Wszystkie pola: krytyka muzyczna - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Odpowiedź na recenzję książki „Polska krytyka jazzowa XX wieku. Zagadnienia i postawy”
Author's response to his book review: 'Polska krytyka jazzowa XX wieku. Zagadnienia i postawy' [Polish Jazz Criticism of the 20th Century. Questions and Attitudes]
Autorzy:: Ciesielski, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26055860.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: jazz
krytyka muzyczna
music criticism
Źródło:: Muzyka; 2021, 66, 4; 168-171
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:: Muzyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Between music and ideologies: Croatian music criticism from the beginning to World War II
Między muzyką a ideologią: chorwacka krytyka muzyczna od jej początków do II wojny światowej
Autorzy:: Majer-Bobetko, Sanja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28411997.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Danica horvatska, slavonska i dalmatinska
historia muzyki w Chorwacji
Ljubav i zloba
Stanko Vraz
Franjo Ksaver Kuhač
history of music in Croatia
Opis:: As the Croatian lands were exposed to often aggressive Austrian, Hungarian, and Italian politics until WWI and in some regions even later, so Croatian music criticism was written in the Croatian, German and Italian languages. To the best of our knowledge, the history of Croatian music criticism began in 1826 in the literary and entertainment journal Luna, and was written by an anonymous author in the German language. A forum for Croatian language music criticism was opened in Novine Horvatzke, i.e. in its literary supplement Danica horvatska, slavonska i dalmatinska in 1835, which officially started to promote the Croatian National Revival, setting in motion the process of constituting the Croatian nation in the modern sense of the word. However, those articles cannot be considered musical criticism, at least not in the modern sense of the word, as they never went beyond the level of mere journalistic reports. The first music criticism in the Croatian language in the true sense of the word is generally considered a very comprehensive text by a poet Stanko Vraz (1810-51) about a performance of the first Croatian national opera Ljubav i zloba (Love and malice) by Vatroslav Lisinski (1819-54) from 1846. In terms of its criteria for judgement, that criticism proved to become a model for the majority of 19th-century and later Croatian music criticism. Two judgement criteria are clearly expressed within it: national and artistic. Regardless of whether we are dealing with 1) ideological-utilitarian criticism, which was directed towards promoting the national ideology (Franjo Ksaver Kuhač, 1834-1911; Antun Dobronić, 1878-1955), 2) impressionist criticism based on the critic’s subjective approach to particular work (Antun Gustav Matoš, 1873-1914; Milutin Cihlar Nehajev, 1880-1931; Nikola Polić, 1890-1960), or 3) Marxist criticism (Pavao Markovac, 1903-41), we may observe the above-mentioned two basic criteria. Only at the end of the period under consideration the composer Milo Cipra (1906-85) focused his interest on immanent artistic values, shunning any ideological utilitarianism, and insisting on the highest artistic criteria.
Ziemie chorwackie były obiektem agresywnej polityki austriackiej, węgierskiej i włoskiej do I wojny światowej, a w niektórych regionach nawet dłużej, stąd też językiem lokalnej krytyki muzycznej był zarówno chorwacki, jak i niemiecki i włoski. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy, historia chorwackiej krytyki muzycznej rozpoczęła się w 1826 r., kiedy w piśmie literacko-rozrywkowym Luna anonimowy autor opublikował tekst w języku niemieckim. Forum krytyki muzycznej w języku chorwackim stała się w 1835 r. Danica horvatska, slavonska i dalmatinska – dodatek literacki do pisma Novine Horvatzke, które oficjalnie rozpoczęło propagowanie chorwackiego odrodzenia narodowego, uruchamiając proces tworzenia narodu chorwackiego we współczesnym sensie tego słowa. Publikowanych na łamach Danicy artykułów nie można jednak uznać za krytykę muzyczną, przynajmniej nie w obecnym rozumieniu, ponieważ nigdy nie przekraczały one granic zwykłych sprawozdań prasowych. Za pierwszy poważny tekst krytycznomuzyczny w języku chorwackim powszechnie uważa się obszerną recenzję poety Stanka Vraza (1810–51) z wystawienia pierwszej chorwackiej opery narodowej Vatroslava Lisinskiego (1819–54) pt. Ljubav i zloba (Miłość i złośliwość) z 1846 roku. Wypowiedź ta, w której podkreślono dwa aspekty dzieła – narodowy i artystyczny – stała się, jeśli chodzi o przyjęte kryteria oceny, wzorem dla większości dziewiętnastowiecznej i późniejszej chorwackiej krytyki muzycznej. Te wyżej wymienione dwa podstawowe kryteria możemy zaobserwować bez względu na to, czy mamy do czynienia z: 1) krytyką ideologiczno-użytkową, która była zorientowana na promowanie ideologii narodowej (Franjo Ksaver Kuhač, (1834–1911), Antun Dobronić (1878–1955)), 2) krytyką impresjonistyczną, opartą na subiektywnym podejściu krytyka do poszczególnych dzieł (Antun Gustav Matoš (1873–1914), Milutin Cihlar Nehajev (1880–1931), Nikola Polić (1890–1960), czy 3) krytyką marksistowską (Pavao Markovac (1903–41)). Dopiero pod koniec rozważanego okresu kompozytor Milo Cipra (1906–85) skupił się na immanentnych wartościach artystycznych, odrzucając wszelkie ideologiczne utylitaryzmy i kładąc nacisk na najwyższe kryteria artystyczne.
Źródło:: Muzyka; 2018, 63, 4; 55-64
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:: Muzyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Les arts du spectacle selon les romantiques. Stendhal, Gautier, Nerval critiques musicaux
The Performing Arts According to the Romantics. Stendhal, Gautier, Nerval as Music Critics
Sztuki sceniczne według romantyków. Stendhal, Gautier, Nerval – krytycy muzyczni
Autorzy:: Opiela-Mrozik, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/683348.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Stendhal
Gautier
Nerval
krytyka muzyczna
artysta
śpiew
music criticism
artist
singing
Opis:: Artykuł zawiera przegląd wybranych artykułów krytycznych Stendhala, Gautiera i Nervala, obejmujących sprawozdania z przedstawień operowych i baletowych oraz koncertów muzyki instrumentalnej. Celem analizy porównawczej jest określenie indywidualnych koncepcji muzyki i artysty. Poprzez opisy librett, zdolności wykonawców czy scenografii krytycy tworzą własny ideał sztuki. Uwagi Stendhala z Notatek Dyletanta wynikają z koncepcji nowoczesnego piękna. Artykuły Gautiera zebrane w Historii sztuki dramatycznej… znamionują poetę wrażliwego na wizualną stronę przedstawienia oraz krytyka otwartego na nowości i marzącego o harmonii w sztuce. W felietonach prasowych Nervala widoczny jest podziw dla muzyki epok minionych z jednoczesnym zainteresowaniem nowatorskimi pomysłami i ideą dzieła syntetycznego, która zwiastuje sztukę przyszłości.
This article is the review of some critical articles of Stendhal, Gautier and Nerval which contain reports of operas, ballets and instrumental music concerts. The aim of this comparative analysis is to define the individual concepts of music and artist. The critics make their own ideal of music through the descriptions of the librettos, scenography and the abilities of the performers. The Stendhal’s remarks from Notes d’un Dilettante resulted from the idea of the modern beauty whereas the Gautier’s articles collected in Histoire de l’art dramatique… show the poet who is sensitive to the visual aspect of a performance and the critic who is open to the newness and dreaming of the harmony in art. Instead, in the Nerval’s press columns are visible the admiration for the music of the past age as well as the interest in the innovative schemes and the idea of the synthetic work which heralds the future art.
-
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2018, 13; 63-74
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Rafał Ciesielski, Polska krytyka jazzowa XX wieku. Zagadnienia i postawy, Zielona Góra 2017 Uniwersytet Zielonogórski, ss. 502. ISBN 978-83-7842-316-4
Autorzy:: Dziadek, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26731703.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: jazz
muzyka polska
krytyka muzyczna
muzyka XX wieku
Polish music
musical criticism
twentieth-century music
Źródło:: Muzyka; 2021, 66, 2; 177-181
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:: Muzyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Lwowscy skrzypkowie pochodzenia żydowskiego w opinii dziennikarzy i krytyków muzycznych w Polsce międzywojennej
Autorzy:: Fink, Kinga
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/607656.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Lviv
Second Polish Republic
Jews
violinists
music critique
Lwów
II Rzeczpospolita
Żydzi
skrzypkowie
krytyka muzyczna
Opis:: There were many great violinists of Jewish descent in interwar Lviv. They participated in Polish musical life as soloists, chamber musicians, conductors, members of orchestras and teachers. Along with creating their local music scene, they performed on various Polish and foreign stages and played for Polish Radio. Among the most talented Jewish violin virtuosos connected with Lviv at that time were Robert Perutz, Feliks Eyle and Bronisław Gimpel. The subject contained in this study’s title refers to music critics’ (“elite”) approach to Lviv musicians of Jewish descent (“outsiders”) in the interwar period, i.e. the period of manifesting antisemitism and nationalism.
W międzywojennym Lwowie działało wielu znakomitych skrzypków pochodzenia żydowskiego, którzy aktywnie włączali się w polskie życie muzyczne jako soliści, kameraliści, dyrygenci, członkowie orkiestr oraz pedagodzy. Uczestniczyli nie tylko w życiu koncertowym miasta, występowali bowiem również na polskich i zagranicznych scenach muzycznych i dokonywali nagrań dla Polskiego Radia. Do najwybitniejszych żydowskich skrzypków-wirtuozów związanych ze Lwowem w tym czasie należeli: Robert Perutz, Feliks Eyle i Bronisław Gimpel. Problem sformułowany w tytule niniejszego opracowania dotyczy stosunku krytyków muzycznych („elit”) do lwowskich muzyków żydowskiego pochodzenia („obcych”) w okresie międzywojennym, tj. w latach narastania w Polsce antysemityzmu i nacjonalizmu.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2018, 73
0239-4251
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Oсобенности эпитетации в музыкальных рецензиях
The phenomenon of epithetization in music reviews
Autorzy:: Dzienisiewicz, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2178953.pdf
Data publikacji:: 2022-12-31
Wydawca:: Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:: review
epithet
classical music
rhetorical terms
musical critic
recenzja
epitet
muzyka klasyczna
środki stylistyczne
krytyka muzyczna
Opis:: The article presents the types of epithets characteristic of music reviews, which are rich in means of artistic expression. Epithets with the meaning of evaluation, epithets which denote feelings, epithets referring to sound and its properties, epithets derived from the names of composers and conductors, as well as epithets that are the names of musical works have been retrieved from Russian-language texts of music criticism.
Niniejszy artykuł prezentuje typy epitetów charakterystycznych dla recenzji muzycznych, obfitujących w środki wyrazu artystycznego. Z rosyjskojęzycznych tekstów krytyki muzycznej wyodrębnione zostały epitety z semantyką oceny, epitety z semantyką uczuć, epitety odnoszące się do dźwięku i jego właściwości, epitety utworzone od nazwisk kompozytorów i dyrygentów, a także epitety będące nazwami utworów muzycznych. Z przedstawionych przykładów wynika, że gatunek recenzji muzycznej cechuje użycie epitetów autorskich, indywidualnych, nierzadko odwołujących się do metafory, a także o różnorodnym pochodzeniu w zakresie części mowy.
Źródło:: Studia Rossica Gedanensia; 2022, 9; 104-116
2449-6715
2392-3644
Pojawia się w:: Studia Rossica Gedanensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Występy Sergiusza Rachmaninowa w Polsce
Sergei Rachmaninoff’s performances of in Poland
Autorzy:: DZIADEK, Magdalena
JACZYŃSKI, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/454024.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: recepcja sztuki
krytyka muzyczna
życie muzyczne w Polsce
art reception
music criticism
musical life in Poland
Opis:: Celem artykułu jest zaprezentowanie informacji na temat kilkunastu koncertów, jakie zagrał w Polsce (w Warszawie i miastach prowincjonalnych – Łodzi, Wilnie) Sergiusz Rachmaninow przed pierwszą wojną światową oraz w dwudziestoleciu międzywojennym. Autorzy rekonstruują prezentowany w Polsce repertuar pianisty oraz przytaczają głosy krytyki, uznając za szczególnie ważne te, które ilustrują tło społeczno-polityczne recepcji sztuki wielkiego Rosjanina.
The aim of the article is to present information on several concerts which were played in Poland (Warsaw and provincial cities – Lodz, Vilnius) by Sergei Rachmaninov before the First World War and in the twentieth century interwar period. The authors reconstruct the pianist’s repertoire presented in Poland and quote critical voices, considering as especially important those that illustrate the sociopolitical background of the reception of the great Russian’s art.
Źródło:: Edukacja Muzyczna; 2016, 11; 81-96
2545-3068
Pojawia się w:: Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Co jest przedmiotem krytyki muzycznej? Pytania wokół pewnego pojedynku na argumenty w Chińskim fortepianie Étienne’a Bariliera
What is the topic of musical criticism? Questions about an argument duel in Chinese Piano by Étienne Barilier
Autorzy:: Zarych, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/649284.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Étienne Barilier
krytyka muzyczna
krytyk muzyczny
estetyka muzyczna
praktyka muzyczna
muzyka klasyczna
Musical Criticism
Music Critic
Musical Aesthetic
Musical Performance Pratice
Classical Music
Opis:: This article deals with the topic of musical criticism, especially performance practice, asking a basic question about what is evaluated and what determines the value of the performance of a work. The reference point is a theoretical presentation of a music critic and musical criticism, including their definitions, objective and subjective factors influencing opinions, etc. A juxtaposition is made between the theory that cannot capture what is ephemeral, occasional, subjective, human, in which the objective description sometimes borders on wishful thinking, and the situation presented in the literature, operating as art, and more possibilities. The essential part of the article is thus an interpretation of a brilliant novel in blogs entitled Chinese piano by Étienne Barilier, a Swiss writer and philosopher. The interpretation focuses on a duel between reviews, arguments focused around the performance at the summer festival of Chinese pianist Mei Jin, which allows taking up the subject of the critic’s work and the subject of musical criticism in general. Questions are asked about the performer (their skills, appearance, country of origin, and culture), context of other performers, time, place and conditions of performance (including the impact of different senses), and the critic himself, including not only his taste and competence, but also everything that shapes him as a human being. Eventually, we get a few answers and a lot of questions that allow us to highlight some issues again.
Artykuł podejmuje temat przedmiotu krytyki muzycznej, a szczególnie praktyki wykonawczej, zadając podstawowe pytanie o to, co podlega ocenie i co decyduje o wartościowaniu wykonania danego utworu. Punkt odniesienia stanowi teoretyczne przedstawienie krytyka muzycznego i krytyki muzycznej, m.in. ich definicje, czynniki obiektywne i subiektywne wpływające na kształt opinii itd. Z teorią, niepotrafiącą uchwycić tego, co efemeryczne, okazjonalne, subiektywne, ludzkie, w której obiektywny opis niekiedy graniczy z życzeniowym, zestawiona została sytuacja przedstawiona w literaturze, operującej, jak to sztuka, szerszymi możliwościami. Zasadniczą część artykułu stanowi więc interpretacja błyskotliwej powieści w blogach pt. Chiński fortepian Étienne’a Bariliera, szwajcarskiego pisarza i filozofa. Interpretacja koncentruje się na pojedynku na recenzje, na argumenty skupione wokół występu na letnim festiwalu chińskiej pianistki Mei Jin, co pozwala w szerszym kontekście podjąć temat pracy krytyka i przedmiotu krytyki muzycznej w ogóle. Postawione zostają pytania o osobę wykonawcy (umiejętności, wygląd, kraj pochodzenia, kulturę), kontekst innych wykonawców, czas, miejsce i warunki wykonania (w tym oddziaływanie różnych zmysłów), oraz osobę samego krytyka, w tym nie tylko jego gust i kompetencje, ale wszystko, co kształtuje go jako człowieka. Ostatecznie otrzymujemy kilka odpowiedzi i mnóstwo pytań, które pozwalają nam naświetlić pewne kwestie na nowo.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 379-397
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Antyschaefferyzmy. O wybranych postawach krytycznych wobec myśli i twórczości Bogusława Schaeffera z lat 1956–1976
Anti-Schaefferisms. On Selected Critical Attitudes to the Thought and Work of Bogusław Schaeffer, 1956–1976
Autorzy:: Wieczorek, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26051037.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Bogusław Schaeffer
Zygmunt Mycielski
Stefan Kisielewski
Bohdan Pociej
krytyka muzyczna
muzyka współczesna
muzyka nowa
awangarda
recepcja
music criticism
contemporary music
new music
the avant-garde
reception
Opis:: Zygmunt Mycielski w roku 1975 opublikował recenzję tomu Muzyka XX wieku Bogusława Schaeffera pod nawiązującym do znanych sporów z historii muzyki tytułem Antyschaefferyzm. Zwrot ten oznaczał dla Mycielskiego jego własną, indywidualną postawę sprzeciwu wobec sposobu Schaefferowskiego myślenia o muzyce, a zwłaszcza trybu wartościowania muzyki XX wieku. Formułę tę po latach można wykorzystać do opisu szerszego niż jednostkowy, historycznego już zjawiska związanego z krytycznym odzewem na twórczość zmarłego w 2019 roku kompozytora, krytyka, grafika i dramaturga. Antyschaefferyzm w okresie jego najintensywniejszej działalności pisarskiej dokumentują całkiem liczne polemiki, dyskusje, kontrowersje, a czasem nawet dość gwałtowna repulsja światopoglądu estetycznego autora Małego informatora muzyki XX wieku. Ich geneza wynikała już z samego charakteru Schaefferowskich sformułowań – radykalności i arbitralności, polemicznego zacięcia i odosobnienia prezentowanego stanowiska w środowiskowych dyskusjach. Prowokacje Schaeffera przeważnie nie pozostawały bez odpowiedzi, budząc gwałtowne, spolaryzowane reakcje, dlatego jego myśl bardzo często stawała się punktem odniesienia w dyskusjach toczonych na temat muzyki współczesnej. Głównym przedmiotem artykułu jest więc kwestia swoistego negatywnego rezonansu – krytycznego postrzegania koncepcji teoretycznych i estetycznych Schaeffera oraz jego działalności jako krytyka i publicysty muzycznego. Spojrzenie na twórczą aktywność Schaeffera w taki zapośredniczony sposób sprawia, że to stanowiska i myśli jego wybranych krytyków stanowią zasadniczy przedmiot refleksji. Kluczowi polemiści to Zygmunt Mycielski i Stefan Kisielewski. Ich głosy uzupełniają krytyki autorstwa Mieczysława Tomaszewskiego, Tadeusza Andrzeja Zielińskiego, Krzysztofa Meyera oraz Leszka Polonego. Nieco bardziej złożony i dynamiczny, wobec czego osobny przykład stanowi postawa Bohdana Pocieja.
In 1975 Zygmunt Mycielski published a review of Bogusław Schaeffer’s book Muzyka XX wieku (Twentieth-century music), entitled ‘Antyschaefferyzm’ (Anti-Schaefferism), referring to well-known disputes from music history. Mycielski used this title to express his own individual opposition to Schaeffer’s way of thinking about music, and especially the way he passed judgment on twentieth-century music. In retrospect, however, the term can now be applied to a wider historical phenomenon of critical reactions to the output of that composer, critic, graphic artist and playwright, who died in 2019. During the period of Schaeffer’s most intense activity as a writer, anti-Schaefferism was reflected in a substantial number of polemics, debates and controversies, and even at times quite violent rejections of Schaeffer’s aesthetic views. Such reactions resulted from the radical and arbitrary nature of Schaeffer’s claims, his polemical passion, and the fact that his standpoint was isolated in professional circles. In most cases, Schaeffer’s provocations drew fierce, polarised reactions, which meant that his ideas very frequently became a point of reference in debates on contemporary music. Hence this article deals mainly with the critical appraisal of Schaeffer’s theoretical and aesthetic concepts (their negative resonance), as well as his work as a critic and writer on music. Schaeffer’s creative output is presented here in a mediated manner, through the lens of selected critics’ standpoints and comments. His main polemicists were Zygmunt Mycielski and Stefan Kisielewski. Their statements are complemented by the critical commentaries of Mieczysław Tomaszewski, Tadeusz Andrzej Zieliński, Krzysztof Meyer and Leszek Polony. The attitude of Bohdan Pociej stands out as more complex and dynamic.
Źródło:: Muzyka; 2021, 66, 4; 74-95
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:: Muzyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Władysław Żeleński w Pradze
Władysław Żeleński in Prague
Autorzy:: JACZYŃSKI, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/454022.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: muzyka polska przełomu XIX/XX wieku
twórczość kompozytorów polskich
krytyka muzyczna
Polish music on the turn of 19th/20th century
output of Polish composers
musical critique
Opis:: Artykuł szczegółowo omawia praski okres działalności Władysława Żeleńskiego, jednego z najważniejszych polskich kompozytorów i pedagogów muzycznych drugiej połowy XIX i początku XX w. Autor wyjaśnia m.in. powody wyjazdu Żeleńskiego do Pragi w roku 1859, jak również koncentruje się na jego muzycznej edukacji w tym mieście. Czytelnik zaznajomić się może z kulisami studiów doktorskich Żeleńskiego na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola, jak i jego działalnością w praskim ruchu studenckim. Nadto w porządku chronologicznym przedstawione zostały wszystkie dostępne wzmianki dotyczące działalności twórczej Żeleńskiego w tym okresie – tak powstałych dzieł, jak i koncertów, podczas których były one wykonywane. Przywołane zostają również praskie wydania kompozycji Żeleńskiego oraz głos polskiej fachowej prasy muzycznej, szczególnie relacje korespondentów ze stolicy Czech, m.in. Franciszka Stevicha, a także recenzje utworów Żeleńskiego pióra Józefa Sikorskiego. Na zakończenie poruszona zostaje kwestia obecności Żeleńskiego w czeskim życiu muzycznym już po wyjeździe kompozytora z Pragi, co miało miejsce w roku 1866.
The article extensively discusses the Prague period of the artistic creation of Władysław Żeleński, one of the most important Polish composers and musical educationists of the second half of 19th and the beginning of the 20th century. The author explains, among others, the reasons of Żeleński’s departure for Prague in 1859, and also focuses on his musical education in this city. Readers can have a look behind the scenes of Żeleński’s doctoral studies at the faculty of philosophy at Charles University as well as get to know his activity in Prague student movement. Moreover, the author presents in chronological order all the available mentions concerning creational activity of Żeleński in that period – his works as well as concerts, where the works were performed. There are also recalled Prague publications of Żeleński’s compositions and the voice of Polish professional musical press, especially the reports of correspondents from Prague, among others Franciszek Stevich, and the reviews of Żeleński’s works by Józef Sikorski. Finally, the author raises the issue of Żeleński’s presence in Czech musical life already after his departure from Prague, which took place in 1866.
Źródło:: Edukacja Muzyczna; 2014, 9; 63-77
2545-3068
Pojawia się w:: Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "krytyka muzyczna" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język