Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polska poezja" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 1072
Tytuł:
«И махнуть из Риги в Краков...»: (не)традиционный Польский текст в цикле стихотворений Сергея Морейно «Краковский трубач»
“And hop from Riga to Krakow…”: (Un)traditional Polish Text in the Cycle of Poems “The Krakow Trumpeter“ by Sergey Moreino
„I przenieść się z Rygi do Krakowa…”: (nie)tradycyjny polski tekst w cyklu wierszy Siergieja Moreino „Krakowski trębacz”
Autorzy:
Воронцова, Кристина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38456418.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Polska
poezja radziecka
Siergiej Moreino
teksty lokalne
poezja rosyjska
Kraków
Warszawa
Polska
Soviet poetry
Sergey Moreino
local texts
Russian poetry
Krakow
Warsaw
Opis:
This article focuses on the issue of so-called Polish text of Russian culture in the poetic cycle Krakovskiĭ trubach [The Krakow Trumpeter] (1989–1990) by Sergey Moreino, a Russian poet and translator, who currently lives in Latvia. Traditional semiotic patterns and national stereotypes which existed in Soviet culture (Poland as a Big Cemetery, Poland as a Big Border, Romantic Poland, etc.) had a long-term impact on post-Soviet literature. As it turns out, however, in the case of Sergei Moreino, who consciously kept distance from any Polonophilia moods of the 1960s and 70s, there emerged innovative ways of presenting Poland, and especially the urban space of Krakow.
Artykuł koncentruje się na problemie tzw. polskiego tekstu kultury rosyjskiej w cyklu poetyckim Krakowskij trubacz [Krakowski trębacz] (1989–1990) Siergieja Moreino, rosyjskiego poety i tłumacza, mieszkającego obecnie na Łotwie. Tradycyjne wzorce semiotyczne i narodowe stereotypy, które istniały w kulturze radzieckiej (Polska jako Wielki Cmentarz, Polska jako Wielka Granica, Polska romantyczna itd.) miały długofalowy wpływ na literaturę postradziecką, ale okazało się, że w przypadku Siergieja Moreino, który świadomie zdystansował się od wszelkich nastrojów polonofilii lat 60. i 70. XX wieku, pojawiły się nowatorskie sposoby ukazywania Polski, a zwłaszcza przestrzeni miejskiej Krakowa.
Статья посвящена проблеме так называемого Польского текста русской куль-туры в поэтическом цикле Краковский трубач (1989–1990) русского поэта и переводчика Сергея Морейно, проживающего в настоящее время в Латвии. Традиционные семиотические паттерны и национальные стереотипы, суще-ствовавшие в советской культуре (Польша как большое кладбище, Польша как большая граница, романтическая Польша и др.), оказали большое влияние на постсоветскую литературу, однако представляется, что в случае Сергея Морей-но, который сознательно дистанцируется от любых полонофильских настрое-ний 60-х и 70-х годов XX века, в репрезентации Польши, и особенно городско-го пространства Кракова, используются новаторские инструменты
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2022, 46
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Historia miłosna jak jasna cholera” – wybrane wyobrażenia miłości w liryce polskiej po 1990 roku
Autorzy:
Żynis, Bernadetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030897.pdf
Data publikacji:
2017-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
images of love
Polish poetry after 1990
obrazy miłości
polska poezja po 1990 roku
Opis:
The article presents several scenes of love in erotics generation of “bruLion”. Although these lyrics are very different, they share the conviction of the impossibility of expressing love of affect, lack of new, adequate language, a good story. The lyrics focus on the presentation of almost behavioral symptoms of feeling. They try using irony, shortcut, allusions, distance, banality and hyperboles find the language of contemporary narrative of love. “Love does not know”, and if you do not know, is not able to speak, doomed to live, not to speak (love belonging to the internal order of biology, nature, instinct and passion can not find in the discourse, he did not embrace and will not carry in other words, what is real, when it passes the symbolic does not mean now what it was). However, the analyzed examples show a successful attempt to exceed the “impossibility”, and the record is proof of yet another victory in the words of the inexpressible.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 496-509
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak jeździć na nartach. Autobiografizm w przestrzeni literacko-naukowej Kacpra Bartczaka
How to Ski. Autobiography in the Kacper Bartczak’s Literary and Academic Space
Autorzy:
Żurek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148853.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Kacper Bartczak
recent Polish poetry
Mark Twain
skiing
American pragmatism
najnowsza poezja polska
jazda na nartach
pragmatyzm amerykański
Opis:
W pierwszej części artykułu omówiono specyfikę twórczości Kacpra Bartczaka, wynikającą ze współzależności między działalnościami poetycką, literaturoznawczą oraz translatorską. Jednocześnie zasygnalizowane zostają powody braku zainteresowania krytyki kwestią autobiografizmu u tego twórcy. Druga część, skupiona na analizie porównawczej dwóch wersji fragmentu eseju Zamiast wstępu. Prawo wiersza oraz wiersza W miłości mam wstęp do organizmu ojca z tomu Naworadiowa (2019), pokazuje, że celem włączania przez Bartczaka materiału autobiograficznego do tekstów nie jest wskazanie na biograficzną podszewkę tej twórczości, lecz umożliwienie odmiennego kontaktu z własną biografią, pozwalającego wypracować nowe techniki czy formy pisania.
The first part of this article discusses the specificity of Kacper Bartczak’s work, determined by the interdependence of his poetic, literary and translation activities. At the same time, the reasons for the lack of interest of critics writing about Bartczak in the issue of autobiography are indicated. The second part of the article, focused on a comparative analysis of two versions of a fragment of the autobiographical essay The Law of the Poem and the poem In Love I Have an Access to My Father’s Body from the book Naworadiowa (2019), shows that Bartczak’s purpose in including autobiographical material in his texts is not to point to the biographical underbelly of his work, but to gain new access to the matter of his own biography, allowing him to develop new techniques or forms of writing.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2022, 18; 65-76
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699396.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699402.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Moral Witness: The Poetics of Testimony in Modern Serbian Poetry
Świadek moralny. Poetyka świadectwa we współczesnej poezji serbskiej
Autorzy:
Zorić, Vladimir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32388051.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
"Sa silama nemerljivim"
Serbian literature
testimonial poetry
war
concentration camp
political prison
review
Sa silama nemerljivim
literatura serbska
poezja świadectwa
wojna
więzienie polityczne
recenzja
obozy koncentracyjne
Opis:
This essay reviews Dunja Dušanić’s book Sa silama nemerljivim: Pesnici kao svedoci modernog terora [Immeasurable Forces: Poets as Witnesses to Modern Terror, 2021], outlining the methodological assumptions of the book, tracing its overarching argument, and evaluating its importance within multiple scholarly contexts, including comparative literature, literary criticism and literary history.
Tekst stanowi recenzję książki Dunji Dušanić Sa silama nemerljivim: Pesnici kao svedoci modernog terora [Siły niezmierzone. Poeci jako świadkowie nowoczesnego terroru, 2021]. Zostają nakreślone założenia metodologiczne książki. Recenzent tropi jej nadrzędną argumenację i ocenia znaczenie w wielu kontekstach naukowych, jak na przykład literatura porównawcza, krytyka literacka i historia literatury.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2022, 22
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sowiecka pułapka
Autorzy:
Zientara-Majewski, Katarzyna.
Powiązania:
Gazeta Wyborcza 2011, nr 270, dod. specjalny Podziemie antykomunistyczne 1945-1954, nr 1, Proces szesnastu, s. 3-10
Data publikacji:
2011
Tematy:
Okulicki, Leopold (1898-1946)
Proces szesnastu (1945) w literaturze polskiej
Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956)
Procesy polityczne
Poezja polska 20 w.
Opis:
Fot., mapa, rys., tab.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 1072

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies