Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "richard, Michal" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
The impact of abrasive grit size on roughness of sanded beech wood surface
Autorzy:
Adamcik, Lukas
Kminiak, Richard
Dudiak, Michał
Banski, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24072437.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
surface roughness
belt sander
beech wood
Keyence VHX
digital microscopy
Opis:
The study assessed the changing of Ra, Rp, Rv and Rz roughness parameters of the sanded beech surface (Fagus sylvatica L.) as a function of different grit sizes and different measurement direction. The milled samples were ground with a belt sander BS-75 E-set from Festool with belt grit P60, P100 and P150. The sanding belts were Rubin 2 from Festool. Roughness was evaluated using a Keyence VHX-7000 digital microscope. The evaluation length of the roughness measurement was 12.5 mm (λc = 2.5 mm and λs = 8 mm). The R-parameters were measured in accordance with the latest standards ISO 21920 (2022) in the direction parallel to the grain, and in the direction perpendicular to the grain (profile). The paper proves the theoretical assumptions about the reduction of R-parameter values. The measurements showed that the sanded surface was less rough in the direction perpendicular to the grain at P150 sanding belt grit and in the grain direction at P100 grit.
W pracy oceniono zmianę parametrów chropowatości Ra, Rp, Rv i Rz szlifowanej powierzchni buka (Fagus sylvatica L.) w funkcji różnej wielkości ziarna i kierunku pomiaru. Zmielone próbki szlifowano szlifierką taśmową BS-75 E-set firmy Festool o ziarnistościach taśmowych P60, P100 i P150. Taśmy szlifierskie to Rubin 2 firmy Festool. Chropowatość oceniano przy użyciu mikroskopu cyfrowego Keyence VHX-7000. Długość ewaluacyjna pomiaru chropowatości wynosiła 12,5 mm (λc = 2,5 mm i λs = 8 mm). Parametry R zostały zmierzone zgodnie z najnowszymi normami ISO 21920 (2022) w kierunku równoległym do włókien oraz w kierunku prostopadłym do włókien (profil). Artykuł potwierdza teoretyczne założenia dotyczące redukcji wartości parametru R. Pomiary wykazały, że szlifowana powierzchnia była mniej chropowata w kierunku prostopadłym do włókien przy ziarnistości taśmy ściernej P150 oraz w kierunku włókien przy ziarnistości P100.
Źródło:
Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Forestry and Wood Technology; 2023, 121; 51--60
1898-5912
Pojawia się w:
Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Forestry and Wood Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
U-Pb and K-Ar geochronology of the subvolcanic rock pebbles from the Cretaceous and Paleogene gravelstones and conglomerates of the Pieniny Klippen Belt (Carpathians; Poland, Slovakia) – relevance for tectonic evolution and palaeogeography
Autorzy:
Poprawa, Paweł
Krobicki, Michał
Nejbert, Krzysztof
Krzemińska, Ewa
Armstrong, Richard
Pecskay, Zoltan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24202117.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
Pieniny Klippen Belt
geochronology
palaeogeography
Opis:
In the Pieniny Klippen Belt (PKB), the Cretaceous and Paleogene conglomerates and cohesive debrites commonly contain pebbles and blocks of the subvolcanic rocks among other, mainly sedimentary rocks (e.g. multicoloured sandstones, oolitic limestones, dark bivalve coquinas, dolostones, etc.). This detritus was interpreted as derived from the Andrusov Ridge located south of the PKB basin (Birkenmajer, 1988). Age of these subvolcanic rocks, regarded to represent subduction-related igneous activity, was previously constrained by K-Ar whole rock dating as c. 140–90 Ma, leading to suggestion that during Late Jurassic to Early Cretaceous PKB basin developed on oceanic lithosphere, subducted during at the end of Early Cretaceous (Birkenmajer, 1988). Within this study, the geochemical composition, the K-Ar whole rock age and the U-Pb zircon ages of the above mentioned subvolcanic rocks were studied. The pebbles are well rounded. They are represented by granitic and subvolcanic andesitic-type rocks (mainly andesite, basaltic andesite, basaltic trachyandesite, trachyandesite and rhyolitic pebbles, and rare dacite, tephrite, trachybasaltic and basaltic pebbles). Domination of andesitic pebbles, bimodal spectrum of volcanic rocks with high content of SiO2 (rhyolites, dacites) and Na2O and K2O within mafic and transitional ones is observed. Their petrographic character and geochemical analysis of concentration of rare elements with MgO > 2% ratio and La/Yb 4–35, Sc/Ni < 1.5, Sr/Y < 20, Ta/Yb > 0.1, Th/Yb > 1 values, indicate magmatic island arc of active continental margin similar to Andean-type subduction regime. The K-Ar whole rock dating was performed for 17 samples. The obtained ages cover mainly the Early Cretaceous time span, with the most data representing the Barremian-Albian, therefore are coherent with Birkenmajer (1988) results. However, the U-Pb SHRIMP zircon dating reveled different results. Most of the analyzed subvolcanic rock samples (9) give ages in the narrow range of c. 270–266 Ma. The ages are based on concordant data with amount of measured point in a range of 20–30, and are characterized by low error bars, usually lower than ±2 Ma. In addition, one sample of subvolcanic rock gave lower quality results, with a few youngest, partly concordant, zircons grains giving the age of 251.0 Ma ±8.5 Ma. Moreover, one sample of orthogenesis was analyzed, which is regarded to represent crust on which the volcanic arc developed. In this case the U-Pb SHRIMP zircon dating result is 493.9 Ma ±4.1 Ma. We regard these pebbles/blocks to be derived from the Inner Carpathians, assuming therefore lack of the Andrusov Ridge located south of the PKB basin (comp. Plašienka, 2018). The results of K-Ar whole rock dating is representative for intensive diagenetic overprint, rather than age of the rock. The U-Pb data clearly indicate, that subduction-related magmatic arc developed during the middle Permian (Guadalupian). This follows, that the oceanic crust was of the middle Permian or older age, and thus cannot be related to the Jurassic-Early Cretaceous development of the PKB basin. The magmatic arc was presumably connected with southern margin of Laurusia and subduction of oceanic crust of the Paleotethys (proto-Vardar Ocean?).
Źródło:
Geotourism / Geoturystyka; 2023, 1-2 (72-73); 58--58
1731-0830
Pojawia się w:
Geotourism / Geoturystyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pół wieku „Tristana i Izoldy” Ryszarda Wagnera na scenach operowych Paryża (1899–1949)
A Half-Century of Richard Wagner’s ‘Tristan and Isolde’ on Parisian Opera Stages (1899–1949)
Autorzy:
Mrozowicki, Michał Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806620.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
recepcja Wagnera we Francji
Tristan i Izolda
historia opery
Wagner reception in France
Tristan and Isolde
history of the opera
Opis:
Artykuł opisuje historię paryskich przedstawień Tristana i Izoldy Wagnera, skupiając się na trzech okresach: Belle Epoque, dwudziestoleciu międzywojennym i latach czterdziestych XIX wieku. Autor przypomina obsady i recenzje prasowe głównych przedstawień tego muzycznego dramatu. Premiera Tristana w Operze Paryskiej odbyła się 14 grudnia 1904 roku pod dyrekcją Paula Taffanela. Wcześniej dzieło to wystawiane było w języku francuskim nie tylko za granicą – w Brukseli i Monte Carlo, w teatrach operowych prowincji francuskich, ale także w teatrach paryskich, Nouveau-Théâtre (w 1899) i Théâtre du Château-d'Eau (w 1902 r.) – z prywatnych inicjatyw Charlesa Lamoureux, Willy’ego Schütza i Alfreda Cortota. W okresie międzywojennym Tristana wystawiali w Paryżu – w latach dwudziestych XX wieku – artyści włoscy i holenderscy (pod dyrekcją Tullio Serafina i Alberta Van Raalte) oraz drugi paryski teatr operowy – Opéra-Comique (najpierw pod dyrekcją Désiré-Émile’a Inghelbrechta najpierw, a następnie pod rządami Alberta Wolffa). Po ponownym pojawieniu się Tristana i Izoldy w repertuarze Opery Paryskiej w 1930 r. doszło do niezwykłej rywalizacji dwóch paryskich teatrów operowych grających ten dramat w tym samym czasie. Wspomniane w artykule niezwykłe wykonania Tristana i Izoldy dali w Paryżu artyści niemieccy (lub austriaccy) pod dyrekcją Franza Schalka, Karla Elmendorffa, Leo Blecha, Franza von Hoesslina i oczywiście Wilhelma Furtwänglera w latach trzydziestych. Prawie 90 lat po tak zwanym „sezonie anglo-amerykańskim” w Théâtre des Champs-Élysées, Opera Paryska zapowiada siedem przedstawień prawdziwego anglo-amerykańskiego Tristana, które odbędą się w styczniu i lutym 2023 roku z udziałem amerykańskich i brytyjskich artystów w rolach głównych.
The paper describes the history of the Parisian performances of Wagner’s Tristan and Isolde focusing on these of the three periods: the Belle Epoque, the interwar period and the nineteen fourties. The author reminds the casts and the press reviews of the main spectacles of this musical drama. Tristan’s premiere at the Paris Opera took place on December 14th, 1904 conducted by Paul Taffanel. Earlier, this work had been executed in French, not only abroad – in Brussels and Monte Carlo, at the opera theatres in French provinces, but also in Parisian theatres, Nouveau-Théâtre (in 1899) and Théâtre du Château-d’Eau (in 1902) – due to private initiatives of Charles Lamoureux, Willy Schütz and Alfred Cortot. During the interwar period, Tristan was staged in Paris – in nineteen twentieth – by Italian and Dutch artists (under Tullio Serafin and Albert Van Raalte) and by the second Parisian opera theatre – the Opéra-Comique (under Désiré-Émile Inghelbrecht first, and under Albert Wolff next). After the reappearance of Tristan and Isolde in the Paris Opera’s repertoire in 1930 an unusual rivalry of the two Parisian opera theatres playing this drama in the same time took place. The remarkable performances of Tristan and Isolde – mentioned in the paper – were given in Paris by German (or Austrian) artists conducted by Franz Schalk, Karl Elmendorff, Leo Blech, Franz von Hoesslin and of course by Wilhelm Furtwängler in nineteen thirties. Almost 90 years after so called „Anglo-American Season” at the Théâtre des Champs-Élysées, the Paris Opera is announcing seven performances of the real Anglo-American Tristan to take place in January and February 2023, with the American and British artists in the principal roles.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 4; 23-62
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contingency, the body and disgust: The case of ‘Margot’ by Michał Witkowski
Przygodność, ciało i wstręt. Przypadek „Margot” Michała Witkowskiego
Autorzy:
Wróblewski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088397.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Contemporary Polish literature
the post-modern novel
contingency
the body
disgust
ironism
Michał Witkowski (b. 1975)
Julia Kristeva (b. 1941)
Richard Rorty (1931–2007)
anger
Michał Witkowski
„Margot”
przygodność
ciało
wstręt
afekt
świętość
gniew
Opis:
This article, focused principally on the exploration of contingency, the body and disgust in Michał Witkowski’s novel Margot, is also a polemic and a vindication of the book against the barrage of criticism it received from its reviewers. Most of them decided that Margot was a novel about nothing, a haphazard mix of sundry discourses devoid of any linear structure. In fact, several critics blamed the author of giving away both the narrative structure and the plot to capricious contingency. The article takes a fi rm stance against such charges and argues that contingency does not need to be seen as a fault at all. It lies at the heart of the novel and determines the actions of characters, but it plays as important a role in people’s lives outside fi ction. Analysing the ups and down of the main characters (Margot and Wadek Mandarynka), the article explains the function of emotions, the body, the characters’ language and their ideas of sacrum in the legitimization of contingency. A special role in this mechanism is played by disgust. Reactions of disgust are always contingent, or, as Julia Kristeva puts it the abject has the power to terrorize the subject to such extent that he can do nothing but to succumb to contingency. In working out the idea of the contingency of selfhood, the article also draws on Richard Rorty’s approach, and in particular his concept of ironism. The latter is used to classify the main character of Witkowski’s book as a consummate ironist, i.e. a person who tests different languages in which the world can be described in order to pursue his carnal desires. Finally, the article argues that in his novel Witkowski not only brings to light the fortuitous character of the postmodern identity but also creates a heterogeneous language to express it.
Źródło:
Ruch Literacki; 2019, 1; 61-76
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Służba rycerska i mieszczańska oraz jej uzbrojenie na Górnych Łużycach za czasów Luksemburgów. Stan badań
Military service of knights and townspeople and their armament in Upper Lusatia during the Luxembourg times. State of research
Рыцарская и мещанская служба и вооружение ее воинов в Верхней Лужице во времена Люксембургов. Состояние исследования
Autorzy:
Dudziński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918439.pdf
Data publikacji:
2019-10-09
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Górne Łużyce
Luksemburgowie
służba rycerska i mieszczańska
stan badań
uzbrojenie
Hermann Knothe
Richard Jecht
Upper Lusatia
Luxembourg dynasty
military service of knights and townspeople
state of research
armament
Верхняя Лужица
Люксембурги
рыцарская и мещанская служба
состояние исследований
Герман Кнот
Ричард Йехт
Opis:
Niniejszy artykuł przybliża stan badań nad służbą wojskową rycerstwa i mieszczan Górnych Łużyc oraz jej uzbrojenia w czasach panowania Luksemburgów. Rozważania te obejmują nie tylko prezentację dorobku naukowego na tym polu, lecz także uzasadnienie zamiaru podjęcia tej tematyki. Praca ma charakter szkicu. Pod względem ilościowym materiał źródłowy jest bogaty, choć pod względem jakościowym wygląda to mniej imponująco. Najbogatsze zbiory archiwalne znajdują się w Niemczech. Warte uwagi są też archiwalia w Polsce i w Czechach, choć nie są one pokaźne. Najwięcej uwagi omawianemu zagadnieniu poświęcili niemieccy badacze, choć częstokroć problem znajdował się na uboczu głównych rozważań. Najbardziej wartościowe studia prowadzili Hermann Knothe i Richard Jecht, wybitni górnołużyccy historycy. W Polsce problem nie jest szeroko rozpatrywany, choć na uwagę zasługują badania Mateusza Golińskiego i Roberta Hesia. Mimo niezbyt rozwiniętych studiów dotyczących tego problemu stworzenie ewentualnej pracy na ten temat jest zasadne. Potrzeba ta jest dyktowana rosnącym zainteresowaniem Górnymi Łużycami oraz inspiracją dziełami wrocławskich mediewistów.
This article presents the state of research on the military service of knights and townspeople of Upper Lusatia and their armament during the Luxembourg reign. These considerations include not only the presentation of scientific achievements in this field, but also the justification of the intention to address this issue. The paper is a draft in nature. In terms of quantity, the source material is rich, although in terms of quality it looks less impressive. The richest archive collections can be found in Germany. The archives in Poland and the Czech Republic are also noteworthy, although they are not very large. Most attention was paid to this issue by German researchers, although the problem was often on the sidelines of main considerations. The most valuable studies were conducted by prominent Upper Lusatian historians Hermann Knothe and Richard Jecht. In Poland, the problem is not widely considered, although the research by Mateusz Goliński and Robert Heś is worthy of attention. Despite the fact that studies on this issue are not very well developed, it is justified to work on a potential publication on this subject. This need stems from the growing interest in Upper Lusatia and the inspiring works of medieval historians from Wrocław.
В статье описывается состояние исследований военной службы рыцарей и мещан Верхней Лужицы и их вооружения во времена правления Люксембургов. Автором статьи представлены не только уже существующие научные достижения по этой теме, но также и обоснования актуальности данной тематики. Статья имеет эскизный характер. В количественном отношении исходный материал богат, хотя его качество не столь впечатляюще. Самые богатые архивные собрания находятся в Германии. Архивы в Польше и Чехии также заслуживают внимания, хотя они и столь объемны. Больше всего внимания тематике данной статьи уделили немецкие ученые, хотя зачастую исследуемая проблема находилась не в центре их основного поля деятельности. Самые значимые исследования проводили Герман Кнот и Ричард Йехт, выдающиеся верхнелужицкие историки. В Польше эта тема не рассматривалась столь подробно, однако исследования Матеуша Голинского и Роберта Гесиа заслуживают внимания. Несмотря на недостаточное внимание к исследованиям по этой проблеме, их возможное появление довольно оправдано. Потребность в этом продиктована растущим интересом к Верхней Лужице и воодушевляющими работами вроцлавских медиевистов.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 2 (268); 11-27
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Decydująca batalia – rzecz o francuskich „Lohengrinach”
The decisive battle – On French Lohengrins
Autorzy:
Mrozowicki, Michał Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411988.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ryszard Wagner
recepcja Wagnera we Francji
Lohengrin
historia opery
Richard Wagner
Wagner’s reception in France
history of opera
Opis:
W recepcji Richarda Wagnera we Francji są dwa kluczowe momenty. Pierwszy z nich jest bardzo dobrze znany miłośnikom opery na całym świecie: skandaliczne, wrogie reakcje niektórych widzów (zwłaszcza członków Jockey Club) podczas trzech paryskich wystawień Tannhäusera w marcu 1861 r., reakcje, które zrujnowały nadzieje Wagnera na karierę w Paryżu i we Francji. Drugi, być może mniej znany, jest w rzeczywistości o wiele ważniejszy: pierwsze wykonanie Lohengrina w Palais Garnier, 16 IX 1891 r., które zapoczątkowało wielką erę wagnerowską w Opéra de Paris. Pośmiertna belle époque Wagnera, która trwała do I wojny światowej, naznaczona była niezliczonymi słynnymi produkcjami jego oper i dramatów muzycznych nie tylko w Paryżu, ale także w wielu francuskich teatrach prowincjonalnych. Należy jednak pamiętać, że ostateczny triumf Lohengrina w Paryżu w 1891 r. poprzedziła długa, zacięta walka między zwolennikami Wagnera i jego nieprzejednanymi wrogami. W artykule przytoczono kilka tekstów o Lohengrinie po światowej premierze w Weimarze w 1850 r., w szczególności artykuł Gérarda de Nervala opublikowany w La Presse oraz entuzjastyczne artykuły Franza Liszta w Le Journal des débats (Paryż) i Illustrierte Zeitung (Lipsk). Te ostatnie, opublikowane w książce Liszta Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner (wydrukowana w 1851 r., także w Lipsku, ale w języku francuskim, przeznaczona głównie dla czytelników francuskich), skłoniła François-Josepha Fétisa do odpowiedzi siedmioma krytycznymi artykułami na temat Wagnera, które ukazały się w La Revue et Gazette musicale de Paris w 1852 roku. Teksty węgierskiego kompozytora Liszta i belgijskiego krytyka muzycznego Fétisa, opublikowane w języku francuskim, doprowadziły do niekończących się konfrontacji między francuskimi wagnerofilami i wagnerofobami. Pomimo tej ożywionej dyskusji Lohengrin nie był wystawiany w żadnym teatrze we Francji w latach pięćdziesiątych XIX w., nawet we fragmentach lub w wersji koncertowej. Francuscy miłośnicy opery musieli zadowolić się artykułami prasowymi zawierającymi zwięzłe opisy niemieckich i austriackich produkcji. Francuska premiera Lohengrina zapowiadana była kilka razy pod koniec lat sześćdziesiątych w Théâtre-Lyrique Impérial. Jednak ani Léon Carvalho, ani jego następca Jules Pasdeloup nie zdołali wystawić tej opery. Pojawienie się na scenach francuskich Lohengrina i innych dzieł Wagnera z tego okresu, manifestujących jego gallofobię, takich jak Eine Kapitulation, zostało opóźnione przez wojnę francusko-pruską z 1870 roku. Pierwsze francuskie wykonanie tej opery – i jedyne w życiu Wagnera – odbyło się w 1881 r. w Nicei (w wersji włoskiej Salvatore Marchesi) pod batutą Auguste Vianesi. Po przerwach w próbach Lohengrina w Paryżu w Théâtre-Italien, Opéra-Comique i Palais Garnier w 1884, 1885 i 1886 r., mieszkańcy stolicy mogli wreszcie, dzięki wytrwałość Charlesa Lamoureux, podziwiać tę operę 3 V 1887 r. w teatrze Eden. Dyrygent planował dać dziesięć wystawień Lohengrina w ciągu sezonu, ale gwałtowne antyniemieckie i antywagnerowskie demonstracje, podsycane przez premiera René Gobleta, zmusiły go do odwołania wszystkich oprócz pierwszego, które – z czysto artystycznego punkt widzenia – było wielkim sukcesem. Cztery lata później, 16 IX 1891 r., Lamoureux ponownie poprowadził Lohengrina w Paryżu, tym razem w Palais Garnier. Krytycy porównali artystyczny poziom dwóch paryskich Lohengrinów. Chwalili prawie wszystkich śpiewaków nowego spektaklu, zwłaszcza Ernesta Van Dycka, powracającego do tytułowej roli, oraz Rose Caron, która zastąpiła Fidès Devriès w roli Elsy. W 1891 r., podobnie jak cztery lata wcześniej, wokół opery odbyły się demonstracje przeciwko Lohengrinowi i jego wystawieniom, ale tym razem rząd zareagował zupełnie inaczej. Premier Charles de Freycinet, w przeciwieństwie do René Gobleta cztery lata wcześniej, wykorzystał siły bezpieczeństwa do ochrony artystów. Kilka dni później demonstranci się wycofali, gdy niezwykłe arcydzieło niemieckiego kompozytora ostatecznie podbiło paryską publiczność. To była decydująca bitwa, punkt zwrotny w przyjęciu Wagnera we Francji. Od 1891 r. jego opery i dramaty muzyczne cieszą się niezwykłą karierą na francuskich scenach, a Lohengrin zawsze jest jednym z najbardziej podziwianych. Autor wspomina kilka innych wykonań tej opery i słynnych paryskich wykonawców, takich jak Jan Reszke (Jean de Reszké) i jego brat Edward, Salomea Kruszelnicka, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape oraz dwóch innych polskich śpiewaków: Rafał Siwek i Tomasz Konieczny.
There are two crucial moments in Richard Wagner’s reception in France. The first one is very well known by opera lovers all over the world: the scandalous, hostile reactions of some spectators (especially members of the Jockey Club) during the three Parisian performances of Tannhäuser in March 1861, reactions which ruined Wagner’s hopes of a career in Paris and in France. The second one, perhaps less well known, is actually much more important: the first performance of Lohengrin at the Palais Garnier, on 16 September 1891, which opened the great Wagnerian era at the Opéra de Paris. Wagner’s posthumous belle époque, which lasted until the First World War, was marked by innumerable famous productions of his operas and music dramas not only in Paris but also in many French provincial theatres. One should remember, however, that Lohengrin’s definitive triumph in Paris, in 1891, was preceded by a long, fierce battle between Wagner’s supporters and his intransigent enemies. This paper cites several texts written about Lohengrin after its world premiere in Weimar, in 1850, especially Gérard de Nerval’s article published in La Presse and Franz Liszt’s enthusiastic articles in Le Journal des débats (Paris) and Illustrierte Zeitung (Leipzig). The latter, reproduced in Liszt’s book Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner(printed in 1851, also in Leipzig, but in French, intended primarily for French readers), prompted the Belgian François-Joseph Fétis, to respond with seven critical articles on Wagner, which appeared in La Revue et Gazette musicale de Paris in 1852. Those texts by the Hungarian composer Liszt and the Belgian musical critic Fétis, published in French, gave rise to the endless confrontations between French Wagnerophiles and Wagnerophobes. In spite of that animated discussion, Lohengrin was not staged in any theatre in France during the 1850s, even in extracts or in a concert version. French opera lovers had to make do with press articles giving concise accounts of its German and Austrian productions. Lohengrin’s French premiere was announced several times in the late sixties at the Théâtre-Lyrique Impérial. However, neither Léon Carvalho nor his successor Jules Pasdeloup managed to produce this opera. Lohengrin’s appearance on French stages was delayed by the Franco-Prussian War of 1870 and particularly by Wagner’s Gallophobe works of this period, such as Eine Kapitulation. The first French performance of this opera – and the only one in Wagner’s lifetime – took place in 1881 in Nice (in an Italian version by Salvatore Marchesi), under the baton of Auguste Vianesi. After some aborted attempts to perform Lohengrin in the capital at the Théâtre-Italien, the Opéra-Comique and the Palais Garnier in 1884, 1885 and 1886, Parisians could finally admire this opera at the Eden-Theater, on 3 May 1887, thanks to the perseverance of Charles Lamoureux. That famous conductor planned to give ten performances of Lohengrin over the course of the season, yet violent anti-German and anti-Wagnerian demonstrations, encouraged by the Prime Minister René Goblet, forced him to cancel all but the first, which from the purely artistic point of view was a great success. Four years later, on 16 September 1891, Lamoureux again conducted Lohengrin in Paris, this time at the Palais Garnier. Critics compared the artistic standard of the two Parisian Lohengrins. They praised almost all the singers of this new performance, especially Ernest Van Dyck, reprising the title role, and Rose Caron, who replaced Fidès Devriès as Elsa. In 1891, as four years earlier, demonstrations were held around the opera house against Lohengrin and its performances, but this time the government reacted quite differently. The Prime Minister, Charles de Freycinet, unlike René Goblet four years before, used the security forces to protect the artists. A few days later, the demonstrators stood down, as the German composer’s unusual masterpiece finally conquered the Parisian audience. That was the decisive battle, the turning point in Wagner’s reception in France. Since 1891, his operas and music dramas have enjoyed a remarkable career on French stages, with Lohengrin always one of the most admired. The author mentions several other performances of this opera and its famous Parisian interpreters, such as Jan Reszke (Jean de Reszké) and his brother Edouard, Salomea Krushelnytska, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape, and two other Polish singers, Rafał Siwek and Tomasz Konieczny.
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 4; 3-37
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Richard Pipes (1923–2018)
Autorzy:
Kozłowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343801.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Źródło:
Studia Podlaskie; 2018, 26; 243-250
0867-1370
Pojawia się w:
Studia Podlaskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Handbook for Catholic Preaching, gen. ed. Edward Foley, ass. eds. Catherine Vincie and Richard Fragomeni, Collegeville
Autorzy:
Malewicz, Remigiusz
Orzoł, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037084.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 189-194
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anomalie rynkowe, a zasada memoriałowa w rachunkowości – rozważania w kontekście badań Richarda Sloana
Market anomalies and accrual basis of accounting according to Richard Sloan’s findings
Autorzy:
Bzunek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449547.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Zachodniopomorska Szkoła Biznesu w Szczecinie
Tematy:
rynkowe
rynek kapitałowy
inwestycje
accrual anomaly
market anomalies
capital market
investments
Opis:
W praktyce gospodarczej zauważalne są zachowania cen, które zgodnie z koncepcją efektywnych rynków finansowych nie powinny wystąpić. Te zjawiska często nazywane są anomaliami rynkowymi. W wybranych sytuacjach mogą one zostać wykorzystane przez inwestorów w celu osiągnięcia ponadprzeciętnych stóp zwrotu. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie cech charakterystycznych zjawiska, które zidentyfikował Richard Sloan w 1996 roku. W treści artykułu, opisane zostały wybrane cechy anomalii rynkowych. Następnie przeanalizowano pracę R. Sloana oraz przytoczono przykłady opisujące zidentyfikowaną anomalię rynkową. Do realizacji postawionego celu posłużono się przeprowadzeniem krytycznej analizy literatury źródłowej.
Practice often shows that certain market behaviors should not occur according to the efficient market hypothesis. These phenomena are called market anomalies. Is certain situations they may be used by investors in order to bring them abnormal rates of return. The goal of this paper is to analyze and describe essential traits of an anomaly which was identified by Richard Sloan in 1996. In order to reach this objective a literature study, which includes an analysis of Richard Sloan’s original papers, has been performed. The article briefly describes the most important concepts of market anomalies. Then, it includes an analysis of Richard Sloan’s findings and portrays examples which refer to identified market anomaly.
Źródło:
Zeszyty Naukowe ZPSB Firma i Rynek; 2017, 2(52); 15-26
2657-3245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe ZPSB Firma i Rynek
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recenzja. Richard S. Katz, William P. Cross (red.), The Challenges of Intra-Party Democracy, Oxford University Press, Oxford 2013, s. 224.
Autorzy:
Radecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972955.pdf
Data publikacji:
2016-03
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Źródło:
Studia Krytyczne/ Critical Studies; 2015, 1; 196-198
2450-9078
Pojawia się w:
Studia Krytyczne/ Critical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ponowoczesność oczami geografa (recenzja: Richard Florida. Narodziny klasy kreatywnej oraz jej wpływ na przeobrażenia w charakterze pracy, wypoczynku, społeczeństwa i życia codziennego. Tłum. Tomasz Krzyżanowski i Michał Penkala. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, seria „Kultura się liczy!” 2010, 414 s.)
Autorzy:
Kukołowicz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/427433.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Źródło:
Studia Socjologiczne; 2012, 3(206); 163-169
0039-3371
Pojawia się w:
Studia Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies