Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "paleontologia" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 154
Tytuł:
Zagadka wymierania kredowego
Autorzy:
Antczak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/844327.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
paleontologia
kreda
wymieranie masowe
wymieranie gatunkow
hipotezy naukowe
katastrofy kosmiczne
hipoteza impaktu
zderzenie meteorytu z Ziemia
aktywnosc wulkaniczna
Źródło:
Wszechświat; 2014, 115, 07-09
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspomnienia z konferencji naukowej 9th International Symposium on the Cretaceous System - 1-5 września 2013 - Ankara, Turcja
Autorzy:
Borszcz, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/856591.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
paleontologia
kreda
konferencje
Ankara konferencja
Źródło:
Wszechświat; 2014, 115, 04-06
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Westphalian xiphosurans [ Chelicerata ] from the Upper Silesia Coal Basin of Sosnowiec, Poland
Mieczogony [ Chelicerata; Xiphosura ] z westfalu B Gornoslaskiego Zaglebia Weglowego
Autorzy:
Filipiak, P
Krawczynski, W
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20644.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Bellinurus lunatus
skamienialosci
Euproops rotundatus
Polska
mieczogony
Gornoslaskie Zaglebie Weglowe
paleontologia
Opis:
The xiphosurans Bellinurus lunatus (Martin, 1809) and Euproops rotundatus (Prestwich, 1840) are described from sideritic concretions hosted by the Orzesze Beds (Westphalian B) in. the Polish region of the Upper Silesia Coal Basin. Associated flora and fauna include terrestrial plant remains and a single palaeodictyopteran insect nymph. As no marine influences are known in this area since the Namurian A, these xiphosurans were probably fresh-water organisms.
W polskiej części Górnośląskiego Zagłębia Węglowego, na hałdach Kopalni Węgla Kamiennego "Porąbka-Klimontów" w Sosnowcu, w konkrecjach sferosyderytowych warstw orzeskich (westfal B) znaleziono dwa gatunki mieczogonów: Bellinurus lunatus (Martin, 1809) i Euproops rotundatus (Prestwich, 1840). Oprócz mieczogonów w sferosyderytach występują szczątki roślin (Calamites sp., Sigillaria sp. oraz Lepidostrobus sp.) i nimfy owadów z grupy Palaeodictyoptera. Ponieważ ostatnie morskie ingresje na obszarze Górnośląskiego Zagłębia Węglowego datowane są na namur A, można wnioskować, że rozpatrywany zespół skamieniałości związany był ze środowiskiem słodkowodnym. Prawie kompletnie zachowane odciski pancerzy mieczogonów wskazują na spokojne środowisko sedymentacji w źle przewietrzanym basenie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 4; 413-425
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upper Devonian microvertebrates from the Canning Basin, Western Australia
Autorzy:
Roelofs, B.
Playton, T.
Barham, M.
Trinajstic, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139273.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Vertebrate palaeontology
Chondrichthyes
Thelodonti
Frasnian
Famennian
Lennard Shelf
Gondwana
paleontologia
kręgowce
chrzęstniki
telodonty
fran
famen
Opis:
A diverse microvertebrate fauna is described from the Virgin Hills and Napier formations, Bugle Gap Limestone Canning Basin, Western Australia. Measured sections at Horse Spring and Casey Falls (Virgin Hills Formation) and South Oscar Range (Napier Formation) comprise proximal to distal slope carbonates ranging in age from the Late Devonian Frasnian to middle Famennian. A total of 18 chondrichthyan taxa are identified based on teeth, including the first record of Thrinacodus tranquillus, Cladoides wildungensis, Protacrodus serra and Lissodus lusavorichi from the Canning Basin. A new species, Diademodus dominicus sp. nov. is also described and provides the first record of this genus outside of Laurussia. In addition, the upper range of Australolepis seddoni has been extended to Late Devonian conodont Zone 11, making it the youngest known occurrence for this species. The Virgin Hills and Napier formations microvertebrate faunas show close affinities to faunas recovered from other areas of Gondwana, including eastern Australia, Iran, Morocco and South China, which is consistent with known conodont and trilobite faunas of the same age.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 1; 69-100
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upper Bathonian and lower Callovian ammonites from Chacay Melehue [Argentina]
Amonity gornego batonu i dolnego keloweju z Chacay Melehue [Argentyna]
Autorzy:
Parent, H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23038.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Eurycephalites gottschei
Iniskinites gulisanoi
Eurycephalites rotundus
kelowej
amonity
baton
Iniskinites crassus
Iniskinites evolutus
Lilloettia steinmanni
paleontologia
Argentyna
Eurycephalites extremus
Opis:
The upper Bathonian-lower Callovian ammonite fauna of Chacay Melehué was sampled through new exposures under close stratigraphic control. Two new faunal horizons are described: the Iniskinites gulisanoi horizon and the Iniskinites crassus horizon, lying in the lower and middle parts, respectively, of the Steinmanni Zone. The ammonite fauna contains some species not previously described: Choffatia aff. neumayri (Siemiradzki, 1899) [M&m], Iniskinites evolutus sp. n. [M], Iniskinites sp. A [M], Eurycephalites aff. gottschei (Tornquist, 1898) [M], Xenocephulites aff. neuquensis (Stehn, 1923) [m], and Xenocephalites sp. A [m]. Oxycerites tenuistriatus (de Grossouvre, 1888) is new for the Andean region. Several species are represented by large samples that allow descriptions and analyses to be made of the entire ontogeny and the characterization of the principal morphs within each species. It is then possible to propose sexual dimorphic correspondence between some nominal morphospecies. The successive species Lilloettia steinmanni (Spath, 1928), Eurycephalites gottschei (Tornquist, 1898), E. rotundus (Tornquist, 1898), and E. extremus (Tornquist, 1898) form a phyletic morphocline here interpreted as a mosaic heterochronocline.
W pracy opisano amonity górnego batonu i dolnego keloweju zebrane warstwa po warstwie z nowych odsłonięć w rejonie Chacay Melehué w Argentynie. Wyróżniono dwa nowe horyzonty: Iniskinites gulisanoi oraz Iniskinites crassus, pierwszy z dolnej, a drugi ze środkowej części poziomu Steinmanni. Zebrana fauna amonitowa zawiera nie opisane dotąd gatunki: Choflatia aff. neumayri (Siemiradzki, 1899) [M&m], Iniskinites evolutus sp. n. [M], Iniskinites sp. A [M], Eurycephalites aff. gottschei (Tornquist, 1898) [M], Xenocephalites aff. neuquensis (Stehn, 1923) [m] i Xenocephalites sp. A [m]. Gatunek Oxycerites tenuistriatus (de Grossouvre, 1888) jest nowy dla regionu andyjskiego. Wiele gatunków jest reprezentowanych przez duże próbki okazów o różnym stopniu rozwoju ontogenetycznego, co zezwala na dokładne prześledzenie ontogenezy, podanie charakterystyki głównych morfotypów w obrębie każdego gatunku oraz zaproponowanie relacji dymorficznych między niektórymi nominalnymi morfogatunkami. Nastepujące po sobie gatunki Lilloettia steinmanni (Spath, 1928), Eurycephalites gottschei (Tornquist, 1898), E. rotundus (Tornquist, 1898) i E. extremus (Tornquist, 1898) tworzą filetyczną morfoklinę, zinterpretowaną przez autora jako mozaikowa heterochronoklina.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1998, 43, 1; 69-130
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Two possibly aqatic triconodont mammals from the Early Cretaceous of Marocco
Autorzy:
Sigogneau-Russell, D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22699.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
budowa anatomiczna
zeby
kregowce
paleontologia
Dyskritodon amazighi
Maroko
Ichthyoconodon jaworowskorum
Triconodonta
Opis:
Three mammalian molars from the Early Cretaceous of Morocco reveal the existence, at that time, of two new and peculiar species, one of them assigned to the Eotheria Triconodonta (uncertain family), Dyskritodon amazighi gen. et sp. n., the second only tentatively assigned to the Triconodonta, Ichthyoconodon jaworowskorum gen. et sp. n. The former is represented by a last lower molar which three main cusps (a, c, d) decrease regularly in size posteriorly while cusp b is very small and lingually situated, a unique condition for post-Liassic triconodonts. The second taxon (two specimens) is characterized by very narrow and trenchant teeth not intermeshing with adjacent ones, and carrying three subequal main cusps (b, a, c). Such dental morphology suggests that these mammals might have been semi-aquatic and piscivorous.
W osadach wczesnej kredy (beriasu) Maroka znalezione zostały trzy zęby o piłkowanych płaskich koronach typowych dla rybożernych, wodnych kręgowców. Choć powierzchownie przypominają pokrojem zęby rekinów bądź pterozaurów, ich plan budowy da się porównać jedynie z zębami prymitywnych ssaków trikonodontów. Jeden z tych zębow, o coraz niższych kolejnych czterech wierzchołkach, należy prawdopodobnie do nowej rodziny trikonodontów i nazwany został Dyskritodon amazighi gen. et sp. n. Dwa inne zęby, o trzech spośród czterech wierzchołków zbliżonej wysokości, reprezentują jeszcze bardziej tajemniczy gatunek Ichthyoconodon jaworowskorum gen. et sp. n.
Des sédiments littoraux du Crétacé inférieur du Haut-Atlas marocain, qui ont déjà livré de nombreux mammifères et autres vertébrés, ont été extraites trois dents trés particulières, attribuées à deux nouveaux taxons de mammifères Eotheria: Dyskritodon amazighi gen. et sp. n., ordre Triconodonta, famille indet., et Ichthyodonodon jaworowskorum gen. et sp. n., ordre ?Triconodonta, famille indet. Le premier est représenté par une dernière molaire inférieure, elle-même caractérisee par la petitesse du tubercule b, sa position cingulaire et un peu linguale et la décroissance régulière des tubercules a, c, d. Le second taxon est représenté par deux molaires isolées; trois tubercules (b, a, c) y sont subégaux comme chez les Triconodontidae, mais la dominance de c est un caractère tout à fait unique. En outre ces tubercules sont plus étroits et tranchants que chez tous les Triconodontes connus, et surtout il n'y a pas d'indentation antérieure témoignant de l'engrènement des dents adjacentes; il semblerait plutôt que ces dents se chevauchaient légèrement l'une l'autre. La morphologie dentaire de ces deux taxons, leur très bonne conservation en dépit de leur fragilité (tubercules élevés et minces), suggèrent que les animaux qui les portaient étaient semi-aquatiques et piscivores. II s'agit en tous cas de deux formes très spécialisées, et ce tout à fait independamment l'une de l'autre.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 2; 149-162
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tube microstructure of Recent and Jurassic serpulid polychaetes and the question of the Palaeozoic spirorbids
Autorzy:
Weedon, M J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22360.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
paleocen
wieloszczety
skamienialosci
Spirorbis
rurki kalcytowe
jura
cechy morfologiczne
mikrostruktura
paleontologia
Serpulidae
Opis:
'Ordered' and 'unordered chevron structures' in serpulid tubes comprise minute calcite lath-like crystals. In ordered chevron structure (Pomatoceros triqueter) the crystals parallel each other within each chevron layer, whilst between layers the alignment direction alternates. The laths have no alignment in unordered chevron structure (Spirorbis and locally in Pomatoceros triqueter). In 'homogeneous chevron structure' (found in Jurassic pomatocerids) the layers comprise a granular or homogeneous fabric. This structure possibly represents a diagenetic replacement of lath-like crystals. Serpulid chevron structures are quite dissimilar from any shell microstructures described in molluscs or lophophorates. The secretion of microstructures comprising lath-like crystals may have allowed rapid tube growth. Spherulitic prismatic structure is identified in Spirorbis; the structure occurs locally in the outer part of the tube. The microstructure of Recent spirorbids is quite dissimilar to that of Palaeozoic fossils (microconchids) previously assigned to the genus Spirorbis.
Mikrostruktura kalcytowych rurek wieloszczetów z rodziny Serpulidae jest zupełnie odmienna od mkrostruktur występujących w muszlach mięczaków i ramienionogów, czy też w zooeciach mszywiołów. Nie jest również podobna do struktury ścianek paleozoicznych skamieniałości tradycyjnie uważanych za rurki wieloszczetów Spirorbis. W poprzednich pracach autora zostało wykazane, że paleozoiczne spirorbidy miały mikrostrukturę identyczną jak grubościenne tentakulity, ramienionogi i mszywioły. Na tej podstawie reaktywowana została nazwa rodzajowa Microcornus, użyta niegdyś do tych skamieniałości, i utworzony został rząd Microconchida, wraz z pokrewnym Trypanoporida włączony do gromady Tentaculita.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 1-15
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trilobites from the Givetian and Frasnian of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Chlupac, I
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20635.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Gory Swietokrzyskie
taksony
skamienialosci
zywet
Polska
fran
paleontologia
fauna trylobitowa
dewon
Opis:
Three species of Givetian and Frasnian trilobites have been recognized in the stromatoporoid-coral platform and Dyminy reef complex (Kowala Formation) of the southern part of the Holy Cross Mts, and two more in deeper facies of the Kostomłoty area. Representatives of the genus Scutellum, common in the shallow-water (related to carbonate buildups) associations of the Variscan Europe, are most widespread and diversified. Cyrtodechenella(?) declinans sp. n., Phacops (Chotecops) zofiae sp. n., and Scutellum mariae sp. n. are proposed.
W oparciu о nowe kolekcje, pochodzące ze stanowisk głównie w obrębie platformy stromatoporoidowo-koralowcowej i dymińskiego kompleksu rafowego (Formacja z Kowali) południowej części Gór Świętokrzyskich oraz z głębszych facji obszaru kostomłockiego, opisano faunę trylobitową żywetu i franu oraz przedyskutowano różne aspekty jej występowania. Wyróżniono 5 taksonów, w tym 3 nowe gatunki: Cyrtodechenella(?) declinarts sp. n., Phacops (Chotecops) zofiae sp. n. i Scutellum mariae sp. n. Przedstawiciele rodzaju Scutellum są najbardziej szeroko rozpowszechnieni i zróżnicowani. Wykazują oni ścisłe pokrewieństwa z płytkowodnymi asocjacjami środkowej i zachodniej (waryscyjskiej) Europy, związanymi z różnorodnymi budowlami węglanowymi.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 395-406
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trilobite-like arthropod from the Lower Cambrian of the Siberian Platform
Trylobitopodobny stawonog z dolnego kambru tarczy syberyjskiej
Autorzy:
Ivantsov, A Y
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21620.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
stawonogi trylobitopodobne
rzeka Lena
Conciliterga
kambr
skamienialosci
Syberia
Phytophilaspis pergamena
paleontologia
pygidium
plytka rostralna
morfologia zwierzat
Opis:
The Lower Cambrian Fossil-Lagerstätte at Sinsk (Sinsk Formation, Lena River, Siberia) yields extraordinarily preserved fossils. A new trilobite-like arthopod from this site, Phytophilaspis pergamena gen. et sp. n., is assigned to the subclass Conciliterga Hou & Bergström, 1997, ordet and family indet. It is characterized by a large cephalon with facial sutures and relatively large eyes, strongly reduced thorax and very large pygidium. The facial sutures are not connected with the eyes; librigenae preserve marks of segmentation and may represent fused pleurae of the posterior segments of the cephalon. Unlike trilobites, the original mineralization of the carapace was very weak or absent. The new arthropod differs from all of other Conciliterga by the absence of rostral plate, posterior position of eyes and large size of the pygidium.
Dolnokambryjska formacja sinska znad rzeki Leny zawiera doskonale zachowane skamieniałości. Tamtejszy stawonóg Phytophilaspis pergamena gen. et sp. n. przypominający trylobita został zaliczony do podgromady Conciliterga Hou & Bergström, 1997, ordo et fam. indet. Nowy rodzaj charakteryzuje się dużą głową ze szwami policzkowymi i dużymi oczami, silnie zredukowanym tułowiem i bardzo dużym pygidium. Policzki ruchome zachowały ślady segmentacji, co wskazuje, że mogą one reprezentować zrośnięte pleury tylnych segmentów cefalonu. W odróznieniu niż u trylobitów, u Phytophilaspis pergamena gen. et sp. n. mineralizacja pancerza była bardzo słaba. Nowy stawonóg rózni się od pozostałych Conciliterga brakiem płytki rostralnej, położeniem oczu bardziej w tyle oraz bardzo dużym pygidium.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 4; 455-466
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trace fossils from Late Carboniferous storm deposits, Upper Silesia Coal Basin, Poland
Slady dzialalnosci organizmow ze sztormowych osadow poznego karbonu Gornego Slaska
Autorzy:
Gluszek, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20035.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
bezkregowce morskie
Fimbritubichnus biserialis
karbon
paleontologia
Gorny Slask
osady sztormowe
Cylindrichnus candelabrus
Opis:
Eighteen ichnospecies (two new) referred to 17 ichnogenera (one new) as well as formally unclassified equilibrichnia, fugichnia and faecal pellets constitute a diverse and well-preserved invertebrate trace fossil suite present in storm deposits within the Franciszka X marine horizon of the Hrušov Beds (Late Carboniferous Namurian A, Pendleian) as exposed in the Kozłowa Góra quarry, Upper Silesia, Poland. The new forms are Fimbritubichnus biserialis igen. et isp. n., which is interpreted as the work of a deposit-feeding bellerophont gastropod, and Cylindrichnus candelabrus isp. n. An emended diagnosis of the ichnospecies Parahaentzschelinia ardelia is given. Presence of the trace fossils marks a marine influence, so that they can be utilized to discern marine versus nonmarine deposition within the Paralic Series of the Upper Silesia Coal Basin in which other paleontological evidence is scanty or lacking.
W pracy opisano zróżnicowany i stosunkowo dobrze zachowany zespół śladów działalności życiowej rozmaitych bezkręgowców morskich zachowanych w sztormowych osadach późnego karbonu (Namur A, horyzont Franciszka X, warstwy gruszowskie) w odsłonięciu Kozłowa Góra na obszarze Górnośląskiego Zagłębia Węglowego. Zidentyfikowano 18 ichnogatunków (w tym dwa nowe) należących do 17 ichnorodzajów, ponadto rozpoznano niesklasyfikowane formalnie ślady równowagi (equilibrichnia), ślady ucieczki (fugichnia) oruz grudki fekalne. Opisano dwa nowe ichnogatunki: Cylindrichnus candelabrus isp. n. oraz Fimbritubichnus biserialis igen. et isp. n., ten ostatni interpretowany jako ślad jakiegoś osadożernego ślimaka bellerofontowego. Zaproponowano korektę diagnozy Parahaentzschelinia ardelia. Zespoły śladów działalności morskich bezkręgowców mogą być użytecznym narzędziem dla rozpoznawania morskich ingresji w osadach górnego karbonu Górnośląskiego Zagłębia Węglowego.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1998, 43, 3; 517-546
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ultrastructure of some Ordovician graptoloid prosiculae
Autorzy:
Bates, D E B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22160.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
szkielet promienisty
ordowik
skamienialosci
graptolity
paleontologia
formacje skalne
rabdozomy
ultrastruktura
wapienie
Geniculograptus typicalis
prosicule
Opis:
The graptoloid prosicula (conus and cauda) forms the first part of the growing colony, and was probably secreted during a single continuous episode of growth. The wall is composed of a central unit of criss-cross fibrils (fusellar fabric), interlaced with parallel fibrils whose grouping appears as the spiral line (spiral line fabric). The conus is lined with a granular or felted sheet (sheet fabric). The diaphragm, at the apex of the conus, appears to be formed of fusellar fabric. The cauda is formed of fusellar and spiral fabrics with a central cavity apparently not open to the conus interior. An outer layer (diamond, mesh fabric) of fibrils forming a diamond mesh covers both conus and cauda, and is itself overlain by longitudinal rods. The apex of the cauda is formed of a second domed diaphragm of criss-cross fibrils, covered by a sheet fabric. The nema is extended distally as a series of finger-shaped increments, overlain by bandages. An outermost layer of clustered fibrils (stellate fabric) is occasionally present, lying on, or formed by a modification of, the diamond mesh fibrils of the conus.
Prosicula graptolitów jest najwcześniej tworzoną częscią rabdozomu i była najprawdopodobniej budowana przez pierwszego zooida tuż po jego metamorfozie ze swobodnie żyjącej larwy. Przedmiotem niniejszej pracy jest ultrastruktura prosicul z późnoordowickiego wapienia Viola Springs. Prosicule z tej formacji skalnej zapewne należą do dwuseryjnych grapiolitów, których najpospolitszym występującym tam gatunkiem jest Geniulograptus typicalis. Na przełamach ścianek prosiculi obserwowanych w skaningowym mikroskopie elektronowym ukazuje się ich trójwarstwowa budowa, z wysciółką wewnątrz o nieregularnie orientowanych włóknach, środkową ścianą z wplecionymi włóknami tworzącymi linię spiralną oraz zewnętrzną warstwą o włóknach krzyżujących się w rombowy splot. Środkowa warstwa ściany tworzona była zapewne w jednorazowym akcie sekrecji ale jej struktura nie różni się istotnie od fuzellarnych elementów rabdozomu. Nema powstawała jako seria palcowatych przyrostów okrytych przez bandaże; jej wnętrze jest lite, nie pozostawia miejsca na jakiekolwiek miękkie tkanki.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 1; 39-57
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The stratigraphy of the Upper Greensand Formation (Albian, Cretaceous) of the Isle of Purbeck, Dorset, UK
Autorzy:
Gallois, R.
Owen, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138644.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Upper Greensand Formation
Dorset
Isle of Purbeck
Cretaceous
Albian Stage
stratigraphy
palaeontology
ammonites
Wyspa Purbeck
kreda
stratygrafia
paleontologia
amonity
Opis:
At its maximum development in the type area on the Devon coast, the Upper Greensand Formation comprises up to 55 m of sandstones and calcarenites with laterally and stratigraphically variable amounts of carbonate cement, glauconite and chert that were deposited in fully marine, shallow-water environments. The formation is divided into three members, in ascending order the Foxmould, Whitecliff Chert and Bindon Sandstone, each of which is bounded by a prominent erosion surface that can be recognised throughout the western part of the Wessex Basin. The full thickness of the formation, up to 60 m, was formerly well exposed in cliffs in the Isle of Purbeck in the steeply dipping limb of the Purbeck Monocline. The upper part of the succession is highly condensed in comparison with the Devon succession and exhibits lateral variations over distances of hundreds of metres that are probably related to penecontemporaneous fault movements. Much of the fauna is not age-diagnostic with the result that the ages of parts of the succession are still poorly known. However, the Isle of Purbeck sections contain diverse ammonite faunas at a few stratigraphically well-defined levels that enable the succession to be correlated with that of east Devon and west Dorset.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 3; 405-424
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The stolon system in Rhabdopleura compacta [Hemichordata] and its phylogenetic implications
Stolony Rhabdopleura compacta [polstrunowce, pioroskrzelne] i ich znaczenie filogenetyczne
Autorzy:
Urbanek, A
Dilly, P N
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22184.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Rhabdopleura compacta
Pterobranchia
paczki przetrwalnikowe
kompleksy diafragmowe
graptolity
Crustoidea
stolony
polstrunowce
Rhabdopleurida
rabdopleurydy
pioroskrzelne
morfologia
paleontologia
Dendroidea
Opis:
Studies made with the light microscope on the stolon system of extant pterobranch hemichordate Rhabdopleura compacta Hincks, 1880 have revealed the presence of characteristic structures called herein diaphragm complexes. Each complex consists of the stolonal diaphragm proper and a thin-walled conical encasement, produced by a rapid inflation of the stolonal sheath around the diaphragm. Such structures have never been observed before either in the Recent or fossil Rhabdopleurida. However, both in their origin and in their relations to the stolon and to the zooidal tube, diaphragm complexes strongly resemble the internal portions of thecae as recognized in the sessile orders of the Graptolithina. The significance of the presence of these homologues of the enclosed initial portions of thecae in Rhabdopleura compacta for the understanding of the phylogenetic relationships between pterobranchs and graptolites is discussed.
Duże podobieństwo stolonów współczesnych i kopalnych rabdopleurydów (Pterobranchia, Rhabdopleurida) oraz osiadlych rzędów kopalnych graptolitów (zwłaszcza Dendroidea i Crustoidea), jest jednym z argumentów przemawiających za bliskim pokrewieństwem obu pup. Badania Kozłowskiego (1949) wykazały, że przy dużym ogólnym podobieństwie stolonów rabdopleurydów i stolonów Graptolithina występuje także znamienna różnica: podczas gdy u graptolitów występują tzw. części wewnętrzne tek, u pióroskrzelnych nie stwierdzono ich występowania. Nasze badania przeprowadzone na materiale Rhabdopleura compacra Hincks. 1880 zebranym w przybrzeżnych wodach Kanalu La Manche w okolicy portu Plymouth (Anglia), wykazały jednak u tego gatunku obecność struktur homologicznych z częściami wewnętrznymi tek graptolitów. Struktury te nazwane przez nas kompleksami diafragmowymi, składają się z właściwej diafragmy (tj. przegrody w stolonie opatrzonej centralnym otworkiem), oraz stożkowatej osłonki powstałej przez raptowne rozszerzenie (inflację) stolonu. W ten sam sposób powstają wewnętrzne części tek u przedstawicieli osiadłych rzędów graptolitów. Badania nasze wykazały także głebokie podobieństwo między budową osłonek perydermalnych pączków przetrwalnikowych i kompleksów diafragmowych u Rhabdopleura oraz wewnętrznych części tek u Graptolithina. Te pochodne stolonu wraz z samym stolonem można określić jako stoloblast, tj. część szkieletu kolonii całkowicie odrębną od mających strukturę fuzellarną rurek zooidalnych. Sporadyczne występowanie u pewnych rabdopleurydów struktur homologicznych z częściami wewnętrznymi tek u przedstawicieli osiadłych rzędówg raptolitów jest jeszcze jednym dowodem przemawiającym za bezpośrednim związkiem rodowym obu tych grup. Wysuwamy przypuszczenie, że to sporadyczne występowanie bardzo swoistej cechy morfologicznej jest przejawem ukrytej homologii, lub też mówiąc inaczej - ukrytej synapomorfii, wyrażającej się istnieniem wspólnych tendencji apomorficznych u Rhabdopleurida i Graptolithina.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 3; 201-226
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The skull of Velociraptor [Theropoda] from the Late Cretaceous of Mongolia
Czaszka drapieznego dinozaura Velociraptor mongoliensis z poznej kredy Mongolii
Autorzy:
Barsbold, R
Osmolska, H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21498.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Velociraptor mongoliensis
czaszki
analiza anatomiczna
Deinonychus antirrhopus
Mongolia
kreda
zuchwa
dinozaury
paleontologia
szkielet
Dromaeosauridae
dromeozaurydy
Opis:
The well preserved material of the Late Cretaceous dromaeosaurid, Velociraptor mongoliensis, has allowed us to supplement earlier descriptions of the skull in this species. The skull of V. mongoliensis is similar to that of Deinonychus antirrhopus, but differs from the latter by: (1) laterally convex supratemporal arcade resulting in short, rounded supratemporal fenestra; (2) depressed nasal; (3) longer maxillary process of premaxilla; (4) lack of separate prefrontal, and (5) convex ventral border of the dentary. These differences, especially that in the structure of the temporal region, support generic distinction of Deinonychus and Velociraptor. Skulls of other dromaeosaurids are compared.
W pracy opisano czaszkę i żuchwę niewielkiego, mierzącego około 2 m długości, drapieżnego dinozaura z rodziny Dromaeosauridae, Velociraptor mongoliensis Osborn, 1924, oraz przedstawiono rozprzestrzenienie geograficzne i stratygraficzne tej rodziny. Badany materiał pochodzi z osadów kampanu (górna kreda) pustyni Gobi (Mongolia) i został zebrany przez mongolskie, polsko-mongolskie, radziecko-mongolskie i japońsko-mongolskie ekspedycje paleontologiczne w latach 1970-1997. Dromeozaurydy żyły w okresie kredowym w Ameryce Północnej i Azji Środkowej. Z sześciu do ośmiu monotypowych rodzajów zaliczanych do tej rodziny, tylko mongolski Velociraptor jest reprezentowany przez dość liczne i kompletne szkielety, pozostałe rodzaje oparte są na pojedynczych i bardzo fragmentarycznych szczątkach, zaś czaszki (znacznie mniej kompletne) znane są tylko u dwóch północnoamerykariskich rodzajów Deinonychus i Dromaeosaurus. Przeprowadzona w pracy analiza anatomiczna kilku czaszek V. mongoliensis i porównanie ich z czaszką wczesnokredowego Deinonychus antirrhopus Ostrom, 1969 wykazały, że nie ma dostatecznych podstaw do uznania nazwy rodzajowej Deinonychus za młodszy synonim nazwy Velociraptor, co było sugerowane przez niektórych badaczy (Paul 1988). Potwierdzono, że oba te rodzaje są ze sobą bliżej spokrewnione niż z innymi przedstawicielami dromeozaurydów.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 189-219
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of paleontological data in testing homology by congruence
Autorzy:
Rieppel, O
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21657.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ptaki
ssaki
skamienialosci
filogeneza
paleontologia
homologia
Opis:
With homology being defined as shared similarity due to common ancestry, any initial perception of similarity (or relative invariance) among organisms may be treated as a conjecture of homology to be tested by congruence. The phylogenetic information content is therefore not with the character itself, but lies in the relation of any one character to all others known. The "principle of total evidence" thus emerges as a logical corollary of the distinction of homology and homoplasy, the most severe test of homology involving all known characters in the search for the globally most congruent pattern. In a study combining fossil and extant organisms, however, the issue of missing characters raises the question of implicit a priori weighting, because some sources for characters (soft anatomy, molecular, physiological, behavioral) remain unknown in fossils. The issue of missing data in fossils requires further study before the potential impact of fossils on a classification based on extant organisms can be properly assessed.
Jeśli zdefiniuje się homologię jako podobieństwo wynikające ze wspólnego pochodzenia, każde zauważalne podobieństwo może być traktowane jako domniemanie homologii, które można poddać testowi zgodności. Przebieg filogenezy wywodzi się nie z samej cechy lecz z jej stosunku do innych znanych cech. Zasada pełności danych pojawia się jako logiczna konsekwencja rozróżnienia homologii i homoplazji. Test homologii obejmujący wszystkie znane cechy, zmierzający do odnalezienia najbardziej zgodnego ich rozkładu, jest więc testem najostrzejszym. Kiedy analizie poddaje się zbiory danych o kopalnych i dzisiejszych organizmach pojawia się problem nieznanych cech (nie zachowanych w stanie kopalnym) pociągający za sobą konieczność wstępnego wartościowania cech.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 295-302
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 154

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies