Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "literature after the Holocaust" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Austerlitz i Róża, czyli zjawy jako bohaterowie naszych czasów (projekty literatury w nożyku profesora Tadeusza Różewicza i Austerlitz W.G. Sebalda)
Austerlitz and the Rose, or, Specters as Heroes of Our Time (Literary Projects in nożyk profesora by Tadeusz Różewicz and W.G. Sebald’s Austerlitz)
Autorzy:
Fazan, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53836756.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
W.G. Sebald
literatura po Zagładzie
kryzys humanizmu
literature after the Holocaust
crisis of humanism
Opis:
Szkic ujmuje porównawczo późny poemat Tadeusza Różewicza nożyk profesora (2001) oraz ostatni utwór W.G. Sebalda, powieść Austerlitz z tego samego roku w kontekście literatury „widmoontologicznej”. Oba dzieła stanowią powroty do problematyki Zagłady po ponad półwieczu i podejmują problem obcowania żywych (ocalałych lub urodzonych po wojnie) z umarłymi; obcowanie to, tyleż konieczne, co niemożliwe, stanowi inspirację dla idei literatury umożliwiającej „spotkanie z umarłymi”. W obu dziełach pojawia się również głęboka krytyka cywilizacji nowoczesnej, której nieuchronnym następstwem były wojny światowe pierwszej połowy XX wieku.
This comparative sketch juxtaposes the late narrative poem nożyk profesora by Tadeusz Różewicz with W.G. Sebald’s last work, the novel Austerlitz from the same year, in the context of literary hauntology. Both works return to the issue of the Holocaust after more than half a century and take up the question of the relationship of the living (survivors or those born after the war) with the dead; a relationship which being both necessary and impossible inspires the idea of literature as facilitating the “meeting with the dead.” Both works are also deeply critical of the modern civilization, the inevitable consequence of which were the two world wars in the first half of the 20th century.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 1; 97-112
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Post(katastrofa) i komparatystyka
Postcatastrophe and Comparative Studies
Autorzy:
Segner, Michael
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389559.pdf
Data publikacji:
2015-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Holocaust
comparative studies
remembrance in Central European literature
second generation after the Holocaust
trauma
Łódź (Litzmannstadt) ghetto
Theresienstadt (Terezin) ghetto
Szpera’42
Opis:
The review concerns a collective work edited by Reinhard Ibler Der Holocaust in den mitteleuropäischen Literaturen seit 1989. (The Holocaust in the Central European Literatures since 1989). In the review, the concept of the volume is discussed – a comparative analysis of the most recent representations of the Holocaust in Central European literatures – and the selected articles, especially the ones devoted to the struggle with the Shoah in Polish literature and culture are mentioned.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2015, 25; 343-350
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autowizerunek po katastrofie. Zofia Kossak-Szczucka i Jerzy Andrzejewski: dwa polskie świadectwa Zagłady z lat 40
Self-image after a Catastrophe. Zofia Kossak-Szczucka and Jerzy Andrzejewski: Two Polish Testimonies of the Holocaust from the 1940s
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389622.pdf
Data publikacji:
2015-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish literature
1940s
Polish narrations about the Holocaust
Opis:
As far as the question of the Holocaust is concerned, the Polish culture is characterised by some peculiar feature. On the one hand, it embraces the texts which quite uncompromisingly describe the Polish role in extermination, noticing a continuum between collective discriminating behaviours of the non-Jewish part of the society and the exterminating activities of the Nazis. Such voices deconstruct narration, in which the Polish majority remains an isolated, bystanding and passive witness of the Holocaust, and demonstrate some forms of participation. On the other hand, the message of this kind does not permeate into social consciousness, does not become known and does not improve the knowledge of the society about itself. The studies of Protest by Zofia Kossak-Szczucka and Wielki Tydzień (“Holy Week”) by Jerzy Andrzejewski are used for the description of the mechanism of this “becoming acquainted”. A key role in this mechanism is played by preoccupation with self-image of the group. The Holocaust, to a certain degree, undermined the obviousness of Polish discriminating practices towards Jews. In the awareness of elites there appeared a premonition of other criteria of evaluation of Polish behaviours, going beyond the mentioned practices (a phantasm “eyes of the world”). In the light of such criteria, the attitude towards exterminated Jews proves to be discrediting. At the same time, there appear narrations whose aim is to restore the order of discrimination and the hierarchies connected with it, which comes down to forcing the victims into inferior position—in contrast to the dominating majority—and concealing the knowledge about participation in the crime. Consequently, culture remains in the state of unrest. Unwanted knowledge (and the feeling of guilt) returns and the attempts to become purified by the renewed concealment and repudiation of the awareness of evil always prove unsuccessful. The signs of repudiation are the recurring symptoms and repetitions of the same scenario of denial of never clearly stated accusations.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2015, 25; 165-186
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die andere Shoah: der Genozid an den ,Zigeunern‘ in der Literatur nach 1989
The Other Shoah: The Genocide on the ‘Gypsies’ in Literature after 1989
Autorzy:
Brittnacher, Hans Richard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791198.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kultura pamięci
ludobójstwo
Holocaust
Cyganie
Romowie
Sinti
Papusza
Colum McCann
Cultural memory discourse
genocide
Roma
Opis:
Inna Zagłada: Ludobójstwo ‘Cyganów’ w literaturze po roku 1989Uprzedzenia wobec narodów romskich, które ciągle jeszcze w sposób dyskryminujący nazywa się Cyganami, wpływają na kulturowy dyskurs pamięci o Szoah. Ludobójstwu tzw. Cyganów zaprzecza się bądź je bagatelizuje. Jako że istnieje niewiele świadectw tych, którzy przeżyli, z perspektywy większości (kultury dominującej: tu niemieckiej) uporanie się z traumą wydaje się być estetycznie niemożliwe, z drugiej zaś strony reguła kultury wstydu zabrania osobom dotkniętym ową traumą mówić o niej w języku sprawców. Dopiero inicjatywa ruchów obywatelskich oraz współpraca z pisarzami i publicystami kultury dominującej otworzyła Romom możliwość literackiego zmierzenia się z ludobójstwem. Die andere Shoah: der Genozid an den ,Zigeunern‘ in der Literatur nach 1989Vorurteile gegen die Angehörigen der Romvölker, die immer noch als Zigeuner diskriminiert werden, prägen auch den erinnerungskulturellen Diskurs der Shoah. Der Genozid an den sog. Zigeuner wird geleugnet oder bagatellisiert. Dass es nur wenige Zeugnisse von Überlebenden gibt, erscheint in der Perspektive der Mehrheit als ästhetisches Unvermögen, Extremtraumatisierungen zu verarbeiten, während eher die Konventionen einer abweichenden Schamkultur den Betroffenen verbieten, sich darüber in der Sprache der Täter zu äußern. Erst die engagierte Arbeit von Bürgerrechtsbewegungen hat es Betroffenen möglich gemacht, in Zusammenarbeit mit Schriftstellern und Publizisten der Mehrheitskultur über den Genozid an den Roma zu schreiben.
Prejudices against the Romani people, who are still often discriminatorily called Zigeuner, gypsies, gitanes or gitanos, still have an influence on the cultural memory discourse of the Shoah. The genocide of the Romani is either denied or trivialised. The fact that there are hardly any autobiographies of Romani survivors results from an inability to process extreme trauma, while the conventions of the people concerned prohibits them from speaking out about their trauma in the language of the perpetrators. It is thanks to the committed work of civil rights movements that Romani victims could collaborate with writers and publishers to finally tell the majority cultures of their suffering and of the genocide of the Romani people.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 81-92
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Holocaustgedenken als innerer Imperativ: Zu Gedächtnisorten – Auschwitz und Warschauer Ghetto-Ehrendenkmal – im Nachkriegswerk (1949) Stephan Hermlins
Memory of the Holocaust as an Imperative: Places of Remembrance — Auschwitz and the Monument of the Heroes of the Warsaw Ghetto Uprising — in the Writings of Stephan Hermlin that Were Written after the Second World War
Pamięć o Holokauście jako imperatyw: miejsca pamięci – Auschwitz i Pomnik Bohaterów Getta – w tekstach powojennych (1949) Stephana Hermlina
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886906.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Stephan Hermlin
Literatura NRD
Holokaust
GDR-Literature
Holocaust
Opis:
In der DDR-Literatur, in der die Problematik des Zweiten Weltkriegs zentral blieb, sind Texte, die den Völkermord an den Juden thematisieren, kaum präsent. Der Hauptgrund für diese Lücke liegt in der durch die SED-Spitze proklamierten politischen Linie: Die DDR-Führung, die den „antifaschistischen Gründungsmythos“ kreierte, ernannte den sozialistischen Staat zum „Sieger der Geschichte“ und wollte somit keine Verantwortung für die Shoah übernehmen. Darüber hinaus führte das DDR-Regime eine aggressive antiisraelische Politik. Das Schaffen Stephan Hermlins aus dem Gründungsjahr der DDR (1949) ist eines der wenigen Beispiele für die Auseinandersetzung mit dem Holocaust in der DDR-Literatur. Zum Ausgangspunkt seiner Ausführungen werden die von ihm 1949 besuchten Erinnerungsorte: Auschwitz und Warschauer Ghetto-Ehrendenkmal. Das Gedenken der Ermordeten wird bei dem Autor zur absoluten Referenz.
In the literature of the GDR, where the problem of the II World War was a central topic, texts that were related to the annihilation of the European Jews were almost nonexistent. The reasons of this void were political matters: The political leaders of the GDR created so called “anti-fascist creator myth” of a new country and claimed themselves as “the heroes of the history”; additionally they declared aggressive anti-Israeli politics. The works of Stephan Hermlin, written in 1949, in the same year as the creation of the GDR, are a few of the examples that faced the Holocaust in the literature generated in the East Germany. The main starting points in the author’s writings were the places of the remembrance that he visited in 1949: Auschwitz and the Monument of the Heroes of the Warsaw Ghetto Uprising; in his writings the memory of the murdered victims becomes a value of a superior significance.
W literaturze NRD, dla której problematyka II wojny światowej była tematem centralnym, teksty poświęcone zagładzie Żydów są niemalże nieobecne. Powodem tej luki są względy polityczne: przywódcy NRD wykreowali „antyfaszystowski mit założycielski” państwa i ogłosili się „zwycięzcami historii”, ponadto prowadzili agresywną politykę antyizraelską. Teksty Stephana Hermlina, powstałe w 1949 r., czyli w roku utworzenia NRD, są jednym z niewielu przykładów mierzenia się z Holokaustem w literaturze tworzonej we Wschodnich Niemczech. Punkt wyjścia rozważań Hermlina stanowią odwiedzone przez niego w 1949 r. miejsca pamięci: Auschwitz i Pomnik Bohaterów Getta Warszawskiego. Pamięć o zamordowanych staje się w jego tekstach wartością nadrzędną.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 177-190
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies