Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "disciple" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 45
Tytuł:
Wychowanie w Biblii
Autorzy:
Wronka, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950548.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Wychowanie
dziecko
uczeń
Bóg
Chrystus
Duch Święty
rodzice
kapłan
prorok
synagoga
szkoła
zawód
obdarowanie
posłuszeństwo
nagroda i kara
obecność
próba
proces
Education
child
disciple
God
Christ
the Holy Spirit
parents
priest
prophet
synagogue
school
occupation
endowment
obedience
reward and punishment
attendance
trial
process
Opis:
The Bible is in a sense the pedagogical book, which includes God and human guidelines for the education of man and nation and shows the realization of the educational process in the history of specific people and nations. The article presents the nature, scope and objectives of education in the Bible, then the educational subjects, environments and institutions, and finally the principles of education: endowment, trust and obedience, reward and punishment, attendance, trial, continuous process. The author uses the data contained in the Sacred Scripture, completing them with information from Judaic sources. The biblical model of education proves to be integral and effective, forms the mature people and communities, and leads them to participate in the life of God, the supreme Educators in the person of Christ and in the power of the Holy Spirit.
Biblia jest w pewnym sensie księgą pedagogiczną, która zawiera Boże i ludzkie wytyczne dotyczące wychowania człowieka i narodu oraz ukazuje realizację procesu wychowawczego w historii konkretnych ludzi i narodów. W artykule przedstawione zostały charakter, zakres i cele wychowania w Biblii, następnie podmioty, środowiska i instytucje wychowawcze, a na koniec zasady wychowania: obdarowanie, zaufanie i posłuszeństwo, nagroda i kara, obecność, próba, nieustanny proces. Wykorzystano dane zawarte w Piśmie Świętym, dopełniając je informacjami ze źródeł judaistycznych. Biblijny model wychowania okazuje się integralny i skuteczny, kształtuje dojrzałych ludzi i wspólnoty i prowadzi je do udziału w życiu Boga, najwyższego Wychowawcy w osobie Chrystusa i w mocy Ducha Świętego.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2015, 68, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Matka Jezusa” – jej tożsamość i rola w historii zbawienia (J 19,25-27)
"Mother of Jesus": Her Identity and Her Role in the History of Salvation (John 19:25-27)
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622810.pdf
Data publikacji:
2015-08-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Matka Boża
Izrael
Kościół
umiłowany uczeń
kobieta
Mother of God
Israel
Church
beloved disciple
woman
Opis:
Autor artykułu, w świetle J 19,25-27 analizuje rolę Maryi określonej przez Ewangelistę charakterystycznym tytułem „Matka Jezusa”. Szczególną uwagę zwraca się na relację, którą Jezus tworzy pomiędzy Maryją i “umiłowanym uczniem”. W scenie na krzyżu Pan przemawia do nich słowami: „Niewiasto, oto syn twój” (w.26) i „Oto Matka twoja” (w.27). Maryja jako jednostka (Matka Jezusa) i jako reprezentantka wspólnoty wiary (czy to Izraela czy Kościoła) objawia w sposób idealny wielkość kobiety. Jej miłość daje życie. Jej wiara inspiruje lud Boży do okazania bezwarunkowego zawierzenia Jezusowi, Mesjaszowi Izraela i Kościoła.
The author of the article, in light of John 19:25-27, analyses the role of Mary addressed by the evangelist with the characteristic title "Mother of Jesus". Special attention is paid to the relationship which Jesus creates between her and his "beloved disciple". In the scene on the cross the Lord speaks to them in words: "Woman, behold, your son!" (v. 26), and "Behold, your mother!" (v. 27). Mary as an individual (Mother of Jesus) and as a representative of the community of faith (either Israel or Church) reveals in an ideal way the grandeur of woman. Her love gives life. Her faith inspires the people of God to show an unconditional trust in Jesus, the Messiah of Israel and of the Church.
Źródło:
Verbum Vitae; 2011, 19; 131-148
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadectwo „tego, który widział” (J 19,34-35)
The Testimony of „the one who saw” (Jn 19:34-35)
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621662.pdf
Data publikacji:
2015-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
świadectwo
umiłowany uczeń
krew i woda
„ten
który widział”
śmierć i zmartwychwstanie
Ofiara Jezusa
testimony
the Beloved Disciple
blood and water
“the one
who saw”
death
resurrection
Jesus’ sacrifice
Opis:
Autor szuka odpowiedzi na dwa pytania: kto jest „tym, który widział” i „dał świadectwo” o tym, że z otwartego boku Jezusa ukrzyżowanego „wypłynęła krew i woda” (J 19,34-35)?; jaki jest sens teologiczny przytoczonego świadectwa? Przytacza argumenty, które wskazują, że tym świadkiem, który „mówi „prawdę”, jest „umiłowany uczeń”, idealny autor czwartej Ewangelii. A najgłębsza treść jego świadectwa dotyczy rozumienia śmierci i zmartwychwstania Jezusa jako Ofiary, która jest dla wierzących w Niego wraz z „umiłowanym uczniem” źródłem Ducha (woda), który niesie im Chrystusa żyjącego w synowskiej relacji z Ojcem (krew), czyli Życie.
The author of the present article is seeking to answer two questions: (1) Who is “the one who saw” and “bore witness” that from the pierced side of the crucified Jesus “came out water and blood” (John 19:34-35)? (2) What is the theological meaning of the reported witness? The author presents the arguments pointing to “the beloved disciple”, the ideal author of the Fourth Gospel, as the one who plays the role of the “witness” and “speaks truth”. The deepest message contained in his testimony regards the understanding of the death and resurrection of Christ. They signify the offering that, both to the “beloved disciple” and to all believers, is the source of Spirit (water), which in turn brings them Christ living in the filial relationship with the Father (blood), that is, Life.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 28; 235-255
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maryja, uczennica Pańska, wzorem bycia uczniem Chrystusa (Łk 1,26-38; 2,19.51)
Mary, disciple of the Lord, model of being a disciple of Christ (Luk 1,26-38; 2,19.51)
Autorzy:
Wielgut, Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147560.pdf
Data publikacji:
2020-11-25
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
uczeń Chrystusa
uczniostwo
Maryja uczennicą
wybranie i powołanie
słowo Boże
wzór uczniostwa
disciple of Christ
discipleship
Mary as disciple
election and vocation
Word of God
model of discipleship
Opis:
Autor stawia pytanie o ewangeliczny obraz Maryi jako uczennicy własnego Syna, Jezusa Chrystusa. W tym celu najpierw wyjaśnia znaczenie określenia „uczeń” w Nowym Testamencie i bada, czym charakteryzuje się uczeń Jezusa. Następnie opisuje moment powołania Maryi w scenie zwiastowania (por. Łk 1,26-38) oraz Jej relację zażyłości ze słowem Bożym (por. Łk 2,19.51). Analiza tych fragmentów prowadzi do odkrycia postaci Maryi jako uczennicy Chrystusa. Świadczą o tym przede wszystkim Jej powołanie i wybór oraz relacja zjednoczenia ze słowem Bożym. W podsumowaniu autor podaje kilka praktycznych wniosków, w czym wyraża się wzór Maryi jako uczennicy dla wierzących.
The author asks a question about the evangelical image of Mary as a disciple of her own Son, Jesus Christ. With this end in view, he first explains the meaning of the term „disciple” in the New Testament and analyses the characteristics of a disciple of Jesus. Then he describes the moment of calling Mary in the scene of the Annunciation (Luke 1:26-38) and her relationship of intimacy with the word of God (Luke 2:19,51). An analysis of these passages leads to the discovery of the figure of Mary as a disciple of Christ. This is evidenced above all by her vocation and choice, and the relationship of union with the word of God. In the conclusion, the author gives some practical applications, which expresses the model of Mary as a disciple for believers.
Źródło:
Sympozjum; 2020, 2(39); 161-175
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obecność teoretycznych i metateoretycznych założeń współczesnej pedagogiki chrześcijańskiej w De catechizandis rudibus św. Augustyna
The presence of theoretical and metatheoretical assumptions of contemporary Christian pedagogy in De catechizandis rudibus by Saint Augustine
Autorzy:
Waga, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595671.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
św. Augustyn; pedagogika chrześcijańska; De catechizandis rudibus; wychowanie integralne; podmiotowość wychowanka;
Saint Augustine; Christian pedagogy; De catechizandis rudibus; integral education; disciple’s subjectivity;
Opis:
Celem artykułu jest zbadanie aktualności postulatów wychowawczych św. Augustyna, przedstawionych w rozprawie De catechizandis rudibus, napisanej około 400 r. W pierwszych dwóch częściach rozważań autor dokonał prezentacji metateoretycznych i teoretycznych założeń współczesnej pedagogiki chrześcijańskiej. Założenia te opracował Zespół Pedagogiki Chrześcijańskiej PAN w 2004 r. W części trzeciej założenia te zostały zrekonstruowane na podstawie postulatów wychowawczych zawartych w De catechizandis rudibus. Podejmowane przez św. Augustyna kwestie: otwarcia na dialog ze światem współczesnym, braku autorytaryzmu w wychowaniu oraz uwzględnienia wolnego wyboru wychowanka, realistycznej wizji świata i Kościoła, podmiotowości wszystkich uczestników relacji wychowawczej, integralności wychowania, a także wychowawczej (a nie jedynie moralizatorskiej) funkcji Biblii wpisują się w zagadnienia współczesnej pedagogiki chrześcijańskiej.
The purpose of this article is to prove the topicality of Saint Augustine’s educational postulates presented in the De catechizandis rudibus thesis written around year 400. The first two sections of these deliberations present metatheoretical and theoretical assumptions of contemporary Christian pedagogy. The assumptions were developed by the Polish Academy of Science Christian Pedagogy Team in 2004. The third section reconstructs the assumptions based on the educational postulates contained in De catechizandis rudibus. The issues discussed by Saint Augustine: opening to a dialogue with the contemporary world; absence of authoritarianism in education and allowing for the disciple’s free choice; realistic visions of the world and of the Church; subjectivity of all the participants in the educational relationship; integrity of education and educational (and not only moralizing) function of the Bible are inherent in the issues of contemporary Christian pedagogy.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 1; 227-249
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelia J 19,25–27 w liturgii Mszy o Najświętszej Maryi Pannie Bolesnej, Pani Skrzatuskiej
Gospel Jn. 19.25–27 in the liturgy of the Mass about the Holy Mary, painful Lady of Skrzatusz
Autorzy:
Tomaszewski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570828.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Jezus Chrystus
Matka Jezusa
Najświętsza Maryja Panna Bolesna
Skrzatusz
umiłowany uczeń
Kościół
krzyż
macierzyństwo
liturgia słowa
Ewangelia św
Jana
Jesus Christ
the Mother of Jesus
Virgin Mary Painful
the beloved disciple
the Church
cross
maternity
the Liturgy of the Word
the Gospel of St
John
Opis:
Perykopa J 19,25−27, nazywana często testamentem z krzyża, nie zawiera jedynie ostatniej dyspozycji Syna dotyczącej dalszych losów Jego Matki. W godzinie śmierci Jezusa Maryja zostaje ogłoszona Matką Kościoła, czyli Matką wszystkich wierzących, których pod krzyżem uobecnia umiłowany uczeń Jezusa. Taka interpretacja nie pozbawia tej sceny elementów cierpienia i boleści Maryi, lecz zwraca uwagę na jej jeszcze głębszy sens mesjański i eklezjalny.
The pericope J 19,25–27, often called the testament from the cross, does not contain only the last commandment of the Son on future life of his Mother. In the hour of Jesus’s death Mary has been pronounced the Mother of the Church, which means Mother of all believers, who under the cross are embodied by the believed disciple of Jesus. Such an interpretation does not deprive the scene of some elements of Mary’s pain and grief, but rather points at even deeper Messianic and ecclesiastical sense.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2019, 7; 13-25
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adept „szkoły Naruszewicza” Kilka uwag o stylu poezji Franciszka Zabłockiego
A disciple of “Naruszewicz’s school” Few remarks on the style of Franciszek Zabłocki’s poetry
Autorzy:
Szymor-Rólczak, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967846.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
In the light of hitherto studies, Franciszek Zabłocki is perceived as a not fully independent poet, who willingly used stylistic patterns borrowed from his mentors – Adam Naruszewicz and Ignacy Kraszewski. However, detailed information regarding stylistic borrowings are difficult to find. The article is fully devoted to the above issue. It deals respectively with such concerns as: coexistence of the founders of the aforementioned “Naruszewicz’s school” in the poetry, which means, also of Zabłocki himself, as well as baroque and classicist style, new formed words: compound words, rhetoric figures, allegoric images, animizations and personifications, syntactic inversion, tendency to pointing and applying proverbs and common sayings in poetry.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2010, 13
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Louis de la Forge jako spadkobierca i kontynuator myśli René Descartesa
Louis de la Forge comme le disciple et le successeur de Descartes
Autorzy:
Śliwiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941217.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Louis de la Forge, né le 24 ou le 26 novembre 1632 à La Flèche. Médecin, était anatomiste et physiologiste, mais aussi philosophe cartésien. Un ami des Oratoriens et des Protestants à Samour (France). Il avait été l'auteur de deux oeuvres philosophiques parmis lesquelles nous pouvons trouver Les "Remarques" sur le "Traité de l`Homme" de René Descartes, avec des illustrations, ainsi qu'un ouvrage essentiellment philosophique et autonome Le "Traité de l'Esprit de l'Homme, De ses Facultez et Fonctions, Et de son union avec le Corps, Suivant les Principes de René Descartes" (1644). La matière de Remarques a été largement presentée et utilisée dans ce "Traité de l'Esprit", qui a été son ouvrage fondamental. Dans sa conception de l'âme, en tant qu'une chose qui pense, il a prouvé que les pensées de Descartes étaient entièrement conformes à la doctrine de Saint Augustin. Le corps n'était pour lui qu`une machine, et pour expliquer tout ce qui se passait dans un animal, il avait soutenu la thèse qu'il suffisait de présenter tous les divers mouvements auxquels nous sommes naturellement incités à l'occasion de l'action des objets extérieurs sur notre corps et nos sens. En somme: le phénomène qui peut nous servir pour expliquer la machine (le fonctionnement) du corps humain et animal, ce sont les lois de la Nature. Mais ce qui touche la nature de l'Âme, qui est immatérielle, qui pense, qui connaît, qui raisonne, demande d'après lui des profondes spéculations. Dans son livre ouvrage La Forge a depassé son Maitre en expliquant en détail beaucoup de choses qui contennaient le concept de l'âme, ses fonctions, ses actions intellectuelles, ses sentimens, et son union avec le corps. Il a rendu la connaissance de notre esprit beaucoup plus sensible que Descartes, qui nous a donné la sienne qui parle de de notre corps. Comme l'avait dit Descartes, l'âme est une substance pensante, tandis que le corps est une substance étendue. Toutefois, cette distinction réelle du corps et de l'âme ne s'oppose pas à leur union. Mais il n'a pas beaucoup parlé de cette union. La Forge au contraire, a expliqué ce que c`était l'esprit et le corps et quelles étaient les choses qui nous faisaient connaître leur union. De plus, il a préparé sa théorie de la relation de l’âme et du corps comme oeuvre de la volonté divine, laquelle nous appelons l'occasionalisme.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2010, 23; 193-215
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postać św. Piotra i jego droga stawania się uczniem Jezusa w Czwartej Ewangelii
The figure of st. Peter and his journey of becoming a disciple of Jesus in the Fourth Gospel
Autorzy:
Sadłocha, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050851.pdf
Data publikacji:
2023-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Piotr Apostoł
Ewangelia św. Jana
tożsamość ucznia
zmagania duchowe
Peter the apostle
Gospel of St John
identity of the disciple
spiritual struggles
Opis:
Prezentowany artykuł przybliża wizerunek św. Piotra naszkicowany przez autora Czwartej Ewangelii. W dziele Janowym odkrywamy charakter i temperament tego apostoła. Ukazany jest on tutaj jako człowiek żywiołowy, porywczy, charakteryzujący się lojalnością wobec Mistrza, a także posiadający prymat wśród osób podążających za Nim. Uważna lektura poszczególnych perykop i wędrówka przez miejsca, do których prowadzi nas autor Czwartej Ewangelii, pozwalają ujrzeć proces wewnętrznej przemiany Piotra oraz etapy w jego drodze stawania się uczniem Jezusa.
The article presented here takes a closer look at the image of St Peter sketched by the author of the Fourth Gospel. In the work of John we discover the character and temperament of the Apostle. He is portrayed here as an impetuous, impulsive man, characterised by his loyalty to the Master and having primacy among those who follow him. A careful reading of the individual pericopes and a journey through the places to which the author of the Fourth Gospel leads us allow us to see the process of Peter’s inner transformation and the stages in his journey of becoming a disciple of Jesus.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2023, 24; 311-329
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pięć kroków pastoralnego nawrócenia
Five Steps of Pastoral Conversion
Autorzy:
Sadlak, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035049.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pastoralne nawrócenie
adoracja
braterstwo
caritas
bycie uczniem
ewangelizacja
pastoral conversion
adoration
brotherhood
being a disciple
evangelization
Opis:
Współczesny Kościół nawołuje wszystkich wiernych do podjęcia mentalnego nawrócenia, które ma polegać na uświadomieniu sobie na nowo swojej tożsamości i wypływającego z niej posłania do dzieła ewangelizacji. Jednym ze sposobów pastoralnego nawrócenia jest podjęcie pięciu kroków, które symbolizuje pierwszych pięć liter alfabetu: A, B, C, D, E. Aby stać się autentycznym ewangelizatorem, należy najpierw adorować Boga, modlić się, następnie być dla ludzi bratem i siostrą, starać się praktykować chrześcijańską caritas (miłość) i czuć się uczniem Jezusa. Dopiero wtedy, gdy te kroki będą podjęte, osoba wierząca stanie się z pomocą łaski Bożej autentycznym ewangelizatorem.
The contemporary Church urges all the believers to take up mental conversion, which is to re-realize their identity and the message that flows from it to the work of evangelization. One of the ways of pastoral conversion is to take five steps that symbolize the first five letters of the alphabet – A, B, C, D, E. To become an authentic evangelizer, one should adore God first, pray, then be a brother and sister to people, try to practice Christian Caritas and feel the disciple of Jesus. Only when these steps are taken will a believer, by God’s Grace, become a true evangelizer.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 6; 69-84
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Éric-Emmanuel Schmitt et ses maîtres de bonheur : à la croisée des voies littéraire et musicale
Eric-Emmanuel Schmitt and his masters of happiness: the convergence of literary vocation and musical inclination
Autorzy:
Robova, Antoaneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483592.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Éric-Emmanuel Schmitt
disciple mozartien
guides spirituels
hommage aux grands compositeurs
rapports entre musique et littérature
Eric-Emmanuel Schmitt
Mozartian disciple
spiritual guides
homage to the great composers
relations between music and literature
Opis:
In some of his works, containing autobiographical elements, Eric-Emmanuel Schmitt reveals the musical origins of his vocation as a writer. He emphasizes the importance of several composers and describes the maieutic method used by his piano teachers. The paper studies the (trans)forming function of learning music, and more specifically the initiation to the works of Mozart, Beethoven and Chopin. Spiritual guides and maîtres à penser, these composers influenced Schmitt’s existential and artistic trajectory and inspired his own esthetic adventure. The salutary encounter with Mozart caused the birth of spiritual love and enabled an acceptance of the writing vocation and initiation of the process of creative transmission. The Mozartian disciple reinvents his vocation and transposes in his literary works some features of the musical philosophy of his masters of wisdom and thus, perpetuates their esthetical and spiritual filiation.
Dans plusieurs œuvres à éléments autobiographiques, Éric-Emmanuel Schmitt révèle la genèse musicale de sa vocation d’écrivain en soulignant le rôle de quelques compositeurs ou bien en décrivant la maïeutique pédagogique mise en œuvre par ses professeures de piano. L’objectif de cet article est d’étudier le rôle (trans)formateur de l’apprentissage musical et plus particulièrement de l’initiation à la musique de Mozart, Beethoven et Chopin. Guides spirituels et maîtres à penser, ces compositeurs ont marqué le parcours existentiel et artistique d’Éric-Emmanuel Schmitt et ont inspiré sa propre aventure esthétique. La rencontre salutaire avec Mozart a induit la naissance de l’amour spirituel et a engendré le processus de conversion scripturale et de transmission créatrice. Le disciple mozartien réinvente sa vocation et transpose dans son œuvre littéraire des particularités de la philosophie musicale de ses maîtres de sagesse en s’inscrivant dans une logique de filiation spirituelle et esthétique.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2019, 9; 171-185
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mądrość pośredniczką wzajemnej miłości Boga i człowieka (Syr 4,11-19)
Wisdom as a Mediator of the Mutual Love between God and Human Being (Sir 4:11-19)
Autorzy:
Piwowar, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622005.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Stary Testament
Księga Mądrości Syracha
Mądrość
uczeń mądrości
miłość
proces
Syr 4
11-19
Old Testament
The Wisdom of Ben Sira
Wisdom
Wisdom's disciple
love
trial
Sir 4
11-13
Opis:
Verb agapaō (to love) occurs only 23 times in the Book of Ben Sira (the verb fileō, instead, does not occur even once!). In the instruction of Wisdom in Sir 4:11-19 it appears as many as four times. It does not seem to be accidental. The analysis of the text carried out in the present article shows that Wisdom functions as a mediator between God and humans. It is Wisdom that leads human being to God, and it is through her mediation that humans receive the gifts that they deserve on the basis of their attitude toward Wisdom and toward the Lord.The first part of the examined passage (vv. 12-16; verse 11 constitutes an introduction), shows a refined theological and poetic structure. The verses 12-14 constitute the first section that focuses on the love of Wisdom and God. The second section (vv. 14a-16) focuses on one’s dedication to Wisdom and, through her mediation, to God. The focal point of the analyzed text can be found in v. 14b: “the Lord loves those who love her”. In v. 17 we read about the test, to which Wisdom put her disciples in order to ascertain their faithfulness and dedication. The last two verses reveal the results of this trial: first positives and then negatives. Wisdom in Sir 4:11-19 appears to be a reliable guide on the way to God. It is Wisdom that introduces her disciples into the close relationship with God. She is a Divine Educator, bringing up human beings in order that they could fully meet God and remain in God’s love.
Źródło:
Verbum Vitae; 2013, 23; 57-101
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja mistrz – uczeń w nauce współczesnej – kontekst kulturowy
The Master – Disciple Relationship in Contemporary Science – Cultural Context
Autorzy:
Piasek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686790.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
relacja mistrz – uczeń
magia
obiektywistyczny model poznania
konstruktywistyczny model poznania
master – disciple relationship
magic
objective model of cognition
constructivist model of cognition
Opis:
The article discusses the problem of the master – disciple relationship and its presence in modern science in the context of two models: an objective model of cognition and a constructivist model of cognition.
W artykule podjęto problem relacji mistrz – uczeń i jej obecności we współczesnej nauce w ramach dwóch jej modeli: Obiektywistycznego Modelu Poznania i Konstruktywistycznego Modelu Poznania.
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2019, 8, 1; 34-42
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja mistrz – uczeń w Drugim Liście do Tymoteusza.Analiza socjoretoryczna
Master – Disciple Relationship in 2 Tm. Socio-Rhetorical Analysis
Autorzy:
Pakowski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1008791.pdf
Data publikacji:
2019-03-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
socjoretoryka
podejście socjoretoryczne
historia wychowania
2 List do Tymoteusza
Listy Pasterskie
relacja mistrz – uczeń
Socio-Rhetorics
Socio-Rhetorical Interpretation
upbringing history
2 Timothy
pastoral epistles
master – disciple relationship
Opis:
Saint Paul's epistles, especially so called pastoral epistles, bring us an unique picture of person being simultaneously master and disciple. Paul is aware that as an apostle he is always servant of God. At the same time, as a teacher he already has own disciples, like saint Timothy. The article comes up with an analysis of the relationship between master and disciple in 2Tm. Using so called socio-rhetoricalapproach, it compares Paul's model to the upbringing models known in the ancient Mediterranean: Jewish, Greek and Roman conceptions. After analysing inner texture, intertexture and social and cultural texture as well as the sacred texture it turns out that Paul made his own model of such relationship. While using many patterns form previously know models, he states that the relationship between the master and the disciple is in fact the relationship between three persons: the master, the disciple and God. Both master and disciple need to receive grace from God. Master may give his disciple an example of own life in order to inspire him. He is also able to show his disciple paths leading to God. However, God is the one who chooses his disciples, who enables them to gain both knowledge and virtues, andfinally who is the first and the most important master.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 2; 84-101
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osobowa więź z Jezusem źródłem entuzjazmu misyjnego
Personal relationship with Jesus the source of missionary enthusiasm
Autorzy:
Miśkowiec, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480611.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
relationship with Jesus
enthusiasm
mercy
Church an open home
submission to the Holy Spirit
disciple-missionary
Więź z Jezusem
entuzjazm
miłosierdzie
Kościół otwartym domem
uległość Duchowi Świętemu
uczeń-misjonarz
Opis:
In the apostolic exhortation Evangelii gaudium Pope Francis teaches us that each member of the people of God by force of the baptism becomes a disciple-missionary and is called to evangelical tasks. Each Christian becomes a missionary to the extent he meets with God's love in Christ Jesus and enters into personal relationship with Him. Jesus, who himself was sent by the Father, empowered by the Holy Spirit performed the work of salvation. He called his disciples to cooperate in that work. As the apostles, long ago, so now also missionaries need a deepened missionary spirituality. A true missionary does not only know social and cultural conditions of his environment, furthermore he is convinced of Jesus' presence, that Jesus goes with him, keeps him company and is present in the very heart of his missionary involvement. The personal relationship with Jesus is the source of his missionary enthusiasm. A missionary also has to submit to the Holy Spirit and His guidance to be able to respond correctly to the challenges of the Church. By performing apostolic tasks he is obliged to show the world the merciful image of God and lead brothers and sisters to join the community of the Church.
W adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium papież Franciszek naucza, że każdy członek Ludu Bożego na mocy sakramentu chrztu staje się uczniem-misjonarzem i jest wezwany do zadań ewangelizacyjnych. Każdy chrześcijanin staje się misjonarzem w takiej mierze, w jakiej spotyka się z miłością Boga w Chrystusie Jezusie i nawiązuje z Nim osobową relację. Jezus, sam posłany przez Ojca, w mocy Ducha Świętego dokonał dzieła zbawienia. Do współpracy w tym dziele zaprosił szerokie grono uczniów. Jak kiedyś apostołowie, tak dzisiaj misjonarze potrzebują pogłębionej duchowości misyjnej. Prawdziwy misjonarz nie tylko zna uwarunkowania społeczno-kulturowe swego środowiska, ale przede wszystkim jest przekonany, że Jezus kroczy z nim, towarzyszy mu i jest obecny w samym sercu jego misyjnego zaangażowania. Osobowa więź z Jezusem jest źródłem entuzjazmu misyjnego. Misjonarz ma być też uległy Duchowi Świętemu i zdawać się na Jego prowadzenie, by właściwie odpowiedzieć na wyzwania Kościoła. Wykonując zadania apostolskie, ma ukazywać światu miłosierne oblicze Ojca oraz wprowadzać siostry i braci do wspólnoty Kościoła.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 168-188
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 45

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies