Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "doksorubicyna" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Opracowanie bioresorbowalnych wielowarstwowych nośników polimerowych do kontrolowanego uwalniania doksorubicyny
    Elaboration of bioresorbable multilayered polymeric carriers for controlled doxorubicin release
    Autorzy:
    Stokłosa, K.
    Kasperczyk, J.
    Dobrzyński, P.
    Smola, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/284022.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    polimery
    doksorubicyna
    bioresorbowalne polimery
    polymers
    doxorubicin
    bioresorbable polymers
    Opis:
    W pracy przedstawiono wyniki badań uwalniania i degradacji in vitro do sztucznego płynu mózgowo- rdzeniowego (aCFS) dla wielowarstwowych matryc polimerowych zawierających doksorubicynę jako substancję leczniczą. Proponowany system terapeutyczny zbudowany jest z trzech warstw, tj. 2 zewnętrznych warstw kopolimeru glikolidu z ε-kaprolaktonem i 1 wewnętrznej warstwy kopolimeru glikolidu z D,L-laktydem z 10% zawartością cytostatyka. System wielowarstwowy utworzono przez kompresję w określonych warunkach: temperatury, nacisku i czasu. Postęp degradacji został potwierdzony przy pomocy zmian mikrostruktury łańcuchów metodą spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego. Kinetykę uwalniania doksorubicyny z matryc jednowarstwowych i trójwarstwowych obserwowano przy pomocy spektroskopii UV-VIS. Zastosowanie trójwarstwowej matrycy pozwoliło na zmniejszenie początkowego wyrzutu leku z powierzchni nośnika polimerowego a tym samym zmniejszenie inhibicji uwalniania do 100 godzin eksperymentu.
    In this work the results of in vitro release and degradation to artificial cerebrospinal fluid solution (aCFS) from multi-layered polymeric matrices containing cytostatic drug were performed.. The proposed therapeutic system was constructed from three layers: the glycolide/caprolactone copolymer were used in two external layers and glycolide/D,L-lactide copolymer in internal layer containing 10-weight % of cytostatic agent.. Three-layered drug release system was made by compression at suitable conditions of time, temperature and pressure. The degradation of three-layered polymeric matrices was confirmed on the basis of changes in copolymer chain microstructure using high resolution NMR spectroscopy. Kinetics of doxorubicin release from mono- and three-layered matrices was observed by UV-VIS spectroscopy. Application of three-layered matrix may be used to reduction of burst effect from polymeric carrier surface and to reduction of inhibition effect of doxorubicin release observed in first stage from mono-layered matrix.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2010, 13, no. 99-101; 64-67
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wymiana masy w układach rozproszonych do zastosowań biomedycznych
    Mass transfer in dispersed systems for biomedical applications
    Autorzy:
    Metera, A.
    Markowska-Radomska, A.
    Dłuska, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2073336.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
    Tematy:
    emulsje wielokrotne
    wymiana masy
    uwalnianie leku
    transport selektywny
    doksorubicyna
    multiple emulsions
    mass transfer
    drug release
    selective transport
    doxorubicin
    Opis:
    Badano uwalnianie doksorubicyny przy pH 7,4 (środowisko komórek zdrowych) oraz 6,3 (środowisko komórek nowotworowych) zemulsji o różnych rozmiarach kropel. W fazie zewnętrznej emulsji wykorzystano biopolimer, którego lepkość zmienia się w zależności od pH środowiska, co pozwoliło na selektywne uwalnianie chemoterapeutyku. Uzyskano szybsze uwalnianie składnika w warunkach kwaśnego pH oraz z emulsji o mniejszych rozmiarach kropel.
    The release of doxorubicin at pH 7.4 (normal cells) and 6.3 (tumor cells) from emulsions with different drop sizes was tested. In the emulsion external phase a biopolymer of viscosity depending on the environmental pH was used allowing for the selective release of chemotherapeutics. A faster release of the component was obtained under acidic pH and from emulsions with smaller drop sizes.
    Źródło:
    Inżynieria i Aparatura Chemiczna; 2018, 3; 71--72
    0368-0827
    Pojawia się w:
    Inżynieria i Aparatura Chemiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doksorubicyna i chlorowodorek doksorubicyny – frakcja wdychalna : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
    Doxorubicine and doxorubicine hydrochloride – inhalable fraction : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)
    Autorzy:
    Kupczewska-Dobecka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138213.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    doksorubicyna
    chlorowodorek doksorubicyny
    adriamycyna
    NDS
    dopuszczalny poziom narażenia zawodowego
    toksyczność
    narażenie zawodowe
    nauki o zdrowiu
    inżynieria środowiska
    doxorubicine
    doxorubicine hydrochloride
    adriamycin
    OEL
    MAC
    toxicity
    occupational exposure
    health sciences
    environmental engineering
    Opis:
    Doksorubicyna (CAS: 23214-92-8) i jej chlorowodorek (CAS: 25136-40-9) to organiczne substancje chemiczne rozpuszczalne w wodzie. Doksorubicyna to lek cytostatyczny z grupy antybiotyków antracyklinowych, stosowany w antymitotycznej chemioterapii antynowotworowej, przede wszystkim drogą dożylną, dopęcherzowo, a także, w przypadku raka płuca, w postaci aerozolu do inhalacji. W Polsce, według informacji z Centralnego Rejestru Danych o Narażeniu na Substancje Chemiczne, ich Mieszaniny, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym, prowadzonego w Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi, liczba osób narażonych łącznie na doksorubicynę i jej chlorowodorek w 2016 r. wynosiła 587 Podawanie doksorubicyny lub jej chlorowodorku pacjentom w dawkach leczniczych może prowadzić do: mielosupresji, kardiomiopatii i zwłóknienia mięśnia sercowego oraz neurotoksyczności. Najmniejsza dawka terapeutyczna po podaniu doksorubicyny wziewnie w postaci aerozolu w badaniach klinicznych pacjentom z chorobą nowotworową wynosi 0,04 mg/kg mc. Skutki niepożądane podania doksorubicyny obejmowały: kaszel, duszność, ból w klatce piersiowej, świszczący oddech, chrypkę, krwioplucie oraz skurcz oskrzeli. Toksyczność ogólnonarządowa była określona jako łagodna i przejściowa i obejmowała: ból gardła, anoreksję, zaburzenia smaku, zmęczenie, nudności, ból języka i tachykardię. Producenci doksorubicyny w kartach charakterystyki podają, że narażenie inhalacyjne na pył lub aerozol jest niebezpieczne dla zdrowia, może powodować: dyskomfort, nudności, wymioty, supresję szpiku kostnego, zapalenie jamy ustnej, utratę włosów i kardiotoksyczność. W badaniach rakotwórczości przeprowadzonych na zwierzętach wykazano, że doksorubicyna była rakotwórcza dla szczurów po podaniu dożylnym i podskórnym, powodując głównie guzy gruczołu sutkowego. Stwierdzono działanie genotoksyczne doksorubicyny na komórki somatyczne i zarodkowe myszy. Zaobserwowano aberracje chromosomowe w komórkach szpiku kostnego. Doksorubicyna działa szkodliwie na rozrodczość. Może działać szkodliwie na płodność i na dziecko w łonie matki. W Polsce oraz w innych państwach dotychczas nie zostały ustalone wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń doksorubicyny i jej chlorowodorku w środowisku pracy. Dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego rekomendują jej producenci: FormuMax Scientific, Inc. oraz Pfizer, na poziomie 0,0005 mg/m³ . Zaproponowano przyjąć wartość NDS doksorubicyny i jej chlorowodorku na poziomie stężenia ekwiwalentnego do 0,1% najmniejszej znalezionej w piśmiennictwie wziewnej dawki terapeutycznej u ludzi Dw = 0,04 mg/kg mc., tj. na poziomie 0,0003 mg/m³ – frakcja wdychalna. Nie ma podstaw merytorycznych do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh). Zalecono oznakowanie substancji notacją „skóra” – wchłanianie substancji przez skórę może być tak samo istotne, jak przy narażeniu drogą oddechową. Należy również zastosować oznakowanie literami „Ft” – substancja o działaniu szkodliwym na rozrodczość, Carc. 1B – substancja rakotwórcza kategorii zagrożenia 1B oraz Muta. 1B – substancja mutagenna na komórki rozrodcze kategorii zagrożenia 1B. Zakres tematyczny artykułu obejmuje zagadnienia zdrowia oraz bezpieczeństwa i higieny środowiska pracy będące przedmiotem badań z zakresu nauk o zdrowiu oraz inżynierii środowiska.
    Doxorubicin (CAS: 23214-92-8) and its hydrochloride (CAS: 25136 40 9) are organic chemicals soluble in water. It is a cytostatic drug from the group of anthracycline antibiotics, used in antimitotic antitumor chemotherapy, primarily by intravenous, intravesical, and also in the case of lung cancer in the form of an aerosol for inhalation. In Poland, according to data from the Central Data Register on Exposure to Chemicals, Mixtures Thereof, Factors or Technological Processes with Carcinogenic or Mutagenic Effect, conducted at the Institute of Occupational Medicine in Łódź, the number of people exposed to doxorubicin and its hydrochloride in 2016 totaled 587. Administration of doxorubicin or its hydrochloride to patients at therapeutic doses may lead to myelosuppression, cardiomyopathy and myocardial fibrosis as well as neurotoxicity. Adverse effects of doxorubicin administration included cough, shortness of breath, chest pain, wheezing, hoarseness, hemoptysis, and bronchospasm. Systemic toxicity was defined as mild and transient and included sore throat, anorexia, dysgeusia, fatigue, nausea, tongue pain, tachycardia. Doxorubicin manufacturers state in their safety data sheets that inhalation of dust or aerosol is hazardous to health, may cause discomfort and nuisance, nausea, vomiting, bone marrow suppression, stomatitis, hair loss, and cardiotoxicity. Animal carcinogenicity studies have shown that doxorubicin was carcinogenic to rats after intravenous and subcutaneous administration, mainly causing mammary gland tumors. Doxorubicin has been shown to have genotoxic effects on somatic and embryonic mouse cells. Doxorubicin is toxic for reproduction. It may damage fertility and the unborn child. In Poland and in other countries, the highest permissible concentrations of doxorubicin and its hydrochloride in the work environment have not yet been determined. Occupational exposure limits are recommended by its manufacturers: FormuMax Scientific, Inc. and Pfizer at 0.0005 mg/m³ . It was proposed to set up the MAC value for doxorubicin and its hydrochloride at the equivalent concentration level up to 0.1% of the lowest inhalational therapeutic dose found in the literature Dw = 0.04 mg/kg, i.e., 0.0003 mg/m³ – inhalable fraction. There are no substantive grounds to determine the STEL value. It is recommended to label the substance with the notation “skin” – the absorption of the substance through the skin may be just as important as when inhaled. The letters “Ft” should also be used – toxic for reproduction, Carc. 1B – carcinogen category 1B and Muta. 1B – germ cell mutagen category 1B. This article discusses the problems of occupational safety and health, which are covered by health sciences and environmental engineering.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2020, 1 (103); 35-70
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fluorouracyl i doksorubicyna – kardiotoksyczne cytostatyki w miejscu pracy
    Fluorouracil and doxorubicin – cardiotoxic cytostatics in the workplace
    Autorzy:
    Kupczewska-Dobecka, Małgorzata
    Czerczak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085523.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-15
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    narażenie zawodowe
    cytostatyki
    toksyczność
    fluorouracyl
    doksorubicyna
    dyrektywa CMD
    occupational exposure
    cytostatics
    toxicity
    fluorouracil
    Doxorubicin
    CMD directive
    Opis:
    Celem pracy jest analiza potencjalnych zagrożeń zawodowych związanych z fluorouracylem (FU) i doksorubicyną (DOX). Przegląd piśmiennictwa przeprowadzono, korzystając z faktograficznych i bibliograficznych baz naukowych obejmujących czasopisma recenzowane oraz z tzw. szarej literatury. W Polsce od 2014 r. trwa proces ustalania dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego dla wybranych leków przeciwnowotworowych, a podstawą do wyznaczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń jest zwykle stężenie ekwiwalentne 0,1% najmniejszej znalezionej w piśmiennictwie dawki terapeutycznej. Stosuje się także współczynniki niepewności, które uwzględniają: mechanizm działania cytostatyku, dynamikę metabolizmu, ocenę klasyfikacji i oznakowania pod kątem właściwości rakotwórczych, mutagennych oraz genotoksycznych, szkodliwego działania na rozrodczość, działania toksycznego na narządy, zdolność kumulacji cytostatyku, ocenę działania łącznego z innymi cytostatykami, postać fizykochemiczną oraz kompletność danych. Jeśli jest to możliwe, szacuje się ryzyko wystąpienia dodatkowego nowotworu. W Unii Europejskiej kluczowym rozwiązaniem prawnym dotyczącym zdrowia publicznego, ukierunkowanym na problematykę nowotworów zawodowych, jest dyrektywa CMD (carcinogens and mutagens directive). Omawiane cytostatyki wykazują działanie genotoksyczne i są zaliczone do grupy leków niebezpiecznych. Ich poważnym działaniem ubocznym jest zagrażające życiu uszkodzenie serca. W przeprowadzonej analizie wykazano, że włączenie leków niebezpiecznych do wykazu substancji podlegających wymaganiom dyrektywy CMD jest całkowicie uzasadnione. Procedura klasyfikacji i oznakowania cytostatyków powinna zostać zharmonizowana w całej Unii Europejskiej: zapewniłoby to rzetelne i wiarygodne zarządzanie ryzykiem.
    The aim of the study is to analyze the potential occupational hazards of fluorouracil (FU) and doxorubicin (DOX). The literature review was based on factual and bibliographic scientific databases of the available peer-reviewed journals and the so-called gray literature. In Poland, the process of determining the acceptable levels of occupational exposure for selected anticancer drugs has been underway since 2014, and the basis for determining the maximum allowable concentration values is usually the concentration equivalent to 0.1% of the lowest therapeutic dose found in the literature. In addition, uncertainty coefficients are used, which take into account the mechanism of action of the cytostatics, the dynamics of metabolism, the assessment of classification and labeling for carcinogenic, mutagenic, genotoxic, reproductive toxicity, organ toxicity, the ability to accumulate cytostatics, the assessment of cumulative effects with other cytostatics, the physicochemical form and data completeness. Where possible, the risk of additional cancer is estimated. Directive 2004/37/EC on the protection of workers from the risks related to exposure to carcinogens at work (the carcinogens and mutagens directive ‒ CMD) is a key legal solution in the field of public health in the European Union, focused on the issue of occupational cancer. These cytostatics, FU and DOX, are genotoxic and are classified as hazardous. Life-threatening heart damage is a serious side effect of both FU and DOX. The analysis has shown that the inclusion of dangerous drugs in the list of substances subject to the requirements of the CMD is completely justified. The cytostatics classification and labeling procedure should be harmonized throughout the European Union, which will ensure a reliable and credible risk management in this area.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2020, 71, 3; 363-373
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badanie wpływu Selolu na ekspresję genów kodujących transportery błonowe i enzymy metabolizujące leki w komórkach nowotworowych wrażliwych i opornych
    A study of the effect of Selol on the expression of genes encoding membrane transporters and drugs metabolism enzymes in sensitive and resistant tumour cells
    Autorzy:
    Dudkiewicz Wilczyńska, Jadwiga
    Grabowska, Agnieszka
    Książek, Iza
    Nowak, Karolina
    Anuszewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035141.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    ekspresja genów
    selol 5%
    doksorubicyna
    hela
    kb-v1
    gene expression
    doxorubicin
    hela cells
    kb-v1 cells
    Opis:
    The objective of this study was to demonstrate diff erences in the gene expression of human cervical cancer cells (HeLa) and vinblastine-resistant KB-V1 subline treated with doxorubicin alone and combination of Selol 5% and doxorubicin. Ongoing studies seek to clarify the mechanism of action of Selol in diff erent types of cancer cells, including those which show multidrug resistance. Cells treatment with the tested compounds in the group of genes tested in HeLa cells causes other changes than in KB-V1 cells. In the resistant cells, exposure to Selol 5% and doxorubicin, released the cytotoxic eff ects by changing the expression of ABCC2 and BCL2L1 genes. The observed dependence also allows better understanding the molecular mechanisms of resistance in the KB-V1 cell line.
    Celem pracy było wykazanie różnic w ekspresji genów komórek ludzkiego nowotworu szyjki macicy (HeLa) i opornej na winblastynę podlinii KB-V1, poddanych działaniu samej doksorubicyny oraz po łącznym podaniu Selolu 5% i doksorubicy. Prowadzone badania zmierzają do wyjaśnienia mechanizmu działania Selolu w różnych typach komórek nowotworowych, w tym opornych wielolekowo. Poddanie komórek działaniu testowanych związków powoduje inne zmiany w grupie badanych genów w komórkach HeLa niż w komórkach KB-V1. Łączne podanie Selolu 5% i doksorubicyny wyzwala efekt cytotoksyczny w komórkach opornych KB-V1, co przypuszczalnie jest związane ze zmianą ekspresji genów ABCC2 i BCL2L1. Zaobserwowana zależność pozwala także lepiej zrozumieć molekularne podłoże oporności komórek linii KB-V1.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 5-6; 7-13
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies