Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sepulchral architecture" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Współczesne tendencje w projektowaniu cmentarzy w Europie
    Contemporary trends in European cemeteries design
    Autorzy:
    Długozima, A.
    Rej, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/369811.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
    Tematy:
    cmentarz
    sztuka sepulkralna
    projekt architektury krajobrazu
    Europa
    cemetery
    sepulchral art
    landscape architecture project
    Europe
    Opis:
    Człowiek dąży do upiększania przestrzeni wokół siebie, zarówno codziennej (profanum), jak i świętej (sacrum), tej dotyczącej życia oraz tej związanej ze śmiercią. Artykuł poświęcony jest temu ostatniemu aspektowi. Jego celem jest wskazanie rozwiązań i kierunków zmian w zakresie współczesnego projektowania cmentarzy w Europie.
    Human beings seek to beautify the space around them, both daily (profanum) and holy (sacrum), as well as the ones related to life, and those related to death. This article is devoted to the latter. The aim is to identify possible solutions guidelines for the changes in the design of modern cemeteries in Europe.
    Źródło:
    Przestrzeń i Forma; 2014, 21; 403-416
    1895-3247
    2391-7725
    Pojawia się w:
    Przestrzeń i Forma
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawa i Łowicz. Dwie kolegiackie kaplice Chrystusa Ukrzyżowanego w XVIII stuleciu
    Autorzy:
    Barczyk, Alina
    Sito, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016275.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    XVIII wiek
    Branicki Jan Klemens
    Łowicz
    Warszawa
    nowożytna architektura sakralna
    mecenat biskupi
    sztuka baroku
    cudowne wizerunki
    mauzolea
    sztuka sepulkralna
    18th century
    Warsaw
    early modern sacral architecture
    patronage of bishops
    baroque art
    miraculous images (crucifixes)
    mausoleums
    sepulchral art
    Opis:
    Dwie kaplice wzniesione przy kolegiatach w Warszawie i w Łowiczu, mieszczące słynące łaskami krucyfiksy, wykazują liczne analogie, do których należą: lokalizacja na przedłużeniu północnych naw, powiązania obu kapituł kolegiackich oraz szczególny status świątyń kojarzonych z najważniejszymi osobami w Rzeczypospolitej – królem (a także, w szerszym ujęciu, Sejmem i kręgiem dworskim) oraz prymasem, czyli interrexem. Mimo że powstanie architektury kaplic dzieliło blisko pół wieku, dostrzec można wzajemne zależności zastosowanych form. Wnętrza posiadają tym więcej analogii, że kaplicę warszawską przekształcono z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego w na początku lat 60. XVIII wieku – gdy powstawało mauzoleum w Łowiczu. Zaprezentowania analiza, oparta na kwerendach archiwalnych i obserwacjach in situ, pozwoliła na doprecyzowanie dotychczasowych ustaleń, ukazanie procesu budowy oraz przekształceń omawianych obiektów, a także poświadczenie zależności artystycznych pomiędzy kaplicami.
    In the collegiate churches in Warsaw and Łowicz (two particularly important residential cities of the Republic of Poland in the modern era), in the 18th century, chapels were erected for the exhibition of late Gothic crucifixes, famous for their graces. The chapels were distinguished by remarkable architectural forms and innovative artistic programs. Both were built on the extensions of the northern aisles and were under the care of chapters, although their creation was financed from funds provided by powerful patrons. In the case of Łowicz, the construction was the fulfillment of the volition expressed in the will of Primate Adam Ignacy Komorowski, who assigned this part of the temple for his mausoleum. In Warsaw, the the right to patronage was passed on to successive families – the patronage was granted to the Szembek and Branicki families, among others. The features connecting both investments were also: the connections of both collegiate chapters and the special status of said churches, associated with the most important people in the Republic of Poland – the king (and, in a broader sense, the Seym and court circles) and the primate, i.e. the interrex. Although the chapels’ architecture was developed almost half a century apart, one can see the mutual dependence of the forms used. The interiors boast even more analogies because the Warsaw chapel, built in the second decade of the 18th century, was transformed at the initiative of Jan Klemens Branicki in the early 1860s – while the mausoleum in Łowicz was being built. Probably both buildings employed the workshop of the Warsaw architect Jakub Fontana. In both chapels, influences of palace architecture are visible, manifested in the lightness of forms, rococo style and colors based on combining white with gold. The connection to residential interiors was enhanced especially by crimson wall coverings introduced by Fontana in the present St. John cathedral. The presented analysis, based on archival queries and in situ observations, made it possible to clarify the findings so far, as well as to show the construction process and transformations of the discussed objects. A look at their architectural form and decor details made it possible to identify sources of inspiration, probable contractors and to confirm the relationship between two particularly important examples of 18th-century collegiate chapels.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 61-94
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The interior of the pre-burial house from the new Jewish cemetery in Lodz. Remarks on its architecture, function and style
    Wnętrze domu przedpogrzebowego na nowym cmentarzu żydowskim w łodzi. uwagi o architekturze, funkcji i stylu
    Autorzy:
    Gadowska, Irmina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041825.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-25
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Jewish cemetery
    Jewish architecture
    Adolf Zeligson
    sepulchral art
    architecture in Poland
    pre-burial houses
    Moorish style
    cmentarz żydowski
    żydowska architektura
    sztuka sepulkralna
    architektura w Polsce
    domy przedpogrzebowe
    styl mauretański
    Opis:
    The development of exact, natural and medical sciences that began in the Enlightenment affected many areas of everyday life, including attitudes to death and funeral rituals. This interest in issues related to the eschata was reflected in changing practice which significantly shaped legal regulations. The structure of metropolitan Jewish necropolises established since the late 18th century and transformation of cemetery architecture highlight the development of sepulchral culture, reflect functional innovations and stylistic changes, as well as the capabilities and requirements of Jewish communities operating in a non-Jewish environment. In the 19th century, through the introduction of new burial rituals, modern forms of grave monuments, representative buildings and park-like appearance, the cemetery becomes a representative place. This paper analyses the interior of the pre-burial house in the new Jewish cemetery in Łódź, taking into account the relationship between the applied architectural solutions and the purpose of the site, as well as the relationship between its function and style. In Jewish historical discourse, the issue of style as a tool for manifesting national identity or the degree of acculturation was primarily associated with synagogue architecture. The case of the pre-burial house from Łódź proves that research on ceremonial buildings erected in Jewish cemeteries may also help to determine the direction and nature of cultural transformation
    Postęp w zakresie nauk ścisłych, przyrodniczych i medycznych, zapoczątkowany w epoce Oświecenia miał wpływ na wiele obszarów codziennego życia w tym także na stosunek do śmierci i rytuałów pogrzebowych. Zainteresowanie kwestiami ostatecznymi znalazło odzwierciedlenie w zmieniającej się praktyce, która w istotny sposób kształtowała prawne regulacje. Struktura zakładanych od końca XVIII wieku wielkomiejskich cmentarzy żydowskich oraz transformacja znajdującej się w ich granicach architektury ukazują rozwój kultury sepulkralnej, odzwierciedlają funkcjonalne innowacje i zmiany stylowe oraz możliwości i wymagania gmin żydowskich działających w nieżydowskim środowisku. W 19 stuleciu cmentarz staje się miejscem reprezentacyjnym poprzez wprowadzenie nowych rytuałów pogrzebowych, nowoczesnych form pomników nagrobnych, reprezentacyjne budynki i parkowy wygląd. Treść artykułu stanowi analiza wnętrza domu przedpogrzebowego na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi z uwzględnieniem relacji pomiędzy zastosowanymi rozwiązaniami architektonicznymi a przeznaczeniem obiektu oraz po- wiązań funkcji i stylu. W żydowskim dyskursie historycznym problematyka stylu jako narzędzia manifestacji identyfikacji narodowej lub stopnia akulturacji kojarzona była przede wszystkim z architekturą synagogalną. Przypadek domu przedpogrzebowego z Łodzi dowodzi, że badanie budynków ceremonialnych, wznoszonych na żydowskich cmentarzach także może pomóc w określeniu kierunku i charakteru kulturowej transformacji
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 191-214
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomnik upamiętniający Annę z Leszczyńskich Potocką w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Toruniu
    The Monument to Anna Potocka née Leszczyńska in the Saint Mary’s Assumption Church in Toruń
    Autorzy:
    Saar-Kozłowska, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/425336.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
    Tematy:
    Anna Potocka Leszczyńska
    protestants in Poland
    Calvinism
    Saint Mary’s Assumption Church in Toruń
    Polish sepulchral art
    inscription epitaphs
    symbolic architecture
    baroque pompa funebris
    baroque funerals in Poland
    Opis:
    Regarding its size, references to the royal headstone of Anna Vasa of Sweden and the person’s rank, the monument to Anna Potocka née Lesz-czyńska (1615-1653) is one of the greatest sepulchral artworks in the Saint Mary’s Church in Toruń.It was created after 1653 and funded by the de-ceased’s husband, Jan Teodor Potocki.Potocka descended from a reli¬giously diverse family.Her father converted to Catholicism.Potocka was raised in her mother’s faith and was considered a zealous Calvinist.Her family held great offices in Respublica Poloniae both in catholic and pro¬testant communities.Her grandfather Rafał Leszczyński (ca. 1526-1593) was one of the most active supporters of the Reformation.Her father’s nephew Rafał Leszczyński (1597-1636) was a leader of Protestants called “a Calvinist pope in Poland”. Potocka deceased in Łowicz; however, her body was buried in Toruń due to her faith and the rank of the church, which was used by the Lutherans in the years 1557-1724 and during the Counter-Reformation it was a refuge to Protestants living in the southern part of Royal Prussia.In 16th and 17th century, Toruń, along with Gdańsk and Elbląg, was one of the most prestigious centres of Protestantism in Poland.It is probable that the heroine’s funeral ceremonies were modelled on the Anna Vasa’s funeral (1636) at which both Potocki and Leszczyński families were present. The monument to Potocka is located at the wall closing the fourth yoke of the nave, counting from the East.It consists of a portal frame with Leszczyński and Potocki’s family coats of arms. Under its semi-circular ar-cade, there is an inscription board with the family’s genealogy, Potocka’s characteristics and the name of the founder. The Potocka’s monument fits into the category of inscription epitaphs associated with the portal.It integrates two functions: commemoration and glorification. The latter is expressed by the portal as a door: a motive of symbolic passage into another reality, or as a triumphal arch, an element of exaltation, similarly to the arcade and columns. The monument was made of limestone of Dębnik and alabaster, artifi-cial stone, lime mortar imitating the black marble and alabaster.In 2009, it was restored back to its former splendour.Nodocumentation of theformer repair works have been preserved. As a result of unprofessional restoration, the object’s plastic and aesthetical qualities changed entirely.Before the recent restoration, gold plating and fragments of polychromy were visible, which provided the basis for their reconstruction.
    Źródło:
    Gdański Rocznik Ewangelicki; 2015, 9; 38-61
    1898-1127
    Pojawia się w:
    Gdański Rocznik Ewangelicki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peristyle in Nabatean Sepulchral Architecture
    Perystyl jako element nabatejskiej architektury sepulkralnej
    Autorzy:
    Sobieraj, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941859.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    Peristilos po grecku oznacza dosłownie „otoczone przez kolumny” . Stał się popularny w okresie hellenistycznym, zwłaszcza w prywatnej architekturze mieszkalnej (np. willa Attalosa, domy z Olbii czy pałac w Pergamonie) i był obowiązkowym elementem każdego rzymskiego domu. W hellenistycznych pałacach i willach Aleksandii perystyl zajmował ważne miejsce i umieszczony był wewnątrz budynku, natomiast w nabatejskich grobowcach występował na zewnątrz. Perystyl znajdował się w centrum założenia - wokół niego skupiało się szereg innych pomieszczeń, które pełniły funkcje reprezentacyjne, o czym wspomina Vitruwiusz (6.5.1-2). Kolumnowy dziedziniec pełnił rolę nie tylko reprezentacyjną, ceremonialną, ale był jednocześnie wyznacznikiem bogactwa, statusu społecznego oraz ośrodkiem władzy. Perystyl charakteryzował się sporymi rozmiarami - zajmował niekiedy nawet 1 /3 kompleksu, jak np. w pałacu Pallazo delle Collone. Otaczały go dokoła pomieszczenia, czego przykładem mogą być Pawilon Ptolomeusza II, Thalagames, a także nekropolia Mustaphy Pushy. W pałacach perystyle często były dwukondygnacyjne, podobnie jak w grobowcach nekropolii Mustapha Pushy i Neo Phapos na Cyprze. Aleksandryjska architektura sepulkralna limitowała prawdziwe budynki mieszkalne zarówno pod względem wystroju archtektonicznego, jak i planu grobowca - np. nekropolia Mustapha Pushy. Podobnie było w przypadku grobowców nabatejskich, które według J. Fedak były odbiciem architektury willowej lub pałacowej Aleksandrii. Do grobowców tzw. pałacowych naśladujących swoją fasadą i planem architekturę pałacową okresu hellenistycznego należy zaliczyć: Grobowiec Umy, Sextiusa Florentinusa, Deir, Pałacowy, Khasnet oraz Koryncki. Wszystkie posiadały rozbudowane architektonicznie fasadę i perystyl. Kolumnowy dziedziniec pojawiał się również w niektórych bardziej rozbudowanych grobowcach typu Hegra, jak np. Grobowiec Renesansowy i Uneiszu czy Rzymskiego Żołnierza. Te między innymi grobowce można zaklasyfikować według E. Netzera do tzw. grobowców kompleksowych. Składały się z grobowca, kolumnowego dziedzińca, tryklinium, ogrodów oraz z cysterny na wodę, o czym mówi inskrypcja z grobowca Turkamanija. W większości przypadków perystyl znajdował się przed fasadą grobową. Najlepiej zachowany przykład takiego perystylu znajduje się w Grobowcu Urny, natomiast w innych obiektach pozostały tylko ślady po kolumnach sugerujące, że występował. Jego rozmiary były równie duże jak w przypadku pałaców czy grobowców hellenistycznych Aleksandrii. W Khasnet i Grobowcu Korynckim mamy do czynienia jedynie z iluzją perystylu - wzn. występowaniem przedstawienia kolumnowego dziedzińca w górnej części fasady, nie stwierdzono natomiast istnienia wolno stojącego perystylu przed grobowcem. Podobnie jak malowidła II stylu pompejańskiego był to plastyczne, w miarę możliwości realistyczne przeniesiania na płaszczyznę architektury pałacowej Aleksandrii. Perystyl występował tylko w grobowcach nabatejskich o rozbudowanej i bogatej architektonicznie fasadzie. Był oznaką bogactwa, statusu społecznego zmarłego. Prawdopodobnie wykorzystywano go do ceremonii religijnych związanych z kultem zmarłego i kultem deifikowanego króla. Niewątpliwie jego pojawienie się w architekurze nabatejskiej kojarzyć należy z wpływem hellenizmu w I w. p.n.e. i I w. n.e. w związku z handlem prowadzonym przez Nabatejczyków z Aleksandrią.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2009, 26
    0208-6034
    2449-8300
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaplica grobowa rodziny Trębickich w Zembrowie jako przykład francuskich wpływów w dziewiętnastowiecznym budownictwie sepulkralnym na ziemiach polskich
    The tomb chapel of the Trębicki family in Zembrów as an example of French influences in the 19th century sepulchral construction in Poland
    Autorzy:
    Wiraszka, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1197959.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Zembrów
    kaplica Trębickich
    polska architektura sepulkralna
    francuska architektura sepulkralna
    Trębicki chapel
    Polish sepulcral architekture
    French sepulcral architecture
    Opis:
    Kaplica rodziny Trębickich h. Ślepowron powstała w 1884 roku na starym cmentarzu przykościelnym w Zembrowie na Podlasiu (pow. sokołowski). Budowlę wznieśli Stanisław i Emilia Trębiccy, właściciele majątku ziemskiego i murowanego dworu w Kurowicach. Nieznany z imienia i nazwiska architekt nadał wymurowanej z cegły wiśniówki i szarego piaskowca kaplicy formy romańsko-gotyckie, które zaczerpnął z francuskiego czasopisma branżowego „Revue générale de l’architecture et des travaux publics”. Za pierwowzór posłużyły opublikowane na jego łamach w 1876 roku plany budowli grobowej arystokratycznej rodziny Berghesów, którą zaprojektował i wzniósł na cmentarzu w Rânes (rejon Normandia, departament Orne) w latach 1872–1873 architekt Victor Ruprich-Robert (1820–1887). Kaplica w Zembrowie jest jedną z wielu polskich budowli grobowych inspirowanych francuskimi realizacjami. Dotychczasowe badania prowadzone przez autorkę wykazały, że statystycznie najwięcej takich obiektów powstało na cmentarzach katolickich w Warszawie (33) i na terenie Królestwa Polskiego (9).
    The chapel of the Trębicki family (Ślepowron coat of arms), was built in 1884 in the old church cemetery in Zembrów in Podlasie (Sokołów district). The building was erected by Stanisław and Emilia Trębicki, owners of the estate and the brick manor in Kurowice. The architect, unknown by name, gave the chapel made of cherry colored bricks and gray sandstone Romanesque-Gothic forms, which he borrowed from the French trade journal “Revue générale de l’architecture et des travaux publics”. The prototype were the plans for the burial building of the aristocratic Berghes family, which was designed and erected in the cemetery in Rânes (Normandy region, Orne department) in 1872–1873 by architect Victor Ruprich-Robert (1820–1887), published in its pages in 1876. The chapel in Zembrów is one of the many Polish tombs inspired by French implementations. The research conducted by the author so far has shown that statistically the largest number of such objects were created in Catholic cemeteries in Warsaw (33) and in the Kingdom of Poland (9).
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2019, 4; 41-65
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaplica grobowa rodziny Samsona Wollera w Leśnej koło Lubania– dzieło Carla Lüdeckego
    The tomb-chapel of Samson Woller’s family in Leśna near Lubań– the work of Carl Lüdecke
    Autorzy:
    Grochowska, E.
    Stefański, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/293968.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    architektura sepulkralna
    architektura Dolnego Śląska
    Lüdecke Carl
    Woller Samson
    sepulchral architecture
    architecture of Lower Silesia
    Opis:
    Leśna (niem. Marklissa) to niewielkie miasteczko malowniczo położone na Przedgórzu Izerskim, nieopodal Lubania. W XIX w. rozwinął się tu przemysł włókienniczy. Właścicielem największych zakładów, przekształconych w 1888 r. w spółkę akcyjną „Concordia”, był Samson Woller, przemysłowiec pochodzenia żydowskiego. W 1883 r. wybudował on w Leśnej kaplicę grobową według projektu znanego wrocławskiego architekta Carla Lüdeckego. Plany te zachowały się w zbiorach Technische Universität Berlin. Budowla należy do najciekawszych przykładów kaplic grobowych wzniesionych w XIX w. na Dolnym Śląsku. Założona jest na planie centralnym, ze środkowym kwadratem zwieńczonym kopułą. Prezentuje formy klasyczno-renesansowe. Wyróżnia się położeniem na obrzeżu miasta, na zboczu wzgórza opadającego ku jezioru. Jest to najciekawsze dzieło spośród kilku innych kaplic grobowych, jakie ma w swoim dorobku Lüdecke. Współczesny stan obiektu, wpisanego w 2013 r. do rejestru zabytków, jest bardzo zły. W artykule przedstawiono historię powstania kaplicy Samsona Wollera w Leśnej oraz dokonano analizy jej wartości architektonicznych na tle innych obiektów tego typu powstałych na Śląsku w tym samym okresie. Odrębnym wątkiem są związki Samsona Wollera z ziemiami polskimi – pod koniec XIX w. nabył on majątki Dłoń i Smolice w południowej Wielkopolsce, w pobliżu Krotoszyna. Jako wiano otrzymały je jego córki: Helena i Maria Otylia.
    Leśna (German Marklissa) is a small town picturesquely situated in Izerskie Foothills, nearby Lubań. In the 19th century a textile industry was developed here. The owner of the biggest production plants, converted in 1888 into the joint stock company “Concordia”, was Samson Woller, a manufacturer of Jewish descent. In 1883 he built in Leśna a tomb-chapel according to a design of well known Breslau’s architect Carl Lüdecke. Its plans survived in the collection of Technische Universität in Berlin. The building belongs to the most interesting examples of tomb-chapels erected in the 19th century in Lower Silesia. The tomb-chapel is built on a central plan with a center square crowned by a cupola. It presents the classic-Renaissance style. The building is distinguished by an unusual location – outside the city, on a hillside that slopes towards a lake. It is the most interesting architectural work from among other tomb-chapels designed by Carl Lüdecke. Current condition of the object, which in 2013 was entered into the register of historical monuments, is very bad. The article presents history of Samson Woller’s tomb-chapel in Leśna. It also contains analysis of chapel's architectural value comparing it to other objects of its type built in the same periods in Silesia. A separate thread are Samson Woller’s connections to Polish lands – at the end of the 19th century he acquired estates in Dłoń and Smolice in the south of Wielkopolska, nearby Krotoszyn. They were given as a dowry to his daughters: Helen and Maria Otylia.
    Źródło:
    Architectus; 2015, 2(42); 31-40
    1429-7507
    2084-5227
    Pojawia się w:
    Architectus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artystyczna działalność Gustava Ludwiga w Kriegsgräber Abteilung Krakau i projekty cmentarzy wojennych w X Okręgu Cmentarnym „Limanowa” na tle jego twórczości architektonicznej
    Gustav Ludwig’s artistic activities in Kriegsgräber Abteilung Krakau and designs for war cemeteries in the ‘Limanowa’ 10th Cemetery District against the backdrop of his architectural work
    Autorzy:
    Partridge, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21151082.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    architektura
    sztuka
    cmentarze wojenne
    I wojna światowa
    sztuka sepulkralna
    detal architektoniczny
    architecture
    art
    war cemeteries
    First World War
    sepulchral art
    architectural detailing
    Opis:
    Artykuł prezentuje sylwetkę i dokonania artystyczne jednego z najciekawszych austriackich architektów – Gustava Ludwiga (1876–1952), którego twórczość dotąd nie została opracowana. Przed I wojną światową pracował on ze swoim bratem Aloisem Ludwigiem przy projektowaniu wielkich hoteli w południowym Tyrolu, a także budynków mieszkalnych w Wiedniu, Düsseldorfie i Kolonii. Wspólnie tworzyli firmę „Brüder Ludwig”, w której młody architekt zdobył potrzebne później doświadczenie. Podczas I wojny światowej wcielony został do Kriegsgräber Abteilung Krakau i stworzył na terenie dawnej Galicji Zachodniej 37 założeń cmentarnych, głównie w X Okręgu Cmentarnym „Limanowa”. Do najciekawszych jego realizacji należą cmentarze położone w samej Limanowej lub jej okolicach: nr 366 Limanowa, nr 368 Limanowa-Jabłoniec oraz nr 357 Kamionka Mała-Orłówka i nr 365 Tymbark. Najważniejsze cechy stylowe jego projektów to znakomite wyczucie krajobrazu Beskidu Wyspowego i okolic Limanowej, otwarcie na lokalne tradycje architektury ludowej oraz bogata stylistyka odwołująca się do cytatów zaczerpniętych z wielkiej architektury i symboliki przemijania, pełnej respektu dla żołnierskiej ofiary. Niniejszy artykuł stanowi wstęp do dalszych badań nad spuścizną tego architekta i jest próbą odpowiedzi na mnożące się pytania.
    This article gives a profile and presents the artistic achievements of one of Austria’s most interesting architects, Gustav Ludwig (1876–1952), whose work has not yet been fully studied. Before the First World War, he worked with his brother Alois Ludwig on the design of large hotels in South Tyrol, as well as residential buildings in Vienna, Düsseldorf and Cologne. Together they formed the firm ‘Brüder Ludwig’, where the young architect gained the experience he later needed. During the First World War, he was conscripted into the Kriegsgräber Abteilung Krakau and conceived 37 cemetery layouts in former Western Galicia, mainly in the ‘Limanowa’ 10th Cemetery District. His most interesting projects include cemeteries located in or around Limanowa itself: no. 366 Limanowa, no. 368 Limanowa-Jabłoniec, as well as no. 357 Kamionka Mała-Orłówka and no. 365 Tymbark. The most important stylistic features of his designs are his excellent sense of the landscape of the Beskid Wyspowy mountain range and the Limanowa area, his openness to the local traditions of folk architecture and features rich in stylistics alluding to great architecture and the symbolism of transience, full of respect for the soldiers’ sacrifice. This article is an introduction to further research into the legacy of this architect and attempts to answer the mounting questions.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2023, 1; 163-192
    0029-8247
    2956-6606
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Capellae maiores et minores” i różne sposoby ich kształtowania w architekturze sakralnej po Soborze Trydenckim
    Autorzy:
    Krasny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016280.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    nowożytna architektura sakralna
    nowożytna teoria sztuki
    sztuka sepulkralna
    liturgia po Soborze Trydenckim
    kaplice
    przestrzeń sakralna w epoce nowożytnej
    early modern sacral architecture
    early modern theory of art
    sepulchral art
    liturgy after the Council of Trent
    chapel
    sacred space in early modern period
    Opis:
    Reformy liturgiczne po Soborze Trydenckim doprowadziły do zasadniczych zmian w funkcjonowaniu liturgicznym i w kształtowaniu różnych partii świątyni. W różnych środowiskach terminem kaplica określano więc bądź prezbiterium, bądź aneksy ściśle powiązane z korpusem, bądź też autonomiczne budowle służące kultowi relikwii i cudownych obrazów oraz grzebaniu dostojnych zmarłych. Ten zamęt terminologiczny nie został uporządkowany w tekstach teoretyczno-artystycznych, takich jak mediolańskie Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiastice. Nie sposób zatem wypracować jednoznacznej definicji nowożytnej kaplicy przykościelnej na użytek historii sztuki.
    In Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiasticae published in Milan in 1577, in line with the tradition formed in the Middle Ages, the term capella was used to describe a part of the church interior, definitely designated as the place for altar. There, the term capella maior was referred to the church’s presbytery, and capelle minores – to the strings of identical chapels, adjacent to the sides of the nave, and sometimes also to the transept. Capella maior was already losing its spatial separateness as a result of liturgical reforms introduced after the Council of Trent. In Italy and in most European countries, it was then that great importance was attached to gathering the people at one solemn Holy Mass, at the same time striving to make its celebration as visible as possible to the gathered worshipers. Therefore, the choir partitions were removed, and the presbyteries were cleaned from elements emphasizing their spatial distinctiveness on the one hand (reliquaries, miraculous paintings, impressive tombstones), and on the other, distracting the attention of the worshipers from the celebration of the Holy Sacrifice. Such activities – strongly recommended in Instructiones – meant that the presbytery was very strongly (both spatially and ideologically) integrated with the body of the church, as a result of which in most languages it ceased to be called a chapel. On the other hand, in the documents of church factories such a term was applied to annexes connected very loosely with the space and body of the temple, to which the saints and tombstones from the presbytery were “transferred”. The construction of two such structures by the popes at the larger basilica of Santa Maria Maggiore in Rome became the confirmation of this practice by the highest authority in the Church. However, Instructiones and other Counter-Reformation texts on church shaping did not record the rapid spread of an “autonomous” chapel in sacral architecture. The Milanese work describes only the way of shaping the strings of capellae minores, so a solution present in the Italian architecturefrom the late Middle Ages. The reason for this choice was probably the fact that the chapels adjacent to the nave fulfilled a specific tradition in the liturgy in the church, and the role of autonomous chapels in this field remained insignificant. Due to the well-established local tradition in the South Netherlands, there was no integration of the spaces of presbyteries and churches in this area. In this area, Catholicism was restored after the period of violent Reformation, which meant that in the churches, first of all, elements destroyed by iconoclasts were reconstructed. Therefore, in the cathedrals and collegiate churches, with the consent of the Holy See, the partitions separating them from the corpus were reconstructed. Behind these partitions, imposing tombstones of bishops and canons were built, because only these spaces were supervised by higher clergy, while the corps were under the administration of municipalities. In Flemish, the presbytery was thus still described with the term (grote) kapel, while the side chapels, usually built between the buttresses of great Gothic churches, were called chapels (kapelletjes). Thus, in the modern era, the term “chapel” was associated with various spatial and functional solutions, both in construction practice and in texts on sacral architecture. Therefore, one should limit himself to noticing the complex presence of chapels in the history of modern architecture, and not try to formulate a precise and unambiguous definition of this type of building.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 11-37
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies