Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "misterium osoby" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Alexis Carrel i Aktion T4, czyli eugenizm w walce przeciwko misterium osoby ludzkiej
Autorzy:
Łangowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830508.pdf
Data publikacji:
2018-10-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Aktion T4
Carrel Alexis
darwinism social
eugenics
euthanasia
mystery of a person
nazism
darwinizm społeczny
eugenizm
eutanazja
misterium osoby
nazizm
Opis:
Francuski lekarz Alexis Carrel w 1935 roku publikuje książkę „Man, The Unknown”, w której daje jasny wyraz przyjęcia postawy faworyzującej eugenizm i eutanazję, w szczególności dla ciężkich przestępców nierokujących na resocjalizację. W tym samym czasie w Niemczech Adolf Hitler aplikuje eugenizm jako „terapię oczyszczającą naród z elementu patologicznego”. Obydwa wydarzenia wyrastają z przekonania, że postęp ludzkości zależy wyłącznie od najbardziej uzdolnionych, a najbardziej słabi są do wyeliminowania. Ów darwinizm społeczny łączy się ściśle z kryzysem świata, spowodowanym brakiem korelacji pomiędzy postępem duchowym a postępem naukowym i technicznym. Ofiarami tego kryzysu są osoby najsłabsze w społeczeństwie. W świecie, w którym neguje się misterium osoby ludzkiej, człowiek słaby zostaje odrzucony jako bezużyteczny.
In 1935 a french doctor Alexis Carrel has published the “Man, The Unknown” book, in which he has clearly shown his pro-eugenic and pro-euthanasia attitude (especially towards serious criminals with no chance for resocialization). At the same time in Germany Adolf Hitler is realizing an eugenical project as “pathology cleaning therapy of nation”. Both facts are rising from belief that progress of humanity depends only of most talented; the weakest are condemned and should be eliminated. This social Darwinism is strongly related with world crisis due to a lack of correlation between spiritual progress and technical-scientific progress. Victims of the crisis were the weakest persons in a society. In a world which denies a mystery of the person, a weak human has been rejected as useless.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2018, 52; 229-238
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misterium osoby w teologii Metropolity Johna Zizioulasa
The Mystery of Person in the Theology of Metropolitan John Zizioulas
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340920.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
John Zizioulas
osoba
hypostasis
prosopon
antropologia Ojców Kapadockich
osoba istniejąca biologicznie
osoba istniejąca eklezjalnie
inność
wolność
person
anthropology of the Cappadocian Fathers
the hypostasis of biological existence
the hypostasis of ecclesial existence
otherness
freedom
Opis:
The personal identity has become a very important issue in the contemporary anthropological discussion. Many thinkers try to explain the existence of human person from atheist point of view. They often have been very hostile towards Christianity. Today there is a crisis concerning the understanding of human person particularly in such disciplines as psychology, sociology and medicine. Christian intellectuals have been called to respond to various philosophical and psychological currents which tend to diminish and reduce human person and treat it as solely earthly creature. Orthodox Metropolitan John Zizioulas during last five decades have been defending the Christian concept of person. In his theological investigations he has undertaken such difficult issues as human freedom, otherness and truth. Successfully, he managed to combine the theological wisdom of the Fathers of the Church with a very good knowledge of ancient and modern philosophy in order to help both Christians and non-Christians to take a fresh look on the meaning of person. This article is an attempt to present in a very concise manner a very sophisticated ontological thought of Zizioulas. It starts from describing the content of two archaic Greek notions, such as: prosopon and hypostasis. This basis is a necessary introduction to depict the essence of the creative contribution of early Christian intellectuals, who combined the meaning of notions prosopon and hypostasis and applied them into theology. Zizioulas defines that exceptional work as the revolution of the Cappadocian Fathers. The main purpose of this endeavour was to create a notion, which would express an ontological content to each person of the Holy Trinity, without endangering its main biblical principles: monotheism and the absolute ontological independence of God in relation to the world. According to Metropolitan of Pergamon only an absolute person could have created the world in freedom and in this way rendered human personhood possible. Zizioulas distinguishes two different modes of human existence: the hypostasis of biological existence and the hypostasis of ecclesial existence. This is basically the distinction between human personhood understood as “individuals” and as persons. Conceiving human beings as individuals it means conceiving them as creatures so that substance, or their biological nature, has preceded. The individual, being of a part of the created world, is a “personality” understood as a complex of natural, psychological or moral qualities centered on the axe of consciousness. Human being as the individual is subject to the law of necessity and usually affirm oneself in contrast to all other beings. Hypostasis of biological existence in order to become the hypostasis of ecclesial existence needs to become the subject of deindividualization and personalization, what can be possible only in the Church – the pneumatologically constituted body of Christ. Human beings can become persons through baptism and can live as persons through the Eucharist. The Metropolitan of Pergamon underlines the fact, that the person is an identity that emerges through relationship. He also stresses that human beings can love only if they are persons, i.e., if they allow the other to be truly other, and yet be in communion with them. If we love the other not only in spite of his or her being different from us but because they are different from us, or rather other than ourselves, we live in “freedom as love” and in “love as freedom”.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2009, 1; 77-97
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako misterium osoby. Wokół personalizmu Jana Pawła II
Man as a Mystery of the Person. Around the Personalism of John Paul II
Autorzy:
Bortkiewicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920233.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
człowiek
tajemnica
personalizm
Jan Paweł II
man
mystery
personalism
John Paul II
Opis:
W artykule autor przedstawia próbę zgłębienia istoty-człowieka, przechodząc za K. Wojtyłą, „od fenomenu do fundamentu”. Człowiek jest ukazany (przypomniany), jako ten, który jest nie tylko przedmiotem norm, które regulują jego działanie moralne, lecz także jako ktoś, kto jest zdolny w swoim działaniu moralnym wyrazić siebie jako osobę.
In the study, the author presents an attempt to explore the human being by following "from phenomenon to foundation" after K. Wojtyla. Man is shown (reminded) as one who is not only the subject of norms that regulate his moral action, but also as someone who is able to express himself as a person in his moral acting.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2020, 58, 1; 46-115
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie osoby w misterium Chrystusa i kościoła wobec ideologii w ujęciu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI
The significance of „person” in the mystery of Christ and the church against ideology according to Joseph Ratzinger / Benedict XVI
Autorzy:
Gacka, Bogumił
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31036766.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
osoba
ideologia
istnienie
relacja
Chrystus
Kościół
Benedict XVI
person
ideology
subsistence
relation
Christ
Church
Opis:
Według J. Ratzingera-Benedykta XVI hermeneutycznym ośrodkiem Pisma Świętego, ukazującego zbawczą historię Boga z ludźmi, jest misterium Chrystusa i Kościoła (Christus et Ecclesia, por. św. Augustyn). Wzajemną więź stanowi relacja Miłości, czyli relacja osobowa. Wiara chrześcijańska nie odnosi się bowiem do idei, tylko do Osoby. U początku bycia chrześcijaninem jest spotkanie z Osobą Chrystusa. Jezus to imię Boga, które znaczy „Bóg zbawia”. J. Ratzinger dostrzegł dwa okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii: (1) przejście od substancji do subsystencji (hipostazy), (2) przejście od subsystencji do relacji, zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna, subsystencja relacyjna (relatio subsistens). Osoba ludzka jest jednością ciała i duszy, corpore et anima unus (KDK, 14). Według J. Ratzingera–Benedykta XVI stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich. Obraz Boga wyraża nie tylko rozumność i wolność, co dotychczas podkreślano, ale podobieństwo do Boga Osobowego (Communio Personarum) oznacza, że odniesienie do Boga i odniesienie do bliźniego konstytuują osobę ludzką, stanowią jej strukturę konstytutywną jako istoty relacyjnej (communio personarum). To oznacza, że osoba ludzka bez relacji do Boga i bliźniego nie może żyć. Miłuj Boga i bliźniego, to czyń, a będziesz żył! (por. Łk 10, 27–28). Podobnie jak Jan Paweł II, Benedykt XVI uważał, że autentyczna demokracja możliwa jest tylko w państwie prawnym i w oparciu o poprawną koncepcję osoby ludzkiej. Nie będąc ideologią, wiara chrześcijańska nie sądzi, by mogła ująć w sztywny schemat różnorodną rzeczywistość społeczno-polityczną i uznaje, że życie ludzkie w historii realizuje się na różne sposoby, które bynajmniej nie są doskonałe (Centesimus annus, 46). Ideologie odnoszą się do idei i posługują się osobami dla osiągnięcia celu. Ojcowie Kościoła widzieli rozstrzygające znaczenie przyjścia Osoby Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, który stał się Człowiekiem. Zatem relacja z Osobą Jezusa chroni nas od wszelkich ideologii. Do pomagania człowiekowi w podejmowaniu tej relacji ustanowiony jest Kościół jako Oblubienica Baranka.
According to J. Ratzinger-Benedict XVI, the hermeneutical centre of Scripture, which reveals the salvifi c history of God with men, is the mystery of Christ and the Church (Christus et Ecclesia, cf. St. Augustine). The reciprocal relationship is a relationship of Love, that is, a personal relationship. The Christian faith does not refer to an idea, but to a Person. At the beginning of being a Christian is the encounter with the Person of Christ. Jesus is the name of God, which means „God saves”. J. Ratzinger saw two periods in the formation of the concept of person in theology: (1) the transition from substance to subsistence (hypostasis), (2) the transition from subsistence to relation, so that the person is not only self-existence, but relational self-existence, relational subsistence (relatio subsistens). The human person is a unity of body and soul, corpore et anima unus (Gaudium et Spes, 14). According to J. Ratzinger-Benedict XVI, the creation of man in the image and likeness of God means that the human person as relational subsistence is constituted in relation to God and fellow human beings. The image of God expresses not only reason and freedom, as has been emphasised so far, but likeness to God the Person (Communio Personarum) means that reference to God and reference to neighbour constitute the human person, constitute his or her constitutive structure as a relational being (communio personarum). This means that the human person without a relationship to God and neighbour cannot live. Love God and neighbour, do this and you will live! (cf. Lk 10:27-28). Like John Paul II, Benedict XVI believed that authentic democracy is only possible in a state governed by the rule of law and based on a correct conception of the human person. Without being an ideology, the Christian faith does not believe that it can encapsulate the diverse socio-political realities in a rigid schema and recognises that human life in history is realised in diff erent ways, which are by no means perfect (Centesimus annus, 46). Ideologies refer to ideas and use persons to achieve an end. The Church Fathers saw the conclusive signifi cance of the coming of the Person of Jesus Christ, the Son of the Father who became Man. Therefore, a relationship with the Person of Jesus protects us from all ideologies. The Church, as the Bride of the Lamb, is instituted to help man enter into this relationship.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2023, 57; 59-70
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies