Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "neo avant-garde" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Damir Bartol Indoš and Tanja Vrvilo — House of Extreme Music Theatre: Performative Translation of Croatian Neo/Avant-garde
Damir Bartol Indoš i Tanja Vrvilo — Kuća ekstremnog muzičkog kazališta: izvedbeno prevođenje hrvatske neo/avangarde
Damir Bartol Indoš and Tanja Vrvilo — Dom Ekstremalnego Teatru Muzycznego: przekład performatywny chorwackiej neo/awangardy
Autorzy:
Marjanić, Suzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38594433.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
House of Extreme Music Theatre
music performance
spiritually recycled trash
schachtophone performance
Opis:
DB Indoš and Tanja Vrvilo — House of Extreme Music Theater work with material from the Croatian historical avant-garde scene in all their performances of exhausting, physical theater, which they approached through the Zagreb circle of zenithists, “through Kamov and Čerina as predecessors of the Futurists (but not the Marinettists), and their influence on the literary-revolutionary circle of rebellious youth. Some of them included August Cesarec, Đuka Cvijić, Zora Ruklić and members of their ‘Republic of Stenjevac’, members of the Zagreb group Zenit, the lyrics of a visionary film through the books of Ivan Martinac, concrete poetry by Josip Stošić and the silent art that we ‘shachtophonize’ for our parallel performance canon” (Vrvilo 2020). Their systematic work on the performance and reactualization of the neo/avant-garde can be defined, by using Roman Jakobson’s definition, by intersemiotic translations (cf. Munday, Ramos Pinto, Blakesley 2022: 9) into musical theater which, in their example, is based on manipulating sound objects/installations/sculptures with the cut-up technique of original texts into schachtophone scores (moving away from music notation to graphic notation) for schachtophone music, all through the vision of the performance of exhausting (physical) theater with Indoš’s constant dedication to Artaud’s theater of cruelty, the alchemical theater of pre-logic and pre-rationality, a theater that, as a magical ritual, can lead to the healing of society.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2023, 13; 1-21
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pełzająca rewolucja. Awangardowe transfery Europy Środkowej (na przykładzie powojennego surrealizmu)
Creeping Revolution: Avant-Garde Transfers in Central Europe (as Exemplified by Postwar Surrealism)
Autorzy:
Orska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14769699.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
awangardowe transfery
transnarodowe koncepcje sztuki
marksizm
surrealizm
neo- i postawangarda
polityczne uwarunkowania procesu literackiego
avant-garde transfers
transnational conceptions of art
marxism
surrealism
neo- and post-avant-garde
political conditioning of the literary process
Opis:
W artykule podjęta zostaje problematyka transferów awangardowych w literaturze Europy Środkowej na przestrzeni XX i XXI wieku – w transnarodowej perspektywie; punktem odniesienia zaś jest program i zjawiska w poezji powiązane z surrealizmem. Pomimo bliskości geograficznej zarówno przed II wojną światową, jak i po niej tradycje awangardowe rozwijały się tam w relatywnym odseparowaniu. Transfery awangardowe były uwarunkowane najpierw przez dominujące przed wojną centra kultury (Francję i Związek Radziecki), później zaś przez rozmaite strategie komunistycznej polityki kulturalnej, w tym różnych ograniczeń cenzury. Obszar porównawczy stanowią przed i po-wojenna Czechosłowacja z jej mocnym, choć dysydenckim surrealizmem, Słowenia jako jeden z krajów Titowskiej Jugosławii z mocno surrealistyczną neoawangardą oraz Polska, w której, jak twierdzono, surrealizm w ścisłym znaczeniu nigdy nie zaistniał. Wybór taki został podyktowany szczególnym znaczeniem zdeterminowanej przez surrealizm poezji tych krajów w Polsce już po 1989 roku.
This entry approaches the issue of avant-garde transfers in Central Europe’s literature during the twentieth and twenty-first centuries; the surrealist’s programme and phenomena being the matter of research. Despite the geographic proximity before and after WW II, avant-garde traditions developed in this area in a relative separation. The avant-garde transfers were conditioned firstly by the dominant cultural centres before the WW II. Later, the deciding impact was carried out by different political-cultural strategies of communism, including censorship issues. The comparative area consists of Czechoslovakia with the strong although dissident surrealist tradition; Slovenia as part of Tito’s Yugoslavia with its surrealist neo-avantgarde input; and Poland where legitimate surrealism never existed. This choice was made because of the considerable transfer of the surrealism-driven poetry of these countries in Poland after 1989.
Źródło:
Porównania; 2023, 33, 1; 385-401
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From (Neo-)Avant-garde to Post-Yugoslav Literature
Od (neo)awangardy do literatury postjugosłowiańskiej
Autorzy:
Šljukić, Dara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32388044.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
review
"From Post-Yugoslavia to the Female Continent"
post-Yugoslav literature
écriture feminine
feminist writing
war writing
memory
recenzja
From Post-Yugoslavia to the Female Continent
literatura postjugosłowiańska
pisarstwo feministyczne
pisarstwo wojenne
pamięć
Opis:
This text is a review of Tijana Matijević’s book, entitled From Post-Yugoslavia to the Female Continent. A Feminist Reading of Post-Yugoslav Literature (2020). I situate the book primarily in the field of post-Yugoslav studies, but I also point out how it corresponds to recent developments in certain related fields, such as memory studies. I show how the author makes a creative framework for the study of post-Yugoslav literature by bringing together the concept of écriture feminine, writings about Yugoslavia’s past and the war, and the Yugoslav (neo-)avant-gardist heritage.
Publikacja stanowi recenzję książki From Post-Yugoslavia to the Female Continent. A Feminist Reading of Post-Yugoslav Literature autorstwa Tijany Matijević (2020). Pracę Matijević lokuję przede wszystkim w obszarze studiów postjugosłowiańskich, zwracając uwagę także na to, jak koresponduje ona z najnowszymi osiągnięciami z dziedzin pokrewnych, takich jak studia nad pamięcią. Pokazuję ponadto, jak autorka buduje twórcze ramy badań nad literaturą postjugosłowiańską, łącząc pojęcie écriture feminine, pisanie o jugosłowiańskiej przeszłości i wojnie oraz jugosłowiańskie dziedzictwo (neo)awangardowe.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2022, 22
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
U źródeł chaosu. Relacje słowa i obrazu w Czarnych kartach grupy Oneiron
The Roots of Chaos. Word and Image Relations in Oneiron’s Black Cards
Autorzy:
Szweda, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32051266.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Oneiron
neo-avant-garde
Black Cards
Lexicon
surrealism
Opis:
The article presents the first extended discussion of the structure of Oneiron’s Black Cards – the neoavantgarde project connecting image and word. Using literary instruments, the author attempts to read this work on three basic levels: the perception of the series, the analysis of the space of every single card, and an attempt to decipher the autonomous “micro-works” falling into the card area.Multilayerism refers to the original premise of the creators. Thanks to their collective and aleatory work, Black Cards were meant to reflect the game of the subconscious. This reading of the Cards on three levels is aimed at identifying the sources of inspiration of the artists participating in the workand determining the role of words and literature in this multifaceted intention.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2022, 37; 45-70
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Hasior in Sweden: Reassessing Peripheral Neo-Avant-Garde Networks Through Horizontal Art History
Autorzy:
Kolenda, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170571.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Art and Documentation
Władysław Hasior
Sweden
Peripheral Neo-Avant-Garde
Horizontal Art History
Piotr Piotrowski
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 27; 65-75
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Za mało na ślad”. O Spisie z natury i innych wczesnych wierszach Krystyny Miłobędzkiej
“Not enough for a trace”. On Spis z natury [Register from nature] and other early poems by Krystyna Miłobędzka
Autorzy:
Bogalecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954117.pdf
Data publikacji:
2021-11-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Krystyna Miłobędzka
Spis z natury
Małe mity
ecopoetry
postsecularism
neo-avant-garde
Francis Ponge
Paul Klee
ekopoezja
postsekularyzm
neoawangarda
Opis:
Artykuł stanowi próbę rekonstrukcji poetyki wczesnych tekstów Krystyny Miłobędzkiej. Głównym przedmiotem zamieszczonych w nim analiz jest tom Spis z natury, powstający w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych XX wieku jako poetycki debiut, lecz wówczas nieopublikowany. Podejmując łączną lekturę dwóch składających się na niego cykli poetyckich – Anaglifów i Małych mitów – autor wskazuje na konieczność uzupełnienia nasuwającego się w lekturze tego pierwszego odczytania nieantropocentrycznego o implikowaną przez wielopoziomową strukturę tego drugiego interpretację postsekularną. Analizie poddano również cztery wiersze Miłobędzkiej – Małże, Widziane w ogniu, Patrzące chwytliwe oraz Klee – opublikowane w latach sześćdziesiątych w miesięczniku „Twórczość” i niewłączone w żaden jej tom. Pozwoliło to wskazać na możliwe związki wczesnej poezji autorki Wykazu treści z twórczością Francisa Ponge’a i Paula Klee.
The paper is an attempt at reconstructing the poetics of early texts by Krystyna Miłobędzka, mostly the book of poems Spis z natury, written in 1960s – Miłobędzka’s poetic debut, unpublished at the time. By reading together the two poetic cycles comprising it – Anaglify and Małe mity – the author stresses the need to extend the non-anthropocentric reading to Anaglify with a postsecular interpretation implied by the multilevel structure of Małe mity. The paper also discusses four poems by Miłobędzka – Małże, Widziane w ogniu, Patrzące chwytliwe and Klee – published in 1960s in “Twórczość” magazine, not included in any book of poems. This allowed to identify possible relations between Miłobędzka’s early poetry and works by Francis Ponge and Paula Klee.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 24; 62-83
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Po-słowie katowickiej neoawangardy. Wokół tekstów Antoniego Halora i Zygmunta Stuchlika
After-word of the Katowice Neo-avant-garde. Around the Texts by Antoni Halor and Zygmunt Stuchlik
Autorzy:
Szweda, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913003.pdf
Data publikacji:
2021-04-12
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Oneiron
mail art
Kopertografika
neoawangarda
sen
symetria
neo-avant-garde
dream
symmetry
Opis:
Głównym celem artykułu jest otwarcie dyskusji na temat literackich i okołoliterackich wątków twórczości górnośląskich artystów – Antoniego Halora i Zygmunta Stuchlika. Bohaterowie szkicu należą do katowickiego środowiska neoawangardowego, zrzeszonego wokół grupy Oneiron, której właściwy czas aktywności przypada na przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Autorka analizuje relacje, łączące tekstowe i wizualne wątki dorobku obu twórców. Artykuł składa się z dwu części: pierwsza zawiera wstępne rozpoznanie Kopertografiki Halora, będącej prekursorskim przejawem sztuki poczty w kraju, a także krótką analizę kilku tłumaczeń autora, wydawanych w pojedynczych egzemplarzach, w formie książek artystycznych. Druga część tekstu poświęcona została Stuchlikowi i analizie jego onirycznych małych próz oraz wiersza, pozostającego dotąd w zbiorach archiwalnych.
The main aim of this article is to open a discussion on literary and other, related strands in the works of two artists from Upper Silesia: Antoni Halor and Zygmunt Stuchlik. They belong to the Katowice neo-avant-garde environment gathered around the group called Oneiron, active around 1970. The author analyses the relations between textual and visual strands in the oeuvres of both the artists. The article consists of two parts. The first part contains an introductory exploration of Halor’s Kopertografika, which is a pioneering work of mail art in Poland, as well as a brief analysis of a few translations of this author, published in single copies as art books. The second part is devoted to Stuchlik and contains an analysis of his oneiric small prose works and a poem that has by now been archived. 
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 17, 1; 1-21
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stefan Morawski and Grzegorz Sztabiński: several comments on the background of neo-avant-garde art
Stefan Morawski i Grzegorz Sztabiński: kilka uwag na marginesie sztuki neoawangardowej
Autorzy:
Przybysz, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041838.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Stefan Morawski
Grzegorz Sztabiński
neo-avant-garde art
neo-avant-garde artist
post-modernist artist
sztuka neoawangardowa
artysta neoawangardowy
artysta postmodernistyczny
Opis:
In the article, the author attempts to answer the question to what extent Stefan Moraw- ski's and Grzegorz Sztabiński's views on neo-avant-garde art were convergent or identical. The first stage on the way to answering this question is the reconstruction of Grzegorz Sztabiński's standpoint on the crisis of culture and the role of neo-avant-garde art in it. The second stage is the reconstruction of Stefan Morawski's contexts of understanding the art practised by Grzegorz Szta- biński. The third one, which provides a fundamental answer to the question posed in the introduction, is the confrontation of the axiological dimension of neo-avant-garde art with postmodernist art. The author argues for axiological convergence in the decisions of Grzegorz Sztabiński and Stefan Morawski in favour of neo-avant-garde art confronted with postmodernist art
W artykule autor podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie na ile poglądy na sztukę neoawangardową Stefana Morawskiego i Grzegorza Sztabińskiego były zbieżne lub tożsame. Pierwszym etapem na drodze do udzielenia odpowiedzi na to pytanie jest rekonstrukcja stanowiska Grzegorza Sztabińskiego wobec kryzysu kultury i roli jaką w niej pełni sztuka neoawangardowa. Drugim etapem na tej drodze jest rekonstrukcja kontekstów Stefana Morawskiego rozumienia sztuki uprawianej przez Grzegorza Sztabińskiego. Trzecim, który w sposób zasadniczy udziela odpowiedzi na postawione we wstępie pytanie to konfrontacja aksjologicznego wymiaru sztuki neoawangardowej ze sztuką postmodernistyczną. Autor argumentuje za aksjologiczną zbieżnością w rozstrzygnięciach Grzegorza Sztabińskiego i Stefana Morawskiego na rzecz sztuki neoawangardowej w konfrontacji ze sztuką postmodernistyczną
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 59-74
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Styk dramaturgii z poezją: o poetyce Ry Nikonowej
Contact between dramaturgy and poetry: about the poetics of Ry Nikonova
Autorzy:
Banasiak, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036489.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ry Nikonova
neo-avant-garde
“transfurism”
“Transponance”
poetry
theatre art
syncretism
Opis:
Ry Nikonova is a Russian poet, belonging to the so-called “Second culture” of the 20th century, creating in the spirit of neo-avant-garde. Together with her husband, she published in the samizdat magazine “Transponans”, which was formed in the 1970–80s. Her poetic works, stylized as theatrical plays, present the idea of syncretism of art, which according to the artist is theatre. The short, economical poems evoke monumental visions of theatre, where gestures are important – less words, the conflict between actors and spectators, and all the seemingly non-scenic spaces associated with theatre in the reader’s consciousness.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2021, 36; 127-135
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Grass is Greener: Władysław Hasior in an Ecocritical Perspective
Autorzy:
Kolenda, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788535.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
ecocriticism
Hasior
horizontal art history
Polish neo-avant-garde
environmental art history
Opis:
The text offers an analysis of selected works by Władysław Hasior from an ecocritical perspective. The focus is placed on Hasior’s best-known work, The Organ, as well as on several parts of his Photo Notebook. The analysis seeks to demonstrate that an application of an ecocritical perspective to the reading of Hasior’s work may help fill in the blanks in the environmental history of art in Poland. Several recent publications and exhibitions that concern the relationship between art and nature focus on uncovering the “prehistory” of ecological art in Poland or the local tradition of Land Art. The text is meant as a preliminary study of possible research perspectives that the proposed reading may open up, as well as a consideration of whether ecocriticism could serve as an opportunity to bring the tenets of horizontal art history into the practice of rereading the work of Polish artists and their relationship with the landscape.
Źródło:
Ikonotheka; 2020, 30; 155-171
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avangarda poslije avangarde u hrvatskoj poeziji
Avant-garde After the Avant-garde in Croatian Poetry
Autorzy:
Oblučar, Branislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636036.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
avant-garde
neo-avant-garde
post-avant-garde
postmodernism
poetry
Croatian literature
Opis:
The article discusses the problem of the avant-garde in Croatian poetry during the second half of 20th century. It supports the thesis about the continuity of the avant-garde before and after World War II, and perceives the artistic and literary experiments of the neo and post-avant-garde as a part of a long avant-garde tradition. The analysis brings forward the different perceptions of avant-garde in the works of Radovan Ivšić and Josip Sever, and post-avant-garde poets of 1970s and 80s.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2020, 18; 159-173
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How it works, what it does. Notes on Selected Drawings by Wincenty Dunikowski-Duniko in the Context of the Machine Art Tradition
Autorzy:
Siatka, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011628.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
wincenty dunikowski-duniko
machine art
art playing table
polish neo-avant-garde
Opis:
In this study the author reflects upon the works by Wincenty Dunikowski-Duniko (born 1947), an active participant in the art world of the 1970s, especially Art Playing Table (1975), Sun Sculpture and An Extension of the life of mankind (both 1974-1976). Ink drawing on soft paper and miniature sketches on transparent graph paper follow the conventions of sharp technical drafting and the ‘aesthetics of administration’. They are complex in terms of the structure of the machines, and the implied motion inspires symbolic readings. These conceptual works of art resulted from affection for certain ideas, from concepts being born and eventually abandoned. They are also analogous to changes that were taking place in the aesthetic of machines over the course of the 20th century.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 27-36
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leszek Przyjemski: Szaleństwo jako Praktyka Krytyczna. Neoawangarda i Polityka
Leszek Przyjemski: Madness as a Critical Practice. Neo-avant-garde and Politics
Autorzy:
Wroniszewski, Maksymilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011648.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
leszek przyjemski
szaleństwo
histeria
konceptualizm
sztuka krytyczna
madness
hysteria
conceptualism
critical art
Opis:
W artykule przedstawiona została interpretacja sztuki Leszka Przyjemskiego w kontekście kategorii szaleństwa i figury szaleńca. Autor wskazuje na związek działań Przyjemskiego z przypadającym na lata siedemdziesiąte. zainteresowaniem polskiej kultury szeroko ujętym tematem szaleństwa / obłąkania / choroby psychicznej. Wyodrębnienie tego aspektu sztuki Przyjemskiego pozwala na ukazanie jego działalności jako odrębnej od głównego nurtu sztuki konceptualnej. Ponadto uwaga zostaje zwrócona na kwestię odmiennego usytuowania działań Przyjemskiego i Anastazego Wiśniewskiego (współtwórców Galerii Tak) w politycznej rzeczywistości lat siedemdziesiątych. Autor koncentruje się zwłaszcza na interpretacji podejmowanego przez artystę wątku histerii, która przedstawiona zostaje jako reakcja na neurotyczną rzeczywistość kreowaną przez oficjalną propagandę oraz efekt represji wytworzonej przez nadzorczy charakter ówczesnej władzy. Ponadto, w artykule podjęta została kwestia relacji sztuki Przyjemskiego i sztuki krytycznej lat dziewięćdziesiątych.
The article provides an interpretation of Leszek Przyjemski’s art in relation to the category of madness and the figure of a madman. The author indicates the link between Przyjemski’s work and madness/insaneness/mental disorder – themes broadly undertaken and portrayed by the Polish culture of the 1970s. By extracting this specific aspect of Przyjemski’s art, the author is able to present the artist’s activity as separate from the mainstream conceptual art and, what is more, to highlight the distinctive position of the artistic activity by Przyjemski and AnastazyWiśniewski (both co-authors of the Gallery Tak) within the political reality of the 1970s. In particular, the author focuses on the interpretation of hysterics – an issue investigated by the artist and depicted by him as a reaction to the neurotic reality created by the official propaganda on the one hand, and on the other, as an outcome of repression resulting from the supervisory nature of the contemporary authority. Furthermore, the article tackles the relation between Przyjemski’s art and the critical art of the 1990s.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 153-180
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu odwróconego czasu awangardy. Próba odczytania fenomenu Debory Vogel w kontekście kryzysu nowoczesnego doświadczenia
Autorzy:
Lorenc, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033736.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
antycypacje w sztuce
awangarda
neoawangarda
Nachträglichkeit
posthistoryzm
czasowość doświadczenia estetycznego
przestrzenność doświadczenia estetycznego
anticipations in art
avant-garde
neo-avant-garde
posthistoricism
temporality of aesthetic experience
spatiality of aesthetic experience
Opis:
Artykuł jest próbą rozważenia koncepcji artystycznej Debory Vogel w kontekście refleksji nad transformacjami doświadczenia późnej nowoczesności. Jedną z tych zmian, którą uważam za kluczową, jest odejście od narracyjnej linearności ku polifonicznej symultaniczności, związane z przeniesieniem akcentu z czasowych aspektów nowoczesnego doświadczenia na jego aspekty przestrzenne. Drugim kontekstem, w którym rozważam fenomen Vogel, są transformacje, które zaszły w sztuce pod wpływem awangardy – z takimi jej wiodącymi pojęciami jak symultaniczność, polifonia, zaburzenie hierarchii, brak centrum, zdarzenie, wykorzenienie, zatarcie granic między sztuką i życiem. Uważam, że pełne znaczenie wymienionych wątków staje się widoczne w sztuce neoawangardowej. Śledząc wątki sztuki neoawangardowej, wyodrębniam zmiany, które wydają się ważne z perspektywy konieczności powrotu do Vogel jako ich antycypatorki. Metoda, którą przyjmuję, zakłada szczególne rozumienie antycypacji, zgodnie z którym początek (awangarda) jest współtworzona przez jej kontynuację (neoawangardę).
This article considers the principles of Debora Vogel’s artistic project in the context of reflecting on the transformations of the late modern experience. Among the transformations, the one I consider key is the shift from narrative linearity to polyphonic simultaneity which is related to the displacement of temporal aspects of modern experience by spatial ones. The second context in which I consider Vogel’s work are transformations which took place in art as a consequence of the avant-garde – its signature concepts including simultaneousness, poliphony, breakdown of hierarchy, lack of a centre, event, uprootedness, blurring of boundaries between art and life. I claim that the full significance of the above-mentioned transformations becomes visible in neoavant- garde art. Following in the tracks of neo-avant-garde art, I bring out the shifts which appear to be important from the perspective of a necessity to return to Vogel as its anticipator. The method I adopt assumes a particular understanding of anticipation, according to which the beginning (avant-garde) is co-created by its continuation b(neo-avant-garde).
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 36; 41-55
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W stronę archiwum-kłącza: Aneta Klassenberg
Towards a Rhizomatic Archive: Aneta Klassenberg
Autorzy:
Kościelniak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112082.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
feminizm
archiwum
kobieca genealogia
reenactment
feministyczna neoawangarda
Katarzyna Kalwat
Aneta Grzeszykowska
Michel Foucault
Jacques Derrida
feminism
archive
female genealogy
re-enactment
feminist neo-avant-garde
Opis:
Tekst jest poświęcony projektowi Katarzyny Kalwat Maria Klassenberg, przede wszystkim jego najważniejszej dotychczas odsłonie, Ekstazy. Tytułowa bohaterka reprezentuje artystki lat siedemdziesiątych, które nie weszły do kanonu sztuki. Autor umieszcza projekt w horyzoncie twórczości reżyserki i innych pokrewnych prac z pola zwrotu historiograficznego. Problematyzacji podlega kształt kobiecej genealogii, którą Kalwat buduje za pomocą kontrfaktycznego archiwum. Podstawę metodologiczną stanowi koncepcja archiwum rozumianego (za Foucaultem i Derridą) jako praktyki dyskursywne. Skoro archiwum wytwarza i zarazem jest wytworem kultury patriarchalnej, autor zastanawia się, w jaki sposób i do jakiego stopnia archiwum kontrfaktyczne Kalwat łamie reguły wypowiadalności. Refleksję umożliwia i komplikuje włączenie do analizy Archiwum Marii Klassenberg 1970–1980, na które składają się filmy wideo i fotografie wyprodukowane na użytek projektu przez Anetę Grzeszykowską. Szansę wyjścia poza patriarchalną logikę archiwum autor dostrzega w procesualnym, rozłożonym pomiędzy kolejnymi odsłonami charakterze projektu, rozwijającego się od teatru do performansu.
This text discusses Katarzyna Kalwat’s project Maria Klassenberg, focusing on its most important part to date, Ekstazy (Ecstasies). Klassenberg represents women artists of the 1970s who have not been admitted to the canon. The author of the essay situates the project in the context of Kalwat’s output and other relevant works of the historiographical turn. He problematizes the shape of the female genealogy built by Kalwat by means of a counterfactual archive. His methodological basis is the concept of the archive understood as discursive practices (following Foucault and Derrida). If the archive produces and, at the same time, is a product of patriarchal culture, the author considers how and to what extent Kalwat’s counterfactual archive breaks the rules of utterability. The reflection is enabled and complicated by taking into account the Maria Klassenberg Archive 1970–1980, which comprises videos and photographs produced for the project by Aneta Grzeszykowska. According to the author, the chance to go beyond the patriarchal logic of the archive lies in the processual character of the project, developing between subsequent parts, from theatre to performance.  
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 3; 7-50
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies