Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "epiderma" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Zagrozenia naturalnych ekosystemow przez ekspansywne byliny polnocnoamerykanskie na przykladzie rodzaju Solidago L.
Autorzy:
Szymura, M
Wolski, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/810027.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
gatunki ekspansywne
gatunki obce
Solidago
epiderma
morfologia liscia
analiza dyskryminacyjna
zagrozenia
ekosystemy naturalne
nawloc
Opis:
Rodzaj Solidago należy do najbardziej złożonych rodzajów w taksonomii roślin wyższych. U gatunków tego rodzaju można zaobserwować wysoką zmienność przejawiającą się zróżnicowaniem ekologicznym oraz będącą skutkiem czynników wewnętrznych, zmienność ta jest pogłębiona przez hybrydyzację i introgresję. W Europie Środkowej występuje pięć taksonów rodzaju Solidago, lecz tylko jeden gatunek, S. virgaurea jest rodzimy, pozostałe zostały sprowadzone do Europy z Ameryki Północnej w XVIII wieku jako rośliny ozdobne. Na terenie Dolnego Śląska największą częstością występowania charakteryzują się S. canadensis var. scabra i S. gigantea, zaś S. canadensis var. canadensis występuje rzadziej. Zasięg S. graminifolia obejmuje niewielki obszar na terenie Dolnego Śląska, a liczba stanowisk tylko nieznacznie się powiększyła od czasu introdukcji. Ekspansywne taksony nawłoci stanowią zagrożenie dla roślinności rodzimej (lasów i zarośli łęgowych) i całych ekosystemów. Szeroko rozpowszechnione taksony wykazują podobieństwo morfologiczne, a ich status taksonomiczny (szczególnie 5. canadensis s.l.) jest dyskusyjny. Cechami mikrometrycznymi, które mogą posłużyć do rozróżniania taksonów rodzaju Solidago są: typ liścia, owłosienie dolnej strony liścia, indeks szparkowy i grubość liścia.
The Solidago genus is one of the most complexes among the genera of higher plants. Variability of this genus is still enlarged by hybridization and intro- gression, due internal properties, additionally influenced by ecological factors. In Central Europe occur naturally five representatives of Solidago (goldenrods), but only one species, S. virgaurea L. s. s. is native in Europe. Other four taxa; S. canadensis L. s.l. (var. canadensis and var. scabra), S. gigantea Aiton and S. graminifolia (L.) Elliott are of alien origin. They were introduced into Europe from areas of its original distribution in eastern North America in the 18th century as horticular plants. In Lower Silesia territory the most often taxons are S. canadensis var. scabra and .S’, gigantea, S. canadensis var. canadensis occurs rarer. Actually these species are considered as a dangerous to native vegetation and function of ecosystems of meadows and riversides in Poland. Expensive taxa of genus Solidago shows morphological similarity and they taxonomical status in Europe (particularly S. canadensis s.l.) is still discussed. To the contrary, S. graminifolia doesn’t show any evidence of aggressive expansion, area of distribution this species is limited to a single geographical locality in Lower Silesia. The micrometrical features witch depressed Solidago taxa are: leaf type, hairs on adaxial epidermis, stomata index of adaxial epidermis and leaf thickness.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2005, 505; 445-450
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kłopotliwe derenie - Cornus alba L. i C. sericea L. (Cornaceae). Dwa gatunki czy jeden?
Troublesome dogwoods - Cornus alba L. and C. sericea L. (Cornaceae). Two species or one?
Autorzy:
Zielinski, J.
Tomaszewski, T.
Gawlak, M.
Orlova, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888524.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Dendrologiczne
Tematy:
dendrologia
deren
deren bialy
deren rozlogowy
Cornus
Cornus alba
Cornus sericea
zroznicowanie morfologiczne
cechy morfologiczne
cechy mikromorfologiczne
pestki
ksztalt
grubosc
liscie
epiderma
kutykula
woski kutykularne
charakterystyka porownawcza
cechy taksonomiczne
taksonomia roslin
jednostki taksonomiczne
gatunki
podgatunki
zmiany w taksonomii
Opis:
The history of taxonomy and problems with identification of two very similar and closely related dogwoods Cornus alba and C. sericea are discussed. They were described by Linnaeus on the basis of flowering cultivated specimens of unknown origin. When characterizing their fruits, Linnaeus got the information from the older, “pre-Linnean”, literature and wrote that they were white in C. alba (Linné 1767) and black in C. sericea (Linné 1771). It was soon pointed out that both taxa had white fruits, however, their specific identity has not been questioned for a long time. Cornus alba and C. sericea are considered to be geographically isolated – the former is recorded from Siberia and NE Europe, while the latter from North America, but both dogwoods are often cultivated and naturalize in many places outside their natural ranges. In European dendrological literature, in which both plants are usually mentioned, there are permanent controversies concerning the differences between them. Attempts are still made to distinguish them, mainly on the basis of their stones and leaf shapes. Narrow stones and abruptly narrowed leaf apex have been attributed to C. alba, while broad stones have been said to be characteristic to C. sericea. Our analysis reveals that shapes of stones of discussed taxa are very variable and their ranges of variability overlap to a considerable extent. The similar kind of variability can be observed in the shape of leaves of both dogwoods. In C. alba leaf blades are most often broadly elliptic and abruptly narrowed, while in C. sericea they are most often broadly ovate and gradually narrowed at the apex. It must be said that there are also numerous exceptions to the above scheme. The filigree pattern of cuticle and the wax crystals on the abaxial leaf surface are sometimes useful for distinguishing C. alba and C. sericea. Unfortunately both features are also variable as those characterized above. Taking into consideration the great similarity of discussed dogwoods and difficulties with their identification, in our opinion the broad species concept of C. alba (including C. sericea) is most reliable and practical. However, as it appears from presented results, both taxa are not fully identical, so the rank of subspecies proposed by Wangerin (1910) – C. alba L. subsp. alba and C. alba subsp. stolonifera (Michx.) Wangerin, seems to be most appropriate in their case. It facilitates identification of wild plants of C. alba s.l. both in flowers and fruit as well as in the vegetative state. It also helps avoid controversy with the classification of cultivars of uncertain origin.
Źródło:
Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego; 2014, 62
2080-4164
2300-8326
Pojawia się w:
Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies