Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "libellus" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Skarga powodowa o nieważność małżeństwa. Wymogi materialne i formalne
    The Libellus about Nullity of Marriage. The Substantive and Procedural Requirements
    Autorzy:
    Krzywkowska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879882.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    przeszkody
    zgoda małżeńska
    forma kanoniczna
    promotor sprawiedliwości
    powód
    pozwany
    impediments
    matrimonial consent
    form celebration of marriage
    promoter of justice
    petitioner
    respondent
    Opis:
    All actions, legal relations and resulting from this commitments entail necessity of relevant legal regulations. Similarly, in state law and in canon law there are legal rules that define the principle for the proper preparation of pleadings. Properly written and reasoned letters are essential condition to file a lawsuit. Issue of this article is an approximation and demonstration of the requirements related to nullity of marriage. The source for the analysis of presented issues are provisions of the Code of Canon Law of 1983 (especially can. 1501-1506) and the Instruction Dignitas Connubii (art. 114-125). At the beginning, there are presented issues closely related to the canonical process of nullity of marriage: entities authorised to bring the complaint; judicial competence. Then, there is an examination of the various financial and formal requirements of nullity of marriage. At the end, there is an issue addressed at judicial attempt to reconcile the spouses.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 2; 159-175
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recenzja - Rena van den Bergh, Gardiol van Niekerk (eds), Liezi Wildenboer (co-ed.), Libellus ad Thomasium Essays in Roman Law, Roman-Dutch Law and Legal History in Honour of Philip J. Thomas
    Autorzy:
    Pikuska-Radomska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/597090.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Źródło:
    Studia Prawno-Ekonomiczne; 2011, LXXXIII (83); 259-263
    0081-6841
    Pojawia się w:
    Studia Prawno-Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proklamacja słowa Bożego podczas celebracji błogosławieństw według toruńskiego Libellus Benedictionum z 1691 roku
    Proclaiming God’s Word during the Celebration of Blessings according to the Toruń Libellus Benedictionum of 1691
    Autorzy:
    Pałęcki, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040831.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Rytuał Rzymski
    błogosławieństwa
    dzieje liturgii w Polsce po Soborze Trydenckim
    Roman Ritual
    blessings
    history of liturgy in Poland after the Trent Council
    Opis:
    Teksty biblijne zajmują ważne miejsce podczas celebracji sakramentów i sakramentaliów. Sobór Watykański II, dostrzegając potrzebę reformy liturgicznej, dowartościował znaczenie Pisma Świętego. Interesującym zagadnieniem pozostaje kwestia, na ile zasada dotycząca dowartościowania proklamacji słowa Bożego była obecna podczas celebracji błogosławieństw w dobie po Soborze Trydenckim? Odpowiedź na to pytanie niniejszym artykule została zaprezentowana na podstawie jednego z partykularnych rytuałów wydanych w Toruniu w 1691 r., noszącego tytuł Libellus Benedictionum et Exorcismorum, collectore R. P. Martino Cochem, capucino, Ex Rituali Romano, Agenda Moguntinensi, alisque probatis & approbatus Autoribus. Ad commodiorem usum adjectum est Rituale Francisc. Fr. Bernardi Sannig, Ord. S. Francisci Reform. diu & vehementer hactenus desideratum. Omnia ad praxin & ordinem tam Ecclesiasticorum quam Regularum Sacerdotum. Manuali Forma editum, Thorunii, Ex Officina Joh. Christ. Laureri MDCXCI. W prezentowanej księdze występuje wiele benedykcji, podczas których proklamowano teksty biblijne. Towarzyszyły one celebracji różnych błogosławieństw dotyczyących osób, miejsc, przed-miotów oraz pokarmów. Stanowi to istotną różnicę w porównaniu ze wzorcowym rytuałem wydanym po reformie trydenckiej. W błogosławieństwach zamieszczonych w Libellus Benedictionum w sumie w 16 miejscach występują perykopy z tekstów Starego i Nowego Testamentu oraz w 38 perykopy ewangelijne. Zestawiając te teksty i uwzględniając powtarzające się pośród nich w Libellus z Torunia statystykę tych tekstów można przedstawić w następującym porządku: ze Starego Testamentu uwzględniono 9 tekstów z ksiąg historycznych, 5 z ksiąg prorockich i 41 z Księgi Psalmów; z Nowego Testamentu przedkładano 31 perykop z Ewangelii – z czego 15 z Ewangelii św. Łukasza, 1 z Listu św. Jakuba oraz 1 z Apokalipsy. Libellus Benedictionum z 1691 r. jest świadkiem dowartościowania tekstów biblijnych podczas celebracji benedykcji jeszcze przed Soborem Watykańskim II.
    Biblical texts have an important place during the celebration of sacraments and sacramentals. The Second Vatican Council, noticing the need of liturgical reform, raised the significance of the Holy Scriptures. The question to what degree the principle of raising the signi-ficance of God’s Word was present during the celebration of blessings at the time after the Trent Council remains an interesting issue. The answer to this question given in the present article is presented on the basis of one of the particular rituals published in Toruń in 1691, entitled Libellus Benedictionum et Exorcismorum, collectore R. P. Martino Cochem, capucino, Ex Rituali Romano, Agenda Moguntinensi, alisque probatis & approbatus Autoribus. Ad commodiorem usum adjectum est Rituale Francisc. Fr. Bernardi Sannig, Ord. S. Francisci Reform. diu & vehementer hactenus desideratum. Omnia ad praxin & ordinem tam Ecclesiasticorum quam Regularum Sacerdotum. Manuali Forma editum, Thorunii, Ex Officina Joh. Christ. Laureri MDCXCI. In the presented book there are numerous benedictions, during which biblical texts were proclaimed. They accompanied celebrations of various blessings concerning people, places, objects and foods. This constitutes a significant difference in comparison with the model ritual published after the Trent reform. In the blessings contained in Libellus Benedictionum in 16 places pericopes from texts of the Old and New Testament occur, and in 38 places—evangelical ones. Comparing these texts and considering ones that are repeated in Libellus of Toruń, the statistics of these texts may be presented in the following order: from the Old Testament 9 texts from historical books, 5 from prophetic books and 41 from the Book of Psalms are quoted; and from the New Testament 31 pericopes are presented from the Gospel—of which 15 come from St Luke, 1 from St James’ Epistle, and 1 from the Apocalypse. Libellus Benedictionum of 1691 constitutes evidence of raising the status of biblical texts during the celebration of benedictions even before the Second Vatican Council.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 109-131
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orzeczenie nieważności święceń w procesie administracyjnym
    Declaration of nullity of sacred ordination in administrative proceedings
    Autorzy:
    Kiwior, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085816.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-12
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    stwierdzenie nieważności święceń
    libellus
    ordynariusz
    instruktor sprawy
    obrońca święceń
    instrukcja sprawy
    wnioskodawca
    dowody
    votum instruktora
    votum ordynariusza
    Urząd Administracyjny Roty Rzymskiej
    kolegium komisarzy
    odwołanie się od dekretu dziekana Roty Rzymskiej
    declaration of nullity of sacred ordination
    ordinary
    case instructor
    ordination defender
    case instruction
    petitioner
    proofs
    instructor’s votum
    ordinary’s votum
    Administrative Office of the Roman Rota
    college of commissioners
    declaration of ordination nullity
    recourse against a decree of the dean of the Roman Rota
    Opis:
    The administrative proceeding in the matter of the declaration of the nullity of sacred ordination is currently regulated by Regulae servandae instruction of 16 October 2001 issued by the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments, which since 1 October 2011 has been applied in accordance with the changes introduced by Pope Benedict XV in the motu proprio Querit semper of 30 August 2011. This instruction replaced the previous Regulae servandae issued on 9 June 1931 by the Congregation for the Discipline of the Sacraments. The whole procedure consists of two stages: the case instruction, conducted by an ordinary authorized by the head of the Administrative Office of the Roman Rota (here the dean of the Roman Rota) and the legal decision of the case (in the competences of the Office). The studied regulations, adjusted to the Canon Law Code of 1983, guarantee protection of the rights of the priest who lodged a claim concerning declaration the nullity of sacred ordination and lead to forming moral certainty by the commissioners and the dean of the Roman Rota while dealing with the case. Efficient case instruction is possible due to the ordinary and instructor eligibility regarding designation of clerks and assistants as well as dispensing with the procedure when it is demanded by a rightful cause. Another factor is the ordinary’s liability to watch over the observance of the law and application of the prescribed norms.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2021, 64, 1; 27-64
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Libellus in a Briefer Process
    Libellus w procesie skróconym
    Autorzy:
    Leszczyński, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040366.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Briefer process, which in my opinion has become the most inventive establishment in the recent reform made by the Pope Francis, is believed to be at the same time the biggest challenge for Ecclesiastical Tribunal. There are two main and basic conditions that need to be met in order to make this situation happen, namely both spouses are in agreement to file for divorce, so the divorce petition was reported by both of them or by only one, but with another spouse’s consent. Second basic condition is that all events and cases reported, considering facts or people, are advocated by testimony or documents and do not need to be explained and checked, so therefore they clearly indicate the nullity of marriage. Every process for nullity of marriage, no matter the form, begins with the presentation of the petition. Judge cannot familiarize with the case, until the request is not presented. Invariably, the right to complain about marriage have both spouses and the Promotor of Justice in some cases.
    Proces skrócony, który moim zdaniem jest najbardziej pomysłowym ustanowieniem ostatniej reformy prawa kanonicznego przeprowadzonej przez papieża Franciszka, jest jednocześnie uważany za największe wyzwanie dla Trybunału kościelnego. Istnieją dwa główne i podstawowe warunki, które muszą być spełnione, aby taka sytuacja mogła się wydarzyć, a mianowicie oboje małżonkowie zgadzają się na wniesienie pozwu o rozwód i pozew taki zostaje zgłoszony przez oboje małżonków lub tylko przez jednego z nich, ale za zgodą drugiego. Drugim podstawowym warunkiem jest to, aby wszystkie zgłaszane zdarzenia i sprawy, uwzględniając fakty i osoby, były poparte zeznaniami lub dokumentami i nie wymagały wyjaśniania i sprawdzania, a więc wyraźnie wskazywały na nieważność małżeństwa. Każdy proces o unieważnienie małżeństwa, bez względu na formę, zaczyna się od złożenia skargi (petitio). Sędzia nie może zapoznać się ze sprawą, dopóki taka skarga nie zostanie przedstawiona. Niezmiennie prawo do złożenia takiego zaskarżenia małżeństwa (skargi powodowej) mają oboje małżonkowie, a w niektórych przypadkach rzecznik sprawiedliwości.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 4; 105-114
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il ruolo dellimmagine nei due codici del Libellus de Supplemento Legende Prolixe Virginis Beate Catherine de Senis
    Rola ilustracji w dwóch rękopisach Libellus de Supplemento Legende Prolixe Virginis Beate Catherine de Senis
    Autorzy:
    Mongini, Maria Adelaide
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1961810.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Autorka przeprowadza analizę rysunków zdobiących dwa rękopisy − sieneński i boloński − Libellus de Supplemento Legende Prolixe Virginis Beate Catherine de Senis z 1. ćwierci XV w. Ich twórcą jest br. Tomasz Antoni ze Sieny OP, zwany Caffarinim. Autorka porównuje najpierw tekst i rysunki, następnie zaś analizuje je w kontekście szkoły ikonograficznej Caffariniego, by w końcu powiązać analizowany materiał ilustracyjny z początkowym okresem ikonografii św. Katarzyny. Rysunki zdobią tylko strony traktatu stygmatów, tworzącego także trzeci rękopis. Studium owych rękopisów ukazuje, że Caffarini poprawia tekst oraz figuralny aparat dzieła: od minimum, w którym dominująca jest rola słowa pisanego (ms. 37), stopniowo zaczyna uważać obraz za wzór do wyjaśniania tekstu (ms. T. 1. 2.), aż do uznania obrazu za medium zdolne wyrazić ad evidentiam to, co pismo wyraża w postaci logicznej argumentacji (ms. 1574). Obraz uzyskuje więc równorzędną z pismem rolę w oddawaniu sensu zamierzonego przez autora. Początkowo autor przewidywał zamieszczenie w dziele tylko jednego obrazu, zajmującego całą stronę. Miały to być cztery postaci świętych otrzymujących stygmaty. Ze względu na to, że poddawano w wątpliwość prawdziwość stygmatów św. Katarzyny, znajdującej się w gronie owych czterech namalowanych osób, można domniemywać, iż właśnie obecność tego obrazu spowodowała słabą recepcję Libellus de Supplemento. Godne uwagi jest również to, że dwa jedyne egzemplarze ilustrowane, które dotrwały do naszych czasów, pochodzą z klasztorów dominikańskich, Zakon Kaznodziejów bowiem przez kilka wieków był najmężniejszym obrońcą prawdziwości stygmatów swojej wielkiej współsiostry. Ponieważ tak rękopis sieneński, jak i boloński od początku zostały przeznaczone do klasztorów dominikańskich, można wnioskować, że materiał ilustracyjny, tak złożony i szczegółowy, został wymyślony właśnie dla współbraci autora. Fakt ten wyjaśniałby też, dlaczego Caffarini, świetny publicysta, zadał sobie trud tak szczegółowego zilustrowania samego tylko traktatu stygmatów, zamiast całego Libellus lub innych, bardziej popularyzatorskich dzieł, które mają na ogół tylko kilka miniatur na początku. Takimi obrazkami, przeznaczonymi dla małej liczby osób, a prawdopodobnie dla samych współbraci, Caffarini zapewne miał zamiar stworzyć specyficzny wzór ikonograficzny dla przyszłych komitentów dzieł artystycznych o św. Katarzynie. Poprzednich traktatów i artykułów utworu, mimo iż dobrze pasowały do rysunków o charakterze narracyjnym, Caffarini nie ilustrował, gdyż nie zależało mu na ukazywaniu życia św. Katarzyny, chciał raczej uwidocznić jej związek z krucyfiksem, który najbardziej wyraził się w zjawisku stygmatyzacji. Rysunki interesujących nas dwóch rękopisów ukazują coraz bardziej widoczny związek z cierpiącym Zbawicielem. W utworach bardziej popularyzatorskich, napisanych po włosku lub przetłumaczonych z łaciny, Caffarini dołączał atrybuty krzyża lub krucyfiksu w tych miejscach, w których były one − w sposób nie budzący widocznych kontrowersji − symbolami prawdy, jaką chciał ukazać. Tymczasem w swoim najważniejszym dziele − Libellus − przedstawiał ją we wszystkich możliwych powiązaniach, tak by nie pozostawić żadnej wątpliwości w czytelniku. Dalszy rozwój ikonografii św. Katarzyny świadczy, że chociaż przez wiele wieków sprzeciwiano się ukazywaniu świętej ze stygmatami, to krzyż i krucyfiks zostały nieodłącznymi atrybutami św. Katarzyny na wszystkich obszarach artystycznych.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1997, 45, 4; 179-205
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Forma gatunkowa ody w łacińskiej poezji Jana Kochanowskiego (Lyricorum libellus)
    Autorzy:
    Buszewicz, Elwira
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/636389.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    neo-Latin poetry, works of Jan Kochanowski, Horatian imitation, poetic genres, ode and its variations
    Opis:
    The ode as a genre in the Latin poetry of Jan Kochanowski (Lyricorum libellus)The aim of this study is to establish the place of Jan Kochanowski’s Lyricorum libellus (1580) in the history of Polish Renaissance Neo-Latin ode presented against a wider European background. The development of this genre in this historico-literary period in Poland has received only fragmentary reporting, e.g. in relation to Horatianism in literature or as a background for the vernacular ode. Yet, as Carol Maddison argues in her Apollo and the Nine, the Neo-Latin ode is, in a sense, a new genre revived and newly “devised” by Renaissance humanists. In her fundamental work, Maddison also presents the development of the ode and its variations in Italy and France. According to ancient patterns used by poets, Horatian odes (including Kochanowski’s odes) can be divided into the “pindaric” and the “anacreontic-sapphic.” To some extent this division coincides with the classification of odes as “political” or “private.” Similar categorisation criteria adopted by various researchers (Zofia Głombiowska, Jacqueline Glomski, Józef Budzyński) may result in individual odes being assigned to several different categories. The first part of the paper, therefore, emphasises the identity of the Neo-Latin ode and its status as a new genre strongly related to Renaissance Humanism. In the second part, the author attempts to assign particular poems from Lyricorum libellus to patterns indicated by Maddison, and deals with previous attempts at classification based on differentiating between political and private odes. She also underlines that Kochanowski frequently imitated both pindaric and anacreontic patterns through Horace. In the third part, the author analyses the strophic organisation of individual odes and their metre as well as their logical-rhetorical structure. The odes are here classified with regard to these criteria and interpreted in accordance with their historical context. The author pays close attention to the genre’s borderline between ode and hymn, stylistic “nobilitation” of lyrical poems and the outright Horationism of the collection. Lastly, she presents conclusions concerning the role of Lyricorum libellus in the development of the ode. Before Kochanowski, a significant role in the evolution of the genre was played by the so-called “university ode,” which was popular in Silesian and German poetic circles, as well as in odes by Paweł z Krosna. Kochanowski’s odes, however, bear little resemblance to this stage of the development of the genre in Poland. Imitating Horace in the spirit of such poets as Michal Marullus or Giovanni Pontano, Kochanowski demonstrates a mature awareness of the Neo-Latin ode, formed at the meeting-point of ode and hymn and constituting an element of a cycle organised in accordance with a certain idea.
    Źródło:
    Terminus; 2014, 16, 1(30)
    2084-3844
    Pojawia się w:
    Terminus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies