Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "idiolekt poety" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Stratyfikacja słownictwa z komponentem nazwy barwy złotej w lirykach Leopolda Staffa (część druga)
Stratification of the vocabulary with lexical component designating colour gold in Leopold Staff ’s poetry
Autorzy:
Białoskórska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592233.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
poetic idiolect
lexis
colour gold
idiolekt poety
leksyka
barwa złota
Opis:
Having compared the distribution of the colour gold in the poetical output of AdamMickiewicz, Julian Tuwim, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Stanisław Grochowiakand Zbigniew Herbert with that of Leopold Staff, I conclude that it is by far most widespreadin the poetry of the latter – a classicist. Apart from some standard vocabulary, whichwas commonly used by all seven of the above-mentioned poets (złocisty, złocony, złoto,złoty) and well established in both spoken and written variants of early 19th century Polish,Staff used various lexical individualisms. They were mostly adjectival (often compound),but occasionally also nominal and verbal (in their singular form), e.g.: brzęczyzłotka,przezłacać się, rozzłocić, purpurowozłoty, rudozłoty, złocistokłosy, złotoszczery. Suchfrequent occurence of lexical components designating colour gold provided light reflexesto the pictures painted with the poet’s words. Semantic poetisms, such as: topaz słońca,ciepły bursztyn lasu, dźwignęłaś lasy […] w bursztyn i topazy, etc., deserve a separateattention, since they greatly deepen poeticisation of the landscapes and other elements ofthe represented world. Designations of colour gold are especially prominent in the earlyvolumes of Staff’s poetry, i.e. those published by the 1920’s. In the later period, the poet’suse of the designations of all colours (not only colour gold) becomes increasingly rare,due to Staff’s turn towards more concise and condensed lyrics at the cost of abandoninglonger poetic forms, i.a. his long beloved sonnet.
Źródło:
Studia Językoznawcze; 2015, 14; 25-41
1730-4180
2353-3161
Pojawia się w:
Studia Językoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strukturalno-semantyczna analiza słownictwa z komponentem nazwy barwy złotej w lirykach Leopolda Staffa (część trzecia)
Structural and semantic analysis of the vocabulary with a component of the name of one colour – złoty ‘gold(en)’ – in the lyric of Leopold Staff (part three)
Autorzy:
Białoskórska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592112.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
poet’s idiolect
word formation
the colour (hue) of gold
idiolekt poety
słowotwórstwo
barwa złota
Opis:
Z analizy badanego materiału wynika, że poeta wykorzystał takie techniki tworzenia derywatów przymiotnikowych, rzeczownikowych i czasownikowych z komponentem barwy złotej, które pozwoliły wyrazić: a) stopień osłabienia lub natężenia barwy (przymiotniki gradacyjne: złotawy, bladozłoty); b) istotę jakości barwy w relacji z określanym rzeczownikiem (np. przymiotniki jakościowe: złocisty, przezłocisty); c) zjawisko występowania stanu barwy (wykorzystanie czasowników stanowych, np.: złocić, złocić się, ozłacać, rozzłocić; rzeczowników dewerbalnych, np. złocenie); d) stopień metaforyzacji syntetycznych form przymiotnikowo-rzeczownikowych w miejsce grup nominalnych (np.: złotowłosy, złocistokłosy, złotobramny) oraz e) przymiotników dwubarwnych (np.: zielonozłoty, modro-złoty, krwawozłoty, złotopłowy), co wpłynęło na ekonomię wypowiedzi poetyckiej. Dzięki temu stworzył barwne językowe kreacje przyrody ożywionej i nieożywionej, ukazał waloryzowane dodatnio opisy złotych włosów wybranych postaci i piękno artefaktów tworzących kulturę materialną ludzi.
An analysis of the material shows that the poet used such techniques of creating adjectival, substantive and verbal derivatives with a component of a golden colour that made it possible to express: a) a degree of subduing or intensifying the colour (gradual adjectives: goldish (Polish: złotawy), pale gold (Polish: bladozłoty); b) the essence of the colour in relation to an accompanying noun (for example, qualitative adjectives: golden/amber (Polish: złocisty), super golden/amber (Polish: przezłocisty); c) the phenomenon of a colour state (using verbs that describe a state: to gild, to shine like gold, to take on a golden colour [złocić, złocić się, ozłacać, rozzłocić]; verbal nouns: złocenie); d) a degree of metaphorising of synthetic adjectival-substantive forms instead of nominal groups (for example, złotowłosy ‘with golden hair (golden-haired)’, złocistokłosy ‘of golden spikes (ears of grain)’, złotobramny ‘of/with (a) golden gate(s)’; e) adjectives containing two colours (for example, zielonozłoty golden green, modro-złoty ‘golden (dark) blue’, krwawozłoty ‘golden blood-red’, złotopłowy ‘golden tawny’); which affected the economy of his poetic expression. Thanks to the above-mentioned techniques the poet created a colourful language to describe animated and inanimate nature; he provided positively valorised descriptions of golden hair of some characters and the beauty of the artefacts that create material culture of the people.
Źródło:
Studia Językoznawcze; 2016, 15; 19-37
1730-4180
2353-3161
Pojawia się w:
Studia Językoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak mówił Cyprian Norwid? W poszukiwaniu głosu poety
How did Cyprian Norwid speak? In search of the poet’s voice
Autorzy:
Kozłowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233736.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
fonetyka
wymowa
idiolekt Cypriana
język pisarza
życiorys językowy
phonetics
pronunciation
Cyprian Norwid’s idiolect
writer’s language
linguistic biography
Opis:
Artykuł omawia te elementy fonetyki Cypriana Norwida, które udało się zrekonstruować na podstawie graficznych cech jego rękopisów, a także na podstawie informacji o życiorysie językowym poety, przede wszystkim o czasie jego życia oraz mazowieckim pochodzeniu. Na wymowę Norwida składały się prawdopodobnie następujące cechy charakterystyczne dla polszczyzny XIX wieku: obecność samogłosek pochylonych é i ó, synchroniczna wymowa i inna niż dziś dystrybucja nosówek, przedniojęzykowa artykulacja ł, dźwięczność h, synchroniczna realizacja spółgłosek zmiękczonych wargowych, brak wyrównania dźwięczności w grupach typu kw, sw, św, cw, ćw, tw, chw oraz szerszy od współczesnego zakres proparoksytonezy. Do obecnych w idiolekcie Norwida mazowizmów brzmieniowych należały natomiast: formy bez przegłosu, stosowanie połączeń kie, gie w miejsce ogólnopolskich ke, ge oraz ubezdźwięczniająca fonetyka międzywyrazowa. Z kolei z wpływami kresowymi można powiązać częstsze niż w polszczyźnie ogólnej stosowanie o zamiast ó, jak również zastępowanie spółgłosek twardych miękkimi. Zaprezentowany obraz tworzą własności, które autor Vade-mecum dzielił z innymi użytkownikami polszczyzny swojego czasu i środowiska. O ściśle indywidualnych cechach jego wymowy, a także o charakterystycznych dla niego zachowaniach parajęzykowych można wnioskować jedynie pośrednio, odwołując się do relacji osób, które miały z nim kontakt. Z przeglądu takich świadectw wyłania się wizerunek rozmówcy obdarzonego pięknym tembrem głosu, posługującego się wyrazistą intonacją i gestami trafnie zespolonym z wypowiedzią.
This article discusses those elements of Cyprian Norwid’s pronunciation that could be reconstructed on the basis of the graphic features of his manuscripts, as well as on the basis of information about the poet’s linguistic biography, especially about the period of his lifetime and his Masovian origin. Norwid’s pronunciation probably had the following features characteristic of 19th-century Polish: the presence of the raised vowels é and ó, the synchronic pronunciation and different distribution of nasal sounds than today, the fronting of ł, the sonority of h, the synchronic realisation of palatalised labial consonants, the lack of alignment of sonority in clusters such as kw, sw, św, cw, ćw, tw, chw, and a wider distribution of proparoxytone stress than today. On the other hand, the Masovian influences in Norwid’s idiolect included: forms without apophony, the use of kie, gie in place of standard Polish ke, ge, and devoicing at the word boundaries. Furthermore, the Eastern Borderlands influence can be attributed to the more frequent use of o instead of ó, as well as the replacement of hard consonants with soft time, living in that environment. Strictly individual features of his pronunciation as well as para-linguistic behaviour characteristic of him can only be inferred indirectly by referring to the accounts of people who had contact with him. From a review of such testimonies, an image emerges of an interlocutor endowed with a beautiful timbre of voice, using expressive intonation and gestures aptly combined with speech.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2023, 41; 29-44
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies