Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kazanie pogrzebowe" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Obraz śmierci w XVII-wiecznych polskich kazaniach pogrzebowych
    The Image of Death in The 17th Century Polish Funeral Sermons
    Autorzy:
    Baczewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954720.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kazanie pogrzebowe
    szlachta
    śmierć
    ideologia
    funeral homily
    nobility
    death
    ideology
    Opis:
    The present article focuses on the attitude towards death expressed in the noblemen's funeral sermons of the 17th century, on the image of an individual's preparations for death and on understanding death as a phenomenon significant for the society to which the dead one belonged. Generally the attitude towards death in funeral sermons is a reflection of tendencies characteristic of the whole 17th century. It is contained between the motif of vanitas, the need to `familiarize' death, fear of being damned and the need to commemorate the individual who leaves the social life. The image of an individual's death in those sermons was a confirmation of the patterns contained in the 17th century art of good dying, sometimes even a perfect one. Finally, the 17th century funeral sermons showed the death of a nobleman as a loss for the nobility that requires consolidating acts of various kinds. Death was perceived – or so it seems – as a threat for the cohesion of the group. In the present article the author also tried to point out that the death of an individual was an opportunity of indoctrination of the group in the spirit of political ideology characteristic of the nobility.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 1; 201-229
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezeichnungen für Sterben und Tod in Danziger Leichenpredigten
    Expressing of death and dying in Gdańsk funeral sermons
    Autorzy:
    Janus, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364834.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    funeral sermons
    Gdańsk
    expressing of dying and death
    kazanie pogrzebowe
    określenia umierania i śmierci
    Opis:
    The aim of the article is an analysis of expressing of death and dying present in Gdańsk funeral sermons of 17th an 18th centuries. Funeral sermons, which were characteristic mainly for protestant communities, developed in central Germany. Yet it turned out that Gdańsk can also boast about the collection containing 485 copies. The material for the analysis has been excerpted from title pages constituting integral parts of sermons and life histories of the dead containing descriptions of the scenes of death. In the research the particular attention has been paid to the expressions of death and dying: whether the predominant were the standardized ones or creative, literal or euphemistic. Their contexts have also been analysed.
    Określenia umierania i śmierci w gdańskich kazaniach pogrzebowych Celem artykułu jest analiza określeń umierania i śmierci zawartych w gdańskich kazaniach pogrzebowych pochodzących z XVII i XVIII wieku. Kazania pogrzebowe, charakterystyczne przede wszystkim dla gmin protestanckich, powstawały głównie w środkowych Niemczech. Okazuje się jednak, że zasobami liczącymi 485 egzemplarzy może się również pochwalić Gdańsk. Materiał do analizy został wyekscerpowany ze stanowiących integralną część kazań stron tytułowych oraz życiorysów zmarłych zawierających opis sceny śmierci. W badaniu zwrócono szczególną uwagę na to, czy przeważają zestandaryzowane czy kreatywne, dosłowne czy eufemistyczne określenia umierania i śmierci oraz w jakich kontekstach określenia te występują.
    Źródło:
    Studia Germanica Gedanensia; 2016, 35; 32-41
    1230-6045
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Gedanensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Encomium of Polish Noblewomen in Jakub Sobieski’s Secular Funeral Speeches (the First Half of the 17th Century)
    Pochwała szlachcianki w świeckich mowach pogrzebowych Jakuba Sobieskiego (I połowa XVII wieku)
    Autorzy:
    Ciszewska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366650.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Old Polish oratory
    secular funeral speeches
    encomia of noblewomen
    funeral sermon
    Jakub Sobieski
    oratorstwo staropolskie
    świeckie oracje pogrzebowe
    pochwała szlachcianki
    kazanie pogrzebowe
    Opis:
    The aim of the article is to present the distinctive features of Jakub Sobieski’s funeral speeches and thus to fill the gap in the research on secular funeral speeches. The latter constitute a large section of old Polish oratory; a section only a few years ago recognised clearly in literary and historical research as distinct from the general funeral oratory and literary “output production,” comprising separate and specific types of text. Jakub Sobieski, one of the most eminent speakers of the first half of the 17th century, delivered twenty-seven funeral speeches, five of those dedicated to women. In these speeches, following the rhetorical rules, he expressed the praises of the deceased noblewomen; these encomia envisaged defined role models of wives, mothers, and widows. Thus far, the aspects of female role models have almost exclusively been analysed using examples of funeral sermons, this study is the first to approach the issue from the perspective of nobles’ speeches. The crucial point here is to recognise not the personal model, for it turns out to be basically invariable regardless of the oratory genre, but the manners of amplifying the topoi of women’s praise. On the basis of the conducted analyses, it was discovered that Sobieski, in most cases (among the exceptions are the funeral speeches of Regina Żółkiewska and Anna Ostrogska) prefers to name and enumerate women’s virtues without factual exemplification. This stands in stark contrast to both his speeches in praise of men, which abound in detailed descriptions of the merits and achievements of the deceased and to the homiletic practice of the era.
    Celem artykułu jest przedstawienie specyfiki oracji pogrzebowych Jakuba Sobieskiego, a tym samym uzupełnienie luki w badaniach nad świeckimi oracjami pogrzebowymi, stanowiącymi ogromną część staropolskiego oratorstwa, które dopiero od kilku lat są wyraźnie wydzielane w badaniach literaturoznawczych i historycznych spośród ogółu pogrzebowej „produkcji” oratorskiej i literackiej jako osobne i specyficzne typy tekstów. Jakub Sobieski, jeden z najznakomitszych mówców I połowy XVII stulecia, wygłosił dwadzieścia siedem oracji pogrzebowych, z których pięć poświęconych było kobietom. Zgodnie z regułami retorycznymi zawarł w nich pochwały zmarłych szlachcianek, które to enkomiony złożyły się na określony wzór osobowy: żony, matki i wdowy. Elementy wzoru kobiety analizowane były do tej pory niemal wyłącznie na przykładach kazań pogrzebowych – niniejsze studium jest pierwszym, które ujmuje zagadnienie z perspektywy mów szlacheckich. Kluczowe jest tu rozpoznanie nie wzoru osobowego, gdyż ten – jak się okazuje – jest w zasadzie niezmienny niezależnie od gatunku oratorskiego, ile sposobów amplifikacji toposów kobiecej pochwały. Na podstawie przeprowadzonych analiz stwierdzono, że Sobieski w większości przypadków (do wyjątków należą mowy na pogrzebie Reginy Żółkiewskiej i Anny Ostrogskiej) preferuje nazwanie i wyliczenie cnót kobiecych pozbawione egzemplifikacji faktograficznej. Stanowi to jaskrawy kontrast zarówno w stosunku do jego laudacji męskich, obfitujących w szczegółowe opisy zasług i dokonań zmarłych, jak i do praktyki kaznodziejskiej epoki.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 2; 15-25
    0239-426X
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies