Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sarcoma uteri" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Określenie wartości diagnostycznej wybranych badań immunohistochemicznych u chorych na mięsaki macicy w aspekcie ich przydatności terapeutycznej i prognostycznej
Determination of diagnostic value of selected immunohistochemical tests in patients with uterine corpus sarcoma and their therapeutic and prognostic usefulness
Autorzy:
Jońska-Gmyrek, Joanna
Nasierowska-Guttmejer, Anna
Bidziński, Mariusz
Dańska-Bidzińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908070.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
corpus uteri sarcoma
immunohistochemistry
markers
treatment
diagnosis
immunohistochemia
Opis:
Uterine sarcomas represent a rare and heterogenous group of tumours, sometimes demonstrating multidirectional differentiation. Histological type of the sarcoma influences the choice of therapeutic modality. Aim of paper: Determination of diagnostic value of selected immunohistochemical studies (MIB1, caldesmon, desmin, SMA, SrMa, CKAE1/3) in the definition of histological type of tumour. Assessment of expression of the protein c-kit (CD117) MIB1 and inhibin and their prognostic role. Material and method: Study material consisted of a group of patients with uterine sarcoma, treated at the Center of Oncology in Warsaw, Poland, since 1999 thru 2006, from whom surgical specimens and paraffin blocks were obtained. Of 120 eligible patients, complete clinical data and specimens suitable for foreseen studies were available in 66 cases and this group became the subject of further analyses. Immunohistochemical (IHC) tests were performed using a panel of antibodies (SMA, SrMa, desmin, h-caldesmon, CD10, CKAE, MIB1, inhibin and CD117). Diagnostic value of IHC studies was assessed by descriptive statistical tests. Original histopathological findings were confronted with the results of validated IHC tests. Survival was assessed based on Kaplan-Meier curves and follow-up time – by an inverse Kaplan-Meier curve. Prognostic factors were analysed by the Cox method. Threshold of statistical significance has been set at p=0.05. Results: Original microscopic findings have had to be modified as to histological type of sarcoma in about 1/3 of the cases. Histological diagnosis was an independent prognostic factor, influencing both overall survival rate and time to tumour recurrence. Prognostic factors influencing recurrence-free survival were: invasion of perivascular lymph space (lymph space invasion, LSI), proliferative index (MB1) and severity of tumour cell necrosis. Conclusions: Application of a panel of suitable IHC tests contributes to a more precise determination of tumour type, assisting in an optimal choice of adjuvant treatment modality and thus in improvement of the patients’ prognosis.
Mięsaki macicy stanowią rzadko występującą, heterogenną grupę nowotworów, wykazującą niekiedy wielokierunkowe różnicowanie. Typ histopatologiczny mięsaka ma wpływ na wybór metody leczenia. Cel: Określenie przydatności diagnostycznej wybranych badań immunohistochemicznych (MIB1, kaldesmon, desmi-na, SMA, SrMa, CKAE1/3) w ocenie typu histopatologicznego. Ocena ekspresji białka c-kit (CD117), MIB1, oraz inhibiny w aspekcie przydatności prognostycznej. Materiał i metoda: Materiał badawczy stanowiła grupa chorych na mięsaki macicy leczonych w Centrum Onkologii - Instytucie im. Marii Skłodowskiej--Curie w Warszawie w latach 1999-2006, od których uzyskano preparaty i bloczki parafinowe. Spośród 120 chorych pełne dane kliniczne i preparaty nadające się do zastosowania badań uzyskano od 66 chorych, która to grupa stała się przedmiotem analizy. Wykonano badania immunohistochemiczne z użyciem panelu przeciwciał: SMA, SrMa, desmina, h-kaldesmon, CD10, CKAE, MIB1, inhibina oraz CD117. Do oceny wartości diagnostycznej badań immunohistochemicznych (IHC) zastosowano statystykę opisową. Zestawiono wynik pierwotnego badania histopatologicznego z wynikiem zweryfikowanym badaniami IHC. Do oceny przeżycia zastosowano krzywą Kaplana-Meiera, czas obserwacji mierzono odwrotną metodą Kaplana-Me-iera. Do analizy czynników predykcyjnych zastosowano metodę Coksa. Istotność statystyczną określono na poziomie p=0,05. Wyniki: W stosunku do rozpoznania pierwotnego typ histopatologiczny mięsaków został zmieniony w około 1/3 przypadków. Rozpoznanie histopatologiczne okazało się niezależnym czynnikiem rokowniczym mającym wpływ zarówno na przeżycie ogólne, jak i czas do nawrotu choroby. Czynnikami rokowniczymi w aspekcie przeżycia bez nawrotu choroby okazały się: zajęcie naczyniowej przestrzeni chłonnej (LSI), indeks proliferacyjny (MIB1), oraz stopień martwicy w komórkach guza. Wnioski: Zastosowanie panelu odpowiednich badań immunohistochemicznych ma wpływ na precyzyjne określenie charakteru guza, co niesie za sobą wybór odpowiedniej metody leczenia uzupełniającego, a tym samym, być może poprawę rokowania.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 75-86
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skojarzone leczenie chorych na mięsaki macicy – ocena wyników i analiza czynników prognostycznych
Combined therapy of patients with uterine sarcomas – evaluation of treatment results and analysis of prognostic factors
Autorzy:
Michalak, Andrzej
Karolewski, Kazimierz
Jakubowicz, Jerzy
Blacharz, Paweł
Dymek, Paweł
Piwowarczyk, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908155.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
distant metastases
radiotherapy
sarcoma uteri
surgery
treatment failure
Opis:
Objectives: The aim of the study was to assess the efficacy of combined therapy (surgery plus radiotherapy) and reasons of treatment failure in patients with uterine sarcoma. Material and methods: The analyzed clinical material involved 95 patients with uterine sarcoma (US) treated in the Cracow Branch of the Center of Oncology between 1980 and 1999. The studied group consisted of 70 patients with leiomyosarcoma (LS) and 25 patients with endometrial stromal sarcoma (ESS). Seventy-three women were diagnosed with stage I and II and 22 with stage III and IVA US. All patients in this group underwent radical hysterectomy with salpingooophorectomy followed by postoperative irradiation consisting of vaginal brachytherapy and external beam radiotherapy of the small pelvic area. Results: Out of 95 patients in the tested group, 46 (48.4%) patients survived 5 years with no evidence of disease. In the group of early-stage US there were 60.3% 5-year disease-free survivals. None of 9 patients with stage IVA was cured. In 36 among 47 uncured patients (76.6%) distant metastases was found. Conclusion: Combined surgery plus radiotherapy treatment was effective therapy in patients with early-stage US, nevertheless, it was ineffective in the group with advanced US, as none of the 9 patients with grade IVA was cured. The basic cause of treatment failure in the LS group was the spread of malignancy, whereas in the ESS group – locoregional recurrence.
Cel: Celem pracy była ocena skuteczności leczenia skojarzonego (chirurgia + napromienianie) i analiza przyczyn niepowodzenia leczenia chorych na mięsaka macicy. Materiał i metody: Przeprowadzono analizę materiału klinicznego obejmującego 95 chorych na mięsaka macicy (MM) leczonych w Centrum Onkologii, Oddział Kraków w latach 1980-1999. W skład badanej grupy weszło 70 chorych na leiomyosarcoma (LS) oraz 25 chorych na endometrial stromal sarcoma (ESS). U 73 pacjentek rozpoznano MM w I i II, a u 22 w III i IVA stopniu zaawansowania. W badanej grupie u wszystkich chorych wykonano zabieg radykalnego usunięcia macicy wraz z przydatkami, a następnie przeprowadzono uzupełniające pooperacyjne napromienianie składające się z brachyterapii dopochwowej i teleradioterapii terenu miednicy mniejszej. Wyniki: Spośród 95 chorych z badanej grupy 5 lat bez objawów nowotworu przeżyło 46, tzn. 48,4% chorych. W grupie osób z niezaawansowanym MM uzyskano 60,3% bezobjawowych przeżyć 5-letnich. Skojarzone leczenie chirurgiczne z pooperacyjnym napromienianiem okazało się nieskuteczne w grupie chorych na zaawansowanego MM – nie wyleczono żadnej spośród 9 chorych w IVA stopniu zaawansowania. U 36 spośród 47 chorych (76,6%) z niewyleczonym procesem nowotworowym stwierdzono przerzuty odległe. Wnioski: Skojarzone leczenie chirurgiczne z pooperacyjnym napromienianiem było skuteczne u chorych na niezaawansowanego MM, natomiast u chorych na zaawansowanego MM skojarzone leczenie okazało się nieskuteczne, ponieważ żadna z 9 chorych na MM w stopniu IVA nie została wyleczona. Głównym powodem niepowodzenia leczenia w grupie chorych na LS były przerzuty odległe, a w grupie chorych na ESS – wznowa lokoregionalna.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 23-30
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies