Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sententiae" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Zwalnianie z kary ekskomuniki latae sententiae za przestępstwo przerwania ciąży - aktualność problematyki
Autorzy:
Czarnocki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054829.pdf
Data publikacji:
2012-12-07
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Opis:
La vita dell’uomo e santa. Il diritto alla vita e il diritto inviolabile, del quale la Chiesa si fa una propagatrice. Non mancavano dei diversi pronunciamenti del Magistero della Chiesa al riguardo. Per di piu, considerando il delitto di aborto come uno dei piu gravi e dei piu pericolosi, nella dottrina canonista sin dall’inizio si prevedeva le sanzioni penali nei confronti di chi l’ha commesso. Nei Codici di diritto canonico del 1917 e del 1983 era prevista la pena di scomunica latae sentantiae. Considerando la natura del delitto, non era facile aplicare la norma ai casi concreti. Le difficolta derivavano dalla stessa nozione dell’azione delittuosa come elemento materiale del delitto nel contesto dei nuovi mezzi abortivi. La Pontificia Commissione per la Interpretazione Autentica dei Testi Legislativi ha offerto la definizione. Si ha il delitto di aborto in caso in cui si sopprime in qualsiasi modo e con qualsiasi mezzo, un feto immaturo, anche nel seno materno, e indipendentemente dal tempo del concepimento. Nonostatnte questa definizione, nella dottrina si discuteva ancora riuguardo alla sua mens. Secondo alcuni canosisti, nel giudicare se il delitto di aborto sia stato commesso, bisognava attendersi all’interpretazione che con il delitto di aborto si avesse da fare solo quando si tratterebbe di soppressione del feto immaturo, ossia entro 180 goirni dal concepimento. Altri, sostenevano invece di abbandonare il riferimento alla distinzione tra feto maturo ed immaturo. Quindi, secondo quel gruppo dei canonisti, ogni soppresione del feto fatto con qualsiasi mezzo e qualsiasi tempo dal concepimento sia il delitto di aborto. Con la violazione della norma penale, verificata l’impunibilita dell’azione delittuosa, il soggetto incorre nella pena prevista, cioe nella scomunica latae sententiae. La Chiesa pero, con quelli che si sono pentiti del delitto, si comporta come buona madre. Offre a loro la possibility di slegarsi dagli efetti della pena tramite la sua remissione.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2012, IX/9; 121-141
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La herencia de las Sententiae de Publilio Siro en las paremias españolas en torno a la avaricia
Reception of Publilius Syrus’ Sententiae in Spanish proverbs on greed
Autorzy:
Pascual-López, Xavier
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048214.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
paremiology
Spanish proverbs
Publilius Syrus’ sentences
greed
stoicism
epicureanism
Opis:
The aim of this paper is to present the Spanish proverbs related to the topic of greed that can be understood as a continuation of Publilius Syrus’ sentences. For the analysis are taken into account the contributions of two Hellenistic philosophical schools (Stoicism and Epicureanism), which illuminate the scope of the criticism of greed that occurs in these proverbs, both from a psychological as a social point of view. Latin sentences and Spanish proverbs are compared according to their formal or semantic continuity, as well as depending on other aspects (such as the tone or prosodic issues).
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2019, 46, 4; 101-110
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Significado y finalidad de las censuras e irregularidades en el derecho canónico
The meaning and the finality of the “censures” and the irregularities in canon law
Autorzy:
NYKIEL, KRZYSZTOF
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661363.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
absolución
censura
delito
dispensa
entredicho
excomunión
irregularidad
latae sententiae pena medicinal
Penitenciaría Apostólica
suspensión
absolution
censure
crime
dispensation
interdict
excommunication
irregularity
latae sententiae medicinal penalty
Apostolic Penitentiary
suspension
Opis:
In this paper, the Author presents the competency of the Apostolic Penitentiary which extends to all occult or secret matters that are able to be solved in the internal forum and he is focusing on the meaning and the finality of the “censures” and the irregularities in canon law. All cases of censures "latae sententiae", when they are strictly such, that is, when they have been incurred "ipso facto" and have not been the object of a judicial sentence or of a declaration, can be dealt with in the internal Forum. Some censures can be remitted by the local Ordinary or by major Superiors of religious for their own subjects; others can be remitted only by the Apostolic See. They are pointed out and subsequently analyzed: the excommunication of one who sacrilegiously profanes the Consecrated Species (can. 1367); the excommunication of one who uses physical violence against the Roman Pontiff (can. 1370 § 1); the excommunication of a priest who absolves his own accomplice in sins against the VI Commandment (can. 1378 §1). This type of absolution not only incurs an excommunication for the priest who absolves; it is also intrinsically invalid (can. 977), except in the case of danger of death; the excommunication of a bishop who consecrates a bishop without a pontifical mandate. The bishop consecrated is also excommunicated (can. 1382); the excommunication for attempted sacred ordination of a woman and attempted reception of sacred orders by a woman; lastly, the excommunication of a confessor who directly violates the sacramental seal of confession (can. 1388). The author highlights that also the occult cases of irregularity, either for the reception of sacred orders or for their exercise, are dealt with in the internal forum. An irregularity is of its nature perpetual. It does not cease automatically but it can be dispensed. A simple impediment may cease automatically, e.g., a man’s wife dies, the impediment to ordination ceases. On the other hand, an impediment could be dispensed, e.g., when a married man is allowed ordination. The only irregularities or simple impediments now existing in the 1983 Code are those listed in the following canons. Irregularities which impede reception of orders: Amentia or other psychic illness (can. 1041, 1°); apostasy, heresy, or schism (can. 1041, 2°), attempted marriage (can. 1041, 3°); voluntary homicide or a completed abortion (can. 1041, 4°); self-mutilation or attempted suicide (can. 1041, 5°); act of orders reserved (can. 1041, 6°). Simple Impediments which impede the Reception of Orders: a man who has a wife (can. 1042, 1°); an office or administration forbidden to clerics (can. 1042, 2°); a neophyte (can. 1042, 3°). Lastly there are irregularities and impediments which affect those already in orders: orders received while being affected by an irregularity (can. 1044, §1, 1°); public apostasy, heresy or schism (can. 1044, §1, 2°); delict in can. 1041, nn. 3, 4, 5, 6; amentia or psychological infirmity (can. 1044, §2, 1°)
W niniejszym artykule autor przedstawia kompetencje Penitencjarii Apostolskiej, obejmujące wszelkie kwestie, które mogą być rozwiązane na forum wewnętrznym i koncentruje się w sposób szczególny na znaczeniu i celowości cenzur oraz nieregularności w prawie kanonicznym. Wszystkie przypadki cenzur „latae sententiae” zaciągnięte „ipso facto” i nie będące przedmiotem wyroku sądowego, mogą być rozpatrywane na forum wewnętrznym . Niektóre z nich mogą zostać uchylone przez lokalnego ordynariusza lub przez wyższych  przełożonych zakonnych, inne podlegają wyłącznej kompetencji Stolicy Apostolskiej. Autor wymienia i szczegółowo analizuje kolejne z nich: profanacja postaci konsekrowanych (kan. 1367); naruszenie bezpośrednio tajemnicy sakramentalnej (kan. 1388, § 1); rozgrzeszenie wspólnika w grzechu przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu (kan. 1378, § 1) nieważne poza niebezpieczeństwem śmierci (kan. 977); stosowanie przymusu fizycznego wobec Biskupa Rzymskiego (kan. 1370); udzielenie i przyjęcie konsekracji biskupiej bez papieskiego mandatu (kan. 1382); usiłowanie udzielenia święceń kapłańskich kobiecie jak i usiłowanie ich przyjęcia przez kobietę (SST, art. 5, n. 1). Autor podkreśla, że również tajne nieprawidłowości, zarówno co do przyjęcia sakramentu święceń jak i co do ich sprawowania, rozpatrywane są na forum wewnętrznym. Nieprawidłowości mogą mieć jako swoje źródło fakt przestępstwa, nie są one jednak karami kanonicznymi. Jest to zakazem kanoniczny o charakterze stałym, który wyłącza z możliwości przyjęcia sakramentu święceń lub z godnego wypełniania święceń już przyjętych, o ile nie została udzielona uprzednio dyspensa kompetentnej władzy. Nieprawidłowość nie ustaje automatycznie, ale może być udzielona dyspensa. zwykła przeszkoda może się skończyć automatycznie, np. żona mężczyzny umiera i przeszkoda do święceń wygasa. Jedynymi nieprawidłowościami lub zwykłymi przeszkodami są te wymienione Kodeksie z 1983 r. w następujących kanonach. Nieprawidłowości do przyjęcia święceń: amencja lub inna choroba psychiczna (kan.1041, 1°); apostazja, herezja lub schizma (kan.1041, 2°), usiłowanie małżeństwa (kan. 1041, 3°); dobrowolne zabójstwo lub spędzenie płodu, gdy skutek nastąpił (kan. 1041, 4°); samookaleczenie lub próba samobójstwa (kan. 1041, 5°); akt święceń zarezerwowany (kan. 1041, 6°). Zwykłe przeszkody nie pozwalające przyjąć święceń: mężczyzna żonaty (kan. 1042, 1°); urząd lub zarząd zakazany duchownym (kan. 1042, 2°); neofita (kan. 1042, 3°). W końcu nieprawidłowości i zwykłe przeszkody do wykonywania święceń: nieprawne przyjęcie święceń przez osobę związaną nieprawidłowością (kan. 1044, §1, 1°); publiczna apostazja, herezja lub schizma (kan. 1044, §1, 2°); delikt o charakterze publicznym opisany w kan. 1041, nn. 3, 4, 5, 6; amencja lub inne upośledzenie psychiczne (kan. 1044, §2, 1°).
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 1; 117-134
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’incapacitas (can. 1095) nelle "sententiae selectae coram Pinto" (a cura di P. A. Bonnet e C. Gullo). Libreria Editrice Vaticana 1988 ss. 398
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662786.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1993, 4; 126-128
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penitencjaria Apostolska: Trybunał miłosierdzia w służbie Kościołowi
The Apostolic Penitentiary: Tribunal of Mercy at the Service of the Church
Autorzy:
Nykiel, Krzysztof Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047688.pdf
Data publikacji:
2015-12-05
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tribunal of mercy
internal forum
external forum
conscience
sin
transgression
latae sententiae censure and sins reserved to the Apostolic See
confessor
irregularity
indulgences
Trybunał Miłosierdzia
forum wewnętrzne
forum zewnętrzne
występek
latae sententiae
grzechy zastrzeżone Stolicy Apostolskiej
spowiednik
nieprawidłowości
odpusty
Opis:
W niniejszym artykule autor, Regent Penitencjarii Apostolskiej, przedstawiła najstarszą dykasterię Kurii Rzymskiej, którą jest Penitencjaria Apostolska, jej struktury, kompetencje, działania i sposoby codziennej pracy. Omówiono także kwestię przewinień, które ze względu na ich wagę, są zarezerwowane dla Stolicy Apostolskiej.Zwrócono uwagę, że Trybunał Miłosierdzia w służbie Kościoła opiera się na doświadczeniu wieków historii Kościoła, może być udowodnione, że wszystko dotyczące forum wewnętrznych w Kościele ma nieocenioną wartość. Misją Kościoła jest zbawienie dusz. W tej misji Trybunału Penitencjarii Apostolskiej wkracza w bardzo szczególny sposób.
In this paper the author, the Regent of the Apostolic Penitentiary, has illustrated the oldest Dicastery of the Roman Curia, which is the Apostolic Penitentiary, its structure, competency, activities and the method of its daily work, as well as the treatment of cases of conscience which, because of their gravity, are reserved to the Apostolic See.It was pointed out that it is the Tribunal of Mercy at the service of the Church, and that based on the experience of centuries of Church history, it can be proven that everything pertaining to the internal forum in the Church is of inestimable value. The mission of the Church is the salvation of souls. In this mission the Tribunal of the Apostolic Penitentiary enters in a most special way. It is therefore good that such a Tribunal of Divine Mercy exists, and that it serves the faithful on their way of reconciliation with God. This Tribunal was and is a daily witness to so many conversions. The Penitentiary is proud of the possibility of carrying out this service, mindful of the words spoken by the Savior: „There will be more joy in heaven over one sinner who repents than over the ninety- nine righteous persons who need no conversion (Luke 15: 7). The Penitentiary does not hide transgressions, but acting in the internal forum and examining matters of human conscience and weakness, is aware of the mission received of reconciliation with God and the Church, not forgetting the fundamental truth that faith is based on the truth of the Revelation of the Lord, and not on the people in the Church. The Church is made up of sinners, but its Founder is holy, his doctrine is holy and calls us to a life of holiness.
Źródło:
Teologia i moralność; 2015, 10, 2(18); 67-87
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Declaratio sententiae” w orzeczeniach Sądu Najwyższego Prawa Niemieckiego na zamku krakowskim. Część II
Autorzy:
Rymaszewski, Zygfryd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401307.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Sąd Najwyższy Prawa Niemieckiego na zamku krakowskim (Ius supremum Magdeburgense castri Cracoviensis)
pouczenie przez sąd wyższy
prawo niemieckie w Polsce
declaratio sententiae
The Supreme Court of Magdeburg Law at the castle of Kraków (Ius supremum Magdeburgense castri Cracoviensis)
instruction of the high court
Magdeburg law in Poland
Opis:
Declaratio sententiae to wypowiedź sądu wydającego decyzję, wyjaśniająca sądowi a quo jego wątpliwości z tą decyzją związane. W drugiej połowie XV w. w praktyce Sądu Najwyższego Prawa Niemieckiego na zamku krakowskim pouczenia tego rodzaju występują bardzo często. Z pytaniami występują najczęściej sądy niższe, ale zdarzają się przypadki wystąpienia z zapytaniem przez stronę. Pytania dotyczą zarówno kwestii procesowych, jak i materialnych. Sąd Najwyższy, udzielając pouczenia, wytyka popełnione przez sąd a quo błędy, żąda dodatkowych wyjaśnień, wskazuje konieczne do wykonania czynności i ustala ich konsekwencje.
Declaratio sententiae is a statement of the court issuing the decision, explaining to the court a quo its doubts related to this decision. In the second half of the fifteenth century, in the practice of The Supreme Court of Magdeburg Law at the castle of Kraków, such instructions were very common. Frequently the lower courts issued questions, but there appeared some cases where a party made an inquiry as well. The questions related both to procedural and material matters. The Supreme Court, while giving instructions, pointed out the errors made by the court a quo, asked for further explanations, and indicated the actions necessary to be performed, determining their consequences.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2020, 23; 221-228
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apostolicum Rotae Romanae Tribunal. Decisiones seu Sententiae selectae inter eas quae anno 1985 prodierunt cura eiusdem Apostoli« Tribunalis editae. Volumen LXXVII. Libreria Editrice Vaticana 1990 ss. XXVIII + 673
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662794.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1993, 4; 107-108
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apostolicum Rotae Romanae Tribunal. Decisiones seu Sententiae selectae inter eas quae anno 1987 prodierunt cura eiusdem Apostolici Tribunalis editae. Volumen LXXIX. Libreria Editrice Vaticana 1992 ss. XXXI + 822
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663539.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1994, 5; 127-128
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apostolicum Rotae Romanae Tribunal. Decisiones seu Sententiae selectae inter eas quae anno 1986 prodierunt cura eiusdem Apostoli« Tribunalis editae. Velumen LXXVUI. Libreria Editrice Vaticana 1991 ss. XXXI + 818
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662798.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1993, 4; 109-112
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obsignatio et depositio urzędowo otwartego testamentu w prawie rzymskim
Autorzy:
Kursa, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1339039.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
testament
otwarcie testamentu
opieczętowanie testamentu
przechowanie testamentu
świadek
archiwum
prawo rzymskie
Pauli Sententiae
opening of a testament
sealing of a testament
storing of a testament
witness
archive
Roman law
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest wyjaśnienie końcowego etapu procedury otwarcia testamentu, w szczególności sposobów zabezpieczenia ponownie zamkniętego testamentu. Została w nim wyjaśniona czynność związana z ponownym opieczętowaniem testamentu, wskazano, na kim spoczywały obowiązki związane z jego opieczętowaniem i przechowaniem, a także podjęto próbę ustalenia miejsca przechowywania ponownie zamkniętego testamentu. Ustalono, że pieczęć na ponownie zamkniętym testamencie przykładał tylko urzędnik odpowiedzialny za przeprowadzenie procedury otwarcia, a gdy z powodu braku świadków sporządzenia testamentu testament został otwarty z udziałem nadzwyczajnych świadków otwarcia, był on pieczętowany także przez nich. Ponownie opieczętowany testament, o ile nie zachodziła potrzeba jego weryfikacji przez nieobecnych świadków, oddawano natychmiast w depozyt dziedzicowi, którego uważano za właściciela testamentu, albo przekazywano na przechowanie w archiwum świątynnym lub urzędowym.
The aim of this article is to explain the final stage of the procedure of opening of a testament, in particular, how the testament was protected once it was closed again. An action related to the resealing of a testament is explained, a person who was responsible for its sealing and storing is indicated, as well as an attempt is made to determine the location where the resealed testament was archived. It has been established that only the official responsible for carrying out the opening procedure would affix the seal to the once again closed testament, and if the testament was opened with the participation of extraordinary witnesses due to absence of witnesses of the testament making, it was also sealed by them. The resealed testament, if verification by absent witnesses was not needed, was immediately deposited with the heir who was considered the testament owner, or placed in the temple archive or the official archive for safekeeping.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 189-199
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uprawnienia szafarza sakramentu pokuty i pojednania przy spowiedzi wiernego innego obrządku
The powers of the minister of the sacrament of penance and reconciliation in inter-rite confessions
Autorzy:
Nowicka, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496074.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
the sacrament of penance and reconciliation
latae sententiae penalties
the reserved sins
the inter-rite confession
Opis:
In the catalog of the differences, which in comparison with the Roman law is found in the Code of Canons of the Eastern Churches, there is the part of the differences concerning the regulation of different penalties and reserved sins. This issue, on the borderline of criminal law and the rights of the sacraments, is particularly relevant in the context of the inter-rite confession. Latae sententiae penalties, as provided in the Code of Canon Law, remain completely unknown to the east of legislation. The latter provides for the reserved sins. While taking into account that every believer has the right to choose a confessor, also from the different rite, before whom there is the particular difficulty to answer the question about the scope of theirs competence. The present article is an attempt to find out the solutions to a situation in which the faithful Eastern Catholic confesses the exclusive sin before the confessor, and the faithful Roman wants to confess to a priest being in the Eastern ecclesiastical penalty, which incurs latae sententiae.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2011, 30; 51-63
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plus ratio quam vis. Od mimochodem rzuconej sentencji do dewizy uniwersyteckiej
Autorzy:
Wasyl, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636311.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Maximianus, plus ratio quam vis, university mottos, sententiae, Jagiellonian University, Kraków Academy, Karol Estreicher Jr., Roman love elegy, Cornelius Gallus, literary culture in the age of Th eoderic the Great
Opis:
Plus ratio quam vis, or, the career of a sentence Although the Jagiellonian University was established as early as in 1364, its widelyrecognized motto was chosen and inscribed on the portico leading from the Assembly Hall to Copernicus Hall much later, only in the mid-twentieth century. In 1952, Professor Karol Estreicher Jr., the head of the University Museum, came across a sentence which he considered “worth being the Jagiellonian University’s motto” (the inscription was eventually carved on the portico in 1964). Apparently, all that Estreicher knew was that the phrase plus ratio quam vis was “a part of a Latin proverb.” He had no idea whatsoever of its author or the original context in which it had been used. Frequently (still too frequently, in truth) the phrase is quoted as coined by Cornelius Gallus, usually labeled, after Ovid, the first of the elegiac poets of Rome. The mistake is justifiable, at least to some extent, as the actual author of the poetic work in which the hemistich appears was for quite a long time mistaken for Cornelius Gallus. After Pomponius Gauricus’s edition of Cornelii Galli Fragmenta (Venice, 1501 die. XII. Ianuarii, which actually means 1502, as the date is indicated more veneto), the elegiac oeuvre by Maximianus, an author active in sixth-century Italy, was, so to speak, redefined as Gallus’s. Until the late eighteenth century the false attribution continued to be repeated by many other editors, who in fact very willingly published collections of the Roman love poets, Catullus, Tibullus, Propertius, and ‘Gallus’ (= Maximianus). It is to some point ironic that in the modern era Maximianus was so easily deprived of the ‘copyright’ to his own poetry, considering that earlier, in the Middle Ages, he was an author (relatively) well-known (under his real name) and even read in and recommended for schools. This aspect brings us back to our main topic here, i.e. the choice of Maximianus’s phrase as the motto of the Jagiellonian University, one of the oldest universities in the world. Karol Estreicher himself was presumably not aware of this but Maximianus was indeed studied in the Kraków Academy in mid-fifteenth century (as two manuscripts, BJ 1954 and 2141, preserved in the Jagiellonian Library, clearly indicate). He was studied for his vivid descriptions of old age (for which he was  celebrated among many medieval commentators and theorists of teaching, who apparently were not at all embarrassed by the fact that their students, when reading Maximianus, might have also read a laus Mentulae) and for his sententiositas. What is more, the Jagiellonian Library possesses a considerable collection of incunabula and old prints containing Maximianus’s (or ‘Gallus’s’) work. So paradoxically, Karol Estreicher could not have chosen better. The motto of UJ is related to its history, in the sense that it is taken from an author whose work was on the reading list in the Academy in the later Middle Ages, it is concise, intelligent, significant, and ‘decent,’ even though it was originally expressed by a poet who was not less efficient when coining memorable sententiae than when singing the praises of Mentula, the embodiment of human corporeality.
Źródło:
Terminus; 2013, 15, 1(26)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błąd co do osoby w świetle wyroku Roty Rzymskiej c. Davino z 26 III 1987 r.
Error in persona in luce sententiae Rotae Romanae coram Davino die 26 martii 1987 an.
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663517.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
błąd co do osoby
error as to the quality of person
Opis:
Sententia /facta executiva/ Tribunalis Apostolici Rotae Romanae in causa Cabgayen. nullitatis matrimonii c. Davino, prolata in II instantia die 26 martii 1987 an., nullitatem matrimonii ex capite erroris in persona declarat. Agitur de qualitate virginitatis mulieris conventae quae qualitas, etsi directe et principaliter ab actore non intenta, tamen obiective , utpote apud omnes gentes, maxime vero in Africa summi est momenti, personam eiusdem mulieris in occulis viri identificabat. Secundum auditores turni, illa qualitas in conventa qualificavit consensum matrimonialem actoris, propterea deficiente tanta qualitate in conventa eandem personam uti futuram coniugem ipse respuit.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1994, 5; 87-94
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies