Wszystkie pola: eastern catholic churches - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Miłosierdzie w prawie Katolickich Kościołów Wschodnich
Mercy in the Canon Law of Eastern Catholic Churches
Autorzy:: Adamowicz, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1754066.pdf
Data publikacji:: 2021-05-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: miłosierdzie
epikeia
dyspensa
akrybia
Kościoły wschodnie
mercy
dispensation
akribia
oriental churches
Opis:: Zagadnienie miłosierdzia w dyscyplinie Katolickich Kościołów Wschodnich obejmuje zarówno przepisy kanonów, w których wprost lub pośrednio prawodawca odwołuje się do tej kategorii teologicznej, jak i przejawia się w stosowaniu odpowiednich instytucji prawnych. Należą do nich dyspensa i ekonomia, które nakazują łagodne stosowanie ustawy kościelnej dla osiągnięcia najważniejszego celu prawa kościelnego, jakim jest pomoc w osiągnięciu zbawienia. W artykule przywołano uzasadnienie biblijno-teologiczne dla obowiązujących przepisów prawa kanonicznego, stanowiące ratio legis omawianych instytucji prawnych, zwłaszcza doktrynę sformułowaną przez św. Leona Wielkiego i św. Tomasza z Akwinu. Szczególnie ważnym zagadnieniem w dialogu ekumenicznym z chrześcijanami wschodnimi jest kwestia ekonomii (oikonomia), szeroko stosowana m.in. w Kościołach prawosławnych. Debata nad sformalizowaniem tej zasady w katolickim prawie kanonicznym była przedmiotem zainteresowań papieskiej komisji, która przygotowała Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich. Ostatecznie jednak ta zasada wprost nie została zdefiniowana i promulgowana, gdyż uznano, że jest ona realizowana przez zastosowanie innych instrumentów, jak np. dyspensa.
The subject of mercy in the canonical discipline of Eastern Catholic Churches is contained in the canons in which the legislator directly or indirectly recalls such theological category as well as the way of how it is to be applied to various canonical legal instruments. Among those instruments, dispensation and economy specifically dictate a moderate use of the law to obtain the highest purpose of church law, that is, to assist in one’s salvation. The article recalls the biblical-theological rationale for the existing laws in force, that serve as the foundation ratio legis for these two legal instruments, with a particular focus on the doctrine formulated by Saint Leo the Great and Saint Thomas Aquinas. A very significant subject in the ecumenical dialogue with the oriental Christians is the principle of economy (oikonomia), applied widely among others, especially by the Eastern Churches. An actual debate over formal inclusion of this principle into the Catholic canon law had been a subject of a papal commission that performed the work on the Code of Canon Law of Eastern Churches. In the end, however it has never been defined and promulgated into the body of the law due to the fact it has been concluded that it is already applied when such legal instruments like dispensations are utilized.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 30, 2; 173-187
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Specyfika ustroju hierarchicznego katolickich Kościołów wschodnich
Specificity of the hierarchical system of the Eastern Catholic Churches
Autorzy:: Nowicka, Urszula
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1372349.pdf
Data publikacji:: 2013-03-02
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:: A matter of the hierarchical system is one of the specific issues regulated in CCEO. Its specificity is expressed in the fact that four hierarchical types of Eastern Churches sui iuris are known in the eastern legislature. The hierarchical type of Eastern Church depends on its importance given to it by the supreme ecclesiastic authority. Resulting in a major or minor rank of its autonomy. These are namely: the patriarchal Churches, Archbishop’s Churches, Larger Metropolitan Churches and other sui iuris Churches. The subject of the article is analysis further Codex standards, as well as taking into the account the internal administrative division of Churches and the characteristic to the eastern law the designation way of eastern bishops.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2013, 56, 1; 93-115
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Opieka duszpasterska nad wiernymi katolickich kościołów wschodnich na terytoriach łacińskich
The pastoral care over the faithful of the eastern catholic churches on the latin territories
Autorzy:: Nowicka, Urszula
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/496407.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: the pastoral care
the Eastern Catholic Churches
Opis:: As a result of changing the place of living, the eastern Catholic faithful, often settle down on the traditional Latin territories maintaining under the ordinary’s jurisdiction who belongs to a different Church sui iuris. The lack of the pastoral care and the lack of the possibility to use Church’s goods which the life gives cannot be the result of this situation. Therefore both the Code of Canon Law and the Code of Canons of the Eastern Churches establish the rules which are to provide the eastern believers the proper care that is implemented in a few ways: by erected the hierarchy itself of eastern Churches on the Latin territories or by appointing the pastors who are to be responsible for the believers of the other rite, establishing the dioceses and the rite’s parishes and appointing the Episcopal vicar.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 28; 29-40
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Katolickie Kościoły wschodnie nie mające własnej hierarchii (wybrane zagadnienia)
The Eastern Catholic Churches that do not Have Their Own Hierarchy (selected issues)
Autorzy:: Mikołajczuk, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1807281.pdf
Data publikacji:: 2019-11-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: pozostałe Kos´cioły sui iuris
Kościoły wschodnie
Kościoły sui iuris
pozostałe Kościoły sui iuris
Eastern Churches
sui iuris Churches
remaining sui iuris Churches
Opis:: The article studies those Churches that do not possess a hierarchy. When looking at the Code norms, it cannot escape notice that practically only three Canons directly relate to the abovementioned issue, namely Canons 174, 175, and 176 (CCEO). Hence the author, being doubtful, asks the fundamental question: has the legislator not forgotten about the remaining sui iuris Churches? Is this scarcity of laws in any way justified? This author deals with four Byzantine communities only: Albanian, Georgian, Russian, and Byelorussian. On closer inspection, it seems that one can hardly provide an unequivocal answer to the question whether the four communities can be regarded as sui iuris church communities. Yet, all these Churches have a unique canon structure recognised by the Apostolic See, with the exception of the Georgian community. It seems obvious that for various reasons – be it historical, political, social, or legal ones – these communities did not fulfil necessary conditions to be regarded as sui iuris Churches. It must be noted that the recreation of those structures may necessitate the use of an exception to the rule. One thing remains certain though. The highest authority in Church, the Pope or the General Council, is the only authority that is empowered to delimit the lines along which the creation or recreation of a sui iuris Church may proceed.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2008, 18, 1; 177-192
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Extra ecclesiam nulla salus w katolickich Kościołach wschodnich
Autorzy:: Blaza, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131992.pdf
Data publikacji:: 2020-12-01
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:: Union
salvation
Eastern Catholic Churches
Roman Catholic Church
Opis:: The history of the Eastern Catholic Churches has its origin in the church unions, which were concluded by some Eastern Christians with Rome in the second millennium of Christianity. Eastern Catholic Churches generally understood the extra ecclesiam nulla salus principle as it was understood at a given historical moment by the Roman Catholic Church. Eastern Christians who wanted union with Rome had to adapt to ecclesiology, which prevailed at the given moment in the Roman Catholic Church. On the other hand, these Churches want to preserve their theological specificity in the Catholic Church.
Źródło:: Przegląd Religioznawczy; 2020, 4/278; 129-138
1230-4379
Pojawia się w:: Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: LA TUTELA SOBRE LOS CATÓLICOS ORIENTALES EN LOS TERRITORIOS DE LA IGLESIA LATINA
Autorzy:: Wojciechowski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/915871.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: eparchy
territory administrative
Eastern Catholic Churches
pastoral care
territory ecclesiastical
Opis:: Outside their own territories, the Eastern Catholic Churches adopt a variety of pastoral structures, such as eparchies or exarchates. Moreover, there are also parishes that bring together the followers of various Eastern Churches which donot reside within the given territory. The priests of Eastern Churches who exercisepastoral care over the followers, oftentimes participate and serve in the structures of the Latin Church as well. In order to be able to do so, they must have beengranted bi-ritual faculties from Rome, the Holy See.
Źródło:: Review of European and Comparative Law; 2016, 26-27, 3-4; 107-121
2545-384X
Pojawia się w:: Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: IDEA PARTYKULARYZMU EKLEZJALNEGO W OPARCIU O DEKRET O KOŚCIOŁACH WSCHODNICH KATOLICKICH
The Idea of Ecclesiastical Particularisms on the Basis of the Decree on the Eastern Catholic Churches
Autorzy:: Moskałyk, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595155.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Dekret o Kościołach Wschodnich katolickich
partykularyzm
autonomia obrządkowa
Kościół lokalny
Opis:: Comprehensive conciliar doctrine to the subject of the Eastern Churches, in- cluding the decree of the Eastern Catholic Churches, constitutes an extremely important contribution to the forming of opened Catholic-Orthodox relations. It is diverging about of former stereotyped demonstrative visions relative to infidel community. As regards dense taking back to the Eastern Churches, both Catholic and orthodox is developing the entire number of norms and principles which are supposed to support the better mutual recognition and of the unabridged accept- ance as particularistic community.
Źródło:: Studia Oecumenica; 2014, 14; 213-224
1643-2762
Pojawia się w:: Studia Oecumenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Pontificia Praecepta de clero Uxorato Orientali i fakultatywność celibatu w katolickich Kościołach wschodnich
Pontificia Praecepta de Clero Uxorato Orientali and the Optionality of Celibacy in the Eastern Catholic Churches
Autorzy:: Tanasiychuk, Andriy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806737.pdf
Data publikacji:: 2019-11-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: celibat
diaspora
terytorium wschodnie
święcenia
celibacy
Eastern territory
sacred ordination
Opis:: Artykuł dotyczy opublikowanego dnia 14 czerwca 2014 r. dokumentu Kongregacji Kościołów Wschodnich Pontificia Praecepta de clero Uxorato Orientali, na podstawie którego na terenach, które nie są tradycyjnymi regionami wschodnimi w rozumieniu prawa katolickich Kościołów wschodnich, a na których są obecne wspólnoty katolików wschodnich, będzie można udzielać święceń żonatym mężczyznom. Autor analizuje zawartość treściową dokumentu, wyjaśnia problemy natury terminologicznej oraz jego usytuowanie w systemie prawa kanonicznego, podejmując także kwestie problematyczne.
The article concerns the document of the Congregation for the Eastern Churches Pontificia Praecepta de clero Uxorato Orientali published on 14 June 2014, under which outside the traditional Eastern territories within the meaning of the law of the Eastern Catholic Churches, and where the Eastern Catholics reside, the married men can be ordained. The author analyzes the content of the document, explains the terminological problems and its place in the system of canon law, taking up the problematic issues.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2015, 25, 3; 139-156
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Celebracja sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w katolickich Kościołach wschodnich (Refleksje na tle norm Kościoła łacińskiego)
The Celebration of Christian Initiation Sacraments in Eastern Catholic Churches (Reflections in the Light of Latin Church Regulations)
Autorzy:: Mikołajczuk, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1870995.pdf
Data publikacji:: 2019-11-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:: According to Catechism of the Catholic Church, “Christian initiation is accomplished through three Sacraments: Baptism, which commences new life; Confirmation, which reinforces Baptism; the Eucharist, which feeds the Flesh and Blood of Christ to the disciple to transubstantiate him into Him.” Therefore, it is only a human being who has been baptised that is able to receive the other Sacraments of the Church. The next Sacrament of Christian initiation (Confirmation – Chrismation) is intended to perfect the grace of Baptism for us to be more deeply immersed in divine filiation, to embed us in Christ, to strengthen our bonds with the Church, and then to incorporate each of us in His mission and help us proclaim Christian faith with words that will be accompanied by deeds. In the eastern tradition, “the newly baptized person is confirmed directly afterwards, and then receives the Eucharist. This tradition emphasises the unity of the three Sacraments of Christian initiation.” Next, the Eucharist completes the initiation, and those who were raised to the dignity of royal priesthood and became like Christ through Baptism and Confirmation (Chrismation) participate in Lord's offering together with the congregation. To sum up the above, it must be concluded that in Eastern Catholic Churches “those who were Baptised, should also receive the Chrismation Sacrament to be anointed with the Holy Spirit's seal so that they may become witnesses and co-architects of Kingdom of God.” In the Eastern Church tradition, the Eucharist is administered along with the Baptism and Chrismation, hence it usually takes place during infancy. For historical and cultural reasons, the Western Church “has neglected” this practice and the Sacraments of initiation are not administered (to children) simultaneously, but in a sequence at different times. In the East, however, this practice has persisted in an unchanged and uninterrupted manner.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2006, 16, 2; 209-227
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: “Pontificia praecepta de clero uxorato orientali” e la questione del celibato presso le Chiese orientali cattoliche
Pontificia Praecepta de Clero Uxorato Orientali and the optionality of celibacy in the Eastern Catholic Churches
Autorzy:: TANASIYCHUK, ANDRIY
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/661150.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: celibato
diaspora
territori orientali
ordinazione sacerdotale
celibacy
Eastern territory
sacred ordination
Opis:: The article concerns the document of the Congregation for the Eastern Churches Pontificia Praecepta de Clero Uxorato Orientali published on 14 June 2014, under which outside the traditional Eastern territories within the meaning of the law of the Eastern Catholic Churches, and where the Eastern Catholics reside, the married men can be ordained. The author analyzes the content of the document, explains the terminological problems and its place in the system of canon law, taking up the problematic issues.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2015, 58, 4; 155-173
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: The presence of the Orthodox Churches and the Eastern-rite Catholic Churches in the III Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops .
Autorzy:: Laurinyecz, Mihály
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1008692.pdf
Data publikacji:: 2019-01-05
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Synod o rodzinie 2014
wschodnie Kościoły katolickie
Kościoły prawosławne
family synod 2014
eastern catholic churches
orthodox churches
Opis:: The aim of this article is to analyse the events and documents of the Third Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops in 2014 and Fourteenth Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops in 2015 in which Orthodox representatives also participated. It is commonly known that the Orthodox Churches allow divorced individuals to remarry and for remarried people to receive sacraments.In the present study we discuss who were present on behalf of the Orthodox Churches and sui iuris Eastern Catholics at the synod, what happened in relation to these denominations, and what references were made regarding Orthodox and Eastern practices and theology. First we look at the so-called “ordo” of the synods. Then we examine the preparatory documents in chronological order. After that we analyse the “Instrumentum laboris”. Following the analysis of the introductory document, the “Relatio ante disceptationem”, we summarise the activity of the so-called “circuli minores” based on the briefing reports. The entire extraordinary synod is summarised by the “Relatio synodi”, upon which the “Messaggio del Sinodo dei Vescovi al Popolo di Dio” is based. Finally we categorised the various issues discussed.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 4; 138-150
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Kompetencja sądów kościelnych w Polsce do rozpatrywania spraw wiernych należących do katolickich Kościołów wschodnich (art. 16 DC)
Church court competence in Poland in trying cases of the faithful belonging to the Eastern Catholic Churches (art. 16 DC)
Autorzy:: Nowicka, Urszula
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/663095.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: sąd kościelny
Kościół wschodni
kompetencje sądów kościelnych
Church Tribunals
church court competence
Eastern Catholic Church
Opis:: Church Tribunals in Poland shall hear and rule in the cases of the faithful belonging to the Latin Church. However, according to Art. 16 the faithful belonging to the Eastern Catholic Churches may also be subject to the competence of the Latin courts. Such competence may be either ipso iure (in a territory where the Ordinary of the Latin church has the pastoral care of the faithful of the Church sui iuris either as the only Ordinary in this area or by designation of the Apostolic See) or by reason of an extension of competence granted by the Apostolic Signatura (stably or ad casum). This publication is the analysis of such cases, which allows to conclude that applying presented criteria for Polish conditions the competence of the Tribunal of Warmia shall be indicated for the cases of the faithful belonging to the Byzanthine-Ukrainian rite, Tribunal of Siedlce for the cases of so-called Neo-Uniate, Warsaw Tribunal for the cases of the faithful belonging to other Eastern churches.
Źródło:: Ius Matrimoniale; 2013, 24, 18; 165-179
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:: Ius Matrimoniale
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Problematyczny powrót do źródeł: Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny w liturgii Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
Problematic Return to Sources: Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary in the Liturgy of the Ukrainian Greek Catholic Church
Autorzy:: Pańczak, Bogdan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035173.pdf
Data publikacji:: 2020-02-06
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Katolickie Kościoły Wschodnie
latynizacja
reforma liturgiczna
Kongregacja Kościołów Wschodnich
rok liturgiczny
Eastern Catholic Churches
Latinization
liturgical reform
Congregation for the Oriental Churches
liturgical year
Opis:: Artykuł dotyczy jednego z najistotniejszych aspektów życia Katolickich Kościołów Wschodnich, jakim jest ich wierność własnemu obrządkowi, czyli liturgicznemu, teologicznemu, duchowemu i dyscyplinarnemu dziedzictwu (por. kan. 28 §1 Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich). Magisterium Kościoła, od dokumentów Soboru Watykańskiego II do wydanej w 1996 r. przez Kongregację Kościołów Wschodnich Instrukcji w sprawie stosowania przepisów liturgicznych Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich wzywa te wspólnoty do ponownego odkrycia bogactwa swojej tradycji, a gdzie zachodzi taka potrzeba – do roztropnego usunięcia obcych zapożyczeń i powrotu do źródeł. Na przykładzie święta celebrowanego na chrześcijańskim Wschodzie 9 grudnia widać, jak trudny jest ten proces w Ukraińskim Kościele Greckokatolickim. Rzymska reforma ksiąg liturgicznych (lata 40. XX wieku), która przywróciła zmienioną w 1891 r. nazwę i liturgię bizantyńskiego święta „Poczęcie św. Anny, gdy poczęła ona Najświętszą Bogurodzicę”, czeka na pełną recepcję i implementację.
The article concerns one of the most important aspects of the Eastern Catholic Churches’ life, which is their faithfulness to their own rite, that is, a liturgical, theological, spiritual, and disciplinary heritage (c. 28 §1 of The Code of Canons of the Eastern Churches). The Magisterium of the Church, from the documents of the Second Vatican Council to the edition in 1996 by the Congregation for the Oriental Churches of The Instruction for the Application of the Liturgical Prescriptions of the Code of Canons of the Eastern Churches, urges these communities to rediscover the richness of their traditions, and if necessary, to prudently remove foreign borrowings and return to the sources. The example of the holiday celebrated in the Christian East on December 9 shows how difficult this process is in the Ukrainian Greek Catholic Church. The Roman reform of liturgical books (1940s), which restored the name and liturgy of the Byzantine feast: The Conception of St. Anne, when she conceived The Holy Mother of God, changed in 1891, is still waiting for full reception and implementation.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 111-123
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Ekumeniczna koncepcja Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
Ukrainian Greek Catholic Church ecumenical concept
Autorzy:: Trochanowski, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469567.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: katolickie Kościoły wschodnie
jedność chrześcijan
Ukraiński Kościół Greckokatolicki
koncepcja ekumeniczna
ekumenizm
patriarchat
Eastern Catholic Churches
the unity of Christians
Ukrainian Greek Catholic Church
ecumenical concept
ecumenism
patriarchate
Opis:: Katolickie Kościoły wschodnie (KKW) stanowią integralną część Kościoła powszechnego. Dekret o Kościołach Wschodnich Katolickich „Orientalium Ecclesiarum” podkreśla, że posiadają one taką samą godność w relacji do siebie oraz do Kościoła łacińskiego. Działania tychże Kościołów na płaszczyźnie ekumenicznej określają dokumenty Soboru Watykańskiego II: Dekret o Kościołach Wschodnich Katolickich „Orientalium Ecclesiarum” oraz Dekret o Ekumenizmie „Unitatis Redintegratio”. KKW mają także prawo i obowiązek pomagać Stolicy Apostolskiej zrozumieć chrześcijański Wschód w poszukiwaniu utraconej jedności. Na tych Kościołach ze względu na wspólne dziedzictwo duchowe chrześcijańskiego Wschodu spoczywa odpowiedzialność współpracy z Kościołami prawosławnymi. W trosce o jak najlepsze relacje z bratnimi chrześcijanami pomocą ma służyć dokument opracowany przez Synod Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego pt. Koncepcja ekumeniczna Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK). Dokument został ogłoszony 23 grudnia 2015 r., a swojej mocy prawnej nabrał 23 lutego 2016 r. Koncepcja, zatwierdzona na pięć lat, szczegółowo przedstawia zagadnienia dotyczące genezy UKGK. Ponadto podchodzi bardzo krytycznie do procesów historycznych, które z jednej strony utrudniały rozwój UKGK, a z drugiej stanowiły zagrożenie utraty własnej tożsamości. Koncepcja ekumeniczna UKGK ukazuje otwartość na dialog z Kościołami prawosławnymi, w sposób szczególny na Ukrainie, oraz podkreśla potrzebę zjednoczenia chrześcijan, którzy są spadkobiercami chrztu św. Włodzimierza. W zakończeniu ekumenicznej koncepcji Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego autorzy stwierdzają, że odrodzenie wiary na Ukrainie nastąpi poprzez odnowienie Kościoła kijowskiego w jednym patriarchacie w jedności z biskupem Rzymu i z innymi Kościoła partykularnymi.
Eastern Catholic Churches (ECC) are an integral part of the universal Church. The Decree about Catholic Eastern Churches ‘Orientalium Ecclesiarum’ emphasizes that they have the same dignity in relation to each other and to the Latin Church. The actions of these churches on the field of ecumenism are determined by the documents of the Second Vatican Council: The Decree about Ecumenism ‘Orientalium Ecclesiarum’ and The Decree about Catholic Eastern Churches ‘Unitatis Redintegratio’. ECC Churches also have the right and duty to help the Holy See to understand the Christian East in search of the lost unity. These churches are responsible for cooperating with Orthodox Churches because of their common spiritual heritage. The Synod of Bishops of the Ukrainian Greek Catholic Church prepared a document in the interest of the best possible relations with fraternal Christians. The mentioned document is entitled ‘The ecumenical concept of the Ukrainian Greek Catholic Church’ (UGCC). It was published on 23 December 2015 and its legal force took on 23 February 2016. The concept has been approved for five years. The idea broadly describes the issues that are the source of the UGCC. The document is very critical to the historical processes, which on the one hand, hindered the development of UGCC and on the other hand posed a threat of losing its own identity. The ecumenical concept of the UGCC shows openness to dialogue with Orthodox Churches in particular in the Ukraine and emphasizes the need to unite the Christians, who are the heirs of St. Vladimir baptism. In the end of the ecumenical concept of the UGCC the authors state that the revival of faith in the Ukraine will take place through the renewal of the Church of Kiev in one Patriarchate in union with the Roman Pontiff and with the other particular Churches.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2016, 23; 201-211
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Wpływ ustroju prawnego Kościoła łacińskiego na kształtowanie się aktualnego porządku prawnego katolickich Kościołów wschodnich na przykładzie urzędów protosyncela i syncela
Influence of the Legal System of the Latin Church on Formation of the Current Legal Order of the Eastern Catholic Churches as Illustrated by the Offices of protosyncellus and syncellus
Autorzy:: Bakalarz, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1897177.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: syncel
protosyncel
wikariusz generalny
wikariusz biskupi
katolickie Kościoły wschodnie
Kościół łaciński
latynizacja
syncellus
protosyncellus
general vicar
episcopal vicar
Catholic Eastern Churches
Latin Church
latinization
Opis:: Urząd wikariusza generalnego powstał w Kościele zachodnim w XII w. Stopniowo jego władza umacniała się, aż stał się urzędem obligatoryjnym i głównym współpracownikiem biskupa diecezjalnego w zarządzie Kościołem partykularnym. Podczas przygotowań Soboru Watykańskiego II dostrzeżono potrzebę utworzenia nowej instytucji w strukturze Kościoła partykularnego. Obok urzędu wikariusza generalnego, ustanowiono urząd wikariusza biskupiego – nową funkcję o zbieżnej naturze prawnej i kompetencjach, ale przeznaczoną do wspierania biskupa diecezjalnego w poszczególnych aspektach jego działalności. W Kościele wschodnim powstał zwyczaj wybierania biskupów spośród zakonników. Biskupi chcieli nadal prowadzić życie monastyczne. Dobierali sobie współtowarzyszy, którzy zamieszkiwali wspólnie z biskupem w jego mieszkaniu. Tego towarzysza życia biskupa określano mianem synkellios, co w wersji łacińskiej uzyskało formę syncellus. Syncel był nie tylko współtowarzyszem życia biskupa, ale także wspomagał go w jego funkcjach, a nawet reprezentował biskupa w wielu sprawach kościelnych, przez co uzyskał znaczący wpływ w Kościele lokalnym. Unie zawierane z Kościołami uznającymi zwierzchność Biskupa Rzymu, wiązały się także z przyjęciem przez nie łacińskiego systemu prawa kościelnego i form strukturalnych istniejących w Kościele zachodnim. Jednym z elementów tego dziedzictwa jurydycznego był urząd wikariusza generalnego. W motu proprio Piusa XII Cleri sanctitati i Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich rozwiązania te zostały ugruntowane. Wprowadzono urzędy wikariusza generalnego i wikariusza biskupiego, nadając im starożytne nazwy syncela i protosyncela.
The office of vicar general was created in the Western Church in the 12th century. Gradually, his authority was strengthened until the office became mandatory and he became the main collaborator of the diocesan bishop in the administrative body of the particular Church. During the preparation of the Second Vatican Council the need to establish a newinstitution within the structure of particular Churches was recognized. In addition to the office of vicar general, the office of episcopal vicar was created – a new function with a similar legal characteristics and competences, but intended to support the diocesan bishop in specific aspects of his activity. In the Eastern Church, it was customary to choose bishops from among religious. Bishops wanted to continue their monastic life. A bishop would choose a fellow man who lived with him in home. Such a life companion was known as synkellios, which in Latin was rendered as syncellus. A syncellus was not only a companion of the bishop’s life but also assisted him in his functions and even represented him in many ecclesiastical matters, which made the syncellus a significant figure in the local Church. The unions concluded with Churches that recognized the supremacy of the Bishop of Rome were also associated with their adoption of the Latin system of ecclesiastical law and structural forms existing in the Western Church. One of the elements of this juridical heritage was the office of vicar general. These solutions were laid down in Pius XII’s motu proprio Cleri sanctitati and the Code of Canons of the Eastern Churches . The offices of vicar general and episcopal vicar were introducted and assigned the ancient names of syncellus and protosyncellus.
Źródło:: Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 45-62
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:: Kościół i Prawo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Dochodzenie wstępne w prawodawstwie katolickich Kościołów wschodnich w przypadku duchownych podejrzanych o popełnienie przestępstwa contra sextum z małoletnimi i osobami prawnie objętymi ochroną
Preliminary Investigation in the Legislation of the Eastern Catholic Churches in the Case of Clergy Suspected of Committing the Crime contra sextum with Minors and Legally Protected Persons
Autorzy:: Klimkiewicz, Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32443791.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:: criminal law
preparatory proceedings
hierarchy
notitia criminis
The Greek Catholic Church
prawo karne
postepowanie przygotowawcze
hierarcha
Kościół greckokatolicki
Opis:: Celem artykułu jest omówienie procedury kanonicznego dochodzenia wstępnego w przypadku duchownych podejrzanych o popełnienie przestępstwa przeciwko szóstemu przykazaniu dekalogu z osobą małoletnią i osobą prawnie z nią zrównaną zgodnie z art. 1 § 1a VELM/2023. Autor omawia poszczególne etapy niniejszego postępowania przygotowawczego, mającego ogromne znaczenie dla ewentualnego wszczęcia procesu karnego. Innymi słowy, rzetelność tego dochodzenia daje sprawiedliwe podstawy kompetentnemu przełożonemu kościelnemu (hierarsze) do podjęcia odpowiednich czynności prawnych. Powyższa tematyka jest omawiana na podstawie analizy powszechnych i partykularnych regulacji prawnych odnoszących się do katolickich Kościołów wschodnich, ze szczególnym uwzględnieniem katolickiego Kościoła bizantyjsko-ukraińskiego w Polsce.
The purpose of this article is to discuss the procedure of the canonical preliminary investigation in the case of clerics suspected of committing an offence against the Sixth Commandment of the Decalogue with a minor and a person legally equal to him pursuant to Article 1 § 1a of VELM/2023. The Author discusses the various stages of this preliminary investigation, which is of great importance for the possible initiation of a criminal trial. In other words, the thoroughness of this investigation provides a just basis for the competent ecclesiastical superior (hierarch) to take the appropriate legal action. The above topics are discussed on the basis of an analysis of the universal and particularistic legal regulations relating to the Eastern Catholic Churches, with particular reference to the Byzantine-Ukrainian Catholic Church in Poland.
Źródło:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (1); 171-188
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Przygotowanie dzieci i dorosłych do przyjęcia sakramentu chrztu w katolickich Kościołach Wschodnich
Preparing Children and Adults for Accepting the Sacrament of Baptism in Catholic Eastern Churches
Autorzy:: Mikołajczuk, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1871038.pdf
Data publikacji:: 2019-11-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:: The Catechism of the Catholic Church states that: “From the first Jerusalem community until the paruzja God's Churches, faithful to the Apostolic Creed, in all places celebrate the same Paschal Mystery. There is one mystery that is celebrated in liturgy, but forms of celebration are different. […] Various liturgical traditions were given rise to because of the very mission of the Church. Churches in the same geographical and cultural area started celebrating Christ's mystery using special forms of expression, typical of the given culture: in the tradition of the «deposit» of the faith, in the liturgical symbols, in organizing the brotherly community, in the theological understanding of the mysteries, and in different forms of sanctity (CCC 1200; 1202). According to Canon 679 of the Eastern Churches Canon Code expressing the fundamental principle of the Church's teaching on baptism, every man who is not yet baptized is capable of accepting the sacrament. The Church's teaching that is generally and constantly professed says that both adults and children may be and should be baptized. “Instruction on the Use of Liturgical Regulations of the Eastern Churches Canon Code” issued by the Congregation for the Eastern Churches on 6 January 1996 says that the indication given in the Eastern Churches Canon Code that is different from what was often used, or even from the legislature that has been in force in the recent centuries, confirms the connection that exists between the three sacraments of the Christian initiation, which is also reflected in the way they are administered. It was a motivating factor in forming the code norms which suggest that the three sacraments: baptism, chrismation and the Holy Communion, should be received simultaneously or one shortly after another. It follows that when talking about preparation for receiving baptism we at the same time speak about the two remaining initiation sacraments, as the legislator recommends administering them during one celebration. The Church that allows one to receive baptism and administers it, sets some requirements both to adults who want to accept baptism, and to those who ask for baptism to be administered to their children. The rules for administering and receiving baptism depend on whether it is an adult or a child who is going to accept it. This follows from the fact that an adult makes his own decision on receiving baptism and he accepts the commitments, whereas a child's parents or their legal representatives do so in the name of the child. This is why the requirements from adults are defined in a different way from the requirements that concern the child's parents. Summing up the above considerations it should be stated that in Eastern Catholic Churches what in preparation concerns baptism, also concerns the remaining sacraments of Christian initiation, because, as the legislator orders: “Those who have been baptized should also receive the sacrament of chrismation, so that marked by the stamp of the Holy Spirit's gift, they could be witnesses and co-constructors of Christ's Kingdom” (ECCC, Canon 692). Additionally code norms say: “What concerns participation of children in Divine Eucharist after receiving baptism and chrismation, it is the liturgical books of one's own Church «sui iuris» that should be complied with, maintaining the proper care” (ECCC, Canon 719). In the tradition of Eastern Churches the First Holy Communion is administered together with the sacraments of baptism and chrismation, that is usually in infancy; hence it is difficult to find statements in the code norms that speak about preparation for receiving this sacrament. For historical and cultural reasons the Western Church has neglected this practice and the initiation sacraments have been administered to children not simultaneously, but in various moments later on. However, in the East this old practice has been preserved unchanged and has never been stopped. The connection is strong enough to signify all the stages of Christian initiation in certain contexts.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2006, 16, 1; 259-283
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Problem nauczania prawa Katolickich Kościołów Wschodnich w seminariach duchownych obrządku łacińskiego
The Question of Teaching the Law of the Catholic Eastern Churches at the Theological Seminary of the Latin Rite
Autorzy:: Adamowicz, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1871877.pdf
Data publikacji:: 2019-11-13
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:: The paper was delivered at an assembly of the lectures of canon law in Łowicz in 1996. The author deals with the problem of teaching the law of Catholic Eastern Churches in the theological seminaries of the Latin Church. After the Code of the Canons of the Eastern Churches had been promulgated in 1990, a necessity emerged to include the new law for Catholics of the Eastern rite into the instruction of the candidates for the Latin clergy. Some canons of CCEOr may also be used for the Latin clergy (37; 41; 207; 322, § 1; 432; 696, §§ 1 and 2; 830, § 1916, § 5; and 1465), some supplement the legal gaps, and others refer to the interrite relations.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 1999, 9, 2; 37-43
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Wschodnie katolickie utożsamienie obrządkowe
Eastern Catholic ritual identity
Autorzy:: Moskałyk, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047901.pdf
Data publikacji:: 2020-12-23
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: obrządek
ryt
liturgia wschodnia
katolicki Kościół wschodni
Kościoły partykularne
ritual
rite
Eastern liturgy
Eastern Catholic Church
Particular Churches
Opis:: Katolickie Kościoły wschodnie ze względu na swoje zróżnicowanie obrządkowe wnoszą odrębny wkład w całościowe dziedzictwo chrześcijańskie. Każdy obrządek wschodni emanuje samodzielnym i autentycznym zbiorem cech liturgiczno-kultycznych typowych dla określonego nurtu tradycyjnego. Posiadanie własnych przymiotów praktyki sakramentalno-rytualnej jest nieodłącznie związane z przywilejem działania Kościoła partykularnego i wpływa bezpośrednio na kształtowanie jego tożsamości. Jakkolwiek elementy zewnętrzne i obrzędowe w Kościele wschodnim spełniają rolę pomocniczą, lecz są one niezbędne i niezastąpione. Ich moc odziaływania przyczynia się najczęściej do pełniejszej integracji wspólnoty wiernych i jej zjednoczenia modlitewnego. Powoduje prawdziwe zespolenie tychże wiernych wokół idei jednego i rodzimego obrządku, który jawi się dla nich życiodajna siłą duchową. W artykule podjęto ważne aspekty formułowania się tożsamości obrządkowej w obrębie Katolickich Kościołów wschodnich. Wskazując zarazem na uwarunkowania duszpasterskie, które niekiedy wymuszają na wschodnich katolikach dostosowanie się do rodzaju eksperymentu obrządkowego.
Eastern Catholic Churches, due to their ritual diversity, make a separate contribution to the overall Christian heritage. Each Eastern rite exudes an independent and authentic collection of liturgical and cultic features typical of a particular traditional current. Having your own attributes of sacramental-ritual practice is inherent in the privilege of the particular Church and directly affects its identity. Although the external and ritual elements in the Eastern Church play an auxiliary role, they are necessary and irreplaceable. Their power of influence usually contributes to a more complete integration of the community of the faithful and its prayer union. It brings about a real fusion of these faithful around the idea of one and native rite, which appears to them as a life-giving spiritual force. The article addresses important aspects of the formation of a ritual identity within the Eastern Catholic Churches. At the same time, he points to pastoral conditions, which sometimes force Eastern Catholics to adapt to the type of ritual experiment.
Źródło:: Studia Oecumenica; 2020, 20; 215-226
1643-2762
Pojawia się w:: Studia Oecumenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Schematyzmy Kościołów katolickich obrządków wschodnich przechowywane w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie
Schematisms of the Catholic Churches of the Eastern rites stored in the Archdiocesan Archive in Gniezno
Autorzy:: Krucki, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1022631.pdf
Data publikacji:: 2015-12-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: schematyzmy
Kościoły katolickie obrządków wschodnich
Kościół greckokatolicki
Kościół ormiański
duchowieństwo greckokatolickie
duchowieństwo ormiańskie
schematisms
the Catholic Churches of the Eastern rite
the Greek Catholic Church
the Armenian Church
the Greek Catholic clergy
the Armenian clergy
Opis:: Among the schematisms stored in the Archdiocesan Archive in Gniezno (these are prints prepared for the Archdiocese of Gniezno, other Polish and foreign Roman Catholic dioceses, and religious orders) are three elenchus reports produced for the Catholic Churches of the Eastern rites, existing in the former Eastern Borderlands. Two of them relate to the organization of the Greek Catholic Church: Archdiocese of Lviv (1858) and the Diocese of Stanisławów (1938), while the third one presents the structure and operation of the Armenian Archdiocese of Lviv before the outbreak of World War II (1939). All of those prints, in their structure and content, resemble schematisms prepared for the Roman Catholic Church. They are thus valuable sources from which we can learn about history, political system, organization, and people working in different institutions and parishes of the Greek Catholic Church and the Armenian Church in the nineteenth and twentieth centuries.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 104; 121-131
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: The role of the epiclesis in transubstantiation
Autorzy:: Krupa, Jozef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2010809.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: epiclesis
transubstantiation
Eucharist
Catechism of the Catholic Church
Eastern churches
epikleza
transsubstancjacja
Eucharystia
Katechizm Kościoła Katolickiego
Kościoły wschodnie
Opis:: The official doctrine of the Catholic Church, contained in the magisterial documents, is still evolving. One recent example is the teaching on who is involved in transubstantiation in the Eucharist. In the Christian West, the words of institution have been emphasized for centuries, while in the Christian East, it has been the epiclesis since the fourth century. Some Catholic theologians explicitly stated that the epiclesis also participates in the conversion of bread and wine, even before the promulgation of this doctrine in the magisterial documents. The doctrinal shift in the Catholic Church regarding the topic of the epiclesis manifested itself in the Catechism of the Catholic Church in number 1105: “The Epiclesis is the intercession in which the priest begs the Father to send the Holy Spirit […], so that the offerings may become the body and blood of Christ.” In number 1353: “In the epiclesis, the Church asks the Father to send his Holy Spirit on the bread and wine, so that by his power they may become the body and blood of Jesus Christ […]. In the institution narrative, the power of the words and the action of Christ, and the power of the Holy Spirit, make sacramentally present under the species of bread and wine Christ’s body and blood, […].” In numbers 1333 and 1357 and also in the General Instruction of the Roman Missal in article 79 c: “The epiclesis, in which, by means of particular invocations, the Church implores the power of the Holy Spirit that the gifts offered by human hands be consecrated, that is, become Christ’s Body and Blood [...].”
Oficjalna doktryna Kościoła Katolickiego, zawarta w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, wciąż się rozwija. Jednym z najnowszych tego przykładów jest nauczanie o tym, co powoduje transsubstancjację podczas Eucharystii. Na chrześcijańskim Zachodzie od stuleci akcentowano słowa instytucji (ustanowienia), podczas gdy na chrześcijańskim Wschodzie od IV wieku jest to epikleza. Niektórzy teologowie katoliccy twierdzili, że epikleza powoduje również przemianę chleba i wina, jeszcze zanim doktryna ta pojawiła się w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Doktrynalna zmiana Kościoła Katolickiego jest opisana w Katechizmie Kościoła Katolickiego w pkt 1105: „Epikleza jest modlitwą wstawienniczą, w której kapłan prosi Ojca o posłanie Ducha Uświęciciela, by składane ofiary stały się Ciałem i Krwią Chrystusa [...]”, w pkt 1353: „W epiklezie Kościół prosi Ojca, aby zesłał Ducha Świętego [...] na chleb i wino, aby Jego mocą stały się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa [...]. W opisie ustanowienia Eucharystii moc słów i działania Chrystusa oraz moc Ducha Świętego sprawia, że pod postaciami chleba i wina uobecnia się sakramentalnie Ciało i Krew Chrystusa, [...]”, w pkt 1333 i 1357 oraz w Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego w pkt 79 c: „Epikleza: to szczególne wezwanie, w którym Kościół błaga o zesłanie mocy Ducha Świętego, aby dary złożone przez ludzi zostały konsekrowane, czyli stały się Ciałem i Krwią Chrystusa, [...]”.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2021, 37; 115-128
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Uprawnienia Kościoła katolickiego w odniesieniu do małżeństw niekatolików
The Rights of the Catholic Church in Relation to Marriages of Non- Catholics
Autorzy:: Kraiński, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1804884.pdf
Data publikacji:: 2019-11-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: ochrzczeni niekatolicy
nieochrzczeni niekatolicy
Kościoły wschodnie
uprawnienie do sądzenia spraw niekatolików
baptized non-Catholics
unbaptized non-Catholics
Eastern Churches
jurisdiction
over non-Catholics
Opis:: Celem artykułu jest przybliżenie jurysdykcji Kościoła katolickiego w kwestii małżeństw niekatolików. Autor po rozważaniach teoretycznych i przedstawieniu kategorii niekatolików nieochrzczonych i niekatolików ochrzczonych stawia pytanie: na jakiej podstawie Kościół katolicki wykonuje wobec nich jurysdykcję. Podaje argumentację dla tychże uprawnień poprzez opisanie ich źródeł w prawie naturalnym, świętości małżeństwa, odwołując się do historii doktryny i poszczególnych dokumentów kościelnych. Przytacza również teorię i procedury, o których mowa w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. oraz instrukcji Dignitas connubii. Nawiązuje do decyzji Sygnatury Apostolskiej i podaje szczegółowe uzasadnienie powodów, na podstawie których Kościół katolicki może realizować uprawnienie w odniesieniu do małżeństw niekatolików: udowodnienie stanu wolnego, interes prawny, status familiae et personarum (legitymacja potomstwa, pokrewieństwo, powinwactwo, alimenty, dziedziczenie).
This article is an attempt to bring closer the subject of jurisdiction of the Catholic Church over a marriage of non-Catholics. It includes principal definitions, ideas and concepts related to the topic. The paper consists of two leading motives. The first one is focused around theory and definitions, the second one, around legal procedure and practice. At the beginning, the Author presents main definitions on the topic that are necessary to further exploration. This includes inter alia category of unbaptized and baptized non-Catholics. The next part of the paper circles around the question – on what grounds does the Catholic Church exercise the jurisdiction over baptized and unbaptized non-Catholics? The Author presents justification for such Church's power through describing its roots in natural law and the sanctity of marriage, referring to history of doctrine and several ecclesiastical documents. The last part of the paper deals with theory and procedures, which are included in Code of Canon Law 1983 and Instruction Dignitas connubii. It also refers to decisions of the Apostolic Signature and gives specific grounds on which authority of the Catholic Church over non-Catholics may be exercised: proving unmarried status, legal interest, status familiae et personarum (legitimacy of offspring, kinship, affinity, alimony, heirdom).
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 2; 101-114
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Osoby prawne Kościoła greckokatolickiego w Polsce jako strona powodowa postępowania sądowo-regulacyjnego
Legal Entities of the Greek-Catholic Church in Poland as a Plaintiff of Judicial and Regulatory Proceedings
Autorzy:: Leszczyński, Adam
Walencik, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22792684.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:: kościelna osoba prawna
zniesienie kościelnej osoby prawnej
Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich
Church legal entity
suppressing of the Church legal entity
Code of Canons of the Eastern Churches
Opis:: W Kościele osobami prawnymi są zespoły osób (universitates personarum) albo zespoły rzeczy (universitates rerum). Osoba prawna – ustanowiona zgodnie z prawem kościelnym – ze swej trwa nieprzerwanie. Kościelna osoba prawna wygasa, jeśli zostanie zniesiona przez kompetentną władzę, albo – ipso iure – nie działa przez okres stu lat. Po wygaśnięciu publicznej osoby prawnej przeznaczenie jej dóbr i praw dziedzicznych, jak też zobowiązań jest regulowane prawem i statutami. Należy jednak zawsze zachować wolę fundatorów lub ofiarodawców oraz prawa nabyte. Jeżeli przepisy prawa i statuty nie zawierają unormowań w tym zakresie przechodzą one na osobę prawną bezpośrednio wyższą.
Juridic persons in the Church are either aggregates of persons (universitates personarum) or aggregates of things (universitates rerum). A juridic person – established in accordance with the Church law – is perpetual by its nature. A juridic person in the Church is extinguished if it is legitimately suppressed by competent authority or ipso iure has ceased to act for a hundred years. Upon the extinction of a public juridic person, the allocation of its goods, patrimonial rights, and obligations is governed by law and its statutes. However, the will of the founders and donors and acquired right must always be preserved. If the law and statutes give no indication, they go to the juridic person immediately superior.
Źródło:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (1); 109-125
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: [Recenzja]: Encyclopedic Dictionary of the Christian East (second edition, revised and expan-ded), edited by Edward G. Farrugia S.J., Pontifical Oriental Institute (Pontificio Istituto Orientalne), Rome 20152, ss. XXXVIII + 2006 (mapy, tabele)
[Review]: Encyclopedic Dictionary of the Christian East (second edition, revised and expan-ded), edited by Edward G. Farrugia S.J., Pontifical Oriental Institute (Pontificio Istituto Orientalne), Rome 20152, ss. XXXVIII + 2006 (mapy, tabele)
Autorzy:: Prokop, Krzysztof R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/783911.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Kościół katolicki
obrządek wschodni
Kościoły wschodnie
Catholic Church
eastern rite
Eastern Churches
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 487-498
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: "Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
"Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
Autorzy:: Rabczyński, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
Data publikacji:: 2020-02-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: prymat biskupa Rzymu
jedność Kościoła
dialog ekumeniczny
dialog z Kościołami Wschodu
dialog rzymskokatolicko-prawosławny
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
unity of the Church
ecumenical dialogue
dialogue with Eastern Churches
Roman Catholic-Orthodox dialogue
synodality of the Church
Opis:: Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:: L’influsso del luogo e del rito della Santa Messa sull’adempimento del precetto festivo
The influence of the place and of the rite of the Holy Mass on the fulfilment of the festive precept
Autorzy:: Kaniecki, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085897.pdf
Data publikacji:: 2020-11-06
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: obowiązek niedzielny
miejsce Mszy
Msza niekatolicka
Kościoły Wschodnie
Kościół Prawosławny
precetto festivo
luogo della Messa
Messa non cattolica
Chiese Orientali
Chiesa Ortodossa
festive precept
place of Mass
non-Catholic Mass
Eastern Churches
Orthodox Church
Opis:: Il Concilio di Adge (506) decise che si poteva adempiere il precetto festivo soltanto nella propria chiesa parrocchiale. Questa norma si è diffusa nella Chiesa latina e sopravviveva fino al Concilio di Trento (1545-1563), quantunque già in precedenza essa fosse stata indebolita dal diritto consuetudinario che permetteva di soddisfare l’obbligo, in determinate situazioni, anche in altre chiese parrocchiali, e anche, grazie ai privilegi papali, nelle chiese degli ordini mendicanti. Dal Concilio di Trento in poi i fedeli possono essere soltanto invogliati all’adempimento del precetto nella propria chiesa parrocchiale. Inoltre i loro concesso farlo negli oratori semi-privati, semi-pubblici, in alcuni oratori privati, e fuori dei luoghi sacri, partecipando alla Messa celebrata sugli altari portatili. Nella normativa vigente attuale basta partecipare alla Messa celebrata in qualunque luogo, però la celebrazione eucaristica fuori del luogo sacro richiede, per la liceità, il previo consenso dell’Ordinario. Il precetto festivo viene adempiuto attraverso la partecipazione alla Messa celebrata nel rito cattolico. Dal XIX secolo i cattolici latini e orientali possono adempierlo partecipando alla Messa nel rito diverso dal loro proprio. Mentre il “Direttorio ecumenico” (1967) aveva ammesso anche la possibilità di adempierlo occasionalmente attraverso la partecipazione alla Messa celebrata dai non cattolici, il “Direttorio ecumenico” (1993) attuale ha abrogato espressamente questo privilegio. La partecipazione alla Messa cattolica celebrata da un sacerdote scomunicato, interdetto, sospeso, se la sua pena è pubblica, adempie il precetto festivo, però un fedele può essere punito con giusta pena per la partecipazione in essa.
Synod w Adge (506) zdecydował, że obowiązek niedzielny można wypełnić jedynie we własnym kościele parafialnym. Ta norma upowszechniła się w Kościele łacińskim i zachowała się aż do Soboru Trydenckiego (1545-1563), chociaż przepis ten już wcześniej uległ osłabieniu z powodu prawa zwyczajowego, które pozwalało na wypełnienie go, w określonych sytuacjach, w innych kościołach parafialnych, a także, dzięki papieskim przywilejom, w kościołach należących do zakonów żebraczych. Od Soboru Trydenckiego wierni mogą być jedynie zachęcani do wypełniania go we własnym kościele parafialnym, oraz mogli uczynić mu zadość także w kaplicach pół-publicznych, pół-prywatnych, nielicznych kaplicach prywatnych, a poza miejscem świętym, poprzez Mszę sprawowaną na niektórych przenośnych ołtarzach, zwanych portatylami. Obecnie wystarczy uczestniczyć we Mszy odprawianej w jakimkolwiek miejscu, jednak na Mszę poza miejscem świętym wymagane jest, do godziwości, pozwolenie Ordynariusza. Obowiązek niedzielny wypełnia się uczestnicząc we Mszy sprawowanej w obrządku katolickim. Od XIX wieku katolicy łacińscy i wschodni mogą wypełniać go uczestnicząc we Mszy w innym obrządku, niż własny. „Dyrektorium ekumeniczne” (1967) dopuszczało możliwość okazjonalnego wypełniania go także poprzez udział we Mszy sprawowanej przez niekatolików, jednak aktualne „Dyrektorium ekumeniczne” (1993) ten przywilej wyraźnie odwołało. Udział we Mszy katolickiej sprawowanej przez kapłana ekskomunikowanego, ukaranego interdyktem lub suspendowanego, którego kara jest publicznie znana, wypełnia obowiązek niedzielny, ale wierny może zostać ukarany sprawiedliwą karą za uczestnictwo w niej.
The Council of Adge (506) decided that the festive precept could be fulfilled only in one’s own parish church. This rule spread to the Latin Church and survived until the Council of Trent (1545-1563). However previously it had been weakened by the customary law that allowed one to meet the obligation, in certain situations, in other parish churches, and also in churches of the mendicant orders, thanks to papal privileges. From the Council of Trent onwards, the faithful could only be encouraged to fulfil the precept in their own parish church. Moreover, they were allowed to do so in semi-private, semi-public oratories, in some private oratories, and also outside sacred places, participating in the Mass celebrated on the portable altars. In current legislation, it is enough to participate in the Mass celebrated in any place, but the Eucharistic celebration outside of the sacred place requires, for the lawfulness, the prior consent of the Ordinary. The festive precept is fulfilled through participation in the Mass celebrated in the Catholic rite. Since the nineteenth century, Latin and Eastern Catholics could fulfil it by participating in Mass in a different rite from their own. While the “Ecumenical Directory” (1967) had also admitted the possibility of fulfilling it occasionally through participation in the Mass celebrated by non-Catholics, the current “Ecumenical Directory” (1993) has expressly abrogated this privilege. Participation in the Catholic Mass celebrated by an excommunicated, interdicted, suspended priest, if his punishment is public, fulfils the festive precept, however a faithful can be punished with a just penalty for participation in it.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 4; 3-13
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "eastern catholic churches" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język