Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "museum professional" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUZEOLOG
    KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUSEUM PROFESSIONAL
    Autorzy:
    Gerard, Radecki,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433659.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Kazimierz Malinowski
    muzeologia
    historia sztuki
    Muzeum Narodowe w Poznaniu
    wystawy
    Opis:
    W roku 2017 przypadają 110. rocznica urodzin oraz 40. rocznica śmierci profesora Kazimierza Malinowskiego, z kolei w czerwcu 2016 r. minęło półwiecze od chwili ponownego objęcia przez niego stanowiska dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu. Wszystkie te okoliczności domagają się przypomnienia wielce zasłużonej dla polskiego muzealnictwa, jak i poznańskiego Muzeum Narodowego postaci. Tytuł niniejszego tekstu stanowi parafrazę tytułu artykułu Kazimierza Malinowskiego Michał Walicki – muzeolog, zamieszczonego w czasopiśmie „Muzealnictwo”, a poświęconego postaci słynnego historyka sztuki i badacza plastyki gotyckiej w Polsce. Walicki mniej jest znany jako muzeolog, a jeszcze mniej jako mentor samego Malinowskiego, ale jeżeliby podjąć próbę określenia całego bogatego spektrum działalności tego ostatniego jednym tylko słowem, to właśnie nieco lekceważony dzisiaj termin „muzeolog” wydaje się być najbardziej pojemny i adekwatny. Pozwala bowiem przypomnieć postać K. Malinowskiego w kilku najważniejszych aspektach jego działalności, a mianowicie jako: 1/ muzeologa sensu stricto, teoretyka, ale i praktyka pracującego w muzeum i biorącego udział w najszerzej rozumianym życiu środowiska, 2/ propagatora społecznej roli muzeów jako instytucji otwartych na publiczność, 3/ wieloletniego dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu, wizjonera i kuratora nowego programu merytorycznego instytucji. Malinowski należał do grona kilku najważniejszych postaci powojennego polskiego muzealnictwa, lecz jest dzisiaj prawie zupełnie zapomniany. Całkowita niemal nieobecność tego nazwiska w dzisiejszym życiu muzealnym determinuje także niezadawalający stan badań nad jego biografią zawodową, tymczasem działalność Malinowskiego, choćby tylko w dziedzinie muzealnictwa – bo drugim istotnym obszarem jego aktywności było konserwatorstwo – należy dopiero gruntownie przebadać. Wiele zatem sądów czy opinii zamieszczonych powyżej należy na obecnym etapie badań potraktować jako sugestie i hipotezy, które muszą jeszcze podlegać dalszej szczegółowej weryfikacji. Tym niemniej naszkicowane jedynie pobieżnie najważniejsze – jak się wydaje – tropy działalności poznańskiego muzeologa przedstawią jego postać jako propagatora społecznej roli muzeów – instytucji otwartych na publiczność, co z kolei ukaże aktualność postulatów Malinowskiego wobec dzisiejszego namysłu nad funkcjami muzeów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 60-73
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żeromski jako muzealnik.
    Żeromski as a museum professional.
    Autorzy:
    Rosiński, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560236.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
    Tematy:
    Stefan Żeromski
    Opis:
    The biography and oeuvre of Stefan Żeromski are the important areas of art historian research. The text refers to the writer’s short period of life between the years 1892-1896, when he was bound to the Polish National Museum in Rapperswil as a librarian. In regard to the preserved correspondence between Żeromski and the milieu of art historians and museum professionals of that time we receive a fragmentary image of the problems of Polish museum science on emigration at the end of the 19th century. The writer fulfilled actively the main goal of the Rapperswil museum activity. He used to collect and describe the souvenirs related to Polish emigration. He also used to design and arrange exposition rooms. His concepts of arranging the Swiss centre took the character, the collection topic and the facilities of the estate into consideration. He was an author of museum catalogues on Adam Mickiewicz or Tadeusz Kościuszko’s collections among others. His activity as a museum professional was highly ranked by splendid art connoisseurs and museologists. Despite numerous obstacles he was emotionally engaged and bound to the Rapperswil museum. He perceived it as a modern institution of scientific and didactic values. He also accentuated this vision in his literary work.
    Źródło:
    Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2010, 1(15); 43-55
    1896-4133
    Pojawia się w:
    Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    BEATA PAWŁOWSKA-WILDE MUZEALNIK, REDAKTOR, SZEFOWA, PRZYJACIEL
    BEATA PAWŁOWSKA-WILDE A MUSEUM PROFESSIONAL, AN EDITOR, A BOSS, A FRIEND
    Autorzy:
    Maria, Sołtysiak,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433626.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Museology
    managing editor
    museums’ register
    museum professional
    muzealnictwo
    muzealnik
    ewidencja muzeów
    bibliografia wydawnictw
    Opis:
    Beata Pawłowska-Wilde passed away on Easter Saturday 2015. She graduated from the Department of Conservation and Historic Monuments Studies specialising in museology at the Copernicus University in Toruń. She was Head of the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments (ODZ) for many years, as well as the co-author of publications on museums, including „Muzealnictwo”, „Museum Events”, the „Bibliography of information contained in publications by museums in Poland” and others. She was born on 13th April 1932 into a family of scientists researching history and art history. Both her private and professional life were greatly influenced by her family home and her surroundings, imbued with a scientific approach towards all and any activities, humanities, patriotism and honour.Her childhood was marked by the war. At the beginning of the Warsaw Rising, at the age of 12, she and her younger brother Christopher were deported to forced labour in Germany. Her moving accounts from those tragic days may be found in the Oral History Archives of the Museum of the Warsaw Rising.She graduated from the Faculty of Fine Arts of Copernicus University in Toruń in 1954. She was engaged by Prof. Kazimierz Malinowski to work at ODZ in 1963. Her first task was to assemble and classify a bibliography of museology from Polish and foreign writings, as well as to edit subsequent volumes of the „Library of Museology and Monument Protection” Series. In 1976 she became Head of the Museology Department. While in that position she directed her own projects related to the history of museology; for example, she devised a comprehensive survey for the Index of Museum Registry in Poland and subsequent editions of the Inventory of Museums in Poland. From 1982 she worked as Managing Editor of „Muzealnictwo”, from 2000-2010 as Associate Editor, and from 1991 as editor-in-chief of the periodical „Museum Events”. She also co-authored successive volumes of the „Bibliography of information contained in publications issued by the museums in Poland. Non-serial and serial publications”. During 40 years in the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments, Beata Pawłowska-Wilde made an invaluable contribution to the systematisation of activities relating to Polish museums, recording them and promoting knowledge about Polish and international museology. She established a relationship with Polish museum professionals which resulted in close contacts between „Muzealnictwo’s” Editorial Board with this circle to this day. She co-operated conceptually with the Editorial Board, offering her advice and support when preparing each issue of the periodical. The editorial archives include: a film about „Muzealnictwo” made in 2012 on the occasion of the 60th anniversary of the annual, and footage shot by her son, Tomasz Wilde, which consists of priceless memories of Beata Pawłowska-Wilde, as well as of the long-time editor-in-chief of the „Muzealnictwo” Annual, Janusz Odrowąż-Pieniążek, in which both of them tell interesting and touching stories about the editors’ history, their associates and the fate of the periodical in the 1980s and 1990s.
    W Wielką Sobotę poprzedzającą Wielkanoc 2015 r. zmarła Beata Pawłowska-Wilde – absolwentka konserwatorstwa i zabytkoznawstwa ze specjalizacją w zakresie muzealnictwa na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu, wieloletnia szefowa Działu Muzealnictwa Ośrodka Dokumentacji Zabytków (ODZ), współtwórczyni wydawnictw dotyczących muzeów, m.in. „Muzealnictwa”, „Zdarzeń Muzealnych”, „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce” i innych. Urodziła się 13 kwietnia1932 r. w Warszawie w rodzinie naukowców badających dzieje historii i sztuki. Dom rodzinny i otoczenie przepojone atmosferą naukowego podejścia do wszelkich działań, humanizmem, patriotyzmem i honorem – to wszystko wpłynęło na Jej życie prywatne i postawę zawodową. Jej dzieciństwo naznaczyła wojna – na początku Powstania Warszawskiego, w wieku 12 lat została wywieziona razem ze swoim młodszym bratem Krzysztofem na roboty do Niemiec. W Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego znajduje się przejmująca relacja Beaty Pawłowskiej-Wilde z tamtych tragicznych dni. W 1954 r. ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na UM K w Toruniu. W 1963 r. została zaangażowana przez prof. Kazimierza Malinowskiego do pracy w ODZ i jej pierwszym zadaniem było gromadzenie i klasyfikowanie bibliografii muzealnictwa z piśmiennictwa polskiego i obcego oraz redagowanie poszczególnych tomów serii „Biblioteki Muzealnictwa i Ochrony Zabytków”. W 1967 r. została kierownikiem Działu Muzealnictwa – wykonując zadania związane z pełnieniem tej funkcji prowadziła jednocześnie projekty autorskie dotyczące historii muzealnictwa: opracowała obszerną ankietę do Kartoteki Ewidencji Muzeów w Polsce i kolejnych wydań Wykazu Muzeów w Polsce. Od 1982 r. pełniła obowiązki sekretarza redakcji „Muzealnictwa”, w l. 2000–2010 zastępcy red. naczelnego, od 1991 r. red. naczelnego biuletynu „Zdarzenia Muzealne”, współtworzyła również kolejne tomy „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce. Druki zwarte i ciągłe”. Przez 40 lat pracy w Dziale Muzealnictwa ODZ Beata Pawłowska-Wilde wniosła nieoceniony wkład w usystematyzowanie działań dotyczących polskich muzeów, zewidencjonowania ich, a także w propagowanie wiedzy o muzealnictwie polskim i światowym. Zbudowała więź ze środowiskiem muzealników polskich, która do dziś owocuje bliskimi kontaktami redakcji „Muzealnictwa” z tym środowiskiem. Do ostatniej chwili życia współpracowała z redakcją koncepcyjnie, służąc jej radą i wsparciem merytorycznym przy tworzeniu każdego numeru periodyku. W archiwum redakcyjnym znajdują się: film o piśmie „Muzealnictwo” zrealizowany w 2012 r., w związku z jubileuszem 60-lecia jego istnienia oraz, nakręcony przez syna, Tomasza Wilde, materiał filmowy, który zawiera bezcenne wspomnienia Beaty Pawłowskiej-Wilde, a także wieloletniego redaktora naczelnego, Janusza Odrowąża-Pieniążka – obydwoje snują interesującą i wzruszającą opowieść o dziejach redakcji, jej współpracownikach i losach pisma w latach 80. i 90. XX wieku.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 98-103
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PROFESOR ZDZISŁAW ŻYGULSKI JUNIOR – WSPANIAŁY CZŁOWIEK, WIELKA OSOBOWOŚĆ, MUZEOLOG, BADACZ DAWNEJ BRONI, SZTUKI ORIENTALNEJ I MALARSTWA EUROPEJSKIEGO (1921–2015)
    PROFESSOR ZDZISŁAW ŻYGULSKI JR.: AN OUTSTANDING PERSON, A GREAT PERSONALITY, A MUSEUM PROFESSIONAL, A RESEARCHER ON ANTIQUE WEAPONS, ORIENTAL ART AND EUROPEAN PAINTING (1921–2015)
    Autorzy:
    Teresa, Grzybkowska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433427.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Zdzisław Żygulski jun. (1921–2015)
    uczony
    bronioznawca
    muzeolog
    pedagog
    Zdzisław Żygulski Jr. (1921–2015)
    scholar
    expert on weapons
    museum professional
    educator
    Opis:
    Professor Zdzisław Żygulski Jr. (1921–2015) was one of the most prominent Polish art historians of the second half of the 20th century. He treated the history of art as a broadly understood science of mankind and his artistic achievements. His name was recognised in global research on antique weapons, and among experts on Rembrandt and Leonardo da Vinci. He studied museums and Oriental art. He wrote 35 books, about 200 articles, and numerous essays on art; he wrote for the daily press about his artistic journeys through Europe, Japan and the United States. He illustrated his publications with his own photographs, and had a large set of slides. Żygulski created many exhibitions both at home and abroad presenting Polish art in which armour and oriental elements played an important role. He spent his youth in Lvov, and was expatriated to Cracow in 1945 together with his wife, the pottery artist and painter Eva Voelpel. He studied English philology and history of art at the Jagiellonian University (UJ), and was a student under Adam Bochnak and Vojeslav Molè. He was linked to the Czartoryski Museum in Cracow for his whole life; he worked there from 1949 until 2010, for the great majority of time as curator of the Arms and Armour Section. He devoted his whole life to the world of this museum, and wrote about its history and collections. Together with Prof. Zbigniew Bocheński, he set up the Association of Lovers of Old Armour and Flags, over which he presided from 1972 to 1998. He set up the Polish school of the study of militaria. He was a renowned and charismatic member of the circle of international researchers and lovers of militaria. He wrote the key texts in this field: Broń w dawnej Polsce na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu [Weapons in old Poland compared to armaments in Europe and the Near East], Stara broń w polskich zbiorach [Old weapons in Polish armouries], Polski mundur wojskowy [Polish military uniforms] (together with H. Wielecki). He was an outstanding researcher on Oriental art to which he dedicated several books: Sztuka turecka [Turkish art], Sztuka perska [Persian art], Sztuka mauretańska i jej echa w Polsce [Moorish art and its echoes in Poland]. Prof. Zdzisław Żygulski Jr. was a prominent educator who enjoyed great respect. He taught costume design and the history of art and interiors at the Academy of Fine Arts in Cracow, as well as Mediterranean culture at the Mediterranean Studies Department and at the Postgraduate Museum Studies at the UJ. His lectures attracted crowds of students, for whose needs he wrote a book Muzea na świecie. Wstęp do muzealnictwa [Museums in the world. Introduction to museum studies]. He also lectured at the Florence Academy of Art and at the New York University. He was active in numerous Polish scientific organisations such as PAU, PAN and SHS, and in international associations such as ICOMAM and ICOM. He represented Polish art history at general ICOM congresses many times. He was also active on diverse museum councils all over Poland.
    Profesor Zdzisław Żygulski jun. (1921–2015) należał do najwybitniejszych polskich historyków sztuki 2. poł. XX wieku. Historię sztuki pojmował jako szeroko pojętą naukę o człowieku i jego artystycznych dokonaniach. Jego nazwisko było rozpoznawalne w światowej nauce o dawnej broni oraz wśród badaczy malarstwa Rembrandta i Leonarda da Vinci. Zajmowała go muzeologia i sztuka orientalna. Napisał 35 książek, ok. 200 artykułów, liczne eseje o sztuce, pisał w prasie codziennej o swoich artystycznych podróżach po Europie, Japonii, Stanach Zjednoczonych. Publikacje ilustrował przeważnie własnymi zdjęciami, posiadał ogromny zbiór przeźroczy. Żygulski był autorem wielu wystaw w kraju i za granicą prezentujących polską sztukę, w której broń i elementy orientalne pełniły zawsze ważną rolę. Młodość spędził we Lwowie, do Krakowa został ekspatriowany wraz z żoną ceramiczką i malarką Ewą Voelpel w 1945 roku. Studiował anglistykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ), był uczniem Adama Bochnaka i Wojsława Molè. Całe życie związany był z Muzeum XX Czartoryskich w Krakowie, w którym pracował od 1949 do 2010 r., większość czasu jako kustosz Zbrojowni. Badania naukowe Profesora dotyczyły tego muzeum, pisał o jego historii i zbiorach. Wraz z prof. Zbigniewem Bocheńskim założył Stowarzyszenie Miłośników Dawnej Broni i Barwy, którego był prezesem w latach 1972–1998. Stworzył naukową polską szkołę bronioznawstwa, wśród światowych badaczy i miłośników broni był postacią znaną i charyzmatyczną. Napisał podstawowe książki z tego zakresu: Broń w dawnej Polsce na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu, Stara broń w polskich zbiorach, Polski mundur wojskowy (wspólnie z H. Wieleckim). Był znakomitym badaczem sztuki orientalnej, której poświecił kilka książek: Sztuka turecka, Sztuka perska, Sztuka mauretańska i jej echa w Polsce. Profesor Zdzisław Żygulski jun. był znakomitym, cieszącym się wielkim autorytetem pedagogiem, wykładał kostiumologię, historię sztuki i historię wnętrz w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, kulturę śródziemnomorską na Mediteraneistyce i na Podyplomowym Studium Muzealniczym UJ – Jego zajęcia przyciągały tłumy słuchaczy. Na potrzeby studentów napisał książkę Muzea na świecie. Wstęp do muzealnictwa. Wykładał także na Międzynarodowym Uniwersytecie Sztuki we Florencji oraz na Uniwersytecie w Nowym Yorku. Profesor czynny był w wielu polskich organizacjach naukowych: PAU, PAN i SHS, w międzynarodowych stowarzyszeniach, m.in. ICOMAM i ICOM – wielokrotnie reprezentował polską historię sztuki na kongresach generalnych ICOM. Działał także w różnych radach muzealnych w całej Polsce.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 2-13
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MUZEA – SPOJRZENIE OD WEWNĄTRZ
    MUSEUMS – VIEW FROM THE INSIDE
    Autorzy:
    Piotr, Kosiewski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433390.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    muzea w PRL
    muzea po 1989
    muzea w przyszłości
    muzealium
    muzealnik
    museums in the Communist period
    museums after 1989
    museums in the future
    musealium
    museum professional
    Opis:
    The publication Museums, exhibits, museum professionals complements our knowledge of how museums functioned in the Communist period and their situation after 1989. The book includes discussions or memoirs by eleven people vital to Polish museology, who were connected with National Museums (in Cracow, Poznań and Wrocław), museum-residences (the Wawel Museum, the Royal Castle in Warsaw), specialised museums (the National Maritime Museum in Gdańsk, the Museum of Literature in Warsaw, the Jagiellonian University Museum), ethnographic museums (in Cracow and Toruń) and the Tatra Museum, which is an example of an important regional museum in Poland. Among the people are Zofia Gołubiew, Mariusz Hermansdofer, Jerzy Litwin, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Jan Ostrowski, Andrzej Rottermund and Stanisław Waltoś. The book presents the image of Polish museology in a scattershot but interesting way. It also mentions more detailed aspects, such as how particular museums were founded or developed in the Communist period, and the individual role of museum professionals in founding and developing the establishments they managed. However, the most attention is paid to issues regarding the state of museums after 1989. The most important of these include the contemporary functions and tasks of those establishments and the challenges they will face in the future, and the role of a musealium and its place in a contemporary museum. The observations regarding internal changes in museum institutions, in the “master-disciple” relation in the past and today, the appearance of new specialities, and the change of their status and role in institutions (for example, of people responsible for education) are also noteworthy. Another significant thread is the discussion on the definition of a “museum professional” and which museum employees may use this title.
    Publikacja Muzea, muzealia, muzealnicy uzupełnia naszą wiedzę o funkcjonowaniu muzeów w czasach PRL-u oraz o ich sytuacji po 1989 roku. W książce zamieszczono rozmowy lub relacje 11 osób istotnych dla polskiego muzealnictwa, związanych zarówno z Muzeami Narodowymi (Kraków, Poznań i Wrocław), muzeami-rezydencjami (Wawel, Zamek Królewski w Warszawie), muzeami specjalistycznymi (Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku, Muzeum Literatury w Warszawie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego), etnograficznymi (w Krakowie i Toruniu) oraz Muzeum Tatrzańskim, będącym przykładem ważnych w Polsce muzeów regionalnych. Są wśród nich m.in. Zofia Gołubiew, Mariusz Hermansdorfer, Jerzy Litwin, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Jan Ostrowski, Andrzej Rottermund i Stanisław Waltoś. Książka przestawia wyrywkowo, ale w interesującym ujęciu obraz polskiego muzealnictwa. Są w niej poruszone także kwestie bardziej szczegółowe, jak tworzenie i rozwój poszczególnych typów muzeów w czasach PRL, czy indywidualna rola muzealników w tworzeniu i rozwoju kierowanych przez nich placówek. Największą uwagę przykuwają jednak kwestie dotyczące stanu muzeów po 1989 roku. Najważniejsze dotyczą obecnych funkcji i zadań tych instytucji i wyzwań stojących przed nimi w przyszłości oraz roli muzealium i jego miejsca we współczesnym muzeum. Istotną kwestią są też obserwacje dotyczące zmian wewnątrz instytucji muzealnych, w relacji „mistrz-uczeń” dawniej i obecnie, pojawianie się nowych specjalności lub zmiany ich statusu oraz rola w instytucjach (np. osób zajmujących się edukacją). Ważnym wątkiem jest również dyskusja na temat definicji „muzealnika” i tego, kto z pracowników muzeów może być określany tym mianem.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 221-226
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomiędzy praktyką i teorią. W poszukiwaniu modelu doskonalenia muzealników
    Between Practice and Theory. In Search for a Model to Improve Museologists’ / Museum Workers’ Qualifications
    Autorzy:
    Barańska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591067.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    new museology
    professional competences
    postgraduate studies
    university
    museologists / museum workers
    managing museums
    nowa muzeologia
    kompetencje zawodowe
    studia podyplomowe
    uniwersytet
    muzealnicy
    zarządzanie muzeum
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest przedstawieniu założeń teoretycznych istotnych dla podnoszenia kompetencji zawodowych muzealników. Omówiono w nim poszczególne bloki tematyczne zajęć proponowanych przez Instytut Kultury UJ w ramach studiów podyplomowych „Zarządzanie muzeum”.
    The article presents theoretical assumptions essential to improve the professional competences of museologists / museum workers, and depicts the thematic blocks of the postgraduate studies run by the Institute of Culture of the Jagiellonian University.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2018, 2; 19-26
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwości prezentacji i upowszechniania sztuki osób z niepełnosprawnością intelektualną
    The possibility of presenting and promoting the Art of people with intellectual disabilities
    Autorzy:
    Pawlik, Sabina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1374072.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    niepełnosprawność intelektualna
    sztuka
    plastyka nieprofesjonalna muzeum
    intellectual disability
    art
    non-professional art
    museum
    Opis:
    Artykuł ukazuje, w jaki sposób właściwie prowadzone działania ekspozycyjne oraz edukacyjne związane z twórczością osób z niepełnosprawnością intelektualną prowadzą do zmiany ich społecznego wizerunku i włączenia w świat pełnoprawnych twórców kultury i sztuki. Posłużono się w nim przykładem Działu Plastyki Nieprofesjonalnej Muzeum Śląskiego w Katowicach jako instytucji aktywnie zaangażowanej w działalność na rzecz promowania twórczości osób z niepełnosprawnością intelektualną jako sztuki.
    The article shows that properly conducted exhibitions and educational activities can support the social inclusion of people with intellectual disabilities. In the article there are presented cultural institutions which, by means of disseminating and promoting the art of people with intellectual disabilities, change social perception of this group of people. The article presents the Department of Non-professional Art at Silesian Museum in Katowice as an example of an institution actively involved in promoting the artistic activity of people with intellectual disabilities.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2016, 1; 349-360
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Использование историко-педагогического наследия в формировании профессинальной компетентности будущих педагогов в современных условиях
    Using historical and pedagogical heritage in the moulding of professional competence of teachers-to-be in the contemporary conditions
    Wykorzystanie spuścizny historyczno-pedagogicznej w kształtowaniu umiejętności profesjonalnych przyszłych pedagogów we współczesnych warunkach
    Autorzy:
    Ломакович, Афанасий
    Бенера, Валентина
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166083.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-15
    Wydawca:
    Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    историко-педагогическое наследие
    профессиональная компетент-
    ность
    этнокультурные и поликультурные навыки
    музейно-педагогическая программа
    музееведческие исследования
    музейная педагогика
    апробированный ретроопыт
    пе-
    дагогическая инноватика
    historical and pedagogical heritage
    professional competence
    ethnic
    cultural and multicultural skills
    museum and pedagogical syllabus
    musicological
    researches
    museum pedagogy
    approved retro experience
    pedagogical innovations
    historyczno-pedagogiczna spuścizna
    fachowa kompetencja
    etnokulturalne i polikultoralne przyzwyczajenia
    muzealno-pedagogiczny program
    muzeologiczne badania
    muzealna pedagogika
    zaaprobowane retrodoświadczenie
    pedagogiczne innowacje
    Opis:
    Современное общество требует от педагога высокого уровня профессионализма и ком- петентности. В статье обобщаются некоторые предпосылки использования историко- педагогического наследия с целью формирования этнокультурных и поликультурных навыков студентов в образовательном процессе высшей школы, необходимых для бу- дущей педагогической деятельности в современных условиях. Освещается проблема использования ресурсов творческих площадок музеев учебного заведения, города и региона как микрофактора профессиональной компетенции будущих педагогов. Актуа- лизировано необходимость интегрирования педагогической инноватики и исторически апробированного ретроопыта, внедрения персонифицированных идей и прогрессивных тенденций в современной высшей школе.
    Modern society requires high level of professionalism and competence from a teacher. Some prerequisites of the use of historical and pedagogical heritage with the aim to form ethnic cultural and multicultural students’ skills in the process of high school necessary fro future pedagogical work in modern conditions are colligated. The problem of the use of creative platform resources of museums of educational establishments, city and region as a micro factor of professional competence of future educators is illuminated. The necessity of pedagogical innovations and historically approved retro experience, personifying ideas implementing and progressive tendencies in modern high school is actualized.
    Współczesne społeczeństwo wymaga od pedagoga wysokiego poziomu profesjonalizmu i kompetencji. W artykule uogólniają się niektóre przesłanki użycia historyczno-pedagogicznej spuścizny w celu kształtowania przyzwyczajeń studentów w oświatowym procesie wyższej szkoły, koniecznych dla przyszłej pedagogicznej działalności we współczesnych warunkach. Oświeca się problem użycia zasobów twórczych placów muzeów nauczalni, miasta i regionu jak mikroczynnika fachowej kompetencji przyszłych pedagogów. Zaktualizowano konieczność integracji pedagogicznej innowacji i historycznie zaaprobowanego retrodoświadczenia, wprowadzenia upersonifikowanych ideii progresywnych tendencji we współczesnej wyższej szkole.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2016, Zeszyt, XXX; 413-425
    0860-9608
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies