Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "farce" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-16 z 16
    Tytuł:
    Order and Disorder in Farce
    Autorzy:
    Milner Davis, Jessica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1202515.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Opis:
    Oczekiwania widzów, ich cechy osobowościowe i czynniki środowiskowe pełnią ważną, lecz słabo zbadaną rolę w postrzeganiu bodźca humorystycznego i reagowaniu na niego. Tradycja teatralna wykształciła hierarchię typów i stylów komediowych o określonych sygnałach strukturalnych, które pozwalają przewidzieć pewne istotne aspekty tego, czego z dużym prawdopodobieństwem widzowie doznają.Wśród bogactwa gatunków od satyry i burleski po romantyczną komedię i slapstick farsa uważana jest za formę najniższą. Jest ona gatunkiem z długą tradycją, o najsztywniej wyznaczonych cechach i o najściślej określonych regułach komediowych. Niewerbalne żarty czynią z niej gatunek “fizyczny”, szeroko akceptowany jako najmniej agresywny i najbardziej “nieszkodliwy” rodzaj komedii. Ścisłość reguł farsy jest bezpośrednio związana z jej charakterem - przestrzeganie reguł pozwala farsie na częste ich łamanie, wywołujące śmiech widowni.
    Źródło:
    Stylistyka; 2001, 10; 327-349
    1230-2287
    2545-1669
    Pojawia się w:
    Stylistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quand l’histoire bégaie : La Semaine sainte d’Aragon (1958) entre farce et tragédie
    When History repeats itself: Aragon’s HolyWeek (1958) between farce and tragedy
    Autorzy:
    Lévêque, Laure
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1628043.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Opis:
    According to the critics, this novel by Aragon was a turning point in his works. While the novel series known as The Real World was allegedly defined as a form of (Socialist) realism, Aragon then went beyond the strict boundaries of the novel as a genre in his late period. In this novel, the rules of enunciation play a major part in the blurry building‐up of a semantic structure. The structure relies on internal monologue – even, to widen the scope, on free indirect speech or literary devices giving free course to subjectivity. The term “intersubjectivity” may even be used, as it is quite obvious the fictionalised biography of French painter Théodore Géricault is closely intertwined with Aragon’s own life. It relates the career of an artist struggling with the torments of History, as well as the awakening of his political and moral conscience.
    Źródło:
    Cahiers ERTA; 2019, 18; 25-43
    2300-4681
    Pojawia się w:
    Cahiers ERTA
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Farce/Farts: Divergent Styles Of Comedy In Medieval France
    Autorzy:
    Dutton, Kenneth H R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1202514.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Opis:
    Wyrzucenie Uczty głupców z kościoła jest zwykle uznawane za moment narodzenia się farsy w średniowiecznej Francji. Uczta zapoczątkowała rozwój dwu nurtów nowej tradycji komediowej. W jej wystawieniach odgrywano odwrócenie ustalonego porządku społecznego oraz porządku kościelnego.Pierwszy nurt - farsowy - został podchwycony przez grupę aktorów, określających się jako współbracia głupców {confraternités des sots'). Przedstawienia bazują zwykle na dialogu. Ich tematyka dotyczy obyczajów, a farsowymi bohaterami są próżniaccy mężowie, gderające żony, kler albo lokalni urzędnicy. Stopniowo farsa staje się gatunkiem coraz bardziej wyrafinowanym. Kładziono większy nacisk na rozwój akcji oraz przedstawianych postaci. Za szczytową postać średniowiecznej farsy należy uznać osiągnięcia Pierra Pathelina. Jest to zarazem początek nowego francuskiego gatunku - komedie, poprzedzającej o dwa wieki Moliera.Drugi nurt wywodzący się z Uczty głupców jest charakterystyczny raczej dla karnawału niż dla scenicznej farsy. Większą rolę odgrywają w nim czyny niż słowa. W odwracaniu ustalonego porządku wykorzystuje się przebieranki i grube żarty, co odzwierciedla potrzebę uwolnienia się od opresywnego porządku społeczno-religijnego. Ta tradycja utrzymała się przez wieki zarówno w karnawale (i w dworskiej tradycji), jak też na francuskiej scenie wodewilowej w przedstawieniach takich jak Le Petomane. Dzisiaj reprezentują ją występy Tokyo Shock Boys oraz demonstracje takie jak parady gejów (np. Sydney Gay and Lesbian Mardi Gras).361
    Źródło:
    Stylistyka; 2001, 10; 351-361
    1230-2287
    2545-1669
    Pojawia się w:
    Stylistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    To Avoid the Farce of the Common
    Uniknijmy farsy tego, co wspólne
    Autorzy:
    Roggero, Gigi
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1009273.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    subjectivity
    the common
    the commons
    goodcommonists
    class composition
    Opis:
    To celebrate the 10th anniversary of Praktyka Teoretyczna journal, we have invited our long-lasting collaborators and comrades to reflect once again on the concept of the common and it’s possible futures by posing the following questions: a) what is the most important aspect of the current struggles for the common?; b) what are the biggest challenges for the commonist politics of the future?; and c) where in the ongoing struggles do you see a potential for scaling-up and spreading organisation based on the com- mon? In his reply, Gigi Roggero draws our attention to the necessity of maintaining the link between the common, subjectivity and class composition, if we are to preserve the revolutionary potential of the concept and the practice it implies.
    Z okazji 10 urodzin Praktyki Teoretycznej zaprosiliśmy naszych wieloletnich współpracowników i towarzyszy do wspólnego rozważenia przyszłości tego, co wspólne. Poprosiliśmy ich o zmierzenie się z następującymi pytaniami: a) co jest najważniejszym aspektem współczesnych walk o to, co wspólne?; b) jakie największe wyzwania stoją w przyszłości przed polityką tego, co wspólne?; c) gdzie w ramach toczonych walk wiedziecie potencjał na rozwijanie i poszerzanie organizacji opartej na tym, co wspólne?
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2020, 38, 4; 161-168
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatralne boyowanie (1). Miejsce francuskiej farsy w polskim teatrze międzywojennym z perspektywy recenzenta — Tadeusza Żeleńskiego (Boya)
    Place of the French farce in the Polish interwar theatre from the perspective of theater critic — Tadeusz Żeleński (Boy)
    Autorzy:
    Ignaczak, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035989.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    teatr XX wieku
    dramaturgia francuska
    farsa; komedia
    Tadeusz Żeleński (Boy)
    krytyka teatralna
    theater of the twentieth century
    French dramaturgy
    French farce
    comedy
    theatre critics
    Opis:
    This article, the first in the series, is devoted to the work of Żeleński-Boy as a theater critic. In his witty feature articles Boy discussed theatrical performances, sharing with the audience his view on the quality of the theatre programme, way of adapting literary texts, actors’ skills of creating a stage role. The article presents the views of Boy on shaping the repertoire of Polish theaters of the interwar period, especially with regard to the French farce and comedy. On their basis Boy demonstrated diversity of tradition of Polish and French theater and explained the impact of historical conditions on the differences in the treatment of stage entertainment.
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2015, LXX; 101-117
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Юмористический тон как маркер авторского взгляда в комедиях Надежды Птушкиной
    Humorous tone as a marker of the author’s view in Nadezhda Ptushkina’s comedies
    Autorzy:
    Maliutina, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2224469.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-26
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    comedy
    farce
    humour
    comic
    tone
    author of the play
    Opis:
    The article considers comic humour as an emotional and semantic component of the statements in two comedies written by Nadezhda Ptushkina: Paying ahead and Come and take away, which can be attributed to popular mass literature. Distinguishing between the manifestations of situational and semantic comedy and humour the article shows how the humorous tone of the character’s remarks changes the overall genre tone of the comedy. Due to the idea of how much the personality does not fit into the narrow framework of the stereotypical perception of the situation of the husband’s withdrawal from the family, the article notes the dramatic and tragic modality of the statements in the plays. At the same time, in all situations and in all manifestations of the relationship between the characters, we feel the author’s view. The author is distinguished by the ability to understand and accept a different opinion to optimistically see the possibility of preserving the family and identity of each person in the process of collisions with other opinions. Despite the author’s rejection the play retains a belief in a certain general harmony of the human soul, which is especially vividly perceived thanks to allusions to Chekhov’s plays. Techniques contribute to the removal of the author’s view and the positions of the characters: dialogue of the deaf, distancing the author’s view and the character’s position, wordplay. All these techniques contribute to overcoming the farcical nature of the conflict and its dramatization.
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2022, 47, 1; 59-73
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte
    Kyōgen, the Japanese Comedy of Crazy Words and Dell’arte Comedy
    Autorzy:
    Zalewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179179.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    kyōgen
    Japanese theatre
    comedy
    farce
    commedia dell’arte
    Italian theatre
    teatr japoński
    komedia
    farsa
    teatr włoski
    Opis:
    Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.
    Kyōgen, a form of Japanese comic theater, was created and developed alongside Noh theater and in the beginnings it was mostly improvised on stage. Later, the actors started to write down whole texts of kyōgen pieces. In this article the language of kyōgen drama is discussed, especially some of the frequently used elements, like the phrases used by the main character to introduce himself in the beginning, phrases used as a reaction to the words of other actors or phrases and even full sentences repeatedly used in many dramas in certain situations. Although until the 19TH century Japanese theater was functioning without any contact with European theater, some resemblances can be noticed between kyōgen and Italian commedia dell’arte. These resemblances and differences are also discussed in the article.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 219-238
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strukturen der systematischen Nichtverfolgung von Nazitätern in der Bundesrepublik Deutschland
    Autorzy:
    Schenk, Dieter
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/700421.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Germanistów Polskich
    Tematy:
    Law enforcement on Nazi criminals being inadequate, former Nazis working in the public service, Denazification being a farce, Turn in the 1990s, consensus on how to condemn Nationalsocialism
    Opis:
    Until 2005 just 3,9 percent of 172 294 known Nazi criminals have been sentencend. Just 1147 among them have been sentenced for homicide. It’s a disgrace. One may rightly say, Germany has become guilty for a second time. 30 percent of Germans thought of the Nuremberg Trials as being a relapse into barbarism. At least. 40 percent thought sentences were excessive. There’s one essential reason for law enforcement being a failure: Many former Nazis returned to West Germany’s public service. The so-called denazification was a farce. During the 1950s the Allies were in favor of former SS and Gestapo members being integrated into justice and police forces, as with the Cold War escalating there was a need for ‚specialists‘ fighting communism. Even though there were some show trials in the German Democratic Republic (GDR), former Nazis were adopted to East Germany’s public service. Thus, in 1951 16,1 percent of officials in the SED-Party had been members of the NSDAP. In the 1990s former Nazis have lost their influence on German public life. Nowadays there’s a broad consensus on how to condemn Nationalsocialism.
    Źródło:
    Zeitschrift des Verbandes Polnischer Germanisten; 2014, 3, 1
    2353-656X
    2353-4893
    Pojawia się w:
    Zeitschrift des Verbandes Polnischer Germanisten
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spojrzeć w twarz Meduzie: Jerzy Grotowski wobec romantyzmu i mitu Fausta cz. 1. „Farsa-misterium”: Faust według J.W. Goethego, Teatr Polski, Poznań, 1960
    Autorzy:
    Kallaus, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029797.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Jerzy Grotowski
    Faust
    Romanticism
    farce-mystery
    J.W. Goethe
    myth
    archetype
    romantyzm
    farsa-misterium
    mit
    archetyp
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest pierwsza z dwóch reinterpretacji mitu Fausta przez Jerzego Grotowskiego – inscenizacja Fausta według tekstu J.W. Goethego w Teatrze Polskim w Poznaniu w 1960, będąca próbą dialektycznej polemiki z romantyczną i metafizyczną wizją Goethego. Spektakl ukazuje wczesną estetykę reżysera, opisaną jako „farsa-misterium”, w której dominuje fascynacja rytuałem jako laicką formą doświadczenia religijnego. Mit Fausta jest w nim próbą konfrontacji reżysera z archetypem, którego celem jest uwolnienie energii duchowej widzów poza mitem i religią i odnowienie świadomości wspólnoty przez wzbudzenie grozy. Celem rozważań jest wykazanie, że historia Fausta ma dla Grotowskiego istotne znaczenie jako wcielenie mitu, poprzez które realizują się dążenia Grotowskiego do przełamania traumy śmierci i przekroczenia ograniczeń kondycji ludzkiej, typowe dla wrażliwości romantycznej.
    The subject of this paper is the first of the two re-interpretations of the myth of Faust by Jerzy Grotowski –  the performance of Faust by J.W. Goethe in the Polish Theatre in Poznań (1960), in which Grotowski enters into polemics with Goethe’s romantic and metaphysical vision. The spectacle shows Grotowski’s early aesthetics called as “farce-mystery”, displaying his fascination with ritual as a performative secular alternative to religious experience. The myth of Faust shows his creative confrontation with the archetype, which aims to liberate the spiritual energy beyond religion and myth to renew the community’s sense of the sacred. The author sets out to prove that the story of Faust is of crucial significance to Grotowski as an incarnation of myth that helps him to cope with the trauma of death and go beyond the limits of human condition, which reveals his romantic sensibility.  
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2021, 16, 11; 609-630
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kuglarze w dramat walą. Adam Polewka i szopkowo-farsowe inspiracje w dramaturgii dwudziestolecia międzywojennego
    The Jugglers Play at Drama: Adam Polewka and the Farce Inspiration in the Dramaturgy of the Interwar Period
    Autorzy:
    Nabiałek, Magda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1449482.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-15
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    dramat
    kabaret
    szopka
    farsa
    igrce
    dwudziestolecie międzywojenne
    drama
    cabaret
    farse play
    interwar period
    Opis:
    Artykuł podejmuje refleksję nad związkami polskiego dramatu okresu dwudziestolecia z takimi formami widowiskowymi jak szopka, farsa, kabaret czy cyrk. Celem rozważań jest próba wskazania możliwych ścieżek badawczych w rozważaniu tego istotnego dla dramaturgii lat 20. i 30. problemu. Centrum rozważań staje się twórczość Adama Polewki - jego szopki polityczne, a przede wszystkim zapis widowiska Igrce w Barbakanie przygotowywanego na Dni Krakowa w 1938 roku. Autorka poddaje lekturze krytycznej wstęp, którym Polewka opatrzył powojenne wydanie tego tekstu. Jej zdaniem w tym odautorskim komentarzu zawarte są cenne wskazówki dotyczące sposobu funkcjonowania w dwudziestoleciu międzywojennym form takich, jak szopka czy cyrk.   
    The article reflects on the connections between the Polish drama of the interwar period with such stage performances as a nativity play, farce, cabaret, and circus. The text attempts to point to the possible inquiries into this important problem of the dramaturgy of the 1920s and 1930s. The author concentrates on Adam Polewka himself and his political farse plays, especially the record of Igrce w Barbakanie, a performance prepared for the Cracow Days in 1938. She reads critically the introduction to the post-war edition of this text. In her opinion, this authorial commentary includes precious information about such stage forms of the interwar period as a farse play and circus.
    Źródło:
    Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2021, 18; 121-135
    2082-9701
    2720-0078
    Pojawia się w:
    Białostockie Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Die Ohnmacht ist ein Syndrom von dem Österreich.“ Heimat- und Sozialmisere in den Stücken von Thomas Arzt
    “POWERLESSNESS IS A SYNDROME OF AUSTRIA’S”. HOMELAND AND SOCIAL MISERY IN THE PLAYS OF THOMAS ARZT
    Autorzy:
    Höfler, Günther A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910300.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Thomas Arzt
    social Drama
    criticism of language
    farce
    Austrian mood
    social coldness
    Opis:
    Der Beitrag untersucht anhand zweier Stücke von Thomas Arzt (Die Neigung des Peter Rosegger, Totes Gebirge) literarische Darstellungsformen von Ansichten des gegenwärtigen Österreich. Der Fokus der Analyse richtet sich auf die poetisch originelle Art und Weise, in der der Dramatiker herkömmliche Motive wie Heimat, soziale Misere und österreichische Apokalypsestimmung präsentiert. Hierbei wird dargelegt, wie das transformative Spiel mit dramatischen Genres, Intertexten, signifikanten Idiomen und heimischem Liedgut eine Farce konstituiert, die aktuelle Verhältnisse und Mentalitäten transparent macht.
    With reference to two plays by Thomas Arzt (Die Neigung des Peter Rosegger, Totes Gebirge), this paper examines how attitudes in contemporary Austria are represented in literature. The analysis focuses on the playwright’s poetical originality in presenting conventional themes like homeland, social misery and the Austrian sense of apocalypse. It will be argued that the transformative playing with dramatic genres, intertextuality, significant idioms and local song material is in fact a farce exposing current circumstances and mentalities.
    Źródło:
    Studia Germanica Posnaniensia; 2019, 40; 53-61
    0137-2467
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Pocieszne wykwintnisie» Molière’a: Farsa na kobiety?
    Molière’s «The Affected Ladies»: A Farce against Women?
    Autorzy:
    Olkusz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432215.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Molière
    1600–1700 theater
    « Les Précieuses ridicules »
    farcical comedy
    préciosité
    reception of Molière
    teatr 1600–1700
    «Pocieszne wykwintnisie»
    komediofarsa
    recepcja Molière’a
    Opis:
    Pocieszne wykwintnisie, pierwszy wielki sukces Molière’a, należą dziś do jego najbardziej kontrowersyjnych utworów, gdyż głównymi postaciami komicznymi są tu kobiety aspirujące do niezależności. Tradycja interpretacyjna tej sztuki każe widzieć w niej satyrę na środowisko Madeleine de Scudéry, uważanej obecnie za jedną z najbardziej postępowych kobiet XVII stulecia (a dla niektórych także prekursorkę feminizmu). Dlatego stosunek czytelników do Pociesznych wykwintniś wydaje się (i wydawał) barometrem ich stosunku do emancypacji kobiet. Autor stawia tezę, że przedmiotem tak ujmowanego sporu o Pocieszne wykwintnisie jest nie tyle komedia Molière’a, ile jej uproszczona, tradycyjna interpretacja. Omawia okoliczności powstania utworu, aby zwrócić uwagę na aspekty genologiczne: Pocieszne wykwintnisie są komediofarsą, powstałą w pierwszej kolejności jako odpowiedź na konkretną sytuację teatralną, więc koncentrowanie się na ich wątpliwym potencjale satyrycznym wydaje się nadużyciem. Ważnym kontekstem interpretacyjnym są również najnowsze tezy historyków siedemnastowiecznej literatury francuskiej, którzy podają w wątpliwość istnienie świata wykwintniś (oraz całego nurtu préciosité) i sugerują, że Molière wymyślił to środowisko, a zatem należy ono do porządku reprezentacji, nie – rzeczywistości.
    Molière’s Les précieuses ridicules (The Affected Ladies), his first great success, is regarded today as one of his most controversial works, as its main comic characters are women aspiring to independence. The interpretative tradition concerning this play has taught us to see it as a satire on the milieu of Madeleine de Scudéry, now considered as one of the most progressive women of the seventeenth century (and, for some, as a forerunner of feminism). The readers’ response to The Affected Ladies thus seems to be a barometer of their attitude towards women’s empowerment. The author posits that this dispute over The Affected Ladies is not so much about Molière’s comedy itself as about its simplifying, traditional interpretation. He discusses the origins of the work in order to highlight genre-related aspects: The Affected Ladies is a farcical comedy written primarily as a response to a specific theatrical situation, so focusing the interpretation on its questionable satirical potential seems to be going too far. An important interpretative context is also provided by recent observations of historians of 17th-century French literature, who have questioned the existence of the world of the affected ladies (and the whole préciosité movement), suggesting that Molière invented this milieu, which therefore belongs to the order of representation rather than reality.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 1; 19-47
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Entre vice et vertu : la discrète présence d’Ernest d’Hervilly dans Le Nouveau Décaméron
    Between Vice and Virtue: The Discreet Presence of Ernest d’Hervilly in Le Nouveau Décaméron
    Między występkiem a cnotą: dyskretna obecność Ernesta d’Hervilly w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    de Palacio, Marie-France
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056529.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ernest d’Hervilly
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    fantazyjność
    Parnas
    Anglia
    żart
    tale
    fancy
    Parnasse
    Britain
    farce
    Opis:
    Dans Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly n’est désigné que deux fois pour raconter une histoire. Cette présence discrète, pour un conteur renommé et proche de Catulle Mendès, ne laisse pas de surprendre. En outre, pourquoi être allé chercher « Désirs d’ange » et « Night Bell » dans le corpus déjà considérable de ses recueils publiés ? À y regarder de plus près, les deux nouvelles sont pourtant très représentatives de la manière et de la personnalité de d’Hervilly. Ce diptyque, dont les deux volets contrastent violemment, reflète son talent de conteur, sa capacité à passer d’un genre littéraire à l’autre, son intérêt pour d’autres univers culturels et géographiques. En considérant aussi bien ces deux textes en soi que leurs paratextes lors des intermèdes entre devisants, le présent article souhaite esquisser le portrait d’un écrivain réservé et complexe, oscillant entre mélancolie et farce, sous l’étiquette un peu réductrice de « fantaisiste ».
    Ernest d’Hervilly opowiada w Le Nouveau Décaméron tylko dwie historie. Musi dziwić tak skromny udział cieszącego się przecież renomą twórcy opowiadań i bliskiego znajomego Catulle’a Mendèsa. Zaskakuje też fakt, że ze swojego pokaźnego dorobku rzeczy już wydanych autor wybrał właśnie „Désirs d’ange” i „Night Bell”. Bardziej szczegółowa analiza tych utworów pozwala jednak stwierdzić, iż są one reprezentatywne dla jego stylu i osobowości. Dyptyk ten, którego oba skrzydła wyraźnie z sobą kontrastują, odzwierciedla jego talent jako autora opowiadań, ukazuje zdolność przechodzenia z jednego gatunku literackiego do drugiego oraz zainteresowanie pisarza innymi przestrzeniami kulturowymi i geograficznymi. Poddając analizie zarówno same opowiadania, jak i paratekst zawarty w przerwach pomiędzy opowieściami, artykuł stara się przedstawić portret pisarza zarazem powściągliwego i niejednoznacznego, oscylującego pod uproszczoną etykietą twórcy fantazyjnego pomiędzy melancholią a żartem.
    In Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly is requested only twice to tell a tale. Such a scanty presence for such a well-known author, and friend of Catulle Mendès, is somewhat surprising. And why select “Désirs d’ange” and “Night Bell” from amongst the plentiful works he had already published? Both stories, however, aptly show d’Hervilly’s style and spirit. They stand in deep contrast to, and mirror, his talent as a story-teller, his ability to vary the tales, and his interest in various geographical areas. Whilst considering these two tales, as well as the paratexts in between, this article aims to describe the portrait of a writer who is both complicated and modest, and who is constantly oscillating between jest and melancholy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 107-123
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Other "Hamlet" in Puppet Theatre: A Contribution to Central European Theatre Diversity of the 1980s-1990s
    Autorzy:
    Trefalt, Uroš
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39778547.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Puppet Theatre
    Central Europe
    Zlatko Bourek
    farce
    Bunraku
    Croatia theatre
    aesthetics of ugliness
    Shakespeare
    Opis:
    This study aims to address the stigmatization and reductionism of Central European culture by many scholars and to decentralize it. At the Crossing Borders with Shakespeare Since 1945 conference, the roundtable discussion raised questions about naming and defining “Central Europe” and revealed several discrepancies. However, the discussion lacked cultural, political, and historical context. To address this, the author examines a lesser-known artistic genre, puppet theatre, for answers and comparisons. Zlatko Bourek, a Croatian artist and director, offers a unique perspective on the theatre of the 1980s and serves as an example of the diversity and heterogeneity of Central European cultural expression. Bourek’s work draws from the tradition of Central European puppetry and explores connections between the Iron Curtain and Yugoslavia. His artistic style is exemplified in his adaptation of Tom Stoppard’s play Fifteen-Minute Hamlet, which masterfully condenses the entire plot of William Shakespeare’s Hamlet into a fifteen-minute performance. Bourek’s concept of combining Shakespearean tragedy with farce, presented through Japanese traditional Bunraku theatre, represents an important experiment of the 1980s. The use of syncretism and the aesthetics of ugliness are notable features of this experiment. It is a breakthrough in the perceived history of puppet theatre for adults and an aesthetic experiment in the era of Central European totalitarianism.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 265-275
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anatomia wyborczej farsy (z pewnymi uchybieniami). Uwagi na marginesie książki Andrzeja Zaćmińskiego, Kampania wyborcza i wybory do Sejmu PRL I kadencji z 1952 r. Studium totalitarnej elekcji parlamentarnej, Bydgoszcz 2020, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, ss. 560
    Anatomy of an Electoral Farce (with some faults). Notes on the Margin of the Book by Andrzej Zaćmiński, Kampania wyborcza i wybory do Sejmu PRL I kadencji z 1952 r. Studium totalitarnej elekcji parlamentarnej (Election Campaign and Elections to the Sejm of the Polish People’s Republic of the First Term of 1952. A Study of Totalitarian Parliamentary Elections), Publishing House of Kazimierz Wielki University, Bydgoszcz, 2020, 560 pp.
    Autorzy:
    Siedziako, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233624.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Sejm PRL
    wybory
    fałszerstwa wyborcze
    propaganda wyborcza
    People’s Poland Sejm
    elections
    electoral fraud
    electoral propaganda
    Opis:
    Recenzja dotyczy najnowszej książki Andrzeja Zaćmińskiego poświęconej wyborom do Sejmu PRL I kadencji z 26 X 1952 r. i poprzedzającej je kampanii wyborczej. Tekst przedstawia ogólnie wysoką ocenę monografii, choć zawiera również uwagi polemiczne w kwestii oceny wiarygodności oficjalnych wyników głosowania, opisu roli odgrywanej przez kontrolowany przez komunistów Front Narodowy i oceny zaangażowania różnych osób i podmiotów w kampanię wyborczą.
    The text reviews Andrzej Zaćmiński’s latest book devoted to the elections to the Sejm of the Polish People’s Republic of the first term held on 26 October 1952 and the election campaign that preceded them. The review’s author generally has a high opinion of the monograph. However, he puts forward some polemical remarks concerning assessing the credibility of the official voting results, the description of the role played by the communist-controlled National Front and the assessment of the involvement of various persons and entities in the election campaign.
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2022, 54, 1; 263-280
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-16 z 16

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies