Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dialogika" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Od Platona do Rosenzweiga. O zapoznanej roli dialogu w strukturze filozofii
    From Plato to Rosenzweig: On the Relinquished Role of Dialogue in the Structure of Philosophy
    Autorzy:
    Bardel, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013941.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dialog
    filozofia dialogu
    dialogika
    rozmowa
    Platon
    Rosenzweig
    dialogue
    philosophy of dialogue
    conversation
    Plato
    Opis:
    The main purpose of the article is to compare the originally Greek, Plato’s concept of dialogue and its function in the procedure of philosophying to the one developed by the 20- century “philosophy of dialogue” (F. Rosenzweig, M. Buber, F. Ebner, E. Levinas). It seems quite astounding that philosophy of dialogue, a trend which consistently and persistently defends the privileged position of dialogue in the structure of reality and uses it as an essential factor in the understanding of the relation between God and Man, has not developed any solid methodological perspective. What is even worse, it failed to observe its presence in the very core of philosophical thinking, i.e. in Plato’s thought. We are capable of reconstructing Plato’s modus philosophandi with its essential conditions: the philosopher must not only ‘see’ the truth (the noetical function), but must also tell it to the others, choose the partners of the dialogue and defend his logos if necessary (the apophantical function). The article consists of two complementary analyses: the first one is devoted to the presentation of the dialogical factor in Plato’s noetics and apophantics, and the second one focuses on Rosenzweig’s criticism of the whole European philosophy. The author tries to indicate its doubtful moments by putting forward the question  whether Plato’s philosophy may be justly ascribed to the tradition under Rosenzweig’s criticism, and if so, to what extent.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 1; 5-26
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między idealizacją a mistyfikacją – pedagogiczny casus dialogicznego zagadywania i odpowiadania
    Between Idealization and Mystification: a Pedagogical Case of Dialogical Questions and Answers
    Autorzy:
    Gara, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/550002.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    filozofia dialogu; filozofia wychowania; dialogika wychowania; dialog jako spotkanie; relacja pedagogiczna; negatywne stany rzeczy
    philosophy of dialogue; philosophy of education; dialogics of education; dialogue as a meeting; pedagogical relations; negative states of things
    Opis:
    The problem discussed in this article is presented in the context of five basic ways in which the issue of dialogue is perceived. According to the adopted model, dialogue is an act of meeting, and its key medium of interpersonal relations, including pedagogical relations, is the phenomenon of initiating and responding. Dialogue understood in this way arises from specific assumptions about the man himself. According to them, man as an individual is not only a separate world, but also creates separate worlds. Therefore, dialogue becomes possible only between subjects who mutually recognise their distinctiveness and make a genuine effort to go beyond the other person. Real dialogue must also be clearly distinguished from various negative states of affairs, which are the anti-patterns of dialogical initiating and responding. That is why, the inclusion of arguments and attitudes contrary to the arguments and attitudes of dialogue allows for a better understanding of the constructive meaning and uncommonness of the phenomenon of dialogue.
    Tytułowy problem ujęty został w kontekście odróżnienia od siebie pięciu podstawowych sposobów rozumienia dialogu. Zgodnie z przyjętym modelem dialogu, jako aktu spotkania, kluczowym medium relacji międzyludzkiej, w tym relacji pedagogicznej, jest fenomen zagadywania i odpowiadania.Tak rozumiany dialog wyrasta z określonych założeń, co do rozumienia samego człowieka, zgodnie z którymi człowiek jako jednostka nie tylko jest odrębnym światem, lecz także tworzy odrębne światy. Dialog staje się zatem możliwy tylko między podmiotami, które wzajemnie uznają swą odrębność oraz podejmują autentyczny wysiłek wykraczania ku innemu człowiekowi. Rzeczywisty dialog należy również zdecydowanie odróżnić od różnych negatywnych stanów rzeczy, które są antywzorcami dialogicznego zagadywania i odpowiadania. Dlatego też ujęcie racji i nastawień sprzecznych z racjami i nastawieniami dialogu pozwala lepiej zrozumieć konstruktywny sens oraz niecodzienność fenomenu dialogu.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2019, 9, 2/2; 61-76
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między dramatyką a dialogiką
    Between drama and dialogue
    Autorzy:
    Kot, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426641.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    drama
    dialogue
    tension
    encounter
    game
    salvation
    damnation
    Opis:
    Józef Tischner’s philosophy of drama belongs to the tradition of philosophy of dialogue. However a “drama” (the keyword of that philosophy) origins in a different approach to philosophy of man. Whereas the dialogue is an encounter, a love, a responsibility for the Other, a lack of distance – the drama is a fight, tension, sometimes even a mortal combat. Dialogue is an opening for the Other while drama is a game between salvation and damnation. Tischner does explain fundamental human experience and human relations by this term in the same time. The tension between these two concepts is presented and considered in the paper. An analysis of contexts, where these terms appear, helps to see mutual influences and how they modify one another their meaning. The sense of dialogue changes in philosophy of drama, the drama acquires a new meaning. A term tension becomes crucial for this relation.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2014, 1(36); 53-72
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek - istota spoza kultury. Dialogika Martina Bubera jako podstawa antropologii filozoficznej
    Autorzy:
    Glinkowski, Witold Piotr
    Szulakiewicz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/books/41154291.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    Podstawowym celem niniejszej pracy jest przeanalizowanie dialogicznej myśli Martina Bubera (1878–1965) jako refleksji antropologicznofilozoficznej. Do podjęcia takich badań skłania okoliczność, że trwałym komponentem i głównym wyznacznikiem tej myśli było pytanie o człowieka. Implicite ma ono charakter pytania filozoficznego, choć explicite nie zawsze formułowane było przez Bubera w języku filozoficznego dyskursu. Owo Buberowskie pytanie koresponduje z wcześniejszymi, wypracowanymi w dziejach myśli, filozoficznymi próbami sproblematyzowania fenomenu człowieka, ale zarazem jest od nich krytycznie zdystansowane. Tytuł pracy sygnalizuje dwa przyjęte przez Bubera przeświadczenia, niezmiennie patronujące jego dialogice. Buber uczynił je zarazem kluczowymi założeniami swej refleksji antropologicznej. Pierwsze dotyczy pozytywnego rozstrzygnięcia kwestii wydolności dialogiki jako pozwalającej na usytuowanie problematyki antropologicznej w nowej filozoficznej perspektywie. Drugie zakłada transcendentną genezę człowieka, dlatego też w tytule niniejszej pracy użyto sformułowania „istota spoza kultury”.
    Das Ziel der vorliegenden Arbeit war, die Bubersche Philosophie des Dialogs in der anthropologisch- philosophischen Hinsicht zu beurteilen. Die Dialogik von Buber enthielt einerseits die Kritik der vorgefundenen philosophischen Anthropologie, insbesondere im Zusammenhang mit der darin steckenden Frage nach dem Menschen. Zugleich bildete sie – so wenigstens in der Bubers Absicht – einen Hinweis für die Schöpfer der künftigen anthropologischen Konzeptionen. Buber hat keine neue Anthropologie aufgebaut, die alternativ im Verhältnis zu den vorgegebenen wäre. Die Aufgabe, die an die künftige Anthropolgie gestellt wird, hat er bewusst der „Frage nach dem Menschen“ untergeordnet, während die mit deren Realisierung verbundenen methodologischen Aspekte und Erkenntnisaufgaben an den Rand verschoben wurden. Dabei erkannte er die Unvollkommenheit der früheren philosophischen Versuche, den anthropologischen Raum zu bewirtschaften und die Ursachen der Fehler, die durch bisherige anthropologisch-philosophische Konzeptionen wiederholt wurden.
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
    Tytuł:
    Codzienność i niecodzienność spotkania – dialogika Martina Bubera wobec relacji między wychowawcą i wychowankiem. Intuicje pedagogiczne
    Commonness and Uncommonness of a Meeting – Dialogics of Martin Buber Towards the Relationship Between a Teacher and a Pupil. Pedagogical Intuitions
    Autorzy:
    Glinkowski, Witold Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139115.pdf
    Data publikacji:
    2016-04-04
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Martin Buber
    pedagogika twórczości
    relacja dialogiczna
    wolność
    odpowiedzialność
    pedagogy of creativity
    dialogical relationship
    freedom
    responsibility
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie koncepcji wychowania Martina Bubera. Filozofa szczególnie interesowała specyfika relacji między wychowawcą a wychowankiem. Nie jest ona czysto dialogiczna, ponieważ kategoria „obejmowania” przysługuje wyłącznie wychowawcy. Tylko on potrafi rozpoznawać charakter, dynamikę i cel procesu wychowawczego. Jednak relacja z wychowankiem wykazuje szereg cech właściwych dialogice. Należą do nich np.: szczerość, bezpośredniość, obustronne zaangażowanie, podmiotowe traktowanie partnerów, a ich zwieńczeniem jest „obecność” rozumiana jako wzajemne „bycie-wobec”. Ważną kwestią, analizowaną przez Bubera w ramach koncepcji pedagogicznej, jest problem twórczości. Potencjał twórczy, którym dysponuje każdy wychowanek, jest szczególnie cenny z punktu widzenia pedagogiki. Wychowawca podejmuje działania na rzecz jego ujawnienia i kształtowania. Jednak rozwijanie zdolności twórczych nie powinno być traktowane jako cel, lecz jako środek. Twórca, jakkolwiek tworzy dla innych, pozostaje samotny. Proces tworzenia nie otwiera go na innych, gdyż mają oni do czynienia nie z nim, lecz z jego dziełem. Iluzją jest zatem oczekiwanie, że twórczość prowadzi do wspólnoty.
    This paper aims to examine Martin Buber’s concept of educating. Buber’s specific field of interest was the teacher-pupil relation. It is not purely dialogical since the notion of ‘embracing’ inheres only in the teacher. Only he/she can recognize the specifics, dynamics and the aim of the educating process. Nevertheless, the relation with the pupil manifests a number of features typical for dialogics, such as: candor, directness, mutual engagement, subjective attitude towards partners, and – above all – ‘presence’ understood as mutual ‘being-towards’. An important issue raised by Buber in his concept of pedagogy is the problem of creativity. The creative potential, possessed by every pupil, is particularly valuable from the perspective of pedagogy. The teacher takes actions to reveal and shape it. However, developing creativity should not be treated as the goal, but as the means. The creator, despite the fact that he/she creates for others, remains solitary. The process of creating does not open him/her to the others, since they do not experience him/her, but only the result of the process. Therefore, it is an illusion to expect creativity to lead to community.
    Źródło:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2016, 2, 1; 37-50
    2450-4491
    Pojawia się w:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Jest tam, gdzie go wpuścimy!” Kilka uwag o transcendencji i immanencji Boga w nawiązaniu do klasycznej metafizyki i Buberowskiej dialogiki
    „He is Where We Will Let Him in!” Some Remarks about Transcendence and Immanence of God in Relation to Classical Metaphysics and Bubers Dialogic Ontology
    Autorzy:
    Szczyrba, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502854.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Martin Buber
    dialogika Bubera
    Bóg
    transcendencja i immanencja Boga
    metafizyka klasyczna
    antropomorfizm
    Opis:
    A famous Rabbi of Kotzk surprised his guests with a question “Where is God’s dwell-ing?”. When their thoughts started to wander off towards too speculative and abstract formula of God’s “dwelling place”, the Rabbi surprised them for the second time, giving the answer himself, the answer which is generally well known to us: “God dwells where man lets Him in”. Avoiding the answer which would be situated in a spatial paradigm, the hero of Buber’s existential treaty about a dialogic nature of human existence in the world (The Way of Man According to the Teaching of Hasidim) skillfully shifted the focus on anthropological dimen-sion of the issue of God’s transcendence and immanence. Perhaps prima facie well practiced and subject-oriented metaphysical reflection is not our primary necessity, but that does not mean that it is totally redundant and that it is enough to pause on a certain surface of witty retorts. It is worth noting that metaphysical assumptions are hiding behind existentially compelling retorts. The author in his article, starting from the above mentioned controversy, wants to point out several issues: paradoxicalness of God’s presence in the world, possibility of ideologizing the category “transcendence – immanence” in relation to God and neo-anthropomorphism in statements about God.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2013, 22; 193-208
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies