- Tytuł:
-
O nieuzasadnionych wnioskach etycznych z psychiatrii ewolucyjnej
On unjustified ethical conclusions of evolutionary psychiatry - Autorzy:
- Nowak, Marcin Piotr
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/941489.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Medical Communications
- Tematy:
-
etyka medyczna
gilotyna Hume’a
psychiatria ewolucyjna - Opis:
-
Evolutionary psychiatry is a field of psychiatry that uses laws and concepts discovered by evolutionary biology for describing psychiatric disorders. Being partially associated with genetic factors, some common psychiatric disorders (psychotic, mood and anxiety disorders) should be subject to natural selection, whereby traits diminishing fitness would be deleted from the population. Yet, this is not the case, so it is possible that they play some positive role. This function may be disturbed by therapy, hence the question about the ethical aspects of treatment – if it is, in fact, harmful. Argumentation proving the deleterious effect of psychiatric treatment is, however, incorrect, because: 1. It contains unjustified move from facts to moral statements, first described by the philosopher David Hume (known as Hume’s guillotine or the “is–ought” gap). Modern day philosophy presents variable views on this inference, but usually it is treated as invalid. 2. Evolutionary biology is not concerned with the patient’s interest, since natural selection is associated with fitness – not necessarily the fitness of a given patient, but frequently the fitness of selfish genes or inclusive fitness of an entire group of individuals. What is more, even the fitness of a patient does not have to correspond with their wellness. In conclusion, neither evolutionary biology nor evolutionary psychiatry can be a source of moral statements. Its role consists in providing knowledge about the aetiology of psychiatric disorders, which can contribute to the improvement of therapy.
Psychiatria ewolucyjna to dziedzina psychiatrii wykorzystująca pojęcia i prawa odkryte przez biologię ewolucyjną do opisu zaburzeń psychicznych. Niektóre częste zaburzenia psychiczne (psychotyczne, nastroju i lękowe), jako zależne częściowo od czynników genetycznych, powinny podlegać doborowi naturalnemu, usuwającemu z populacji cechy, które zmniejszają dostosowanie. Tak się nie dzieje – być może zaburzenia pełnią więc jakąś pozytywną funkcję. Funkcja ta może być zakłócana przez terapię, pojawia się zatem pytanie o etyczne aspekty leczenia i jego potencjalną szkodliwość. Argumentacja prowadząca do wniosku o szkodliwości leczenia zaburzeń psychicznych jest jednak nieprawidłowa, ponieważ: 1. Obejmuje nieuprawnione przejście od faktów do sądów moralnych, opisane po raz pierwszy przez filozofa Davida Hume’a (znane jako gilotyna Hume’a lub przepaść między jest a powinien). Współczesna filozofia prezentuje zróżnicowane poglądy odnośnie do takiego wnioskowania, ale zazwyczaj traktuje się je jako niepewne. 2. Biologia ewolucyjna nie zajmuje się dobrem chorego. Dobór naturalny dotyczy dostosowania – niekoniecznie dostosowania pacjenta, często chodzi bowiem o dostosowanie samolubnych genów bądź dostosowanie włączne grupy osobników. Co więcej, nawet dostosowanie dotyczące pacjenta nie musi odpowiadać jego dobru. Podsumowując, ani biologia ewolucyjna, ani psychiatria ewolucyjna nie mogą stanowić źródła sądów moralnych. Ich rola polega na dostarczaniu wiedzy o etiologii zaburzeń psychicznych, która to wiedza może się przyczynić do poprawy terapii. - Źródło:
-
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 3; 225-229
1644-6313
2451-0645 - Pojawia się w:
- Psychiatria i Psychologia Kliniczna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł