Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "demaskator" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Interesariusz, demaskator… i ten trzeci. O zamieszaniu wokół kluczowych pojęć etyki gospodarczej
Stakeholder, Whistleblower... and a Third. On a Confusion Around the Key Concepts in Business Ethics
Autorzy:
Rotengruber, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/468956.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
demaskacja wewnętrzna
demaskacja zewnętrzna
demaskator wewnątrzorganizacyjny
demaskator pozaorganizacyjny
internal whistleblowing
external whistleblowing
intra-organizational whistleblower
extra-organizational (non-organizational) whistleblower
Opis:
Celem artykułu jest rewizja redukcjonistycznych założeń zawierających się w koncepcji demaskatora. Czołowi reprezentanci etyki gospodarczej, teorii zarządzania, politologii czy nauk prawnych konsekwentnie (i na ogół bezrefleksyjnie) posługują się definicjami demaskacji stworzonymi na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku przez takich autorów jak Ralph Nader, Marcia Miceli, Janet Near i Terry M. Dworkin. Niestety tamte definicje nie są aktualne. Materiały badawcze gromadzone w sprawie dowodzą, że historyczne programy ochrony demaskatora nie uwzględniają licznej grupy informatorów pochodzących spoza organizacji. Z punktu widzenia twórców owych programów było jasne, że osoby spoza organizacji nie mogą o niej wiele wiedzieć, oraz nie są zagrożone konsekwencjami w postaci kary za demaskację. W swoim artykule przytaczam argumenty uzasadniające tezę, iż oba założenia są błędne i szkodliwe. Definicja demaskacji w tym kształcie nie wystarcza, by sprawować etyczną kontrolę nad sferą reprodukcji materialnej.
The aim of the article is to scrutinize the reductionist assumptions made in the theory of the whistleblower. Leading representatives of business ethics, theory of management, political and legal sciences consistently (and usually mindlessly) use definitions of whistleblowing created at the turn of the 70s and 80s of the XXth century by Ralph Nader, Marcia Miceli, Janet Near and Terry M. Dworkin. Alas, those definitions are out of date. Empirical data gathered and analyzed since those times proves that the whistleblower protection programmes indicated did not take into consideration the large group of informers from outside the organizations. From that historical perspective it seemed to be obvious that people who had not been employees (1) did not know much about an unethical institution or a company and (2) were not threatened with organizational revenge. I argue – in the article – that both assumptions are incorrect and harmful. A definition of whistleblowing in this form is insufficient to maintain ethical control in the sphere of economic life.
Źródło:
Prakseologia; 2016, 158/1; 65-85
0079-4872
Pojawia się w:
Prakseologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół sporu o kryteria odpowiedzialności uniwersytetu
On the criteria of a university’s social responsibility
Autorzy:
Rotengruber, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693129.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish university
social responsibility
stakeholder
whistle-blower
PRME
polski uniwersytet
społeczna odpowiedzialność
interesariusz
demaskator
Opis:
The purpose of the essay is twofold. Firstly, to formulate a definition of a university’s social responsibility (which takes into account social expectations of this institution and its internal determinants). The final result of this research is the definition built on two concepts. On the one hand, it is the stakeholder policy, on the other hand, the whistle-blower policy. These criteria make a university transparent and open to social criticism. Secondly, the essay tends to establish whether Polish universities – treated as dominant institutions of knowledge – can be seen as responsible partner(s) of civil society. From the perspective of the Principles for Responsible Management Education (PRME), the more responsible university, the better the dialogical relationships with its social environment. This leads to the question whether the relationships of Polish universities with stakeholders and whistle-blowers – taken as the eyes and ears of civil society – are intensive enough.
Badania podjęte w niniejszym artykule podzielone zostały na dwie części. Ich pierwszym celem jest ustalenie, czym jest społeczna odpowiedzialność uniwersytetu. Wynikiem tego postępowania jest definicja obejmująca zobowiązania uniwersytetu wobec interesariuszy i demaskatorów (sygnalistów). Wybór wymienionych aktorów nie jest przypadkowy. Tak skonstruowana definicja uwzględnia wymóg transparentności uniwersytetu oraz jego otwartości na społeczną krytykę. Po drugie, artykuł zmierza do ustalenia, czy polski uniwersytet – jako dominująca instytucja wiedzy – jest zarządzany w sposób społecznie odpowiedzialny. Posiłkując się zasadami odpowiedzialnej edukacji menedżerskiej (PRME), przyjąć należy, że miarą jego poprawności jest jego stosunek do społecznego otoczenia. To stwierdzenie wiedzie do pytania o jakość relacji polskiego uniwersytetu z interesariuszami i demaskatorami postrzeganymi jako oczy i uszy społeczeństwa obywatelskiego.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 1; 311-323
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies