Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "historia Belgii" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    John Gilissen and the Teaching of Legal History in Brussels
    John Gilissen i nauczanie historii prawa w Brukseli
    Autorzy:
    Dhondt, Frederik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2120457.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    historia prawa
    historia Belgii
    historia XX wieku
    Legal history
    Belgian history
    20th century history
    Opis:
    John Gilissen (1912–1988) was a high-profile legal academic at the Université libre de Bruxelles (°1834) and the Vrije Universiteit Brussel (°1969). Personal – albeit fragmentary – archival records deposited with these universities permit to reconstruct his teaching (both ex cathedra-courses for big groups and intensive tutorials), impressive global scientific network and insatiable scientific curiosity. Gilissen is the author of standard works on many aspects of domestic legal history (both public and private), and acquired renown as the secretary-general of the Société Jean Bodin pour l’histoire comparative des institutions. His influential position as a public prosecutor, law professor and legal historian generates a unique insider’s perspective on the confessional, linguistic and constitutional transformation of the country from World War One to the First Reform of the State. The current law curriculum at the Vrije Universiteit Brussel still bears marks of Gilissen’s comparative approach to the history of civil law and his interest in the contemporary relevance of institutional history.
    John Gilissen (1912–1988) był wybitnym prawnikiem wykładającym na Université libre de Bruxelles (założonym w 1834 r.) i Vrije Universiteit Brussel (założonym w 1969 r.). Posiadane przez te uniwersytety osobiste dokumenty archiwalne – choć nieliczne – pozwalają odtworzyć sposób nauczania Gilissena (zarówno w trakcie wykładów kursowych dla dużych grup studenckich, jak i uzupełniających ćwiczeń), robiącą wrażenie, globalną sieć kontaktów naukowych oraz nienasyconą ciekawość badawczą. Gilissen jest autorem fundamentalnych prac dotyczących licznych aspektów rodzimej historii prawa (tak w odniesieniu do prawa publicznego, jak i prywatnego), a także zyskał renomę jako sekretarz generalny Société Jean Bodin pour l’histoire comparative des institutions. Jego wpływowa pozycja publicznego oskarżyciela, profesora prawa i historyka prawa powoduje dostrzeżenie wyjątkowej pespektywy przemian wyznaniowych, językowych oraz ustrojowych rodzimego kraju Gilissena od czasów pierwszej wojny światowej do pierwszej reformy państwa. Obecny program studiów prawniczych na Vrije Universiteit Brussel nadal nosi ślady wpływów Gilissena i jego prawnoporównawczego podejścia do historii prawa prywatnego oraz jego zainteresowań współczesnym znaczeniem historii instytucjonalnej.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2022, 99; 19-50
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wielka Emigracja w Belgii (1831–1870) - wizerunek bez heroizmu
    Autorzy:
    Żurawski vel Grajewski, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/601971.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Wielka Emigracja
    historia Polski XIX w.
    historia Belgii XIX w.
    emigracje polityczne w XIX w.
    stosunki polsko-belgijskie w XIX w.
    Great Emigration
    History of Poland in the 19th century
    History of Belgium in the 19th century
    political emigrations in the 19th century
    Polish-Belgian relations in the 19th century
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są rozważania dotyczące szeroko ujętego funkcjonowania polskiego wychodźstwa politycznego w okresie powstań narodowych w XIX w. (1831–1870) odnoszące się do tej jego części, która trafiła do Belgii. Pretekstem do podjęcia tego tematu stała się publikacja książki pióra belgijskiego historyka Idesbalda Goddeerisa poświęconej owej problematyce. Została ona opracowana przy użyciu prozopograficznej metody badawczej, co pozwoliło na uzyskanie nowej, opartej na szerokiej kwerendzie źródłowej, podstawy do formułowania tez i wniosków, często weryfikujących błędne przekonania propagowane dotychczas w historiografii. Polska Wielka Emigracja w Belgii została zaprezentowana w pogłębionym ujęciu statystycznym i porównawczym w odniesieniu także do innych emigracji politycznych XIX w. Otrzymaliśmy wnikliwy opis jej geografii osiedlenia, powodów wyboru Belgii jako kraju zamieszkania, aktywności zawodowej, mobilności, warunków bytowych, aktywności politycznej oraz czynników warunkujących jej zachowania we wszystkich wymienionych aspektach. Rozważaniami objęto także postawę kraju gospodarza wobec przybyszów z Polski - motywy kształtujące stosunek Belgów, w tym ich elit politycznych do aktywności polskich emigrantów i sprawy polskiej. Osobnej analizie poddane zostało wychodźstwo z lat 1831–1863 i emigracja po powstaniu styczniowym, różniąca się w wielu aspektach od wygnańców polistopadowych. Akcenty polemiczne widoczne są w odniesieniu do oceny stopnia wpływu czynników politycznych na decyzje podejmowane przez emigrantów polskich oraz wobec kwestii ostatecznej weryfikacji stopnia skuteczności ich poczynań na arenie politycznej - a zatem różnego rozumienia ich samodzielności czy podmiotowości działań wobec sugerowanych, odmiennych opinii o ich instrumentalizacji i bierności wychodźców w obliczu prowadzonej wokół nich gry mocarstw.
    This article reflects on the broadly understood functioning of Polish political émigrés at the time of the nineteenth-century national uprisings (1831–1870), and specifically those refugees who found themselves in Belgium. A pretext for embarking upon this topic was provided by the publication of a book by the Belgian historian Idesbald Goddeeris: La Grande Emigration polonaise en Belgique (1831–1870). Elites et masses en exil à l’époque romantique (Frankfurt am Main 2013). The study in question applied a prosopographic research method based on an extensive source survey conceived as a foundation for the formulation of theses and conclusions and often verifying mistaken convictions propagated in previous historical writings. The Great Emigration in Belgium is presented in an in-depth statistical and comparative approach referring also to other political emigrations of the nineteenth century. The reader has thus received a thorough description of the settlement geography, the reasons for choosing Belgium as the place of residence, professional and political activity, mobility, living conditions, and assorted factors determining the conduct of the émigrés in all the aforementioned aspects. The author also took into consideration the attitude of the host country towards arrivals from Poland - motives shaping the attitude of the Belgians - including the attitude of the political elites towards the Polish émigrés and the Polish question. Separate analyses deal with refugees in the 1831–1863 period and the post-January Uprising émigrés, who in numerous respects differed from their post-November predecessors. Polemical accents are discernible in assessments of the extent to which political factors affected the decisions made by the Polish émigrés, and the ultimate verification of the degree of the effectiveness of their efforts on the political arena, i.a. a different understanding of their independence or the subjectivity of their endeavours vis-à-vis suggested and divergent opinions about the instrumentalization and passivity of the émigrés in the face of the game concerning them and played by the powers.
    Źródło:
    Kwartalnik Historyczny; 2016, 123, 1
    0023-5903
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Historyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De rol van geschiedenis in het curriculum van extramurale studenten Nederlandse taal en cultuur
    The role of history in the curriculum of students of Dutch language and culture abroad
    Rola historii w programie nauczania studentów języka i kultury niderlandzkiej poza obszarem językowym
    Autorzy:
    Langenberg, Mieke
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882507.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    język i kultura niderlandzka
    historia Holandii i Belgii
    Dutch language and culture
    history of the Netherlands and Belgium
    Opis:
    Ik heb in verschillende landen geleefd en ben van huis uit als historicus opgeleid. Ik heb cursussen Nederlandse taal en cultuur bij diverse Europese universiteiten ondersteund door een reeks lezingen over de geschiedenis van Nederland en België aan te bieden. Op basis van mijn ervaringen in Dublin, Tblisi, Ljubljana en Riga denk ik na over de vraag welke rol deze colleges geschiedenis kunnen spelen in het curriculum. Welke kennis en begrip moeten leerlingen hebben aan het einde van de cursus en hoe kan men deze doelstellingen het best bereiken? Omdat de colleges geschiedenis in het Nederlands gegeven worden, is het vanzelfsprekend dat de kennis van de Nederlandse taal aan het begin van de cursus een belangrijke factor is. Is Nederlands onderdeel van een studie Germaanse talen, Europese Studies of Interculturele Communicatie en studeren studenten Nederlands als hoofdvak of als minor op bachelor of master niveau? Zo variëren het niveau en de belangen van de studenten, afhankelijk van de inbedding in de universitaire opleiding, sterk. Hoe kan een docent, rekening houdend met deze aspecten, het beste te werk gaan?
    Having lived in several countries and being a historian by training I supported the courses Dutch language and culture at several European universities by offering a series of lectures about the history of the Netherlands and Belgium. Based on my experience in Dublin, Tbilisi, Ljubljana and Rīga I reflect on the question which role these lectures in history could play in the curriculum. What knowledge and understanding should the students have at the end of the course and how can one best achieve these aims? As the history course is given in Dutch it goes without saying that the students knowledge of the Dutch language at the beginning of the course is an important factor. Is Dutch part of the study Germanic Languages, European Studies or Intercultural Communication and do they study Dutch as a major or as a minor on bachelor or on master level. So the level and the interests of the students, depending on the embedding in the the university study program vary greatly. Taking this into account these aspects how does one best proceed?
    Mieszkając w różnych krajach i będąc z wykształcenia historykiem, wspierałam kursy języka i kultury niderlandzkiej na kilku europejskich uniwersytetach, oferując serię wykładów na temat historii Holandii i Belgii. Na podstawie moich doświadczeń zdobytych w Dublinie, Tbilisi, Ljubljanie i Rydze w niniejszym artykule poddaję pod rozwagę pytanie, jaką rolę wykłady na temat historii Holandii i Belgii odgrywają w programie nauczania uniwersyteckiego. Jaką wiedzą i umiejętnościami powinni wykazać się studenci po ukończeniu kursu i jak osiągnąć zamierzone cele dydaktyczne? Biorąc pod uwagę fakt, że językiem wykladowym kursu jest język niderlandzki, istotnym czynnikiem jest jego znajomość już na początku kursu. Czy język niderlandzki stanowi zatem istotny element w programie studiów filologii germańskiej, europeistyki czy komunikacji międzykulturowej i czy studenci studiów licencjackich lub magisterskich wybierają język niderlandzki jako przedmiot obowiązkowy, czy też fakultatywny? Poziom wiedzy i zainteresownie studentów róznią się znacznie w zależności od wyboru programu studiów. Biorąc pod uwagę powyższe aspekty, rodzi się pytanie, jaką optymalną metodę dydaktyczną należy obrać.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 64 Special Issue, 5; 239-249
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karol Wojtyła - Jan Paweł II w Belgii
    Karol Wojtyła - Johannes Paul II. in Belgien
    Autorzy:
    Guz, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040573.pdf
    Data publikacji:
    2005-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Papst
    Johannes Paul II.
    Belgien
    Besuch
    Geschichte
    papież
    Jan Paweł II
    Belgia
    wizyta
    historia
    pope
    John Paul II
    Belgium
    visit
    history
    Opis:
    Karol Wojtyla hat Belgien in seinem Leben fünf Mal besucht. Das erste Mal kam er 194 7 als Priesterstudent in dieses Land, dann besuchte er Belgien 1970 und 1973 auf Einladung der belgischen kirchlichen Hierarchie schon als Krakauer Kardinal. Als Papst Johannes Paul II. stattete er Belgien 1985 einen offiziellen Besuch ab, und zehn Jahre später weilte er 1995 zum letzten Mal in diesem Land. Aber nicht nur diese Besuche und apostolischen Pilgerfahrten verbanden den polnischen Papst mit dem Land an Mosel und Scheide. Im Sommer 1947 begab sich Karol Wojty1a auf seine erste Reise durch Europa. Belgien erreichte er am 6. August von Paris aus. Zuerst besuchte er Flandern mit Gent und Brügge, danach Wallonien. Er machte sich mit der Arbeit von P. Cardijan und der Tätigkeit der von ihm gegründeten christlichen Arbeiteijugendorganisation näher bekannt. Außerdem besuchte er den damaligen Rektor der Polnischen Katholischen Mission in Brüssel P. Jacek Przygoda. Johannes Paul II. erinnerte sich: "Im Monat September des Jahres 194 7 arbeitete ich als Seelsorger der Polnischen Katholischen Mission unter Bergleuten in der Nähe von Charleroi. Das war eine sehr fruchtbare Erfahrung. Dort war ich zum ersten Mal in einem Steinkohlenbergwerk und konnte mich mit der schweren Arbeit der Bergleute bekanntmachen. Ich besuchte die Familien der polnischen Emigranten und unterhielt mich mit ihnen, und ich traf auch mit Jugendlichen und mit Kindern zusammen. Überall wurde ich mit Wohlwollen und Offenheit aufgenommen". Das zweite Mal bereistes Karo Wojtyla das Land der Flamen und Wallonen 1970, d.h. schon als Kardinal. Am Morgen des 16. November besuchte er die Universität in Löwen (Lovain) und am Nachmittag Brüssel. Schon 1958 hatte er als Dozent der Katholischen Universität eine Reise dorthin geplant, weil er ein analoges Studium im Westen kennenlernen wollte. Aber trotz der vorher erlangten Genehmigungen wurde ihm dann letztlich doch noch der Paß verweigert. Zum dritten Mal bildete Belgien an der Wende vom Mai zum Juni 1973 das Ziel des Besuches von Kardinal Wojtyla. Sein Hauptanliegen war es, die berühmte Prozession zu Ehren des Allerheiligsten Blutes des Herrn Jesus durch die Straßen von Brügge anzuführen. Ehe Kardinal Wojtyla nach Brügge kam, besuchte er am 30. Mai Löwen (Lovain). In Antwerpen wurde er vom dortigen Ortsbischof Daem empfangen und nahm an einem Treffen von Priestern teil, die an diesem Tag ihr dreißigjähriges Priesterjubiläum feierten. Zum vierten Mal kam Karo! Wojtyla als Papst Johannes Paul II. im Rahmen seiner apostolischen Pilgerreise vom 16. bis 21. Mai 1985 nach Belgien. Während seines fünftägigen Aufenthaltes besuchte er Brüssel, Antwerpen, Ypem, Gent, Mechelen, Beauraing, Namur, Liege, Löwen (Lovain) und Lovain-La-Neuve, Tilff, Banneaux und zum Abschluß Bierset. Johannes Paul II. kam zehn Jahre später noch einmal nach Belgien, und zwar am 3. Juni 1995 zur Seligsprechung des flämischen Aussätzigenapostels P. Joseph Damian Deveuster. Diese Pilgerreise war schon für 1994 geplant gewesen, wegen der Krankheit des Papstes dann jedoch auf später verschoben worden. Johannes Paul II. traf mit König Albert II. und der königlichen Familie zusammen; anwesend war auch Fabiola, die Witwe von König Bauduin I. Danach begab sich der Papst zum Gebet in die Krypta der Marienkirche in Laken und erwies dort dem verstorbenen König die Ehre.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2005, 83; 223-230
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies