Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "méthode comparative" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Metoda identyfikacji bytu w metafizyce tomizmu konsekwentnego
    Méthode d’identification de l’être dans la métaphysique du thomisme consequent
    Autorzy:
    Prokop, Marek P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2075332.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    metoda porównawcza
    metoda identyfikacji
    tomizm konsekwentny
    pierwsze pryncypia
    własności transcendentalne
    méthode comparative
    méthode d’identification
    thomisme conséquent
    premiers principes
    propriétés transcendantales
    Opis:
    Dans l’histoire des sciences nous pouvons trouver deux méthodes principals : méthode comparative et méthode d’identification. Cette distinction s’appuie sur le fait que soit nous admettons que l’objet de notre recherche doit s’accommoder à la méthode, soit c’est l’objet qui décide de la méthode que nous allons utiliser pour l’analyser. Si c’est la méthode qui décide de l’objet de recherches, alors il y a une forte probabilité que nous allons construire une science dont l’objet n’existe pas réellement. La méthode comparative (avec ses variantes) a été utilisée surtout dans les sciences naturelles et particulières. C’était elle qui décidait de la scientificité ou non d’un savoir donné. On l’utilise sous différentes formes comme méthode analogique, inductive, déductive, de falsificateurs potentiels … et dans les sciences humaines comme la méthode dialectique, apophatique, gnostique. Sans doute, la méthode comparative est très utile pour formuler et organiser le savoir, pour apporter à notre langage des mots, des notions de ce qui est semblable ou différent, pour ordonner des fonctions, des relations entre différents êtres, pour indiquer comment une chose agit ou se comporte dans une situation donnée. Mais grâce à cette méthode nous ne sommes pas capables de décrire la structure ontique des êtres réels, de distinguer entre les relations réelles et les relations mentales, de discerner le fait que des êtres existent, pourquoi ils existent et quel type d’existence ils possèdent. La méthode d’identification a été initiée par Aristote en tant qu’abstraction; il s’agissait d’indiquer la forme d’une chose qui constituait l’objet de recherches et devenait simultanément l’être. La méthode d’abstraction permettait de définir les propriétés essentielles d’un être. La suivante forme d’identification qu’a proposé Thomas d’Aquin se nomme séparation. Cette méthode démontre les éléments transcendantaux sans lesquels l’être ne peut pas exister. En reprenant la demarche d’Aristote et de Thomas, M. Gogacz a apporté plusieurs precisions dans cette méthode d’identification. La connaissance sensible et intellectuelle, d’une manière directe et passive, nous permet d’identifier l’existence réelle des êtres individuels. Ces données nous indiquent que nous pouvons distinguer le fait que les êtres existent et qu’ils ont leurs propriétés propres. Pour arriver à cette constatation nous devons respecter un certaine nombre de règles : 1) nous devons réfléchir si nous parlons d’une cause ou d’un effet; 2) si la réalité est composée d’un seul élément soit matériel, soit spirituel (cela nous mène vers le monisme); ou deux éléments (dualisme), ou encore elle est composée de plusieurs matériaux (pluralisme); 3) si nous décri vons la puissance (élément constitutive avec l’acte d’exister d’un être) ou la possibilité (idée inventée pour réaliser un produit matériel ou intellectuel); 4) si notre description de l’être concerne les propriétés transcendantales contenues dans chaque être réel ou les propriétés catégorielles lesquelles appartiennent uniquement à certains groupes d’êtres; 5) si nous distinguons bien la manifestation d’un être d’une part et des relations qu’il noue ou peut nouer d’autre part. En acceptant ces distinctions nous pouvons recevoir dans la connaissance directe, non-conceptualisée les manifestations des propriétés transcendantales de chaque être réellement existant qui sont unité, distinction, réalité, vérité, bien, beau. Ces propriétés qui nous indiquent la structure ontique de chaque être, nous mènent à la construction de phrases appelées les premiers principes de la connaissance et qui constituent la base de la mise en ordre, de la classification de notre savoir. Il s’agit des principes d’identité de l’être, de distinction des êtres, de tiers exclu et de raison d’être. La méthode d’identification ainsi appréhendée nous permet de cultivar correctement ce domaine du savoir que nous appelons la philosophie.
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2020, 2, 9; 145-160
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podejście historyczno-religijne (analiza porównawcza) w egzegezie tekstów biblijnych
    The Comparative Method (religionsgeschichtliche Methode) in the Exegese of the Biblical Text
    Autorzy:
    Szymik, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053580.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Religionsgeschichte
    religionsgeschichtliche Schule
    szkoła historycznoreligijna
    metoda porównawcza
    metodologia biblijna
    comparative method
    history of religion
    biblical methodology
    Opis:
    The author of the article deals with the comparative method in biblical exegesis. First he critically evaluates the results of the application of this method together with its principles and goals. In the second part of the article he analyzes the semantic range of the fundamental terms and opinions of different authors concerning the principles of religiohistorical comparison; then there follows his own conclusions concerning the application of the method. Finally, the author attempts to formulate his own description of the comparative method in biblical exegesis.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2011, 1, 1; 143-155
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Het competentieprofiel van de juridische vertaler en de methode van rechtsvergelijking als instrument bij het vertalen van ‘onvertaalbare’ juridische terminologie
    The competention profile of the legal translator and the method of legal comparison as an instrument for the translation of ‘untranslatable’ legal terminology
    Autorzy:
    Knap-Dlouhá, Pavlína
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806676.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tłumaczenia prawnicze; komparatystyka prawnicza; język prawniczy; język prawa; system prawny
    legal translation; comparative law; legal language; legal system
    Opis:
    Profil kompetencji tłumacza tekstów prawniczych i metoda komparatystyczna jako instrument tłumaczenia ‘nieprzetłumaczalnej’ terminologii prawniczej Komparastykę prawniczą można definiować na dwa sposoby. Po pierwsze, z perspektywy opisowej, gdzie można ją zastosować do wyjaśnienia, w jaki sposób działają dwa systemy prawne lub niektóre instytucje w ramach danego systemu prawnego. Po drugie, jako instrument dla osiągnięcia innych celów w obszarze prawa. Wykorzystanie metod porównywania prawa jest właśnie częścią obszaru stosowanego przez tłumaczy tekstów prawnych i prawniczych. Komparastyka prawnicza sensu stricto nie jest tematem niniejszego artykułu, traktuje się ją jako narzędzie edukacyjne czy też materiał do ćwiczeń z tłumaczenia tekstów prawnych i prawniczych. W pierwszej kolejności zbadana została metodologia komparatystyki prawnej, a następnie zastosowano ją do konkretnych problematycznych czy też „nieprzetłumaczalnych” terminów prawnych i prawniczych. Przykładami są odniesienia do koncepcji prawnych, instytucji lub procedur, które występują w systemie prawnym języka źródłowego, ale nie występują w systemie prawnym języka docelowego. Jedną z najważniejszych zasad komparastyki prawniczej jest to, że jeżeli chcemy porównać dwa obiekty czy też pojęcia, należy przyjąć, ze są one porównywalne, przynajmniej w odniesieniu do jednego aspektu (tertium comparationis). W przeciwieństwie do prawników, którzy bezpośrednio stosują metody komparastyki, tłumacze tekstów prawnych i prawniczych nie mogą zadowolić się wyżej opisaną zasadą. Bez względu na tertium comparationis muszą znaleźć tłumaczenie dla danego podmiotu prawnego, dokumentu lub procedury, nawet jeśli nie mają one odpowiednika w systemie prawnym języka docelowego. Punktem wyjścia do zilustrowania określonych rozwiązań tego typu problemów tłumaczeniowych jest to, ze tłumacze tekstów prawnych i prawniczych muszą działać jako pośrednicy między różnymi kulturami prawnymi, mając za zadanie efektywne przekazanie informacji prawnej niezależnie od różnych tradycji i języków prawa. Het competentieprofiel van de juridische vertaler en de methode van rechtsvergelijking als instrument bij het vertalen van ‘onvertaalbare’ juridische terminologie We kunnen de rechtsvergelijking op twee manieren definiëren: vanuit het perspectief van de beschrijving, waarin het kan worden gebruikt om uit te leggen hoe twee rechtsstelsels of bepaalde instellingen binnen een bepaald rechtsstelsel opereren, of vanuit de toepassing als een instrument om andere doelen binnen het juridische domein te bereiken. Het gebruik van de rechtsvergelijkingsmethoden voor juridische vertalers ligt juist in dit toegepaste gebied. In dit artikel wordt rechtsvergelijking niet an sich benaderd, maar louter als een educatief hulpmiddel en een oefening in juridische vertaling. We zullen de methodologie van rechtsvergelijking onderzoeken en deze toepassen op concrete problematische, of ‘onvertaalbare’, juridische termen. Voorbeelden zijn verwijzingen naar juridische concepten, instellingen of procedures die alleen voorkomen in het rechtssysteem van de brontaal, maar niet in het rechtssysteem van de doeltaal. Een van de belangrijkste principes van rechtsvergelijking is dat we moeten aannemen, als we twee objecten of concepten willen vergelijken, dat ze vergelijkbaar zijn, tenminste in relatie tot één aspect (tertium comparationis). In tegenstelling tot advocaten die de methode van rechtsvergelijking rechtstreeks gebruiken, kunnen juridische vertalers zich niet tevreden stellen met dit principe. Ze moeten een vertaling vinden voor een bepaalde rechtspersoon, document of procedure, zelfs als deze geen equivalent heeft in het rechtssysteem van de doeltaal. Het uitgangspunt voor het illustreren van bepaalde oplossingen voor dergelijke vertaalproblemen is dat juridische vertalers moeten optreden als bemiddelaars tussen verschillende juridische culturen met de taak om juridische informatie effectief over te dragen, ongeacht de verschillende juridische tradities en juridische talen.
    We can define the legal comparison in two ways. From the perspective of the description, in which it can be used to explain how two legal systems or certain institutions operate within a particular legal system, or from an application as an instrument to achieve other purposes within the legal domain. The use of the methods of comparative law comparison for legal translators lies precisely in this applied area. In this article, comparative law is not approached in itself, but purely as an educational tool and exercise in legal translation. We will examine the methodology of legal comparison and apply it to concrete problematic, or ‘untranslatable,’ legal terms. Examples are references to legal concepts, institutions or procedures that only occur in the source language legal system but not in the target language legal system. One of the most important principles of legal comparison is that if we want to compare two objects or concepts, we must assume that they are comparable, at least in relation to one aspect (tertium comparationis). Unlike lawyers who use the method of legal comparison directly, legal translators cannot content themselves with this principle. They must find a translation for a particular legal entity, document or procedure, even if it has no equivalent in the target language legal system. The starting point for illustrating certain solutions to such translation problems is that legal translators should act as mediators between different legal cultures with the task of effectively transferring legal information, regardless of different legal traditions and legal languages.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5 Special Issue; 49-62
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies