Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "peroksydacja" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-20 z 20
    Tytuł:
    Peroksydacja lipidów w mieszaninach do żywienia pozajelitowego - czynniki pro- i antyoksydacyjne oraz ich znaczenie kliniczne.
    Lipid peroxidation in parenteral nutrition admixtures - prooxidative and antioxidative factors, as well as their clinical significance
    Autorzy:
    Brniak, Witold
    Jachowicz, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/762661.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
    Tematy:
    neonatologia
    fototerapia
    peroksydacja
    żywienia pozajelitowe
    worki wielowarstwowe
    emulsja tłuszczowa
    ochrona przed światłem
    Lipid emulsion
    phototherapy
    Neonatology
    parenteral nutrition
    peroxidation
    multilayer bags
    light protection
    Opis:
    Parenteral nutrition (PN) is a therapy used for over 50 years in a wide variety of clinical conditions in which oral or enteral feeding is impossible, insufficient or contraindicated. Due to the complex nature of the admixtures composition, they should always be prepared under the supervision of a trained pharmacist in a properly equipped parenteral nutrition unit of hospital pharmacy. PN is a high-alert medication, which means that it can place patients at risk for significant harm when used in error, and even small errors can cause serious outcomes, including death. Parenteral nutrition admixtures contain dozens of active substances and excipients, and their preparation is associated with a high risk of interactions and instabilities. Despite many years of research, the role of individual factors affecting the stability of the mixture is still not fully understood. The major risk includes precipitation of calcium phosphate, aggregation of lipid emulsion droplets, and separation of its phases. Also many chemical reactions can take place during storage and administration. They can be affected by the storage temperature and time, composition of the admixture, particularly the type of lipid emulsion, addition of trace elements, and vitamins. What is more, the exposure to oxygen and light can cause formation of peroxides and other degradation products that can be harmful for the patients, particularly neonates, because their limited antioxidant reserves. Numerous in vitro an in vivo studies described many different methods of limiting peroxidation process in parenteral nutrition admixtures, including protection from light by covering admixture bag or syringe with polymer foil, as well as using dark color tubing to deliver PN. It was showed that peroxidation process can be also limited by using multilayer bags, impermeable to oxygen. In most studies, addition of multivitamins to admixture has protective effect on lipids, due to antioxidative properties of ascorbic acid and tocopherols, but in some studies the effect was opposite. It was caused by the reaction of light-induced riboflavin with ascorbates, thus the light protection seems to have the major importance. The aim of this review is to present available data on factors stimulating and inhibiting the process of peroxidation in parenteral nutrition admixtures, their importance for the health of nutritionally treated patients, as well as to describe the current guidelines on proper methods of protection of admixtures from peroxidation process.
    Żywienie pozajelitowe jest terapią stosowaną od ponad 50 lat w wielu różnych sytuacjach klinicznych, w których podaż pokarmu drogą doustną lub dojelitowo jest niemożliwa, niewystarczająca lub przeciwskazana. Bezpieczeństwo leczenia żywieniowego zależne jest od wielu czynników, a złożoność składu mieszaniny powoduje, że powinno być zawsze sporządzane pod nadzorem wyszkolonego farmaceuty w odpowiednio wyposażonej pracowni żywienia pozajelitowego. Pomimo wieloletnich badań, rola poszczególnych czynników wpływających na stabilność mieszaniny pozostaje nadal nie do końca poznana. Najistotniejsze z nich, poza samym składem mieszaniny, to dodatek pierwiastków śladowych, witamin, temperatura i okres przechowywania, narażenie na tlen i promieniowanie świetlne. Ich rola może być szczególnie istotna w przypadku mieszanin przeznaczonych dla pacjentów neonatologicznych, bowiem wrażliwość noworodków na produkty peroksydacji jest znacznie większa niż w przypadku dorosłych. Celem pracy jest przedstawienie dostępnych danych dotyczących czynników stymulujących oraz hamujących proces peroksydacji w mieszaninach do żywienia pozajelitowego, ich znaczenia dla zdrowia pacjentów leczonych żywieniowo, a także opis aktualnych wytycznych na temat środków zabezpieczających mieszaniny przed peroksydacją.
    Źródło:
    Farmacja Polska; 2019, 75, 11; 638-647
    0014-8261
    2544-8552
    Pojawia się w:
    Farmacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peroksydacja lipidów płytek krwi świni stymulowana działaniem cis- i transplatyn
    Stimulatory effects of cis- and transplatin on the lipid peroxidation in pig blood platelets
    Autorzy:
    Wachowicz, Barbara
    Olas, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945015.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    The effects of cisplatin (cisdiamminedichloroplatinum II) at the concentration of 20 µM and transplatin (transdiamminedichloroplatinum II) at the concentrations of 20 µM and 200 and transplatin at the concentration of 200 µM were found to cause a significant increase of thiobarbituric add reactive substances (TBARS). We have demonstrated, that cisplatin - induced platelet lipid peroxidation was enhanced by hypertermia and the presence of plasma had no protective effect on dsplatin or transplatin - stimulated TBARS generation in pig blood platelets. The extracellular GSH (1 mM) protects against dsplatin - induced lipid peroxidation in blood platelets measured as TBARS.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica; 1996, 11
    0208-614X
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peroksydacja lipidów oraz komórkowe układy antyoksydacyjne w organizmie poddanym ograniczonej aktywności ruchowej
    Autorzy:
    Buczyński, Andrzej.
    Kowalski, Wojciech.
    Pietras, Ryszard.
    Powiązania:
    Przegląd Wojskowo-Medyczny 1999, z. 1, s. 24-31
    Data publikacji:
    1999
    Tematy:
    Wojskowa Akademia Medyczna, Łódź badania naukowe
    Akademie wojskowe badania naukowe Polska
    Medycyna wojskowa badania naukowe
    Lipidy
    Opis:
    Rys.; Tytuł także w jęz. angielskim; Bibliogr.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ zastosowania seleninu sodu w eksperymentalnym modelu zatrucia glifosatem
    The effect of sodium selenite treatment in an experimental model of acute glyphosphate poisoning
    Autorzy:
    Oliynyk, O.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2048939.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    lipid peroxidation
    antioxidants
    glyphosate poisoning
    peroksydacja lipidów
    antyoksydanty
    zatrucie glifosatem
    Opis:
    Background. The aim of this study was to investigate the possibility of using sodium selenite as a treatment for acute glyphosate poisoning using the activity of the lipid peroxidation and antioxidant defence systems as a readout for efficacy. Material and methods. Experimental glyphosate poisoning and subsequent treatment using sodium selenite was performed in albino rats (105). Glyphosate was given in doses of 50, 100 and 130 mg/kg, and sodium selenite was administered at a dose of 2 μg/kg. The blood concentrations of lipid peroxidation markers including conjugates of diene andtrienoic and malondialdehyde were determined. The endogenous glutathione (reduced form) level and activities of catalase, superoxide dismutase and glutathione peroxidase in the serum were measured. Results. Glyphosate poisoning has been found to result in a significant increase in lipid peroxidation activity. For example, malonic dialdehyde demonstrates a 2.35 times increase at a glyphosate dose of 130 mg/kg. At the experimental glyphosate poisoning dose of 100 mg/kg the measurements of superoxide dismutase and glutathione peroxidase have been found to decrease 1.58 and 2.21 times, respectively. At a dose of 130 mg/kg, those values decreased 2.51 and 4.76 times, respectively, compared to untreated controls. Conclusions. The use of sodium selenite at a dose of 2 μg/kg after poisoning of white rats with glyphosate (at doses of 50, 100 and 130 mg/kg) normalizes the lipid peroxidation and antioxidant defence activities of the body.
    Wprowadzenie. Celem niniejszej pracy było zbadanie możliwości zastosowania seleninu sodu w leczeniu ostrego zatrucia glifosatem wykorzystując aktywność peroksydacji lipidów oraz antyoksydacyjnych układów ochronnych jako wskaźnik skuteczności. Materiał i metody. 105 szczurów albinosów poddano eksperymentalnemu zatruciu glifosatem i leczeniu seleninem sodu. Glifosat został zastosowany w dawkach 50, 100 i 130 mg/kg. Selenin sodu podawano w dawce 2 μg/kg. Oznaczono stężenie markerów peroksydacji lipidów we krwi: koniugatów dien i trienoicznych oraz dwualdehydu maleinowego. Zbadano poziom endogennego glutationu (w zredukowanej formie) oraz aktywność katalazy, dysmutazy ponadtlenkowej i peroksydazy glutationowej w surowicy krwi. Wyniki. Stwierdzono, że zatrucie glifosatem powoduje znaczny wzrost aktywności peroksydacji lipidów. Przykładowo, poziom dwualdehydu maleinowego wzrósł 2,35 razy w przypadku dawki glifosatu wynoszącej 130 mg/kg. Stwierdzono również, że wskaźniki dysmutazy ponadtlenkowej i peroksydazy glutationowej zmniejszają się odpowiednio 1,58 i 2,21 w eksperymentalnym zatruciu glifosatem w dawce 100 mg/kg. Zaobserwowane wartości zmniejszyły się 2,51 i 4,76 razy podczas zastosowania dawki 130 mg/kg w porównaniu z grupą kontrolną zdrowych zwierząt. Wnioski. Zastosowanie seleninu sodu w dawce 2 μg/kg, aby przeciwdziałać zatruciu glifosatem w dawkach 50, 100 i 130 mg/kg u szczurów albinosów, normalizuje peroksydację lipidów i czynności obrony antyoksydacyjnej organizmu.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2020, 14, 2; 136-140
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phytotoxic effects of hexavalent chromium on rapeseed plants
    Fitotoksyczność chromu sześciowartościowego dla roślin rzepaku
    Autorzy:
    Peško, M.
    Kráľová, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/126705.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    bioaccumulation and translocation factors
    chlorophyll content
    chromium
    lipid peroxidation
    rapeseed
    bioakumulacja i translokacja czynników
    zawartość chlorofilu
    chrom
    peroksydacja lipidów
    rzepak
    Opis:
    Rapeseed (Brassica napus L. subsp. napus) plants were exposed to six different concentrations (12, 24, 60, 120, 240, 480 μmol dm–3) of K2Cr2O7 for 7 days. Dry mass of shoots and roots decreased rapidly with increasing external Cr(VI) concentration. Application of Cr(VI) concentrations ³ 120 μmol dm–3 caused that leaves were strongly chlorotic and some of them even desiccated. Roots of these plants where subtile and brownish. Notable decrease in chlorophyll content was observed already at the lowest (12 μmol dm–3) used concentration. Content of soluble proteins in leaves decreased rapidly within the studied concentration range, whereby the lowest protein content was observed after application of 240 μmol dm–3 Cr(VI). Lipid peroxidation expressed as a content of malondialdehyde in leaves was notable already after application of 12 μmol dm–3 Cr(VI). At lower applied Cr(VI) concentrations (12÷120 μmol dm–3) the bioaccumulation factors related to Cr accumulation in roots were higher then those determined for shoots. Treatment with higher Cr(VI) concentrations (240 and 480 μmol dm–3) had an opposite effect and BAFs for the shoots exceeded those determined for the roots. The portion of Cr allocated in shoots related to the total Cr amount accumulated by plant ranged from 23.3% (12 μmol dm–3) to 94.7% (480 μmol dm–3). In the case of higher applied external Cr(VI) concentrations (120÷480 μmol dm–3) the defence mechanisms of plants were evidently impaired and uncontrolled Cr translocation within the plant occurred.
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 2; 413-418
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physiological response of Brassica napus L. plants to Cu(II) treatment
    Reakcja fizjologiczna Brassica napus L. na działanie miedzi(II)
    Autorzy:
    Peško, M.
    Kráľová, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/126820.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    akumulacja miedzi
    współczynnik bioakumulacji
    peroksydacja lipidów
    rzepak
    copper accumulation
    bioaccumulation factor
    lipid peroxidation
    rapeseed
    Opis:
    Rośliny rzepaku poddawano działaniu CuSO4 5H2O w siedmiu różnych stężeniach (0,5, 1, 3, 6, 12, 24, 60 μmol · dm–3) przez 7 dni. W zakresie stężeń 0,5-3 μmol·dm–3 zaobserwowano znaczny wzrost biomasy (obie części roślin). Zmniejszenie biomasy zauważono po zastosowaniu wyższych stężeń niż 6 μmol ·dm–3. Znaczny spadek zawartości chlorofili oraz karotenoidów stwierdzono po zastosowaniu 6 μmoli · dm–3 Cu(II). Spadek zawartości białka w liściach roślin zaobserwowano w zakresie stężeń 3-60 μmol · dm–3. Peroksydacja lipidów wyrażona zawartością dialdehydu malonowego w liściach była silna w zakresie stężeń 6-60 μmol · dm–3 Cu(II). Wartości współczynnika bioakumulacji w korzeniach była większe niż w pędach w całym zakresie stężeń (0,5-60 μmol · dm–3 Cu). Stosunek Cu zakumulowanej w pędach do całkowitej ilości miedzi zakumulowanej przez rośliny mieścił się w zakresie od 27,6% (0,5 μmol · dm–3) do 8,4% (60 μmol · dm–3).
    Rapeseed plants were exposed to seven different concentrations (0.5, 1, 3, 6, 12, 24, 60 μmol · dm–3) of CuSO4•5H2O for 7 days. Within concentration range 0.5-3 μmol · dm–3 a significant increase of biomass (both plant organs) was observed. Decrease of biomass was notable after application of concentrations higher than 6 mol · dm–3. Considerable drop in content of chlorophylls as well as carotenoids was observed after application of 6 mol · dm–3 Cu(II). Decline of protein content in leaves of plants was observed in concentration range 6-60 mol · dm–3. Lipid peroxidation expressed as a content of malondialdehyde in leaves was strong within concentration range 6-60 μmol · dm–3 Cu(II). Bioaccumulation factor values of roots were higher then those of shoots in the whole concentration range (0.5-60 μmol · dm–3 Cu). The portion of Cu allocated in shoots related to the total Cu amount accumulated by plant ranged from 27.6% (0.5 μmol · dm–3) to 8.4% (60 μmol · dm–3).
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 155-161
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ kwercetyny na peroksydację lipidów indukowaną przez zyprazydon w ludzkim osoczu – badania in vitro
    The effect of quercetine on lipid peroxidation induced by ziprasidone in human plasma – in vitro studies
    Autorzy:
    Kopka, Justyna
    Dietrich-Muszalska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944219.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antipsychotics
    lipid peroxidation
    quercetine
    schizophrenia
    zyprazydon
    schizofrenia
    kwercetyna
    leki przeciwpsychotyczne
    peroksydacja lipidów
    Opis:
    Some antipsychotics, including ziprasidone (ZIP), contribute to pro- and antioxidative imbalance in schizophrenic patients. Therefore, searching for effective antioxidative supplementation decreasing antipsychotics prooxidative effects has a high clinical importance. The aim of the study was to establish the effect of ZIP on human plasma – by determining the levels of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS), in in vitro model. Material and methods: Blood samples were obtained from healthy male volunteers and placed in the ACD solution. The active substance, i.e. ZIP, was dissolved in 0.01% solution of dimethylsulfoxide to reach the final concentrations (40 ng/ml, 139 ng/ml) and incubated with plasma (for 1 and 24 hours at 37°C). Plasma was also incubated with quercetine (7.5 μg/ml, 15 μg/ml) and with quercetine and ZIP, in different combinations of tested concentrations. Control samples (without the drug) were performed for each experiment. TBARS concentrations were determined using Rice-Evans spectrophotometric method (modified by Wachowicz and Kustroń). Results: ZIP at the concentrations of 40 ng/ml and 139 ng/ml after 24 hours of incubation with plasma causes an increase in TBARS (p respectively <0.01 and <0.002). Quercetine (7.5 μg/ml, 15 μg/ml) incubated for 24 hours in plasma with ZIP decreases lipid peroxidation on average by 38% (for ZIP 40 ng/ml p respectively <0.0003 and <0.0001, for ZIP 139 ng/ml p respectively <0.002 and <0.004). Conclusions: Quercetine significantly decreases lipid peroxidation induced by ziprasidone.
    Niektóre leki przeciwpsychotyczne, w tym zyprazydon (ZYP), przyczyniają się do zaburzeń równowagi proi antyoksydacyjnej u chorych na schizofrenię. Poszukiwanie skutecznej antyoksydacyjnej suplementacji zmniejszającej działanie prooksydacyjne leków przeciwpsychotycznych ma zatem duże znaczenie kliniczne. Celem badania było ustalenie wpływu ZYP na peroksydację lipidów ludzkiego osocza – przez oznaczenie stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od zdrowych ochotników płci męskiej – na roztwór ACD. Substancję aktywną, czyli ZYP, rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (40 ng/ml, 139 ng/ml) i inkubowano z osoczem (1 i 24 godziny, 37°C). Osocze inkubowano również z kwercetyną (7,5 μg/ml, 15 μg/ml) oraz z kwercetyną i ZYP, w różnych kombinacjach badanych stężeń. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia stężenia TBARS przeprowadzono metodą spektrofotometryczną Rice’a-Evansa (modyfikacja: Wachowicz i Kustroń). Wyniki: ZYP w stężeniach 40 ng/ml i 139 ng/ml po 24 godzinach inkubacji z osoczem powoduje wzrost stężenia TBARS (p odpowiednio <0,01 i <0,002). Kwercetyna (7,5 μg/ml, 15 μg/ml) inkubowana 24 godziny w osoczu wraz z ZYP zmniejsza peroksydację lipidów średnio o 38% (dla ZYP 40 ng/ml p odpowiednio <0,0003 i <0,0001, dla ZYP 139 ng/ml p odpowiednio <0,002 i <0,004). Wniosek: Kwercetyna istotnie obniża peroksydację lipidów wywoływaną przez zyprazydon.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 1; 10-19
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochronny wpływ kwasu fitynowego na peroksydację kwasu linolowego w warunkach in vitro
    Protective effect of phytic acid on linoleic acid peroxidation in vitro
    Autorzy:
    Zajdel, Alicja
    Parfiniewicz, Beata
    Wilczok, Adam
    Węglarz, Ludmiła
    Dzierżewicz, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039872.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    peroksydacja lipidów
    wodoronadtlenki kwasu linolowego
    kwas fitynowy
    phytic acid
    lipid peroxidation
    linoleic acid hydroperoxides
    Opis:
    BACKGROUND Free radical processes are known to induce oxidative damage in biomolecules and thus, play an important role in the etiology of a number of diseases including cancer. Phytic acid (myo-inositol hexaphosphate, IP6) is a naturally occurring carbohydrate widely found in fi ber-rich foods and also contained in almost all mammalian cells. This compound demonstrates various biological activities. The aim of this study was to clarify whether phytic acid possesses the ability to inhibit autooxidation and Fe(II)/ascorbate-induced peroxidation of linoleic acid, to scavenge of hydrogen peroxide, and chelate ferrous ions. MATERIAL AND METHODS The antioxidant properties of the IP6 at various concentrations (1-500 μM) have been evaluated by using the assays based on hydrogen peroxide scavenging and ferrous metal ions chelating activity determination. The effect of IP6 (1-500 μM) on autooxidation and Fe(II)/ascorbate-induced lipid peroxidation in micelles of linoleic acid after 24 h incubation was investigated using a reverse-phase high-performance liquid chromatography (RP-HPLC) with UV detection. RESULTS The Fe(II) chelating effects of IP6 were concentration-dependent. IP6 exhibited 11,9%, 58,6%, 69,3%, 87,1% of ferrous ions chelation at 10 μM, 50 μM, 100 μM, 500 μ , respectively. IP6 at 100 μM and 500 μM effectively inhibited the disappearance of linoleic acid, both in the absence and the presence of Fe(II)/ascorbate. The inhibitory effect of IP6 on Fe(II)/ascorbate-induced lipid peroxidation was lower due to its direct interaction with Fe(II) ions. In the absence of Fe(II)/ascorbate, IP6 at 100 μM and 500 μM significantly suppressed decomposition of linoleic acid hydroperoxides. It was incapable of scavenging of hydrogen peroxide. Conclusions: IP6 can act as a natural antioxidant in vitro. The obtained results suggest that it can play an important role in modulating lipid hydroperoxide level in biological systems.
    WSTĘP Procesy wolnorodnikowe, prowadzące do oksydacyjnych uszkodzeń biomolekuł, pełnią ważną rolę w etiologii licznych schorzeń, włączając choroby nowotworowe. Kwas fi tynowy (sześciofosforan mio-inozytolu, IP6) jest naturalnie rozpowszechnionym węglowodanem występującym obfi cie w diecie o dużej zawartości włókna pokarmowego, jak również obecnym w prawie wszystkich komórkach ssaków. Związek ten wykazuje szerokie spektrum działania biologicznego. Celem pracy było zbadanie, czy kwas fi tynowy posiada zdolność do hamowania autooksydacji i peroksydacji kwasu linolowego indukowanej jonami Fe(II) w obecności kwasu askorbinowego oraz czy jest zdolny do unieszkodliwiania nadtlenku wodoru i chelatowania jonów Fe(II). MATERIAŁ I METODY Do zbadania antyoksydacyjnych właściwości IP6 w wybranych stężeniach (1-500 μM) zastosowano metody pozwalające ocenić stopień zmiatania nadtlenku wodoru oraz aktywność chelatującą jony Fe(II). Wpływ IP6 (1-500 μM) na autooksydację oraz indukowaną jonami Fe(II) w obecności kwasu askorbinowego peroksydację w micelach kwasu linolowego po 24 godzinach inkubacji określano stosując wysokosprawną chromatografi ę cieczową w odwróconym układzie faz (RP-HPLC) i detekcję UV. WYNIKI IP6 w sposób zależny od stężenia chelatował jony Fe(II). Procent schelatowanych jonów Fe(II) wynosił 11,9%, 58,6%, 69,3%, 87,1% odpowiednio dla stężeń IP6 10 μM, 50 μM, 100 μM, 500 μM. IP6 w stężeniach 100 μM i 500 μM znacząco hamował zanik kwasu linolowego zarówno w nieobecności i obecności układu redoks Fe(II)/kwas askorbinowy. Hamujący wpływ IP6 na indukowaną przez Fe(II)/kwas askorbinowy peroksydację był mniejszy, ze względu na bezpośrednią interakcję IP6 z Fe(II). W nieobecności układu redoks Fe(II)/kwas askorbinowy, IP6 w stężeniach 100 μM i 500 μM, znacznie hamował rozpad wodoronadtlenków kwasu linolowego. IP6 nie był zdolny do zmiatania nadtlenku wodoru. Wnioski: IP6 może działać jako naturalny antyoksydant w warunkach in vitro. Wyniki badań sugerują, że może on pełnić istotną rolę w modulowaniu poziomu wodoronadtlenków lipidowych w układach biologicznych.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 4; 7-16
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena wpływu amisulprydu na grupy tiolowe osocza w modelu in vitro
    The assessment of amisulpride effects in vitro on plasma thiol groups
    Autorzy:
    Dietrich-Muszalska, Anna
    Kwiatkowska, Anna
    Kopka, Justyna
    Rywaniak, Joanna
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943166.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    amisulpride
    antipsychotics
    free thiols
    lipid peroxidation
    schizophrenia
    amisulpryd
    leki przeciwpsychotyczne
    peroksydacja lipidów
    schizofrenia
    wolne tiole
    Opis:
    Clinical studies indicate that amisulpride – the second generation antipsychotic – does not cause any increase in plasma lipid peroxidation. We do not know in what way this medicinal drug affects the activity of the key enzymes of antioxidative protection and low-molecular antioxidants, including the plasma thiol groups. The study was aimed at establishing the effects of amisulpride, in doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, on free thiols in human plasma under in vitro conditions and lipid peroxidation measured by the level of TBARS. Material and methods: Blood for the study was collected from 10 healthy male volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substance of amisulpride was dissolved in 0.01% dimethyl sulfoxide to the final concentrations (278 ng/ml and 578 ng/ml) and incubated with plasma for 24 hours at 37°C. Control samples were performed for each experiment. The free thiols level was measured using the Ellman method, whereas the levels of thiobarbituricacid-reactive substances by spectrophotometric method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the paired Student t-test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: Amisulpride after 24 hours’ incubation with plasma, as compared to control samples (without drug), caused an increase in the level of free thiols in plasma – statistically significant for concentration 578 ng/ml (p<0.03). At this concentration after 24 hours’ incubation with plasma the drug caused also a significant decrease in lipid peroxidation (p<0.003). Conclusions: Amisulpride in concentration 578 ng/ml, corresponding to doses used for treatment of acute episode of schizophrenia, induces antioxidative effects, causing a significant decrease in plasma lipid peroxidation and increasing the concentration of free thiols in plasma.
    W badaniach klinicznych wykazano, że amisulpryd – lek przeciwpsychotyczny drugiej generacji – nie powoduje wzrostu peroksydacji lipidów osocza. Nie wiadomo, w jaki sposób lek ten wpływa na aktywność kluczowych enzymów obrony antyoksydacyjnej oraz niskocząsteczkowe antyoksydanty, w tym grupy tiolowe osocza. Celem badania było ustalenie wpływu amisulprydu w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii na wolne tiole w ludzkim osoczu w modelu in vitro oraz peroksydację lipidów, mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia TBARS. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników płci męskiej (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancję aktywną amisulprydu rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (278 ng/ml i 578 ng/ml) i inkubowano z osoczem 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne. Oznaczenia poziomu wolnych tioli przeprowadzono metodą Ellmana, a stężenia związków reagujących z kwasem tiobariturowym – metodą spektrofotometryczną (Rice-Evans, 1991). Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Amisulpryd po 24-godzinnej inkubacji z osoczem w porównaniu z próbami kontrolnymi (bez leku) spowodował wzrost poziomu wolnych tioli w osoczu – istotny statystycznie dla stężenia 578 ng/ml (p<0,03). W stężeniu tym po 24-godzinnej inkubacji z osoczem lek spowodował również istotny spadek peroksydacji lipidów (p<0,003). Wnioski: Amisulpryd w stężeniu 578 ng/ml, odpowiadającym dawkom leku stosowanym w leczeniu ostrego epizodu schizofrenii, wywiera działania antyoksydacyjne, powodując istotny spadek peroksydacji lipidów osocza oraz zwiększając stężenie wolnych tioli w osoczu.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 4; 247-254
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The he indicators of oxidant – antioxidant balance in patients performed hyperbaric oxygenation
    Wskaźniki równowagi oksydacyjno – antyoksydacyjnej u osób poddanych hiperbarii tlenowej
    Autorzy:
    Paprocki, J.
    Sutkowy, P.
    Krzyżańska-Malinowska, E.
    Piechocki, J.
    Woźniak, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366269.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    hyperbaric oxygenation
    oxidative stress
    antioxidant enzymes
    lipid peroxidation
    hiperbaria tlenowa
    stres oksydacyjny
    enzymy antyoksydacyjne
    peroksydacja lipidów
    Opis:
    The effect of hyperbaric oxygenation (HBO) on the concentration of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) and the activity of selected antioxidant enzymes: superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GPx), in the peripheral blood of 19 patients was studied. Venous blood was taken before entrance to hyperbaric chamber and about 5 minutes after exit from it. Obtained results were statistically analyzed using Student's t-test. The changes of the level p<0.05 were accepted as statistically significant. Patients were additionally selected into two groups, each of five persons: patients who stayed into hyperbaric chamber no more than 3 times - the group I and patients who was performed HBO many times (more than 23 treatments) - group II. No statistically significant changes in level of TBARS in erythrocytes and blood plasma in both groups were revealed. TBARS concentration in blood plasma of patients in group II was higher by 27% (p<0.05) than in group I before the procedure into hyperbaric chamber. HBO did not cause statistically significant changes in the activity of SOD and GPx in erythrocytes of subjects. The CAT activity in the erythrocytes of patients from group I decreased by approximately 19% (p<0.05) after exit from hyperbaric chamber. Before HBO more than two times higher GPx activity in erythrocytes of subjects from group I as compared to group II was found (p<0.01). The study have revealed that HBO affects generation of reactive oxygen species but does not act directly the intensity of lipid peroxidation process. Frequent stimulation with hyperbaric oxygen changes the antioxidant response of the organism.
    Zbadano wpływ hiperbarii tlenowej (HBO) na stężenie substancji reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS) oraz aktywność wybranych enzymów antyoksydacyjnych: dysmutazy ponadtlenkowej (SOD), katalazy (CAT) i peroksydazy glutationowej (GPx) we krwi obwodowej 19 chorych. Krew żylną do badań pobrano przed wejściem do komory hiperbarycznej oraz ok. 5 min po wyjściu z niej. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej z wykorzystaniem testu T-Studenta. Za istotne statystycznie uznano różnice przy poziomie p<0,05. Wśród chorych wyodrębniono dodatkowo dwie pięcioosobowe grupy: osoby, które do momentu przeprowadzenia eksperymentu przebywały w komorze hiperbarycznej nie więcej niż 3 razy - grupa I oraz chorzy, którzy wiele razy (ponad 23 zabiegi) korzystali z HBO grupa II. Nie wykazano po zabiegu HBO istotnych statystycznie zmian poziomu TBARS w erytrocytach i w osoczu krwi, w żadnej z grup. Stężenie TBARS w osoczu krwi osób z grupy II było przed zabiegiem w komorze hiperbarycznej wyższe o 27% (p<0,05), niż w grupie I. HBO nie wywołała znamiennych statystycznie zmian aktywności SOD i GPx w erytrocytach osób badanych. Aktywność CAT w erytrocytach osób z grupy I natomiast obniżyła się o ok. 19% (p<0,05) po wyjściu z komory hiperbarycznej. Przed HBO wykazano ponad dwa razy wyższą aktywność GPx w erytrocytach osób z grupy I w porównaniu z grupą II (p<0,01). Badania wykazały, że HBO wpływa na generację reaktywnych form tlenu, bezpośrednio jednak nie oddziałuje na intensywność procesu peroksydacji lipidów. Częsta stymulacja tlenem hiperbarycznym zmienia odpowiedź antyoksydacyjną organizmu.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2013, 2(43); 23-38
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Technika LC-MS/MS jako metoda oznaczania izoprostanów: krótki przegląd literatury
    LC-MS/MS as a method for the determination of isoprostanes: a brief review
    Autorzy:
    Król, Magdalena B.
    Brzeźnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2188852.pdf
    Data publikacji:
    2023-05-19
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    markery stresu oksydacyjnego
    izoprostany
    peroksydacja lipidów
    zastosowanie izoprostanów
    LC-MS/MS
    izomery prostaglandyn
    oxidative stress markers
    isoprostanes
    lipid peroxidation
    application of isoprostanes
    prostaglandin isomers
    Opis:
    Izoprostany to duża grupa związków, które budową przypominają prostaglandyny. Powstają jako produkty wolnorodnikowej reakcji utleniania wielonienasyconych kwasów tłuszczowych i występują powszechnie we wszystkich tkankach oraz płynach biologicznych ciała w możliwym do oznaczenia stężeniu. Od 2018 r. oznaczanie izoprostanów techniką wysokosprawnej chromatografii cieczowej lub gazowej sprzężonej ze spektrometrią mas jest uznawane za złoty standard wśród oznaczeń markerów stresu oksydacyjnego w kontekście oksydacyjnych uszkodzeń lipidów. Publikacja jest syntetycznym przeglądem najnowszej literatury dotyczącej wykorzystania izoprostanów jako markera peroksydacji lipidów z użyciem techniki wysokosprawnej chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas. Przedstawiono w niej wyniki badań wykorzystujące oznaczanie izoprostanów w pracy klinicystów i wskazano potencjał zastosowania tych oznaczeń do monitoringu osób pracujących w narażeniu na szkodliwe substancje oraz ich przydatność w badaniach dotyczących stylu życia. Med. Pr. 2023;74(2)
    Isoprostanes are a large group of compounds formed as products of free radical oxidation of polyunsaturated fatty acids, which are isomers of prostaglandin. They are present in all body tissues and biological fluids in quantifiable concentrations. Since 2018, the determination of isoprostanes by chromatographic technique with mass spectrometry is the golden standard of the oxidative stress markers determination in relation to oxidative damage to lipids. The publication is a synthetic review of recently published articles on the use of isoprostanes as a marker of lipid peroxidation determined with the liquid chromatography with tandem mass spectrometry technique. It presents the results of research using isoprostanes as a marker in medicine, in monitoring people working in exposure to harmful substances and in lifestyle research. Med Pr. 2023;74(2)
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2023, 74, 2; 119-125
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ stężeń terapeutycznych amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza – badania in vitro
    The effects of therapeutic concentrations of amisulpride and risperidone on human plasma lipid peroxidation – in vitro studies
    Autorzy:
    Dietrich-Muszalska, Anna
    Kwiatkowska, Anna
    Kopka, Justyna
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944732.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    amisulpryd
    leki przeciwpsychotyczne
    peroksydacja lipidów
    risperidon
    schizofrenia
    stres oksydacyjny
    amisulpride
    antipsychotics
    lipid peroxidation
    oxidative stress
    risperidone
    schizophrenia
    Opis:
    Introduction: Antipsychotics may in different ways affect the oxidative stress measured by plasma lipid peroxidation. Probably some of them may intensify the oxidative balance disturbances occurring in schizophrenia. The effects of amisulpride and risperidone on redox processes are not known sufficiently yet. Aim of the study: Establishment of the effects of amisulpride and risperidone on human plasma lipid peroxidation measured by determination of the levelof thiobarbituric acid-reactive substances (TBARS), in vitro. Material and methods: Blood for the studies was collected from healthy volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substances of the examined drugs were dissolved in 0.01% dimethylsulfoxide (DMSO) to the final concentrations (of amisulpride 578 ng/ml and risperidone 64 ng/ml) and incubated with plasma for 1 and 24 hours at 37ºC. For each experiment the control samples of plasma with DMSO (without the drug) were performed. The lipid peroxidation level was measured in plasma by determining the TBARS concentration, using the spectrophotometric method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the following statistical methods: the paired Student t-test and ANOVA II variance analysis and NIR test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: The ANOVA II variance analysis indicated significant differences in the effects of both drugs on TBARS level (F=4.26; df=2, p<0.05). With reference to control samples, amisulpride after 24 hours’ incubation with plasma caused a significant decrease in TBARS concentration (p<0.003), whereas risperidone – an increase in TBARS concentration by 14% (p>0.05). Conclusion: Amisulpride and risperidone in concentrations corresponding to doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia do not induce oxidative stress measured by lipid peroxidation. Unlike risperidone, amisulpride exhibits antioxidative effects.
    Wprowadzenie: Leki przeciwpsychotyczne mogą wpływać w różny sposób na stres oksydacyjny, mierzony za pomocą peroksydacji lipidów osocza. Prawdopodobnie niektóre z nich mogą nasilać zaburzenia równowagi oksydacyjnej, występujące w schizofrenii. Działanie amisulprydu i risperidonu na procesy redoks nie jest dostatecznie poznane. Cel badania: Ustalenie wpływu amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza, mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od zdrowych ochotników (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancje aktywne badanych leków rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku (DMSO) do stężeń końcowych (amisulprydu 578 ng/ml i risperidonu 64 ng/ml) i inkubowano z osoczem 1 i 24 godziny w temperaturze 37ºC. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne osocza z DMSO (bez leku). Poziom peroksydacji lipidów mierzono w osoczu, oznaczając stężenie TBARS metodą spektrofotometryczną (wg Rice’a-Evansa, 1991). Do analizy wyników zastosowano metody statystyczne: sparowany test t-Studenta i analizę wariancji ANOVA II oraz test NIR (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Analiza wariancji ANOVA II wykazała istotne różnice we wpływie obu leków na stężenie TBARS (F=4,26; df=2; p<0,05). W odniesieniu do prób kontrolnych amisulpryd po 24 godzinach inkubacji z osoczem spowodował istotny spadek stężenia TBARS (p<0,003), natomiast risperidon – wzrost stężenia TBARS o 14% (p>0,05). Wniosek: Amisulpryd i risperidon w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powodują stresu oksydacyjnego mierzonego za pomocą peroksydacji lipidów. W przeciwieństwie do risperidonu amisulpryd wywiera działanie antyoksydacyjne.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 145-153
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Influence of Copper lons on Physiological and Biochemical Changes in Plant Material Regenerated from Embryos Obtained in Androgenic Carrot Culture
    Wpływ jonów miedzi na fizjologiczne i biochemiczne zmiany w materiale roślinnym regenerowanym z zarodków androgennych marchwi
    Autorzy:
    Szafrańska, K.
    Kowalska, U.
    Górecka, K.
    Cvikrova, M.
    Posmyk, M.
    Janas, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/389706.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    jony miedzi
    kultury pylnikowe
    peroksydacja lipidów
    prolina
    copper ions
    anther cultures
    lipid peroxidation
    proline
    Opis:
    Androgenic embryos of 3 different carrot genotypes were cultivated on the medium containing different Cu2+ concentrations: 0.1 uM (control), l uM, 10 uM and 100 uM. Carrot sensitivity to Cu2+was evaluated on the basis of growth inhibition, changes in peroxidation of membranes and proline content. The cultivation on the medium supplemented with Cu2+ resulted in dose-dependent inhibition of the growth and organogenic ability of Narbonne carrot embryos, while in the genotype 1014 treated with 10 uM Cu2+ the significant regeneration ability was obseryed. The same Cu2+ concentration greatly increased the level of free proline in the genotype 1014 which was accompanied by relatively low TBARS content. In the genotype Feria 100 uM Cu2+ concentration triggered large increase in proline content associated with high regeneration capacity of carrot embryos.
    Zarodki androgenne 3 różnych odmian marchwi hodowano na pożywce z dodatkiem Cu2+ w 4 stężeniach: 0,1 uM (kontr.), l uM, 10 uM, i 100 uM. Wrażliwość marchwi na Cu2+oceniano na podstawie zahamowania wzrostu, zmian w utlenianiu lipidów błonowych oraz zawartości wolnej proliny. Hodowla na pożywce wzbogaconej w Cu2+ spowodowała stopniowe zahamowanie wzrostu oraz zdolności regeneracyjnych zarodków marchwi odm. Narbonne, podczas gdy ilość prawidłowych rozet genotypu 1014 traktowanych 10 uM Cu2+ była największa. Badany metal w tym samym stężeniu znacząco zwiększył zawartość wolnej proliny w rozetach genotypu 1014, co było skorelowane ze stosunkowo niskim poziomem TBARS. Natomiast, w przypadku genotypu Feria, wzrost zawartości proliny skojarzonej z dużymi zdolnościami regeneracyjnymi zarodków zaobserwowano w rozetach traktowanych Cu2+ o stężeniu 100 uM.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 7; 861-865
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ kwetiapiny na stężenie wolnych tioli i związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym w osoczu, in vitro
    The effect of quetiapine on the in vitro serum concentration of free thiols and thiobarbituric acid-reacting substances
    Autorzy:
    Dietrich-Muszalska, Anna
    Kopka, Justyna
    Kropiwnicki, Paweł
    Kontek, Bogdan
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942623.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antipsychotics
    lipid peroxidation
    oxidative stress
    quetiapine
    thiols
    kwetapina
    leki przeciwpsychotyczne
    peroksydacja lipidów
    stres oksydacyjny
    tiole
    Opis:
    Quetiapine, a second generation antipsychotic, has no significant effect on the occurrence of tardive dyskinesia or other motoric disorders whose aetiology may be related to a pro- and antioxidative imbalance. The mechanism of quetiapine effect on the oxidative stress biomarkers remains unknown. The aim of the study was to establishthe effect of quetiapine, administered in doses recommended in the treatment of acute phase of schizophrenia, on lipid peroxidation measured by levels of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) and on free thiols in human plasma in vitro. Material and methods: Blood samples were obtained from 10 healthy volunteers – males and females aged 24–26 (mean 25, SD = 0.6) and placed in the ACD solution. Quetiapine was dissolved in a 0.01% solution of dimethylsulfoxide to reach the final concentration of 400 ng/ml and incubated with plasma for 24 h at 37°C. For each experiment a control test (without drug) has been done. Thiol levels were evaluated by the Ellmann method and the TBARS concentrations by the spectrophotometric Rice-Evans method. For statistical analysis we used the t-test (Statistica 6.0, StatSoft, Inc.). Results: Quetiapine at 400 ng/ml shows antioxidative properties causing an increase of plasma free thiol level and decrease of plasma lipid peroxidation.
    Kwetiapina, lek przeciwpsychotyczny drugiej generacji, nie wywiera istotnego wpływu na występowanie późnej dyskinezy oraz innych zaburzeń ruchowych (movement disorders), w których etiopatogenezę mogą być zaangażowane zaburzenia równowagi pro- i antyoksydacyjnej. Mechanizm działania kwetiapiny na biomarkery stresu oksydacyjnego, a tym samym na redoks, nie jest znany. Celem badania było ustalenie wpływu kwetiapiny, w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii, na peroksydację lipidów mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS) oraz na wolne tiole w ludzkim osoczu, w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników – kobiet i mężczyzn w wieku 24–26 lat (średnio 25 lat, SD = 0,6 roku) – na roztwór ACD. Substancję aktywną kwetiapiny rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężenia końcowego 400 ng/ml i inkubowano z osoczem przez 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia poziomu wolnych tioli przeprowadzono metodą Ellmana, a stężenia TBARS – metodą spektrofotometryczną opisaną przez Rice’a-Evansa. Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Stwierdzono, że kwetiapina w stężeniu 400 ng/ml w porównaniu z próbami kontrolnymi powoduje istotny statystycznie spadek stężenia TBARS o 22% (p < 0,04) oraz wywiera istotny wpływ na wzrost stężenia wolnych tioli (p < 0,002). Wniosek: Kwetiapina w stężeniu 400 ng/ml wykazuje działanie antyoksydacyjne, powodując wzrost stężenia wolnych tioli w osoczu i zmniejszenie peroksydacji lipidów osocza.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 3; 145-153
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porównanie wpływu działania leków przeciwpsychotycznych -1 generacji (haloperidolu) i II generacji (klozapiny, olanzapiny i risperidonu) - na peroksydację lipidów osocza in vitro
    Comparison of influence of I and II generation antipsychotic drugs on peroxidation of serum lipids in vitro
    Autorzy:
    Dietrich-Muszalska, Anna
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945541.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    I generation antipsychotics
    II generation antipsychotics
    TBARS
    leki przeciwpsychotyczne I generacji
    leki przeciwpsychotyczne II generacji
    lipid peroxidation
    peroksydacja lipidów
    schizofrenia
    schizophrenia
    Opis:
    Schizophrenia is associated with disturbed pro- and antioxidative balance, resulting in worse treatment outcomes and development of various adverse effects. Several studies have documented an increase of lipid peroxidation in many different cells and body fluids in patients treated for schizophrenia. Lohr et al. stated that treatment with antipsychotics may be associated with increase of lipid peroxidation. To date, both in vitro and animal experimental studies, as well as clinical studies in humans, yielded contradictory results concerning the influence of antipsychotics on lipid peroxidation. In general opinion, II generation antipsychotics – SGAs do not exert an established effect on lipid peroxidation, in contrast to haloperidol, which is usually described as a drug with a definite prooxidation effect. The aim of this study was to determine the influence of SGAs czaon peroxidation of human serum lipids in vitro versus haloperidol induced lipid peroxidation under the same experimental conditions. Lipid peroxidation level was measured in serum obtained from healthy volunteers, by assessing the level of thiobarbituric acid-reactive substances (TBARS), according to the Rice-Evans method. Blood plasma was incubated for 24 hours with study drugs and without drugs (control group). The study revealed that SGAs do not induce any significant increase of TBARS as compared with control group, in contrast to haloperidol, which resulted in a significant increase of TBARS level (p<0.03). Clozapine, olanzapine and risperidone exert a significantly less pronounced effect on lipid peroxidation than haloperidol (p<0.05 for every comparator drug), not resulting in any significant prooxidative activity.
    W schizofrenii występują zaburzenia równowagi pro- i antyoksydacyjnej, które mogą pogarszać wyniki leczenia oraz prowadzić do różnych objawów niepożądanych. W kilku badaniach udokumentowano wzrost pe-roksydacji lipidów występujący w różnych komórkach i płynach organizmu osób leczonych z powodu schizofrenii. Lohr i wsp. stwierdzili, że leczenie lekami przeciwpsychotycznymi (LPP) może być związane ze wzrostem peroksydacji lipidów. Dotychczas w badaniach eksperymentalnych na zwierzętach lub w układzie in vitro i w badaniach klinicznych uzyskiwano zróżnicowane wyniki działania LPP na peroksydację lipidów. Leki przeciwpsychotyczne II generacji (LPIIG) nie mają ustalonego wpływu działania na peroksydację lipidów, w przeciwieństwie do haloperidolu, który przeważnie jest opisywany jako lek wywierający działania pro-oksydacyjne. Celem badania było określenie działania LPIIG na peroksydację lipidów ludzkiego osocza, w warunkach in vitro, oraz porównanie tych wyników z wpływem na peroksydację lipidów wywieraną przez haloperidol w tych samych warunkach doświadczalnych. Poziom peroksydacji lipidów mierzono w osoczu zdrowych ochotników przy pomocy oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), według metody opisanej przez Rice'a-Evansa i wsp. Osocze inkubowano 24 godziny z badanymi lekami i bez leku (próby kontrolne). Stwierdzono, że w odniesieniu do prób kontrolnych badane LPIIG nie powodują istotnego wzrostu stężenia TBARS w osoczu, w przeciwieństwie do haloperidolu, który wywołuje istotny wzrost stężenia TBARS (p=0,03). Klozapina, olanzapina i risperidon wywierają istotnie mniejszy wpływ na peroksydację lipidów niż haloperidol (odpowiednio dla każdego z porównywanych leków p<0,05), nie wywołując istotnego działania prooksydacyjnego.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 4; 210-218
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Efficiency of bioflavonoid quercetin and RNA-containing drug sodium nucleinat in complex treatment of patients with myocardial infarction and functional liver disorders
    Skuteczność kwartecyny i nukleinatu sodu zawierających RNA sodu w kompleksowym leczeniu pacjentów z zaburzeniami miokardialnymi i zaburzeniiami funkcjonalnymi wątroby
    Autorzy:
    Shved, M.
    Prokopovych, O.
    Lypovetska, S.
    Heryak, S.
    Kitsak, Y.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2052772.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    myocardial infarction
    liver function
    lipid peroxidation
    quercetin
    sodium nucleinat
    zawał mięśnia sercowego
    czynność wątroby
    peroksydacja lipidów
    kwercetyna
    nukleinat sodu
    Opis:
    Background. The study has shown that functional liver disorders develop in patients with MI, which requires correction. Material and methods. The study involved 149 patients with acute MI. All examinations were repeated several times on the 1, 14 and 28 day of the treatment. Results. The patients with functional liver disorders have a higher incidence of epistenocardial pericarditis, arrhythmia and systolic dysfunction. They are characterised by highly activated lipid peroxidation and immunological disorders. A combined therapy with quercetin resulted in improving hemodynamics and reducing the manifestations of liver dysfunction. RNAcontaining drug significantly improved the immune status and reduced signs of immunoinflammatory syndromes. Conclusions. 1.In patients with MI and functional liver disorders, the primary pathological process is characterised by significant violations of systolic and diastolic function of the heart, more frequent development of complications, activation of lipid peroxidation and secondary immunodeficiency. 2. The inclusion of bioflavonoid quercetin in the treatment of patients with MI helps to restore the antioxidant defence system, improve myocardial contractile function and reduce clinical laboratory manifestations of cytolytic and cholestatic syndromes in patients due to antioxidant and membrane stabilizing properties of the drug. 3. The usage of the RNA-containing drug Nuclex improves immune reactivity, reduces symptoms of expressed mesenchymal-inflammatory and necro-resorptive syndromes in patients with MI and functional liver disorders.
    Cel pracy. Badanie wykazało, że zaburzenia funkcji wątroby występują u pacjentów z MI, co wymaga korekty. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 149 pacjentów z ostrym MI, u których powtórzono wszystkie badania w 1, 14 i 28 dniu leczenia. Wyniki. U pacjentów z funkcjonalnymi zaburzeniami czynności wątroby często występuje epistenokardialne zapalenie osierdzia, arytmia i dysfunkcja skurczowej. Obserwuje się też wysoki poziom peroksydacji lipidów i zaburzenia immunologiczne. Połączona terapia z kwercetyną spowodowała poprawę hemodynamiki i zmniejszenie objawów dysfunkcji wątroby. Leki zawierające RNA znacząco poprawiły status immunologiczny i zmniejszały objawy zespołów immunomodulacyjnych. Wnioski. 1.W przypadku pacjentów po zawale serca i z zaburzeniami czynności wątroby, pierwotny proces patologiczny charakteryzuje się upośledzeniem funkcji skurczowej i rozkurczowej serca, częstszym rozwojem powikłań, aktywacją peroksydacji lipidów i wtórnym niedoborem odporności. 2. Włączenie kwercetyny w proces leczenia pacjentów z MI pomaga przywrócić system odporności antyoksydacyjnej, poprawić funkcję kurczliwości mięśnia sercowego i zmniejszyć kliniczne objawy laboratoryjne zespołów cytolitycznych i cholestatycznych, co wynika z właściwości przeciwutleniających leku stabilizujące błonę. 3. Stosowanie leku Nuclex zawierającego RNA poprawia reaktywność immunologiczną, zmniejsza objawy zespołów mezenchymalnych i zapalnych oraz nekroreorpcyjnych u pacjentów z MI i tych z funkcjonalnymi zaburzeniami czynności wątroby.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2017, 11, 4; 293-299
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metabolizm tlenowy krwinek płytkowych eksponowanych na promieniowanie elektromagnetyczne generowane przez telefonie komórkowa - badania IN VITRO
    An oxygen metabolism of human blood platelets displied on electromagnetic field generating by mobile phones - IN VITRO researches
    Autorzy:
    Buczynski, A.
    Dziedziczak-Buczyńska, M.
    Jankowski, W.
    Olszański, R.
    Buczyński, J.
    Pacholski, K.
    Henrykowska, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366392.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    peroksydacja lipidów
    krwinki płytkowe
    stres oksydacyjny
    promieniowanie elektromagnetyczne
    telefon komórkowy
    lipid peroxidation
    oxidative stress
    blond plateles
    electromagnetic fields
    mobile phone
    Opis:
    Celem pracy była ocena wpływu promieniowania elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości emitowanego przez telefon komórkowy, na metabolizm tlenowy i zmiany wolnorodnikowe w krwinkach płytkowych. Zawiesinę ludzkich płytek krwi poddano działaniu pola EM o częstotliwości 900 i 1800 MHz przez 1, 3, 5 minut. W porównaniu do wartości kontrolnych aktywność dysmutazy ponadtlenkowej zmalała po 1,i 5 , a po 3 minucie wzrosła (EM 900 MHz). Promieniowanie o częstotliwości 1800 MHz powodowało stały spadek SOD-1 w stosunku do długości czasu ekspozycji. Stężenie dialdehydu malonowego wzrosło po 1 i 5 min ekspozycji, natomiast po 3 minutach odnotowano istotne jego obniżenie (EM 900 MHz). Promieniowanie o częstotliwości 1800 MHz powodowało wzrost stężenia MDA w stosunku do długości czasu ekspozycji. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że przyczyną niekorzystnych zmian w czynności enzymów antyoksydacyjnych i stężeniu dialdehydu malonowego może być stres oksydacyjny powstający przy narażeniu krwinek płytkowych na mikrofale, a wraz z nim tworzenie się nadmiernej ilości wolnych rodników tlenowych.
    The aim of the study was to assess the influence of electromagnetic field produced by mobile phones on oxygen metabolism In human blond plateletes. The suspension of blood platelets was exposed to the electromagnetic field with frequency of 900 and 1800 MHz after 1, 3, 5 min. Our studies demonstrated that microwaves produced by mobile phones (900 MHz) significantly depleted SOD-1 activity after 1, 5 min exposure and increased after 3 min in comparison with the control test. Microwaves 1800 MHz significantly depleted SOD-1 activity after 1, 3 and 5 min in comparison with the control test. There was a significant increase in concentration of MDA after 1, 5 min and decrease after 3 min of exposure as compared with the control test (900 MHz). Electromagnetic field tith frequency of 1800 MHz significantly increased in concentration of MDA after 1, 3, 5 min. On the grounds of our results we conclude that oxidative stress after exposure to microwaves may be the reason for many adverse changes in cells and may cause a number of systemic disturbance in the human body.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2007, 4(21); 31-37
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ karboplatyny na aktywność peroksydazy glutationu (GSH-Px), reduktazy glutationu (GR) oraz stężenie dialdehydu malonowego (MDA) w mediach hodowlanych ludzkich komórek czerniaka złośliwego linii Me45 in vitro
    In vitro study of the infl uence of carboplatin on glutathione peroxidase (GSH-Px), glutathione reductase (GR) activities and malondialdehyde (MDA) concentration in human malignant melanoma Me45 media cells
    Autorzy:
    Bułdak, Rafał J.
    Polaniak, Renata
    Kukla, Michał
    Kubina, Robert
    Skonieczna, Magdalena
    Bułdak, Magdalena
    Stygar, Dominika
    Sawczyn, Tomasz
    Gowarzewski, Marcin
    Żwirska-Korczala, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038289.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    karboplatyna
    enzymy antyoksydacyjne
    dialdehyd malonowy
    peroksydacja lipidów
    carboplatin
    antioxidant enzyme activities
    malondialdehyde
    lipid peroxidation
    Opis:
    INTRODUCTION Reactive oxygen species (ROS) production in cancer cells usually occurs following anticancer drug exposure such as: etoposide, carboplatin compounds, doxorubicin and holoxan treatment. Normal and malignant cells contain a variety of free radical scavenging systems such as antioxidant enzymes that protect them from the eff ects of drugs that generate oxidative stress inside the cells. MATERIALS AND METHODS The culture of human malignant melanoma Me45 cell line was performed in standard conditions. The colonies were treated with two concentrations of carboplatin: (C1) 10 μg/ml and (C2) 100 μg/ml of the culture medium. The control group were colonies without a cytostatic drug in the culture medium. The medium was collected at 24 hours from addition of the carboplatin preparation and used for determination of activity of the following antioxidative enzymes: glutathione peroxidase (GSH-Px), glutathione reductase (GR), as well as the concentration of the malondialdehyde (MDA). RESULTS After 24 hours in the carboplatin treated group (C1-C2) glutathione peroxidase (GSH-Px) media activity was signifi cantly increased in concentration dependent manner in comparison to the control group (K); (125.2 ± 12.1 IU/l, 99.1 ± 13.3 IU/l vs 91.6 ± 12.1 IU/l, respectively, p < 0.001; p < 0.05). Gluthatione reductase (GR) activity was decreased in carboplatin treated groups (C1) with respect to control group (K); (8.49 ± 0.31 IU/l vs 9.49 ± 0.49 IU/l; p < 0.05). MDA media cells level was almost a 2-fold lower in carboplatin (C1) treated group compared with untreated control group (K); (0.71 ± 0.7 μmol/ml, 1.79 ± 0.15 μmol/ml vs 1.49 ± 0.11 μmol/ml, p < 0.05). CONCLUSION Carboplatin at the concentration of 10 μg/ml leads to an increase antioxidative enzyme activity (GSH-Px) and prevent to lipid peroxidation in malignant melanoma Me45 media cells.
    WSTĘP Wytwarzanie reaktywnych form tlenu (RFT) w komórkach nowotworowych zwykle następuje podczas ekspozycji na leki cytostatyczne, takie jak: karboplatyna, etopozyd, doksorubicyna oraz holoksan. Prawidłowe i nowotworowe komórki mają różne systemy zmiataczy wolnych rodników, w tym: enzymy antyoksydacyjne, które chronią je przed generowanym przez cytostatyki stresem oksydacyjnym we wnętrzu komórek. MATERIAŁ I METODY Hodowla ludzkich komórek czerniaka złośliwego linii Me45 była prowadzona w standardowych warunkach. Kolonie komórek były traktowane karboplatyną w dwóch różnych stężeniach (C1) 10 μg/ml medium oraz (C2) 100 μg/ml medium. Grupę kontrolną stanowiły komórki niezawierające w medium hodowlanym leku cytostatycznego. Medium zbierano po 24 godzinach od podania preparatu, wirowano i w supernatantach oznaczano aktywności badanych enzymów antyoksydacyjnych: peroksydazy glutationu (GSH-Px) i reduktazy glutationu (GR), oraz stężenie dialdehydu malonowego (MDA). WYNIKI Po 24 godzinach w grupie komórek traktowanych karboplatyną (C1 oraz C2) aktywność peroksydazy glutationu (GSH-Px) w medium hodowlanym znacząco wzrosła zależnie od stężenia w porównaniu z grupą kontrolną (K); (12512 ± 12,1 IU/l, 99,1 ± 13,3 IU/l vs 91,6 ± 12,1 IU/l, odpowiednio, p < 0,001; p < 0,05). Aktywność reduktazy glutationu (GR) była obniżona w grupie komórek traktowanych karboplatyną (C1) w odniesieniu do grupy kontrolnej (K); (8,49 ± 0,31 IU/l vs 9,49 ± 0,49 IU/l; p < 0,001). Poziom MDA w medium komórkowym był niemal 2-krotnie niższy w grupie komórek traktowanych karboplatyną w stężeniu 10 μg/ml niż w komórkach grupy kontrolnej (K); 0,71 ± 0,7 μmol/ml vs 1,49 ± 0, 11 μmol/ml, p < 0,05). WNIOSKI Karboplatyna w stężeniu 10 μg/ml zwiększa aktywność enzymu GSH-Px i zapobiega procesowi peroksydacji lipidów w mediach komórek czerniaka złośliwego linii Me45 in vitro.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 3; 7-15
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-20 z 20

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies