Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "exhibition critique" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Archiwa Lefevre Jean Claudea
Lefevre Jean Claudes Archives
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424746.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Lefevre Jean Claude
archiwum
ankieta
krytyka wystawiennictwa
tekst w sztuce
archive
questionnaaire
exhibition critique
art text
Opis:
Posługiwanie się przez artystów ankietą jest symptomatyczne dla przemian sztuki w drugiej połowie XX wieku, bo ujawnia ono wyraźny zwrot zainteresowań od wyobraźni ku rzeczywistości i wpisuje artystów w postawy bliskie badaniom społecznym. W tej edycji Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego reprodukujemy opublikowaną w 1982 roku przez Lefevre Jean Claude’a broszurę. Jest ona właśnie efektem ankiety, przeprowadzonej w paryskim środowisku artystów na temat ich ówczesnego stosunku do praktyki wystaw. Odpowiedzi na ankietę pokazują, że krytyczna refleksja nad wystawą znajdowała się wówczas w centrum uwagi. W kontekście kontestowania roli wystawy w praktyce artystycznej ankieta ta jest cennym świadectwem różnorakich prób przekraczania wystawy, aby dostosować ją do nowych form sztuki, aby przezwyciężyć koncepcję dzieła jako przedmiotu oraz aby osłabić władzę instytucji i rynku nad sztuką. W 1983 roku Lefevre Jean Claude tworzy LJC Archives. Są one nie tylko miejscem gromadzenia dokumentów, ale także metodą pracy artystycznej, organizującą w spójną całość publikacje dokumentów sztuki, którym artysta nadaje zróżnicowane formy: kalendarzy, książek, ulotek, broszur, plansz itp. W jego sztuce zaciera się granica między dokumentem sztuki i dziełem. Radykalizując postawy konceptualne, artysta skrupulatnie przestrzega postulatu, że dzieło sztuki jest efektem procesu twórczej myśli, której nosi w sobie ślady, a materialny przedmiot traktuje jako znak niepowodzenia w łańcuchu refleksyjnym, mającym doprowadzić do możliwej jego prezentacji. Dlatego prace jego mają wyłącznie formę pisma, ale są to teksty do czytania, a nie do oglądania; jednym z jego oryginalnych wynalazków jest lektura jako wystawa.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 305-352
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Sprawa realizmu w plastyce kształtującej”. Design i jego krytyka wobec realizmu socjalistycznego
Autorzy:
Kal, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186590.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
design
social realism
decorative arts 1950–1956
formative art
industrial design
The Exhibition of Interior Architecture and Decorative
Art in 1952
design critique
Janusz Bogucki
Cepelia
Nowa Huta
Aleksander Wojciechowski
Wanda Telakowska
Opis:
This text concerns itself with Polish design and its criticism in the period of socialist realism (1949/50–1955). The title refers to a terminological proposal by Janusz Bogucki who looked for new terms for his work in the new system. The division into ‘pure’ and ‘usable’ arts was considered as an anachronism in socialism in which all artistic fields were to fulfil social functions. As optimal, the critic considered a division of arts into the ‘imaging’ (painting, sculpture, and graphic) and ‘formative’ (shaping human surroundings and public space – architecture, decoration and interior fittings, and objects of everyday usage). An intermediate ‘semi-imaging’ form was, for example, represented with a fabric or scenography. Bogucki defined the realism of a masterpiece as something that reflects reality by the use of means other than an image – it shapes and expresses reality. By avoiding unwanted associations with functionalism or constructivism, he showed ‘realistic’ features of objects and things: perspicuity, simplicity of composition, purposefulness and the appropriate usage of material and tools, breaking away from the pre-war ornamentation and avant-garde restraint of shapes. Masterpieces of ‘formative’ art were to fulfil the postulate of a national form; hence, the inspiration with a native tradition, folk art and handcraft was recommended. Crucial propagandistic slogans concerned popularization and ‘democratization’ of art connected with both creation and reception; industrial production pursuant to the models of professional artists as well as the working class, and folk and teen ‘collectives’ managed by them. Chosen institutions served popularization and democratization of socialist art. The 1952 Exhibition of Interior Architecture and Decorative Art and especially the criticism linked with it, regarding the assumptions of socialist realism and gradual abandoning the criteria of the doctrine from around 1954, are presented in this text. Reckoning with the method: during the public thaw (1956–1957), when categories of realism and national form were replaced with the imperative of modernity, constitutes a recapitulation.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2019, 6; 121-154
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies