Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ofiara;" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 389
Tytuł:
Ofiara Eucharystii jako zobowiązanie do jedności i świętości w pismach św. Cypriana
Autorzy:
Drążek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623924.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
św. Cyprian
Eucharystia
ofiara krzyżowa
ofiara
prześladowania
Opis:
L'articolo, basato sugli scritti di san Cipriano di Cartagine, presenta una lettura del pensiero di questo vescovo e martire sull'Eucaristia. I testi, dove s. Cipriano affronta temi eucaristici, sono abbastanza numerosi. Dall'analisi dei testi risulta che secondo il suo pensiero l'Eucaristia rende presente il sacrificio di Gesu sulla croce. La partecipazione al Corpo e al Sangue di Cristo richiede percio la santita di vita e la piena communione con la Chiesa. Inoltre l'Eucaristia e un indispensabile aiuto per i cristiani minacciati dalie persecuzioni, l'unico aiuto capace di render li coraggiosi e disposti anche alla morte per il Nome di Gesu.
Źródło:
Verbum Vitae; 2005, 8; 151-162
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Godzina” Jezusa – Ofiara zbawczej męki, śmierci i zmartwychwstania
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623920.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Eucharystia
ofiara
Ostatnia Wieczerza
umycie nóg
przymierze
Opis:
Gesu durante la sua vita terrena si rivela come colui che va incontro all'uomo. Ai malati porta la salute, ai peccatori il perdono, agli indemoniati la liberta, ai morti ridona la vita. In Lui si avvicina il Regno di Dio. lncomincia il tempo della salvezza escatologica. Crea attorno a se una comunita d'amore composta dalie persone che vengono da Lui o attirate dalia sua bonta. Le parole di Gesu e le sue opere rivelano la sua pro-esistenza salvifica. La salvezza anticipata nellia terrestre pro-esistenza di Gesu - raggiunge la sua pienezza nella sua Pasqua. In questo momento l'opera delia salvezza raggiunge ił suo apice: Gesu offre agli uomini se stesso. La croce di Cristo - vissuta come sacrificio pasquale - espia i peccati e permette ad ogni uomo di entrare nella nuova alleanza con Dio. La croce di Cristo e stata anticipata nell'evento dell'Ultima Cena. Fra questi due eventi esiste inscindibile connessione. L'avvenimento dell'Ultima Cena consiste nel fatto che Gesu distribuisce il suo Corpo e il suo Sangue, ossia la sua esistenza terrena, dando se stesso. La morte violenta di Gesu, vissuta nell'obbedienza filiale e nell'amore, viene trasformata in un sacrificio volontario, in quest'atto d'amore che e la redenzione del mondo. In modo esplicito l'amore infinito di Cristo - testimoniato sulla Croce - viene rivelato nelle parole dell'Ultima Cena. L'Eucaristia e presenza del Sacrificio di Cristo che consiste nel sommo atto di donazione, dell'amore "sino alla fine". Gesu, nelle parole dell'istituzione dell'Eucaristia che provengono dalla terminologia sacrificale dell'Antico Testamento trasformata in linguaggio personale, esprime la verita salvifica che egli e il Sacrificio reale e definitivo. Dio non ha bisogno di tori e vitelli. Dio aspetta quell'amore infinito, che e l'unica vera conciliazione fra cielo e terra. Questo stesso amore donato nell'Eucaristia agli uomini espia i loro peccati, crea la nuova alleanza e porta loro nel regno di Dio.
Źródło:
Verbum Vitae; 2005, 8; 117-136
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ofiary przebłagalne: od rytuału do teologii (Kpł 4,1-35; Lb 15,22-31)
Autorzy:
Rosik, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623921.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ofiara
ofiara przebłagalna
ofiara oczyszczenia
Księga Kapłańska
Księga Liczb
Kpł 4
1-35
Lb 15
22-31
Opis:
Sacrifices were the principal act in Israel's cult. The article treats about expiatory sacrifices in ancient lsrael. The purpose ofthese sacrifices is to re-establish the covenant with God. Autbor describes the circumstances when expiatory sacrifices should be offered and then explains difference between the sacrifice for sin (hattath) and the sacrifice of reparation (asham). He also gives the scheme of the ritual of expiatory sacrifices. Theological meaning o f these sacrifices is shortly presented in the conclusion.
Źródło:
Verbum Vitae; 2005, 8; 31-49
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązek i ofiara
Autorzy:
Zajączkowska-Łopatto, Maria-Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/622589.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
Opis:
Epitafium dla tej wybitnej postaci okresu międzywojennego są słowa wiersza Kazimierza Wierzyńskiego: „Którzy wyzbyci wolności, Obezwładnieni przemocą Życia nie mają własnego I grobu dla własnych kości”.
Źródło:
Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów; 2015, 26, 1 (46); 4-8
1733-7585
Pojawia się w:
Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poświęcić swoje życie dla innych. Ofiara Edyty Stein, Laury Vicuñi i nazaretanek z Nowogródka
Autorzy:
Durma, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669241.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
sacrifice
prayer
heroism
ofiara
modlitwa
heroizm
poświęcenie
Opis:
The aim of the article was to present three stories of women, who had died while sacrificing their lives to others. However, attention was paid not only to the victim himself, but to his readiness. The patriarch Abraham was undoubtedly the model of this attitude. Blessed Laura, St. Edyta and Bl. Sisters of Nazarene in their care for their loved ones, asked for prayer, so that they could suffer suffering for certain intentions without knowing how it would look. But when it came time to fulfill the promise, each confirmed it by act.
Celem artykułu było przedstawienie trzech historii wyniesionych na ołtarze kobiet, które poniosły śmierć, ofiarowując swoje życie za innych. Zwrócono jednakże uwagę nie tyle na samą ofiarę, ile jej gotowość. Wzorem takiej postawy niewątpliwie był patriarcha Abraham. Błogosławiona Laura, Święta Edyta i Błogosławione Nazaretanki w trosce o swoich bliskich prosiły na modlitwie o to, aby mogły ponieść cierpienia w określonych intencjach, nie wiedząc, jak miałoby to wyglądać. Kiedy jednak przyszedł czas na wypełnienie obietnicy, wszystkie potwierdziły je czynem.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2017, 36, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ofiara w pismach s. Wandy Boniszewskiej CSA
Sacrifice in the Writings of Sr. Wanda Boniszewska CSA
Autorzy:
Damazyn, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558700.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Boniszewska
stygmatyczka
mistyka
ofiara
stigmatic
mysticism
sacrifice
Opis:
Osoba i życie duchowe siostry Wandy Boniszewskiej CSA budzi rosnące zainteresowanie wśród wiernych. Osią duchowości tej polskiej mistyczki XX wieku jest „ofiara” składana Chrystusowi jako wynagrodzenie za grzechy innych, w tym przede wszystkim kapłanów i osób konsekrowanych. Tekst stanowi analizę notatek jej „Dziennika duszy” pod tym właśnie kątem, ukazując wolę Jezusa względem tej zakonnicy i podporządkowanie się jej woli Bożej oraz formy i intencje składanych przez nią ofiar. Autor tekstu nie analizuje źródeł i nie rozstrzyga o nadprzyrodzoności darów duchowych opisywanych przez Boniszewską.
The person and spiritual life of sister Wanda Boniszewska CSA have raised a growing interest among the faithful. The essence of this Polish mystic’s spirituality is the sacrifice offered to Jesus Christ as reparation for the sins of others, above all of priests and religious. This article is an analysis of Wanda Boniszewska’s “Dziennik duszy” (The Diary of a Soul). The entries reveal Jesus’ will towards the nun, her submission to the will of God as well as the forms and intentions of her sacrifices. The article does not analyse sources and does not discuss the question of the supernaturality of the spiritual charisms described by Boniszewska.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2017, 40; 45-57
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Franciszek Piesik – jedyna polska ofiara muru berlińskiego
Autorzy:
Dźwigał, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608356.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Opis:
Franciszek Piesik – the Only Polish Victim of the Berlin WallThe article commemorates Franciszek Piesik, one of the many victims of the Cold War who after the Second World War sought new opportunities and a „better life” in the West and tried to illegally find themselves on the other side of the Iron Curtain. In many respects the story of the escape by the young Pole in October 1967 is extremely interesting. First, it concerns an attempt at crossing two frontiers of two communist regimes; at the time, the border between East Germany and West Berlin was regarded as the best guarded. The very fact that Franciszek Piesik reached Berlin testifies to his good fortune and a well–devised plan of escape, thus confirming the way in which he tried to reach the free world. Second, in the light of recent research conducted by German historians the instance of a young citizen of People’s Poland killed while attempting to make his way to West Berlin during the post–1961 period is the only known case of the death of a foreigner, a victim from outside East Germany. The text portrays Franciszek Piesik and devotes much attention to the activity of the Polish authorities in connection with interrogations concerning the illegal crossing of the frontier as well as the attitude of the state apparatus to the escapee’s family. Unfortunately, it is impossible to answer satisfactorily all questions about the circumstances and course of the escape endeavoured by the young Pole; nonetheless, the author made every effort to base the contents of the examined question on the most extensive sources.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2015, 47, 2
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“BYCIE OFIARĄ” JAKO STRATEGIA W DYSKURSACH O PRZESZŁOŚCI
Autorzy:
Mamul, Natalia
Krakowiak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652370.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
bycie ofiarą
dyskurs
analiza dyskursu
badania nad biografią
praca biograficzna
pamięć zbiorowa
przemoc symboliczna
Opis:
Artykuł podejmuje próbę wyjaśnienia jednego z aspektów mechanizmu aktywizowania przeszłości określonych zbiorowości ludzkich ze względu na problemy teraźniejszości i, co za tym idzie, angażowania przeszłości w teraźniejszość i, konsekwentnie, przyszłość. Dwie części artykułu odnoszą się do odmiennych gatunkowo wypowiedzi usytuowanych w odmiennych kontekstach sytuacyjnych, politycznych, społeczno-kulturowych, a być może nawet cywilizacyjnych. Pierwsza część artykułu koncentruje się na wybranych fragmentach wywiadów narracyjnych przeprowadzonych z mieszkańcami Białorusi. Przedmiotem analizy zawartej w drugiej części artykułu są wypowiedzi poselskie wybrane z debat toczących się w polskim sejmie w okresie bezpośrednio poprzedzającym akcesję Polski do Unii Europejskiej. Analizowane w artykule wypowiedzi powiązane są ze sobą poprzez wykorzystanie specyficznej strategii dyskursu, polegającej na przedstawianiu grupy MY jako ofiary innych grup, a także społecznych i historycznych procesów. „Bycie ofiarą” jest przy tym używane jako szczególny rodzaj zasobu, element symbolicznego kapitału, który wykorzystany instrumentalnie pozwala na wywieranie nacisków i prowadzenie symbolicznej walki mającej na celu narzucenie pewnej wizji rzeczywistości i osiągnięcie politycznych korzyści. Na Europie ciąży – w naszym przekonaniu - problem przezwyciężania „nieprzezwyciężonej przeszłości”. Nie można usprawiedliwić teraźniejszości pokazując krzywdy i winy tkwiące w przeszłości. Źródła zróżnicowania (również ekonomicznego) naszego kontynentu tkwią w odległej często przeszłości. Do współczesności przenoszą się jako formy potocznej wiedzy o świecie i o nas. Przebaczenie przynależy, jak pisze Ricoeur, do ekonomi daru i wykracza poza zasadę wzajemności obecną w modelu tłumaczenia i wymiany pamięci. Jest jednak jedynym sposobem „przerwania długu” bez popadania w historyczną amnezję.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2008, 33
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ofiara eucharystyczna w życiu Kościoła
Eucharistic sacrifice in the life of the Church
Autorzy:
Ptak, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147652.pdf
Data publikacji:
2022-06-10
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Eucharystia
Najświętsza Ofiara
Msza Święta
Kościół
Eucharist
Holy Sacrifice
Holy Mass
Church
Opis:
Najświętsza Eucharystia, w której sam Chrystus Pan jest obecny, ofiarowuje się i jest spożywany, daje prawdziwe życie i wzrost założonemu przez Niego Kościołowi. Sakrament Eucharystii w jego wymiarze ofiarniczym uobecnia jedyną ofiarę Chrystusa Zbawiciela, która dokonała się w Misterium Paschalnym. Kościół jako Mistyczne Ciało Chrystusa w każdej celebracji eucharystycznej sprawowanej we wspólnocie wiernych buduje duchową więź określaną jako communio. Ofiara eucharystyczna staje się dla wiernych w ich codziennym życiu ofiarą Mszy Świętej.
The Holy Eucharist, in which Christ the Lord Himself is present, offered and eaten, gives true life and growth to the Church founded by Him. The sacrament of the Eucharist, in its sacrificial dimension, makes present the one sacrifice of Christ the Savior which was accomplished in the Paschal Mystery. The Church, as the Mystical Body of Christ, in every Eucharistic celebration celebrated in the community of the faithful, builds a spiritual bond known as communio. The Eucharistic Sacrifice becomes for the faithful in their daily lives a sacrifice of the Holy Mass.
Źródło:
Sympozjum; 2022, 1(42); 137-147
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ofiara Jezusa - Przemienienie i pojednanie człowieka z Bogiem
Autorzy:
Tronina, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627266.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
Recenzja: Ks. Henryk Witczyk, Pascha Jezusa odpowiedzią Boga na grzech świata. Eschatologiczna Ofiara Ekspiacji i Nowego Przymierza, Wyd. KUL, Lublin 2002, ss. 452
Źródło:
Verbum Vitae; 2003, 4; 304-309
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoretyczne podstawy mediacji między ofiarą a sprawcą przestępstwa
The Theoretical Foundations of Mediation Between the Victim and Offender
Autorzy:
Czarnecka-Dzialuk, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698941.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
mediacja
ofiara
konflikt
przestępca
victim
offender
mediation
conflict
Opis:
Mediation as a method of conflict resolution also applicable to conflict resulting from an offences is the alternative of legal solution of disputes, a technique shared by various models that promote the use in practice of consensus. This novel plocedure fot conflict resolution (which is however derived from the traditions of the oldest societies) - a consensual one, based on agreement between parties - has been developing most dynamically over the recent decades, and pervaded all branches of the law in most legal systems (H. Jung, T. Marshall). In the specific context of criminal justice, mediation does not necessarily aim at conflict resolution. For this reason, it is defined as a process, where parties to proceedings are offered the possibility to actively participate in resolving issues that result from the offence, and are assisted in so doing by an impartial third person or mediator. Mediation may take a variety of forms (direct or indirect); it may be conducted by professional or lay mediators, under auspices of the law enforcement agencies or by an independent social organization, and the parties to it may include not only the victim and the offender but also their relatives and other supporters as well as representatives of the criminal justice system. As has already been mentioned, the origins of mediation between the offender and his victim date back to the oldest past when all issues related to harm involved in acts that are today treated as offences were adjusted in the course of negotiations by those directly concerned assisted by their families and clans. The offences was seen as a conflict between the victim and the perpetrator, with due consideration to the social context. Once the function of reacting to crime was taken over by the state, the reactions initially resembled the modern rules of civil law. Later on, when crime was interpreted as violation of the order established by the ruler, penal sanctions aimed not only at compensating the victim but also at supporting the authority of the state. Although Nils Christie's picture of the state stealing the conflict is a convincing illustration of this situation, the fact should be borne in mind that the state's taking over of the function of punishing was an immense cultural achievement of its time, especially for those members of the conmunity who were too weak to vindicate their claims (B.-D. Meier). Solutions that provide for specific forms of consensus can also be found in modern legal systems. In the area of mediation between the victim and offender, the practice outpaced theory. It was inspired, among other things, by examples of "community justice'' of non-Western cultures; by the movement on behalf of victims, the progress of victimology, the diversion conception, and abolitionism; by the theory of social peace and conflict resolution and by the conception of reparatory justice. This latter conception deals with most problems posed by the other ones. It is, however, difficult to define, and its essence is difficult to explain, especially if we try to embrace threads important for all the trends on which it bases. Thus in the end, a simpler definition suggested by T. Marshall won general acceptance: "reparatory justice is an approach to crime, oriented on solving the problem, which engages perionally all parties involved in it as well as the community, in active relation to the public sector institutions. It is not a specific activity but a set of ruled that may set the direction of the bulk of actions of all institutions or groups related to crime. Reparatory justice is a process in which all parties involved in a specific offence meet to reach a joint solution of the issue of effects of crime and conclusions for the future". This definition was subsequently modified somewhat by other authors. In particular, it was accepted by an international body - the International Research Network on Reparatory Juvenile Justice in its Leuven Declaration of May 1997 concerning advisability of promoting the reparatory approach to juvenile delinquency. Reparatory justice is discussed as a specific trend, approach, philosophy or even idea; according to most authors, however, it has not yet developed into a consistent theory, although incessant efforts are made towards this aim. The term "reparatory justice'' is attributed to R. Barnett; H. Zehr's contribution is the first general model of that justice as an "alternative paradigm of justice" whose main principles are opposed to those of the traditional retributive justice. Also J. Braithwaite's idea of "reintegrating confusion'' was of importance for the development of the reparatory justice conception. It is associated e.g. with Hirschi's theory of control, Matza's neutralization theory, Luhmann's systemic theory, and also with the traditional penal law theories under which evil has to be compensated by punishment, but compensation involving suffering prohibits a better arrangement of social relartions. Instead, reparatory justice balances the harm involved in crime through action aimed at compensation and “doing good” (Ch. Pelikan, B.D. Meier). M. Wright stresses that this conception largely tallies with the common-sense ideas as to how society should react to crime, supported by appropriate actions, analysis, and studies. Mediation and other restorative reactions are sometimes shown as responses that function instead, parallel or within the traditional justice system. Much speaks, however, for integration of reparatory justice with the criminal justice system. The approach that isolates mediation altogether from criminal justice pays insufficient attention to the danger of inequality of the parties to mediation in the area of efficient execution of their conflicting interests. Thus public interest requires that the course and results of mediation proceedings be supervised. The manner in which reparatory justice may replace repressive one depends first and foremost on the seriousness of crime. It is not in all cases that a purely reparatory reaction should be recommended as sufficient. This is among the frequent arguments of critics of reparatory justice (although even its supporters accept the existence of limits to its application). Skeptics also stress that reparatory justice violates a number of generally accepted rules of procedure, especially that of equality before the law (which, however, could be disputed) and the offender’s procedural rights due to him in criminal proceedings (which is in fact a weakness of reparatory justice, but collisions might be solved by appropriate rules and standards of the reparatory process or e.g. by judicial review of negotiated solutions). The conception of reparatory justice is often explicated through opposition of the basic models of reaction to crime (although faulty in some respects, this method well illustrates the most fundamental features). Reparatory justice is sometimes called the "third path'', an alternative to the (neo-) retributive penal law and the rehabilitation model which proves ineffective, and a fully mature self-standing model (L. Walgrave, I. Aertsen). M. Wright stressed two spccial ideas that distinguish reparatory justice from the traditional criminal justice system. The first of them is that the process itself constitutes an essential element of the reaction, that it is constructive and may even have a therapeutic importance. The other idea is compensation interpreted in a much broader sense - from symbolic actions such as work to those reducing the risk of the offender relapsing into crime. The justification and legitimization of mediation in criminal cases bases not only on new theorietical conceptions. Such justification can also be found in the assumptions of the traditional justice system. This is what B.D. Meier did assuming as his point of departure the penal law system's public function, including in particular that of restoring public order that has been violated through crime, and also that of preventing repeated violations. The traditional systems have always provided for two or three different models of reaction to crime. Prevalent is punishment imposed on the person who has been found guilty. The second model involves imposition of special measures irrespective of the offender's liability (security and preventive measures). The third model, of crucial importance for legitimization of mediation in the criminal justice system, consists in renouncing formal proceedings, e.g. in view of slight social harmfulness of the act, the fact that no public interest is involved in the imposition of penalty, or reasons of general and special prevention. According to T. Marshall, justifications of reparatory justice (fulfilled i.a. through mediation) should be sought in the community nature of the offence and its effects. Explaining the theoretical foundations of mediation between the victim and the offender is a complex task because of the multitude of its sources as well as theories and conceptions quoted, and particularly because of the lack of agreement as to the essence of the usually quoted conception of reparatory justice and as to its treatment as "competitive'' with fespect to traditional justice or (for which interpretation I would like to declare) as that system's highly profitable logical supplementation, improvement and expansion. Also in Poland, the practice of actions involving mediation have outpaced the theory: for several years now, there has been quite a rapid growth in its application in practice. In both spheres, there are many problems and challenges worth taking up. At the same time, expanding the theory is of importance for the practice. Explanation of the ideas, aims and foundations of mediation and of its position with respect to traditional justice is paramount for the institution's reasonable development, evaluation and shaping towards its meeting the expectations.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2000, XXV; 9-28
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska terminologia na oznaczenie hebrajskich nazw ofiar
Autorzy:
Łach, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1163410.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
terminologia
ofiara
terminology
offering
Opis:
Dans les livres de 1’Ancien Testament il y a trois espèces de noms pour désigner les sacrifices. Une espèce de ces noms comme qorbān (c. a d. offrande), qodāšîm (c. a. d. objets sacrés), ʼiššeh (offrande brûlée par le feu) ainsi que rēaḥ niḥôaḥ (c. a d. odeur apaisante [pour Jahvé] désigne tout sacrifice et constitue leur essence. La deuxième espèce de noms comme ʽōlāh et zebaḥ šelāmîm, ḥaṭṭā’t et ʼāšām désigne les différents genres de sacrifices. Les deux premiers noms ʽōlāh et zebaḥ šelāmîm devraient être exprimés le plus justement par cérémonie, dont l’un doit être considéré comme holocauste et l’autre comme un repas rituel; les deux autres termes ḥaṭṭā’t et ʼāšām doivent être compris comme noms d’un sacrifice expiatoire pour le péché ou pour une faute. Le troisième nom minḥāh signifiait d’abord tout sacrifice et plus tard fut restreint au seul sacrifice de farine.
Źródło:
The Biblical Annals; 1970, 17, 1; 5-11
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 389

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies