Wszystkie pola: puppet theatre - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Other "Hamlet" in Puppet Theatre: A Contribution to Central European Theatre Diversity of the 1980s-1990s
Autorzy:: Trefalt, Uroš
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/39778547.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Puppet Theatre
Central Europe
Zlatko Bourek
farce
Bunraku
Croatia theatre
aesthetics of ugliness
Shakespeare
Opis:: This study aims to address the stigmatization and reductionism of Central European culture by many scholars and to decentralize it. At the Crossing Borders with Shakespeare Since 1945 conference, the roundtable discussion raised questions about naming and defining “Central Europe” and revealed several discrepancies. However, the discussion lacked cultural, political, and historical context. To address this, the author examines a lesser-known artistic genre, puppet theatre, for answers and comparisons. Zlatko Bourek, a Croatian artist and director, offers a unique perspective on the theatre of the 1980s and serves as an example of the diversity and heterogeneity of Central European cultural expression. Bourek’s work draws from the tradition of Central European puppetry and explores connections between the Iron Curtain and Yugoslavia. His artistic style is exemplified in his adaptation of Tom Stoppard’s play Fifteen-Minute Hamlet, which masterfully condenses the entire plot of William Shakespeare’s Hamlet into a fifteen-minute performance. Bourek’s concept of combining Shakespearean tragedy with farce, presented through Japanese traditional Bunraku theatre, represents an important experiment of the 1980s. The use of syncretism and the aesthetics of ugliness are notable features of this experiment. It is a breakthrough in the perceived history of puppet theatre for adults and an aesthetic experiment in the era of Central European totalitarianism.
Źródło:: Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 265-275
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:: Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Teatr bohatera popularnego Europy Zachodniej a polska szopka kolędnicza
The theatre of the popular Western Europe hero and the Polish nativity play
Autorzy:: Tomaszewska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1877422.pdf
Data publikacji:: 2020-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: szopka
teatr lalek
sztuka popularna
bohater ludowy
teatr dziecięcy
kabaret
szopka (a nativity play)
puppet theatre
popular art
folk hero
children’s theatre
cabaret
Opis:: Od XVIII w. zaczął zyskiwać popularność szereg postaci lalkowych, które pojawiły się na wędrownych scenkach trup teatralnych niemal w całej Europie. Były to postaci komiczne o charakterze bohaterów popularnych, przemawiające do publiczności ulic, placów, targów - ich własnym językiem. Część z nich wywodziła się z komedii dell’arte (Pulcinella, Poliszynel, Guignol, Don Cristobal, Pietruszka). Korzenie teatralne bohaterów, którzy pojawili się z państwach niemieckich (Hanswurst, Kasperle, Kašparek, Gašparko), sięgają teatru elżbietańskiego i wiążą się z obecnością wędrownych trup angielskich aktorów, które włączyły do swoich przedstawień tradycyjną postać błazna. Ponieważ dla Polski jest to czas powolnej utraty niepodległości na rzecz państw ościennych, teatr bohatera ludowego nie powstał. Rozwinęła się za to forma szopki kolędniczej. Porównanie funkcji i znaczenia tych zjawisk teatralnych jest przedmiotem tego opracowania. Jest to także próba zwrócenia uwagi pedagogów na edukacyjne walory polskiej szopki kolędniczej.
In the 18th century, a number of puppet figures began to gain popularity. They appeared on the traveling scenes of theatre troupes almost throughout Europe. They were comic figures of the character of popular heroes, presented in the streets, squares and markets and speaking to audience in their own language. One part of them came from the comedy dell’arte (Pulcinella, Poliszynel, Guignol, Don Cristobal, and Pietruszka). The theatrical roots of the heroes who appeared in German states (Hanswurst, Kasperle, Kašparek, Gašparko) reached the Elizabethan theatre and are associated with the presence of wandering theatre troups of English actors. They combined Elizabethan theatre with traditional figure of a folk jester. Because for Poland it is a time of slow loss of independence for the benefit of neighboring countries, the theatre of the popular hero was not created. Instead, the form of szopka (a nativity play) was developing. Comparison of the functions and significance of these theatrical phenomena is the subject of this study. It is also an attempt to draw the attention of educators to the educational values of the Polish nativity play.
Źródło:: Edukacja Międzykulturowa; 2020, 12, 1; 262-276
2299-4106
Pojawia się w:: Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Teatr Lalek Andrzeja Pawłowskiego jako Projekt Nierealny
Andrzej Pawłowskis Puppet Theatre as an Unrealictic Project
Autorzy:: Kopania, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1015451.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:: andrzej pawłowski
teatr lalek
kineformy
sylwester drzewiecki
bauhaus
puppet theatre
kineforms
Opis:: Na początku lat 50. XX w. Andrzej Pawłowski, wychodząc od inspiracji dokonaniami Bauhausu, ale też Siergieja Obrazcowa, dyrektora Państwowego Centralnego Teatru Lalek w Moskwie, pracował nad stworzeniem lustrzanego teatru lalek. Swój projekt, w założeniu ułatwiający pracę lalkarzom i zapewniający szerszą społeczną dostępność teatru, opatentował i starał się rozwijać, podejmując próby stworzenia epidiaskopowego teatru lalek. Ostatecznie jednak jego starania spełzły na niczym z racji braku zainteresowania projektem środowiska lalkarskiego, jak też przyziemnych problemów, przede wszystkim z trudno dostępnymi w tamtym czasie precyzyjnymi narzędziami optycznymi. Niemniej jednak pochodną prowadzonych eksperymentów były ważne dla polskiej sztuki lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych Kineformy. Niniejszy tekst uzupełnia naszą wiedzę o lustrzanym teatrze lalek. Dzięki odnalezieniu w Archiwum Urzędu Patentowego w Warszawie jego projektu możliwym stało się dokładne zrekonstruowanie formy i zasad działania przenośnej sceny Pawłowskiego. Z kolei głębsza analiza lalkarskiego środowiska powojennej Polski, jego aspiracji, potrzeb oraz horyzontów artystycznych, pozwoliła na ustalenie, dlaczego projekt Pawłowskiego nie spotkał się z zainteresowaniem tych, dla których był stworzony.
At the beginning of the 1950s, Andrzej Pawłowski, inspired by the achievements of the Bauhaus movement and the work of Sergey Obraztsov, director of the Central State Puppet Theatre in Moscow, was engaged with creating a mirror puppet theatre. He patented his project, which was intended to facilitate the work of puppeteers and ensure wider social accessibility of the theatre, and tried to develop it by attempting to create an epidiascope puppet theater. Ultimately, however, his efforts failed due to the lack of interest in the project of the puppeteers, as well as down-to-earth problems, primarily with the precise optical tools that were difficult to access at that time. Nevertheless, the derivative of the experiments he conducted were Kineforms, important for Polish art in the 1950s and 1960s. This text completes our knowledge of the mirror puppet theater. Thanks to the discovery of its design in the archives of the Patent Office in Warsaw, it became possible to accurately reconstruct the form and principles of operation of Pawłowski’s portable stage. On the other hand, an in-depth analysis of the puppetry milieu of post-war Poland, its aspirations, needs, and artistic horizons made it possible to determine why Pawłowski's project did not meet the interest of those for whom it was created.
Źródło:: Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 59-71
2080-413X
Pojawia się w:: Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Kronika życia i twórczości Jana Dormana (1912–1986)
Jan Dorman. A History of His Life and Work (1912-1986)
Autorzy:: Tomaszewska, Ewa
Wiśniewska, Marzenna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36454053.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Jan Dorman
Eksperymentalny Teatr Dziecka
Teatr Dzieci Zagłębia
Janina Dorman
archiwum teatralne
teatr lalek
historia teatru polskiego
eksperyment artystyczno-teatralny
Experimental Child’s Theatre
The Children of Zagłębie’s Theatre
Będzin
theatre archives
puppet theatre
Polish theatre
experimental theatre
Opis:: Jan Dorman (ur. 1912, Dębowa Góra, obecnie Sosnowiec – zm. 1986, Będzin) był pedagogiem, reżyserem, scenografem, autorem tekstów teatralnych, twórcą Eksperymentalnego Teatru Dziecka w Sosnowcu (1945-1949) i Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie, obecnie noszącego jego imię (1950-1977), wykładowcą Wydziału Lalkarskiego we Wrocławiu Filii PWST w Krakowie, obecnie Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego (1978-1986), animatorem życia kulturalnego Będzina. Jego działalność teatralna sytuowała się pomiędzy teatrem dla dzieci, teatrem młodego widza, teatrem lalkowym, awangardowym teatrem plastycznym oraz eksperymentami bliskimi happeningowi. Przedstawienia Dormana prezentowane były na wielu przeglądach i festiwalach zagranicznych, twórczość TDZ pod jego dyrekcją reprezentowała Polskę na Międzynarodowej Wystawie Scenografii w Amiens we Francji (1969). Dorman pisał adaptacje i autorskie teksty teatralne, komponował i wybierał muzykę, projektował scenografię (wraz z synem, Jackiem), był inicjatorem przeglądu widowisk folklorystycznych „Herody”, utrzymywał szerokie kontakty z polskim i zagranicznym środowiskiem teatralnym, publikował regularnie na łamach pism teatralnych (m in. „Scena”, „Teatr Lalek”, „Teatr”), wydał książkę Zabawa dzieci w teatr. Przez całe życie Dorman utrwalała swoją działalność w skrupulatnie wytwarzanej dokumentacji archiwalnej.
Jan Dorman (b. Dębowa Góra, now Sosnowiec, 1912–d. Będzin, 1986) was a teacher, director, stage designer, author of texts for theatre, founder of the Experimental Child’s Theatre (ETD) in Sosnowiec (1945–1951) and The Children of Zagłębie’s Theatre (TDZ) in Będzin, which has been named after him (1951–1977), lecturer at the Faculty of Puppetry in Wrocław, Branch of the State Academic School of Theatre (PWST) in Krakow, now Stanisław Wyspiański Academy of Theatre Arts (1978–1986), promoter of culture in Będzin. His theatre practice situated itself between children’s theatre, young spectator’s theatre, puppet theatre, avant-garde art theatre and experiments close to the happening. Dorman’s performances were presented at many festivals internationally; the work of TDZ that he directed represented Poland at the International Exhibition of Stage Design in Amiens, France (1969). Dorman wrote and adapted texts for theatre, composed and selected music, designed the sets (along with his son, Jacek), initiated the “Herody” review of folk productions, maintained extensive contacts with Polish and foreign theatre communities, contributed regularly to theatre magazines (including Scena, Teatr Lalek, Teatr), and he published his book Children Playing at Theatre. Throughout his life, Dorman recorded his practice through meticulously produced archival documentation.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 3/4; 13-140
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Lalka w teatrze lalek
Puppet in the Puppet Theatre
Autorzy:: Tomaszewska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/478877.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: teatr lalek, lalka
teatr dla dzieci
teatr dziecięcy
wychowanie estetyczne
teatr lalek; lalka; teatr dla dzieci; teatr dziecięcy; wychowanie estetyczne
puppet theatre
puppet
doll
theatre for children
children’s theatre
aesthetic education
Opis:: Teatr jest stałym elementem edukacji dzieci i młodzieży. Jednak teatr lalek jako forma artystycznego dialogu prowadzonego za pośrednictwem formy plastycznej (lalki) nie cieszy się dziś zainteresowaniem pedagogów. Autorka artykułu postawiła sobie za cel przekonanie edukatorów do tej specyficznej formy teatru i jej możliwości komunikowania się z wychowankiem zarówno poprzez tworzenie spektaklu w ramach laboratorium teatralnego, przez rozmowę o spotkaniu z teatrem profesjonalnym, jak i jako sposób komunikacji interpersonalnej. Wykorzystując badania teatrologiczne i antropologiczne, analizuje możliwości budowania metafory teatralnej za pomocą lalki, a w oparciu o analizę recenzji i opisów widowisk lalkowych oraz obserwację własną współczesnej twórczości lalkowej – dokonuje przeglądu form lalek i sposobu ich istnienia w teatrze. Pokazuje ogromną różnorodność możliwości i wskazuje siłę pobudzania wyobraźni zarówno twórcy, jak i widza. Zwraca uwagę na najnowszą koncepcję „materialnego performansu”, który należy rozumieć jako swoisty dialog interpersonalny między kreatorem a odbiorcą za pośrednictwem materialnego obiektu. Z jednej strony mobilizuje się dzieci do zainteresowania realnym światem, który stanowi przecież naturalne środowisko człowieka. Ma to szczególne znaczenie w świecie zdominowanym przez nowe technologie i wirtualne światy. Z drugiej strony materialny pośrednik ma również walor terapeutyczny, to znaczy pozwala na szczerą i prawdziwą rozmowę, stając się wartościowym narzędziem w pracy edukatora.
Theatre is a constant element of children’s and teenager’s education. But puppet theatre treated as a form of artistic dialogue conducted through a material form (puppet) seems not to be of interest to pedagogues. The aim of the author is to convince educators of the value of this specific form of theatre and of its possibilities in terms of communication with pupils. This communication takes place in three forms: through creating a spectacle in a theater lab at school; in conversations about the professional performances; in interpersonal communication. Using the relevant theatrological and anthropological research, the author analyzes the possibilities of building a theater metaphor with a puppet and – based on the analysis of theatrical reviews, the description of contemporary performances and personal theatrical observation –the author makes a review of different puppet forms and their manner of animation. She shows the huge diversity of possibilities and points out the power of stimulating the imagination of both the creator and spectator. She also draws attention to the new concept entitled “material performance” which should be understood as a kind of interpersonal dialogue between the creator and the recipient through means of the material object. On the one hand, it motivates children to be interested in the real world which is the natural human environment. It is very important in a reality dominated by new technologies and virtual worlds. On the other, this material intermediary has also therapeutic significance i.e. it allows more honest and genuine communication and thus becoming a valuable tool in the work of the educator.
Źródło:: Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2018, 13, 2(48); 183-194
1896-2327
Pojawia się w:: Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Dramaty (nie)zwierzęce w teatrze lalek dla dzieci
(Non)animal plays in puppet theatre for children
Autorzy:: Drwięga, Agata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1076746.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: puppet theatre
children’s theatre
puppet
animals on stage
teatr lalek
teatr dla dzieci
animant
zwierzęta w teatrze
Opis:: Agata Drwięga analizuje, w jaki sposób zwierzęta są obecne we współczesnych dramatach dla dzieci oraz na scenach polskich teatrów lalek. Autorka wspomina sztuki (Malwinka w Ptasim Królestwie A. Wiktorowskiej-Chmielewskiej i Marvin M. Guśniowskiej), które cechuje przedmiotowe podejście do zwierząt. Swoją uwagę koncentruje przede wszystkim na tekstach eksponujących wybrane aspekty zwierzęcej natury, jednak nieuciekających od antropomorfizacji bohaterów (Dziób w dziób M. Prześlugi, Wąż M. Guśniowskiej i Tylko jeden dzień M. Baltscheita). Ostatnim przedmiotem analizy jest spektakl Baltic. Pies na krze R. Wiczy-Pokojskiego, gdzie opowiedziano historię zwierzęcia, zachowując odrębność jego natury, jednocześnie stawiając je na równi z człowiekiem. Podejście realizatorów do kwestii zwierzęcej objawia się zarówno przez wygląd lalek, jak ich rolę w spektaklu. Animanty zwierząt niepopularnych (takich jak gołąb, wąż czy jętka) rzadziej niż lalki ssaków (kot, pies) wykazują podobieństwo do swoich, występujących w naturze, pierwowzorów. Jednocześnie lalki bohaterów nie-ludzkich niemal zawsze upodabnia się do ludzi lub infantylizuje.
Agata Drwiega in her paper investigates how animals are present in contemporary drama for children and in Polish puppet theatre. Pieces in which animals are treated as if they were humans (in both negative and positive sense) are discussed. Investigated dramas include A. Wiktorowska-Chmielewska’s Malwinka in the Bird’s Kingdom and M. Guśniowska’s Marvin. Here, animals are generally treated as objects, and their real nature is not relevant for the content of drama. Texts concentrate on certain aspects of animal nature but also include animals which still undergo anthropomorphism (for example in: M. Guśniowska’s The Snake, M. Prześluga’s Beak in Beak and M. Baltscheit’s One Day Only). The last performance discussed in the paper is Baltic. A Dog on an Ice Floe directed by R. Wicza-Pokojski which tells the story of an animal but retains its subjectivity and places it at the same level as human experience. In general, the artist’s approach to animals is manifested by not only the puppet’s looks, but also by their role in the show. Puppets of less popular animals (e.g. pigeons, snakes or mayflies) often do not resemble original organisms, in contrast to puppets of mammals (e.g. cats, dogs). In the same time, non-human characters are almost always anthropomorphised or infantilized.
Źródło:: Polonistyka. Innowacje; 2017, 5; 103-120
2450-6435
Pojawia się w:: Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: KARTKI Z HISTORII „TĘCZY”. 70 LAT PAŃSTWOWEGO TEATRU LALKI „TĘCZA” W SŁUPSKU I MIĘDZYNARODOWY KONWENT LALKARZY „WOKÓŁ ŹRÓDEŁ”
PAGES FROM „RAINBOW” HISTORY. 70. YEARS OF STATE PUPPETS THEATRE „RAINBOW” IN SŁUPSK AND THE INTERNATIONAL DOLLMAKERS CONVENTION „AROUND THE SOURCE”
Autorzy:: Krasucka, Anna Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/564485.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:: teatr lalek
konwent
warsztaty
wystawa
spektakl
puppet theater
convent
workshops
exposition
spectacle
Opis:: The International Dollmakers Convention “Around the source” was held in Słupsk by the initiative of the employees and the director of the Theater “Rainbow”. The participants of the convention could take part in workshops about the bunraku doll’s creation proces and dell’arte comedy acting techniques. The audience had a chance to watch performances of the theaters from around the World, and admire the exhibitions of the theater dolls collections. This text i also about the theatre history. It describes its new artistic activities and how it integrates the local community. It tries to answer the question, if Słupsk’s “Rainbow” is still a provincial theatre.
Źródło:: Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2017, 15; 181-202
2083-4721
Pojawia się w:: Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: «Murwakala» – rytualny «wayang»
«Murwakala»—the «Wayang» Ritual
Autorzy:: Lis, Marianna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29519897.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: jawajski teatr cieni
teatr lalkowy
Wayang
teatr indonezyjski
Java shadow theatre
puppet theatre
Indonesian theatre
Opis:: Tradycyjny jawajski teatr cieni, czyli wayang kulit, prawdopodobnie wywodzi się z animistycznych rytuałów prehistorycznej Jawy, zgodnie z przypuszczeniami kolonialnych badaczy na przełomie XIX i XX wieku. Według mitu opowiadającego o jego początkach pierwszym lalkarzem był bóg Wisnu, który zstąpił na ziemię jako dalang Kandhabuwana. Historia powstania wayangu opowiedziana w lakon Murwakala to także opowieść o narodzinach i życiu Kali, boga czasu i zniszczenia. Lakon wykonywany jest podczas rytuału ruwatan, który ma oczyścić poszczególnych ludzi lub całe społeczności, by przywrócić uniwersalną harmonię. Świat rzeczywisty i świat iluzji współistnieją w spektaklu, a dalang, poprzez obecność mitycznego dalanga Kandhabuwany na ekranie, gromadzi swoją moc, która umożliwi mu dokonanie ceremonialnego oczyszczenia widowni.
As colonial scholars at the turn of the 19th and 20th centuries surmised, the traditional Java shadow theatre, i.e. wayang kulit, probably originated from animistic rituals of prehistoric Java. According to the myth recounting its beginnings, god Wisnu, who had descended on earth as dhalang Kandhabuwana, was the first puppeteer. The story of wayang’s beginnings told in the Murwakala lakon is also a story about the birth and life of Kali, the god of time and destruction. The lakon is performed during the ruwatan ritual which is supposed to cleanse either individual people or entire communities and restore universal harmony. The real world and the world of illusion coexist in the show, and the dhalang, through the presence of the mythical dhalang Kandhabuwana on the screen, is accumulating his power, which will enable him to perform the ceremonial cleansing of the audience.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 248-260
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: La marionnettisation des personnages dans le théâtre francophone et polonaise du Vingtie`me Sie`cle
The marionettisation of the characters in Francophone and Polish Theatre in the twentieth century
Autorzy:: Bocianowski, Cécile
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/690209.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: teatr lalkowy
marionetkowość
teatr XX wieku
Francja
Belgia
Polska
Maurice Maeterlinck
Alfred Jarry
Michel de Ghelderode
Stanisław I. Witkiewicz
Witold Gombrowicz
Samuel Beckett
Sławomir Mrożek
Puppet Theatre
marionette
20th century theatre
France
Belgium
Polska
Opis:: This article is devoted to the use of the aesthetic of marionettes in twentieth-century theatre in Poland, French-speaking Belgium and France. Starting with the treatment of marionettes in Maurice Maeterlinck’s play Interior, the analysis of plays shows the function of the marionettisation of characters and how puppets inspire authors, on different levels, in the representation of metaphysical, political or social issues.
Źródło:: Prace Polonistyczne; 2016, LXXI; 237-255
0079-4791
Pojawia się w:: Prace Polonistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Lalkarz Jurkowski (1927–2016)
Jurkowski the Puppeteer (1927–2016)
Autorzy:: Waszkiel, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29519901.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Henryk Jurkowski
teatr lalkowy
polscy badacze teatru
puppet theatre
Polish theater scholars
Opis:: Wspomnienie o Henryku Jurkowskim (1927–2016), historyku, teoretyku i krytyku teatru lalek. Jurkowski był także pedagogiem, dramaturgiem i redaktorem. Przez wiele lat reprezentował Polskę w UNIMA (Union Internationale de la Marionnette) i był członkiem jej władz (m.in. członkiem Prezydium, później Komitetu Wykonawczego, 1959–1992; sekretarzem generalnym, 1972–1980; wiceprzewodniczącym, 1980–1984; przewodniczącym, 1984–1992). Był także prezesem POLUNIMA (2007–2011). Opublikował setki artykułów, esejów, recenzji i kilkadziesiąt książek w kilkunastu językach na temat historii i teorii teatru lalek oraz estetyki lalkarskiej. W Polsce wznawiano jego trzytomowe Dzieje teatru lalek (PIW: Warszawa, 1970, 1976, 1984; wydanie II poprawione w dwóch tomach - Lublin, 2012). Za granicą ukazały się m.in.: Aspects of Puppet Theatre. A collection of essays (Puppet Centre Trust: London, 1988), Ecrivains et marionnettes. Quatre siècles de la literature dramatique en Europe (Editions Institut Internationale de la Marionnette: Charleville-Mézières, 1991), dwutomowa History of European Puppetry (The Edwin Mellen Press: Lewiston, NY, 1996 & 1998) oraz Metamorphoses. La marionette au XXe siècle (Institut Internationale de la Marionnette: Charleville-Mézières, 2000).
Memory of Henryk Zdzisław Jurkowski (1927–2016), a puppet theatre historian, theorist and critic, pedagogue, dramatist, editor, and long-time Polish representative in UNIMA (Union Internationale de la Marionnette), officer of the Union’s governing bodies (i.e. member of the Presidium, later renamed as Executive Committee, 1959–1992; Secretary General, 1972–1980; Vice-President, 1980–1984; President, 1984–1992), the President of POLUNIMA (2007–2011). He authored hundreds of articles, essays, reviews and dozens of books published in more than dozen languages regarding the history and theory of puppet theatre and puppetry esthetic, including his three-volume Dzieje teatru lalek (‘A History of Puppet Theatre,’ PIW: Warszawa, 1970, 1976, 1984; revised 2nd edition in two volumes—Lublin, 2012), Aspects of Puppet Theatre. A collection of essays (Puppet Centre Trust: London, 1988), Ecrivains et marionnettes. Quatre siècles de la literature dramatique en Europe (Editions Institut Internationale de la Marionnette: Charleville-Mézières, 1991), the two-volume History of European Puppetry (The Edwin Mellen Press: Lewiston, NY, 1996 & 1998) and Metamorphoses. La marionette au XXe siècle (Institut Internationale de la Marionnette: Charleville-Mézières, 2000).
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 305-317
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Marketing doświadczeń w instytucjach teatralnych na przykładzie Teatru Lalek Arlekin w Łodzi
Marketing Experience in the Theatre Institutions on the Example of Arlekin [Harlequin] Puppet Theatre in Lodz
Маркетинг опыта в театральных заведениях на примере Театра кукол «Арлекин» в Лодзи
Autorzy:: Krawiec, Wioletta
Szymańska, Kamila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/562933.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:: marketing doświadczeń
zarządzanie doświadczeniem konsumenta
instytucje kulturalne (teatry)
projektowanie doświadczenia
przykład zastosowania
marketing experience
CEM (Customer Experience Management)
cultural institutions
designing experience
case study
маркетинг опыта
управление опытом потребителя культурные заведения (театры) проектирование опыта
пример применения
Opis:: W artykule dokonano analizy działań instytucji kulturalnych (teatrów) wykorzystujących marketing doświadczeń oraz ocenę zarządzania doświadczeniem klienta w budowaniu ich doznań. Za przykład wdrażanych działań z tego obszaru marketingu posłużył Teatr Lalek Arlekin z Łodzi. Opisano wybrane działania Teatru, wskazując jednocześnie punkty styku tych działań z budowanym doświadczeniem u jego odbiorcy. Zwrócono również uwagę na spójność tych działań z przyjętą strategią organizacji. Artykuł stanowi studium przypadku. Ocena działań omawianego przypadku została ograniczona do analizy treści informacji dostępnych na stronach www oraz portalach społecznościowych.
Article aims to analyse the activities of cultural institutions (theatres) using marketing experience and assessment of management experience in building their customer experience. As an example of actions implemented in this area of marketing there was used Arlekin [Harlequin] Puppet Theatre in Lodz. The authors described some actions carried out by Theatre, indicating the points of contact of these activities with expertise built in its recipient. Attention was also paid to the consistency of those actions with the adopted organisation’s strategy. The article provides a case study of that theatre. The rating of this case study has been limited to the content analysis of the information available on websites and social media.
В статье провели анализ действий культурных заведений (театров), использующих маркетинг опыта, а также оценку управления опытом клиента в формировании его ощущений. В качестве примера внедряемых действий из этой области послужил Театр кукол «Арлекин» из Лодзи. Описали избранные действия театра, указывая одновременно точки соприкосновения этих действий с формируемым опытом у их адресата. Обратили тоже внимание на совокупность этих действий с принятой стратегией организации. Статья – анализ конкретного случая. Оценку действий обсуждаемого случая ограничили к анализу содержания информации, доступной на вебсайтах и в социальных сетях.
Źródło:: Handel Wewnętrzny; 2016, 2 (361); 254-265
0438-5403
Pojawia się w:: Handel Wewnętrzny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Recenzja książki «The Routledge Companion to Puppetry and Material Performance»
A Review of «The Routledge Companion to Puppetry and Material Performance»
Autorzy:: Jurkowski, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29519904.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: teatr lalkowy
lalkarstwo
perfomans materialny
puppet theatre
puppetry
material performance
Opis:: Recenzja omawia The Routledge Companion to Puppetry and Material Performance jako wartościową publikację na temat teatru lalek, a także wybór referatów wygłoszonych podczas Puppetry and Postdramatic Performance International Conference on Performing Objects in the 21 Century, która odbyła się na Uniwersytecie Connecticut w kwietniu 2011 roku. Książka została zredagowana przez Johna Bella (Ballard Institute Museum of Puppetry), Claudię Orenstein (Hunter College) oraz Dossię N. Posner (Northwestern University). Tom zawiera teksty dwudziestu ośmiu autorów podzielone na trzy części: 1. Teoria i praktyka, 2. Nowe dialogi z historią i tradycją, 3. Współczesne badania i hybrydyzacje. Redaktorzy deklarują, że prezentuje ona w większości prace anglojęzycznych badaczy, którzy przyglądają się lalce i materialnemu performansowi z perspektywy filozofii, historii i teatru. Książka charakteryzuje się nie tylko zróżnicowaną tematyką, ale także różnorodnością metodologiczną. Jest dowodem na to, że współczesny teatr lalek i materialny performans przyciągają wybitnych badaczy i intelektualistów, którzy zręcznie posługują się metodami wypracowanymi przez współczesną psychologię, filozofię, antropologię i teatrologię.
This review presents The Routledge Companion to Puppetry and Material Performance as a valuable publication on puppet theatre, and a selection of papers delivered at the Puppetry and Postdramatic Performance International Conference on Performing Objects in the 21 Century held at the University of Connecticut in April 2011. The book is edited by John Bell, Director of the Ballard Institute Museum of Puppetry, Claudia Orenstein, Associate Professor of the Hunter College Theatre Department, and Dossia N. Posner, theatre studies professor at Northwestern University. The volume contains texts by twenty-eight authors divided into three parts: 1. Theory and Practice, 2. New Dialogues with History and Tradition, 3. Contemporary Investigations and Hybridizations. The editors declare that it presents for the most part work of English-language scholars who look at the puppet and material performance from the viewpoints of philosophy, history and theatre. The book stands out not only because of the varied subject matter but also because of its methodological diversity. It is proof that contemporary puppet theatre and material performance attract outstanding researchers and intellectuals who deftly apply methods developed by contemporary psychology, philosophy, anthropology and theatre studies.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 318-331
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Rok 1965 w Indonezji w spektaklach Papermoon Puppet Theatre z Yogyakarty i filmie Scena zbrodni Joshuy Oppenheimera
Autorzy:: Lis, Marianna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/915251.pdf
Data publikacji:: 2015-12-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Indonesian studies
Indonesian history
1965 and its aftermath
theatre
puppet theatre
Papermoon Puppet Theatre
The Act of Killing
documentary film
Joshua Oppenheimer
Opis:: 1965 is the date that has been disregarded in the recent history of Indonesia and the world. Gerakan 30 September (30th September Movement), self-appointed organization consisting of representatives of the Indonesian army carried out a failed coup on October 1, 1965, killing six generals. The same day evening the Movement fell and Partai Komunis Indonesia (Indonesian Communist Party) was blamed. In the following weeks communists and their supporters began to be removed from public life being arrested and murdered. The 1965 purges have been read in the West as a victory over communism. In Indonesia they remained taboo for almost half of the century.The paper focuses on showing how the events of 1965 are shown in today's Indonesia and in the word. For Papermoon Puppet Theatre 1965 is a key to understand the past, present and future of their homeland. For Oppenheimer meeting with former criminals has provided an opportunity to make the film about the political system in which genocide was erased from the collective memory of those who survived, and the offenders remain unpunished.
Źródło:: Studia Azjatystyczne; 2015, 1; 64-76
2449-5433
Pojawia się w:: Studia Azjatystyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Głos jako źródło tożsamości w antycznym teatrze greckim i balijskim teatrze lalki i cienia
Voicing Identities in the Ancient Greek Theatre and the Balinese Shadow Puppet Play
Autorzy:: Kocur, Mirosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/517913.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
Tematy:: performer
głos
teatr antyczny
Wayang Kulit
teatr balijski
aktor
maska
lalka
dalang
rytuał
voice
ncient theatre
Balinese theatre
actor
masque
puppet
ritual
Opis:: I will discuss the main strategies used by the “invisible” actors to voice the identities of the characters in ancient Greek theatre, and in Wayang Kulit, Balinese shadow puppet theatre. Of course, these two traditions are very different. A Greek actor, covered by a costume and a mask, acted directly in front of the audience and moved his whole body while voicing the character. Balinese puppet master has to act from behind the screen and he moves only his hands. The Greek actor gave voice to one mask at a time; the Balinese puppeteer produces voices of each of the many characters in the play. But there is something the Greeks and the Balinese may have in common: in both performative traditions voice seems to be separated from the physical person. I will argue that it is this separation that enhances and problematizes the construction of gender as well as stimulates the audience to emotionally participate in the performance.
W artykule omawiam sposoby używania głosu do konstruowania tożsamości osoby dramatu przez „niewidzialnych” aktorów w antycznym teatrze greckim i balijskim teatrze lalki i cienia, Wayang Kulit. Tradycje te są oczywiście bardzo odmienne. Artysta grecki, ukryty pod kostiumem i maską, działał bezpośrednio na oczach olbrzymiej widowni i użyczał swój głos jednej tylko postaci. Artysta balijski siedzi po turecku oddzielony od widzów ekranem i sam jeden użycza głosu każdej lalce animowanej przez siebie w scenie. W obu tych tradycjach głos zdaje się być oddzielony od fizycznej osoby performera. Postaram się dowieść, że to oddzielenie pogłębia i problematyzuje konstrukcje płci, a zarazem stymuluje publiczność do bardziej emocjonalnego uczestniczenia w performansie.
Źródło:: Tematy z Szewskiej; 2014, Performatywność 1(11)/2014; 20-29
1898-3901
Pojawia się w:: Tematy z Szewskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Polski, czeski i słowacki teatr lalek - przenikanie wpływów
Polish, Czech and Slovakian Puppet Theatre - Mutual Influences
Autorzy:: Tomaszewska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/667021.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: puppet theatre
neighbours
tradition
Czech Republic
Slovakia
Opis:: The subject matter is analyzation of the phenomenon of mutual influences between the Czech, Slovak and Polish puppet theatre. This theme is inspired by the significant presence of Czech and Slovak artists on Polish puppet stage. Czech and Slovak puppet theatre have a long and rich tradition. Contrary, Polish puppet theatre has been created freely after the Second World War, without the burden of tradition what became inspiring for Czech and Slovak neighbours. The questions are: is this phenomena conditioned by opening of the borders between the countries, common cultural references to Europe, declining condition of Polish theatre, or is it a result of a constant cultural fluctuation?
Źródło:: Studia Etnologiczne i Antropologiczne; 2014, 14; 44-57
1506-5790
2353-9860
Pojawia się w:: Studia Etnologiczne i Antropologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "puppet theatre" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język