Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "podkultura więzienna" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Prizonizacja a skazani na karę dożywotniego pozbawienia wolności
Prisonisation and Individuals Sentenced to Life in Prison
Autorzy:
Klimczak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698684.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
prizonizacja
skazani
kara dożywotniego pozbawienia wolności
podkultura więzienna
służba więzienna
kryminologia
Opis:
The article is based on my master’s thesis and addresses the issue of the prisonisation of inmates serving life sentences. Ever since Donald Clemmer introduced the idea of prisonisation, different interpretations of this phenomenon have been proposed. In particular, prisonisation has been described as a negative process, forcing a convict to become a ‘good prisoner’, incapable of fending for him or herself outside the penitentiary walls. According to Clemmer, long-term sentences contribute to a greater degree of prisonisation. Hence life prisoners are doomed to it. Is this a bad thing? In my view, prisonisation cannot be treated as a purely negative phenomenon. Given the unlimited duration of life imprisonment, I decided to formulate my own definition of this concept. By prisonisation I mean a process that the inmate has to face upon entering prison. It is a way of contributing to the conditions found on arrival: the inmate with his or her personality and past experiences plus the prison environment (other inmates and prison staff). Let me emphasise that everyone influences everyone else to some degree in a prison environment. The purpose of the research described in the article was to see how prisoners serving life sentences ‘prisonise’. My division of inmates according to the length of the served sentence was supposed to reflect the meaning of time in their lives – whether the inmates ‘blended into’ the penitentiary system as time went by.I assumed that the way prisoners sentenced to life coped in prison depended on how they assessed their chances of obtaining parole. This is important because looking ahead into the future determines how a convict serves their sentence, i.e. how the process of their prisonisation will unfold. Secondly, I assumed that in the case of ‘life’ prisoners, prisonisation was a desired process. Assuming that such inmates will spend all of their life in prison, it is difficult to conceive of prisonisation not taking place. Moreover, lack of prisonisation would pose a serious difficulty in serving the sentence. Taking into account the time factor in prisonisation, I determined that my research had to reflect the experience of inmates at different stages of their sentences. I divided a group of 15 convicts into five sub-groups of three. I set point ‘zero’ for my calculations at the date of the final judgment condemning each individual to life. Thus emerged a picture of inmates sentenced to life imprisonment across different time windows.I conducted 15 open interviews with inmates serving life sentences using my own questionnaire. I also examined the penitentiary records (part B) of inmates who had agreed to be interviewed. This was necessary in order to reconstruct the inmates’ ‘pre-sentence’ and prison past as well as their present circumstances.Assuming that the actions and behaviour of life prisoners are determined by their perception of how likely they are to be released on parole, I developed the following categories:A. Blending into prison – the inmate puts down roots in prison. He/she feels well as a prisoner and sees no other place for him/herself. B. Sponger – uses his/her time in prison as he/she likes, insofar as possible. Doesn’t want to talk about the future and has no specific view on this matter. Focuses on him/herself in the present; the future will bring what it will.C. Light at the end of the tunnel – the inmate knows that the tunnel he/she is in is very long. This is why he/she realizes that he/she must simply inch through it (or march forward). He/she may make plans or find activities to bide the time. Nevertheless, there is a light at the end of the tunnel – a distant one, but a light nonetheless. D. I’m not here – the prisoner does not agree with the nature of the sentence they are serving or even questions their guilt with regard to the crime. He/she does not accept him/herself in the prisoner role and does not see prison as a place to live. He or she devises plans that help him/her survive, while being in denial of having to spend the rest of his/her life in prison. Clings to the world of freedom and feels him/herself a part of it.The ‘light at the end of the tunnel’ category appeared most frequently (7 out 15 interviewees in every group, i.e. at every stage of their sentence). This shows that at every stage of serving their sentence and regardless of the time they have already spent in prison, inmates want to maintain and nourish the hope that they will one day be free. Of course they adapt to prison life and even become ‘good prisoners’, yet one cannot say unequivocally that prisonisation kills their desire to live beyond the prison walls. Further, I present four important factors related to prisonisation:• Time – when serving an unlimited sentence it is extremely important to be active in prison. It is also interesting how inmates change with the passage of time. • Prison subculture – being part of a subculture is supposed to be a factor that increases prisonisation, but it turned out that the interviewees were not interested in being part of such a group. • The Prison Service and the inmate – the interviewees receive positive assessments and are regularly rewarded by their supervisors. Meanwhile, in the interviews the inmates said that there was no point resisting the Prison Service and that they saw benefits to maintaining good relations with staff.• Contacts with the outside world – the inmates maintain contacts with family through every possible channel – by phone, via visits or letters. Family is important for most of them. Sometimes they also have contacts with new acquaintances from outside the prison. There is no doubt that all of the inmates in the studied group of 15 are ‘prisonised’ in some way. They have adapted to the daily prison schedule and learned the rules. What is important, it is not possible to pigeonhole them depending on the length of their sentence. We would do well to recall Clemmer’s position that the process of prisonisation (and its consequences) depend first and foremost on an individual’s personality. It is therefore extremely important to consider every case in its individuality when reviewing parole applications.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2017, XXXIX; 231-248
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na krawędzi więziennej egzystencji – skazani „cwaniacy” w soczewce podkulturowego spojrzenia
On the Edge of Prison Existence – Convicted “Dodgers” in the Lens of the Subcultural Look
Autorzy:
Przybyliński, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371578.pdf
Data publikacji:
2016-12-13
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
zakład karny
podkultura więzienna
osadzeni „cwaniacy”
prison
prison subculture
“dodger” prisoners
Opis:
The article deals with the prison subculture as a side and destructive phenomenon, which has been observed in our domestic penal institutions for years. Given the background of the traditional categorization of prisoners (“elite”, “non-elite”, “victims”), the article presents the image of prisoners called “dodgers” who – as there are not many of them – exist on the edge of a subculture world, making attempts to become a part of the present and significantly modified in recent years subculture structures, which are based mainly on financial relationships.
Artykuł traktuje o podkulturze więziennej jako pokątnym i destrukcyjnym zjawisku, które od wielu już lat notowane jest w rodzimych jednostkach penitencjarnych. Na tle tradycyjnie pojmowanego nieformalnego podziału więźniów („grypsujący”, „niegrypsujący”, „poszkodowany”) zaprezentowano obraz skazanych „cwaniaków”, którzy z racji swojej niewielkiej liczebności egzystują na krawędzi podkulturowego świata, czyniąc próby wkomponowania się w teraźniejsze i znacznie zmodyfikowane w ostatnich latach struktury podkulturowe, oparte przede wszystkim na finansowych zależnościach.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2016, 11; 39-50
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poplecznicy, wspólnicy i kompani. Funkcje koalicji międzyosobowych zawieranych przez recydywistów w więzieniu
Supporters, Accomplices and Companions: Functions of Interpersonal Coalitions Concluded by Habitual Offenders in Prison
Autorzy:
Szczepanik, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448853.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
recydywiści
więzienie
eksponowanie męskości
podkultura więzienna
relacje międzyosobowe
habitual offenders
prison
masculine performances
inmate subcultures
relationships
Opis:
Celem artykułu jest prezentacja rodzajów koalicji międzyosobowych, jakie zawierają skazani mężczyźni oraz analiza funkcji, jakie pełnią dla nich poszczególne typy sojuszy w więzieniu. Przedmiotem badań są doświadczenia biograficzne recydywistów obejmujące relacje, w jakie wchodzili ze współosadzonymi podczas odbywania kary pozbawienia wolności. Materiał empiryczny stanowiły zapisy wywiadów autobiograficznych. Przyjęcie perspektywy poznania wykraczającej poza indywidualne biografie jednostek i umożliwiającej odkrywanie ogólnych wzorów i mechanizmów kształtujących sens działania recydywistów w warunkach więzienia umożliwiły procedury metodologii teorii ugruntowanej. Teoretyczne ramy analizy wyznaczało podejście dramaturgiczne Ervinga Goffmana. Badania wykazały, że w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności recydywiści zawiązują trzy typy sojuszy i każdy z nich pełni inną funkcję. Poplecznik odgrywa ważną rolę w okresie pierwszych doświadczeń więziennych. Wspólnik pomaga podtrzymywać oraz wzmacniać pożądaną pozycję społeczną w grupie, natomiast kompan sprzyja zmniejszaniu dolegliwości związanych z izolacją więzienną.
The aim of the article is to present types of interpersonal coalitions that convicted men conclude and a functional analysis of the particular types of alliances in prison. The subject of the research is a biographical examinations of habitual offenders, including the relationships in which they enter into with other inmates during their imprisonment. The empirical material were the records of autobiographical narrative interviews. The adoption a perspective of cognition that goes beyond the individual biographies of individuals and enables to discover the general formulas and mechanisms shaping the sense of acting of the recidivists in prison conditions was possible thanks to the methodology of the grounded theory. The theoretical framework of the analysis was determined by the dramaturgical approach of Erving Goffman. Studies have shown that during imprisonment, recidivists set up three types of alliances and each of them performs a different function. The supporter plays an important role during the first prison experience. The accomplice helps to sustain and strengthen the desired social position in the group, while the companion helps to reduce the problems associated with prison isolation.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 1; 129-158
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kultura i (pod)kultura więzienna w mediach tradycyjnych i elektronicznych
Prison culture and (sub)culture in traditional and electronic media
Autorzy:
Kalaman, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1109216.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
kara pozbawienia wolności
kultura więzienna
podkultura więzienna
media elektroniczne
imprisonment
prison’s culture
prison’s subculture
electronic media
Opis:
The prison community is a carrier of social culture, similarly to other communities, social strata and groups. As every single community, it consists of people with various cultural needs and levels of sensibility. The period of imprisonment is often not only the time of reflection on one's self, one’s past and present existence, but also a time of rebellion against one’s current situation and all the accompanying limitations. Imprisonment is also involves a lot of free time to manage. For some, it constitutes an opportunity to cultivate their hobbies or look for their undiscovered talents. However, prison culture is also a product of criminal subculture. The author attempts to show the complexity of the issues of prison culture and subculture as well as discussing its coverage both in traditional sources and in the electronic media.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2018, 4, 29; 57-81
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagrożenie bezpieczeństwa osadzonych w przestrzeni izolacji więziennej
Autorzy:
Snopek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614347.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
penal institution
penal subculture
injured prisoners
victim
sense of security
zakład karny
podkultura więzienna
skazani poszkodowani
ofiara
poczucie bezpieczeństwa
Opis:
The phenomenon of informal degradation still occurs, despite many systemic and penitentiary transformations. Moreover, the injured prisoners (degenerated) represent a particular group among people serving a prison sentence. Their indication arouses from both: who they are (characteristics) and their treatment by the general felonious population. The article describes the results of author’s research on the functioning of victims in Polish prisons, with particular emphasis on (the sense of) security. Hence, the essential was to investigate the factors which determine the above-mentioned feeling that is: causes of prison degradation, as well as interpersonal relations that occur between protected and other prisoners, and how the injured prisoners behave among themselves within one unit. The analysis of these conditions was the basis for the recognition of degenerated prisoner’s personal feelings in the sense of security. As a result, the research was aimed at illustrating the rehabilitation possibilities of people degraded in the prison environment. The articulation of the injured prisoner’s situation, which is not desirable (mostly because of violence danger), aims to develop more effective methods of working with such prisoners.
Pomimo wielu przeobrażeń systemowych i penitencjarnych zjawisko nieformalnej degradacji nadal występuje, a skazani poszkodowani (zdegradowani) reprezentują specyficzną grupę osób odbywających karę pozbawienia wolności. Ich specyfika wynika zarówno z tego, kim są (cech osobowości), jak i z traktowania ich przez ogół kryminalnej populacji. W artykule opisano wyniki autorskich badań na temat funkcjonowania poszkodowanych w polskich więzieniach ze szczególnym uwzględnieniem (poczucia) bezpieczeństwa. Istotne było zbadanie czynników, które owo poczucie determinują, czyli: przyczyn degradacji więziennej; relacji interpersonalnych, jakie zachodzą pomiędzy chronionymi a pozostałymi więźniami (grypsującymi i niegrypsującymi); zachowania poszkodowanych przebywających w obrębie jednego oddziału. Analiza tych czynników była podstawą do poznania osobistych odczuć zdegradowanych w zakresie poczucia bezpieczeństwa. W rezultacie badania zmierzały do zobrazowania możliwości resocjalizacyjnych osób zdegradowanych w środowisku więziennym. Przeanalizowanie sytuacji poszkodowanych, która nie jest pożądana (głównie ze względu na zagrożenie przemocą), miało na celu wypracowanie skuteczniejszych metod pracy z osobami zdegradowanymi.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2019, 32, 3
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Auto- i alloagresywne zachowania i postawy występujące wśród więźniów oraz sposoby zapobiegania im
Auto- and allo-aggressive behaviours and attitudes of inmates, and ways to prevent them
Autorzy:
Kędzierski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498525.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Małopolska Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Tarnowie
Tematy:
agresja więźniów
podkultura więzienna
degradacja podkulturowa
funkcje gwary więziennej
prizonizacja
patologiczna humanizacja
resocjalizacja
inmates aggression
prison subculture
demotion in subculture
functions of cant
prisonization
pathological humanisation
rehabilitation
Opis:
W więzieniach, jako instytucjach totalnych, na niewielkiej przestrzeni skumulowani są osobnicy wykazujący głębokie deficyty w sferze emocjonalno-moralnej i często patologiczną osobowość. Ograniczenie przestrzeni indywidualnej, prowadzące do naruszenia ich psychicznej i fizycznej terytorialności, pozostawanie pod nadzorem funkcjonariuszy oraz deprywacje potrzeb powodują dalszą frustrację więźniów, a ta z kolei prowadzi do auto- i alloagresji, nasilenia postaw destrukcyjnych, często uwarunkowanych istnieniem podkultury więziennej. W ostatnich latach obserwuje się spadek liczby samouszkodzeń dokonywanych przez skazanych oraz wzrost liczby postaw agresywnych w stosunku do funkcjonariuszy. Niewątpliwie ma na to wpływ liberalna i permisywna polityka stosowana wobec więźniów, objawiająca się licznymi ustępstwami, aby za wszelką cenę utrzymać spokój w więzieniach i zmniejszyć liczbę skarg osadzonych. Takie postępowanie jest patologiczną humanizacją, która nie ma nic wspólnego z resocjalizacją. Stworzenie więziennej, kastowej stratyfikacji społecznej oraz wzrost znaczenia magii językowej i tabuistycznych norm było reakcją na represyjność powojennego systemu penitencjarnego. Im bardziej represyjnie traktowano grypsujących, tym bardziej szykanowali oni i poniżali obcych, ściślej obwarowując tajemnymi zasadami tworzony przez siebie świat. Zmiany zaistniałe po przełomie społeczno-ustrojowym w 1989 roku spowodowały liberalizację i humanizację warunków odbywania kary. W związku z tym radykalizm oraz dogmatyzm norm podkulturowych ulegał złagodzeniu. Zdecydowanie zmalała liczba zbiorowych głodówek jako formy protestu, gwałtów homoseksualnych jako formy podkulturowej degradacji, z zachowań autodestruktywnych oraz znaczenie funkcji rytualno-magicznej gwary więziennej.
Being total institutions, prisons gather individuals with deep deficits in moral and emotional spheres and of pathological personality in a constrained space. Limiting of personal space that leads to violation of their psychological and physical independence, being under supervision and depravation of needs cause further frustration, which in turn leads to auto- and allo-aggression, and intensification of destructive behaviours that are often conditioned by the existence of the prison subculture. Recent years have shown a decrease in the number of self-damage acts performed by inmates and an increase in the number of aggressive behaviours towards prison officers. The situation is aggravated by the liberal and permissive policy allowing concessions in order to maintain peace in prisons and reduce the number of complaints issued by inmates. Such an attitude can be deemed pathological humanization that has nothing in common with rehabilitation. Creation of caste stratification in prisons and increase in significance of language magic and taboo norms were a reaction to repressions in the post-World War II penitentiary system. Repressed members of the prison subculture started harassing aliens more, and surrounded their self-made world with impassable barriers. The changes that occurred after social and structural changes in 1989 caused liberalization and humanization of the conditions in which inmates serve prison sentences. Consequently, radicalism and dogmatism of subcultural norms underwent softening. There was a decrease in the number of mass hunger strikes, homosexual rapes and self-destructive behaviours. There was a loss of significance of the function of ritual-magical cant.
Źródło:
Problemy Współczesnej Pedagogiki; 2015, 1, 1; 41-55
2450-8101
Pojawia się w:
Problemy Współczesnej Pedagogiki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa moda, nowe trendy - współczesne oblicze tatuaży w więziennej twórczości
New Fashion, New Trends - the Modern Aspect of Tattoos in Prison Creativity
Autorzy:
Snopek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371590.pdf
Data publikacji:
2015-07-28
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
tatuaż więzienny
podkultura więzienna
przyczyny zdobienia ciała
symbolika i funkcje tatuaży
więzienny artysta
moda w więzieniu
the prison’s tattoo
the prison’s subculture
the reasons for bodies decorating
the symbolism and functions of tattoos
the prison’s artist
the fashion in prisons
Opis:
Artykuł dotyczy zjawiska tatuażu więziennego. Można uznać, iż współczesny tatuaż wolnościowy w Polsce przechodzi swój „rozkwit”, co zostało zapoczątkowane od 1989 roku, a od nowego tysiąclecia zaczął być on traktowany jako sztuka na najwyższym poziomie artystycznym. W konsekwencji tego, również i tatuaż więzienny zaczął ewoluować. W myśl koncepcji transmisyjnej, skazani wszelkie wzorce przenoszą z wolności do środowiska więziennego i tam dostosowują je do panujących warunków. Dlatego też, poruszone problemy oscylują zarówno wokół tradycyjnej symboliki tatuaży więziennych, jak również ich współczesnego „oblicza”. W artykule opisany został także rys historyczny oraz znaczenie więziennego tatuatora, którego pozycja – ze względu na zainteresowanie wśród więźniów tatuażem estetycznym – znacznie wzrosła.
The article is concerning the phenomenon of the prison’s tattoo. It is possible to recognize that the modern freedom tattoo in Poland is going through his “growth” what was initiated since 1989, and for the new millennium he started being treated as arts at the highest artistic level. In consequence of above-mentioned, the prison’s tattoo started evolving also. In through of the transmission concept, prisoners are moving all patterns from the freedom to the prison environment and there they are adapting them to the prevailing conditions. Therefore, broaching problems are oscillating around of the traditional symbolism of prison’s tattoos and them modern “faces”, too. In the article was described the histories adumbration, as well as meaning of prisoner who doing tattoos in penal institutions, who’s position – considering of the interest of aesthetic tattoo among prisoners – is appreciably grew.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2015, 9; 69-95
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies