Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "photographic portrait" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Jacka Praśkiewicza portret fotograficzny o. Benignusa Wanata, karmelity bosego, z głową Chrystusa w tle
A photographic portrait of Father Benignus Wanat, discalced Carmelite, with Christ’s head Ecce Homo in the background
Autorzy:
Platowska-Sapetowa, Inga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560578.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Benignus Józef Wanat
Opis:
Wspomnienie o Ojcu Benignusie Józefie Wanacie OCD, oparte jest tu o fotografię portretową wysokiej klasy artystycznej, dzieło anonimowe w momencie przypadkowego odnalezienia na facebooku, po Jego pogrzebie w dniu 11 kwietnia 2013 roku. Opracowanie ustala osobę autora, którym jest Jacek Praśkiewicz, fotografik z Kielc. Ponadto praca zawiera analizę opisową dzieła sztuki w kilku aspektach: psychofizyczny opis portretowanej postaci, sposób jej ustawienia i oświetlenia, opis jej uroczystego kostiumu zawierającego elementy symboliczne. Ustalona zostaje okoliczność powstania dzieła, którą jest uroczystość jubileuszowa z dnia 10.12.2008 roku. Podkreślony jest szczególnie ważny czynnik ekspresji: związek portretowanej postaci z tłem portretu, w którym wykorzystano fragmentaryczny wizerunek Chrystusa Ecce Homo, nieznanego autorstwa. Ten ostatni aspekt opisu dzieła ma szczególną wagę, gdyż ukazuje przy pomocy faktów z życiorysu Ojca Benignusa popartych wypowiedziami świadków, Jego postawę naśladowczą w stosunku do Chrystusa, Boga-Człowieka cierpiącego w pokornym milczeniu i niosącego pomoc braciom aż do ofiary ze swego życia.
This photographic memory of the late Father Benignus Józef Wanat OCD is based upon a high quality photo, anonymously posted and found accidentally on Facebook on 11 April 2013 after his funeral. Investigations established that the photographer, Jacek Praśkiewicz, is a photographer from Kielce. Additionally, the work includes a descriptive analysis of various aspects of several works of art: a psycho-physical description of the character portrayed its settings and lighting, a description of the ceremonial costume used and its symbolic elements. It has been established that the photo was taken at a celebration of an anniversary held on 12 December 2008. What is crucial to emphasise is this: the relationship of the portrayed person (Fr Benignus Józef Wanat OCD) with the portrait’s background, which uses a fragmented image of Christ Ecce Homo, which is of unknown provenance. This latter aspect included a description of the work which is very important, because it shows the supporting facts taken from the biography of Father Benignus, corroborated by the statements of witnesses, of his imitative attitude to Christ, in relation to God-Man suffering in humble silence and bringing aid to his fellow human even to the extent of the sacrifice of his life. [Translatio by Fr E. Wanat SDS]
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 35-46
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W prześwitach światłocieni
Between shadow and light
Autorzy:
Kosicka-Pajewska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954119.pdf
Data publikacji:
2021-11-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Witkacy
shadow images
portrait
landscape
photographic portrait
photographic landscape
shadow illusion
shadows of characters
theater shadows
film shadows
shadow projections
shadow colors
shadow transformations
obrazy cienia
portret malarski
pejzaż malarski
portret fotograficzny
pejzaż fotograficzny
iluzja cienia
cienie postaci
cienie teatralne
cienie filmowe
projekcje cienia
barwy cienia
transformacje cienia
Opis:
Książka Ewy Szkudlarek Portrety cieni Witkacego jest nowatorskim spojrzeniem na twórczość Stanisława Ignacego Witkiewicza. Autorka przedstawiła wizualne i metaforyczne aspekty cieni, poddając analizie wszystkie dziedziny twórczości artysty, dotąd niedostrzeżone przez innych badaczy. Cień jest tym czynnikiem, który łączy i różnicuje całą twórczość zakopiańskiego artysty. Wieloaspektowość cienia w ujęciu kulturowym, psychologicznym, psychoanalitycznym, egzystencjalnym spaja twórczość Witkacego. Cień pełni funkcję metafory ludzkiej kondycji, jej kruchości i ostateczności.
Ewa Szkudlarek’s book Portrety cieni Witkacego [Witkacy’s shadow portraits] is an innovative look at the work of Stanisław Ignacy Witkiewicz. The author discusses the visual and the metaphorical aspects of shadows by analyzing the artist’s oeuvre across different media. This has not been done so far. The shadow connects and differentiates the works of Witkacy. The multi-faceted nature of the shadow in the context of culture, psychology, psychoanalysis, and existentialism unites Witkacy’s work. The shadow acts as a metaphor for the human condition, human vulnerability and mortality.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 24; 252-261
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Portretować znaczy spotykać»: Performatywność fotograficznych autoportretów Lene Marie Fossen
«To Portray Is to Meet»: The Performativity of Lene Marie Fossen’s Photographic Self-Portraits
Autorzy:
Pawlak, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432249.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Lene Marie Fossen
fotograficzny autoportret
performatywność indeksu
performatywność reprezentacji
podmiot autologiczny
społeczeństwo genealogiczne
photographic self-portrait
performative index
performativity of representation
autological subject
genealogical society
Opis:
Artykuł dotyczy twórczości norweskiej fotografki Lene Marie Fossen (1986–2019) i poświęconego jej filmu dokumentalnego Autoportret (2020, reż. Margareth Olin, Katja Høgset i Espen Wallin). W próbie współmyślenia z fotograficznymi autoportretami artystki, która chorowała na anoreksję o ciężkim przebiegu, autor sięga po metodologie performatyczne, przede wszystkim teorie performatywności indeksu (Margaret Olin) i reprezentacji (Peggy Phelan). Inspirację zaproponowanego w artykule opisu praktyki artystycznej Fossen stanowią kategorie imaginariów autologicznych, obejmujących dyskursy wolności indywidualnej, i genealogicznych, obejmujących dyskursy społecznych ograniczeń (Elizabeth A. Povinelli). Autor interpretuje zdjęcia norweskiej fotografki jako efekty jej eksperymentów z własną cielesnością w punkcie przecięcia i wzajemnego podważania się tych imaginariów. Fotograficzne (re)prezentacje nie odpowiadają na pytanie, kim jest bądź nie jest rzeczywista Fossen, lecz są wypróbowywaniem siły wyobraźni artystki i odbiorców jej sztuki. Autor stawia tezę, że medium fotografii dało Fossen możliwość balansowania na granicy oznaczoności i nieoznaczoności, i dostrzega w tym emancypacyjny potencjał jej fotograficznych autoportretów.
This article discusses the work of the Norwegian photographer Lene Marie Fossen (1986–2019) and a documentary film about her: Self-Portrait (2020, dir. Margareth Olin, Katja Høgset, and Espen Wallin). In an attempt to co-think with photographic self-portraits of the artist, who suffered from severe anorexia, the author draws on methodologies of performance studies, especially the theories of performative index (Margaret Olin) and representation (Peggy Phelan). The proposed description of Fossen’s artistic practice has been inspired by categories of autological imaginaries, encompassing discourses of individual freedom, and genealogical imaginaries, encompassing discourses of social constraints (Elizabeth A. Povinelli). The author interprets Fossen’s photographs as results of her experiments with her own corporeality at a point where these imaginaries intersect and undermine each other. The photographic (re)presentations do not answer the question of who the real Fossen is or is not, but rather test the power of the artist’s and her audiences’ imagination. Arguing that the medium of photography gave Fossen the ability to balance the border between the marked and the umarked, the author sees this as the source of the emancipatory potential of her photographic self-portraits.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 4; 51-68
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fototeksty studentów pedagogiki jako pretekst do refleksji i konstruowania autoportretów fotograficznych
Student’s photo-texts as a pretext for reflection and constructing photographic self-portraits
Autorzy:
Gliniecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2079857.pdf
Data publikacji:
2022-05-01
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
photo-texts
self portrait
self presentation
identity
self reflection
fototeksty
autoprezentacja
tożsamość
autorefleksja
Opis:
Fotografia – jako medium wizualne – staje się ważnym narzędziem autoekspresji oraz konstruowania tożsamości, co stwarza okazję do pogłębiania samoświadomości młodych ludzi. Artykuł prezentuje wyniki wizualnych badań jakościowych z udziałem studentów pedagogiki. W ramach projektu badawczego zastosowano technikę autofotografii, polegającą na samodzielnym wytwarzaniu materiałów wizualnych przez uczestników badań. Celem badań było poznanie możliwości, jakie stwarza fotografia w zakresie kreowania własnego wizerunku oraz zgłębienie wiedzy na temat tego, czy może stać się elementem budowania postawy refleksyjności w kontekście postrzegania samego siebie. W części badawczej przedstawiono wybrane autoprezentacje studentów w postaci autoportretów fotograficznych. W toku analizy wyróżniono także określone kategorie fototekstów ze względu na charakteryzujące je cechy (refleksyjne, mozaikowe, autokreacyjne).
Photography – as a visual medium – becomes an important tool for self-expression and identity con-struction, which creates an opportunity to deepen the self-awareness of young people. The article presents the results of visual qualitative research with the participation of students of pedagogy. As part of the research project, the autophotography technique was used, consisting in the independent production of visual materials by research participants. The aim of the research was to learn about the possibilities that photography creates in terms of creating one's own image and to broaden the knowledge of whether it can become an element of building an attitude of reflectivity in the context of self-perception. The research part presents selected self-presentations of students in the form of photographic self-portraits. In the course of the analysis, certain categories of photo texts were also distinguished according to their characteristic features (reflective, mosaic, self-creative).
Źródło:
Colloquium; 2022, 14, 1; 81-96
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza fotograficznego medium w cyklu autoportretów Pawła Żaka pt. Bliski znajomy
The analysis of the photographic medium in a series of self-portraits entitled “A Close Acquaintance” by Paweł Żak
Autorzy:
Mazela, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459936.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Paweł Żak
fotografia
autoportret
Lustro
antropologia wizualna
photography
self-portrait
mirror
visual anthropology
Opis:
Celem artykułu jest analiza cyklu fotografi i Pawła Żaka pt. Bliski znajomy, a dzięki temu odkrycie również istoty fotografii i jako fenomenu kulturowego. P. Żak jest artystą, któremu dokumentalizm fotografi i nie wystarcza, używa więc metafory zwierciadła do ukazania gry, jaka toczy się między osobą i jej lustrzanym odbiciem, a także między poszczególnymi zdjęciami. Cały cykl z 2004 r. stanowi metaforę wewnętrznego dialogu człowieka z samym sobą, opowieść o ludziach w ogóle, a także o artyście i jego narzędziu – fotografii.
The aim of this article is commentary on Paweł Żak’s photographic series entitled A Close Acquaintance and, through this, to reveal the essence of photography as a cultural phenomenon. Paweł Żak is an artist, for whom the documentary character of photography is not sufficient. He uses the mirror as a a metaphor to show the game between the person and his mirrored image, as in the case of photographs. All series constitute a parable of an internal dialogue of the human with himself. They constitute a story about both a man in general, and about the artist and his tool, photography.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2014, 4; 633-638
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies