Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "rezerwat Viidumae" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Wybrane przykłady torfowisk Estonii
Autorzy:
Tobolski, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/881027.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Estonia
torfowiska
torfowisko Viru
torfowisko Endla
torfowisko Nigula
rezerwat Rannametsa-Soometsa Looduskaitseala
rezerwat Viidumae
Opis:
Estońskie torfowiska, dobrze mi znane z piśmiennictwa i licznych ustnych relacji – zwiedziłem dopiero w 2004 roku, dzięki uczestnictwu w międzynarodowym sympozjum szwajcarskiej Moorexkursion z Uniwersytetu w Bernie. Przeprowadzenie 28 edycji tego terenowego sympozjum powierzono Instytutowi Ekologii Uniwersytetu w Tallinie. Sympozjum trwało od 21 do 28 sierpnia 2004 r. i objęło najważniejsze obiekty torfowiskowe Estonii. Dwadzieścia dziewięć zdjęć, zamieszczonych w tym komunikacie, pragnę dedykować pamięci prof. dra Viktora Masinga (1925-2001) z Uniwersytetu w Tartu. Był znamienitym badaczem torfowisk,jednocześnie wybitnym biogeografem i ekologiem, autorem 539 publikacji (do 1994 roku, por. Trass 1995) o szerokim spektrum tematycznym i zasługującej na uznanie wiedzy encyklopedycznej. Torfowiska zajmują 1/5 terytorium Estonii, czyli 22% całego obszaru (45 226 km2, 1,36 miliona mieszkańców, gęstość zaludnienia 31,9 osób/km2). Kraj ten posiada 143 torfowisk o powierzchni przekraczającej 1000 ha. Znaczną liczbę torfowisk objęto różnymi formami ochrony przyrody (aż 10% terytorium Estonii podlega ochronie). Połowę Estonii pokrywa szata leśna, lecz jednocześnie jest krajem tysiąca jezior oraz tysiąca wysp. Fotografie obrazują niektóre przykłady, głównie szaty roślinnej, pięciu torfowisk rozmieszczonych w regionach o różnej frekwencji obszarów mokradłowych (ryc. 1). Informacje o powierzchni poszczególnych torfowisk i ich statusie ochronnym podaję głównie za Kallas (1995).
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2007, 09, 2-3[16] cz.2
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies