Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "leczenie zakażeń" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-18 z 18
    Tytuł:
    Diagnostyka laboratoryjna i leczenie zakażeń wywołanych przez Chlamydophila pneumoniae
    Autorzy:
    Choroszy-Król, Irena
    Niemiec, Jan
    Frej-Mądrzak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/552192.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    Chlamydophila pneumoniae
    diagnostyka
    leczenie
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2011, 2; 299-301
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie zakażeń układu moczowego u dzieci
    Treatment of urinary tract infection in children
    Autorzy:
    Zwolińska, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034055.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    children
    treatment
    urinary tract infection
    zakażenie układu moczowego
    dzieci
    leczenie
    v
    Opis:
    Urinary tract infection is the most frequent bacterial infection in children. Its prevalence in the population younger than 14 years of age has been estimated at 5–10%. Its high recurrence, especially in patients with risk factors, poses a significant problem. The risk factors most common in the group of children ≤3 years are congenital defects blocking the flow of urine to the bladder, whereas in older children they most typically include a tendency for constipation and dysfunction of the lower urinary tract. The clinical picture is variable and depends on the child’s age, immunity status, pathogen virulence and localisation of infection. The mildest form of urinary tract infection is asymptomatic bacteriuria, whereas more severe presentations include acute pyelonephritis, acute focal bacterial nephritis and urosepsis. Prognosis is usually good, but under certain circumstances hypertension, proteinuria and chronic kidney disease may develop. Therefore, early introduced appropriate treatment is essential. According to the Polish Society for Paediatric Nephrology guidelines, asymptomatic bacteriuria does not warrant treatment, whereas febrile patients (>38°C) under 24 months old with a suspicion for urinary tract infection must be promptly administered antibiotic therapy, after a urine specimen has been obtained for culture. For many years, urinary tract infection has remained a topic of controversy in terms of therapy duration and administration route. Inpatient treatment of children under 3 months of age is an accepted rule. Acute pyelonephritis necessitates a longer therapy, lasting from 7 to 10 days, whereas the duration of treatment of lower urinary tract infection has been cut down to 3 up to 5 days. Routine prophylactic antimicrobial therapy is not recommended following the initial urinary tract infection episode, yet should be considered in special circumstances. Alternative prophylactic methods, such as immunostimulating agents, probiotics or cranberry, may be used, but their efficacy has not been confirmed in large clinical studies.
    Zakażenie układu moczowego to najczęstsza infekcja bakteryjna u dzieci. Częstość jego występowania w populacji do 14. roku życia oszacowano na 5–10%. Istotnym problemem jest duża skłonność do nawrotów, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka – w grupie dzieci do 3. roku życia dominują wady wrodzone utrudniające spływ moczu do pęcherza, a u dzieci starszych zaparcia i dysfunkcja dolnych dróg moczowych. Obraz kliniczny jest bardzo różnorodny, zależny od wieku dziecka, stanu jego odporności, wirulencji patogenu oraz lokalizacji zakażenia. Najłagodniejszą formę stanowi bezobjawowa bakteriuria, do cięższych postaci należą ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ostre ogniskowe bakteryjne zapalenie nerek i urosepsa. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, ale w pewnych okolicznościach może dojść do nadciśnienia tętniczego, białkomoczu oraz rozwoju przewlekłej choroby nerek. Ważne jest zatem, by jak najwcześniej wdrożyć adekwatne leczenie. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej bezobjawowa bakteriuria nie powinna być leczona, natomiast u dzieci do 24. miesiąca życia gorączkujących bez uchwytnej przyczyny powyżej 38°C należy podejrzewać zakażenie układu moczowego i wdrożyć jak najszybciej empiryczną antybiotykoterapię, po uprzednim pobraniu moczu na posiew. Od wielu lat leczenie zakażenia układu moczowego jest przedmiotem kontrowersji w odniesieniu do czasu trwania terapii oraz drogi podania leku. Zasadą jest hospitalizacja dzieci do 3. miesiąca życia. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek wymaga dłuższej interwencji (7–10 dni), z kolei czas trwania terapii zakażenia dolnego odcinka dróg moczowych został skrócony (3–5 dni). Nie zaleca się rutynowej profilaktyki przeciwbakteryjnej po pierwszym epizodzie infekcji; należy ją jednak rozważyć w szczególnych przypadkach. Alternatywne metody profilaktyki (leki immunostymulujące, probiotyki, żurawina) są dozwolone, choć ich skuteczność nie została potwierdzona w dużych badaniach klinicznych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 264-275
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostyka i leczenie zakażeń układu oddechowego u pacjentów wybranych praktyk lekarzy rodzinnych na terenie Gdańska
    Autorzy:
    Gutknecht, Piotr
    Trzeciak, Bartosz
    Winiarski, Tomasz
    Molisz, Andrzej
    Pietrzykowska, Małgorzata
    Reiwer-Gostomska, Magdalena
    Siebert, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/552493.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    zakażenia układu oddechowego
    antybiotykoterapia
    objawy
    leczenie
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 320-322
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Possibility of using defensins in medicine
    Możliwość wykorzystania defensyn w medycynie
    Autorzy:
    Grudlewska, Katarzyna
    Sysakiewicz, Martyna
    Buda, Kamil
    Sobecka, Monika
    Alska, Ewa
    Żukow, Walery
    Sokołowski, Remigiusz
    Ciesielska, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032187.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
    Tematy:
    antibiotics
    antimicrobial peptides
    defensins
    treatment of infections
    hiv
    antybiotyki
    peptydy antydrobnoustrojowe
    defensyny
    leczenie zakażeń
    Opis:
    Introduction. Antimicrobial proteins (antimicrobial peptides - AMP) probably belong to one of the oldest and most primitive defense mechanisms of the body. It is now known about 800 types of AMP present in plants, insects and animals. Two main types of AMP is likely to occur in mammalian defensins and cathelicidin antimicrobial activity showing. Defensins are small cationic proteins that are part of the innate immunity, humoral immunity. Among of mammalian defensins can be distinguished: defensin α, β defensins and θ defensins. Human defensins are located in various tissues, mainly synthesized in neutrophils and other immune cells. Purpose. Provide an overview of the literature on the construction, function and possible use of defensins in the treatment of infections. Materials and methods. Using the key words: antibiotics, Antimicrobial peptides, defensins, treatment of infections, HIV searched bibliographic databases: Medline, Science Direct, Ebsco, Springer Link, Wiley Online Library. Results. Selected articles were used to describe the structure and function of defensins. Discusses the latest news on the possible use of defensins in the treatment of infections and the state of knowledge about their function in the course of infection with human immunodeficiency virus (HIV) and infections involving multidrug-resistant bacteria. Conclusions. The literature review shows the important function of defensins they play in the course of infection. Defensins through a variety of properties are an attractive alternative to traditional methods of treating infections caused by pathogenic microorganisms. It is necessary to better understand the mechanism of action of these substances in vivo models.
    Wstęp. Białka antydrobnoustrojowe (antimicrobial peptides – AMP) prawdopodobnie należą do jednych z najstarszych i najbardziej prymitywnych mechanizmów obronnych organizmu. Obecnie jest znanych około 800 rodzajów AMP występujących u roślin, owadów oraz zwierząt. Dwa główne rodzaje AMP występujące u ssaków to katelicydyny oraz defensyny wykazujące działanie przeciwdrobnoustrojowe. Defensyny to małe białka kationowe, które są elementem odporności nieswoistej, humoralnej. Wśród defensyn występujących u ssaków można wyróżnić: defensyny α, defensyny β oraz defensyny θ. Ludzkie defensyny zlokalizowane są w różnorodnych tkankach, głównie syntetyzowane w neutrofilach i innych komórkach układu odpornościowego. Cel. Przedstawienie przeglądu literatury na temat budowy, funkcji oraz możliwości wykorzystania defensyn w leczeniu zakażeń. Materiały i metody. Posługując się kluczowymi słowami: antybiotyki, peptydy antydrobnoustrojowe, defensyny, leczenie zakażeń, HIV przeszukano bazy bibliograficzne: Medline, ScienceDirect, Ebsco, SpringerLink, Wiley Online Library. Wyniki. Wybrane artykuły wykorzystano do opisu budowy oraz funkcji defensyn. Omówiono najnowsze doniesienia na temat możliwości wykorzystania defensyn w leczeniu zakażeń oraz stan wiedzy na temat ich funkcji w przebiegu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) oraz zakażeń z udziałem wielolekoopornych bakterii. Wnioski. Przegląd literatury ukazuje ważną funkcję defensyn jaką pełnią w przebiegu zakażeń. Defensyny dzięki różnorodnym właściwościom stanowią atrakcyjną alternatywę dla tradycyjnych metod leczenia zakażeń wywołanych patogennymi mikroorganizmami. Konieczne jest lepsze poznanie mechanizmu działania tych substancji w modelach in vivo.
    Źródło:
    Journal of Health Sciences; 2014, 4, 7; 11-17
    1429-9623
    Pojawia się w:
    Journal of Health Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immunoterapia w leczeniu i profilaktyce nawracających zakażeń dróg oddechowych u dzieci
    Autorzy:
    Zeman, Krzysztof.
    Powiązania:
    Lekarz Wojskowy 1997, Suplement III, s. [18]-29
    Data publikacji:
    1997
    Tematy:
    Układ oddechowy choroby leczenie dziecko
    Immunoterapia
    Opis:
    Materiały XI Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojskowej Słuzby Zdrowia; Kościelisko k/Zakopanego, 12-13.06.1997; bibliogr.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Aksetyl cefuroksymu w terapii sekwencyjnej zakażeń układu moczowego u dzieci
    Autorzy:
    Goszczyk, Alina.
    Bochniewska, Violetta.
    Jung, Anna.
    Powiązania:
    Lekarz Wojskowy 1997, Suplement III, s. [49]-51
    Data publikacji:
    1997
    Tematy:
    Układ moczowo-płciowy zakażenia leczenie dziecko
    Opis:
    Materiały XI Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojskowej Słuzby Zdrowia; Kościelisko k/Zakopanego, 12-13.06.1997.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Kliniczna ocena preparatu Uro-Vaxon w leczeniu zakażeń układu moczowego
    Autorzy:
    Gołąbek, Bożena.
    Nowakowska, Krystyna.
    Słowik, Małgorzata.
    Paruszkiewicz, Grzegorz.
    Powiązania:
    Lekarz Wojskowy 1997, Suplement III, s. [60]-65
    Data publikacji:
    1997
    Tematy:
    Układ moczowo-płciowy zakażenia leczenie
    Opis:
    tab.; Materiały XI Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojskowej Słuzby Zdrowia; Kościelisko k/Zakopanego, 12-13.06.1997; bibliogr.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Strategie kontroli zakażeń Lawsonia intracellularis u trzody chlewnej
    Strategies to control Lawsonia intracellularis infections in swine
    Autorzy:
    Cybulski, P.
    Wojciechowski, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/857847.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    trzoda chlewna
    choroby zwierzat
    rozrostowe zapalenie jelit swin
    etiopatogeneza
    Lawsonia intracellularis
    diagnostyka
    leczenie
    profilaktyka
    szczepienia ochronne
    eradykacja chorob
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 05
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wirus ospy małpiej - epidemiologia i profilaktyka zakażeń
    Monkeypox virus - epidemiology and prophylaxis
    Autorzy:
    Turlewicz-Podbielska, Hanna
    Augustyniak, Agata
    Pomorska-Mól, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22443115.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    zoonozy
    infekcja wirusowa
    epidemiologia
    profilaktyka
    leczenie
    wirus ospy małpiej
    gatunki wrażliwe
    zagrożenie zdrowia publicznego
    monkeypox
    orthopoxvirus
    zoonosis
    epidemiology
    Opis:
    Monkeypox virus (MPXV), is a zoonotic pathogen, considered endemic in parts of Central and West Africa until 2003. Since the beginning of 2022, a sharp increase in the number of human cases has been observed worldwide. African rodents and non-human primates, like monkeys, might harbor the virus. Numerous animal species are susceptible to MPXV infection. Newborn mice, rats and domestic rabbits may serve as potential hosts of MPXV. Wild animals, such as squirrels are also susceptible. Pivotal role for control of monkeypox spreading, plays the quarantine of animals and constrain the contacts between humans and virus reservoirs. MPXV is closely related to the smallpox virus and the smallpox vaccine can immunize against monkeypox. Due to rapid worldwide transmission of MPXV, control and vaccination programs are likely to be introduced soon in numerous countries around the world.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2022, 97, 09; 581-586
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Najczęstsze przyczyny zakażeń dróg moczowych u psów i kotów oraz ich leczenie
    The most common causes of urinary tract infections and their treatment in dogs and cats
    Autorzy:
    Grzegory, M.
    Kubiak, K.
    Jankowski, M.
    Spuzak, J.
    Bakowska, J.
    Glinska-Suchocka, K.
    Dzimira, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/860409.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    zwierzeta towarzyszace
    psy
    koty
    choroby drog moczowych
    zapalenie drog moczowych
    etiologia
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 10
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie owrzodzeń za pomocą jonów srebra – aspekty praktyczne
    Treatment of ulcers with silver ions – practical aspects
    Autorzy:
    Liczner, Grzegorz
    Ligocki, Piotr
    Karbowiak, Piotr
    Jóźwiak, Marcin
    Wiciński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200591.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
    Tematy:
    jony i sole srebra
    srebro TIAB
    stopa cukrzycowa
    owrzodzenia ostre i przewlekłe
    leczenie
    zakażeń miejscowych
    silver ions and salts
    silver TIAB
    diabetic foot
    acute and chronic ulcers
    treatment of local foot infections
    Opis:
    Właściwości lecznicze srebra znane były już w starożytności, czego dowodem są naczynia na wodę i wino używane przez Greków do jedzenia, picia oraz przechowywania żywności. Okazuje się, że rola tego pierwiastka w medycynie jest szersza niż myślano. Sole srebra przez wiele lat wykorzystywano w pielęgnacji ran, owrzodzeń i oparzeń, jak również w zapobieganiu infekcji miejscowych i ogólnych (zabieg Credégo). Wprowadzenie antybiotyków do leczenia przeciwdrobnoustrojowego znacznie ograniczyło zastosowanie preparatów zwierających srebro, szczególnie w farmakoterapii zakażeń miejscowych. Jednakże w dobie narastającej lekooporności i nieskuteczności konwencjonalnej antybiotykoterapii stały się niezastąpione. Biorąc pod uwagę ich wielokierunkowy mechanizm działania, który znacząco różni się od znanych nam leków syntetycznych, mogą być z powodzeniem wykorzystywane w leczeniu oparzeń, odleżyn, ran pooperacyjnych oraz owrzodzeń towarzyszących chorobom układowym i metabolicznym. Obecnie większość owrzodzeń pochodzenia cukrzycowego jest skutecznie leczona za pomocą jonów srebra z szansą na uratowanie kończyny lub długoczasowe odroczenie amputacji. Doskonałym przykładem jest wyrób medyczny srebro TIAB [(titanum – argentum – benzoicum], będący kompleksem aktywnych jonów srebra, które w połączeniu z dwutlenkiem tytanu i chlorkiem benzalkoniowym wykazują silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i regeneracyjne.
    The therapeutic properties of silver were already known in antiquity, as evidenced by the vessels for water and wine used by the Greeks to eat, drink and store food. As it transpires, the role of this element in medicine is greater than previously thought. Silver salts have been used for many years in the care of wounds, ulcers and burns, as well as in the prevention of local and general infections (Credé procedure). The introduction of antibiotics for antimicrobial treatment has significantly limited the use of preparations containing silver, especially in the pharmacotherapy of local infections. However, in times of increasing drug resistance and the ineffectiveness of conventional antibiotic therapy, they are particularly relevant. Taking into account their multidirectional mechanism of action, which is significantly different from the synthetic drugs known to us, they can be successfully used in the treatment of burns, pressure ulcers, postoperative wounds and ulcerations accompanying systemic and metabolic diseases. Currently, most diabetic ulcers are effectively treated with silver ions with a chance to save the limb or postpone amputation for a long time. A perfect example is the medical product silver TIAB [titanum-argentum-benzoicum], which is a complex of active silver ions, which in combination with titanium dioxide and benzalkonium chloride show strong antibacterial, antifungal and regenerative properties.
    Źródło:
    Lek w Polsce; 2023, 383, 4; 15-20
    2353-8597
    Pojawia się w:
    Lek w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy mamy skuteczny lek w leczeniu bakteryjnych zakażeń górnych dróg oddechowych o mnogiej lokalizacji?
    Is there a cure for bacterial infections of the upper respiratory tract with multiple locations?
    Autorzy:
    Makowska, Magdalena
    Sybilski, Adam J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033121.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    amoxicillin with clavulanic acid
    children
    rational antibiotic therapy
    treatment
    upper respiratory tract infections
    infekcje górnych dróg oddechowych
    racjonalna antybiotykoterapia
    amoksycylina z kwasem klawulanowym
    leczenie
    dzieci
    Opis:
    Upper respiratory tract infections (often with multiple locations) are a common problem, especially in the GP’s office. These infections account for about 50–60% of all community-acquired infections and are the most common cause of fever in infants and young children. Most are viral infections. Bacterial factors are S. pneumoniae, H. influenzae and M. catarrhalis. The basic procedure is a detailed medical anamnesis, a careful examination and determination of the likely aetiology of the infection. The decision to empirically treat the infection is generally based on the initial differential diagnosis, without the need for a microbiological examination. In case of a viral infection, a symptomatic treatment is sufficient. In the case of suspected bacterial aetiology, is bacteriological confirmation is not suitable, but empirical antibiotic therapy should be implemented. Physicians must pay attention particularly to compliance. Without compliance the treatment generally fails. Currently, physicians have antibiotics (such as amoxicillin with clavulanic acid) which in terms of efficiency and safety are almost ideal drugs. Among the features of an ideal antibiotics we may find: spectrum of effect covering the most common pathogens, efficiency, bioavailability, multiple dosage form, safety, availability and a low cost of treatment. In case of complications or failure of the therapy the exact aetiology should be determined (bacteriological, virological, mycological examination) and hospitalisation should be considered. Following and respecting such scheme of behaviour may contribute to a faster and more efficient treatment of the upper respiratory tract infections, decrease the number of complications, which is equally important, and reduce direct and indirect costs of the therapy.
    Infekcje górnych dróg oddechowych (nierzadko z mnogą lokalizacją) są częstym problemem, zwłaszcza w gabinecie lekarza rodzinnego. Infekcje te stanowią około 50–60% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych, będąc główną przyczyną gorączki u niemowląt i małych dzieci. Zazwyczaj są to infekcje wirusowe, z bakteryjnych czynników przeważają S. pneumoniae, H. influenzae oraz M. catarrhalis. Podstawowym postępowaniem jest szczegółowa analiza wywiadu, dokładne badanie przedmiotowe pacjenta i ustalenie prawdopodobnej etiologii infekcji. Decyzja o wdrożeniu leczenia z reguły bazuje na wstępnym różnicowym rozpoznaniu – nie ma konieczności wykonywania dokładnego badania mikrobiologicznego. W przypadku zakażenia wirusowego wskazane i wystarczające jest leczenie objawowe. W razie podejrzenia etiologii bakteryjnej (na co wskazują charakterystyczne objawy podmiotowe i przedmiotowe lub ewentualne badania laboratoryjne) nie jest wskazane potwierdzanie bakteriologiczne, należy natomiast wdrożyć antybiotykoterapię empiryczną. Lekarz musi zwrócić szczególną uwagę na przestrzeganie przez pacjenta zaleceń lekarskich (compliance) – jego brak jest najczęstszą przyczyną niepowodzenia terapii. Obecnie lekarze dysponują antybiotykami (np. amoksycylina z kwasem klawulanowym), które pod względem skuteczności i bezpieczeństwa są lekami niemal idealnymi. Spośród właściwości idealnego antybiotyku należy wymienić: spektrum działania obejmujące najczęstsze patogeny, skuteczność, dobrą biodostępność, wiele postaci leku, bezpieczeństwo, dostępność i niskie koszty leczenia. W przypadku wystąpienia powikłań lub niepowodzenia terapii trzeba ustalić dokładną etiologię (badanie bakteriologiczne, wirusologiczne, mikologiczne) oraz rozważyć leczenie w warunkach szpitalnych. Przestrzeganie takiego schematu postępowania może przyczynić się do szybszej i skuteczniejszej terapii infekcji górnych dróg oddechowych, zmniejszenia liczby powikłań oraz redukcji kosztów bezpośrednich i pośrednich choroby.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 2; 128-136
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych
    Rhinosinusitis – one of the most common infections of the upper respiratory tract
    Autorzy:
    Wachnicka-Bąk, Anna
    Lipińska-Opałka, Agnieszka
    Będzichowska, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033289.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute
    chronic
    diagnostic criteria
    rhinosinusitis
    treatment
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    ostre
    przewlekłe
    kryteria diagnostyczne
    leczenie
    Opis:
    Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 25-31
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-18 z 18

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies