience. He believes that one cannot expect satisfactory results if the canon law reform is introduced administratively, disregarding proper scientific councils of institutes or faculties. Having mentioned “where to study” in the concluding section, he argues that “solutions adopted by individual entities offering courses of study do have and will have a decisive influence on the future of canon law taught as an academic discipline”, as well as in the area of fees and accessibility of university courses to foreigners.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2019, 8 (21), 1; 9-28
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolność, władza i wspólnota w świetle nauczania II Soboru Watykańskiego
Freedom, power and the community in the light of the Second Vatican Council’s teaching.
Autorzy:
Krolikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953166.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Kościół katolicki
Sobór Watykański II
władza
wolność
wspólnota
Catholic Church
Second Vatican Council
power
freedom
comunity
Opis:
Autor wychodzi z założenia, iż władza i wolność bardzo często nie są właściwie rozumiane, a tym samym nie mogą spełniać właściwych funkcji i odpowiednio kształtować wspólnotowego wymiaru życia ludzkiego. Dlatego proponuje refleksję nad kwestiami wolności i władzy w nauczaniu II Soboru Watykańskiego. Nauczanie to stanowi podstawę właściwego rozumienia sacra potestas, która jest niezastąpionym elementem misji zbawczej Kościoła wobec człowieka. Autor jest jednak przekonany, że formułowane w nauczaniu soborowym wskazania mogłyby w znacznym stopniu ubogacić dzisiejsze spojrzenie na władzę i sposoby jej sprawowania w dziedzinie polityki.
The author assumes that the power and freedom aren’t often well understood, and thus they cannot perform the appropriate functions and suitably shape human life in the community. The author proposes therefore reflection on issues referring to freedom and power in the teaching of the Second Vatican Council. The teaching is the basis of a proper understanding of sacra potestas that is an indispensable part of the saving mission of the Church, which is addressed to the human. The author believes however, that the indications formulated in the teaching of the Council could greatly enrich today’s view on the power and the ways of governing in the politics.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 2(11); 149-161
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Contribution of Bishops from the Communist States to the Doctrine of the Second Vatican Council in Respect of Church–State Relations
Wkład biskupów bloku państw komunistycznych w nauczanie Soboru Watykańskiego II na temat relacji Kościół–Państwo
Autorzy:
Słowikowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1754330.pdf
Data publikacji:
2020-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Communism
Church-State Relations
the Second Vatican Council
komunizm
relacje Kościół-państwo
Sobór Watykański II
Opis:
Problematyka relacji Kościół–Państwo zawsze należała do delikatnych i skomplikowanych grup zagadnień. Na ich rangę i złożoność wskazuje chociażby fakt, że podczas pogłębiania i rozwijania współczesnej doktryny o społeczności kościelnej i wspólnocie politycznej przez Sobór Watykański II, pierwotnie nie przewidywano oddzielnego dokumentu regulującego to zagadnienie. Jednakże w efekcie umiejscowiono je w dwóch: deklaracji o wolności religijnej Dignitatis humanae i w konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. W artykule przedstawiony został wkład biskupów bloku państw komunistycznych w nauczanie Vaticanum II na temat relacji Kościół–Państwo. Ograniczenie wypracowywania zasad tych relacji przez Sobór Watykański II do wystąpień i pisemnych uwag (animadversiones) jedynie biskupów-przedstawicieli z bloku Państw komunistycznych jest dla badanego zagadnienia celowe i istotne. W Państwach, w których panował ustrój oparty na reżimie totalitarnym, eliminowano jakiekolwiek pierwiastki religijne z życia społecznego, a walka z Kościołem stanowiła program władz państwowych. Dlatego biskupi na co dzień pełniący posługę kościelną w Państwach komunistycznych, dzięki własnemu doświadczeniu, mieli obowiązek unaocznić pozostałym biskupom świata rzeczywiste problemy, z jakimi Kościół powinien się zmierzyć. Swoim zaangażowaniem i głosem wpisali się w założenia Soboru realizowane pod hasłem aggiornamento, wskazując na uwspółcześnienie, odnowienie i dostosowanie działalności Kościoła do zmian, jakie dokonały się we współczesnym świecie. Efektem pracy biskupów z bloku Państw komunistycznych stało się m.in.: wyakcentowanie godności osoby ludzkiej, jako źródła wolności religijnej i przysługiwania wolności religijnej każdemu człowiekowi; określenie, że wolność ta oznacza również wolność człowieka od przymusu do działań sprzecznych z jego sumieniem; podkreślenie prawa rodziców do wychowywania dzieci w wierze; dostrzeżenie pluralizmu światopoglądowego i społeczności pluralistycznej, dla której należy stworzyć model relacji z Kościołem; uwzględnienie wzajemnej niezależności Kościoła i wspólnoty politycznej oraz konieczności ich współdziałania; wskazanie, że chrześcijanie mają swoje obowiązki jako członkowie Kościoła i obywatele Państwa.
The relations between the Church and the State have always been a delicate and complex issue. Its importance and complexity is reflected by the fact that while the Vatican II was improving and developing its modern doctrine on the ecclesiastical and the political community, no separate document to address this issue was being projected. However, ultimately two such documents were created: the Declaration on Religious Freedom Dignitatis Humanae and the Pastoral Constitution on the Church in the Modern World Gaudium et spes. The article presents the contribution of bishops from the Communist Bloc states to the teaching of Vatican II regarding Church–State relations. When addressing these relations, the Council limited itself to having speeches and written remarks (animadversiones) delivered only by the bishopsrepresentatives of the Communist Bloc, and this perspective has relevance for the presented study. In those states where a system based on a totalitarian regime was in use, any traces of religious life would be eliminated from social life, and combating the Church was a priory for the state authorities. For this reason, the bishops who exercised their daily ministry in communist countries, were supposed to show to make other bishops aware of the real problems facing the Church, using their own experience. Their involvement and voice were consistent with the assumptions of the Council, which were realised as part of aggiornamento, highlighting the modernisation, revival and adjustment of the Church’s activity to changes taking place in the modern world. The outcomes of these bishops’ efforts were, among others: the affirmation of human dignity as the source of religious freedom, which was reserved to every human being, the observation that this freedom is our freedom from coercion to do things contrary with our conscience, the highlighting of parents’ right to educate their children in the faith, the recognition of the pluralism of world views as well as pluralistic society, which requires a model of its relations with the Church, the consideration of mutual independence of the Church and the political community and the need for cooperation, and the observation that Christians have duties both as Church members and citizens of the State.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 29, 4; 173-199
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Podążanie razem”– kwestie dyskusyjne wokół Synodu o synodalności
“Making our way together” – discussion issues around the Synod on synodality
Autorzy:
Bortkiewicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339357.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
synod on synodality
Vatican II
Church
democratization
Synod o synodalności
Sobór Watykański II
Kościół
demokratyzacja
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie bieżącego stanu prac Synodu o synodalności oraz analogii, jakie zachodzą między podjętą w jego trakcie refleksją a implementacją dorobku Soboru Watykańskiego II w życie Kościoła powszechnego i Kościołów lokalnych. W związku z tym podjęto analizę tekstów kardynała Ratzingera pisanych w dobie przemian posoborowych. Jednym z tematów centralnych zarówno lat 60. XX wieku, jak i czasów współczesnych jest zagadnienie wolności i demokratyzacji życia Kościoła. Prowadzi to do dyskusji związanych z rozumieniem otwarcia się Kościoła katolickiego na świat poprzez powszechne braterstwo, demokratyzację pojęcia „Ludu Bożego”, stawianego w opozycji do struktury hierarchicznej Kościoła, zmiany związane z rozumieniem hierarchiczności i urzędów w Kościele.
The aim of this article is to present the current state of the synod's work on synodality and the analogies that exist between the reflections undertaken during the synod and the implementation of the achievements of the Second Vatican Council in the life of the universal Church and the local Churches. Therefore, an analysis of Cardinal Ratzinger's texts written in the era of post-conciliar change is undertaken. One of the central themes of both the 1960s and modern times is the issue of freedom and the democratisation of Church life. This leads to discussions related to the understanding of the opening of the Catholic Church to the world through universal brotherhood, the democratisation of the notion of the 'People of God' placed in opposition to the hierarchical structure of the Church, changes related to the understanding of hierarchy and offices in the Church.
Źródło:
Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 9-21
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia czy ekonomia zbawienia?
Autorzy:
Kudasiewicz, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177610.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
historia zbawienia
ekonomia zbawienia
Sobór Watykański II
history of salvation
economy of salvation
Second Vatican Council
Opis:
Nach dem Zweiten Vatikanischen Konzil wird in der katholischen Theologie viel von Heilsökonomie und Heilsgeschichte (von der heilshistorischen Auffassung) gesprochen. Jedoch nicht immer sind diese Begriffe eindeutig und genau präzisiert. Viele mit der Heilsgeschichte im Zusammenhang stehender Probleme sind noch immer kontrovers. Hauptziel des Artikels ist der Versuch einer Erklärung und Präzisierung der Begriffe. Nach einer kurzen Vorstellung der Lehre des Vaticanum II über die Heilsgeschichte erörtert der Autor die Begriffe Heilsökonomie und Heilsgeschichte, wobei er besonders auf die biblische Grundlage verweist. Er neigt deutlich den Lösungen zu, die die Heilsgeschichte als göttlichen Heilsplan und dessen Realisierung in der Geschichte verstehen. Nach der Bestimmung der zwischen Heilsökonomie und Heilsgeschichte auftretenden Zusammenhänge präzisiert der Autor den Begriff der Heilsgeschichte näher, indem er vom biblischen Zeitbegriff ausgeht. Dabei verengt er die Heilsgeschichte nicht nur auf das Volk Israel oder die Kirche, sondern versteht sie weitgefasster als Ganzheit der historischen Ereignisse, die einen positiven und realen Zusammenhang mit der Erlösung des Menschen haben. Die so begriffene Heilsgeschichte unterteilt er in eine allgemeine und eine spezielle. Diese Unterteilung begründet er biblisch. Die lineare Zeitkonzeption ist die Grundlage der Einteilung der Heilsgeschichte in Etappen. Er nimmt eine dreigliedrige Einteilung an: von der Schöpfung bis Abraham, von Abraham bis Jesus Christus und von Christus bis zur Parusie.
Źródło:
The Biblical Annals; 1981, 28, 1; 87-102
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II – analiza problemu i próba syntezy
Place of Latin in the Liturgy of the Church after the Second Vatican Council – Analysis of the Problem and Synthesis Attempt
Autorzy:
Szebla, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040495.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
łacina
Sobór Watykański II
Joseph Ratzinger
reforma liturgii
Latin language
Second Vatican Council
reform of liturgy
Opis:
Artykuł podejmuje problem obecności łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II. Pomimo zaleceń zawartych w Konstytucji o liturgii łacina została wyłączona z życia Kościoła. Liczne świadectwa starożytnych autorów wyrażają przekonanie o wielkiej mocy i praktyczności łaciny w kulcie Bożym i wzajemnej komunikacji. Wypowiedzi papieży XX wieku zawierają pochwały tego starożytnego języka i zalecenie utrzymania go w obrzędach i edukacji (zwłaszcza w studium teologii). Po Soborze Watykańskim II doszło do „ofiarowania” (eliminacji) tego unitatis vinculum na rzecz specyficznie pojmowanej dostępność i zrozumiałości obrzędów. Niektórzy świeccy i duchowi pisarzy tamtych czasów nie pogodzili się z taką sytuacją. Szczególne miejsce zajmują tu wyjaśnienia J. Ratzingera, który miejscu łaciny w liturgii Kościoła poświęcił wiele uwagi w swoich licznych publikacjach.
The article takes up the problem of the presence of Latin in the liturgy of the Church after the Second Vatican Council. Despite the recommendations contained in the Constitution on the Liturgy, Latin was excluded from the life of the Church. The numerous testimonies of ancient authors convince about the great virtue and practicality of Latin in the worship of God and in the mutual communication. The statements of the Popes of the twentieth century include praise this ancient language and recommendation to keep it in the rites and education (especially in the study of theology). After the Second Vatican Council, there was the “sacrifice” (elimination) of that unitatis vinculum in favor of specifically conceived accessibility and comprehensibility of rites. Some lay and spiritual writers of those times do not agree with this situation. A special place have here explanations of J. Ratzinger, who in his numerous publications devoted much attention to the place of Latin in the liturgy of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 159-171
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przygotowania do Soboru Watykańskiego II w opinii polskich dyplomatów
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608485.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Sobór Watykański II
relacje państwo–Kościół
Stolica Apostolska
polityka wschodnia Watykanu
komunistyczna dyplomacja
polityka zagraniczna PRL
Opis:
Preparations for the Second Vatican Council as Seen by Polish DiplomatsA presentation of the way in which the staff of the Polish Embassy in Rome observed preparations for the Second Vatican Council in 1958–1962. The text belongs to a current of research analysing the attitude of the communists towards the Catholic Church and relations between communist states and the Vatican. The author provides information about diplomats who obtained data concerning the Apostolic See and the titular preparations as well as their chief informers. He also indicated the cooperation between Polish diplomats and those of other communist countries regarding information exchange, joint policies vis a vis the See, and the participation in the Council of bishops from various member–countries of the Soviet sphere of influence. The article is based predominantly on material produced by the diplomatic service: dispatches, notes, reports, and analyses by the staff of the Embassy of the People’s Republic of Poland in Rome.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2016, 48, 2
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W polu dobra i zła. Kilka uwag o roli soborowego dekretu Inter mirifica
In the field of good and evil. A few remarks on the role of the Second Vatican Council’s Decree on media of social communications Inter mirifica in the modern world.
Autorzy:
Kurnik, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447807.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Sobór Watykański II
media
Inter mirifica
postęp
sumienie
moralność
Second Vatican Council
progress
conscience
morality
Opis:
Artykuł dotyczy Dekretu o środkach masowego przekazu Inter mirifica, uchwalonego 50 lat temu przez Sobór Watykański II jako drugi w kolejności dokument soborowy. Autorka analizuje zwłaszcza jego część I, obdarzając szczególną uwagą integralny rozwój tak nadawców, jak odbiorców medialnych oraz niezwykle istotny w dobie rozwoju i ekspansji internetu moralny aspekt kształtowania prawych sumień członków medialnej społeczności.
The article discusses the Decree on media of social communications Inter mirifica adopted 50 years ago by the Second Vatican Council as the second in the sequence of the Council’s documents. The author pays special attention to the analysis of part I, focusing on the integral development of both media transmitters and media receivers as well as on the moral aspect of shaping good conscience in members of the media community, which particularly significant in the times of development and expansion of the internet.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2013, 2(9); 9-17
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dottrina e pastorale: una storia infinita
Doctrine and pastoral: a never-ending story
Doktryna i duszpasterstwo: niekończąca się opowieść
Autorzy:
Seveso, Bruno
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038220.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
doktryna
duszpasterstwo
papież Franciszek
Sobór Watykański II
diagnoza pastoralna
doctrine
pastoral
pope Francis
Vatican II
discernment
Opis:
Obrazy i słowa, którymi papież Franciszek opisuje istotę życia chrześcijańskiego, wzywają do poszukiwania nowych inicjatyw i modeli życia w wierze. Wezwanie do odnowy duszpasterskiej, które aktualnie formułuje papież Franciszek, nawiązuje do relacji pomiędzy doktryną a praktyką pastoralną, teorią a działalnością Kościoła. W niniejszym artykule podjęto analizę aktualnych wyzwań dotyczących tego problemu. Odwołano się jednak także do wielowiekowej tradycji Kościoła. Podjęta została także próba wypracowania zasad dialogu pomiędzy doktryną a działalnością pastoralną Kościoła.
Images and words, Pope Francis describes the essence of the Christian life, call to explore new initiatives and models of life in the faith. The call to pastoral renewal, which is currently being formulated by Pope Francis refers to the relationship between doctrine and pastoral practice, between theory and activity of the Church. This article is an analysis of the current challenges related to this issue. But also refers to a centuries-old tradition of the Church. In the last part of the article an attempt was made to develop the principles of dialogue between doctrine and pastoral activity of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 227-242
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eucharystia w centrum eklezjologii Soboru Watykańskiego II w teologii Josepha Ratzingera
Eucharistic Ecclesiology of the Second Vatican Council in the Interpretation of Joseph Ratzinger
Autorzy:
Mętlewicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1394561.pdf
Data publikacji:
2021-07-29
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Sobór Watykański II
Eucharystia
Kościół
Lud Boży
The Second Vatican Council
Eucharist
Church
People of God
Opis:
Artykuł prezentuje refleksję Josepha Ratzingera o Eucharystii, która w myśl nauczania Soboru Watykańskiego II stanowi centrum Kościoła. Lud Boży otrzymawszy od Chrystusa Jego sakramentalną obecność, ma sprawować Eucharystię z bojaźnią i szacunkiem, powinien odkrywać ją jako Jego najwyższy wyraz kultu oraz pamiętać, że z niej czerpie swoje źródło. Właściwe odczytanie tych prawd soborowych wyraźnie widać w teologii Josepha Ratzingera, który nie tylko wskazuje na istotne dla soboru postulaty odnowy, lecz także daje konkretne propozycje, w jaki sposób Kościół powinien patrzeć na najwyższy Jego dar – Eucharystię.
The article presents Joseph Ratzinger’s reflection on the Eucharist, which, according to the teaching of the Second Vatican Council, is the center of the Church. The People of God, having received from Christ his sacramental presence, are to celebrate the Eucharist with fear and respect, they should discover it as his highest expression of worship and remember that they draw their source from it. The correct readingof these conciliar truths is clearly seen in the theology of Joseph Ratzinger, who not only points to the postulates of renewal that are essential for the Council, but also gives concrete suggestions on how the Church should look at His supreme gift – the Eucharist.  
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 1; 73-92
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół Vaticanum II i jego eklezjologia. Próba retrospekcji z perspektywy 50 lat Gaudium et spes (II)
The Church of Vaticanum II and its Ecclesiology. An attempt at Introspection from the Perspective of 50 Years of Gaudium et spes (II)
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040590.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
eklezjologia
Konstytucja Gaudium et spes
Vatican Council II
ecclesiology
Constitution Gaudium et spes
Opis:
Artykuł jest kontynuacją większego projektu badawczego, którego przedmiotem jest spojrzenie na eklezjologię Soboru Watykańskiego II. Bezpośrednią okazją do jego podjęcia jest przypadająca 50. rocznica ostatniego soboru powszechnego (1962-1965), a w sposób szczególny rocznica publikacji Konstytucji pastoralnej Gaudium et spes. Druga część tryptyku w centrum naukowych rozważań stawia samą Konstytucję Gaudium et spes, ogniskując się przede wszystkim na historii jej redakcji; historii pełnej dramaturgii inieoczekiwanych zwrotów. Analiza poszczególnych etapów pozwoli uchwycić znaczenie przełomu, jaki dokonał się w tamtych – znamiennych dla dalszych losów Kościoła – wydarzeniach.
The article is a continuation of a greater research project whose subject it is to look at the ecclesiology of the Second Vatican Council II. Carrying it out is occasioned by the fiftieth anniversary of the recent Ecumenical Council (1962-1965), and especially by the anniversary of the publication of the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The second part of the triptych puts the very Constitution Gaudium et spes in the center of the studies, focusing first of all on the history of its edition; the history full of dramaturgy and unexpected turnabouts. Analyzing particular stages allows grasping the significance of the breakthrough that has happened in those – important for the further history of the Church – events.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 3; 21-38
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paolo VI: la santitta come „dramma di amore”
Paul VI: holiness as a “drama of love”
Autorzy:
Cazzago, Aldino
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1006484.pdf
Data publikacji:
2019-12-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Paweł VI
Sobór Watykański II
Kościół katolicki
świętość
Paul VI
Second Vatican Council
the Catholic church
holiness
Opis:
The article presents the teaching of Pope Paul VI on holiness. It shows the context of this teaching, which was the findings of the Second Vatican Council. The article shows how the pope understood what holiness is, how he understood the relationship between holiness and love, the role of the Church and the action of the Holy Spirit.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 4; 8-29
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretacja pojęcia munus w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium
Interpretation of the Notion of Munus in the Dogmatic Constitution on the Church Lumen Gentium
Autorzy:
Słowikowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1883469.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
Kościół
władza
zadanie
posługa
urząd
Second Vatican Council
Church
power
task
ministry
office
Opis:
Celem artykułu jest interpretacja pojęcia munus w Konstytucji Lumen gentium i dołączonej do tego dokumentu wstępnej Nocie wyjaśniającej. Łaciński rzeczownik munus jest wyrazem wieloznacznym. W nauczaniu Soboru Watykańskiego II słowo to występuje aż 255 razy, z czego 55 razy w Konstytucji Lumen gentium. Ojcowie soborowi używali tego terminu w znaczeniu „urzędu”, „funkcji”, „misji”, „służby”, „zadania”, „obowiązku”, „posługi”. W wielu miejscach tłumaczenia Konstytucji z języka łacińskiego na język polski w 1968 r. i 2002 r. są różne. Może to powodować nie tylko problemy interpretacyjne, ale także doktrynalne. L’interprétation de la notion munus dans la Constitution dogmatique sur l’Église Lumen gentiumL’objectif de cet article est de présenter l’interprétation de la notion munus dans la Constitution dogmatique sur l’Église Lumen gentium et dans la Note introductive explicative qui y est jointe.Le substantif latin munus est un mot polysémique. Dans l’enseignement du Concile Vatican II, il apparaît 255 fois, dont 55 fois dans la constitution. Les pères du Concile ont employé ce terme au sens ‘office’ (pol. ‘urząd’), ‘fonction’ (pol. ‘funkcja’), ‘mission’ (pol. ‘misja’), ‘ministère’ (pol. ‘służba’), ‘tâche’ (pol. ‘zadanie’), devoir’ (pol. ‘obowiązek’), ‘service’ (pol. ‘posługa’). Dans plusieurs endroits, les traductions de la constitution du latin en polonais datant de 1968 et de 2002 sont différentes. Ces différences peuvent causer non seulement des problèmes d’interprétation mais aussi des problèmes doctrinaux.
The purpose of this article is interpretation of the notion of munus in the Constitution Lumen gentium and enclosed with this document the Preliminary Note of Explanation. The Latin noun munus is an ambiguous word. In the teaching of the Second Vatican Council this word is present up 255 times, whereof 55 times in the Constitution Lumen gentium. The Council Fathers used this term in the meaning of: “office”, “function”, “mission”, “service”, “task”, “obligation”, “ministry”. In many places the translations of constitution from Latin language into Polish language in 1968 and 2002 are different. This can cause not only problems of interpretation, but also doctrinal problems.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 8; 125-145
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia a czas. O znaczeniu czasu we współczesnym dyskursie teologicznym i antropologicznym
Theology and Time. On the Importance of Time in Contemporary Theological and Anthropological Discourse
Autorzy:
Gocko, Jerzy Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043877.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
czas
historia
teologia
teologia historii
Sobór Watykański II
time
history
theology
historical theology
Second Vatican Council
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie czasu i temporalności człowieka jako istotnych faktorów we współczesnym dyskursie teologicznym i antropologicznym. Niemała w tym zasługa dynamicznego rozwoju eklezjologii doby Soboru Watykańskiego II, a zwłaszcza wypracowania wizji Kościoła jako wspólnoty zbawienia, który nie urzeczywistnia się gdzieś na obrzeżach historii świata i ludzkości, czy poza nią. Studium będzie także okazją do ukazania złożonego procesu uhistorycznienia teologii, do przywołania wielkich teologów, którzy mieli w nim znaczny udział, a także do zwrócenia uwagi na historyczny sposób argumentowania we współczesnych debatach teologicznych.
The aim of the article is to present time and the temporality of man as important factors within contemporary theological and anthropological discourse. This is largely due to the dynamic development of ecclesiology during the Second Vatican Council, and especially to the development of the vision of the Church as a community of salvation, which does not materialize somewhere on the fringes of the history of the world and humanity, or beyond. The study reveals the complex process of historicizing theology, recalls the great theologians who have played a significant part in it, and draws attention to the historical way of arguing in contemporary theological debates.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 353-364
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznawanie i prawidłowe korzystanie z darów Ducha Świętego przez wspólnoty charyzmatyczne według wybranych dokumentów Kościoła rzymskokatolickiego
Discernment and Proper Use of the Gifts of the Holy Spirit by Charismatic Communities According to Selected Documents of the Roman Catholic Church
Autorzy:
Samiczak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047903.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
charyzmaty
odnowa charyzmatyczna
Duch Święty
Sobór Watykański II
charisms
charismatic renewal
Holy Spirit II
II Vatican Council
Opis:
Od czasu Soboru Watykańskiego II oraz wydarzeń, które dokonały się po nim, jesteśmy świadkami bardzo mocnej obecności Ducha Świętego w Kościele. Momentem przełomowym było „wylanie Ducha Świętego” podczas wspólnej modlitwy Słowem Bożym profesorów i studentów z uniwersytetu w Duquesne w 1967 roku. Od tego momentu, który określany jest jako pierwszy „chrzest w Duchu Świętym”, rozpoczął w Kościele Katolickim proces formowania wspólnot Odnowy. W niniejszym artykule zostanie przeprowadzona analiza różnego rodzaju zjawisk zarówno fizycznych, jak i duchowych związanych z posługą charyzmatyczną. Punktem odniesienia będą dokumenty pastoralne wydane na przestrzeni ostatnich lat przez poszczególne konferencje episkopatów, jak również przez instytucje kościelne zaangażowane w nieustanne monitorowanie ruchów odnowy. Pozwoli to na ukazanie możliwości wypracowanych modeli pastoralnych przez biskupów poszczególnych krajów oraz ich analizę. Punktem wyjścia rozważań będzie ukazanie natury charyzmatów, określenie i przyjęcie poprawnego terminu dla rozumienia pojęcia charyzmatu, a następnie przeanalizowanie zjawisk towarzyszącym modlitwie charyzmatycznej, oraz ich ocena teologiczna. Ostatnim elementem będzie próba wyjaśnienia kontrowersji oraz problemów, jakie występują w trakcie modlitwy charyzmatycznej zarówno w aspekcie teologicznym (duchowym), jak również psychologicznym.
Since the Second Vatican Council and the events that followed, we have witnessed a very strong presence of the Holy Spirit in the Church. The turning point was the "outpouring of the Holy Spirit" during the common prayer with the Word of God of professors and students from the University of Duquesne in 1967. From that moment, which is referred to as the first "Baptism in the Holy Spirit," began the process of forming Renewal communities in the Catholic Church. This article will analyze various kinds of phenomena, both physical and spiritual, related to the charismatic service. The reference will be the pastoral documents issued in recent years by individual episcopal conferences as well as by church institutions committed to continuous monitoring of renewal movements. This will allow to show the possibilities of pastoral models developed by bishops of individual countries and their analysis. The starting point for the considerations will be to show the nature of charisms, define and adopt the correct term for understanding the concept of charism, and then analyze the phenomena accompanying charismatic prayer, and their theological evaluation. The last element will be an attempt to explain the controversy and problems that arise during charismatic prayer, both in theological (spiritual) and psychological aspect.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 157-176
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog chrześcijaństwa z islamem
Autorzy:
Wąs, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041466.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
interreligious dialogue
christians
Muslims
islam
church
Second Vatican council
dialog międzyreligijny
chrześcijanie
muzułmanie
kościół
Sobór Watykański ii
Opis:
Since the beginning of islam in the 7th century christians and Muslims have been a permanent challenge for themselves. the confrontation and the closeness which accompanythem through the entire history are rooted in the universal and monotheistic character of both religions. From the christian point of view it would be diffcult to talk about interreligious dialogue or at least its modern developments, without the Second Vatican council (1962–1965) and the declaration nostra aetate. the council recognized in it the spiritual, moral and cultural values present in different religions, emphasizing spiritual and moral values between Muslim and christians. For the frst time in the history of the catholic church, the council’s fathers offcially called for the co-operation with Muslims. this is the starting point of the real dialogue between christians and Muslims. This article attempts to describe and analyse – in three parts – some aspects of the dialogical initiatives of christian-Muslim relations. A greater part of it refers to the roman catholic church, but some examples of interpretation and dialogical initiatives of the Orthodox and protestant churches are included as well. Islam as a point of reference is taken as a whole. After a short introduction containing a general defnition of dialogue and its interreligious form the frst part deals with historical facts which shaped the dialogical attitudes. the selected historical facts build a background forsome theological ideas on islam in orthodox, catholic and protestant traditions. The second part focuses on the practical aspects of dialogue – its forms and representative institutions, i.e. the pontifcal council for interreligious Dialogue, World council of churches and Orthodox center of the ecumenical patriarch in chambésy which are engaged in the dialogue on behalf of the main christian churches. the third part offers some ideas concerning aarguments for dialogue, its effciency and quality which might be important for the future of dialogue.the modern history of christian-Muslim relations shows that the dialogue between adherents of these two largest religions is possible despite that it is not an easy undertaking. the author underlines that there is no alternative to dialogue as there is no better way to defeat prejudices and heal the wounds of the past. 
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 223-247
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-50 z 196

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies