Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "przypowieści" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Przypowieści Chrystusowe
Autorzy:
Gnutek, Wawrzyniec
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671055.pdf
Data publikacji:
1959
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Opis:
-
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 1959, 12, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawić nieprzedstawialne. "Przypowieści" Lwa Gomolickiego jako świadectwo Zagłady
Autorzy:
Brzykcy, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604198.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Opis:
Przedstawić nieprzedstawialne. Cykl Lwa Gomolickiego Przypowieści jako świadectwo Zagłady W artykule podjęto próbę analizy i interpretacji cyklu wierszy Lwa Gomolickiego pt. Przypowieści. Cykl ten, napisany w latach 1942-1944 w okupowanej Warszawie, jest poetyckim zapisem okupacyjnego terroru i eksterminacji warszawskich Żydów. Gomolicki relacjonuje faszystowskie zbrodnie, jednocześnie widząc w nich przejaw całkowitego upadku człowieka i kultury, degradacji ładu etycznego i ontologicznego. Przypowieści należą do literatury Holocaustu, są efektem zetknięcia się Gomolickiego z tzw. doświadczeniem granicznym.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 2
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyka przypowieści ewangelicznych
Poétique des paraboles Évangeliques
Autorzy:
Komornicka, Anna M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502985.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Opis:
L’auteur anasyse les paraboles évangéliques en montrant les traits particuliers du genre, leur composition et construction dramatique ainsi que le rôle du dialogue et la richesse des procédés de style.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 1994, 3; 41-52
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z problematyki interpretacji przypowieści Jezusa
The problem of the interpretation of Jesus’ parables
Autorzy:
Nowak, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559171.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
alegoria
hermeneutyka
historyczny przegląd badań
metafora
metodologia
przypowieści Jezusa
allegory
hermeneutics
historical review of research
Jesus’ parables
metaphor
methodology
Opis:
Współczesna teologia biblijna reprezentuje zgodność w kwestii, iż jądrem Jezusowego posłannictwa jest zwiastowanie królestwa Bożego. Wyjątkowe miejsce przypada przy tym tej formie nauczania, jaką są przypowieści. Dzięki swej obrazowości dobrze przemawiają one do wyobraźni słuchaczy czy czytelników. Jednak ów obrazowy charakter, który może rodzić wrażenie prostoty, staje się niekiedy źródłem trudności interpretacyjnych. Nie zawsze bowiem potrafimy we właściwy sposób odczytać nakreślony w przypowieści obraz. Dzieje egzegezy, a także całe dzieje Kościoła ukazują, jak w przypadku tych rzekomo łatwych tekstów łatwo zejść na interpretacyjne manowce. Przez wiele wieków, począwszy od Ojców Kościoła, a przecież nawet już na etapie przekazu oraz reinterpretacji tradycji ewangelicznej przez prazbór i ewangelistów, przypowieści interpretowane były w sposób alegoryczny, co jednak – jak ukazują to współczesne badania – nie znajduje swego uzasadnienia.
Contemporary biblical theology is in accordance with the issue that proclamation of the kingdom of God is the center of Jesus mission. In order to convey the message of God to many different facets of society, Jesus often spoke in parables. These memorable illustrations are an effective form of teaching because they easily appeal to the human imagination. However, this figurative type which generates the impression of simplicity sometimes becomes the source of difficulties. History of exegesis and also the whole Church history is laden with examples of how human beings have often misinterpreted parables. Modern theological studies often focus on the need to examine parables in their historical context. Such an examination, can lead to a more thorough appreciation of the humanities; especially literature, philosophy, sociology and psychology. Perhaps more importantly, a critical interpretation of parables increases the knowledge of those involved in judeo-christian religious studies and inter-religious disciplines.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 91-121
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Janusz Trela, Przypowieści Jezusa a starotestamentalne i rabinackie meszalim . Rozprawa doktorska (Lublin 1997)
Autorzy:
Langkammer, Hugolin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178196.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
Recenzja
Book review
Źródło:
The Biblical Annals; 1998, 45, 1; 181-183
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Populus iudaicus w symbolice przypowieści o bogaczu i Łazarzu według Grzegorza Wielkiego
Populus iudaicus in der symbolik des gleichnisses vom reichen mann und vom armen Lazarus nach Gregorius dem Grossen
Autorzy:
Nieścior, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947670.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Grzegorz Wielki
populus iudaicus
przypowieści
Gregory the Great
parables
Opis:
Das Gleichnis vom reichen Mann und armen Lazarus (Lk 16,19-31) wurde von Gregorius dem Grossen allegorisch interpretiert ais Parabel, das zwei Nationen - populus iudaicus und populus gentilis - darstellt. Die Juden sind dem Reichen ahnlich. Sie besassen das Gesetz und den Glauben an Gott. Obwohl sie im Besitz des grossen Vermógens waren, machten sie davon keinen guten Gebrauch. Die Heiden dagegen óffneten sich dem christlichen Glauben und bekannten ihre Siinden, wie der Arme seine Geschwiire. lin dieser allegorischen Interpretation spielt jede Einzelheit eine Rolle: Purpur, Hunde, fiinf Briider, Ermahnung der Lebenden. Im obigen Artikel haben wir diese Gegenuberstellung von nicht glaubenden Juden und glaubenden Heiden im weiteren Kontext der Gregorios Gedanken an die Heilsókonomie prasentiert. Man muss einige Formulierungen ais rhetorische Ausdriicke verstehen. Dasselbe Gleichnis wird auf ahnliche Weise von Augustinus und Caesarius von Arles interpretiert. Wir finden bei ihnen variierte Details, doch sind sie voneinander nicht nur inhaltlich, aber auch buchstablich abhangig. Die Quellen reichen bis Ambrosius hin- ein. Der liickenhafte Text der Homilien und des Kommentars von Origenes zu Lukas und seine sehr sparsamen Worte iiber diesen Abschnitt erlauben nicht, ihn ais Autor dieser Allegorie zu verstehen. Man kann zumindest dies feststellen, dass Augustinus die Ambrosios Expositio in Lucam las und kannte. Augustinus wurde von Caesarius und Gregorius gelesen. Die Textabhangigkeit der dreien voneinander weist vermutlicht darauf hin, dass Gregorios die Augustinus Interpretation durch Caesarius anzueignete. Dagegen kann man mit Sicherheit feststellen, dass die Gregorios Interpretation von mittelalterlichen Autoren ubenommen wurde, wie Odo von Cluny und Alulfus von Tornaco. Sie bestimmte also die Denkweise der nachsten Generationen.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 2; 721-728
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dobry Pasterz (J 10, 1-21)
Autorzy:
Stachowiak, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1164658.pdf
Data publikacji:
1975
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pasterz
przypowieści
J 10
1-21
shepherd
parables
Jn 10
Opis:
Der Hirtenrede des Johannes wird in der Exegese der Gegenwart immerfort Aufmerksamkeit geschenkt. Der vorliegende Artikel machte sich zur Aufgabe eine eingehende Erforschung des Hauptabschnitts der Rede und zwar nach der literarischen Struktur, nach der Gattung der Rede und nach dem Leitgedanken. Die Struktur der Rede weist auf eine Benutzung der Quellen durch den Redaktor hin ohne dass die Vorgeschichte des jetzigen Textes eindeutig bestimmt werden kann. Dies kompliziert auch äusserst die Bestimmung der literarischen Gattung; diese kann werden als Parabel noch als Allegorie bezeichnet werden. Jedenfalls wurden diese traditionellen Ausdrucksformen in den Dienst der Offenbarungsrede gestellt. Dabei darf die spezifisch johanneische Redewendug „ich bin…“ nicht ausser Acht gelassen werden. Es wäre aber verfehlt lediglich von einem Hirten-Motiv zu sprechen, das von den Evangelisten frei bearbeitet worden ist. Doch ist der alttestamentliche (und darüber hinaus der alt-orientalische) Hintergrund des verwendeten Bildmaterials unerkennbar, ebenso wie die haggadische Tendenz. Der Leitgedanke des Abschnitts ist christlogisch und christozentrisch. Inwieweit die Situation der johanneischen Gemeinden zur Zeit der Abfassung des vierten Evangeliums die Blutige Prägung von Joh 10, 1-21 mitbestimmt hat, kann man nur vermuten. Der Streit mit dem Judentum des ausgehenden I. Jahrhunderts scheint in der Erwähnung der „Räuber und Diebe” mitzuklingen. Auch die Betonung der Unmöglichkeit, einen wahrhaft Glaubenden dem Guten Hirten zu entreissen, muss von Kampfsituation der Gemeinde her verstanden werden. Endlich wird auf den Einfluss von J 10, 1ff auf die frühchristliche Literatur (Hirt des Hermas, Aberkiosinschrift) hingewiesen.
Źródło:
The Biblical Annals; 1975, 22, 1; 75-84
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Księga Przypowieści Henocha (1 hen 37-71). Ogólna charakterystyka oraz relacja do Starego i Nowego Testamentu
Autorzy:
Powęska, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1054520.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
Księga Henocha
Księga Henocha Etiopskiego
Księga Przypowieści Henocha
1 Hen 37-71
Syn Człowieczy
apokalipsa
1 Enoch
Ethiopic Enoch
Parables of Enoch
Similitudes of Enoch
1 En 37-71
apocalypse
Opis:
Te Parables of Enoch (1 Enoch 37–71) is the second of the five parts in Te Ethiopic Book of Enoch. Tough popularly referred to as “parables”, it is classified as a literary genre of the apocalypse of the so-called otherworldly journeys with cosmic or political eschatology. Tis part of 1 Enoch is preserved only in ancient Ethiopic, and its absence in the available ancient translations of 1 Enoch (especially Greek, Latin, or in the original Aramaic), may suggest a late date of composition. In the Book of Parables one can see many references to the texts of the Old and New Testaments. Among the many theological topics appearing in 1 Enoch 37–71, the eschatological figure of the Son of Man deserves a particular attention. A comparison of this figure with descriptions in canonical and non-canonical texts allows us to present a broad spectrum of theories concerning the origin of this character and the phenomena accompanying its manifestation. Te approximation of the meaning of the Son of Man in Te Book of Parables gives the possibility of a better understanding of this title in relation to the person of Jesus who, according to the accounts of the Evangelists, referred to himself in this way. Te use of the term “Son of Man” in the context of Te Similitudes of Enoch, allows us to perceive in him an eschatological, mysterious form, coming from God, sharing in His glory, whose task is to make a definitive judgment on the world.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2018, 25; 339-371
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekologia w przypowieściach Jezusa
Ecology in the Parables of Jesus
Autorzy:
Najda, Andrzej Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1817992.pdf
Data publikacji:
2007-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
ekologia
chrześcijaństwo
ewangelia
przypowieści
ecology
Christianity
Gospel
parables
Opis:
Jesus during His public ministry concentrated Himself above all on teaching. He often made use of parables, in which He used a variety of motifs and presentations from the field of ecology, in order to be properly understood by His listeners. Making use of ecological images Jesus describes the beginning, development and reality of the Kingdom of God, He speaks about the time already begun of salvation and God’s reign, about God’s goodness and mercy, about the situation of His disciples in the world. He also calls for repentance and for the bearing of good fruit.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2007, 5, 1; 355-366
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretacja przypowieści o synu marnotrawnym w polskim kaznodziejstwie (1945-2000)
Autorzy:
Pindel, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627246.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia wg św. Łukasza
Przypowieść o synu marnotrawnym
Łk 15
11-32
homiletyka
kaznodziejstwo
Opis:
Mit der Methode Wirkungsgeschichte werden die charakteristischen Tendenzen beschrieben, die unter den polnischen Theologen vorkommen worden sind, die ihre Auslegung des Gleichnisses über den Barmherzigen Vater (Luk 15,11-32) in den letzten 50 Jahren formuliert haben. Es geht dabei nur um populäre und pastorale Interpretationen, die für die breiten Kreisen adressiert sind. Die Resultaten werden mit einer ,,Kontrollgruppe“ konfrontiert. Die vergleichbare Gruppe, wenn es um ihre Kompetenzen und Ziel der Auslegung geht, werden die Lateinischen Väter (bis zu Augustinus) betrachten.Die gemeinsame Tendenz unter den polnischen Theologen kann man als das grosse Interesse an dem Barmherzigen Vater und seine Beziehung zum jüngeren Sohn bezeichnen. Als Ziel solcher Auslegung in der Nachkriegszeit kann man die Vertiefung der Praxis des Sakramentes der Busse vermuten. In den späteren Texten ging es mehr um die persönliche Beziehung zu Gott, der nicht nur barmherzig ist, sondern auch seine Kinder immer und grenzenlos akzeptiert. Diese Tendenz scheint es deutlich, wenn wir diese Beobachtungen mit der Auslegung der Kontrollgruppe konfrontieren. Es stellt sich heraus, dass bei den ersten Lateinischen Theologen nicht die Barmherzigkeit des Vaters, sondern die Folge der Sünde betont sind. Dazu muss man sagen, dass die Kirchenväter zurückhaltend das Gleichnis über den Barmherzigen Vater erklären. Man kann vermuten, dass die strenge Bussdisziplin in den ersten Jahrhunderten für diese Resultate der Wirkungsgeschichte verantwortlich ist.Unsere Antwort auf die Frage, warum so verschiedene Akzente in den beiden Epochen der Kirche vorkommen sind, lautet: die zeitgenössischen Theologen reagieren auf die Bedürfnisse der modernen Gesellschaft. Es scheint zu sein, dass eines von den ,,Zeichen der Zeit" die Suche nach dem wahren Gesicht des Vaters ist. Die theologische Absicht des Lukas verlangt jedoch die Verkündigung um solche Elemente zu ergänzen, die der pastoralen Voraussetzungen entsprachen. Es geht um die Akzeptanz für die Barmherzigkeit Gottes in Bezug auf die andere, aber auch um die Wahrheit über die Folgen der Sünde und des Bösen im Leben des Menschen.
Źródło:
Verbum Vitae; 2003, 3; 233-253
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przypowieść o szacie godowej (Mt 22,11-13) w świetle Hen 10,4
Autorzy:
Rubinkiewicz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177509.pdf
Data publikacji:
1980
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
przypowieści
szata weselna
Mt 22
11-13
parables
wedding garment
Matt 22
Opis:
En Mt 22,13a il y a une étonnante citation du texte d’Hénoch 10,4. En étudiant toute la tradition hénochique liée à l’histoire d’Azael/Azazel e t présente dans tel sorte des textes comme 4Q 180 1,8-9, 4QEnGiantsa 7,5-6, ApAbr 13,15, l ’auteur montre qu’en Ier s. apres J.-C., Hén 10,4 a été interprété à lumière du grand Jour des Expiations(Lev. l6) et de la vision de Za 3,3-5. Dans ApAbr 13,15 („Car c’est à lui (Abraham) qu’est destiné le vêtement qui appartenait jadis à toi (Azazel) dans les cieux et le péché qui était sur lui passera sur toi”) le thèm e du Jour des Expiations est intimmement lie à celui du vêtement perdu par Azazel. Celà éclaire la tradition éxègétique qui se cache derrière la citation d’Hén 10,4 et jette également la lumière sur le texte de la parabole en Mt 22,11-13. Dans cette dernière „la robe” signifierait une innocence de l’âme qui aurait pour son fondement une docilité parfaite à la volonte divine. Dans sa version primitive, la parabole a été dirigée contre une personne concrète à Jérusalem , peut-être contre le grand-prétre, mais dans la situation post-pascale de l’Eglise, elle a reçue une dimension nouvelle. L’homme sans la robe nuptiale c’est chaqu’un des Chrétiens qui n’obeisse pas aux éxigencies de la vie nouvelle en Jésus-C hrist.
Źródło:
The Biblical Annals; 1980, 27, 1; 53-69
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosierdzie jako istotny temat Ewangelii według świętego Łukasza
Autorzy:
Blajer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571311.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
parables of mercy
the prodigal son
mercy
the Gospel of Luke
przypowieści miłosierdzia
syn marnotrawny
miłosierdzie
ewangelia Łukasza
Opis:
The Gospel of Luke is the only one of its kind. It is the only gospel that has its continuation in the Acts of the Apostles. Anyone who approaches the Gospel of Luke can find in it something for himself. For example, it is worth noting that the prologue was written in classical Greek style, and the first two chapters presenting the childhood of Jesus, resemble the style and form of books of the Old Testament. The Gospel of Luke is exceptional not only from literary point of view but also thematically. The third evangelist shows that Jesus came into the world to save all. He does it by revealing the infinite mercy of God, which bends over everybody who needs assistance regardless of his status. At the center of this message there are the three parables of mercy in Chapter 15. Those parables are Jesus’ response to the criticism of the Pharisees and scribes who look down at Jesus who meets and eats with those needing God’s mercy.
Ewangelia św. Łukasza jest jedyną w swoim rodzaju. Jako jedyna ewangelia posiada kontynuację w Dziejach Apostolskich. Każdy kto sięga po ewangelię Łukasza może w niej znaleźć coś dla siebie. Dla przykładu warto zwrócić uwagę, że prolog został napisany w klasycznym stylu greckim, a pierwsze dwa rozdziały, w których autor opowiada o dzieciństwie Jezusa, przypominają stylem i formą księgi Starego Testamentu. Ewangelia Łukasza jest szczególną nie tylko pod względem literackim, ale także tematycznym. Trzeci ewangelista w sposób charakterystyczny wskazuje, że Jezus przyszedł na świat, by zbawić wszystkich. Dokonuje tego ukazując nieskończone Boże miłosierdzie, które pochyla się nad każdym potrzebującym pomocy bez względu na jego status. W centrum tego orędzia znajdują się trzy przypowieści o miłosierdzi w rozdziale 15. Są one odpowiedzią Jezusa na krytykę faryzeuszy i uczonych w Piśmie, którzy złym okiem spoglądają na Jego pochylanie się nad tymi, którzy najbardziej potrzebują Bożego miłosierdzia.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 1
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies