Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "personalistic principle" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Personalistyczna zasada wychowania w Itinerarium mentis in Deum św. Bonawentury
The personalistic principle of education in Itinerarium Mentis in Deum by Saint Bonaventure
Autorzy:
Śliwskiiń, Piotr Jordan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571573.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Itinerarium mentis in Deum
personalizm
formacja
personalism
formation
Opis:
Itinerarium mentis in Deum to dziełko świętego Bonawentury napisane jako podręcznik dla formacji franciszkanów. Jej zasadniczym rysem jest naśladowanie świętego Franciszka z Asyżu. Bonawentura medytując życie Biedaczyny, proponuje formy jego naśladowania. Posługuje się przy tym językiem filozoficzno-teologicznym, a co za tym idzie dokonuje ciekawej interpretacji życia i osoby Świętego z Asyżu. Artykuł analizuje bliżej: proponowaną koncepcję hierarchii wiedzy oraz proponowany sposób medytacji jako dwa ciekawe przykłady takiej personalistycznie zorientowanej formacji.
Saint Bonaventure’s Itinerarium mentis in Deum is written as a textbook on the formation of Franciscans, its basic tenet being imitation of Saint Francis of Assisi. Pondering over Francis’ life, Bonaventure, using the language of philosophy and theology, suggests forms of imitating the saint and thus offers an interesting interpretation of Francis and his life. The paper focuses on the suggested concept of a hierarchy of knowledge and the suggested method of meditating as two valuable examples of that personalistic formation.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 2(56); 27-35
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antropologiczne implikacje sztucznej prokreacji
Anthropological Implications of Artificial Procreation
Autorzy:
Wróbel, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040598.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prokreacja
sztuczna prokreacja
FIVET
in vitro
antropologia
zasada personalistyczna
procreation
artificial procreation
in vitro fertilization
anthropology
personalistic principle
Opis:
Problematykę sztucznej prokreacji można analizować z różnych punktów widzenia. Dominują analizy z punktu widzenia prawnego, społecznego, sytuacji dziecka w związkach jednopłciowych oraz z punktu widzenia konsekwencji zdrowotnych dziecka i matki. Bardzo ważny jest wymiar antropologiczny, gdyż uwzględnia on sztuczną inseminację oraz możliwe w przyszłości sytuacje, gdyby ulepszone techniki umożliwiły odejście od budzących sprzeciw okoliczności i następstw ich stosowania. Wymiar antropologiczny dominuje we wszystkich dokumentach Magisterium Kościoła, w których zostaje omówiona problematyka sztucznej prokreacji. W tym wymiarze dają się wyróżnić dwa aspekty. Pierwszy ocenia ingerencje techniczne w prokreację z perspektywy ludzkiej płciowości współkonstytuującej ludzką osobę oraz płodności jako owocu i znaku małżeńskiej miłości. Akt prokreacji, na miarę godności małżonków i ich dziecka, nie może ograniczać się wyłącznie do jednego wymiaru: czy to wyłącznie duchowego, czy też wyłącznie cielesnego, a tym samym nie może być odłączony od osobowego, duchowo-cielesnego zjednoczenia między rodzicami. Tymczasem w sztucznej prokreacji dochodzi do rozerwania tego „oznaczenia jedności i oznaczenia rodzicielstwa”. Drugi aspekt ma na uwadze zasadę personalistyczną, która zabrania traktować osobę jako przedmiot lub jako środek do celu; nakazuje natomiast traktować ją jako wartość samą w sobie i cel sam w sobie. Zasada ta orientuje również ludzką prokreację. W żadnym momencie zaistnienia dziecka rodzice nie mają prawa do traktowania go jako „przedmiotu”−„środka” zaspokajającego ich pragnienie lub też pozwalającego im zrealizować ich cele. Analogicznie specjaliści, stosujący procedurę sztucznego zapłodnienia, nie mają prawa decydować o życiu dziecka, gdyż w ten sposób czynią siebie jego „panami”, uzurpują sobie prawo do decydowania o nim, o jego narodzeniu, o jego życiu lub o jego śmierci. Staje się to w szczególny sposób widoczne w przypadku kriokonserwacji ludzkich embrionów. Takiej relacji nie dopuszcza osobowa godność dziecka.
The issue of artificial procreation may be analyzed from a variety of points of view. Analyses made from the legal and social points of view, from the point of view of the situation of the child in same-sex relations and from the point of view of the consequences for the health of the child and the mother are the dominant ones. The anthropological dimension is very important, since it takes into consideration artificial insemination and situations that are possible in the future if improved techniques make it possible to depart from the circumstances that may be objectable and from the consequences of their use. The anthropological dimension dominates in all the documents issued by the Magisterium in which the issue of artificial procreation is discussed. In this dimension two aspects may be distinguished. The first one assesses the technical interferences with procreation from the perspectives of human sexuality co-constituting the human person and of fertility as the fruit and the sign of marital love. The act of procreation that is adequate to the spouses’ dignity may not be limited to one dimension only: either exclusively the spiritual, or exclusively the carnal one; and hence it may not be separated from the personal, spiritual-carnal unification of the parents. However, in artificial procreation this „determination of unity and determination of parenthood” is broken off. The other aspect is concerned with the personalistic principle that forbids treating a person as an object or as a means to reach an aim; it orders treating it as a value in itself and an aim in itself. This principle also directs human procreation. At no moment of the existence of the child may the parents treat it as an „object”−„means” satisfying their desire or allowing them to achieve their aims. In the same way the specialists following the procedure of artificial insemination do not have the right to make decisions about the child’s life, for in this way they make themselves „lords” of the child; they usurp the right to make the decisions about the child, its birth, its life or death. This is especially well seen in the case of cryoconservation of human embryos. Such a relation is not permitted by the child's personal dignity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 3; 77-100
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada decentralizacji administracji publicznej w świetle personalistycznej koncepcji administracji publicznej i prawa administracyjnego
The Principle of the Decentralisation of Public Administration in the Light of the Personalistic Concept of Public Administration and Administrative Law
Autorzy:
Fundowicz, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040401.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Jednym z najbardziej ożywiających kierunków, a zarazem dobrze tłumaczących problem decentralizacji są koncepcje personalistyczne, w swej prawnej treści nawiązujące przede wszystkim do tez Emmanuela Mouniera i Jacques’a Maritaina. Personalistyczna koncepcja administracji publicznej i prawa administracyjnego w nowy sposób rozświetla zagadnienie decentralizacji publicznej. Dostrzegając człowieka jako osobę, z całym jego bogactwem bytowym, podkreśla jego autonomię, ale też i wspólnotowość. Jednostkowość człowieka jest funkcją materii i dlatego nie wyodrębnia go w stosunku do grupy społecznej, ale podporządkowuje tej grupie na wzór podporządkowania komórki biologicznej całemu organizmowi. Natomiast człowiek jako osoba góruje nad społecznością i ta powinna być jemu przyporządkowana. Dlatego też ostateczną granicą każdej myśli centralistycznej jest osoba ludzka. Nie można jednak wpadać w niebezpieczeństwo indywidualizmu. Bez wspólnoty nie ma bowiem człowieka. Człowiek nie potrzebuje jakiegokolwiek społeczeństwa, ale właśnie wspólnoty – ludzi powiązanych szczególnymi więzami. Tylko w takim środowisku może być osobą.
One of the most refreshing directions, and at the same time explaining the issue of decentralisation well, are the personalistic concepts, which in their legal content refer above all to the theses of Emmanuel Mounier and Jacques Maritain. The basic problem is the answer to the question of who a human person is, which will also affect the uderstanding of his relationship with the local community.  The personalistic conception of public administration and administrative law illuminates the issue of public decentralisation in a new way. Perceiving a human being as a person, with all his or her existential richness, it emphasises his or her autonomy, but also communality. The ultimate limit of any centralist thought is the human person. However, one must not fall into the danger of individualism. For without community there is no human being. Humans need a community – people linked by special bonds. Only in such an environment can they be persons..
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 3; 7-19
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies