Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "powikłania" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 165
Tytuł:
Zastosowanie termowizji w diagnostyce chorób naczyń u chorych hemodializowanych
The role of thermovision in the diangnostics of vascular diseases in hemodialysis patients
Autorzy:
Żyłka, W.
Gala-Błądzińska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261502.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
termowizja
hemodializoterapia
powikłania naczyniowe
thermovision
hemodialysis
vascular complication
Opis:
W pracy pokazano przydatność obserwacji termogramów rąk u chorych hemodializowanych w ocenie patologicznych zmian w zakresie unaczynienia rąk. Omówiono zasadę działania kamer termowizyjnych oraz ich zastosowanie w badaniach biomedycznych. Pokazano technikę termowizyjną jako dodatkowe nieinwazyjne narzędzie pozwalające na wyłonienie grupy chorych hemodializowanych szczególnie narażonych na powikłania naczyniowe. Zaobserwowano tendencje do obniżania się temperatury rąk chorych wraz z gorszymi parametrami gospodarki wapniowo fosforanowej oraz aterogennym profilem lipidowym. Badania przeprowadzono w grupie 35 chorych przewlekle hemodializowanych, a uzyskane dane porównano do wyników 22 zdrowych mężczyzn.
The study shows the usefulness of the observation of thermographs of hands in hemodialysis patients in the evaluation of pathological changes in the vascularity of hands. The main principle of working of thermal imaging cameras and their application in biomedical researches were discussed. The thermographic technique was shown as an additional non-invasive tool to identify a group of hemodialysis patients who are particularly susceptible to vascular complications. It was observed the tendency to reduce the temperature of hands in patients with worse parameters of a calcium-phosphate metabolism and atherogenic lipid profile. The study was conducted in a group of 35 hemodialysis patients and the data was compared to results obtained in 22 healthy men.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2016, 22, 3; 121-129
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teraźniejszość i przyszłość doustnych leków przeciwkrzepliwych w praktyce lekarskiej
Autorzy:
Życińska, Katarzyna
Wiktorowicz, Magdalena
Pływaczewska, Magdalena
Rogozik, Wojciech
Nitsch-Osuch, Aneta
Wardyn, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552693.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
doustne leki przeciwkrzepliwe
INR
powikłania leczenia
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 2; 210-212
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków
Autorzy:
Zubilewicz, Renata
Dziurzyńska, Magdalena
Jaroszyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552974.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
migotanie przedsionków
czynniki ryzyka
powikłania zatorowo-zakrzepowe
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 1; 46-49
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolny gaz w jamie otrzewnej po kolonoskopii. Wskazanie do natychmiastowego działania czy przypadkowe znalezisko w badaniach obrazowych po niepowikłanej kolonoskopii? Przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Znamirowski, Przemysław
Głuszek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391702.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
bezobjawowa odma otrzewnowa
dysekcja
kolonoskopia
mukozektomia
powikłania
przedziurawienie
Opis:
Kolonoskopia jest rutynową procedurą diagnostyczną i terapeutyczną. Wraz ze wzrostem złożoności wykonywanych procedur zabiegowych, rośnie ryzyko wystąpienia powikłań. WSES (World Society of Emergency Surgery) w 2017 roku opublikowało zasady bezpiecznego wykonywania kolonoskopii. Do najczęstszych powikłań należy przedziurawienie przewodu pokarmowego. Ryzyko przedziurawienia w przypadku zabiegów leczniczych, takich jak mukozektomia czy dysekcja endoskopowa, jest znacząco większe od ryzyka kolonoskopii diagnostycznej. Podstawową zasadą postepowania w sytuacji podejrzenia przedziurawienia jest ścisły nadzór nad stanem chorego oraz możliwe szybkie zaopatrzenie uszkodzenia. Rola endoskopisty nie sprowadza się tylko do rozpoznania, ale także do wczesnego zapatrzenia uszkodzenia. Natychmiastowe leczenie endoskopowe uszkodzeń jest skuteczną, ostateczną i akceptowalną strategią postepowania. U pacjentów po kolonoskopii, których poddano diagnostyce obrazowej z innego powodu, można rozpoznać wolny gaz w jamie otrzewnej. Nie musi to jednak oznaczać konieczności pilnej interwencji chirurgicznej. Chorych z bezobjawową odmą otrzewnową po kolonoskopii należy traktować jak pacjentów z podejrzeniem przedziurawienia jelita grubego i poddawać starannej obserwacji klinicznej, zgodnie z zaleceniami WSES. Kolonoskopia jest zabiegiem obarczonym ryzykiem powikłań, o czym należy informować chorych kwalifikowanych do endoskopii, jednak właściwe postępowanie zmniejsza ryzyko zachorowalności i śmiertelności związanych z tą procedurą.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 44-50
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drenaż czy paracenteza
Autorzy:
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400387.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ucho środkowe
nacięcie błony bębenkowej
dren wentylacyjny
zapalenie ucha środkowego
wysięk w uchu
powikłania
Opis:
Drenaż wentylacyjny ucha środkowego i nacięcie błony bębenkowej to dwie najczęściej wykonywane procedury zabiegowe w otolaryngologii, zwłaszcza dziecięcej. Paracenteza, inaczej myringotomia – polega na nacięciu błony bębenkowej albo w celu ewakuacji wydzieliny patologicznej z jamy bębenkowej, albo w celach diagnostycznych. Drenaż wentylacyjny ucha środkowego polega na założeniu drenu wentylacyjnego w nacięcie błony bębenkowej (różnego typu dreny zakładane są na różny czas) w celu poprawy słuchu oraz upowietrznienia jamy bębenkowej. Zabiegi te są wykonywane przez przewód słuchowy zewnętrzny w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. W części przypadków paracentezy i drenażu występują powikłania.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 1-7
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki ryzyka reoperacji w chirurgii kolorektalnej
Autorzy:
Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Sitarska, Magdalena
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392161.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia jelita grubego
powikłania
rak jelita grubego
Opis:
Wstęp: Powtórne interwencje chirurgiczne po operacjach jelita grubego są najczęściej wynikiem poważnych powikłań pooperacyjnych. Wg niektórych badaczy, odsetek reoperacji może służyć jako wskaźnik oceny jakości leczenia chirurgicznego, jednak dostępne w piśmiennictwie dane na temat reoperacji są rozbieżne, a opisywany odsetek reoperacji waha się od 5,2% do 13%. Celem badania było określenie częstości reoperacji oraz identyfikacja czynników ryzyka powtórnej interwencji chirurgicznej w ciągu 30 dni po operacjach jelita grubego w ośrodku reprezentowanym przez autorów artykułu. Metody: Badanie jest retrospektywną analizą parametrów okołooperacyjnych pacjentów, u których w latach 2013-2017 wykonano operacje resekcyjne jelita grubego ze wskazań onkologicznych. Wyniki: W wymienionym okresie operowano łącznie 464 pacjentów, spośród których 51 wymagało powtórnej interwencji chirurgicznej (11%). Najczęściej przyczynami reoperacji były: nieszczelność zespolenia jelitowego, krwawienie pooperacyjne i rozejście się rany. Analizy jednoczynnikowe wykazały, że podeszły wiek i niekorzystna lokalizacja guza zwiększają ryzyko reoperacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała, że pacjenci powyżej 75 roku życia (OR = 2,1; 95%CI = 1,1-3,9) oraz pacjenci z guzem zlokalizowanym w odbytnicy (OR = 2,66; 95%CI = 1.4-5) byli bardziej narażeni na ryzyko powtórnej interwencji chirurgicznej. Pacjenci poddani reoperacji pozostawali w szpitalu dłużej (14 dni vs. 6 dni, p<0,0001) i obarczeni byli wyższą śmiertelnością (9,8% wobec 1,2%, p=0,002). Wnioski: Nasze badanie pokazuje, że liczba reoperacji po resekcjach jelita grubego może być niedoszacowana. W badanej grupie 11% pacjentów wymagało powtórnej, nieplanowanej interwencji chirurgicznej w 30-dniowym okresie pooperacyjnym. Wiek pacjenta i lokalizacja guza w odbytnicy były dwoma niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko reoperacji. Nowatorski wkład: Dane dotyczące liczby reoperacji w chirurgii jelita grubego nie są spójne i w większości doniesień częstość ponownych interwencji jest szacowana na poziomie 5-7%. Nasze badanie pokazuje, że reoperacje po operacjach chirurgicznych w przypadku raka jelita grubego są częstsze i mogą dotyczyć nawet ponad jednej dziesiątej pacjentów poddawanych leczeniu chirurgicznemu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 13-18
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komplikacje po iniekcjach domięśniowych u koni
Complications following intramuscular injections in horses
Autorzy:
Zak, A.
Siwinska, N.
Slowikowska, M.
Niedzwiedz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/862167.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
konie
zastrzyki
podawanie domiesniowe
powiklania
leki
dzialania niepozadane
reakcja ogolna
drzenie miesni
pocenie sie
chwiejnosc
bezdech
ekscytacja
zapasc
reakcje swoiste
ropien poiniekcyjny
martwica miesni
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 01
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłania ze strony przewodu pokarmowego w trakcie leczenia klozapiną
Gastrointestinal adverse effects of clozapine therapy
Autorzy:
Wyskoński, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944055.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bowel obstruction
clozapine
constipation
sialorrhea
klozapina
niedrożność jelit
zaparcia
ślinotok
Opis:
Clozapine is the ultimate therapeutic option for patients with treatment-resistant schizophrenia. Treatment with clozapine is often associated with gastrointestinal adverse reactions, such as: sialorrhea, constipations, bowel obstruction, liver failure (including fulminant hepatic failure), nausea and vomiting, increased appetite. This paper summarizes data on the incidence, mechanisms as well as preventive and therapeutic methods for sialorrhea, constipations and intestinal obstruction during treatment with clozapine. Several options may be used for the management of sialorrhea: clonidine, amitriptyline, pirenzepine and glycopyrrolate. Regarding constipations and obstruction, proper prevention (diet, physical activity) and the identification of patients at increased risk of these complications are particularly important. Patients receiving clozapine are exposed to a variety of gastrointestinal complications. Some of these (sialorrhea) may adversely affect the attitude towards treatment and lead to non-compliance. Other (e.g. intestinal obstruction) can be life-threatening and require intensive surgical treatment. For this reason, efforts should be made to detect modifiable risk factors, provide an early diagnosis of these complications and implement appropriate treatment.
Klozapina jest ostateczną opcją terapeutyczną w przypadku pacjentów ze schizofrenią oporną na leczenie. Podczas terapii często występują działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego: ślinotok, zaparcia, niedrożność jelit, niewydolność wątroby (również o piorunującym przebiegu), nudności i wymioty, wzmożenie apetytu. W pracy podsumowano informacje na temat częstości występowania, mechanizmów oraz metod profilaktyki i leczenia ślinotoku, zaparć i niedrożności jelit w przebiegu leczenia klozapiną. Gdy występuje ślinotok, stosuje się klonidynę, amitryptylinę, pirenzepinę i glikopirolan. W przypadku zaparć i niedrożności szczególne znaczenie mają: właściwa profilaktyka (dieta, aktywność fizyczna) oraz identyfikowanie pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka. Chorzy przyjmujący klozapinę są narażeni na szereg powikłań ze strony przewodu pokarmowego. Niektóre z nich (ślinotok) mogą niekorzystnie wpływać na nastawienie do leczenia i powodować jego przerywanie, a inne (niedrożność przewodu pokarmowego) – zagrażać życiu i wymagać intensywnego leczenia chirurgicznego. Należy więc podejmować działania mające na celu wykrywanie modyfikowalnych czynników ryzyka, wczesne diagnozowanie powikłań i wdrażanie właściwego leczenia.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 2; 81-85
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The mechanism of intraocular pressure rise after keratoplasty
Przyczyny podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego po zabiegach przeszczepienia rogówki
Autorzy:
Wyroślak-Bednarek, Diana
Pniakowska, Zofia
Jurowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040445.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
keratoplasty
keratoplasty postoperative complications
secondary glaucoma
keratoplastyka
powikłania keratoplastyki
jaskra wtórna
Opis:
Purpose: To determine the pathomechanism of increased intraocular pressure after penetrating and lamellar keratoplasty based on clinical observation and literature data. Materials and methods: Morphometric analysis of the anterior segment of the eye using spectroscopic optical coherence tomography, gonioscopy and biomicroscopy. Results: Pre- and postoperative spectroscopic optical coherence tomography scans in patients after keratoplasty reveal deformation of the peripheral cornea, narrowing of the iridocorneal angle, presence of anterior synechiae and various types of pupillary block. Conclusions: The mechanism of elevated intraocular pressure after corneal grafting is complex and depends on pre-, intra- and postoperative factors, such as anatomy changes of the iridocorneal angle, presence of anterior synechiae, as well as anterior and posterior pupillary block. Spectroscopic optical coherence tomography plays an important role in diagnosis and further treatment management.
Cel pracy: Określenie mechanizmu prowadzącego do podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego po przeszczepieniach pełnościennych i warstwowych rogówki w oparciu o własne obserwacje kliniczne i dane z piśmiennictwa. Materiał i metody: Ocena morfometryczna przedniego odcinka oka u pacjentów po przeszczepach rogówek za pomocą spektroskopowej optycznej tomografii koherentnej, gonioskopii i biomikroskopii. Wyniki: Przed- i pooperacyjna ocena tomograficzna przedniego odcinka oka chorych poddanych keratoplastyce ujawniła zmiany kształtu obwodowej rogówki, zwężenie kąta przesączania, obecność zrostów przednich oraz różne formy bloku źrenicznego. Wnioski: Podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe jest wynikiem złożonego mechanizmu, na który mają wpływ czynniki przedoperacyjne, w tym występowanie jaskry, oraz śródoperacyjne i pooperacyjne, takie jak: zmiany konfiguracji kąta przesączania, obecność zrostów przednich czy przedni lub tylny blok źreniczny. Diagnostyka z zastosowaniem spektroskopowej optycznej koherentnej tomografii przedniego odcinka oka jest metodą o wyjątkowym znaczeniu zarówno w rozpoznaniu przyczyny, jak i planowaniu dalszego leczenia u tych 7pacjentów.
Źródło:
OphthaTherapy; 2021, 8, 2; 114-123
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza powikłań pooperacyjnych wymagających ponownego zabiegu w materiale Kliniki Ginekologii Onkologicznej Centrum Onkologii w Warszawie z lat 2009–2014
Analysis of postoperative complications that require a repeated procedure based on the material collected in 2009–2014 in the Department of Gynecologic Oncology of the Institute of Oncology in Warsaw
Autorzy:
Wyględowski, Jerzy
Osuch, Beata
Maździarz, Agnieszka
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030341.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
postoperative complications
postoperative mortality
relaparotomy
powikłania pooperacyjne
relaparotomia
śmiertelność pooperacyjna
Opis:
The paper presents the frequency of conducting relaparotomies and discusses indications for reoperations after primary gynecologic surgeries due to oncological diseases. Operations and reoperations were conducted in the Department of Gynecologic Oncology of Maria Skłodowska-Curie Institute of Oncology in Warsaw, Poland from 2009 to 2014. In total, 3,917 procedures due to reproductive organ neoplasms were conducted in the investigated period. The main indications were ovarian carcinoma, endometrial cancer and cervical cancer. Repeated urgent surgical interventions were needed in 116 patients, which constitutes 2.96% of all operated women. The frequency of repeated surgeries within the peritoneal cavity in gynecology, as reported in the literature, ranges from 1% to 4.7% and concerns primary indications resulting from non-malignant pathologies of the reproductive organs. The analysis involved early and urgent reoperations conducted within 48 hours after the primary procedure. Patients reoperated because of sudden progression of the diseases and those who underwent exploratory laparotomy within 60 days or who had a palliative surgery were excluded from the study. The main indication for a necessary urgent intervention was peritoneal bleeding. Other indications included: obstruction, peritonitis, bowel perforation, abdominal wall hematoma, intestinal anastomosis dehiscence and urinary complications. The mortality in the group of patients who required relaparotomy was 4.31%. An early diagnosis of complications requiring a repeated surgical intervention and implementation of appropriate management affect the outcome considerably and significantly decrease treatment-associated mortality.
W pracy przedstawiono częstość relaparotomii i wskazania do jej przeprowadzenia po pierwotnych operacjach ginekologicznych ze wskazań onkologicznych. Operacje i reoperacje wykonano w latach 2009–2014 w Klinice Ginekologii Onkologicznej Centrum Onkologii – Instytutu im Marii Skłodowskiej-Curie. W analizowanym okresie przeprowadzono 3917 operacji z powodu nowotworów narządu rodnego. Głównymi wskazaniami do leczenia chirurgicznego były nowotwory jajnika, trzonu macicy i szyjki macicy. Ponownych nagłych interwencji chirurgicznych wymagało 116 chorych leczonych operacyjnie, co stanowi 2,96% ogólnej liczby operowanych pacjentek. Przedstawiana w literaturze częstość ponownych interwencji w jamie otrzewnowej w ginekologii waha się od 1% do 4,7% i dotyczy pierwotnych wskazań do leczenia wynikających z niezłośliwych patologii narządu rodnego. Analizie poddano wczesne, nagłe reoperacje – przeprowadzone w ciągu 48 godzin od pierwotnego zabiegu. Z badania wyłączono pacjentki, które wymagały reoperacji związanej z gwałtowną progresją choroby, mające w czasie 60 dni laparotomię zwiadowczą czy operację paliatywną. Głównym wskazaniem wymagającym pilnej interwencji było krwawienie do jamy otrzewnowej. Inne wskazania to niedrożność, zapalenie otrzewnej, perforacja jelita, krwiak powłok, rozejście się zespolenia jelitowego i powikłania urologiczne. Śmiertelność w grupie pacjentek wymagających relaparotomii wyniosła w naszym materiale 4,31%. Wczesne rozpoznanie powikłań wymagających ponownego leczenia operacyjnego i wdrożenie właściwego postępowania mają istotny wpływ na ostateczne wyniki oraz znacznie zmniejszają śmiertelność związaną z zabiegiem chirurgicznym.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 3; 147-153
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości leczenia popromiennych przetok odbytniczo-pochwowych
Therapeutic options in radiation-induced rectovaginal fi stula
Autorzy:
Wręczycka-Cegielny, Patrycja
Cegielny, Tomasz
Herman, Roman M.
Opławski, Marcin
Kojs, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030142.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
powikłania popromienne
przetoka odbytniczo-pochwowa
przetoka po radioterapii
radiation-induced complications
radiation-induced fistula
rectovaginal fistula
Opis:
A pathological communication between the rectum and the vagina, referred to as rectovaginal fistula, can develop as a result of a number of factors. Fistula caused by ionizing energy treatment, which belongs to the most serious late radiation-induced complications, is a special type of this abnormality. This type of fistulas are classified as complex fistulas. Their surgical treatment is very difficult and shows poor efficacy as well as high rate of recurrence. Therefore, it is still a serious and current problem of women after radiation therapy for gynecologic cancer. The quality of life in patients with this complication is dramatically poor. Despite completed cancer treatment, women with radiation-induced rectovaginal fistula are often unable to resume their previous social roles, including work. Therefore, it is important to determine the optimal management strategy in these patients. Although it may seem impossible to develop a simple diagnostic and therapeutic algorithm due to different fistula locations and sizes, the knowledge on the basic management strategies increases the chance of success. A surgery using the transabdominal approach described by Parks is the primary surgical technique. However, new reports on repair techniques, particularly less invasive ones, occasionally occur in literature. Therefore, we present a current literature review of treatment options in radiation-induced rectovaginal fistulas.
Do patologicznej komunikacji między odbytnicą a pochwą – zwanej przetoką odbytniczo-pochwową – może dojść na skutek działania wielu różnych czynników. Szczególnym rodzajem tego zaburzenia jest przetoka powstająca w wyniku leczenia energią jonizującą, czyli jedno z najcięższych późnych powikłań popromiennych. Przetoki te klasyfikuje się jako złożone, a leczenie chirurgiczne jest ekstremalnie trudne oraz wciąż cechuje się niską skutecznością i znaczącym odsetkiem nawrotów. To poważny i nadal aktualny problem kobiet po radioterapii nowotworów narządu rodnego. Jakość życia pacjentek, u których występuje to powikłanie, jest dramatycznie zła. Chore z popromienną przetoką odbytniczo-pochwową mimo zakończenia leczenia onkologicznego często nie mogą powrócić do swoich dotychczasowych ról społecznych, w tym do pracy zawodowej. Ważne jest zatem ustalenie optymalnego postępowania. Choć ze względu na różnice w lokalizacji i wielkości przetok niemożliwe wydaje się opracowanie prostego algorytmu diagnostyczno-terapeutycznego, to znajomość podstawowych zasad postępowania zwiększa szansę na powodzenie. Główną techniką zabiegową pozostaje operacja sposobem Parksa z dostępu przezbrzusznego. Co jakiś czas pojawiają się jednak w piśmiennictwie nowe doniesienia na temat technik naprawczych, szczególnie tych małoinwazyjnych, dlatego w artykule przedstawiono aktualny przegląd literatury dotyczącej leczenia popromiennych przetok odbytniczo-pochwowych.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 2; 121-132
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przetoki odbytniczo-pochwowe ze szczególnym uwzględnieniem przetok powstałych po radioterapii nowotworów narządów miednicy mniejszej
Radiation-induced rectovaginal fistulas
Autorzy:
Wręczycka-Cegielny, Patrycja
Herman, Roman M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030833.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cervical cancer
radiation-induced complications
radiation-induced fistula
rectovaginal fistula
powikłania popromienne
przetoka odbytniczo-pochwowa
przetoka popromienna
rak szyjki macicy
Opis:
Background: Rectovaginal fistula (RVF) is a pathological channel lined with epithelium, located between rectum and vagina. RVFs account for about 5% of anorectal fistulas. Due to differences in etiology, location and diameter, no single algorithm of management of such conditions has been developed. Therefore, an individual approach in the diagnostic-therapeutic workup is mandatory. A particular variant of RVF are fistulas developing as a sequel of radiotherapy of intrapelvic tumors, mainly of cervical, vaginal, rectal and anal origin. They usually appear within 2 years after termination of treatment, although there are documented cases developing even 20 years after termination of radiotherapy. In the Polish literature, the incidence of radiationinduced RVF is estimated at 0.2-2.0%, while in international publications this rate varies from 0.3 to 6%. It appears, however, that the true incidence of RVF may be considerably higher. Several techniques for the management of RVF have been described, using various approaches and of varying extent and complexity. Local techniques are used mostly in small and low fistulas, rarely in the case of medium-sized fistulas. High fistulas are treated using the transabdominal route. In the case of radiation-induced fistulas, the technique of choice is the one described by Parks. Aim of paper: Our purpose is to provide a systematic review of current concepts concerning causes, diagnosis and treatment of RVF, with particular emphasis of fistulas following radiotherapy for intrapelvic tumors. Conclusions: RVF constitutes an important clinical problem, significantly influencing the patient’s everyday life and compromising her quality of life. This is a very complex condition and only a multidisciplinary approach, including surgeon, gynecologist, oncologist and radiotherapist as well as representatives of other medical specialties, provides hopes for developing an effective therapeutic algorithm. Correct diagnosis of type of fistula, selection of most appropriate therapeutic method and careful surgical technique may contribute to a favorable outcome in about 80% of the cases.
Wstęp: Przetoką odbytniczo-pochwową nazywamy patologiczny kanał wysłany nabłonkiem, zlokalizowany między odbytnicą a pochwą. Tego typu przetoki stanowią około 5% przetok anorektalnych. Ponieważ różnią się one etiologią, lokalizacją i średnicą, nie istnieje jeden algorytm postępowania w przypadku zdiagnozowania tego powikłania. Konieczna staje się indywidualizacja w procesie diagnostyczno-terapeutycznym. Szczególnym rodzajem przetoki odbytniczo-pochwowej jest przetoka powstała po leczeniu energią promienistą nowotworów narządów miednicy mniejszej, głównie szyjki macicy, pochwy, odbytnicy lub odbytu. Najczęściej pojawiają się one do 2 lat od zakończenia leczenia, choć znane są przypadki pojawienia się tego powikłania nawet w 20 lat po zakończeniu radioterapii. W piśmiennictwie polskim częstość popromiennych przetok odbytniczo-pochwowych ocenia się na 0,2-2%, w piśmiennictwie światowym – 0,3-6%. Wydaje się, iż są one jednak zjawiskiem częstszym, niż się powszechnie uważa. Opisano liczne techniki leczenia operacyjnego przetok odbytniczo-pochwowych – z różnych dostępów i o różnej rozległości i złożoności. Miejscowe techniki stosuje się w przypadku przetok małych, niskich, rzadziej średnich, przetoki wysokie leczy się chirurgicznie z dostępu przezbrzusznego. W przypadku przetok popromiennych metodą z wyboru jest operacja sposobem Parksa. Cel: Celem pracy jest usystematyzowanie aktualnego stanu wiedzy na temat przyczyn powstawania, diagnostyki i leczenia przetok odbytniczo-pochwowych, ze szczególnym uwzględnieniem przetok powstałych po radioterapii z powodu nowotworów narządów miednicy mniejszej. Wnioski: Przetoka odbytniczo-pochwowa stanowi problem istotnie modyfikujący sposób życia pacjentek i diametralnie pogarszający jego jakość. Problem RVF jest niezwykle złożony i wydaje się, że jedynie podejście multidyscyplinarne, z udziałem chirurga, ginekologa, onkologa, radioterapeuty, a nierzadko też specjalistów innych dziedzin, daje nadzieję na stworzenie właściwego algorytmu postępowania. Właściwe rozpoznanie rodzaju przetoki, wybór metody leczenia i staranna technika chirurgiczna pozwalają na osiągnięcie sukcesu terapeutycznego w 80% przypadków.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 256-264
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implant zakotwiczony w kości u dzieci i młodzieży. Zmiany skórne i powikłania
Autorzy:
Wolfovitz, Amit
Grobman, Ariel
Snapp, Hillary A
Telischi, Fred F
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398994.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
implant zakotwiczony w kości
młodzież
powikłania miejscowe
zmiany skórne
Opis:
Cel: Ocena czynników przyczyniających się do rozwoju zmian skórnych i powikłań miejscowych w populacji dzieci i młodzieży poddawanych zabiegom wszczepiania implantów słuchowych zakotwiczonych w kości (BAI). Metody: Retrospektywny przegląd dokumentacji pacjentów pediatrycznych i pacjentów w okresie dojrzewania (wiek 0–17 lat) poddanych zabiegowi BAI w związku z niedosłuchem mieszanym, niedosłuchem przewodzeniowym i jednostronną głuchotą w ośrodku akademickim trzeciego stopnia referencyjności. Zebrano dane demograficzne, dane kliniczne, informacje nt. rodzaju implantu oraz zmienne związane z zabiegiem operacyjnym, które następnie poddano analizie pod kątem związku z powstawaniem zmian skórnych i powikłań miejscowych. Wyniki: W badanym okresie wykonano 39 zabiegów BAI u 28 pacjentów. Średni wiek w momencie implantacji wynosił 10,5 ± 3,4 lat (5–16 lat). Do wystąpienia zmian skórnych i powikłań miejscowych doszło w przypadku 61,5% (24/39) zabiegów BAI. Ogółem, powikłania miejscowe odpowiadały za 75% (18/24) przypadków, zaś zmiany skórne za 25% (6/24). Operacja rewizyjna była wymagana w 41,0% (16/39) przypadków. Średnia wieku w momencie operacji rewizyjnej w związku ze zmianami skórnymi lub powikłaniami miejscowymi, samymi powikłaniami miejscowymi i samymi zmianami skórnymi wynosiła odpowiednio: 14,6 ± 3,3 lat (7,25–19), 13,4 ± 4,0 lat (7,3–17) i 16,1 ± 1,2 lat (13,8–17), bez różnic między grupami. Dla implantów związanych z wystąpieniem zmian skórnych i powikłań miejscowych przeżywalność łączników po okresie 6,75 lat od implantacji wyniosła 33,3%. Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie czynników demograficznych i klinicznych między pacjentami, u których doszło do wystąpienia zmian skórnych i powikłań miejscowych a pacjentami, u których zmiany i powikłania nie wystąpiły. Wyższe odsetki zmian skórnych i powikłań miejscowych odnotowano dla zabiegów wykonywanych z wykorzystaniem technik dwuetapowych, nacięć nieliniowych i szwów wchłanialnych. Wniosek: W przypadkach technik jednoetapowych, prowadzonych z użyciem nacięć liniowych/wycięć z zastosowaniem puncha i z wykorzystaniem szwów niewchłanialnych obserwowano mniejszy odsetek zmian skórnych/powikłań miejscowych. Czas przeżycia łącznika w przypadkach zmian skórnych i powikłań miejscowych sięga 6,75 lat od implantacji. Przed pierwszym wszczepieniem implantu u młodszych dzieci należy rozważyć ewentualną potrzebę wykonania operacji rewizyjnej i wymiany łącznika na dłuższy w okresie dojrzewania, prawdopodobnie w czasie, gdy tkanka miękka skóry głowy ulegnie zgrubieniu; o ewentualności tej należy poinformować opiekunów dziecka.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 1-8
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 165

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies