Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "romanesque revival" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Zabytek – dzieło sztuki czy tylko świadek historii? Z dziejów neoromanizmu na ziemiach polskich na przykładzie zamku cesarskiego w Poznaniu
A monument – a work of art, or merely a witness to history? History of romanesque revival in Poland on the example of the imperial castle in Poznan
Autorzy:
Tołłoczko, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217291.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Polska
Niemcy
Poznań
historia architektury
neoromanizm
neobizantynizm
modernizm
Polska
Germany
history of architecture
neo-Romanesque
neo-Byzantine
modernism
Opis:
Esej niniejszy poświęcony jest wybranym aspektom z dziejów historii architektury, architektury wnętrz oraz reliktom wystroju artystycznego Zamku Cesarskiego w Poznaniu. Tekst ten zawiera zwięzły opis budowli, która wpisana została do rejestru zabytków dopiero w 1979 roku, świadcząc również o skomplikowanych losach tego dzieła znanego berlińskiego architekta Franza Schwechtena. W 2010 roku odbył się jubileusz 100-lecia Zamku, który obecnie jest siedzibą Centrum Kultury „Zamek” i znakomitym przykładem kulturalnej więzi i tradycji europejskiej wspólnoty.
This essay addresses selected aspects from the history of architecture, interior design and relics of artistic interior decor in the Imperial Castle in Poznan. The article contains a brief description of the edifice which was entered into the heritage register as late as 1979, thus bearing evidence of complicated history of the work designed by a renowned Berlin architect, Franz Schwechten. In 2010, the castle which is currently the seat of a Culture Centre “Zamek” and an excellent example of cultural ties and traditions of the European community, celebrated its 100th anniversary.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 37; 7-16
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zamek cesarski w Poznaniu. Przestrzeń ukształtowana kopiami : problemy interpretacyjne
Imperial castle in Poznan. Space formed from copies : interpretation problems
Autorzy:
Żywicka, A. A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398579.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
zamek
Poznań
neoromanizm
Wilhelm II
kopia
castle
romanesque revival
Kaiserpfalz
copy
Opis:
Zamek cesarski w Poznaniu wzniesiony został na początku XX wieku, na życzenie Wilhelma II, jako neoromańska rezydencja. Cesarz znacząco ingerował w plan architekta Franza Schwechtena, a poszczególne wnętrza i rzeźby powielały formy z innych znanych rezydencji. Poznańska rezydencja jest tylko jednym z przykładów budowli, których forma została ukształtowana w oparciu o style historyczne, a następnie wielokrotnie zmieniana. Sytuacja ta rodzi problem odbioru dzieła i jego przestrzeni zbudowanej z kopii, którym nadano konkretną wymowę. Neostyle wpisują się w krąg szerszego, powszechnego XIX-wiecznego nurtu historyzmu i w oparciu o niego chciano przyjrzeć się interpretacji poznańskiego zamku, który niewątpliwie został wsparty przez myśl polityczną, mocno wpisaną nie tylko w jego historię, ale i ostateczny wygląd.
Imperial Castle in Poznan was built in the early 20 century, at the request of William II, as the neo-Romanesque residence. Emperor substantially interfered in plan of the architect, Franz Schwechten, interior and sculpture duplicated forms from other known residences. Poznan castle is just one example of the building, which form has been formed on the basis of historic styles, and then repeatedly rebuilt. It is a space constructed from copies and imitations, which were given a strong and decisive meaning. Undoubtedly, the castle in Poznan is an interpretation supported by the political thought, and involved this created space.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2015, 7, 1; 53-58
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Zapomniany” neoromański kościół w Zarzeczu – analiza architektoniczno-przestrzenna
“Forgotten” Romanesque Revival church in Zarzecze: a spatio-architectural analysis
Autorzy:
Proksa, Michał
Zub, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1841710.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura sakralna
Zarzecze – kościół
neoromanizm
historyzm
Julian Lwigród-Zachariewicz
religious architecture
Zarzecze – church
Romanesque Revival
Historicism
Opis:
Celem artykułu jest analiza architektoniczna i przestrzenno-użytkowa kościoła w Zarzeczu. Obiekt, zbudowany w latach 1880–1895 według projektu Juliana Lwigród-Zachariewicza, należy do grupy neoromańskich świątyń z terenu archidiecezji przemyskiej i chronologicznie mieści się w ramach przyjętych dla tej grupy realizacji. Jest nieorientowaną budowlą salową, z trójkątnie zamkniętym prezbiterium, niższym od korpusu, usytuowanym od południa. Korpus kościoła składa się z dwóch przęseł na planie leżących prostokątów, rozdzielonych przęsłem transeptu. Komunikację wewnętrzną zapewniają arkady ulokowane między nawą główną i transeptem oraz między przęsłami transeptu (środkowe nakrywa oktogonalna kopuła). Dominującymi elementami zdobniczymi są arkadkowe fryzy oraz boniowanie, ale projektant chętnie wykorzystywał też motyw krzyża greckiego. Program przestrzenny kościoła w Zarzeczu nawiązuje do podobnych programów salowych w archidiecezji przemyskiej, jednak jego bryła wyraźnie się różni od podobnych układów jednonawowych, prawdopodobnie ze względu na projektanta, którego estetyka wyraźnie ciąży ku wzorom wschodniobizantyjskim.
The objective of this paper is to present an architectural and functio-spatial analysis of the church in Zarzecze. The building, built in the years 1880–1895 following a design by Julian Lwigród-Zachariewicz, belongs to the group of Romanesque Revival churches from the territory of the Przemyśl archdiocese and chronologically fits within the timeframe assumed for this group of projects. It is an unoriented, aisleless church, with a triangularly terminated presbytery that is lower than the church’s main body and is placed from the south. The church’s main body consists of two bays with a plan resembling horizontal rectangles, separated by the transept bay. Internal circulation is provided by arcades placed between the main nave and the transept and between the bays of the transept (the central ones are covered by an orthogonal dome). Predominant ornamental elements include arcade friezes and rustication, yet the designer was also prone to use the motif of the Greek cross. The spatial program of the church in Zarzecze references similar aisleless programs from the Przemyśl archdiocese, yet its massing clearly differs from similar single-nave layouts, probably due to the designer, whose aesthetic clearly gravitates towards Eastern Byzantine patterns.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2021, 65; 169-179
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies