Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "modern sacral architecture" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Duch współczesnej architektury sakralnej
    The spirit of modern sacral architecture
    Autorzy:
    Zuba, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/390413.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
    Tematy:
    architektura
    świątynia
    sacrum
    duch
    spotkanie
    architecture
    temple
    spirit
    meeting
    Opis:
    Architektura sakralna, ze względu na swą wyjątkową funkcję, jest zdolna wywierać ogromny wpływ na społeczeństwo. Od wieków stanowiąca fenomen, ulegała jednak licznym przemianom, podobnie jak zmieniała się rządząca poniekąd jej budową kościelna liturgia. We współczesnej architekturze sakralnej dostrzec można zasadniczo dwie wyróżniające się tendencje kształtowania obiektów świątynnych. Jedną z nich jest zupełna prostota – ubóstwo formy i wnętrza. Kolejna, rzec można – antagonistyczna, to monumentalizm połączony zazwyczaj z bogatą symboliką. We współczesnych świątyniach widać także nawiązania do form historycznych. Wpływ na formę i funkcję obiektu sakralnego mogą mieć również przekonania religijne autora projektu.
    Sacral architecture, due to its special function, is able to tremendously influence the society. Being a phenomenon for ages, it has undergone many changes alike the church liturgy, which to some extent impacts the church architecture. In the modern sacral architecture it is possible to distinguish two main tendencies in creating objects of temples. The first one is entirely modest – simplicity of form and interior. The second tendency, which may be described as the opposite of the former, presents monumentalism usually connected with rich symbolism. Modern temples also show references to historical forms. Another factor which may influence the form and function of the sacral object is the religious beliefs of its author.
    Źródło:
    Budownictwo i Architektura; 2015, 14, 2; 131-138
    1899-0665
    Pojawia się w:
    Budownictwo i Architektura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tendencies in the development of modern sacral architecture on the example of the Archdiocese of Czestochowa
    Autorzy:
    Repelewicz, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/111943.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Menedżerów Jakości i Produkcji
    Tematy:
    sacral architecture
    church buildings
    Archdiocese of Czestochowa
    architektura sakralna
    budynki kościelne
    potrzeby parafii
    Opis:
    Trends in development of 1945-2015 sacral architecture in Poland are presented in the paper. The issue is analysed on the example of Czestochowa Archdiocese churches. The analyses are based on the authors’ own researches conducted between 2010-2015. Churches drafts, information about estimate year outlays and data from parish records were collected from each parish and considered. The author especially focuses on the buildings from the 70s,80s and 90s, which are not suited to the current needs of parishes. Visible trend to build very large sacral objects in the 70s/80s, due to uncertainty of getting further building permissions is described. Multifunctional buildings, containing catechetical classrooms erected as a result of restrictive government regulations on the construction of churches in the 80s and 90s are presented. The author emphasizes that in the XXI century, smaller and better adapted to the needs of the local community church buildings are created. These facilities are in addition more energy efficient and built with materials of better quality.
    Źródło:
    Production Engineering Archives; 2016, 12, 3; 34-37
    2353-5156
    2353-7779
    Pojawia się w:
    Production Engineering Archives
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesny meczet i jego symbolika. Kontekst problemowy i historiograficzny
    Modern mosque and its symbolism. Historiographical context
    Autorzy:
    Czerwonnaja, Swietłana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480382.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    sakralna architektura współczesna
    islam
    meczet
    architektura muzułmańska
    teologiczna interpretacja przestrzeni
    ośrodki kultury islamskiej
    minaret
    mihrab
    modern sacral architecture
    Islam
    mosque
    Islamic architecture
    theological interpretation of the space
    centres of Islamic culture
    Opis:
    Według znanej formuły francuskiego filozofa Rogera Garaudy’ego meczet jest „lustrem islamu”. W jego konstrukcji, przestrzennej kompozycji, dekoracji zostają symbolicznie wyrażone podstawowe składniki islamskiej wiary, muzułmańskiego światopoglądu oraz estetyczne normy islamu. Można powiedzieć, że meczet naszych czasów staje się lustrem współczesnego islamu. W architekturze meczetów XX-XXI wieku łączy się pierwiastek tradycyjny (sprowadzony czasem do dosłownego kopiowania, powtórzenia klasycznych wzorców) ze śmiałym nowatorstwem form i najnowszymi technologiami oraz materiałami budowlanymi. Całokształt problemów związanych z architekturą, dekoracją i religijną interpretacją meczetu jest nierozerwalnie związany z jedną z głównych kwestii islamskiej teologii. Chodzi tu o rozumienia meczetu w islamie, czyli o odpowiedź na pytanie, czy meczet jest świątynią (świętym miejscem, w którym jest niewidoczna obecność Boga), czy – w odróżnieniu od obiektów architektury świątyń (Tempelarchitektur) – meczet w wymiarze religijnym i moralnym pozostaje domem ludzi. Idea meczetu jako naszego wspólnego domu odciska piętno na projektach architektonicznych oraz na wyglądzie nowych budowli.
    According to Roger Garaudy, a modern French philosopher, the mosque is the “mirror of Islam”. Its structure, composition and decor express fundamental aspects of the Islamic faith, worldwiev and aesthetics. One can say that the architecture of the modern mosque is the mirror of the modern Islam. Mosques built in the 20th and 21st centuries combine traditional elements (sometimes by mere copying of classical patterns) with bold innovations and latest building materials and technology. Architecture, ornamentation and religious interpretation of the mosque form one of the central questions in the Islamic theology: What is mosque? Is it the temple (the holy place, presupposing an invisible presence of God)? Or – unlike other sacral objects (Tempelarchitektur) – the home, in a religious and moral sense? The idea of the mosque as our common home has an impact on the architecture of the modern mosques.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 86-111
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawa i Łowicz. Dwie kolegiackie kaplice Chrystusa Ukrzyżowanego w XVIII stuleciu
    Autorzy:
    Barczyk, Alina
    Sito, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016275.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    XVIII wiek
    Branicki Jan Klemens
    Łowicz
    Warszawa
    nowożytna architektura sakralna
    mecenat biskupi
    sztuka baroku
    cudowne wizerunki
    mauzolea
    sztuka sepulkralna
    18th century
    Warsaw
    early modern sacral architecture
    patronage of bishops
    baroque art
    miraculous images (crucifixes)
    mausoleums
    sepulchral art
    Opis:
    Dwie kaplice wzniesione przy kolegiatach w Warszawie i w Łowiczu, mieszczące słynące łaskami krucyfiksy, wykazują liczne analogie, do których należą: lokalizacja na przedłużeniu północnych naw, powiązania obu kapituł kolegiackich oraz szczególny status świątyń kojarzonych z najważniejszymi osobami w Rzeczypospolitej – królem (a także, w szerszym ujęciu, Sejmem i kręgiem dworskim) oraz prymasem, czyli interrexem. Mimo że powstanie architektury kaplic dzieliło blisko pół wieku, dostrzec można wzajemne zależności zastosowanych form. Wnętrza posiadają tym więcej analogii, że kaplicę warszawską przekształcono z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego w na początku lat 60. XVIII wieku – gdy powstawało mauzoleum w Łowiczu. Zaprezentowania analiza, oparta na kwerendach archiwalnych i obserwacjach in situ, pozwoliła na doprecyzowanie dotychczasowych ustaleń, ukazanie procesu budowy oraz przekształceń omawianych obiektów, a także poświadczenie zależności artystycznych pomiędzy kaplicami.
    In the collegiate churches in Warsaw and Łowicz (two particularly important residential cities of the Republic of Poland in the modern era), in the 18th century, chapels were erected for the exhibition of late Gothic crucifixes, famous for their graces. The chapels were distinguished by remarkable architectural forms and innovative artistic programs. Both were built on the extensions of the northern aisles and were under the care of chapters, although their creation was financed from funds provided by powerful patrons. In the case of Łowicz, the construction was the fulfillment of the volition expressed in the will of Primate Adam Ignacy Komorowski, who assigned this part of the temple for his mausoleum. In Warsaw, the the right to patronage was passed on to successive families – the patronage was granted to the Szembek and Branicki families, among others. The features connecting both investments were also: the connections of both collegiate chapters and the special status of said churches, associated with the most important people in the Republic of Poland – the king (and, in a broader sense, the Seym and court circles) and the primate, i.e. the interrex. Although the chapels’ architecture was developed almost half a century apart, one can see the mutual dependence of the forms used. The interiors boast even more analogies because the Warsaw chapel, built in the second decade of the 18th century, was transformed at the initiative of Jan Klemens Branicki in the early 1860s – while the mausoleum in Łowicz was being built. Probably both buildings employed the workshop of the Warsaw architect Jakub Fontana. In both chapels, influences of palace architecture are visible, manifested in the lightness of forms, rococo style and colors based on combining white with gold. The connection to residential interiors was enhanced especially by crimson wall coverings introduced by Fontana in the present St. John cathedral. The presented analysis, based on archival queries and in situ observations, made it possible to clarify the findings so far, as well as to show the construction process and transformations of the discussed objects. A look at their architectural form and decor details made it possible to identify sources of inspiration, probable contractors and to confirm the relationship between two particularly important examples of 18th-century collegiate chapels.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 61-94
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Capellae maiores et minores” i różne sposoby ich kształtowania w architekturze sakralnej po Soborze Trydenckim
    Autorzy:
    Krasny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016280.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    nowożytna architektura sakralna
    nowożytna teoria sztuki
    sztuka sepulkralna
    liturgia po Soborze Trydenckim
    kaplice
    przestrzeń sakralna w epoce nowożytnej
    early modern sacral architecture
    early modern theory of art
    sepulchral art
    liturgy after the Council of Trent
    chapel
    sacred space in early modern period
    Opis:
    Reformy liturgiczne po Soborze Trydenckim doprowadziły do zasadniczych zmian w funkcjonowaniu liturgicznym i w kształtowaniu różnych partii świątyni. W różnych środowiskach terminem kaplica określano więc bądź prezbiterium, bądź aneksy ściśle powiązane z korpusem, bądź też autonomiczne budowle służące kultowi relikwii i cudownych obrazów oraz grzebaniu dostojnych zmarłych. Ten zamęt terminologiczny nie został uporządkowany w tekstach teoretyczno-artystycznych, takich jak mediolańskie Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiastice. Nie sposób zatem wypracować jednoznacznej definicji nowożytnej kaplicy przykościelnej na użytek historii sztuki.
    In Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiasticae published in Milan in 1577, in line with the tradition formed in the Middle Ages, the term capella was used to describe a part of the church interior, definitely designated as the place for altar. There, the term capella maior was referred to the church’s presbytery, and capelle minores – to the strings of identical chapels, adjacent to the sides of the nave, and sometimes also to the transept. Capella maior was already losing its spatial separateness as a result of liturgical reforms introduced after the Council of Trent. In Italy and in most European countries, it was then that great importance was attached to gathering the people at one solemn Holy Mass, at the same time striving to make its celebration as visible as possible to the gathered worshipers. Therefore, the choir partitions were removed, and the presbyteries were cleaned from elements emphasizing their spatial distinctiveness on the one hand (reliquaries, miraculous paintings, impressive tombstones), and on the other, distracting the attention of the worshipers from the celebration of the Holy Sacrifice. Such activities – strongly recommended in Instructiones – meant that the presbytery was very strongly (both spatially and ideologically) integrated with the body of the church, as a result of which in most languages it ceased to be called a chapel. On the other hand, in the documents of church factories such a term was applied to annexes connected very loosely with the space and body of the temple, to which the saints and tombstones from the presbytery were “transferred”. The construction of two such structures by the popes at the larger basilica of Santa Maria Maggiore in Rome became the confirmation of this practice by the highest authority in the Church. However, Instructiones and other Counter-Reformation texts on church shaping did not record the rapid spread of an “autonomous” chapel in sacral architecture. The Milanese work describes only the way of shaping the strings of capellae minores, so a solution present in the Italian architecturefrom the late Middle Ages. The reason for this choice was probably the fact that the chapels adjacent to the nave fulfilled a specific tradition in the liturgy in the church, and the role of autonomous chapels in this field remained insignificant. Due to the well-established local tradition in the South Netherlands, there was no integration of the spaces of presbyteries and churches in this area. In this area, Catholicism was restored after the period of violent Reformation, which meant that in the churches, first of all, elements destroyed by iconoclasts were reconstructed. Therefore, in the cathedrals and collegiate churches, with the consent of the Holy See, the partitions separating them from the corpus were reconstructed. Behind these partitions, imposing tombstones of bishops and canons were built, because only these spaces were supervised by higher clergy, while the corps were under the administration of municipalities. In Flemish, the presbytery was thus still described with the term (grote) kapel, while the side chapels, usually built between the buttresses of great Gothic churches, were called chapels (kapelletjes). Thus, in the modern era, the term “chapel” was associated with various spatial and functional solutions, both in construction practice and in texts on sacral architecture. Therefore, one should limit himself to noticing the complex presence of chapels in the history of modern architecture, and not try to formulate a precise and unambiguous definition of this type of building.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 11-37
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsca kultu z betonu i szkła. Geneza i przegląd najważniejszych tendencji w nowoczesnej architekturze sakralnej po II wojnie światowej
    Places of worship made of concrete and glass. The origins and overview of the major trends in the modern church architecture after the second world war
    Autorzy:
    Wiśnicka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1026388.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-17
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    budownictwo sakralne
    nowoczesna architektura
    Kościół
    sacral buildings
    modern architecture
    Church
    Opis:
    The modern church architecture appeared together with modernist trends, which were initiated by the two artistic groups- de Stijl and Bauhaus. The art of building they created was very different from what was developed by the previous epochs in the history of art. An early example of modernist church architecture was Robert F. Carr Memorial Chapel of Saint Savior designed in 1952 by Mies van der Rohe. Its simple design was the inspiration for many later buildings, such as the Church of Light designed by Tadao Ando in1988, whose striking formal asceticism set a new quality in the church architecture. Apart from the minimalist trends in church buildings, the artists are inspired by sculpture, which is indicated by such works as the Chapel Ronchamp by Le Corbusiera designed in 1954 or Wotrubakirche from 1976. The architecture current based on natural materials is represented by Alvar Aalto’s works –Santa Maria Assunta Church from 1978 and the Church of Christ the Light designed by C.W. Hartman in 2008, whereas Oscar Niemeyer’s Brazilian Cathedral from 1970 is an example of the latest technologies in the buildings of glass. The presented examples of church buildings from the 20th and 21st centuries testify to the great change which took place in the church architecture. These churches show a whole new perspective on the tradition of Christian architecture.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2012, 98; 419-426
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Architektura cerkiewna na Ukrainie 1991–2022
    Orthodox Church Architecture in Ukraine 1991–2022
    Autorzy:
    Janocha, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52163946.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Tematy:
    sztuka ukraińska
    architektura sakralna
    architektura współczesna
    tradycja bizantyńska
    tradycja ruska
    Ukrainian art
    sacral architecture
    modern architecture
    Byzantine tradition
    Ruthenian tradition
    Opis:
    Po upadku ZSSR nastąpiła na Ukrainie prawdziwa eksplozja budownictwa sakralnego. Artykuł, o charakterze przeglądowym, prezentuje czternaście spośród blisko tysiąca cerkwi zbudowanych na Ukrainie w okresie trzydziestolecia od odzyskania niepodległości do agresji rosyjskiej (1991–2022). Kryterium wyboru jest kategoria reprezentatywności, zarówno pod względem jakościowym, formalnym, regionalnym, jak i wyznaniowym (świątynie unickie oraz prawosławne Cerkwi Ukraińskiej i Cerkwi Patriarchatu Moskiewskiego). Przy całym zróżnicowaniu łączy je swoista kanoniczność w podejściu do materii architektonicznej. Opiera się ona zasadniczo na bizantyńskim modelu świątyni krzyżowo-kopułowej, przyjętym na Rusi Kijowskiej. Wybrane przykłady odzwierciedlają zjawisko odwołania do różnych tradycji budowlanych, za którymi kryją się pewne racje ideowe – między swojskością a importem, między ukraińskością a rusofilstwem, między Rusią Kijowską a barokiem, między tradycją a nowoczesnością. Za każdą decyzją wyboru stoi określone przesłanie historyczno-kulturowe, ale także i polityczne. Współczesne ukraińskie cerkwie są nowym wcieleniem, wręcz manifestacją, architecture parlante.  
    After the fall of the USSR, there was a real explosion of religious construction in Ukraine. The review article presents fourteen out of nearly a thousand churches built in Ukraine in the thirty years from regaining independence until the Russian aggression (1991–2022). The selection criterion is the category of representativeness, both in terms of quality, formal, regional and denominational aspects (Uniate and Orthodox temples of the Ukrainian Church and the Church of the Moscow Patriarchate). Despite all their diversity, they have in common a certain canonicity in their approach to architectural matter. It is essentially based on the Byzantine model of a cross-dome temple, adopted in Kievan Rus. The selected examples reflect wide spectrum of forms between traditionalism and modernism, ukrainism and rusophilism, regionalism and universalism. Behind each choice there is a specific historical and cultural, but also political, message. Contemporary Ukrainian Orthodox churches are a new incarnation, even a manifestation, of architecture parlante.
    Źródło:
    Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2023, XIX; 155-171
    2451-4985
    2543-9561
    Pojawia się w:
    Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies