Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sacred war" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Oblicza czeczeńskiego gazawatu: imam Szamil i Bajsangur Bienojewski w utworach współczesnych bardów czeczeńskich
    Autorzy:
    Filipczyk, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950409.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Shamil’s uprising
    Imam Alimsultanov
    Timur Mutsuraev
    war of national liberation
    Chechnya
    Gunib
    chivalric ethos
    sacred war
    patriotism
    Opis:
    Imam Szamil to przywódca powstania północnokaukaskich górali przeciw Imperium Rosyjskiemu w XIX w. Bajsangur Bienojewski to z kolei miuryd i naib imama, jeden z najdzielniejszych powstańców. Obie postaci są zaliczane do panteonu czeczeńskich bohaterów narodowych, stanowiąc symbol gazawatu – świętej wojny o charakterze narodowowyzwoleńczym. We współczesnej czeczeńskiej pieśni patriotycznej szczególne miejsce zajmuje ostatni akt powstania Szamila: oblężenie Gunibu. Zostało ono uwiecznione w utworach Imama Alimsułtanowa (1957–1996) oraz Timura Mucurajewa (ur. 1976). Kompozycje czeczeńskich bardów prezentują symboliczny obraz konfrontacji dwóch różnych wizji honoru, męstwa, służby i samopoświęcenia. 
    The Faces of the Chechen Gazavat: Imam Shamil and Baysangur Benoevskiy in works by contemporary Chechen songwriters. The article concerns two songs by contemporary Chechen bards – Imam Alimsultanov (1957– 1996) and Timur Mutsuraev (born 1976). The analysed works have the same title (Gunib) and present the conflict between Imam Shamil and Baysangur Benoevsky during the last stand of Shamil’s uprising against Russia – the siege of the mountain fortress Gunib. The two Chechen songwriters create a symbolic picture of two different attitudes towards honour, bravery, duty and self-sacrifice, represented by the characters of Shamil and Baysangur. The author of the article analyses the structure of the two songs and differences in constructing the narratives, that influence the interpretation of Shamil’s and Baysangur’s characters and their arguments. At first glance their attitudes are completely different. Shamil is motivated by pragmatism, whereas Baysangur seems to be the quintessence of unbroken resistance in the Romantic spirit and a perfect realisation of “quonahallah” – the specific Chechen “chivalric code”. The political context of Alimsultanov’s and Mutsuraev’s works (who were, first of all, composers of patriotic songs during the Chechen-Russian conflict in the 20th and 21st centuries) allows to believe that the attitudes of Shamil and Baysangur are somewhat complementary. Despite some controversy around Shamil, the leader of the 19th-century uprising has a place in the Chechen pantheon of national heroes, being the symbol of gazavat – the sacred national liberating war in the Caucasus. This conclusion is indicated not only by the message of the analysed songs and their context, but also by the opinions of contemporary Chechens cited in the article.
     Лица чеченского газавата: имам Шамиль и Байсангур Беноевски в произведениях современных чеченских бардовСтатья посвящена двум произведениям современных чеченских бардов – Имама Алимсултанова (1957–1996) и Тимура Муцураева (род. 1976). Анализированные песни под идентичным названием (Гуниб) говорят о конфликте между имамом Шамилем и его мюридом Байсангуром Беноевским, который предположительно случился во время последнего акта восстания Шамиля против России – осады горной крепости Гуниб. Чеченские барды создают символический образ противостояния двух разных видений чести, мужества, службы и самопожертвования. Автор обращает внимание на структуру обоих произведений а также на отличия в способе построения повествования, которые влияют на интерпретацию образов имама и Байсангура и их аргументов. На первый взгляд позиции имама и Байсангура отличаются друг от друга – первая подсказана прагматизмом; вторая кажется воплощением непоколебимого сопротивления в романтическом духе и точным выполнением предписаний къонахаллы – специфического чеченского „кодекса чести”. Политический контекст творчества обоих певцов, которые прежде всего прославились, как создатели патриотических песен в период чечено-российского конфликта XX/XXI в., позволяет все-таки констатировать, что позиции Шамиля и Байсангура в какой-то мере дополняют друг друга. Несмотря на споры, которых сегодня порождает личность Шамиля, он принадлежит к пантеону чеченских национальных героев, являясь символом святой национально-освободительной войны. На это указывает не только смысл проанализированных произведений и их контекст, но и мнения современных чеченцев, собранные исследователями, на которых ссылается статья.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2018, 53, 2
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stylistic changes in contemporary sacred architecture against the background of the ideological and artistic trends prevailing at the time (1945–1970)
    Przemiany stylistyczne współczesnej architektury sakralnej na tle prądów ideowo-artystycznych (1945-1970)
    Autorzy:
    Gil-Mastalerczyk, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/100639.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie
    Tematy:
    stylistic changes
    artistic movement
    Archdiocese of Kraków
    post-war sacred architecture (1945–1970)
    przemiany stylistyczne
    prądy artystyczne
    Archidiecezja Krakowska
    powojenna architektura sakralna (1945-1970)
    Opis:
    In 1945, the time of dynamic political and social and economic changes begins in Poland, determining the creation of architecture, and also influencing its aesthetic qualities. This applies particularly to buildings and compounds of religious architecture – the free development of the latter was significantly hindered during this period. In the post-war period, only very few churches, built from scratch, were constructed within the area of the Archdiocese of Kraków. Until 1970, sacred construction projects, in terms of their architecture, were often expression of local capabilities, power of persuasion and perseverance of the designers and investors. Sometimes such projects stretched over a dozen or more years of complex implementations.
    Po 1945 roku w Polsce następuje czas dynamicznych przemian polityczno-społecznych i gospodarczych determinujących powstawanie architektury, również rzutujących na jej walory estetyczne. Dotyczy to zwłaszcza obiektów i zespołów architektury sakralnej, której swobodny rozwój był w tym okresie mocno utrudniany. W okresie powojennym, na obszarze Archidiecezji Krakowskiej, powstało niewiele wzniesionych od podstaw nowych świątyń. Do 1970 roku realizacje sakralne bywały pod względem architektonicznym wyrazem lokalnych możliwości, siły przebicia projektantów i inwestorów oraz rozciągniętych czasami na kilkanaście lat skomplikowanych inwestycji.
    Źródło:
    Geomatics, Landmanagement and Landscape; 2016, 4; 25-33
    2300-1496
    Pojawia się w:
    Geomatics, Landmanagement and Landscape
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niezwykłe losy ścinawskiego retabulum. Z dziejów sztuki sakralnej w powojennej Polsce
    The Extraordinary Story of the Ścinawa Retable. From the History of Sacral Art in Post-War Poland
    Autorzy:
    Maj, Bernadeta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038240.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    cystersi
    Mogiła
    retabulum
    rewindykacja
    sztuka sakralna
    Samostrzelnik
    Dolny Śląsk
    Cistercians
    retable
    revindication
    sacred art
    Claratumbensis
    Lower Silesia
    Opis:
    Artykuł ukazuje niezwykłe losy retabulum pochodzącego z miasta Steinau an der Oder – dzisiejszej Ścinawy. Ten wyjątkowy zabytek kilkakrotnie w swojej historii mógł ulec zniszczeniu, a jednak, jakby na przekór okolicznościom, przetrwał i cieszy oczy odwiedzających przepiękną bazylikę ojców cystersów w Mogile. Na przykładzie ścinawskiego retabulum można prześledzić działania powojennych rewindykatorów, którzy z jednej strony uratowali i zabezpieczyli przed grabieżą lub dewastacją wiele cennych zabytków, szczególnie z Dolnego Śląska, a z drugiej strony, wskutek zbyt szybkich i chaotycznych działań doprowadzali do tego, że poszczególne fragmenty rozdzielone podczas transportów na wiele lat traciły swoją proweniencję.
    The article shows the extraordinary story of a retable from the town of Steinau an der Oder (today’s Ścinawa). This unique monument could have been destroyed several times in its history, and yet, in spite of the circumstances, it survived and is still a feast to the eyes of visitors to the beautiful basilica of the Cistercian fathers in Mogiła. The example of the Ścinawa retable lets us trace the actions of the post-War revindicators who, on the one hand, saved and secured many valuable monuments, especially from Lower Silesia, from looting or devastation, and on the other, due to their hasty and chaotic actions, many individual fragments thereof were separated during transports lost their provenance for many years.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 29, 2; 225-250
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powojenne losy kościoła św. Katarzyny w Braniewie w świetle archiwaliów Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Olsztynie
    The Post-War History of the St. Catherine Church in Braniewo in the Light of the Archival Material of the Provincial Monuments Conservator in Olsztyn
    Autorzy:
    Wojtkowski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/512387.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
    Tematy:
    Christian historico-artistic heritage
    sacred art
    religious politics
    Braniewo
    Diocese of Warmia
    Opis:
    The church of S. Catherine in Braniewo was destroyed by the military operations of the World War II. The church was to be restored and left as “a permanent ruin” after 1945. The post-war history of the object accurately illustrates communist policy towards the Christian historico-artistic heritage of Warmia. The documents show that on 22 June 1959 the Provincial Conservator, Lucjan Czubiel, agreed “to remove the upper fragment of remainders of the church tower”. In 1961 the Department for Religious Affairs in Olsztyn took a following position on the ruins of St. Catherine church: “the protection of St. Catharine ruins should be postponed for subsequent years”. In practice this meant the suspension of any maintenance works and the progressive process of destruction. The documents reveal a deliberate action towards the total annihilation of the church. The shifting of the responsibility for the object between the Provincial Conservator and Town Council Presidium in Braniewo, and also the setting of a deadline for destructing remainders of the ruins on 3 May 1973 (a religious feast day of Mary the Queen of Poland), demonstrate a specific attitude of the authorities in Poland to the Christian heritage in those times. Finally, the ruins of St. Catherine church became the property of the Roman Catholic Church by the Ministry’s resolution No. 303 of 31 December 1973. For 28 years the state authorities have been trying to destroy a masterpiece of the Christian historico-artistic heritage, the church in Braniewo. The Diocese of Warmia waited 33 years for a permission to rebuild it. The first mass after World War II was celebrated by Bp. Julian Wojtkowski on Christmas Eve in 1981. Since the ruins were taken back, the temple was rebuilt and restored to its old splendor by the Diocese of Warmia within 8 years.
    Źródło:
    Studia Ełckie; 2012, 14; 311-334
    1896-6896
    2353-1274
    Pojawia się w:
    Studia Ełckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Symbolika barw w „sakralnym” kinie Kantemira Bałagowa
    The symbolism of colors in the ‘sacred’ cinema of Kantemir Balagov
    Autorzy:
    Machaj, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2135401.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Kantemir Balagov
    Closeness
    Beanpole
    contemporary Russian cinema
    feminism
    Orthodox iconography
    color in film
    Alexander Sokurov
    Svetlana Alexievich
    The Unwomanly Face of War
    Kantemir Bałagow
    Bliskość
    Wysoka dziewczyna
    współczesne kino rosyjskie
    feminizm
    ikonografia prawosławna
    kolor w filmie
    Aleksander Sokurow
    Swietlana Aleksijewicz
    Wojna nie ma w sobie nic z kobiety
    Opis:
    Celem pracy jest analiza twórczości filmowej rosyjskiego reżysera i scenarzysty Kantemira Bałagowa. Na podstawie dwóch pełnometrażowych produkcji – Bliskości (2017) oraz Wysokiej dziewczyny (2019) zwrócono uwagę na formalny aspekt wymienionych filmów, rolę feminizacji narracji historycznej, a także złożoną sieć inspiracji (kinowe klasyki i rosyjska literatura). Istotnym dla twórczości Bałagowa jest kontekst społeczno-polityczny Rosji, który służy omawianemu twórcy jako narzędzie rewizji narodowych mitów. Uzupełnieniem rozległego portretu reżysera jest charakterystyka twórczości Aleksandra Sokurowa, wprowadzająca istotny dla badań aspekt prawosławnego ikonopisarstwa. Autorka wskazuje, że kluczy interpretacyjnych dla twórczości Sokurowa i Bałagowa należy poszukać właśnie w symbolice prawosławnych ikon. Ambicją niniejszej pracy jest poszerzenie aktualnego stanu badań nad filmografią Kantemira Bałagowa, który obecnie ogranicza się do premierowych recenzji oraz festiwalowych wywiadów.
    The aim of the work is to analyse the artistic legacy of the Russian director and screenwriter Kantemir Balagov. Attention was drawn to the formal aspect, the role of feminisation of historical narration, and the complex network of inspirations (cinema classics and Russian literature) on the basis of two full-length productions – Closeness (2017) and Beanpole (2019). The social and political context of Russia is important for the Balagov’s work, which serves the artist in question as a tool for revising national myths. The extensive portrait of the director is complemented by the characteristics of Alexander Sokurov's work, which introduces an aspect of Orthodox iconocratic writing that is important for research. The author of this work indicates that the interpretation keys for Sokurov's and Balagov's films should be sought directly in the symbolism of Orthodox icons. This work therefore aspires to expand the present state of research on Kantemir Balagov's filmography, which is currently limited to premiere reviews and festival interviews.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2021, 30, 39; 217-236
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Franciszkańska kuracja Serca Pana Jezusa w Gliwicach w latach 1925–1945
    The Franciscan Curacy of the Most Sacred Heart of Jesus in Gliwice in the years 1925–1945
    Autorzy:
    Górecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595336.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    duszpasterstwo na Górnym Śląsku; górnośląscy franciszkanie; gliwickie parafie; Kościół na Górnym Śląsku w okresie narodowego socjalizmu; II wojna światowa na Górnym Śląsku;
    pastoral work in Upper Silesia; Upper Silesian Franciscans; the parishes of Gliwice; the Church in the Upper Silesia during the Nazi regime; Second World War in Upper Silesia;
    Opis:
    Artykuł jest kontynuacją międzywojennej historii gliwickich franciszkanów i genezy powstania samodzielnej jednostki kościelnej w tzw. dzielnicy hutniczej, zamieszczonym w tomie 35 „Studiów Teologiczno-Historycznych Śląska Opolskiego” z 2015 r. Autor tym razem przybliża historię kuracji Serca Pana Jezusa w Gliwicach w latach 1925–1945. Od czasu jej ustanowienia gliwiccy franciszkanie prowadzili w tamtejszej dzielnicy hutniczej ożywioną pracę duszpasterską. Jej główne działania ukierunkowane były nie tylko na sprawowanie sakramentów, ale także na działalność społeczną wśród rodzin robotniczych. Po przybliżeniu statusu kuracji jako jednostki kościelnej, omówiono sylwetki duszpasterzy oraz wskazano na główne akcenty pracy duszpasterskiej i charytatywnej. Powołanie do życia tzw. związku parafialnego dla gliwickich parafii oraz prowadzone budowy kościołów w sąsiednich dzielnicach zahamowały dzieło budowy nowego kościoła, który wybudowano dopiero na przełomie XX i XXI w. Wiele ofiar ponieśli gliwiccy franciszkanie w okresie narodowego socjalizmu i II wojny światowej. Zakonników eksmitowano z większości ich pomieszczeń, ograniczając do minimum działania duszpasterskie. Mimo tego zakonnicy pozostali wśród wiernych. Towarzyszyli im także w trudnych miesiącach 1945 r. oraz w okresie powojennej transformacji i ponownego tworzenia wspólnoty parafialnej. Historia kuracji jest dobrym przykładem, w jaki sposób organizowano pracę duszpasterską w przemysłowych miejscowościach Górnego Śląska w okresie republiki weimarskiej i narodowego socjalizmu.
    The article is a continuation of interwar history of Franciscans in Gliwice and the origin of an independent church unit in the so called Smelting Quarter, published in the volume 35 of “Theological-Historical Studies of Opole Silesia”. This time the author outlines the history of the curacy of the Most Sacred Heart of Jesus in Gliwice in the years 1925–1945. Since the time of its foundation the Franciscans of Gliwice had been conducting intense pastoral work in the local smelting quarter. The main aims of the pastoral work was not only administering sacraments, but also social activities among workers’ families. After the status of curacy as a church unit had been outlined, profiles of priests were discussed as well as main accents of charity and pastoral work. Setting up so called parish association for parishes in Gliwice and constructing churches in neighbouring quarters stopped the construction of the new church, which was not finished until the turn of the 21st century. Many losses were suffered by the Franciscans of Gliwice during the Nazi rule and the Second World War. The monks were evicted from most of their rooms limiting their pastoral work to the minimum. Despite this fact the monks remained among the congregation. They accompanied them also in the difficult months of 1945 and in the period of post-war transformation and the re-founding of the parish community. The history of the curacy is a good example of how pastoral work was organized in the industrial towns of Upper Silesia during The Weimar republic and the Nazi regime.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 2; 145-165
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies