Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "efficacy of treatment" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 61
Tytuł:
Badania drugiej fazy nad skutecznością i bezpieczeństwem długotrwałej powtarzalnej szybkoczęstotliwościowej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej w terapii depresji
2nd phase clinical examination of the efficacy and safety of prolonged rapid-rate repetitive transcranial magnetic stimulation in the treatment of depression
Autorzy:
Zyss, T.
Zięba, A.
Dudek, D.
Datka, W.
Siwek, M.
Wróbel, A.
Grabski, B.
Mączka, G.
Brudkiewicz, P.
Wojnar, N.
Łączyńska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261554.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
przezczaszkowa stymulacja magnetyczna
terapia
depresja
transcranial magnetic stimulation
therapy
depression
Opis:
W artykule zaprezentowano wyniki badań klinicznych drugiej fazy nad bezpieczeństwem i efektywnością przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS – Transcranial Magnetic Stimulation) w porównaniu z terapią elektrowstrząsową oraz samodzielną farmakoterapią. Do badań zakwalifikowano 75 pacjentów, których przydzielono losowo do trzech grup. We wszystkich grupach po zastosowaniu terapii stan kliniczny pacjentów wyraźnie się poprawił (objawy depresji ustąpiły). Najlepszy efekt zaobserwowano w grupie poddanej zabiegom elektrowstrząsowym oraz zażywającej leki przeciwdepresyjne. Nie udało się wykazać, że terapia łącząca stymulację magnetyczną z farmakoterapią była bardziej skuteczna od samodzielnego leczenia farmakologicznego. Podjęto próbę wyjaśnienia nieskuteczności przezczaszkowej stymulacji magnetycznej.
The paper presents the results of the 2nd phase clinical examination of the safety and efficiency of the transcranial magnetic stimulation TMS, compared to the electroconvulsive therapy and standalone pharmacotherapy. 75 patients were enrolled into the study. They were divided randomly into three groups. The significant improvement of clinical state (diminishment of depressive symptoms) was achieved in all groups. The best effect was observed in the group of patients treated with the electroconvulsive therapy, combined with the drugs. However, transcranial magnetic stimulation, along with pharmacotherapy did not prove to be more effective than standalone pharmacological treatment. Possible explanations of ineffectiveness of the transcranial magnetic stimulation therapy is given.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2011, 17, 4; 301-307
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficacy of diadynamic treatment in patients with lumbosacral pain
Efekty wykorzystania prądów diadynamicznych w leczeniu pacjentów z bólami odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa
Autorzy:
Zwolińska, Jolanta
Rząsa, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798772.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
lower back pain syndrome
physiotherapy
low frequency pulsed current
diadynamic current
zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa
fi zjoterapia
prąd impulsowy o niskiej częstotliwości
prądy diadynamiczne
Opis:
Low back pain occurs in the vast majority of people during their lives, i.e. 45- 85%. Most often, they are working people aged 30 to 60, who have no evidence of any abnormalities apart from overload-degenerative lesions within the spine. Applied treatment methods include physiotherapy. The kinesitherapy programme is complemented with electrotherapy (medium and low frequency currents). Diadynamic currents exhibit analgesic, myorelaxant and hyperemic effects. The aim of the study is to assess the effectiveness of diadynamic currents in the treatment of patients with pain in the lumbosacral segment. The study was carried out at a rehabilitation clinic. The patients enrolled in the study were diagnosed with the lower back pain syndrome. On the basis of their medical referrals, two examination groups were formed consisting of 30 patients each. In both groups (A and B), individual exercises and classical massages were applied. In group B, the same programme was supplemented with the application of diadynamic currents. The patients’ condition evaluation was based on lumbar spine segmental mobility assessment and pain intensity using VAS. The examination was carried out before starting the treatment and directly after its completion, as well as 3 months after the therapy was finished. Significantly greater range of anterior flexion was reported in both groups in the second and third test. In both groups, the increase of ROM extension was statistically significant only during the period between tests I and II. No statistically significant differences in range of flexion, extension or in pain scores (VAS) were observed between the two groups during the initial or final test. No significant differences between the groups within the scope of the therapy effects were observed, although mean changes obtained by the treatment were greater in group B. Both in group A and B, the average variations in parameters between tests I and II were greater, in comparison to the mean variations between tests I and III. Additional application of diadynamic currents to exercise and massage does not increase the effect of therapy in patients with lumbosacral pain. Zwolińska J., Rząsa K. Efficacy of diadynamic treatment in patients with lumbosacral pain. Med Rehabil 2016; 20(3): 21-30. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5011
Wstęp: Dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa odczuwa w ciągu życia duża część społeczeństwa, to jest od 45 do 85% populacji osób dorosłych. Najczęściej są to osoby w wieku produkcyjnym pomiędzy 30. a 60. rokiem życia, u których nie stwierdza się żadnych zaburzeń z wyjątkiem zmian przeciążeniowo-zwyrodnieniowych kręgosłupa. W leczeniu wykorzystywane są metody fizjoterapeutyczne. Kinezyterapia uzupełniana jest elektroterapią z zastosowaniem prądów średniej i niskiej częstotliwości. Prądy diadynamiczne wykazują działanie przeciwbólowe, miorelaksacyjne i przekrwienne. Cel pracy: Celem niniejszej pracy było uzyskanie wiedzy na temat skuteczności prądów diadynamicznych w leczeniu pacjentów z bólami odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Materiał i metodyka: Badania przeprowadzono w gabinecie rehabilitacji z udziałem pacjentów ze zdiagnozowanym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. W zależności od skierowania lekarskiego utworzono dwie grupy badane, liczące po 30 osób każda. W obu grupach (A i B) zastosowano ćwiczenia indywidualne i masaż klasyczny. W grupie B identyczny program uzupełniony był dodatkowo o aplikację prądów diadynamicznych. Oceny postępów leczenia dokonano przeprowadzając pomiar zakresu ruchu odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa oraz pomiar nasilenia bólu według skali VAS. Badanie przeprowadzano przed rozpoczęciem leczenia i bezpośrednio po jego zakończeniu oraz po upływie 3 miesięcy od zakończenia terapii. Wyniki: W obu badanych grupach odnotowano istotnie statystycznie większy zakres zgięcia w przód w badaniu drugim i trzecim. W obu grupach wzrost zakresu ruchu wyprostu był istotny statystycznie tylko w okresie pomiędzy badaniem I i II. Pomiędzy grupami nie wykazano istotnych statystycznie różnic dotyczących zmian zakresu zgięcia do przodu, zmian zakresu wyprostu i zmian nasilenia bólu (VAS) pomiędzy badaniem wstępnym i końcowym. Uzyskane w wyniku leczenia średnie zmiany wszystkich parametrów były większe w grupie B. Nie wykazano jednak istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupami w zakresie efektów terapii, chociaż uzyskane w wyniku leczenia zmiany były większe w grupie B. Zarówno w grupie A, jak i grupie B średnie zmiany parametrów pomiędzy badaniem I i II, były większe w porównaniu do średnich zmian pomiędzy badaniem I i III. Wniosek: Dodanie prądów diadynamicznych do ćwiczeń fizycznych i masażu leczniczego nie zwiększa efektów terapii u pacjentów z bólami lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(3); 21-30
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedomoga konwergencji: skuteczność niechirurgicznych metod leczenia w różnych grupach wiekowych
Convergence insufficiency: efficacy of non-surgical treatment in patients of different ages
Autorzy:
Zielonka, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928228.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
astenopia
heteroforia
niedomoga konwergencji
pryzmaty
terapia widzenia
Opis:
Niedomoga konwergencji to powszechne zaburzenie widzenia obuocznego, którego występowanie w populacji szacuje się na 5%. Choć zostało opisane po raz pierwszy przez Albrechta von Graefego już w 1855 r., to dopiero niedawno pojawiły się wyniki badań z grupą kontrolną nad skutecznością różnych metod terapeutycznych. Celem pracy jest przedstawienie aktualnych poglądów na zachowawcze leczenie pacjentów z niedomogą konwergencji w różnych grupach wiekowych.
The convergence insufficiency is a common binocular vision disorder, which occurrence is evaluated for about 5% of population. Though it was described for the first time by Albrecht von Graefe in 1855, only recently have the controlled studies results on different treatment methods effectiveness come to light. This article aims to present recent ideas about convergence insufficiency non-surgical treatment that is intended for patients in all ages.
Źródło:
OphthaTherapy; 2016, 3, 1; 61-66
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczność i tolerancja przewlekłego leczenia przeciwbólowego z zastosowaniem preparatu ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w zmianach zwyrodnieniowych stawów
Efficacy and tolerance of chronic pain treatment with modified extended‑release ketoprofen in osteoarthritis
Autorzy:
Wyskida, Magdalena
Chudek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032217.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
efficacy
extended‑release formulations
ketoprofen
osteoarthritis
pain
tolerance
preparat o przedłużonym uwalnianiu
ból
zmiany zwyrodnieniowe stawów
sku‑
teczność
tolerancja
Opis:
Introduction: Modified, extended‑release ketoprofen formulations are commonly used in the treatment of osteoarthritis. The aim of the study was the evaluation of efficacy of chronic pain treatment with modified extended‑release ketoprofen in monotherapy or polytherapy in osteoarthritis and the monitoring of possible adverse events. Material and methods: Twenty‑three thousand two hundred and forty patients treated with extended‑release ketoprofen for 3±2 weeks because of pain associated with osteoarthritis participated in post‑marketing survey. Pain intensity was assessed in a 10‑point visual analogue scale (VAS). Results: The intensity of pain in patients treated with extended‑release ketoprofen preparations at a dose of 154±41 mg and other analgesics (32.7% of respondents) was 5.28±1.97 points. During a subsequent visit, previous treatment was maintained in 66.8% patients, including 51.8% patients on ketoprofen monotherapy and 15.0% treated with additional anti‑inflammatory agent. Daily dose of ketoprofen was increased in 27.9% patients, while in 7.7% of patients an increase or the use of another anti‑inflammatory drug was recommended. Twelve point four percent of patients reported at control visit discontinued the treatment with ketoprofen. A more marked reduction of pain intensity was observed in patients with increased (by an average of 60 mg) extended‑release ketoprofen dose (‑60.7%), than in those with increased dose or use of another anti‑inflammatory drug (‑44.0%). Adverse events was reported by 11.67% responders. Ketoprofen therapy was discontinued by 29.5% of patients who experienced an adverse drug reaction and by 10.2% of patients without any side effect. Non‑occurrence of adverse drug reaction was associated with a 3.69‑fold greater chance of treatment continuation. Conclusions: 1) Extended‑release ketoprofen preparations in monotherapy allow a satisfactory pain control in half of patients with osteoarthritis. 2) Adverse drug reactions associated with the use of ketoprofen preparations cause discontinuation of treatment in every third patient.
Wstęp: Preparaty ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu są powszechnie stosowane w leczeniu chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów. Celem niniejszego badania była ocena skuteczności leczenia przeciwbólowego w zmianach zwyrodnieniowych stawów przy zastosowaniu preparatów ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu w monoterapii i politerapii oraz monitorowanie występowania działań niepożądanych. Materiał i metody: W porejestracyjnym badaniu ankietowym wzięło udział 23 240 pacjentów leczonych preparatami ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu od 3±2 tygodni z powodu dolegliwości bólowych towarzyszących zmianom zwyrodnieniowym stawów. Nasilenie bólu oceniano w 10‑punktowej skali analogowej (VAS). Wyniki: Nasilenie bólu u chorych stosujących preparaty ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w dawce 154±41 mg i inne leki przeciwbólowe (32,7% badanych) wynosiło 5,28±1,97 pkt. W trakcie wizyty utrzymano dotychczasowe leczenie przeciwzapalne/przeciwbólowe u 66,8% pacjentów, w tym 51,8% było leczonych preparatami ketoprofenu w monoterapii, a 15,0% otrzymywało również inne leki przeciwbólowe. Zwiększenie dawki dobowej preparatów ketoprofenu zalecono u 27,9%, a zwiększenie lub zastosowanie innego leku – u 7,7% pacjentów. Leczenie przerwało 12,4% pacjentów, którzy zgłosili się na wizytę kontrolną. Bardziej zaznaczone zmniejszenie nasilenia dolegliwości bólowych odnotowano u pacjentów, u których zwiększono (średnio o 60 mg) dawkę preparatów ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu (‑60,7%), niż u tych, u których zwiększono dawkę innego leku lub zastosowano lek dodatkowy (‑44,0%). Działania niepożądane zgłosiło 11,67% badanych. Stosowanie ketoprofenu przerwało 29,5% pacjentów, u których wystąpiło działanie niepożądane, oraz 10,2% pacjentów pomimo niewystąpienia takiego działania. Niewystąpienie działania niepożądanego wiązało się z 3,69‑krotnie większą szansą na kontynuację leczenia. Wnioski: 1) Preparaty ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu stosowane w monoterapii pozwalają na satysfakcjonujące zniesienie dolegliwości bólowych u połowy chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów. 2) Działania niepożądane związane ze stosowaniem preparatów ketoprofenu powodują przerwanie leczenia u co trzeciego pacjenta.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 2; 124-129
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficacy and safety of non-pegylated liposomal doxorubicin in metastatic breast cancer therapy
Autorzy:
Wójcik, Elżbieta
Kufel-Grabowska, Joanna
Gierba-Tomczyk, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1062503.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
breast cancer
non-pegylated liposomal doxorubicin
treatment
Opis:
Breast cancer is the most frequently diagnosed female cancer in Poland (over 17,500 women). Anthracyclines have become one of the most important drugs in breast cancer systemic treatment. In the treatment of metastatic disease combination chemotherapy with doxorubicin provides the objective response rate of 60–85%, and the median time of progression-free survival is about 12 months. Non-pegylated liposomal doxorubicin (NPLD) in combination with cyclophosphamide is associated with a lower risk of cardiotoxicity, higher efficacy and more favourable toxicity profile as compared with conventional anthracycline regimes. Two cases of females patients treated with NPLD described in this article demonstrate the importance of the choice of chemotherapy, professional monitoring, early detection and treatment of adverse effects. Non-pegylated liposomal doxorubicin ordained in systemic treatment of stage IV breast cancer prolongs survival and enhances the quality of life. It is a reasonable option for palliative therapy.
Źródło:
OncoReview; 2017, 7, 4; 162-167
2450-6125
Pojawia się w:
OncoReview
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bupropion w leczeniu depresji - skuteczność, objawy uboczne i bezpieczeństwo leku
Bupropion for depression treatment – efficacy, side effects and safety of drug
Autorzy:
Urban, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945504.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anxiety
bupropion
depresja
depression
lęk
objawy uboczne
poisoning
side effects
zatrucie
Opis:
The precise mechanism of action of bupropion is unknown. However, it is probably connected with weak selective inhibition of norepinephrine and dopamine reuptake. Bupropion is a more potent inhibitor of dopamine reuptake than of norepinephrine reuptake. Moreover, it does not have serotonin activity, antihistamine activity. It has no effect on monoamine oxidase, does not affect release of neurotransmitters, does not bind to postsynaptic receptors including histamine, acetylcholine, serotonin, dopamine or α- or β-adrenergic receptors. In many randomised placebo-controlled and active comparator – controlled studies, the effectiveness of bupropion was confirmed for treatment of major depressive disorder similar to other antidepressants. It is also effective in high level anxiety depression treatment. There are few data about its use in anxiety disorders without depression. Bupropion is usually well tolerated by patients. It does not cause sleepiness, weight gain and sexual dysfunction. During the therapy patients report dry mouth (22%), headache (20%), nausea (15%), insomnia (14%) and constipation (9%). There is a dose-dependent risk of seizures associated with the use of bupropion. Before the treatment it is necessary to find out whether there are factors increasing the risk of seizures. Bupropion is significantly less cardiotoxic in case of overdose than tricyclic antidepressants. In patients with hypertension the blood pressure should be controlled. Bupropion therapy is often accompanied by insomnia which is associated with its REM sleep suppression. It also causes dermatological side effects more often than other antidepressants. It is relatively safe above therapeutical doses. In case of overdose tachycardia, blood pressure increase, gastrointestinal symptoms, agitation, seizures, hallucinations are most often observed. There is no antidote. The best results are obtained with activated charcoal therapy.
Dokładny mechanizm działania bupropionu pozostaje nadal nieznany, jednakże prawdopodobnie wiąże się on ze słabym selektywnym wychwytem zwrotnym noradrenaliny (NA) i dopaminy (DA) - silniej działa na wychwyt DA niż NA. Ponadto nie wykazuje aktywności serotoninergicznej, działania antyhistaminowego, nie hamuje monoaminooksydazy, nie wpływa na uwalnianie neurotransmiterów, nie wiąże się z postsynaptycznymi receptorami histaminowymi, muskarynowymi, serotoninergicznymi, dopaminergicznymi ani a- i P-adrener-gicznymi. W licznych badaniach randomizowanych z placebo i z aktywnym komparatorem wykazano, iż skuteczność bupropionu w leczeniu dużej depresji jest porównywalna ze skutecznością innych leków przeciwde-presyjnych. Skuteczne działanie leku stwierdzono także w leczeniu depresji z dużym nasileniem lęku. Niewiele jest natomiast danych o jego skuteczności w izolowanych zaburzeniach lękowych. Bupropion jest uważany za lek dobrze tolerowany przez pacjentów. Nie powoduje senności, przyrostu masy ciała, korzystnie wpływa na funkcje seksualne. W czasie terapii chorzy najczęściej zgłaszają suchość w jamie ustnej (22%), bóle głowy (20%), nudności (15%), bezsenność (14%) i zaparcia (9%). Ryzyko wystąpienia drgawek podczas przyjmowania bupropionu jest uzależnione od dawki. Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy istnieją inne czynniki zwiększające ryzyko napadu padaczkowego. Bupropion jest istotnie mniej kardiotoksyczny w przypadku przedawkowania w porównaniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. U pacjentów chorujących na nadciśnienie tętnicze należy kontrolować wartości RR podczas terapii tym lekiem. Często leczeniu towarzyszy bezsenność związana z supresyjnym działaniem bupropionu na sen REM. Częściej także niż inne leki przeciwdepresyjne wywołuje on odczyny skórne. Bupropion jest stosunkowo bezpiecznym lekiem w przypadku przekroczenia dawek terapeutycznych. Po przedawkowaniu najczęściej obserwuje się tachykar-dię, wzrost wartości RR, objawy żołądkowo-jelitowe, pobudzenie, drgawki, halucynacje. Nie istnieje antidotum. Najlepsze rezultaty uzyskuje się dzięki zastosowaniu węgla aktywowanego.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 2; 112-117
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of therapeutic efficacy of collagen in injections for treatment of osteoarthritis
Analiza skuteczności terapeutycznej kolagenu w formie iniekcyjnej w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów
Autorzy:
Tomaszewski, Wiesław
Paradowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152230.pdf
Data publikacji:
2021-05-25
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
collagen
collagen in injections
osteoarthritis
kolagen
preparaty iniekcyjne kolagenu
choroba zwyrodnieniowa stawów
Opis:
During the last several years the knowledge of the biological role of collagen in human body metabolism has significantly increased. Therefore, understanding the etiopathogenetic and physio-pathological mechanisms, leading to the development of multiple conditions affecting the musculoskeletal system including bones, tendons, ligaments, facias and cartilaginous tissue, including osteoarthritis which is the topic of the presented paper, enables effective introduction of collagen into treatment. Collagen makes about 30% of the mass of all proteins in the human body, which is about 6% of body mass. The role of collagen in the treatment of osteoarthritis has been sufficiently proved and the availability of new generation therapeutic preparation containing collagen for oral and transdermal administration or through injections has increased. While collagen supplements in a form of pills, ointments or creams are well-known, widely available on pharmaceutical markets and have been successfully administered for many years, using collagen in a form of injections, developed on the basis of a reliable research findings, have not been yet sufficiently widespread among the specialists in orthopedics and rheumatology. Presentation of the results of the latest multidirectional research presented in this paper, confirming the therapeutic efficacy of new generation injective medications containing collagen, will contribute to an increased use of such medications, both due to its analgesic effect and helping patients regain functional fitness, and due to its effect on tissue regeneration at the molecular level.
W okresie ostatnich kilkunastu lat wiedza na temat roli biologicznej kolagenu w metabolizmie ustroju człowieka rozwinęła się znacząco. Sprawia to, że zrozumienie mechanizmów etiopatogenetycznych i fizjopatologicznych prowadzących do rozwoju licznych chorób związanych z układem mięśniowo-szkieletowym obejmujących kości, ścięgna, więzadła, mięśnie, powięzie lub tkankę chrzęstną – w tym chorobę zwyrodnieniową stawów będącą tematem niniejszego doniesienia – pozwala na skuteczne wprowadzenie do leczenia. Kolagen stanowi ok. 30% masy wszystkich białek organizmu człowieka, co daje ok. 6% całkowitej masy ciała. Rola kolagenu w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów jest już dostatecznie udowodniona, zwiększyła się dostępność do nowych generacji preparatów leczniczych zawierających kolagen stosowanych doustnie, przezskórnie czy drogą iniekcji. O ile preparaty kolagenowe w formie tabletek, maści, kremów itp. są znane, dostępne powszechnie na rynku farmaceutycznym i skutecznie stosowane już od wielu lat, to preparaty stosowane w formie iniekcji, opracowane w oparciu o rzetelną i wiarygodną podbudowę naukową, nie są jeszcze wystarczająco upowszechnione wśród specjalistów ortopedii lub reumatologii. Zaprezentowane w niniejszej publikacji wyniki wielokierunkowych najnowszych badań naukowych, które potwierdzają skuteczność terapeutyczną nowych generacji iniekcyjnych preparatów medycznych zawierających w swoim składzie kolagen sprawi, że w kompleksowym leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów zajmą należne im miejsce – zarówno w aspekcie działania przeciwbólowego, odzyskania sprawności funkcjonalnej, jak również wpływu na regenerację tkanek na poziomie molekularnym.
Źródło:
Polish Journal of Sports Medicine; 2021, 37(2); 73-85
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:
Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The efficacy of combination therapy with lenalidomide and dexamethasone in the treatment of relapsed multiple myeloma
Autorzy:
Szudy-Szczyrek, A.
Legiec, W.
Mańko, J.
Gmyz, K.
Szczyrek, M.
Hus, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052439.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
multiple myeloma
immunomodulatory drugs
maintenance therapy
lenalidomide
Opis:
Multiple myeloma is a neoplastic disease which is characterised by proliferation of monoclonal plasmocytes in the bone marrow. It is the second most common hematologic cancer and it represents 1% of all cancer deaths. Despite enormous development in multiple myeloma biology and treatment over the last 30 years - it is still incurable disease with a median survival of 50 – 55 months. Currently, one of the most important goals in the treatment of multiple myeloma is to achieve long-term control of the disease, without negative impact on the patient’s quality of life. Thanks to therapeutic regimens based on new immunomodulatory drugs, this aim seems to be achievable. In this paper we present the case of a female patient living with multiple myeloma for 14 years. Initially patient was treated with standard VAD (vincristine, doxorubicin, dexamethasone) chemotherapy regimen. After a nearly complete remission of the disease, autotransplantation of hematopoietic cells was performed. One year after transplantation there was a relapse of the disease. In the treatment of relapse it was decided to use scheme based on lenalidomide and dexamethasone. After 4th cycle of treatment, a complete remission was achieved. So far, the patient received 149 cycles. In the evaluation of minimal residual disease still maintains a state of complete remission maintains. During over 12 years of treatment no complications in grade 3 and 4 of the CTCAE v.4 was observed. Currently the patient is 58 years old, she still receives lenalidomide and leads moderately active life.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2015, 09, 2; 50-54
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urosepsa w przebiegu kamicy układu moczowego - skuteczność leczenia farmakologicznego wspomaganego drenażem zewnętrznym miedniczkowo-moczowodowo-cewkowym
Urosepsis and urolithiasis - efficacy of pharmacological treatment and emergency drainage
Autorzy:
Szmigielska, A.
Krzemien, G.
Roszkowska-Blaim, M.
Dudek-Warchol, T.
Warchol, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3838.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Źródło:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2013, 19(48), 1
2083-4543
Pojawia się w:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of the efficacy of rehabilitation with concomitant use of botulinum toxin in patients with cerebral palsy qualified for this therapy by means of objective gait analysis
Ocena skuteczności leczenia rehabilitacyjnego toksyna botulinową pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym przy zastosowaniu obiektywnej analizy chodu do kwalifikacji pacjentów
Autorzy:
Święcicka, Anna
Syczewska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1938524.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Cerebral Palsy
botulinum toxin
gait analysis
treatment
Rehabilitation
mózgowe pora
enie dzieciece
botulina
analiza chodu
leczenie
rehabilitacja
Opis:
Introduction: Botulinum toxin is more and more frequently used in rehabilitation treatment of CP patients, especially in children younger than 10 years. Its efficacy depends on several factors including proper qualification, planning of the treatment, and rehabilitation program following the injections. The aim of this paper was to evaluate the efficacy of rehabilitation treatment with botulinum toxin in CP patients using objective gait analysis as one of the qualification tools.Material and Methods: Patients: 20 CP patients, aged from 2 to 15 years old. After the first assessment (passive ROM in joints, spasticity evaluation and assessment of motor development), patients underwent the objective gait analysis. The VICON 460 system synchronized with the 16-channel Motion Lab system for dynamic electromyography was used. Several trials were conducted and recorded in each patient (from 3 to 6). The following variables were recorded: spatio-temporal and kinematic parameters, as well asEMG of selected muscles. Based on clinical tests and results of objective gait analysis an individual treatment plan was established for each patient (dosage and sites for botulinum toxin injections). Clinical evaluation and gait analysis was repeated after 3 to 9 months. Patients underwent a rehabilitation program after the botulinum toxin injections.Results: An improvement of gait pattern was found in all patients; there were no cases showing deterioration or no change. Both spatio-temporal and kinematic parameters were improved.Conclusions: Botulinum toxin exerts its effects for 3 to 6 months; therefore, the second evaluation was performed after the direct effect disappeared. Appropriate planning, which takes into account results of the objective gait analysis, and the intensive rehabilitation program allow permanent improvement of gait pattern in CP children.
Wstęp: Toksyna botulinowa jest coraz częściej stosowana w leczeniu rehabilitacyjnym dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (mpdz), zwłaszcza u pacjentów poniżej 10 roku życia. Jej skuteczność zależy m.in. od prawidłowej kwalifikacji pacjentów i planowania leczenia, oraz prawidłowo prowadzonej rehabilitacji po jej podaniu. Celem pracy jest ocena skuteczności leczenia rehabilitacyjnego z zastosowaniem toksyny botulinowej u pacjentów z mpdz przy wykorzystaniu obiektywnej analizy chodu do kwalifikacji pacjentów i oceny wyników postępowania skojarzonego leczenia rehabilitacyjnego. Materiał i Metody: Pacjenci: 20 dzieci z mpdz w wieku od 2 do 15 lat. Po wstępnej kwalifikacji (badanie kliniczne: zakres ruchu biernego w stawach, ocena spastycznosci oraz du;ej motoryki) pacjenci przechodzili badanie analizy chodu za pomocą systemu VICON 460 współpracującego z 16-kanałowym systemem Motion Lab do elektromiografii dynamicznej. Rejestrowano kilka przejść pacjenta (od 3 do 6), a wszystkie wyniki uśredniano. Mierzono parametry czasowo-przestrzenne, kinematyczne, oraz EMG wybranych mięśni. Na podstawie wyników badan klinicznych oraz analizy chodu ustalano indywidualnie dla każdego pacjenta plan poda- y botulinowej z określeniem konkretnych mięśni i dawek. Kolejne badanie i analizę chodu przeprowadzono po 3 i 9 miesiącach od podania toksyny botulinowej. Przez cały okres obserwacji pacjenci byli rehabilitowani. Wyniki: U wszystkich pacjentów stwierdzono poprawę stereotypu chodu. Poprawa dotyczyła zarówno parametrów czasowoprzestrzennych jak i parametrów kinematycznych. Wnioski: Prawidłowe podanie toksyny botulinowej, dzięki wykorzystaniu wyników analizy chodu, w połączeniu z intensywnym programem rehabilitacyjnym w okresie jej najsilniejszego działania wydaje sie powodować trwała poprawę stereotypu chodu u pacjentów z mpdz.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2007, 11(1); 9-16
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fumaran dimetylu – nowy lek w terapii stwardnienia rozsianego
Dimethyl fumarate – a new drug in multiple sclerosis therapy
Autorzy:
Stępień, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030330.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dimethyl fumarate
efficacy and safety of the treatment
fumaran dimetylu
multiple sclerosis
skuteczność i bezpieczeństwo leczenia
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is a disorder of the nervous system affecting over 500,000 Europeans. It affects three times as many women as men, with the diagnosis typically occurring in patients aged in their 20s and 30s, and is more prevalent in Northern Europe. In recent years progress has been observed in the therapy of patients with this disease. At present there are ten medicines on the market which reduce the annualised relapse rate and progression of disability. Dimethyl fumarate is a new oral drug which significantly reduces the risk of multiple sclerosis relapse, slows the progression of disability and decreases the number of new magnetic resonance imaging demyelinating lesions. In comparison with the first-line medicines used so far such as interferon beta-1b, interferon beta-1a and glatiramer acetate, dimethyl fumarate is characterised with a higher clinical and radiological efficacy. In clinical trials it showed over 56% reduction of the relapse rate, 76% reduction of the number of new/growing T2-weighted lesions as well as stopping the progression of disability. At the same time, dimethyl fumarate has a good safety profile. During the clinical trials a small proportion of patients reported adverse reactions. Similarly to second-line drugs, dimethyl fumarate requires blood lymphocyte level monitoring. In the DEFINE and CONFIRM studies the total number of lymphocytes in patients treated with dimethyl fumarate decreased by 30% after one year and subsequently remained at a consistent level within the norm. In the majority of patients (76%) no lymphopenia was observed over the first 12 months of therapy. Only a small proportion of patients (2%) experienced severe lymphopenia for 6 months or longer. To date two cases of progressive multifocal encephalopathy were reported in patients treated with dimethyl fumarate who had chronic lymphopenia. This medicine is an attractive option for patients treated with first-line drugs.
Stwardnienie rozsiane jest chorobą układu nerwowego, na którą cierpi ponad 500 tys. Europejczyków. Występuje trzykrotnie częściej wśród kobiet niż wśród mężczyzn, głównie u osób w drugiej i trzeciej dekadzie życia, częściej w północnych krajach kontynentu. W ostatnich latach odnotowano postęp w terapii stwardnienia rozsianego. Obecnie na rynku jest dziesięć preparatów zmniejszających roczny wskaźnik rzutów i progresję niepełnosprawności. Fumaran dimetylu to nowy lek stosowany doustnie, który zmniejsza ryzyko wystąpienia rzutu choroby, spowalnia postęp niepełnosprawności i zmniejsza liczbę nowych ognisk demielinizacyjnych widocznych w rezonansie magnetycznym. W porównaniu z dotychczas stosowanymi lekami pierwszego wyboru, takimi jak interferon beta-1b i beta-1a czy octan glatirameru, fumaran dimetylu cechuje się wyższą skutecznością kliniczną i radiologiczną. W badaniach klinicznych wykazywał ponad 56-procentową redukcję wskaźnika rzutów, 76-procentową redukcję liczby nowych/powiększających się zmian w obrazie T2-zależnym oraz zahamowanie postępu niepełnosprawności. Jednocześnie lek ma dobry profil bezpieczeństwa: niewielki odsetek pacjentów zgłaszał objawy niepożądane. Podobnie jak w przypadku leków stosowanych w drugiej linii, terapia wymaga kontroli poziomu limfocytów we krwi. W badaniach DEFINE i CONFIRM całkowita liczba limfocytów u osób leczonych fumaranem dimetylu zmniejszała się o około 30% po roku kuracji, a potem pozostawała na stałym poziomie, w granicach normy. U większości chorych (76%) nie obserwowano limfopenii w pierwszych 12 miesiącach terapii. Zaledwie u 2% leczonych wystąpiła ciężka limfopenia utrzymująca się przez 6 miesięcy lub dłużej. Dotychczas opisano dwa przypadki postępującej wieloogniskowej encefalopatii u pacjentów przyjmujących lek z przewlekłą limfopenią. Fumaran dimetylu stanowi atrakcyjną opcję dla chorych otrzymujących leki pierwszej linii.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 139-143
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficacy evaluation of case-specific approach for surgical treatment of incisional ventral hernia
Autorzy:
Sokolova, Svetlana
Sherbatykh, Andrey
Tolkachev, Konstantin
Beloborodov, Vladimir
Dulskiy, Vadim
Kozlova, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391517.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
surgery
ventral hernia
abdominal wall
endoprostheses
life quality
Opis:
The Aim of research is to improve the results of surgical treatment of incisional ventral hernia by applying a case-specific approach and a new method of plastic repair of anterior abdominal wall. The prospective controlled dynamic study is based on incisional ventral hernia treatment results with the use of meshed endoprostheses among 219 patients. On-lay alloplasty was used in patients younger than 60 years of age, without severe concomitant pathology, with small and medium hernias and anterior abdominal wall defect of up to 10 cm (W1 - W2). The article shows a selection algorithm for anterior abdominal wall plastic repair method. It goes through advantages of the author’s proprietary technique. The article displays frequency and patterns of complications, life quality of the patients after various prosthetic plastic repairs. In the main group, positive treatment results were observed in 65.0%, long-term results of the operation were observed in 88.4%, complications occurred in 13.6%, relapse in 4.5%. «On lay» treatment tactics showed positive results in 59.4%, long-term results of the operation were observed in 74.7%, complications occurred in 40%, relapse in 3.1%. After «sub lay» intervention, excellent results were observed in 40.0% of patients, long-term results of the operation were observed in 81.9%, complications occurred in 12%, and relapse in 1.4%.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 5; 1-5
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne
Use of electroconvulsive therapy in children and adolescents – review of current literature and description of effects of electrotherapy in 5 adolescents with diagnosed treatment resistant schizophrenia
Autorzy:
Smug, Cecylia
Melcer, Paweł
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945608.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
skuteczność
adolescence
adolescencja
bezpieczeństwo
efficacy
electroconvulsion
elektrowstrząsy
indications
safety
schizofrenia lekooporna
treatment resistant schizophrenia
wskazania
Opis:
Electroconvulsion has been proven to be an effective and safe therapy, which continues to arouse much emotion both in health care employees and general population. It seems important to continue the studies on this therapeutic method and make available the existing knowledge. In recent years the electroconvulsive therapy has confirmed its position mainly in mood disorders, schizophrenia and catatonic syndrome in adults. In children and adolescents the electroconvulsion is used as the last chance treatment, however the randomised studies on this subject are still missing. The treatment is carried on analogously as in adults; it is based on descriptions of single cases. The mechanism of electroconvulsion efficacy and possible differences of this mechanism during maturing of the central nervous system are not known enough as yet. Admittedly, during the procedure many neurotransmitters are released, recently the impact on the brain’s neuroplasticity has been reported. The study is aimed at presenting a review of studies on the use of electroconvulsion in adolescents and children. The authors pointed to indications, efficacy and safety of electroconvulsive therapy. They also referred to scarce studies on the use of electroconvulsion at pre-pubertal age. Despite the lack of regulations, such therapy is sometimes used as the last chance treatment. In the latter half of the article the authors analysed the indications, efficacy, and adverse symptoms of electroconvulsion in 5 adolescents treated at our Clinic in recent years. The safety of such therapy and its partial efficacy in treatment resistant schizophrenia have been confirmed.
Elektrowstrząsy są metodą o dowiedzionej skuteczności i bezpieczeństwie, nadal budzącą wiele emocji zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród ogółu społeczeństwa. Ważne wydaje się kontynuowanie badań dotyczących tej metody leczniczej i udostępnianie znanej już wiedzy. W ostatnich latach leczenie za pomocą elektrowstrząsów ugruntowało swoją pozycję głównie w zaburzeniach nastroju i schizofrenii oraz w zespole katatonicznym u osób dorosłych. Elektroterapię u dzieci i młodzieży stosuje się jako terapię ostatniej szansy, jednak wciąż brakuje randomizowanych badań na ten temat. Leczenie jest prowadzone analogicznie do leczenia osób dorosłych, opiera się także na opisach pojedynczych przypadków. Nadal nie do końca poznany jest mechanizm skuteczności elektrowstrząsów oraz jego ewentualne odrębności w trakcie dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Wiadomo, że w czasie zabiegu dochodzi do wyrzutu wielu neuroprzekaźników, ostatnio donosi się również o jego wpływie na neuroplastyczność mózgu. Celem pracy było zaprezentowanie przeglądu badań na temat zastosowania elektrowstrząsów u adolescentów i dzieci. Autorzy zwrócili uwagę na wskazania, skuteczność i bezpieczeństwo terapii elektrycznej. Przytoczyli także nieliczne dostępne badania dotyczące zastosowania elektroterapii w wieku przedpokwitaniowym. Mimo braku uregulowań taka terapia jest niekiedy stosowana jako leczenie ostatniej szansy. W drugiej części pracy autorzy przeanalizowali wskazania, skuteczność i objawy niepożądane elektrowstrząsów u 5 młodocianych leczonych w Klinice Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieżowej w ostatnich latach. Potwierdzono bezpieczeństwo tego rodzaju leczenia i jego częściową skuteczność w schizofrenii lekoopornej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 4; 174-183
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Demodekoza – patofizjologia, leczenie oraz ocena skuteczności terapii z zastosowaniem maści z metronidazolem oraz maści z tlenkiem rtęci
Demodicosis – pathophysiology, treatment and therapeutic efficacy of metronidazole ointment and mercury oxide ointment
Autorzy:
Sędzikowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929273.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
Demodex
demodekoza
metronidazol
tlenek rtęci
Opis:
U człowieka opisano dwa gatunki nużeńców: Demodex folliculorum oraz Demodex brevis. Stan chorobowy spowodowany obecnością nużeńca nazywa się nużycą lub demodekozą. W leczeniu demodekozy stosuje się m.in.: maść z metronidazolem, maść z tlenkiem rtęci, olejki eteryczne, iwermektynę albo Infectoscab. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia demodekozy przy użyciu maści z tlenkiem rtęci oraz maści z metronidazolem. Do grupy, w której badano skuteczność leczenia maścią z tlenkiem rtęci, zakwalifikowano 49 pacjentów, a do grupy leczonej maścią z metronidazolem – 42 pacjentów. Materiał do badań stanowiły rzęsy pobrane od pacjentów. Za leczenie skuteczne uznawano przypadek, gdy u pacjenta podczas pierwszej lub kolejnej wizyty kontrolnej po leczeniu nie stwierdzono nużeńców w pobranym materiale. Skuteczność leczenia maścią z metronidazolem wyniosła 10%, natomiast maści z tlenkiem rtęci – 37%.
Two species known to infest humans are Demodex folliculorum and Demodex brevis. Infestation by Demodex sp. is known as demodicosis. Demodicosis is currently typically managed with a metronidazole ointment, mercury oxide ointment, essential oils, ivermectin or Infectosab (permethrinum 5%). The aim of the study was to efficacy of mercury oxide ointment and metronidazole ointment in the treatment of patients with demodicosis. The therapeutic efficacy of mercury oxide ointment was tested in 49 patients and metronidazole ointment in 42 patients. Material for this study were eyelashes collected from patients. Treatment was considered effective when patient on the first or subsequent control visit did not have any Demodex mites in eyelashes. The efficacy of mercury oxide ointment and metronidazole ointment was demonstrated in 37% and 10% of cases, respectively.
Źródło:
OphthaTherapy; 2014, 1, 2; 108-113
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciwciała monoklonalne w leczeniu modyfikującym przebieg postaci remitująco-rzutowej stwardnienia rozsianego – stan obecny a perspektywy na przyszłość
Monoclonal antibodies in disease-modifying treatment of relapsing-remitting subtype of multiple sclerosis – current status and future perspectives
Autorzy:
Sarnecki, Kamil
Stadnik, Marta
Krysiak, Robert
Okopień, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057818.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
stwardnienie rozsiane
epidemiologia
przeciwciała monoklonalne
natalizumab
daklizumab
alemtuzumab
rytuksymab
ustekinumab
skuteczność leczenia
działania niepożądane
multiple sclerosis
epidemiology
monoclonal antibody
daclizumab
rituximab
therapeutic efficacy
side effects
Opis:
Recent studies indicate that relapsing-remitting subtype is the most common form of multiple sclerosis in Poland and that monoclonal antibodies appear to be an important option for patients not responding to first-line therapy with interferon beta or glatiramer acetate. The aim of such an immunomodulating therapy is to arrest progression of disease at its early phase, when inflammation predominates over neurodegeneration, i.e. at the time when chances for a therapeutic success are maximal, at least in theory. Currently available monoclonal antibodies, e.g. natalizumab, daclizumab, alemtuzumab and rituximab which inhibit immune cells, significantly reduce the size and number of lesions visualized by magnetic resonance imaging. Furthermore, by decreasing severity and frequency of relapses, they have a favourable effect on the patients’ clinical condition. The only exception is ustekinumab, which proved ineffective in this setting.Decision to start second-line drugs – in SM this means monoclonal antibodies – should be based on the patient’s general condition and coexisting diseases. In Poland only one antibody – natalizumab (Tysabri) has been registered in this indication, while the others are currently at the phase of clinical trials. Recently published data indicate that sometimes their use (natalizumab, rituximab) may have serious adverse effects, particularly development of progressive multifocal leukoencephalopathy. Use of alemtuzumab is associated with a high risk of autoimmune disorders, mainly of the thyroid. The aim of this article is a review of currently published clinical trials concerning the effectiveness of monoclonal antibodies in the treatment of relapsing-remitting subtype of multiple sclerosis, with a special emphasis on their adverse effects.
W świetle badań ostatnich lat postać remitująco-rzutowa jest najczęściej rozpoznawaną odmianą stwardnienia rozsianego w Polsce, a przeciwciała monoklonalne są istotną alternatywą dla tych pacjentów, u których nieskuteczna okazuje się terapia pierwszego rzutu interferonem beta lub octanem glatirameru. Celem takiego leczenia immunomodulacyjnego jest ograniczenie postępu choroby na jej wczesnym etapie, w którym dominuje głównie komponenta zapalna nad zmianami neurodegeneracyjnymi, a więc w momencie, gdy prawdopodobieństwo osiągnięcia efektu terapeutycznego jest największe, przynajmniej teoretycznie. Obecnie przeciwciała monoklonalne, takie jak natalizumab, daklizumab, alemtuzumab i rituksymab, osłabiając na odpowiednim etapie aktywność komórek układu odpornościowego, skutecznie zmniejszają wielkość lub liczbę zmian w obrazie rezonansu magnetycznego mózgu. Ponadto ograniczając nawroty choroby, mają pozytywny wpływ na stan kliniczny pacjentów. Jedynym odstępstwem od tej reguły okazuje się ustekinumab, który nie wykazuje efektywności w terapii. Decyzje o włączeniu leków drugiego rzutu, jakimi są przeciwciała monoklonalne w stwardnieniu rozsianym, powinno się podejmować w oparciu o stan ogólny pacjenta i jego choroby towarzyszące. W Polsce jest zarejestrowany tylko jeden z wyżej wymienionych terapeutyków – natalizumab (Tysabri), pozostałe znajdują się w fazie badań klinicznych. Z ostatnich danych wynika, że niekiedy terapia tymi lekami (natalizumab, rytuksymab) pociąga za sobą groźne w skutkach działania niepożądane, zwłaszcza możliwość pojawienia się postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii mózgu. W przypadku stosowania alemtuzumabu istnieje z kolei duża skłonność do wywoływania zaburzeń autoimmunologicznych, głównie tarczycy. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie aktualnych danych z badań klinicznych nad skutecznością przeciwciał monoklonalnych w leczeniu postaci remitująco-rzutowej stwardnienia rozsianego, z jednoczesnym uwzględnieniem działań niepożądanych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 30-39
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 61

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies