Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kość" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
A 3D trabecular bone homogenization technique
Autorzy:
Marques, Marco Costa
Belinha, J.
Oliveira, A. F.
Manzanares Cespedes, M.C.
Natal Jorge, R.M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324130.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
fabric tensor
homogenization technique
multiscale
bone
tensor tkaniny
technika homogenizacji
wieloskalowe
kość
Opis:
Purpose: Bone is a hierarchical material that can be characterized from the microscale to macroscale. Multiscale models make it possible to study bone remodeling, inducing bone adaptation by using information of bone multiple scales. This work proposes a computationally efficient homogenization methodology useful for multiscale analysis. This technique is capable to define the homogenized microscale mechanical properties of the trabecular bone highly heterogeneous medium. Methods: In this work, a morphology-based fabric tensor and a set of anisotropic phenomenological laws for bone tissue was used, in order to define the bone micro-scale mechanical properties. To validate the developed methodology, several examples were performed in order to analyze its numerical behavior. Thus, trabecular bone and fabricated benchmarks patches (representing special cases of trabecular bone morphologies) were analyzed under compression. Results: The results show that the developed technique is robust and capable to provide a consistent material homogenization, indicating that the homogeneous models were capable to accurately reproduce the micro-scale patch mechanical behavior. Conclusions: The developed method has shown to be robust, computationally less demanding and enabling the authors to obtain close results when comparing the heterogeneous models with equivalent homogenized models. Therefore, it is capable to accurately predict the micro-scale patch mechanical behavior in a fraction of the time required by classic homogenization techniques.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2020, 22, 3; 139--152
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A numerical comparative analysis of ChM and Fixion nails for diaphyseal femur fractures
Autorzy:
Ivanov, D.
Barabash, Y.
Barabash, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/306299.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
FEM
gwóźdź śródszpikowy
kość udowa
sztywność
model 3D
finite element analysis
intramedullary nail
femur
effective stress
stiffness
3D model
Opis:
Purpose: Today intramedullary locked nails are widespread in treatment of diaphyseal long bone fractures of the lower limb. However, such nails have a number of drawbacks: complexity and duration of the installation, high axial stiffness, as well as the failure of locking screws and nail body. Expandable nails such as Fixion have several advantages over lockable ones. They can be quickly installed without the need of reaming and provide sufficient stabilization of the fracture. However, many studies show their low stability under torsional loads. Methods: In this paper, geometric characteristics of Fixion nail were investigated. Bone-nail systems (with Fixion and locked nail) under the influence of three types of loads were numerically studied. Two types of diaphyseal femoral fractures (type A and B in accordance with AO/ASIF classification) were examined. Results: It was revealed that Fixion nail provides axial stiffness of 489 N/mm for the fractures studied. Expandable nail showed higher compression at fragments junction than locked nail. Torsional stability of Fixion nail was also high. Corrosion was found on inner surface of Fixion nail. Conclusions: Fixion nail showed high stability under influence of the three loads studied. Corrosion on the internal wall of the nail may indicate its relatively low resistance to saline.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2016, 18, 3; 73-81
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A rare case of aberrant facial nerve course in the mastoid segment
Rzadki przypadek nieprawidłowego przebiegu nerwu twarzowego w jego części sutkowej
Autorzy:
Rana, Amit Kumar
Khan, Mubarak Muhamed
Parab, Sapna Ramakrishna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399004.pdf
Data publikacji:
2021-05-05
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
anomalous facial nerve
cadaveric dissection
dissection
iatrogenic facial nerve palsy
temporal bone
badanie sekcyjne
jatrogenne porażenie nerwu twarzowego
kość skroniowa
nietypowy przebieg nerwu twarzowego
sekcja zwłok
Opis:
Facial nerve is the main motor supply to the part of facial skeleton system responsible for expressions. The reported rate of iatrogenic injury to the facial nerve in primary mastoid surgeries was 0.6% to 3.7%. Temporal bone is one of the most complex anatomical parts of human body. A variety of facial nerve courses has been described in literature. Normally, horizontal segment of the facial nerve traverses from geniculate ganglion to second genu which is usually situated medial and inferior to lateral semicircular canal. From here it passes posteriorly and laterally along the medial wall of the middle ear. Mastoid or vertical segment extends from the second genu to stylomastoid foramen deep to tympano-mastoid suture line from where the nerve exits out of the temporal bone. During our endoscopic dissection we encountered a grossly anomalous course of facial nerve in which after turning at second genu, the nerve curves posteriorly and lies in the floor of mastoid cavity and traverse’s its whole length of mastoid and instead of moving out of foramen it travels towards sinus plate and then takes another (3rd) turn to travel anteriorly towards the tip of mastoid from where it finally exits.
Nerw twarzowy jest najważniejszym nerwem odpowiedzialnym za ruchowe zaopatrzenie mięśni mimicznych twarzy. Częstotliwość występowania jatrogennego uszkodzenia nerwu twarzowego podczas zabiegów chirurgicznych wyrostka sutkowatego wynosi od 0,6% do 3,7%. Kość skroniowa stanowi jedną z najbardziej złożonych anatomicznie części ludzkiego ciała. W literaturze opisywane są różne warianty przebiegu nerwu twarzowego. Z reguły poziomy odcinek nerwu twarzowego przebiega od zwoju kolankowego do drugiego kolanka nerwu, położonego najczęściej przyśrodkowo i ku dołowi od bocznego kanału półkolistego. Od tego miejsca nerw biegnie ku tyłowi i do boku wzdłuż przyśrodkowej ściany ucha środkowego. Część sutkowa lub pionowa nerwu twarzowego przebiega w głębi szczeliny bębenkowo-sutkowej od drugiego kolanka nerwu do otworu rylcowo-sutkowego, przez który nerw opuszcza kość skroniową. Podczas endoskopowego preparowania kości skroniowej zaobserwowano bardzo nietypowy przebieg nerwu twarzowego, który w swoim odcinku za drugim kolankiem zakrzywia się ku tyłowi, przechodzi przez całą długość wyrostka sutkowatego i zamiast przejść przez otwór rylcowo-sutkowy biegnie w kierunku ściany zatoki esowatej, a następnie wykonuje kolejny zwrot (trzeci) do przodu w kierunku szczytu wyrostka sutkowatego, gdzie w końcu opuszcza czaszkę.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 30-33
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza biomechaniczna układu wiertło chirurgiczne - kość udowa
Biomechanical analysis of surgical drill - bone system
Autorzy:
Paszenda, Z.
Basiaga, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/98682.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Politechnika Śląska. Katedra Biomechatroniki
Tematy:
wiertło chirurgiczne
kość udowa
chirurgia kostna
wiercenie
analiza biomechaniczna
surgical drill
femur
bone surgery
drilling
biomechanical analysis
Opis:
Zasadniczym celem prezentowanej pracy była analiza biomechaniczna układu wiertło chirurgiczne - kość udowa w warunkach symulujących proces wiercenia w kości. Opracowano model geometryczny wiertła chirurgicznego o zróżnicowanej geometrii ostrza (2κ1 = 90° i 2κ2 = 120°) oraz krążka symulującego kość udową. Obliczenia przeprowadzono dla wiertła wykonanego ze stali X39Cr13. Efektem zrealizowanej analizy było wyznaczenie stanu odkształceń i naprężeń zredukowanych w części roboczej wiertła w funkcji obciążenia siłą F = 20-100 N i prędkością obrotową n = 2000 obr/min.
The aim of the work was determination of biomechanical analysis of a surgical drill - bone system in simulated conditions of drilling in a bone. Geometrical models of the surgical drill of diverse geometry of the edge (2κ1 = 90° and 2κ2 = 120°) and the disc simulating femur were worked out. Calculations were carried out for the drill made of martensitic Steel (X39Cr13). The effect of numerical analysis was determination of strains and stresses in working part of the drill as a functional of the applied loading F = 20-100 N and rotational speed n = 2000 rpm.
Źródło:
Aktualne Problemy Biomechaniki; 2009, 3; 181-186
1898-763X
Pojawia się w:
Aktualne Problemy Biomechaniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza biomechaniczna zespolenia kość śródstopia I - śruby dwuwchodowe
Biomechanical analysis of the 1st metatarsal - compression screws system
Autorzy:
Ziębowicz, A.
Kajzer, A.
Kajzer, W.
Marciniak, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285349.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
kości śródstopia
analiza biomechaniczna
zespolenie
metatarsal bones
biomechanical analysis
compression
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2009, 12, no. 89-91; 250-252
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza numeryczna stabilności zespolenia złamania kłykcia kości piszczelowej
Autorzy:
Dziergowska, Katarzyna
Kudłacik, Konrad
Słowiński, Jakub J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2146789.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
złamanie kości piszczelowej
kość piszczelowa
metoda elementów skończonych
analiza numeryczna
Opis:
Złamanie kłykcia kości piszczelowej jest poważnym urazem, który w obrębie złamań wszystkich kości długich stanowi 1% tego typu uszkodzeń [1], natomiast w obrębie samej kości piszczelowej już 9,2% przypadków [2]. Złamanie takie powstaje w efekcie superpozycji obciążeń działających pionowo wzdłuż osi kości w połączeniu z siłami działającymi ukośnie [3]. Tego rodzaju stan obciążeń jest możliwy do osiągnięcia podczas uprawiania sportu, ale też w efekcie wypadków komunikacyjnych. Liczba urazów i ich lokalizacja są pochodną wzrostu dynamiki życia, wydłużania się średniego wieku oraz aktywnego, nawet pośród seniorów, stylu życia [4]. Złamanie kłykcia zorientowane jest najczęściej po stronie bocznej kości. Znacznie rzadziej, zaledwie w 10-20% przypadków złamanie to przebiega po stronie przyśrodkowej, ale jego konsekwencje są poważniejsze [5]. Kłykieć przyśrodkowy pośredniczy w przeniesieniu 60% ciężaru ciała podczas normalnej aktywności, materiał kostny w jego obszarze charakteryzuje większa gęstość, jak również większy jest sam obszar tej części nasady bliższej kości względem strony bocznej [5]. Kłykieć boczny ze względu na jego umiejscowienie, tj. większą ekspozycję na zewnątrz ciała, znacznie łatwiej ulega uszkodzeniu. Z tego powodu złamania tego typu mogą częściej pochodzić od urazów o niskiej energii i w efekcie nie charakteryzują się dużą liczbą odłamów. Niezależnie od położenia, opisane złamanie bezpośrednio rzutuje na stabilność i ruchomość w stawie kolanowym, a dalej na mobilność pacjenta, w związku z czym jest kluczowe, aby jego stabilizacja mogła zapewnić prawidłowy zrost kostny i powrót do zdrowia [6]. W realizacji tego celu, szczególnie po stronie bocznej kości, najczęściej stosuje się śruby gąbczaste. Implant tego rodzaju stosowany jest powszechnie w wariancie o średnicy 6,5 mm o określonym skoku gwintu. Literatura fachowa porusza tematykę wpływu zastosowania dodatkowej śruby i sposobu jej umieszczenia względem pozostałych śrub [2], [4], [7] oraz dodatkowego użycia płytki [2], [5]-[8] na stabilność zespolenia odłamów kostnych. Brakuje natomiast źródeł, w których analizie poddano by wpływ wymiarów geometrycznych gwintu śruby na parametry istotne dla procesów zrostu kostnego. Postawiony cel obejmował oszacowanie stabilności izolowanego złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej AO 4.1.B.1.1 zespolonego za pomocą dwóch śrub gąbczastych jako jednej z zalecanych technik operacyjnych.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 6; 488--491
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza porównawcza czynnościowych wyników leczenia operacyjnego pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej
Comparative Assessment of Functional Outcomes of Surgical Treatment in Patients with Distal Radial Fractures
Autorzy:
Florek, Jakub
Georgiew, Filip
Kotela, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411668.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
kość promieniowa
leczenie operacyjne
groty Kirschnera
płytka LCP
złamanie przemieszczone
radial bone
surgical treatment
Kirschner wires
LCP plate
displaced fracture
Opis:
Wstęp. Niestabilne i wieloodłamowe złamania końca dalszego kości promieniowej wymagają leczenia operacyjnego poprzez przezskórne wprowadzenie grotów Kirschnera, otwartą repozycję i zespolenie płytką nieblokowaną, blokowaną lub założeniem stabilizatora zewnętrznego. Celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie: czy istnieją różnice w czynnościowych wynikach leczenia u pacjentów operowanych z wykorzystaniem stabilizacji grotami Kirschnera i płytką LCP? Materiał i Metody. Materiał badany obejmował 100 chorych leczonych operacyjnie metodą zamkniętej repozycji i prostej stabilizacji grotami Kirschnera (50 pacjentów) oraz metodą repozycji krwawej i stabilizacji płytką blokowaną LCP (50 pacjentów). W pracy dokonano oceny następujących parametrów: siły chwytu globalnego, natężenia bólu w skali VAS, zakresów ruchów, stanu czynnościowego nadgarstka w oparciu o klasyfikację Fernandeza, jakości życia w oparciu o  kwestionariusz Quick DASH, częstości powikłań. Oceny opisanych parametrów dokonano po 6 i 12 miesiącach od operacji. Wyniki. Ocena wyników leczenia po 6 i 12 miesiącach od operacji pokazała obecność istotnych statystycznie różnic między obiema metodami leczenia w zakresie następujących parametrów: natężenia bólu, siły chwytu globalnego, zakresu ruchu w płaszczyźnie strzałkowej. Porównanie stanu funkcjonalnego nadgarstka po 6 i 12 miesiącach w obu grupach pokazało, że w grupie leczonej metodą stabilizacji grotami Kirschnera uzyskano zdecydowanie gorsze wyniki. Częstotliwość powikłań pooperacyjnych w grupie pacjentów po stabilizacji drutami Kirschnera po 12 miesiącach uzyskała wartości 6%. W grupie pacjentów po stabilizacji płytką LCP po 12 miesiącach wyniosła 2%. Wnioski. 1. Lepsze wyniki leczenia pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej uzyskano w metodzie stabilizacji płytką LCP. 2. Zastosowanie stabilizacji płytką LCP predysponuje do uzyskania lepszego zakresu ruchomości w płaszczyźnie strzałkowej w obrębie stawu promieniowo-nadgarstkowego. 3. Stwierdzono wyższe wartości siły chwytu globalnego w grupie leczonej metodą stabilizacji płytką LCP. 4. Pacjenci leczeni z użyciem płytki LCP uzyskują lepszą sprawność kończyny, wyższą jakość życia oraz mniejsze natężenie bólu po zakończonym leczeniu. 5. Większą liczbę powikłań zarejestrowano u pacjentów leczonych metodą stabilizacji drutami Kirschnera.
Background. Unstable and comminuted distal radial fractures require surgical treatment by percutaneous insertion of Kirschner wires, open reduction and fixation with a non-locking or locking plate or with an external device. The aim of this paper was to try to answer the following question: are there differences in functional treatment outcomes in patients after surgery with the use of Kirschner wires vs LCP plate fixation? Material and methods. The study group included 100 patients after surgical treatment by closed reduction and simple fixation with Kirschner wires (50 patients) and by open reduction and LCP locking plate fixation (50 patients). The study assessed the following parameters: global grip strength, pain severity in a VAS scale, range of motion, functional status of the wrist based on the Fernandez classification, quality of life according to the QuickDASH score, and the frequency of complications. These parameters were assessed at 6 and 12 months after surgery. Results. An assessment of the treatment outcomes at 6 and 12 months after surgery showed statistically significant differences between the treatment methods in the following parameters: pain severity, global grip strength and range of motion in the sagittal plane. A comparison of the functional status of the wrist at 6 and 12 months between the groups showed considerably worse results in the Kirschner wire fixation group. The frequency of postoperative complications at 12 months was 6% in the Kirschner wire fixation group and 2% in the LCP plate fixation group. Conclusions. 1. Treatment outcomes were better in patients with distal radial fractures managed with LCP plate fixation. 2. The use of LCP plate fixation predisposes patients to better ranges of mobility in the sagittal plane in the radiocarpal joint. 3. The values of global grip strength were higher in the group treated with LCP plate fixation. 4. Patients treated with LCP plates have better limb function and quality of life and lower pain intensity after treatment completion. 5. The number of complications was higher in patients treated with Kirschner wire fixation.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(6); 401-410
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza porównawcza wybranych wariantów stabilizacji złamania kości ramiennej za pomocą gwoździa śródszpikowego
A comparative study of stabilization variants of humeral fracture using an intramedullary nail
Autorzy:
Słowiński, Jakub J.
Kęszycki, Dawid
Kudłacik, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/986638.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
złamanie kości
kość ramienna
gwóźdź śródszpikowy
metoda elementów skończonych
humerus
fracture
intramedullary nail
finite element method
Opis:
Złamanie kości ramiennej stanowi blisko 1,5% wszystkich złamań, ale ze względu na wiek zróżnicowana jest przyczyna powstawania urazu. Leczenie operacyjne, stosowane w bardziej rozległych i skomplikowanych urazach, polega na stabilizacji za pomocą implantów płytkowych bądź gwoździ śródszpikowych. W ramach przeprowadzonej analizy numerycznej stabilizacji złamania trzonu kości ramiennej porównano 4 metody zespolenia tytanowego gwoździa śródszpikowego z odłamami kostnymi. Wyniki przeprowadzonych symulacji wykazały, że w zakresie analizowanych danych, każdy z testowanych wariantów umożliwia uzyskanie zrostu kostnego. Maksymalne przemieszczenia międzyodłamowe mieściły się w zakresie 325-540 μm, co stanowi wartość korzystną dla procesów zrostu. Także wartości naprężeń odnotowanych dla poszczególnych modeli nie wskazały na przekroczenie doraźnych wartości na wytrzymałość. Uzyskane wyniki sugerują, że dla danego przypadku każdy z wariantów stabilizacji pozwoli na uzyskanie pozytywnych efektów leczenia.
Fractures of the humerus constitute nearly 1.5% of all fractures, but due to age, the cause of the injury varies. The surgical treatment, used in more extensive and complicated injuries, consists in stabilization with the help of plate implants or intramedullary nails. As part of the numerical analysis of the stabilization of the humerus fracture, 4 methods of the intramedullary nail fixation were compared. The results of the conducted simulations showed that in the range of the analyzed data, each of the tested variants allows for bone union. Maximal interfragmentary movement was in the range of 325-540 μm, which is a favorable value for bone union processes. Also the stresses recorded for individual models did not exceeded the strength of used materials. The obtained results suggest that each of the stabilization variants will allow to obtain positive treatment effects.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 2; 141-144
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wpływu stabilizacji złamania kości piszczelowej za pomocą gwoździa śródszpikowego na zrost kostny. Cz. 2
Autorzy:
Słowiński, J. J.
Kudłacik, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112188.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
ortopedia
kość piszczelowa
gwóźdź śródszpikowy
złamanie
implant
Opis:
Ze względu na niepowodzenie prowadzonego leczenia podjęto decyzję o przeprowadzeniu wstępnej analizy numerycznej prezentowanego przypadku klinicznego z wykorzystaniem metody elementów skończonych. W tym celu opracowano modele numeryczne kości, złamania oraz implantu. Analizie poddano dwa przypadki możliwej stabilizacji – jednopłaszczyznową oraz dwupłaszczyznową. Pierwsze rozwiązanie wykorzystuje otwory implantu w płaszczyźnie czołowej, tak w dalszym, jak i bliższym końcu. W wariancie drugim (wykorzystanym w opisywanym przypadku klinicznym), w części bliższej powtórzono mocowanie z przypadku pierwszego, tj. jednopłaszczyznowe, w części dalszej natomiast wykorzystano jeden otwór w płaszczyźnie czołowej, drugi zaś w płaszczyźnie strzałkowej. Celem prowadzonych prac było wykazanie, czy i jak sposób stabilizacji gwoździa w objętości kości, szczególnie w części dalszej, rzutuje na uzyskanie zrostu kostnego.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 1; 66-68
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wytrzymałościowa MES stabilizacji kości piszczeli metodą ZESPOL z uwzględnieniem własności ortotropowych kości
FEM strenght analysis of tibia stabilization with ZESPOL fixator, including orthotropic properties of bone
Autorzy:
Kozub, B.
Matuszyk, Ł.
Łagan, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/99220.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Politechnika Śląska. Katedra Biomechatroniki
Tematy:
złamanie kości
kość piszczelowa
system ZESPOL
leczenie złamań
MES (metoda elementów skończonych)
bone fracture
tibia bone
ZESPOL system
fracture healing
FEM
Opis:
W niniejszej pracy poruszono problem stabilizacji ukośnie złamanej kości piszczelowej przy wykorzystaniu systemu ZESPOL. W celu zaprezentowania rozkładu naprężeń oraz odkształceń wykonano, przy zastosowaniu metody elementów skończonych model układu stabilizator-kość, który został poddany numerycznej wytrzymałościowej analizie. W modelu została uwzględniona struktura kości zbitej jak i trabekularnej, przy zachowaniu własności ortotropowych. Analizę wytrzymałościową wykonano zarówno dla kości zdrowej jak i osteoporotycznej.
The present work deals with the problem of stabilization of fractured tibia with application of ZESPOL system. In order to present the stress and deformation distribution, a model of the stabilizer-bone system was performed using the finite element method. The model has been subjected to strength analysis. The structure of compact and trabecular bone was incorporated into the model while retaining orthotropic properties. Strength analysis was performed for both the healthy and osteoporotic bone.
Źródło:
Aktualne Problemy Biomechaniki; 2011, 5; 63-68
1898-763X
Pojawia się w:
Aktualne Problemy Biomechaniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies