Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "idioma" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Idioma y marca país: propuesta de crear una marca global para promocionar el español
    Autorzy:
    Temiño Martínez, Ignacio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2080979.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
    Tematy:
    rca país
    idioma español
    panhispanismo
    marketing
    globalización
    Opis:
    Este trabajo destaca la importancia de consolidar la marca país como una estrategia que permite ganar cuota de mercado para los productos nacionales y refuerza los instrumentos de política exterior. La mejora en la reputación de los países es un elemento clave en nuestra sociedad globalizada. El idioma es uno de los vectores que conforman la marca país. El español es uno de los principales idiomas internacionales, con un prometedor futuro de expansión, y por tanto un activo valioso para la marca país de cualquier nación hispanohablante. Sin embargo, su imponente número de hablantes no se traduce en un elevado prestigio ni en una presencia consolidada en foros internacionales. Es fundamental que los países hispanohablantes tomen conciencia de la importancia que tiene el idioma y de su valor económico, para que así asuman la necesidad de una promoción conjunta del mismo a través de la creación de una marca común, con la que superar los esfuerzos individuales. En el pasado, especialmente en el siglo XIX, se propusieron teorías panhispanistas con el objetivo de crear una comunidad política y económica de naciones hispanas. Esta concepción ha quedado hoy abandonada, y ha sido sustituida por un panhispanismo lingüístico auspiciado por las academias de la lengua, que debe ahora dar un paso más para adentrarse en el terreno del marketing a través de una marca hispana global basada en el idioma.
    Źródło:
    Itinerarios; 2018, 27; 255-272
    1507-7241
    Pojawia się w:
    Itinerarios
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    El idioma de Borges
    Autorzy:
    Barchiesi, María Amalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2081346.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
    Tematy:
    mito
    voz/phoné
    semiótica
    español rioplatense
    lenguaje infantil
    Opis:
    Un Jorge Luis Borges más íntimo es abordado en este trabajo que enfoca, desde una perpectiva semiótica, un lenguaje menos evidente que atraviesa sus primeros textos; nos referimos a una lengua fónica, a-semántica que se apoya exclusivamente en la materialidad acústica del signo. Dicho ‘idioma’ no es ni arbitraria ficción ni engañosa o pretensiosa especulación que intenta explicar los referentes del universo (como todo lenguaje humano, según la óptica borgeana), sino simplemente el territorio más verdadero y tangible de los sistemas lingüísticos: el de los sonidos, donde los significados están sujetos al ritmo, al tono, al cuerpo de la voz. Esta lengua vocálica, que puede encontrarse, por ejemplo, en la voz de “Funes el memorioso” o en las lúdicas diatribas del truco, remite al lugar intraducible de las emociones y del primer contacto afectivo con el mundo. La voz en los textos borgeanos es signo por sí mismo, independientemente de los interpretantes relativos a una lengua y de la intencionalidad comunicativa; es pura sonoridad que remite a lo más entrañable de su lengua ‘madre’, el español rioplatense materno, que en la narrativa de un Borges pluringüe se traduce en la voz virgen (y primigenia) de “las orillas”, aún no contaminada por los fonemas de la inmigración.
    Źródło:
    Itinerarios; 2007, 5; 89-100
    1507-7241
    Pojawia się w:
    Itinerarios
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aportes mutuos entre la cultura de las islas canarias y américa latina en los campos del folklore, religión e idioma
    Cultural Relations between the Canary Islands and Latin American Countries in the Field of Folklore, Religion and Language
    Wzajemne oddziaływania między kulturą Wysp Kanaryjskich i A meryki Łacińskiej w dziedzinie folkloru, religii i języka
    Autorzy:
    Koszla-Szymańska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/509538.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    música
    caribeño
    idiosincrasia
    guanches
    salsa
    merengue
    bachatta
    reguetón
    religión
    idioma
    The Canary Islands
    folklore
    customs
    popular
    traditions
    migration
    the Caribbean
    rhythms
    muzyka
    karaibski
    zachowania
    Guanczowie
    regueton
    religia
    język
    Opis:
    Las Canarias, al igual que las demás comunidades autónomas de España, tienen su propia identidad sociocultural que abarca no sólo los aspectos relacionados con la cultura sensu stricto (historia, arte, literatura, etc.), sino también los que se refieren a la original y única idiosincrasia del pueblo canario, su rico folklore, sus costumbres, tradiciones populares y religiosas así como a la modalidad lingüística de la lengua española hablada en las siete Islas del Archipiélago Canario. Los aportes e influencias mutuas entre las Canarias y determinados países de América Latina son incuestionables y justamente se tratan como un evidente resultado de la emigración de los canarios y de los latinoamericanos desarrollada en ambas direcciones. La música folklórica de las Canarias que se canta, se oye y se baila en la actualidad es el fruto de la mezcla de la música de los guanches o sea aborígenes canarios, sonidos peninsulares (españoles y lusitanos) y, evidentemente ritmos caribeños. Entre los bailes de más fama figuran: la salsa, el merengue, la bachata, el reguetón ( reggaetón) y muchos más. En lo referente a las tradiciones religiosas cabe señalar la devoción a la Virgen de la Candelaria, patrona de las Canarias cuyo culto se extendió también por diferentes ciudades y países del Nuevo Mundo, entre los cuales se hallan: Bolivia, Colombia, México, Perú, Cuba, Puerto Rico, Venezuela y otros. Y por fin, la distinta versión canaria del español se nota tanto en el campo del léxico (guagua, cotufas, papas, gaveta1, etc.), como en él de la gramática y la pronunciación. Muchos de los vocablos llamados “guanchismos” o “berberismos”, reciben influencias no sólo de los aborígenes de las islas, sino también aportes portugueses, ingleses, franceses, árabes y latinoamericanos.
    Like the other autonomous regions of Spain, the Canary Islands have developed their own cultural and social identity which covers not only cultural aspects in a strict sense (history, art, literature), but also local folklore, customs, religious traditions as well as the specifics of the Spanish language and its special varieties used by the inhabitants of the Canary archipelago. The complex interaction between the Canary Islands and certain Latin American countries is indisputable: it is rightly regarded as a result of the migration of Canarians and Hispanics, which is a two-way process. The music of the Canary Islands that is performed, listened to, and danced to, is a result of the synthesis of the Guanche music, i.e. the music of Canary Aboriginals, the sounds coming from the Iberian Peninsula (Spanish and Portuguese), and the Caribbean rhythms. The most famous dances include: salsa, merengue, bachata, and a variety of others. As regards religious traditions, there is, in the first place, the worship of Our Lady of Candelaria, the patron saint of the Canary Islands. Her adoration spreads throughout the towns and countries of the New World. When it comes to the canariensis version of the Spanish Language, there exist marked differences in the vocabulary (guagua, cotufas, millo, papas, gaveta, etc.) as well as in the grammar and pronunciation. The canariensis version of Spanish is full of borrowings from the languages of indigenous people, the so-called “guanchismos” or “berberismos”, and also from Portuguese, English, French, Arab, and Latin American.
    Wyspy Kanaryjskie, tak jak pozostałe regiony autonomiczne Hiszpanii, posiadają własną tożsamość społeczno-kulturową, która obejmuje nie tylko aspekty związane z kulturą sensu stricto (historia, sztuka, literatura itp.), lecz również te, które odnoszą się do oryginalnych cech charakteru społeczeństwa kanaryjskiego, jego bogatego folkloru, zwyczajów, tradycji ludowych i religijnych oraz specyfiki języka hiszpańskiego i jego swoistych odmian używanych na siedmiu wyspach Archipelagu Kanaryjskiego. Wzajemne wpływy i odziaływania istniejące między Wyspami Kanaryjskimi i określonymi krajami Ameryki Łacińskiej są niepodważalne i słusznie traktowane jako rezultat migracji Kanaryjczyków i Latynosów. Muzyka kanaryjska, której się obecnie słucha, śpiewa i tańczy jest wyspu Iberyjskiego (hiszpańskich i luzytańskich) oraz rytmów karaibskich. Wśród najbardziej znanych tańców występują: la salsa, el merengue, la bachatta, el reguetón i wiele innych. Nawiązując do tradycji religijnych, należy tu wymienić zwłaszcza kult Matki Boskiej z Candelarii, patronki Wysp Kanaryjskich, rozpowszechnionej także w różnych miastach i krajach Nowego Świata, takich jak: Boliwia, Kolumbia, Meksyk, Peru, Kuba, Puerto Rico czy Wenezuela. Różnice występujące w wersji kanaryjskiej języka hiszpańskiego, dotyczą nie tylko leksyki (guagua, cotufas, millo, papas, gaveta itd.), lecz również gramatyki i wymowy. W zakresie leksyki widoczne są zarówno wpływy języków używanych przez kanaryjskich Aborygenów, tzw. „guanchismos” czy „berberismos” jak też wpływy portugalskie, angielskie, francuskie oraz arabskie i latynoamerykańskie.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2018, 58(1) Filologia; 65-79
    2353-2688
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    El concepto del indigenismo y las dificultades en la traducción al idioma polaco
    Pojęcie indygenizmu i trudności w przekładzie na język polski
    The Notion of Indigenism and Difficulties in Translation into the Polish Language
    Autorzy:
    Fabjańska-Potapczuk, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/509028.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    novela
    región andina
    estructura social
    indigenismo
    novela indigenista
    literatura latinoamericana
    “boom” editorial
    asimilación de palabras
    mentalidad
    El llano en llamas
    powieść
    region andyjski
    struktura społeczna
    indygenizm
    powieść indygenistyczna
    literatura latynoamerykańska
    "boom wydawniczy”
    asymilacja pojęć
    mentalność
    Równina w płomieniach
    novel
    Andean region
    asocial structure
    indigenism
    indigenist novel
    Latin American literature
    editorial boom
    assimilation of notions
    mentality
    The Burning Plain
    Opis:
    Para un traductor polaco, que se propone traducir la novela andina contemporánea le es difícil mantener la fidelidad absoluta al contenido, así como aplicar al mismo tiempo la libertad necesaria en cuanto al estilo. La novela hispanoamericana, desde sus principios, ha presentado de modo diverso, al indio, al mestizo, en su ambiente propio o enfrentado a la colonizadora raza blanca. Entre los países de América Latina, el Perú y los demás países andinos son los que enfrentan más problemas en cuanto a su estructura social. Dentro de ella, el más grave consiste en la integración en la sociedad de la masa indígena. Todo es debido a la escasez de vías y medios de comunicación que les actualicen en su forma de pensar y obrar y a la falta de medios educativos que enseñen a leer y escribir. En las repúblicas andinas, se han iniciado esfuerzos para incorporar al indio a la sociedad, de un lado aculturándolo mediante la enseñanza y el adiestramiento en nuevos métodos de la agricultura, y del otro, intentando preservar las lenguas y tradiciones indígenas. A finales del siglo XIX aparecieron novelas en las cuales los indios y sus tradiciones estaban presentados con simpatía. Se mantenía la vision eurocentrista del indio como “salvaje noble”. Más tarde, a partir de los años 20 se puede observar un paulatino desarrollo y profundización ideológica y formal de este tipo de novela. Los autores más conocidos de la novela indigenista ofrecen más dificultades a los traductores, ya que en su obra tratan de comprender al indio por medio de sus mitos, poesías y leyendas. Más aún el traductor polaco debe tener en cuenta que su lector generalmente asocia el término “indio” con los aborígenes de Norteamérica, y no con los indios latinoamericanos, y por ello el mundo andino le es mucho más lejano y resulta difícil la plena comprensión de las obras indigenistas, de los temas que tratan y de los personajes que aparecen en ellas. El interés por la literatura latinoamericana en Polonia estalló a principios de los años setenta con la publicación de El llano en llamas de Juan Rulfo, que apareció en la colección “Prosa Iberoamericana” de la editorial Wydawnictwo Literackie de Cracovia. Generalmente, las obras indigenistas se diluyeron en la ola del “boom” editorial de los setenta y en el círculo de lectores perdieron en la emulación con los autores de las obras más innovadoras. Sin embargo, precisamente gracias a sus traducciones, en el lenguaje polaco se han asimilado algunas palabras, no existentes anteriormente, y vinculadas con la cultura latinoamericana, como por ejemplo “poncho”, “sombrero”, “macho”, “fiesta”, “selva”, “pampa”, “yuca” y otras. A pesar de esto, las novelas indigenistas no contribuyeron a la divulgación de la cultura andina en Polonia, ya que ésta es tan distinta de la nuestra, que para una plena comprensión de la mentalidad, la cultura, las costumbres y los problemas presentados en estas novelas serían necesarios amplios comentarios extraliterarios, por lo menos en forma de prólogo o apéndice. En consecuencia, la cultura andina sigue siendo desconocida, aunque seguramente podría constituir una valiosa contribución al conocimiento de la fundición de razas en América Latina y de las condiciones de vida de los indios contemporáneos.
    Polskiemu tłumaczowi zamierzającemu przełożyć współczesną powieść regionu andyjskiego trudno jest dochować wierności oryginałowi, jak również zastosować niezbędną wolność stylistyczną. Powieści z Ameryki hiszpańskojęzycznej od samych swych początków przedstawiały Indianina i Metysa w ich własnym środowisku lub przeciwstawionych białej rasie kolonizatorów. Spośród krajów Ameryki Łacińskiej, Peru i pozostałe kraje andyjskie stoją przed największymi problemami zwią-zanymi ze strukturą społeczną. Najpoważniejszym z nich jest integracja grup indiańskich. Wynikają one z niedoboru środków i sposobów na uwspółcześnienie myślenia i działania, oraz z braku dostępu do edukacji, prowadzącej do opanowania czytania i pisania. W republikach andyjskich podjęto wysił-ki mające na celu dołączenie Indian do społeczeństwa – za pomocą środków edukacyjnych, próbując zachować języki i tradycje indiańskie oraz wprowadzając nowe metody uprawy roli. Pod koniec XIX wieku pojawiły się pierwsze powieści, w których bohaterem byli Indianie i ich obyczaje. Przedstawieni byli z sympatią, z zachowaniem eurocentrycznej wizji „szlachetnego dzikusa”. W latach 20. można już zaobserwować stopniowy rozwój oraz pogłębienie ideologiczne i formalne tego typu powieści. Najbardziej znani autorzy tzw. „powieści indygenistycznej” sprawiają najwięcej kłopotu tłumaczom, gdyż w swoich dziełach starają się zrozumieć indiańskich bohaterów za sprawą mitów, poezji i legend. Polski tłumacz zawsze musi mieć na uwadze fakt, że jegoczytelnik najczęściej kojarzy termin „Indianin” z mieszkańcami Ameryki Północnej, a nie Łacińskiej, i dlatego świat andyjski jest mu bardziej obcy. Trudno mu więc w pełni zrozumieć powieść indygeni styczną oraz tematy, jakie porusza, i utożsamić się z występującymi w niej bohaterami. Zainteresowanie literaturą latynoamerykańską pojawiło się w Polsce w latach 70. wraz z publikacją Równiny w płomieniachJuana Rulfo, wydanej w serii „Proza Iberoamerykańska” krakowskiego Wydawnictwa Literackiego. Zasadniczo dzieła indygenistyczne nie wybiły się podczas fali „boomu wydawniczego” lat 70. Większość czytelników wybierała autorów bardziej innowacyjnych dzieł. Jednakże, dzięki wczesnym przekładom tych powieści, język polski zasymilował trochę nie istniejących wcześniej pojęć, a powiązanych z kulturą latynoamerykańską, takich jak np. „ponczo”, „sombrero”, „macho”, „fiesta”, „selva”, „pampa”, „juka”. Mimo to, powieści indygenistyczne nie pomogły w rozprzestrzenieniu kultury andyjskiej w Polsce. Jest ona tak inna od polskiej, że pełne zrozumienie mentalności, kultury, obyczajów i problemów prezentowanych w powieściach wymaga szerokiego komentarza pozaliterackiego. W konsekwencji kultura andyjska nadal jest nieznana, choć mogłaby stanowić wartościowy wkład w poznanie historii stapiania się ze sobą ras w Ameryce Łacińskiej i warunków życia współczesnych Indian.
    The Polish translator attempting to translate a modern novel of the Andean region encounters difficulties to remain faithful with the original as well as to apply an indispensable stylistic freedom. Novels from the Spanish-speaking America, had presented, from their very beginnings, an American Indian and Metis in their own environment or opposed to the white race of colonisers. Among the countries of Latin America, Peru and other Andean countries face the greatest problems connected with the social structure. The most crucial of them is integration of Indian groups. They stem from deficit of means and ways to make thinking and acting modern as well as from lack of access to education leading to overmastering reading and writing. In the Andean republics, they made efforts aimed at inclusion Indians into the society – by way of educational means, trying to retain Indian languages and traditions and introducing new methods of farming. At the end of the 19thcentury, there appeared the first novels whose heroes were Indians and their customs. They were presented with sympathy, retaining the Eurocentric vision of ‘noble savage’. In the 1920s, there can already be observed a gradual development and ideological and formal intensification of such novels. The best-known authors of the so-called ‘indigenist novel’ cause the greatest trouble to translators as in their works they try to understand Indian heroes thanks to myths, poetry and legends. The Polish translator must always keep in mind the fact that their reader most often associate the term ‘Indian’ with inhabitants of North America and not Latin America; hence, the Andean world is stranger to them. Therefore, it is difficult for them to fully understand the indigenist novel and the topics touched by the novel, and to identify themselves with the heroes appearing therein. The interest in the Latin American literature appeared in Poland in the 1970s together with the publication of El Llano en llamas (translated into English as The Burning Plain and Other Storiesby Juan Rulfo, issued in the series “Proza Iberoamerykańska” [Spanish American Prose] of the Cracow Wydawnictwo LiterackiePublishing House. In principle, the indigenist works did not stand out during the editorial boom wave of the 1970s. Most readers chose the authors of more innovative works. However, owing to early translations of those novels, the Polish language assimilated to some extent the earlier not existing notions connected with the Latin American culture such as, e.g. ‘poncho’, ‘sombrero’, ‘macho’, ‘fiesta’, ‘selva’, ‘pampa’, ‘yucca’. Despite this fact, indigenist novels have not helped to diffuse the Andean culture in Poland. This is so different from the Polish novel that the full understanding the mentality, culture, customs and problems presented in novels require broad non-literary comments. In result, the Andean culture has still been unfamiliar, though it could be a valuable contribution to learning the history of melting with one another of races in Latin America and living conditions of the contemporary American Indians.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2015, 39/2015 Filologia IV; 72-82
    2353-2688
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies