Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "podniebienie" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Charakterystyka rozkładów poszczególnych typów rozszczepów wargi i podniebienia wśród dzieci łódzkich w latach 1981-2015
Autorzy:
Antoszewski, Bogusław
Fijałkowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392721.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rozszczep
warga
podniebienie
postać wady
Opis:
Wprowadzenie: Rozszczepy wargi i/lub podniebienia są najczęstszą wadą wrodzoną w obrębie twarzy. Obraz kliniczny tych zaburzeń jest bardzo różnorodny. Rozszczep może obejmować samą wargę, wargę i wyrostek zębodołowy, dotyczyć samego podniebienia lub obejmować wszystkie te struktury. Cel: Celem pracy było scharakteryzowanie – w materiale własnym, wśród dzieci urodzonych w Łodzi w latach 1981–2015 – poszczególnych postaci rozszczepów oraz ich rozkładów zależnych od płci i strony ciała objętej wadą,. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 434 pacjentów z rozszczepem wargi i/lub podniebienia (218 chłopców oraz 216 dziewczynek) w wieku od 4 tygodni do 18 lat, które urodziły się w Łodzi w latach 1981–2015. Wyniki: W analizowanym materiale największą grupę stanowiły izolowane rozszczepy podniebienia (181 pacjentów; 41,7%), następnie rozszczepy wargi i podniebienia (156 chorych; 36%), a najmniejszą – rozszczepy samej wargi (97 dzieci; 22,3%). Szczegółowa analiza typów tej wady pokazuje, że izolowane rozszczepy podniebienia są zdecydowanie częstsze u płci żeńskiej niż męskiej (112 vs 69), podczas gdy rozszczepy wargi i podniebienia odwrotnie (96 chłopców vs 60 dziewczynek. Wady lewostronne są częstsze niż prawostronne. Wnioski: Na przestrzeni 35 lat wśród dzieci urodzonych w Łodzi najczęściej obserwowane były izolowane rozszczepy podniebienia, następnie wady wargi i podniebienia, a najrzadsze rozszczepy samej wargi. Rozszczepy podniebienia występują częściej u dziewczynek, natomiast wargi i podniebienia u chłopców. W przypadku zaburzeń jednostronnych wady lewostronne są dwukrotnie częstsze niż prawostronne.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 3; 1-6
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Histologiczna ocena tkanek podniebienia miękkiego u pacjentów z zaburzeniami oddychania podczas snu
Autorzy:
Panek, Justyna
Reszeć, Joanna
Rogowski, Marek
Olszewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397299.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
białko S-100
CD20
CD3
CD34
chrapanie
podniebienie miękkie
zespół obturacyjnych bezdechów podczas snu
Opis:
Wstęp: Sen to stan fizjologiczny, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jedną z przyczyn jego zaburzeń jest zespół obturacyjnych bezdechów podczas snu (OSAS). Cel: Celem pracy jest ocena histologiczna błony śluzowej podniebienia miękkiego u pacjentów z różnymi postaciami OSAS. Materiał i metoda: Grupę badaną stanowili pacjenci z zaburzeniami oddychania podczas snu o charakterze chrapania pierwotnego lub OSAS. Pacjenci z przewlekłym zapaleniem migdałków podniebiennych, bez wywiadu zaburzeń oddychania podczas snu zostali włączeni do grupy porównawczej. Fragmenty błony śluzowej języczka podniebiennego (grupa badana) i łuku podniebienno-językowego (grupa porównawcza) były pobierane do badań histologicznych podczas zabiegów operacyjnych. W badanej tkance, przy użyciu metod histologicznych, histochemicznych i immunohistochemicznych, oceniano: obecność i nasilenie stanu zapalnego (CD3, CD20, CD68), strukturę włókien nerwowych (S-100) oraz wielkość naczyń krwionośnych (CD34). Wyniki: U pacjentów z OSAS rozwijał się miejscowy proces zapalny w obrębie tkanek gardła środkowego (silniejsza ekspresja CD3, CD20, CD68 u pacjentów z OSAS). Nasilenie reakcji immunohistochemicznej z CD3 korelowało ze stopniem zaawansowania OSAS. Wykazano wyższy stopień włóknienia, wyższą ekspresję receptora CD34 oraz S-100 u chorych z OSAS w stosunku do pacjentów chrapiących i z grupy porównawczej. Wnioski: Chrapanie, poprzez przewlekłą wibrację tkanek, najprawdopodobniej prowadzi do uszkodzenia włókien nerwowych w obszarze podniebienia miękkiego, co może nasilać epizody spłyceń oddechowych podczas snu oraz zwiększać liczbę pojawiających się bezdechów.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 1; 6-12
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies