Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "hydrol" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Recovery of crystalline glucose from the last green syrup (so called hydrol)
    Odzyskiwanie krystalicznej glukozy z ostatniego odcieku tzw. hydrolu
    Autorzy:
    Nebesny, E.
    Sroczyński, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399007.pdf
    Data publikacji:
    1987
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    improvement of hydro!
    glucose
    glucoamylase ion exchanger
    Opis:
    Hydrol was refined and saccharified enzymatically, following which its glucose was crystallized directly or in a mixture with starch hydrolysate.
    W przeprowadzonych doświadczeniach, ostatni odciek po krystalizacji glukozy tzw. hydrol o wartości 64 DE, stanowiący produkt uboczny hydrolizy skrobi metodą kwas-enzym poddawano rafinacji wymieniaczami jonowymi (kationitem i anionitem) oraz żywicą adsorpcyjną w celu usunięcia zanieczyszczeń mineralnych i organicznych (tab. 1), w tym głównie białka surowego. Następnie oczyszczony hydrol scukrzono glukoamylazą (0,25%s. s.) w temp. 60°C przy pH 4,5 w ciągu kilku dni (tab. 2). Jednocześnie scukrzano glukoamylazą hydrolizat skrobi o ok. 22 DE po wstępnej kwasowej hydrolizie i mieszaninę hydrolu rafinowanego i hydrolizatu w stosunku 1: 4. Uzyskano znaczne scukrzenie hydrolu rafinowanego do wartości 86 DE, równającej się redukcyjności soku glukozowego produktu II. Scukrzanie glukoamylazą mieszaniny hydrolu i hydrolizatu pozwoliło osiągnąć redukcyjność 92,8 DE zbliżoną do wartości 94,4 DE soku glukozowego produktu I (samego hydrolizatu). Przeprowadzona analiza składu węglowodanowego hydrolu surowego i hydrolu rafinowanego po jego scukrzeniu glukoamylazą pozwoliła stwierdzić podwyższenie prawie 1,5-krotne zawartości glukozy i obniżenie do około połowy zawartości izomaltozy i izomaltotriozy w s. s. hydrolu oraz praktycznie zanik pozostałych oligosacharydów rj. maltozy i jej wyższych homologów. Po zagęszczeniu wymienionych roztworów, scukrzonych glukoamylazą, do ok. 72 Bx i zaszczepieniu ich 1,25% monohydratu glukozy krystalicznej, przeprowadzono w ciągu 2-4 dni w temperaturze stopniowo obniżanej z 44°C krystalizację w nich glukozy. W wyniku tego procesu uzyskano 36,2% glukozy krystalicznej (w przeliczeniu na bezwodną) z hydrolu rafinowanego scukrzonego a nawet 42,4% wykrystalizowanej glukozy z mieszaniny hydrolu i hydrolizatu skrobi (1 : 4) to jest ilość zbliżoną do glukozy wykrystalizowanej z czystego hydrolizatu skrobi- 44,1%, co jest dobrym rezultatem. Powyższe wyniki mają istotne znaczenie z uwagi na kilkakrotnie wyższą cenę glukozy krystalicznej niż glukozy zawartej w hydrolu.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1987, 13, 4; 342-349
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Continuous isomerization of glucose in starch hydrolysates with immobilized glucose isommerase
    Izomeryzacja ciągła glukozy w hydrolizach skrobi za pomocą immobilizowanej izomerazy glukozowej
    Autorzy:
    Boruch, M.
    Nebesny, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398361.pdf
    Data publikacji:
    1985
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    immobilized glucose isomerase
    starch hydrolysates
    glucose solution
    starch syrup
    hydrol
    continuous isomerization
    Opis:
    Products of starch hydrolysis, such as crystalline glucose, glucose solution for second crop crystallization, hydrol and starch syrup, were subjected to the action of an immobilized preparation of glucose isomerase in a continuous process. The stability of the enzyme, its productivity and changes in colour intensity of the solutions were studied during the activity of the enzyme bed for 1-2 months.
    Produkty i półprodukty enzymatycznej hydrolizy skrobi poddawane były procesowi izomeryzacji ciągłej za pomocą unieruchomionej w złożu izomerazy glukozowej Sweetzyme-S o aktywności 213 IGIC/g i Sweetzyme-Q o aktywności 215 IGIC/g. Substratami były roztwory o stężeniu 40% s.s.: glukozy krystalicznej o 99,9 DE, glukozy przeznaczonej do krystalizacji II rzutu o 84 DE, hydrolu o 68 DE i syropu skrobiowego o 40 DE. Roztwory te przed izomeryzacją poddane były oczyszczaniu węglem aktywnym i wyczerpującej jonizacji za pomocą kationitu i anionitu, tak aby ich przewodność właściwa wynosiła mniej niż 10 μS.·cm⁻¹ a zawartość wapnia wynosiła 0,3-2,2 ppm. Po dodaniu 0,1-0,4 g/dm³ siarczanu magnezu jako aktywatora roztwory wymienionych substratów o pH 8,2 na wlocie i 7,2-7,5 na wylocie z kolumny reakcyjnej, były przepuszczane w .sposób ciągły przez złoże 7,5 g enzymu w temp. 65°C przy objętościowym natężeniu przepływu tak dobranym, aby maksymalny stopień izomeryzacji osiągany w pierwszych dniach pracy złoża wynosił ok. 49-50%. Czas procesu izomeryzacji, czyli czas kontaktu substratu ze złożem enzymu mieścił się w granicach 36-80 min. Badania wykazały, że osiągany w pierwszych kilkunastu dniach p,racy złoża stopień izomeryzacji był podobny i praktycznie niezależny od Wartości DE substratów. Okres żywotności enzymu, jt. do momentu spadku jego aktywności do 25% pierwotnej wynosił w zależności od substratu 1-2 miesiące. Duży wpływ na stabilność enzymu wywierały oligosacharydy znajdujące się obok glukozy w hydrolizatach skrobi. Stabilność enzymu, a tym samym i jego produkcyjność zmniejszała się proporcjonalnie do zawartości oligosacharydów w substratach. Natężenie barwy roztworów, wzrastające w procesie izomeryzacji, było zależne wprost Od zabarwienia substratów przed izomeryzacją. Natężenie barwy iromeryzowanych roztworów jednak korzystnie malało w miarę przedłużającej się pracy złoża enzymu. Przeprowadzone doświadczenia wykazały, że metodą enzymatycznej izomeryzacji ciągłej można bez trudności z produktów hydrolizy skrobi również o małych wartościach DE (40-84) uzyskiwać izosyropy słodsze od wyjściowych substratów. Do produkcji fruktozy jednak nadają się przede wszystkim roztwory glukozy o wysokiej wartości DE bliskiej 100.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 4; 413-425
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies