Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "culture of dialogue" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-74 z 74
Tytuł:
Mediation: education for human rights and skills in the culture of dialogue
Autorzy:
Beltrán, Helena Pérez
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046504.pdf
Data publikacji:
2020-10-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
mediation
culture of dialogue
coexistence
values
Opis:
Mediation is proving to be an effective way to manage conflicts in a constructive way. But mediation not only helps to solve specific problems, because its potential encompasses aspects of greater complexity. Thus, mediation helps us to know ourselves better, to better understand others, and to use what we have learned to better manage future conflict situations. In a society where there is no culture of agreement and where there is no education in the field of emotions, mediation becomes an adequate and effective tool to resolve conflicts in a peaceful and constructive manner. On the other hand, mediation allows the parties to take responsibility for the resolution of their own conflict, to be active agents in the process. The greater the citizens’ participation in the different decision making processes, the more democratic a society will be. That is why, in the restoration of social peace, citizenship should play a role as an active agent, and mediation is a suitable instrument for this purpose because the individuals in conflict find the way to solve it without third party impositions.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 261-268
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Culture of Dialogue in a Time of Growing Nationalism: On the Engaged Nature of Zygmunt Bauman’s Thought
Kultura dialogu w dobie nacjonalistycznego wzmożenia. Wokół zaangażowanego charakteru myśli Zygmunta Baumana
Autorzy:
Brzeziński, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372902.pdf
Data publikacji:
2020-06-25
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
engaged anthropology
Zygmunt Bauman
culture of dialogue
the rise of nationalism
retrotopia
antropologia zaangażowana
kultura dialogu
wzmożenie nacjonalistyczne
Opis:
This article contains an analysis of the engaged nature of Zygmunt Bauman’s writings, with particular emphasis on his last works. It focuses on his critical analysis of the rise of nationalism and his alternative vision of a “culture of dialogue.” The text is divided into three parts. The first contrasts Bauman’s fusion of the denotative and conative functions of language with different strategies of engaged anthropology. The next addresses Bauman’s evolving idea of dialogue as a way of deepening understanding between different ways of seeing the world and of working out solutions to social problems. The last part considers Bauman’s idea of developing responsibility for the contemporary condition based on a desire to increase mutual understanding and cooperation (the “culture of dialogue”). The text attempts to assess this strategy of resistance against the contemporary rise of nationalism.
Artykuł poświęcony jest analizie zaangażowanego charakteru twórczości Zygmunta Baumana, ze szczególnym uwzględnieniem jego ostatnich prac, skoncentrowanych na krytycznej analizie nacjonalistycznego wzmożenia oraz kreśleniu  alternatywnej dla tego procesu wizji „kultury dialogu”. Tekst został podzielony na trzy części. W pierwszej realizowane przez autora Płynnej nowoczesności zespalanie denotatywnej i konatywnej funkcji języka zostało skonfrontowane ze strategiami podejmowanymi w ramach antropologii zaangażowanej. Kolejna poświęcona jest analizie ewolucji wizji dialogu w twórczości Baumana, jako sposobu na pogłębienie zrozumienia między różnymi sposobami widzenia świata, a zarazem wspólnotowe wypracowywanie rozwiązań dla istniejących problemów. W ostatniej części tekstu analizie poddane zostały rozpoznania socjologa dotyczące potrzeby rozwijania odpowiedzialności za współczesną kondycję, czego wyrazem miałoby być budowanie „kultury dialogu” opartej na dążeniu do pogłębiania wzajemnego porozumienia i współpracy. Tekst zawiera próbę oceny tak rozumianej strategii oporu względem współczesnej sytuacji nacjonalistycznego wzmożenia.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2020, 64, 2; 33-50
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Culture and Authority II
Autorzy:
Wołpiuk, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965983.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
state authority
society
individual
legal norms
cultural norms
cultural patterns
integrity
violence
social dialogue
culture of dialogue and negotiation
Opis:
The subject matter of the second part of the article (the first part was published in issue 1/2019 of the “Critique of Law”) is a continuation of the analysis of the impact of cultural patterns such as integrity, social dialogue, elimination of violence on the formation of the relationships between authorities and members of the state community.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2019, 11, 2; 229-312
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władza a kultura II
Culture and authority II
Autorzy:
Wołpiuk, Waldemar Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965411.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
władza państwowa
społeczeństwo
jednostka
normy prawa
normy kultury
wzorce kultury
uczciwość
przemoc
dialog społeczny
kultura dialogu i negocjacji
state authority
society
individual
legal norms
cultural norms
cultural patterns
integrity
violence
social dialogue
culture of dialogue and negotiation
Opis:
Przedmiotem drugiej części artykułu (pierwsza część została opublikowana w numerze 1/2019 „Krytyki Prawa”) pozostaje analiza wpływu wzorców kultury, m. in. takich jak uczciwość, dialog społeczny, eliminacja przemocy, na formowanie stosunków między władzą a członkami społeczności państwowej.
The subject matter of the second part of the article (the first part was published in issue 1/2019 of the “Critique of Law”) is a continuation of the analysis of the impact of cultural patterns such as integrity, social dialogue, elimination of violence on the formation of the relationships between authorities and members of the state community.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2019, 11, 2; 283-298
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
International Interdisciplinary Congress „Conflict, Dialogue and Culture of Unity”, Lublin, 3-4 czerwca 2016 r.
International Interdisciplinary Congress “Conflict, Dialogue and Culture of Unity”, Lublin, 3-4 June 2016
Autorzy:
Kornas-Biela, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037034.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2016, 8(44), 4; 145-147
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie kultury zarządzania kierownika placówki oświatowej: technologie dialogowe oraz wzorce moralne
Autorzy:
Tovkanets, Oksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606781.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
high school
dialogue technologies
moral guidelines
head of educational institution
management culture
szkoła wyższa, technologie dialogowe, wzorce moralne, kierownik placówki oświatowej, kultura zarządzania
Opis:
The article deals with the problem of the use of dialogue technologies in the formation of management culture of the head of an educational institution. It is noted that managerial culture as a component of the professional activity of the head of an educational institution is characterized by peculiarities of awareness of the behavior and activities of people in the organization and is an element of the culture of work, culture of professional activity. It is noted that in high school dialogue technologies that allow in a special way to demonstrate the moral meaning and the meaning of values and provide the basis for their deep consideration are actual. It was emphasized that the dialogue technology includes a sequence of stages that allow to realize the main tasks of the dialogue: a deep analysis of the problem, understanding of its value-semantic and moral content, development of dialogue culture. An intellectual dialogue (deep understanding of the essence of the problem, a high level of moral culture of dialogue interaction); intellectual-based dialogue (involves participants in the search for value meanings, in the process of identifying the system of individual value orientations), reflexive dialogue (allows you to evaluate your own potential and define lines of feedback participants – the leader), motivational dialogue (revealing of interest both to the problem and to the dialogue technology itself), self-actualizing dialogue (appointment – full presentation itself) and others have been marked out. The education of the head of the educational institution in the atmosphere of dialogue and cooperation is much more effective, since the dialogue provides equal conditions for all participants in the educational process, and spiritually-oriented communication contributes to the development of the individual and the realization of the potential of not only students, future leaders of educational institutions, but also of a teacher. It is concluded that the features of the dialogue lead to its definition as a technique of a deep and adequate understanding of the personality, assistance in solving psychological problems, stimulation of the desired changes. The dialogue technologies are aimed at creating conditions for the individual to learn the cultural experience, moral guidelines, social norms of the past and the present; for the formation and development of social qualities of the individual, which will promote professional development, for self-determination and self-actualization of the individual.
W artykule rozpatrzono problem wykorzystania technologii dialogowych przy kształtowaniu kultury zarządzania kierownika oświatowej placówki. Kulturę zarządzania jako część działalności zawodowej kierownika w placówce oświatowej charakteryzuje świadomość zachowania oraz działalność ludzi w organizacji. Ważny jest też element kultury pracy oraz element kultury działalności zawodowej. Zauważono, że w szkole wyższej aktualne są technologie dialogowe, które umożliwiają prezentację moralnego sensu i znaczenia walorów oraz tworzą podstawę ich głębokiej analizy. Podkreśla się, że technologia dialogowa przewiduje kolejność etapów, które umożliwiają zrealizowanie głównych zadań dialogu. Są to: głęboka analiza problemu, pojmowanie jego sensu i moralnej treści, rozwój dialogowej kultury. Wyodrębniono: dialog duchowy, dialog refleksywny, dialog motywujący oraz dialog samorealizujący. Sformułowano wniosek, iż cechy dialogu pozwalają na definiowanie go jako: cennej techniki poznawania i rozumienia drugiego człowieka; techniki udzielania pomocy przy rozwiązywaniu problemów psychologicznych oraz stymulowania chęci zmian. Technologie dialogowe są powołane do tego by stworzyć warunki niezbędne dla przyswojenia przez osobę kulturalnego doświadczenia, moralnych wzorców, społecznych norm przeszłości i teraźniejszości oraz dla stanowienia i rozwoju społecznych cech człowieka, które sprzyjają zawodowemu doskonaleniu, samostanowieniu i samorealizacji osobowości.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2018, 37, 2
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijaństwo a kultura europejska (w świetle nauczania Jana Pawła II)
Autorzy:
Kaucha, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041429.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
christianity
church
dialogue
european culture
genesis of europe
history of europe
identity of Europe
chrześcijaństwo
dialog
dzieje Europy
geneza Europy
Kościół
kultura europejska
tożsamość Europy
Opis:
W artykule został podjęty problem wzajemnych relacji (czy są dialogiczne?) między chrześcijaństwem a kulturą europejską, zarówno w przeszłości, jak i współcześnie, w świetle nauczania Jana pawła ii. Omówione zostały następujące zagadnienia: chrześcijaństwo a geneza europy, chrześcijaństwo a dzieje europy, chrześcijaństwo a tożsamość europy i kultury europejskiej, współczesna kultura europejska a chrześcijaństwo. chrześcijaństwo dało początek europie oraz kulturze i etosowi dialogu. Było obecne w – dramatycznych niekiedy – dziejach tego kontynentu, inicjując wiele pozytywnych przemian, choć chrześcijanie nie zawsze postępowali zgodnie z zasadami swej religii. chrześcijaństwo stanowi najważniejszy element tożsamości europy i jej kultury, choć z czasem dochodziły inne, często chrześcijaństwu odległe. na współczesną kulturę europejską, której tożsamość krystalizuje się, składa się wiele mentalnych tendencji. prądy dalekie chrześcijaństwu nie prowadzą z nim dialogu i nie chcą go, a bliskie – chcą dialogu i go prowadzą. chrześcijaństwo i realizujący je kościół są gotowe do dialogu: zdają sobie sprawę zarówno z jego trudności, jak i konieczności. 
in this article the author tries to resolve the problem of what is the relation (is it a dialogue?) between christianity and the european culture in the past and today. He tries to see it in the light of John paul ii’s teaching in a few steps: the role of christianity in the origin of europe, the role of christianity in the history of europe, the role of christianity in the identity of europe and its culture, and the modern european culture in its relation to christianity. christianity has created europe and the culture (and ethos) of dialogue. christianity was present in – sometimes tragic – history of europe motivating many positive changes, although christians were not always following the principles of their religion. christianity is the most important element of the europe’s identity and culture, although during its history some other elements, far from christianity, appeared. Modern european culture, which is still in a process of building its identity, consists of many tendencies – far or close to christianity. far from it do not dialogue with it, but close to it – do so. christianity and the church, who represents it,is ready to the dialogue, although she is aware of its diffculties and necessity.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 23-52
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielość kultur w jednym człowieku – wartość (i) czy dylemat tożsamościowy?
Multitude of cultures in one human being – an identity value (and) or dilemma?
Autorzy:
Nikitorowicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956280.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
kultura
tożsamość
dialog tożsamościowy
culture
identity
identity dialogue
Opis:
Autor traktuje kulturę jako czynnik różnicujący ludzi i grupy i w tym kontekście wskazuje na problemy tożsamościowe przyjmując, że nikt nie jest zakładnikiem odziedziczonej kultury. Na przykładzie Piotra Lachmana, poety i pisarza, przedstawia problem jednoczesnego bycia Polakiem i Niemcem, problem ustawicznego bycia na pograniczu kultur, prowadzenia wewnętrznego dialogu tożsamościowego. Odwołując się do filozofów dialogu i innych autorytetów ukazuje wartość relacji z Innym w procesie własnego rozwoju. Autor tekstu zwrócił uwagę na zakodowane w umysłach ludzkich dogmaty jako zagrożenie w rozwoju tożsamości oraz wskazał na zadania edukacji międzykulturowej w procesie kształtowania tożsamości ponadnarodowej, transkulturowej. Przedstawił, jak istotne obecnie, w kształtowaniu społeczeństw wielokulturowych, jest uznanie i rozumienie nowych, dynamicznych tożsamości hybrydowych.
The author approaches culture as a factor differentiating people and groups. In this context, some identity problems are indicated with the author’s assumption that nobody is a hostage of the inherited culture. The presented case of Piotr Lachman, a poet and a writer, shows the problem of being a Pole and a German simultaneously, the problem of constant existence at the borderlands of culture and of conducting inner identity dialogue. What is shown in reference to philosophers of dialogue and some other authorities is the value of the relation with the Other in the process of self-development. In the article, the author draws attention to the dogmas encoded in human minds as a threat to the development of identity and indicates tasks for intercultural education in the process of shaping supranational, transcultural identity. He also presents how crucial it is today in the shaping of multicultural societies to recognize and understand new, dynamic hybrid identities.
Źródło:
Edukacja Międzykulturowa; 2018, 8, 1; 17-30
2299-4106
Pojawia się w:
Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Culture as Dialogue
Autorzy:
Węcławiak, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699372.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
cultural studies
philosophy of dialogue
paradoxicality
Opis:
The aim of the study is to demonstrate the paradoxicality determining human life. The natural aspiration of the subject is to strive to achieve order, enabling a reasonably satisfying and passably predictable life, guaranteeing the essential sense of security both on an individual and on a social dimension. The ancient writers and thinkers saw the origins of differentiation, and thereby of the impossibility of achieving coherence and order, in the external reality. Views of thinkers of the 19th and 20th centuries show not only a demand for diversity to be taken into consideration, but also reveal their picture of culture as something highly heterogeneous that cannot be reduced to just a single, preferred vision. Multitude of models and values creates the potential for dialogue, which is irregular and spontaneous.
Źródło:
Journal of Applied Cultural Studies; 2016, 2
2392-0661
Pojawia się w:
Journal of Applied Cultural Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Social Dialogue Under the Supremacy of the Intelligentsia
Autorzy:
Zarycki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942447.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
social dialogue
intelligentsia
culture capital
Opis:
The paper addresses the issue of the role, which intelligentsia, a specific social group to be encountered in Eastern Europe only, is to play within the field of social dialogue. The author argues that intelligentsia still has a capacity to make impact on the processes of social dialogue due to possessing adequate level of culture capital, which other influential social groups, including the entrepreneurs, lack. Intelligentsia should be, thus, regarded a principal actor in Polish society.
Źródło:
Warsaw Forum of Economic Sociology; 2014, 5, 10; 69-79
2081-9633
Pojawia się w:
Warsaw Forum of Economic Sociology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog międzykulturowy w ujęciu papieża Franciszka
Intercultural Dialogue From the Point of View of Pope Francis
Autorzy:
Górzna, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1202336.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
papież Franciszek
kultura
dialog międzykulturowy
dialog międzyreligijny
pope Francis
culture
intercultural dialogue
interreligious dialogue
Opis:
This paper is devoted to intercultural dialogue in the teaching of Pope Francis (pontificate from 2013). It presents pontifical documents, statements, speeches, homilies, and reflections dedicated to this issue as well as the conclusions resulting from them. The aim of the paper is to prove that intercultural dialogue is tightly connected to interreligious dialogue. They are the foundation of the future, can greatly contribute to the propagation of peace.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2017, 6; 113-130
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytut Dialogu Religii i Kultury
The Institute of Dialogue of Religion and Culture
Das Institut für den Dialog zwischen Religion und Kultur
Institut du Dialogue entre la Culture et la Religion
Autorzy:
Kawecki, Witold
Stępień, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512070.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2013, 51, 1; 181-196
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog wartości we współczesnych realiach europejskich
Dialogue of values in contemporary European reality
Autorzy:
Kawecki, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011713.pdf
Data publikacji:
2017-03-30
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
dialog międzykulturowy
dialog wartości
europejska tożsamość
wojna kultur
przyszłość Europy
intercultural dialogue
dialogue of values
European identity
culture war
future of Europe
Opis:
It is currently becoming a challenge of the times to create authentic values in culture, which will allow human beings to save their humanity. There exists a dialectic relationship among values and culture. Values are determined by culture in its origin, content and model of functioning. Culture, on the other hand, is determined by the values that function whithin it. In whatever way we approach the world of values in culture, it is certain that they are objective, because they are rooted in the human world. They complement human beings. The article analyses three pillars of identity (value) of European culture as seen by Card. Ratzinger, namely: law, marriage and family and respect for sanctity. They decide, in a mea-surable manner, about future European identity and consequently about the future of the Old Continent.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 1; 108-125
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzinny dialog i pojednanie jako motyw w wybranych tekstach kultury
Family dialogue and reconciliation as a motif in chosen texts of culture
Autorzy:
Frąckiewicz, Małgorzata Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1292051.pdf
Data publikacji:
2014-07-01
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
dialog
monolog
pojednanie
teksty kultury
wartości
dialogue
monologue
reconciliation
texts of culture
values
Opis:
Dialog to przejaw właściwych relacji międzyludzkich, jakie powinny charakteryzować nie tylko społeczność, tworzoną przez rodzinę, ale także narody. Jest on drogą do pojednania i budowania więzi. Kojarzy się z małżeństwem, rodziną, stosunkami międzynarodowymi. Ich symbol to wyciągnięte do siebie dłonie lub ręce splecione, zatrzymane w uścisku, ale też zwrócone ku sobie twarze. Wskazują na to demotywatory, dzieła malarskie, eseje, fotografie, myśli, plakaty, płaskorzeźby, przysłowia, wiersze. Tak różne gatunki i formy przekazu, zróżnicowane przez tworzywo i odbiorcę, potwierdzają fakt, że nie tylko słowa uzewnętrzniają dialog i pojednanie. W ich perspektywie i recepcji dialog i pojednanie to we współczesnym świecie wartości właściwie postrzegane i kontekstowo interpretowane jako zawsze konieczne w relacjach człowiek-człowiek. Powinny one być kształcone na gruncie rodziny.
Dialogue is a sign of proper interpersonal relations that should be characteristic not only of family community but also of nations. It constitutes the way to reconciliation and creating bonds. It is associated with marriage, family, international relations. It is symbolized by stretched or entwined hands, stopped in the moment of being shaken, but also faces turned to each other. We can observe it in demotivators, paintings, essays, photographs, thoughts, posters, reliefs, proverbs, poems. Such a wide range of genres and media, different in their substance and their addressee, support the fact that dialogue and reconciliation are not only expressed by words. from their perspective and in their reception, dialogue and reconciliation are properly perceived values, contextually interpreted as always necessary in interpersonal relations in the contemporary world. they should be cultivated in the family environment.
Źródło:
Studia nad Rodziną; 2014, 18, 1(34); 139-156
1429-2416
Pojawia się w:
Studia nad Rodziną
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijaństwo a kultura koreańska
Autorzy:
Kość, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041438.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
chinese culture
dialogue
christianity
partners and forms of the dialogue
religious traditions
kultura chińska
dialog
chrześcijaństwo
partnerzy i formy dialogu
tradycje religijne
Opis:
Celem tego artykułu jest przedstawienie relacji między chrześcijaństwem a kulturą koreańską. Problemem nie jest tu pojęcie chrześcijaństwa, ale pojęcie kultury koreańskiej. W myśli koreańskiej trudno jest odróżnić religię od filozofii. Filozofia, religia i kultura są synonimami „filozofii życia". Oryginalna filozofia koreańska jest szamanizmem i otrzymała od Chin konfucjanizm, buddyzm i taoizm. W przypadku chrześcijaństwa musimy brać pod uwagę Kościół katolicki, protestancki i prawosławny. Szczególną uwagę musimy zwrócić na teologię koreańską, która jest oparta na tradycji koreańskiej. Szczególną rolę w historii Kościoła katolickiego w Korei odegrali męczennicy koreańscy. Sanguis martyrum, semen christianorum.
The aim of this article is to present the relation between Christianity and Korean culture. The problem here is not the concept of Christianity, but the concept of Koreanculture. In the Korean thought is hard to distinguish between religion and philosophy. Philosophy, religion and culture are synonyms for “philosophy of life”. The original Korean philosophy is Shamanism and received from China Confucianism, Buddhism and Taoism. In the case of Christianity we have to consider Catholic Church, Protestant Church and Orthodox Church. Special attention we have to pay to the Korean theology, which is based on Korean tradition. Special role in the history of Catholic Church in Korea played Korean martyrs. Sanguis martyrum, semen christianorum.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 133-152
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On Gadamerian Hermeneutics: Fusions of Horizons, Dialogue, and Evolution(s) within Culture as Dynamic System of Meaning
Autorzy:
Larrauri Pertierra, Iñaki Xavier
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/985699.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
gadamer
hermeneutics
culture
interpretation
meaning
horizon
relativism
Opis:
Culture as a dynamic system of meaningful relations can naturally accommodate a hermeneutic analysis. In this essay, the notion of Gadamer’s hermeneutics as involving interpretable meaning throughout experiential reality permits a natural concordance with an understanding of culture as meaningful. The Gadamerian idea that prejudices inform the horizons that make our experiences intelligible is applied to the view that culture is both a self-enclosed structure that is given by one’s horizon and one that continuously points past this horizon in genuine dialogue. Nevertheless, in seeing culture as a coherent system that transcends itself, we are consequently faced with a dilemma regarding the evolution of one’s cultural horizons: whether past horizons can survive the creation of novel ones through dialogue. However, this may be resolved through Gadamer’s understanding of the functions of sameness and difference within horizonal evolution, and how these functions feature in the distinction between a shared ontological ground and the horizons through which the ground is interpreted. Ultimately, we showcase how it is noncontradictory to suppose that culture is both self- and other-referential.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2020, 4, 4; 45-62
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka dialogu chrześcijaństwa z kulturą chińską
Autorzy:
Malek, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041433.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
chinese culture
dialogue
christianity
partners and forms of the dialogue
religious traditions
kultura chińska
dialog
chrześcijaństwo
partnerzy i formy dialogu
tradycje religijne
Opis:
This article focuses on an extremely urgent problem of today’s christian dialogue with china, i.e. the culture (and politics) of the people’s republic of china (prc) and asks whether a christian dialogue with china – which understand herself as an atheist and communist state, which, however, is a country of many religious traditions, is possible, and if so in what form? What are its prospects and challenges? the starting point of the article, after some historical remarks, is a kind of heterotopy of the dialogue in chinese context, involving (iii.1.) the historical and political context, then (iii.2) its partners, and fnally (iii.3) its forms and contents. in this framework, this article is (iV) refection on the challenges, opportunities and prospects of the christian dialogue with chinese culture. this refection is not taken here from the standpoint of theology, but is rather a phenomenological description of the status quo.At the end of the article (V) some statements of pope John paul ii with regard to the dialogue of christianity with chinese culture are quoted as a kind of summary. The article states a great asymmetry of partners of the dialogue in china caused by the restrictive religious policy. there are some forms of dialogue which, however, are realized outside of the   nstitutionalized christianity, i.e. the christian churches. The churches themselves, due to their historical background, are not very interested in or prepared for an inter-religious dialogue.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 103-132
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II – Pontifex Maximus dialogu międzyreligijnego
John Paul II – Pontifex Maximus of interreligious dialogue
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558677.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
dialog
Jan Paweł II
Kościół
kultura
pokój
religia
zbawienie
Church
culture
dialogue
John Paul II
peace
religion
salvation
Opis:
Dialog jest pojęciem, które po Soborze Watykańskim II wyznaczyło kierunki poszukiwań teologicznych i duszpasterskich. Pontyfikat Jana Pawła II był z całą pewnością czasem, w którym szeroko pojęty dialog stał się codziennym wymiarem eklezjalnej aktywności. Użyta w tytule niniejszego artykułu nazwa Pontifex Maximus, (Najwyższy Budowniczy mostów) wskazuje na najwyższą godność Biskupa Rzymu w wymiarze kapłańskim, ale też na jego zdeterminowanie w dialogu międzyludzkim, rozumianym jako dialog ekumeniczny, międzyreligijny i kulturowy. Papież Jan Paweł II był więc kontynuatorem soborowego dynamizmu, dając jednocześnie pogłębione podstawy dialogu oraz dyskredytując wszystkie jego wypaczenia. Wskazywał właściwe formy dialogu i wyznaczał zadania poszczególnym członkom wspólnoty Kościoła. Wobec przedstawicieli innych religii wysuwał propozycje płaszczyzn spotkania i je inicjował. Świadczą o tym chociażby najbardziej spektakularne wydarzenia, jak wizyta w rzymskiej synagodze czy Światowy Dzień Modlitwy o Pokój w Asyżu.
Dialogue is the conception which determined the ways of theological and priestly searching made after the Vatican Council II. The pontificate of John Paul II was the time in which the dialogue happened to be the daily measurement of the ecclesiological activity. The name Pontifex Maximus (The Most Important Bridge Builder), that was used in the title of that article, shows the greatest dignity of the Bishop of Rome in the priestly measurement. Hence John Paul II is the continuator of the Council’s dynamism simultaneously giving the dialogue’s bases and discrediting all its distortions. He showed the correct dialogue forms and pointed jobs to the particular members of the Church’s communion. He gave the propositions of meeting and initiated them, to representatives of other religions. The most spectacular events that show it are: the visit to the synagogue of Rome or The World’s Prayer for peace in Assisi.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2012, 30; 175-186
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog Kościoła Rzymskokatolickiego z kulturą. Kilka myśli ks. Janusza Pasierba
A dialogue between Roman Catholic Church and culture. Some thoughts of Janusz Pasierb.
Autorzy:
Koprowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626949.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Kościół katolicki i kultura
koncepcja kultury ks. Janusz Pasierba
Roman Catholic Church and culture
coception of culture of Janusz Pasierb
Opis:
The article brings closer some considerations and thoughts of Janusz Pasierb (1929–1993), contemporary Polish theologian, art historian and poet, of a dialogue between Roman Catholic Church and culture, and the conditioning process accompanying that. Pasierb thought that, for centuries, the culture had been creating some special space of dialogue for Church. Searching for God and the need to understand Him is often preformed through metaphors and the symbolism of truth, by which works of art are marked. Thanks to meeting those, a human being discovers oneself as well as sacrum. Because “christianity (….) happens in the area of culture”, culture should be shaped in the evangelical spirit, and this duty should be performed, inter alia, by Church. It is incredibly important that, while “entering” culture, the Church would not aim for resuscitation of culture’s old forms, created in the past. The Church cannot interpret the present and various “faces” of temporary culture only through the prism of what is already gone. It should consciously participate in shaping real “here and now”, and be open for dialogue with human ideas and values, including those of not religious provenance, as well.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2012, 7, 2; 7-27
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Milczenie jako strategia komunikacyjna ludzi w kulturze ubóstwa
Silence as a communication strategy of people in the culture of poverty
Autorzy:
Oliwa - Ciesielska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2044255.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Culture of poverty
communication
verbal aggression
dialogue
silence
muteness
kultura ubóstwa
komunikacja
agresja werbalna
dialog
milczenie
Opis:
Artykuł prezentuje wyniki badań nad sposobem komunikacji w kulturze ubóstwa, które są zawarte w wypowiedziach ludzi skrajnie ubogich, charakteryzujących codzienne interakcje z innymi. Analizowane procesy komunikowania ograniczone są do interakcji w ramach rodziny. Głównymi źródłami analizy prezentowanej w tym artykule są prace O. Lewisa, które stanowią podstawę teoretyczną dotyczącą koncepcji kultury ubóstwa zaproponowaną przez autora, a także Pamiętniki bezrobotnych, których opublikowanie w latach 30.  XX wieku oraz 2003-2006 było odpowiedzią na rozpisane konkursy pamiętnikarskie. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie podobnych sposobów interakcyjnych i komunikacyjnych, które w kulturze ubóstwa charakteryzują się wyizolowaniem społecznym. Przejawem tego jest zaniechanie komunikacji, obranie w relacjach z innymi strategii milczenia. Jednym z zagadnień artykułu jest charakterystyka dyskursu, podejmowania prób porozumiewania z tymi, którzy prezentują przewagę wobec osób słabszych, będących w pozycji podporządkowania.
The article presents the results of research on the way of communication in the culture of poverty, which are included in the statements of extremely poor people, which characterize everyday interactions with others. The analyzed communication processes are limited to interactions within the family. The main sources of the analysis presented in this article are the works of O. Lewis, which constitute the theoretical basis for the concept of the culture of poverty proposed by the author, as well as Diaries of the Unemployed, the publication of which in the 1930s and 2003-2006 was a response to the written diary competitions. The aim of this article is to show similar methods of interaction and communication that are characterized by social isolation in the culture of poverty. It is manifested by abandoning communication and choosing silence strategies in relations with others. One of the issues of the article is the description of discourse, making attempts to communicate with those who present an advantage over the weaker people who are in the position of subjection.
Źródło:
Teologia i moralność; 2021, 1, 1(29); 75-91
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christian Faith in Dialogue with Contemporary Culture in the Personalist Thought of John Paul II and Cardinal Stefan Wyszyński
Autorzy:
Ficek, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1603578.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
faith
personalism
culture
John Paul II
Cardinal Stefan Wyszyński
secularization
religious indifferentism
evangelization
Opis:
This article presents the intellectual legacy of both John Paul II and Cardinal Stefan Wyszyński as advocates of a personalist view of culture. Their teaching emphasizes the person and human dignity in striving for human self-fulfillment in a community seeking God’s transcendence. In this regard, their personalist vision of culture was defined in the context of the Second Vatican Council’s teaching. Therefore, the theological anthropology of both John Paul II and Cardinal Wyszyński is based on personalism, communion, dialogue, and freedom. Nevertheless, when God is marginalized by human activity, especially by the ideology of secularism and religious indifferentism, a severe cultural crisis arises. As a result, the dialogical character of the teaching of John Paul II and Cardinal Wyszyński in the dimension of Christian culture emphasizes inculturation and evangelization of human activity. On the other hand, the Christocentric and personalist context of their concepts reflects the theocentric and anthropocentric vision of culture, which, rooted in praxeological pastoral thought, displays their views on culture not only in the dimension of philosophical and theological doctrine but above all as a pastoral vision presenting Christian culture integrated with contemporary existential experience and focused on the perspective of “a new heaven and a new earth” (cf. 2 Cor 12:4; Rev 4:2–8; 21:2–10).
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 2; 543-569
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Altern als Aufgabe intergenerationeller Bildungs- und Sozialpolitik (Aging as a task of intergenerational education policy and social policy)
Autorzy:
Sonja, Ehret,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/893006.pdf
Data publikacji:
2018-09-04
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Intergenerationality
Dialogue
Old Age
Education
Culture
Opis:
The contribution adresses the meaning of age in the pattern of generations involved in a scociety which acts functional and harmonic. With the help of the method named Intergenerational Dialogue we generate the proof for the thesis Culture shapes age effectively as very old people get a word in edge-wise. We found universal and anthropological truths in their spoken dialogical competence. In a second step the large inobservance of such insights in social policy and education policy actions is reflected. Innovative solution concepts should help for future of social policy and education policy. The five general principles of the Fifth Report for old age should be focused in sociopolitical and intergenerational contexts of intervention. in respect of their basic aims and core thematics. Der Beitrag befasst sich zunächst mit der Bedeutung des Alters für das Generationengefüge einer funktional-harmonischen Gesellschaft und versucht anhand der Methode des intergenerationellen Dialogs Belege für die These Kultur prägt Alter effektiv aufzuführen, indem sehr alte Menschen zu Wort kommen. In deren sprachlich-dialogischer Kompetenz lassen sich universelle und anthropologische Wahrheiten finden. In einem zweiten Schritt wird die weitgehende Nichtbeachtung dieser Erkenntnis im sozial- und bildungspolitischen Handeln dem Leser vor Augen geführt. Innovative Lösungsansätze, die bereits teilweise wissenschaftlich erprobt wurden, sollen einer zukünftigen Sozial- und Bildungspolitik zu Diensten sein. Die fünf Leitbilder des Fünften Altenberichts sollten im Hinblick auf ihre Grundausrichtung und Kernthematik wieder in den eng verknüpften sozialpolitischen und bildungspolitischen Handlungskontexten fokussiert werden. Die Stellung des alten Menschen im Gesamtgefüge einer Gesellschaft gilt als Indikator für die Kulturstufe und Kulturentwicklung des Menschen. In diesem Zusammenhang wird der Umgang mit dem Alter zu einem Erklärungsfaktor für die Einsicht nachfolgender Generationen in die Existenzverfasstheit des Menschen (Schulz-Nieswandt 2006, S. 147). Wenn sich die Bildungs- und Kulturstufe – wir denken nun über Marx hinaus, der sich an der Verbindung von Mann und Frau orientierte – am Verhältnis des Menschen zu seinen Kindern und Eltern beurteilen lassen soll, befindet sich die Menschheit noch in einer Lernphase, aus der heraus sich eine bedeutende sozialpolitische und sozialpädagogische Aufgabe zum Erkennen gibt. Um dieser Aufgabe gerecht zu werden, müssen wir erst einmal mehr über Alter und Kindheit wissen. Widmen wir uns in diesem Artikel zentral dem Alter. Der Gerontologe Vischer weist uns auf folgenden Weg: „Wer es unternimmt, die Situation des Alters zu untersuchen, der muss seinen Beobachtungsposten innerhalb des Altersbereichs aufschlagen; er muss vom Standort des Alters an diese Aufgabe herangehen. Um das Alter zu deuten, muss man selbst in seinen Reihen stehen, muss man selbst das Alter erleben“ (Vischer 1955). Als Sprachrohr der Hochaltrigen soll sich dieser Text verstehen, denn er arbeitet mit beispielhaften Ergebnissen aus eigener forschungsorientierter Lehre, in der mit dialogischer Methodik Wahrheitsansprüche gesucht und identifiziert werden sollen. Der Einbezug von Jüngeren in den Dialog kann die Explikation von Wahrheit aufgrund der hohen Anziehungskraft dieser beiden Lebensalter beschleunigen. Davon später mehr. Weil sich die Altersstruktur unserer Gesellschaft verändert, spricht man von einer alternden Gesellschaft und denkt an Vergreisung, mit der die Abnahme von Innovation und Fortschritt einhergehe und zugleich Pflegebedürftigkeit zunehme. Dies beruht auf irreführenden Annahmen über die Existenz fester anthropologisch bedingter Altersgrenzen. Tatsächlich verändern sich aber alle Lebensalter sozioemotional. Die Jugendphase dauert heute bis zum Alter 30, das späte Erwachsenenalter bis gar 80 Jahre, um erst dann den Wandlungen des Alters zu weichen. Kindheit mit anschließender Jugendphase und hohes Alter mit vorausgehender Alterskrise stehen sich in der Ontogenese symmetrisch gegenüber; in ihre Mitte nehmen sie die verschiedenen Phasen des Erwachsenenalters auf. In vielen Arbeiten werden die Hochbetagten als eine Herausforderung für die Sozialpolitik angesehen; es scheint fast so, dass mit dieser Altersphase fast nur Greisentum, Pflege, Fürsorge und Versorgung verbunden wird. Die Ausdifferenzierung von Wissenschaft und Märkten entdeckt dann eben auch nur die verlustgeprägte Vielschichtigkeit körperlicher und mentaler Veränderungen im Alter, die sie dann spezifiziert, um versorgungstauglich zu ummanteln. Jedoch ist nicht einfach ein Mehr an Diensten sinnvoll, wenn diese nicht die Bedürfnisse der Älteren treffen. Es sind die Älteren selbst, die es an Akzeptanz fehlen lassen (Kardoff und Oppl 1989). Fordernder und kritischer versuchen sie die gesellschaftlichen Lücken zu füllen, die nun sichtbar werden. Dabei verdunkelt sich die Verknüpfung von Altenhilfe und Ökonomie, weil sie die Alten zunehmend leiden lässt, indem sie diese mit Einsamkeit, Nutzlosigkeit, Objekthaftigkeit und Abhängigkeit konfrontiert. Hier kommt Sozialpolitik ins Spiel. Das seit den 70er Jahren der Bundesrepublik Deutschland nachgesagte Theoriedefizit in der Sozialpolitik für ältere Menschen dürfte durch die umfassende Abhandlung von Schulz-Nieswandt (2006), der weit in metaphysische Dimensionen greift, behoben sein. Synthetisieren wir die analytischen Dimensionen seiner praktischen Alterssozialpolitik, gewinnen wir folgenden Lehrsatz: Die grundgesetzlich verankerte Absicherung sozialer Risikolagen interveniert in Lebensformen und Verlaufsformen von Altern im Lebenslauf. Hierbei sind Persönlichkeits- und Entfaltungsrechte sowie Entwicklungsaufgaben des Menschen zu berücksichtigen, die einzelne Individuen in ihren daseinsthematischen Lebensentwürfen verwirklichen. Bei der Produktion von Interventionen der Wohlfahrt werden Sektoren verknüpft (z.B. Familie, Pflege, Bildung, Wirtschaft), die normativen Gerechtigkeitsprüfungen unterliegen. Was zwar von Schulz-Nieswandt gefordert, aber dennoch kaum praktisch beachtet wird, ist, dass alle Analysedimensionen mit der Intergenerationalität einer Gesellschaft verknüpft sind. Infolgedessen versucht dieser Text die intergenrationelle Verklammerung moderner Sozial- und Bildungspolitik zu klären. Vorstellungen vom Alter und Altern entstehen auch durch Widerspiegelungen von Lebenslagen anderer Menschen im Innern eines Individuums. Dem mit der Wahrnehmung verknüpften Denken, Bewerten und auch Fühlen liegen kulturelle Muster zugrunde, wie Alter gedacht werden soll (Rosow 2012). In diesen Mustern finden sich eben auch Universalien und eines davon ist das Jung-Alt-Thema, das in allen Kulturen vorhanden ist. Es durchwandert sozusagen die Bilder von Weisheit und Erfahrung einerseits und Abhängigkeit und Verfall andererseits. Die Altersbilder junger Menschen in Deutschland sind, so das Ergebnis einer Studie, eher von anthropologisch begründbarer Kompetenz des Alters geprägt als von der epidemiologisch bedingten Versorgungsbedürftigkeit alter Menschen (Ehret 2016). Wenn es einen Sinn haben soll, dass der Mensch 80, 90, oder gar 100 Jahre und noch länger leben kann, gelangen wir zu der Altersstufung des Lebens. Bei gründlicher Recherche mehren sich die Hinweise, dass um das Alter 84 eine Alterskrise erfolgt, die einen Gestaltwandel auslöst, der nach einigen Jahren bestenfalls in eine neue Lebensphase, ein wahres, radikales Alter übergeht, in dem sich eine Neuordnung des Geistes zeigt, die sich sprachlich abbilden lässt. Altern ist als Radikalisierung physischer, psychosozialer und kultureller Lebenssituationen zu begreifen. Ihr geht aber ein seelisch-geistiger Gestaltwandel voraus, der den Weg frei macht zu einem aufgeklärten Überblick über Irrtum und Wahrheit. Aber Denken, das macht Spaß! Denken und die Erarbeitung neuer Wahrheiten erhalten mich am Leben. [Margarete Mitscherlich-Nielsen, 94, in Kruse Rentsch und Zimmermann 2012] Von Haus aus bin ich Optimist, aber im hohen Alter gewöhnt man sich daran, realistisch zu sein. [Herr Z., 94 im Dialog mit Studenten] Die Differenziertheit der Wahrheit radikal wahrzunehmen und daraus vieles lernen zu können, das ist eine wichtige Aufgabe des Alters. [Margarete Mitscherlich-Nielsen, 94, in Kruse, Rentsch und Zimmermann 2012] Die Träume müssten eigentlich an der Realität festgemacht werden. Die Selbstreflexion ist ja auch wichtig, die unbarmherzig und realistisch sein muss. Was ist wirklich leicht gegangen und was hat Schwierigkeiten gemacht. [Frau E., 90 im Dialog mit junger Studentin] Das „wahre Alter“ als eigene Lebensphase unterliegt den Siebener-Rhythmen, die Leben und Welt ordnen (zur philosophisch-mathematischen Herleitung siehe Ehret 2017). Erikson und Tornstam nannten diesen Wandel Transzendenz oder Gerotranszendenz, Neurowissenschaftler wie Hüther (2017) prognostizieren, in den nächsten Jahren den wissenschaftlichen Nachweis geistig-struktureller Veränderungen neurophysiologisch nachweisen zu können und Psychologen machen erhebliche Varianz psychologischer Merkmale im hohen Alter fest, was zwar auf höchste Heterogenität hinweist, andererseits aber auch auf mangelnde Person-Umweltpassung der sozialpolitischen und therapeutischen Interventionen vor allem in den Bereichen gesundheitspolitischer Herausforderungen wie Depression, Demenz oder den gesundheitsbedingten Folgen von Einsamkeit im Alter. Dass im hohen Alter ein Wandel im Denken stattfindet, belegen auch Aussagen in den Dialogen mit Hochbetagten, die mit Studenten der Universität Heidelberg in Dialog-Seminaren geführt werden. Das Alter ist eine tolle Sache, aber Sie müssen bereit sein. Ich habe so unendlich viel erlebt im Leben. Wie ein Strauß mit Blumen, den man hinstellt, wo keine mehr reinpasst. Es ist schön, hier zu sein. Ich erlebe mein Leben intensiv.[Inge Burck, 92] Ich kann, was ich nie gedacht habe, mich sehr gut in den Sessel setzen und nachdenken. Ich habe die Poesie und die Kraft des Nachdenkens. [Inge Burck, 92] Ich bin ja mehr als greisenhaft und kann mich inzwischen freuen, wenn ich zwischen den Steinen einen kleinen Löwenzahn sehe. Aber das sieht man erst, wenn man die großen Dinge nicht mehr wahrnehmen kann. [Ursula von Dallwitz, 94] Die Potenziale des alternden Individuums sind weltweit weder ausgeschöpft, noch gefördert, noch erkannt. Dennoch besteht insbesondere in stark religiös verwurzelten Gesellschaften ein kulturübergreifender Konsens über die Bedeutung des hohen Alters. „Mein Vater hat zu mir gesagt, wenn die jungen Männer mehr auf die alten Männer hören würden, würden sie nicht so früh sterben“, äußert sich ein Junge, 13, muslimischer Herkunft in einem Interview des Projekts Echo der Generationen. Das Potenzial der generativ wirksamen Weisheit ist demnach nicht unabhängig von der Religiosität alter Menschen. „Der Rat alter Männer ist teurer als die Tapferkeit junger Männer“ (Right of Elders in Islam) schreibt Weintritt (2012) in einer Untersuchung zu Altersbildern im Islam. Vielfach jedoch reduziert auf nachlassende Produktivität und zunehmende Verluste wird der alte Mensch zum Versorgungsfall der Gesellschaft, auf den sich mittlerweile ein riesiger Markt spezialisiert hat mit unterschiedlichsten Angeboten, die monetär vergütet werden. Es ist richtig, dass sich messbare Verluste in der Leistungskapazität des alternden Organismus finden, die sich in einer erhöhten Verletzlichkeit für Erkrankungen äußern (Kruse 2013), doch sind auf der psychologischen, geistigen und sozialen Ebene unweigerlich mehr Gewinne als Verluste zu verzeichnen, wenn das Individuum seinen Weg zum guten Altern gefunden hat. Dies gilt umso mehr für das hohe Alter, denn gutes Altern meint Werden zu sich selbst, Integration der Lebensgestalt zu einer erfüllenden Daseinsthematik und Weitergabe des Lebenswerks an nachfolgende Generationen (Kruse, Rentsch und Zimmermann 2012). Die berühmte Nonnenstudie brachte es an den Tag, wie man gut und glücklich leben kann und seine lebenslange Umbau- und Regenerationsfähigkeit des Gehirns nicht verlieren muss (Hüther 2017). Der Mensch braucht liebende Verbundenheit und eine Aufgabe, die sein Leben trägt. Eine 104-Jährige gesunde Frau drückt das so aus: „Mir soll alles zum Besten dienen.“. Hans-Georg Gadamer postuliert im 103 Lebensjahr: „Wenn ein Mensch glücklich ist, ist er für alles da.“ Studien zur Generativität weisen auf die heilende und gesundheitsfördernde Funktion von sorgendem Verantwortungshandeln wie ehrenamtliche Sorgerollen oder Enkelbetreuung hin (Cierpka 2012). Zu den individuellen Potenzialen zählen das Wissen über grundlegende Fragen des Lebens, strategisches Wissen, Fähigkeiten der Kommunikation, Fähigkeit zur sozioemotionalen Integration und die Offenheit für neue Anforderungen und Verpflichtungen, die das gute Altern kennzeichnen (Staudinger 2005, Carstensen 2007, Kruse 2013). Damit trägt gutes Altern immer eine intergenerationell-mitverantwortliche Komponente in sich, denn der Mensch ist und bleibt ein sorgender. Sorge ist eine soziale Hinwendung zur Natur des Menschen – und diese besteht ein Leben lang, also intergenerationell in beide Richtungen. Sie lässt sich schon bei Kleinkindern nachweisen wie auch Höchstaltrigen. Tatsächlich entstehen Entwicklungsfaktoren wie Offenheit, Kreativität oder Transzendenz nicht von alleine, sie sind Ergebnis der Erziehung, Sozialisation, Selbsterziehung und Umwelt. Auch Weisheit im Alter kommt nicht von ungefähr, man findet schon Weisheit in der Jugend. Dennoch gibt es eine spezielle Altersweisheit. Was nur im Alter an Weisheit gedeiht oder gedeihen kann, ist die Weisheit der Erfahrung, die sich im Mitbewussten äußert, verstanden als das in Fleisch und Blut Übergegangene, dann das abgeklärte Umgehen mit den Unsicherheiten des Lebens, und schließlich, das zeigen eigene Studien, eine Vernunft in Form einer Weltvernunft, die weit blicken lässt und die sich sprachlich abbilden lässt. Mögen Kritiker auch einwenden, dass Weisheit nicht immer mit dem Alter kommt, wobei diese ohnehin schwer zu messen ist, so lässt sich doch konstatieren, dass sich Weisheit, Wahrheit oder Universelles sehr leicht im Dialog zu Tage befördern lässt und das bei jedem Menschen. Besonders schnell geschieht die Beförderung jedoch durch intergenerationellen Dialog auf Augenhöhe. Betrachten wir ein Beispiel: Was bedeuten im (hohen) Alter für Sie Liebe und Hoffnung? Gibt es Unterschiede zu Ihrer Jugend? [Student A.] Im hohen Alter nimmt die Zukunft ja ständig ab und insofern kann die Hoffnung eigentlich nur darin bestehen, dass sie mit allen verbundenen Menschen solange es geht gemeinsam verbunden bleiben. (…) Im Alter wird aus der Liebe ein beständiges und verlässliches Miteinander. [Herr Z., 94] Ja, so habe ich mir Liebe und Hoffnung im hohen Alter auch vorgestellt (zustimmendes Lachen). [Student A.] Was geben die Alten uns weiter? Sie übergeben zum einen kulturgebundenes kristallines Wissen, zum anderen Orientierungswissen für das Leben, das sich beides in einem besonderen Sprachvermögen zeigt, dem es gelingt, zentrale Fragen des Lebens einfach und prägnant zu beantworten. Schließlich verkörpern alte Menschen in der Regel erhebliche Resilienz, also Widerstandsfähigkeit, die Ihnen ihr langes Leben gegeben hat sowie eine gute Portion Mut. Ein weiteres essentielles Potenzial ist die immer stärker werdende Verbindung des alten Menschen mit der Natur, die sich vom Gärtnern und Wandern über ästhetische Erfahrungen bis hin zum Leiden mit der bedrohten Natur zeigen kann. Auf die Frage zur Kostbarkeit des Lebens betrachten wir noch folgende dialogische Übereinstimmung aus dem Gespräch des Herrn Z. mit Studenten A. Ich hab wahnsinnig viel erlebt in allen möglichen Situationen. Da lernt man das Leben schätzen. Das Leben gibt so unheimlich viel. Im Alter sieht man das viel eher als ein junger Mensch. [Herr Z.] Was einem da geschenkt wird, das ist häufig nicht klar. [Student A.] In vielen Gesprächen und Dialogen wird uns die Reichweite der sozioemotionalen Selektivität im Alter immer deutlicher vor Augen geführt. Kostbar sind für mich die Familie und Gespräche in der Familie und dass ich unterstützt werde. Das Bewusstsein wird umso schärfer, wenn man älter ist. [Herr S., 90] Für mich ist eine Familie, in der man Halt finden kann, kostbar. Das gehört auch schon wieder zur Natur. [Frau H., 91] Den alten Menschen dürfen wir also nicht als Objekt der Fürsorge betrachten. Dank des im Laufe der Jahre erworbenen Erfahrungsschatzes kann und muss er einer sein, der Weisheit weitergibt sowie Zeugnis von Hoffnung und Liebe ablegt. (Johannes Paul II. 1995) Durch die Lebenslaufsymmetrie von Jung und Alt ist mit starker Anziehung zwischen jungen und alten Menschen zu rechnen. Dieses ontogenetische Prinzip wurde in eigenen Studien in mehreren Varianten methodisch genutzt. Die Methode „Intergenerationelle forschungs-orientierte Lehre zur Explikation von Wahrheit und Vernunft“ beruht schlichtweg auf Dialogen. Auf der Basis verschiedener Themen, die die Welt im weitesten Sinne, die Verantwortung für die Welt und die Mitmenschen im engeren Sinne sowie philosophische und ethische Fragen beinhalten, werden Gespräche und Dialoge geführt. Aus den Dialogen können Unterschiede, Gemeinsamkeiten und erkenntnisbringende Inhalte extrahiert werden um ein verbessertes synergetisches Verhältnis zwischen den Generationen zu verwirklichen und gemeinsam eine bessere Welt anzustreben. „But the primary purpose of dialogue is not to communicate. It is much deeper. It addresses the blocks in communication, not merely to understand them, but to meet them directly. In dialogue we are ready to raise topics serious enough to cause trouble. But while we are talking we are interested in being aware of whats going on inside us and between us“ (Bohm 1990). Wenn sich der Mensch ganz in die Sprache begibt, wird er authentisch und echt, denn Sprache ist Dasein. Öffnet er sich in einem Gespräch für den Dialog, und beginnt sich dieser zu entfalten, wird das interpersonale Geschehen explorativ und ethisch gut. Eine Morphologie des Dialogs ist erst in Ansätzen untersucht (z.B. Brune, Gronke und Krohn 2010; Ehret, in Vorbereitung), doch zeigt sich in unseren Dialogen, dass quasi unendlicher Formenreichtum besteht, der kontinuierlich universelle Elemente hervorbringt. Beginn und Ende des Dialogs sind spontan determiniert. Gegenseitige Achtung, echte Freundlichkeit und daseinsthematische Nähe sind starke Indikatoren dafür, dass ein Gespräch sich in einen Dialog wandelt. Auch kohärentes, konjunktives oder synchrones Sprechen befördert Dialogpartner in den dialogischen Modus. Der Dialog endet zumeist in Imperativen wie Aufforderungen, Mahnungen, Geboten wie auch häufig mit Sprichwörtern, geflügelten Wörtern oder Gedichten. Zwischen Beginn und Ende des Dialogs liegen Minuten oder Sekunden universeller sprachlicher Einheiten, deren Inhalte kategorisierbar sind. Sphären der Kunst und Ästhetik, der Logik und Mathematik, der Symbolik und des Religiösen, der Natur und des Schicksals bilden sich heraus. Sie sind häufig, aber nicht immer daseinsthematisch aus dem Individuellen heraus bestimmt. Zur Verdeutlichung der Methode sollen zwei sozialpolitisch relevante Dialogpassagen aufgeführt werden. Beispiel 1: Der Mensch ist von Natur aus gut, sagt Rousseau. Sagen Sie etwas dazu. [Frau A., 80] Ich glaube, ein Baby hat noch keine bösen Absichten. [Student H.] Es hat keine Position. Die entsteht erst durch Erziehung, durch Vorbild und was an ihm getan wird und was er selbst tut. (…) Mein Enkel hat jetzt Kinderrechte. Er sagt, ich habe das Recht, dass es mir gut geht. Was ist das, dieses ‚Ich habe das Recht auf ein gutes Leben?‘ Die Definition ist schlecht gewählt. Es gibt auch Pflichten. Je nach Wohlstand ist das ja unterschiedlich zu interpretieren.[Frau A.] Bei den Kindern muss man wieder anfangen. [Student H. und Frau H. synchron] Beispiel 2: Montessori, vermutlich hat sie recht. Verwahrlosten Kindern fehlen Werte. Werte werden in Familien vermittelt. [Studentin der Mathematik] Wenn es keine Familien gibt, dann fehlen Werte. [Frau H., 90] So einfach ist das mit der Logik im hohen Alter. Das Beispiel verdeutlicht zugleich, wie logisch der sehr alte Mensch denken kann, wenn er dialogisch zum Denken angeregt wird. Dialoge werden immer dann wichtig, wenn Wertorientierungen und Handlungsnormen nicht mehr fraglos von Generation zu Generation übernommen werden, sondern „wo vielmehr argumentativ gemeinsame und insofern allgemeine Maximen für eine vernünftige statt routinemäßige Lebenspraxis erst noch gefunden werden müssen“ (Kemper 1990). In unseren Seminaren mit Hochbetagten können erstmals Denkmuster sehr alter Menschen untersucht werden. Mehr Bürgernähe geht fast nicht in Bezug auf gesellschaftlich relevante Themen. Wenn ein solcher Zugang nicht beschritten wird – und hierfür ist eine sozial- und bildungspolitische Bahnung erforderlich – könnte eine kommunikative Verarmung in menschlichen Grundsituationen des Lebens die Folge sein und ein erfülltes Leben verhindern. Auf der gesellschaftlichen Ebene sind Menschen sowohl strategisch verkettet als auch soziokulturell eingebettet (Schulz-Nieswandt 2006). Dabei spielt der öffentliche Raum eine große Rolle. Im sozialpolitischen Sinn sind in ihm Menschen aufgrund notwendiger und vernünftiger Zwecke verknüpft, wobei diese Zwecke nicht immer erkennbar sind wie auch oft egoistische Zwecke sich dazugesellen. So kommt im Falle geringen moralischen Eingebettetseins den kulturellen Institutionen die Aufgabe zu, auf der Basis von Normen und Werten moralisch faire Interaktionen anzustiften. Es ist entscheidend, dass vom öffentlichen Raum eine deutliche Motivation ausgeht, durch die sich das Individuum auch tatsächlich in seiner Daseinsthematik und Engagementbereitschaft von der Gesellschaft ernst genommen fühlt. Nur dann wird der alte Mensch sich engagieren, Initiative in der Gesellschaft ergreifen und etwas Neues beginnen. Nur dann wird er danach streben, seine Potenziale in den Dienst der Gesellschaft zu stellen (Kruse 2010). Wenn er dies tut, kann sein mitverantwortliches Handeln unsere Kultur gestalten und erneuern. Und es ist gerade diese Kultur, die wieder auf den alten Menschen zurückwirkt. Die Gesellschaft muss offen werden für das Interesse der einzelnen Bürger, sich als Teil der Gesellschaft einzubringen. Habermas unterscheidet das pathologische vom vernünftigen Interesse, welches eine ästhetische Handlungsmotivation beinhaltet, die guten Zwecken dienen will. Wo kann der Mensch in der Gesellschaft gute Zwecke verwirklichen? Welche Maxime und welche Erfahrung hängen mit guten Zwecken zusammen und welche guten Werke erfüllen diese Zwecke? Offenbar verliert das Erfahrungswissen der Alten immer mehr an Bedeutung in einer technisch durchformten Welt und ist außerhalb des rein kommunikativen Sozialbereichs nicht mehr viel wert. Wer zu den allein lebenden Alten gehört mit nur marginalem Familienanschluss läuft Gefahr, in die soziale Isolation abgedrängt zu werden. Hospitalismuseffekte in Pflegeheimen lähmen die aktive Teilnahme am Leben und erzeugen einen Bruch in der Lebenskontinuität. Die grotesken und mächtigen Missverhältnisse, unter denen der alte Mensch in der modernen Gesellschaft lebt, sind erst ansatzweise sozialpolitisch thematisiert. Im Fünften Altenbericht (BMFSFJ 2005) werden fünf Leitbilder genannt, deren sozialpolitische Relevanz man ein Jahrzehnt später kritisch beleuchten kann. Das Leitbild einer mitverantwortlichen Sozialpolitik beruht auf Gedanken der Subsidiarität und Solidarität mit denen sich dem Staat auch die Möglichkeit eröffnet, sich zurückzuziehen. Aufgrund wachsender sozialer Ungleichheit, die das Kardinalproblem der Menschheit auf dieser Erde ausmacht, wird Hilfebedürftigkeit und Nächstenliebe geschwächt (Johannes Paul 1995). Aber bevor man sein letztes Hemd auszieht, sollte man bedenken, dass auch einmal ein kühler Wind kommen kann. [Herr M., 86 im Dialog mit 15-jährigen Schülern] Die Leitbilder Lebenslanges Lernen und Prävention sind immer noch nicht in Versorgungskontexten des hohen Alters angemessen berücksichtigt, weil Verantwortliche in diesen Kontexten nicht in der Lage sind, zu erfassen, dass der Mensch bis ins höchste Alter lernfähig ist (Höffe 2013). Das Leitbild der Generationensolidarität und -gerechtigkeit sollte entweder um Konzepte des Ausgleichs durch Intragenerationengerechtigkeit (Kruse 2013) oder Mäzenentum erweitert werden. Bleibt noch das Leitbild des Alters als Innovationsfaktor. Hier sollte sofort angesetzt werden und der Blick auf Kräfte und Schätze des Alters eröffnet werden. Auch sollen gesamtgesellschaftliche Lücken und Probleme in der Bindung und Mutualität von Menschen untereinander nicht noch durch Schwächung der familialen Generationenbeziehungen gelöst werden, vielmehr ist der soziokulturell verankerte Generationenzusammenhalt zu stärken und zu festigen. In diesem Zusammenhang sind auch Überlegungen zur Förderung großelterlicher Generationenbeziehungen wünschenswert. Die Zahl der älteren Menschen steigt wie auch deren Lebenserwartung. Wie wird die freie Zeit genutzt? Dass Menschen im Dritten und auch Vierten Lebensalter eine viel stärkere Bedeutung in der Kinderbetreuung spielen könnten, wurde bisher nicht ernsthaft sozialpolitisch erwägt. Hier liegt m.E. der Schlüssel für eine Harmonisierung der Familienpolitik und der Vereinbarkeit von Familie und Beruf. Bleiben wir beim Thema Innovationsfaktor Altern und ziehen mit diesem ins Reich der Vernunft und Freiheit. Beide Teilaspekte sind bei Kant als letztes Ziel der Menschheit verknüpft, das sich in der Kultur herausbilden kann. Kultur schafft demnach Rahmenbedingungen, in denen sich Homo rationalis entwickeln kann. An dieser Stelle zieht Schulz-Nieswandt (2006) grundrechtliche Perspektiven heran. Über eine freiheitliche Wertorientierung sind Menschen sowohl kulturell eingebettet als auch sozial verflochten. Fehlt es jedoch an reziprokem Vertrauen, wie es normalerweise in Familienbeziehungen vorhanden ist, müssen faire Regeln erst endogen generiert werden. „So entpuppt sich Kultur als gemeinsam geteilter Horizont von Normen und Werten und kognitiven Orientierungen als Basis für funktionierende und dauerhafte, sowohl ökonomisch effiziente als auch moralisch faire bzw. gerechte Interaktionen zwischen Menschen.“ (Schulz-Nieswandt 2006, S. 58f.) Ein solcher Horizont ist in der Intergenerationalität gegeben. Betrachten wir einen weiteren Dialog zwischen einem Studenten und der 91-jährigen Frau M. Es geht um den Begriff der Weltvernunft, über den schon Hegel sinnierte. Dann fragt der Student, was denn mit dem Begriff genau gemeint ist. Na ja, alle diese positiven Dinge wie Umweltschutz und Frieden. [Frau M.] Und wo ist der Sitzder Weltvernunft? [Student E.] In dem Kopf jedes Menschen. [Frau M.] Ja genau. [Student E.] Und Inge Burck meint hierzu: Wichtig wäre für mich als Weltvernunft, dass jeder den anderen achtet, wo wieder geredet wird, und das muss anfangen in der KITA. Du bist ein Mensch und ich schätze dich als Mensch. [Frau Burck, 92] Nun sind nach Baltes (1999) drei Prinzipien für eine nach ihm benannte mit dem Altern an Zentralität gewinnende Unvollendetheit der Humanontogenese grundlegend. Der genetische Evolutionsvorteil werde im Lebensverlauf geringer, der Bedarf an Kultur nehme zu, aber die Effektivität von Kultur nehme ab. Dieser vor allem aus biologischer Sicht fokussierte Blick auf den alten Menschen befasst sich vordergründig mit der Kognition des älteren Menschen und weist hier mit psychometrischen Messmethoden des mittleren Erwachsenenalters Verluste nach. Gerade diese Kognition ist es aber, die in eigenen Studien aus forschungsorientierter Lehre den gesunden alternden Geist zu sprachlichen Höchstleistungen befördert und strukturelle Entwicklungsgewinne bestätigt. Es sind Zitate und Lehrsätze, denen in Dialogen mit Studenten und Schülern eine Emergenz nachgewiesen werden kann. Der Mensch neigt zu Oberflächlichkeit. Diese Oberflächlichkeit ist im Widerspruch zum Denken, sie verhindert das Denken. Bequemlichkeit verhindert das Denken. [Herr Z., 94] Dass der Staat diese jungen Mütter, die zu Hause bleiben auch tüchtig bezahlt, damit sie die ersten drei Jahre ein Selbstvertrauen aufbauen können und es gibt einen Schriftsteller, den Ibsen, der sagt „Die Mutter ist die Architektin der Seele des Kindes“ (…) denn in den ersten drei Jahren muss das Kind jemanden haben, der es ständig liebt .[Frau Z., 84] Es müsste ein großes Konzil aller gläubigen Menschen geben, so eine Art Weltkonzil. Eine Instanz, der alle verantwortlich sind, auch die stärksten Machthaber der Welt, auch die, die es überhaupt nicht wahrhaben wollen. [Frau W., 87] Wenn der kulturelle Kontext die Potenziale und die vollendende Entwicklung des alten Individuums fördert, zeigt sich auch, wie Kultur das Alter stärken kann. Gestaltbarkeit und Integrität bedingen einander, steigern die Lebensfülle und fördern dabei Gesundheit. So kann die These nur lauten: Kultur prägt Alter effektiv. Und es ist genau diese Kultur, in der sich menschliche Vernunft als Ausdruck von Freiheit erkennen lässt. Längst haben auch sozialpädagogisch arbeitende Wissenschaftler dies erkannt. Ältere, jene im Reich der Freiheit angekommene Menschen lassen sich nicht so einfach in institutionalisierte Bürger- und Versorgungskontexte integrieren, wenn dies nicht mit freien Entscheidungen einhergeht (Aner und Hammerschmidt 2008). Aber sind diese freien Entscheidungen überhaupt gewollt? Passen sie in das System? Herr F. drückt das so aus: „Wir haben jahrelang geschuftet und jetzt wo wir vergleichen oder kommentieren können, kommen wir nicht ran. Es wird über unsere Köpfe regiert.“ [Herr F., 83] Wenn aber der Mensch sich in seinem Altwerden verwirklichen kann, geht die anthropologische Dimension in die pädagogische über. Mündige Selbstkorrektur und Gesellschaftskorrektur steht im Alter in Zusammenhang mit Vernunft und Glückseligkeit. Doch hierzu bedarf er der Unterstützung der Gesellschaft und damit der Sozialpolitik. Momentan duldet die Gesellschaft die stillschweigende Verkürzung des vollen Menschseins. Die Einschränkung der Vernunft wird aktuell noch befördert durch die beschleunigte Fokussierung auf instrumentell-technologische Rationalität. Zu guter Letzt soll noch betont werden, dass es sich bei der (späten) Freiheit des Alters nicht um eine Generalisierung handelt. Sie ist eine anthropologische Folge der Ontogenese und zugleich ein Menschenrecht. In einer neuen, das Altern fördernden Kultur muss der ganze Mensch in seiner Daseinsthematik und seinen Beziehungen angesprochen und erneuert werden. Mit dem Angebot an Hochaltrige, zentrale Rollen in unserer Gesellschaft zu übernehmen oder sich freiwillig zu engagieren (International Council of Social Welfare 2000) wird die Trennung von Bildung, Arbeit und Ruhestand endlich aufgelöst und die gesamte Gesellschaft in ihrem Humankapital harmonisiert. Die Angebote sollen sich selbstverständlich auch an Menschen im Dritten Lebensalter richten, doch erhalten sie im hohen Alter nochmal eine besondere Notwendigkeit. Beispielhaft sind folgende sozialpolitisch wie bildungspolitisch relevanten und intergenerationell wirksamen Konzepte zur Stärkung und Aufwertung des Alters zu empfehlen, die aus den intergenerationellen Seminaren am Institut für Gerontologie Heidelberg hervorgegangen sind und ansatzweise in eigenen Studien erprobt wurden. Intensivierung der Bildung über den gesamten Lebenslauf und Ausrichtung am humanistischen Bildungsbegriff (Humboldt) Bildung und Erziehung im hohen Alter mit kreativen Ansätzen, von denen alle Bildungsschichten wie auch institutionalisierte alte Menschen profitieren Intergenerationelles Lernen und Studieren mit Hochaltrigen zu zentralen Fragen und Werten der Menschheit Alte Menschen tätig werden lassen in Schulen (Vorschulen, Grundschulen und in allen weiterführenden Schulen), Kindergärten und Vereinen Wiederherstellung der Verbindung von Altern und Natur Gute Werke und gute Taten alter Menschen anfordern und davon lernen Verpflichtung des alten Menschen, die Möglichkeiten, die ihm das Leben bietet mit allen Kräften zu ergreifen, um sein Dasein zu durchdringen, zu steigern und zu erweitern Anfordern der Weisheit alter Menschen zur kulturübergreifenden intergenerationellen Verständigung als Beitrag zur Völkerverständigung Einrichten eines Senats oder Ältestenrats von über 80-jährigen in politischen Regierungen weltweit im Konzil mit jüngeren Lebensaltern. Schon 1979 schreiben Dieck und Naegele in ihrer Sozialpolitik für ältere Menschen: „Einen Ansatz zur Überwindung der Benachteiligungen bietet die Bildungspolitik für ältere Menschen einschließlich der Vorbereitung für das Alter. Bildungspolitik kann als ein Mittel zum Abbau von am Bildungsstand orientierten Hierarchien, als ein Weg der Vermittlung von einem Mehr an Lebensqualität und als ein Instrument der Verbesserung der Chancen einer Interessenwahrung und der Beteiligung am gesellschaftlichen Leben verstanden werden.“ (1979 S. 294) „Vorausgesetzt, eine verstärkte Entwicklung der in ihren Anfängen befindlichen Bildungspolitik für ältere Menschen fände statt, so könnte der Anfang einer strukturwandelnden Alterspolitik gemacht werden.“ (ebda.) 40 Jahre später ertönt die Forderung dringlicher denn je. Den alten Menschen ist ein angemessener funktionaler Wirkungsbereich in der Gesellschaft zu reservieren, in denen sie als tätige Mitglieder und Bürger bis ans Lebensende mit der Gesellschaft verbunden bleiben sowie respektiert und geschätzt werden. Dafür gibt es sogar ein Rezept: Durch a) Miteinandersprechen, in dem wir den alten Menschen zuhören, um uns in sie hineinversetzen zu können, sollte ein offener Dialog entstehen b) aus intergenerationeller Perspektive, denn diese ist es, die das Verstehen zwischen den Generationen und Lebensaltern beschleunigt c) in öffentlichen Räumen, die hierzu geeignet sind d) auch im Falle von Pflege- und Hilfsbedürftigkeit, denn diese darf kein Hindernis darstellen e) immer vor dem Hintergrund der näherungsweisen Herstellung von sozialer und rechtlicher Gleichheit und Gerechtigkeit. In solchen intergenerationellen Kontexten sind uns alte Menschen Vorbilder, nicht der Nachahmung wegen, sondern als Wegbereiter zu unserer menschlichen Potenzialität und Perfektibilität, oder wie Scheler sagt, sie sind die „anbrechenden Morgenröten des Sonnentags unseres individuellen Gewissens und Gesetzes“ (1925: .25). Reformpolitisch steht verantwortliches Handeln vor zwei große Aufgaben. Zum einen besteht die Forderung zur finanziellen Absicherung, denn sie ist eine der essentiellen Grundlagen für alle weiteren Entfaltungsmöglichkeiten im Alter. Soziale Ungleichheit, die hierzulande zu einem immer größeren Problem wird, ist zu beseitigen oder abzumildern, um jedem Menschen die Chance zu geben, ein erfreuliches und mitverantwortliches Leben zu führen. Es darf Reichen nicht überlassen werden, den Armen nach ihrem Gutdünken zu geben, weil der Wohlfahrtsstaat entwürdigt, wenn er Almosen verteilt (Butterwegge 2012). Der Mensch darf im Alter nicht der Armut ausgesetzt sein. Das ist für mich eine ganz schlimme Sache. Oma hat immer gesagt, über Kapitalismus spricht man nicht. Geld ist für mich keine Zielvorstellung. Und wo ich böse werde: Wenn dann jemand so alt ist wie ich, dann fällt es dem Staat ein, zu kürzen. Du hast diesen Staat gefüttert und dann kommt dieser Staat und kassiert. Geld ist keine gute Sache, weil es die Menschen verleitet, Dinge zu tun, die sie besser nicht tun sollten. (Inge Burck, 92] Zum Zweiten ist eine grundlegende Menschenbildung voranzutreiben. Eine solche Bildung ist Prägung und Gestaltung einer lebendigen Person in ihrer individuellen Welt als Funktion der Zeit und des Raums und dient der Menschwerdung. Gebildet ist der, der sich viel Wissen angeeignet hat und dieses nicht etwa wieder unverdaut hervorholen kann, sondern wer sich einen Stil idealer beweglicher Schemata für Anschauung, Denken, Urteil über die Welt angeeignet hat, in denen dieses Wissen verarbeitet ist (Ehret, in Vorbereitung). Der Mensch ist sozialpolitisch in seinem Findungsprozess zu unterstützen, seine Kompetenzen für das Gemeinwohl einzusetzen. Soll Bildung als normative Daseinsthematik des Alters gefördert werden, wie Arnold (2000) fragt? Hier tut sich ein weites Feld auf, das mannigfaltige Formen der Pädagogik umgreift. Im hohen Alter ist diese Bildung fast nur noch intergenerationell zu verstehen, weil hier das Generativitätspotenzial am produktivsten ist. Dies gilt auch für Pflegekontexte, die solche Produktivität des höchsten Alters in ihre Arbeit und Ausbildung mit aufnehmen sollten. Denn dort, wo unterstützende Nachkommen oder Familie ausfällt, um noch einen letzten Einwand aufzugreifen, müssen flexible und differenzierte öffentliche Systeme bereitstehen, in denen Menschlichkeit und Achtung vor dem Nächsten ein gutes Leben ermöglichen. Sozialpädagogik kann hier die Hilfe bieten, den Prozess der Menschwerdung in Vernunft voranzubringen. Älter werden heißt selbst ein neues Geschäft antreten; alle Verhältnisse verändern sich, und man muss entweder zu handeln ganz aufhören oder mit Willen und Bewusstsein das neue Rollenfach übernehmen. Johann Wolfgang von Goethe
Źródło:
Papers of Social Pedagogy; 2018, 9(2); 6-25
2392-3083
Pojawia się w:
Papers of Social Pedagogy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka kulturalna Lublina w świetle starań o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016
Cultural Policy of Lublin in the Light of Efforts for the Title of European Capital of Culture 2016
Autorzy:
Scherer, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807400.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Lublin
Europejska Stolica Kultury 2016
genius loci
Miasto w dialogu
kultura
polityka kulturalna
European Capital of Culture 2016
City of dialogue
culture
cultural policy
Opis:
The purpose of this article is to present the role and importance of culture of Lublin over several years of effort for the title of European Capital of Culture 2016. In addition, to show the main objectives of the cultural policy of the city. Despite the defeat, Lublin presented the range of cultural values of Eastern Poland. Visually showed the involvement of the city and its citizens in the creation of a new quality in the field of culture. These features have been highlighted in Lublin, which set it apart from most developing economically western cities. University character, openness to other cultures, dialogue, exchange, aspirations—all decide about European dimension of Lublin. The city that managed all the material resources of the cultural space in organizing a number of events, does not give up despite defeat efforts of the above-mentioned title. Year 2017—seven hundredth anniversary of granting civic rights is the year in which all the assumptions of the contest Final Application ECOC 2016 should fulfil. Culture is considered to be the backbone of the development of modern cities. Today, the development provides primarily social capital, that is, the quality of “what is between us.” An important factor in the formation of cultural identity is the attitude of the citizens of the city of Lublin. Students, artists, an increasing number of tourists. Their lives, passions, have an impact on the shape of this place. Lublin is one of the places, that is said to have soul and spirit—genius loci. Old buildings, forgotten alleys—all this affects the quality of perception of the city. A number of cultural events, including held for three years, juggling performance “Karnawał Sztuk-Mistrzów” (“Carnaval of Magicians”—in Polish “Sztuk-Mistrzów” is word game: “of Masters of Arts”), annually attracts thousands of spectators from across the country and artists from abroad. Genius loci old rule still applies. The city must have “something.” It must be original and have the characteristics of authenticity. The article uses analytical and descriptive method.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2013, 4, 1; 35-58
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijaństwo i jego ethos z perspektywy dialogu ks. J. Sadzika i Cz. Miłosza
Christianity and Its Ethos in the Perspective of the Dialogue Between J. Sadzik and Cz. Miłosz
Autorzy:
Roszak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559578.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Katolickość
dialog
teologia biblijna
Akwinata
teologia kultury
Heidegger
Catholicity
dialogue
biblical theology
Aquinas
theology of culture
Opis:
Refleksja nad miejscem chrześcijaństwa we współczesnym świecie jest jednym z wiodącym tematów obecnych filozoficznych debat. Skupia niczym w soczewce kluczowe dla teologii kwestie i rozwija w szczególny sposób eklezjologiczne terminy. W niniejszym artykule zostały poddane analizie teologiczno-filozoficzne wątki rozmowy ks. Józefa Sadzika SAC, założyciela Centrum Dialogu w Paryżu – instytucji zasłużonej dla polskiego życia intelektualnego na emigracji, w tym również dla teologii katolickiej – z Czesławem Miłoszem. W ten sposób zostaną przybliżone poglądy zwłaszcza ks. Józefa Sadzika i jego wizja teologii kultury, którą wyraził w swoich publikacjach, od doktoratu poświęconego estetyce Heideggera (jednej z pierwszych na świecie na ten temat) po eseje filozoficzno-teologiczne, które zamieścił w tłumaczeniach Cz. Miłosza ksiąg biblijnych, będąc ich inspiratorem.
Reflection on the place of Christianity in the modern world is one of the leading topics of current philosophical debate. It focuses the key issues of theology and develops in a particular way many interesting ecclesiological topics. This article analyzes the theological-philosophical message of the dialogue between Joseph Sadzik SAC, founder of the Centre for Dialogue in Paris - an institution that had enormous importance for Polish intellectual life in exile, including Catholic theology - with Czesław Milosz, the Nobel Prizewinner. The article examines the contribution of Joseph Sadzik in the field of ‘theology of culture’, based on his publications from his doctorate on the aesthetics of Heidegger (one of the first in the world) to his philosophical and theological essays published in Miłosz’s translations of the Bible.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2015, 37; 175-185
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Does digital media develop social paranoia? Dialogue on the presence of conspiracy theory in social media and mass culture
Autorzy:
Werner, Wiktor
Trzoss, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/703510.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
social media
mass culture
conspiracy theory
Wielka Lechia
remediation
digital history
Web 2.0
Opis:
This article is in a sense a dialogue devoted to the presence of conspiracy theories on social media and mass culture. The authors present the current state of research on the development of digital culture and its social consequences. Next, a case study of the existence of the conspiracy theory of so-called Wielka Lechia is presented. In the analysis the authors combine theoretical and technical considerations of Web 2.0 with research inquiry, which is the analysis of the structure of the Great Lechia theory in social media. The problem of the popularity of the concept of Paweł Szydłowski's and Janusz Bieszk's has been referred to a wider context related to the modern functioning of historical knowledge on the Web. The factual orientation of historical education and the influence of social media on the functioning of the social dimension of history and historians have been indicated as the reason for the current state of the problem. Finally, the authors refer to the digital version of pseudoscience to its earlier analog counterparts and make a structural comparison of both. The effect of this confrontation is to point the phenomenon of remediation of conspiracy theories and the growing de-professionalization of discourse, which ultimately leads to the end of the era of intellectual authorities.
Źródło:
Nauka; 2019, 3
1231-8515
Pojawia się w:
Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kultura filozoficzna w wybranych środowiskach nowych mediów
Philosophical culture in the selected environments of new media
Autorzy:
Branicki, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596963.pdf
Data publikacji:
2017-03-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
spotkanie
dialog
wspólnota
awatar
Second Life
meeting
dialogue
community
avatar
Opis:
Kultura filozoficzna stanowi środowisko umożliwiające powstanie re lacji dialogicznej między mistrzem i uczniem. Istotnym elementem tego fenomenu jest również możliwość powstania wspólnoty ludzi równych i wolnych, dla których głównym celem życiowym jest dąże nie do prawdy. Ze względu na presję ekonomiczną współcześnie trud no jest znaleźć taką przestrzeń.W pierwszym punkcie została przedstawiona charakterystyka kul tury filozoficznej. W drugiej części zaprezentowano próbę wykreo wania takiego środowiska w Internecie. Jest to Academia Electronica, która jest jednostką zajmującą się edukacją filozoficzną w przestrzeni Second Life.Jest to miejsce, gdzie każda osoba może bezinteresownie podzielić się swoją wiedzą filozoficzną. Ma ono znaczną wartość dla budowa nia kultury filozoficznej. W trzeciej części wskazałem, że ogranicze niem tego środowiska jest brak bezpośredniej obecności. Z tego po wodu nie może tutaj powstać relacja dialogiczna, w której zachodzi przekaz wartości egzystencjalnych.
Philosophical culture is an environment that enables the creation of dialogic relationship between master and pupil. An important element of this phenomenon is also the possibility of establishing a community of equal and free people, whose main aim in life is the pursuit of truth. Due to economic pressure today is hard to find such a space.The first point was the characterization of philosophical culture. The second part presents an attempt to create such an online environ ment. This is the Academia Electronica, which is a unit dedicated to philosophical education in the space of Second Life.It is a place where each person can selflessly share their philosophi cal knowledge. It has a significant value for the building of philosophi cal culture. In the third part, I pointed out that the limitation of this environment is the lack of direct presence. For this reason, dialogical relationship in which there is a transfer of existential values can not be created in this environment.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2017, 16, 1; 57-70
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewaluacja jakościowa w konsensualnym kształceniu humanistycznym
Autorzy:
Stoch, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690486.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
didactics of the Polish language and culture
evaluation
consensus
agreement
dialogue
participation
empowerment
ewaluacja
kształcenie konsensualne
proces decyzyjny
kształcenie humanistyczne
Opis:
The article is an explication of the concept of evaluation as a key element of consensual humanistic education. The evaluation is defined as a systematic recognition of the process of changes – at the individual and group level – and a key element of the decision-making process. The functions of the evaluation are: improvement of ongoing activities, promotion of social competences and strengthening of positive relations in the group, building a sense of security, consolidating the effects of cooperation, indicating the usefulness of the acquired knowledge. Next, the author briefly discusses the successive stages of the consensual decision-making process and the evaluation questions that are relevant to them. She presents the so-called “evaluation matrix”, taking into account – in addition to the already mentioned elements – evaluation criteria (adequacy, safety, level of participation, durability of knowledge, skills and attitudes, affective work), key for each stage of the question, satisfaction indicators and examples of tools to achieve the goal. The text closes a detailed description of these evaluation tools.
Artykuł stanowi eksplikację koncepcji ewaluacji jako kluczowego elementu konsensualnego kształcenia humanistycznego. Została ona zdefiniowana jako systematyczne rozpoznawanie procesu zmian zachodzących na poziomie jednostki i grupy oraz kluczowy element procesu decyzyjnego. Funkcje tak rozumianej ewaluacji to: usprawnianie aktualnie trwających działań, promowanie kompetencji społecznych i wzmacnianie pozytywnych relacji w grupie, budowanie poczucia bezpieczeństwa, utrwalanie efektów współpracy, wskazywanie na użyteczność przyswajanej wiedzy. W sposób skrótowy zostały omówione kolejne etapy procesu konsensualnego podejmowania decyzji oraz adekwatne dla nich pytania ewaluacyjne. Zaprezentowano tzw. matrycę ewaluacji, uwzględniającą – oprócz wspomnianych już elementów – kryteria ewaluacji (adekwatność, bezpieczeństwo, poziom partycypacji, trwałość wiedzy, umiejętności i postaw, pracę afektywną), kluczowe dla każdego etapu pytania, wskaźniki satysfakcji oraz przykładowe narzędzia służące do realizacji celu. Tekst zamyka szczegółowy opis wspomnianych narzędzi ewaluacyjnych.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova; 2019, 4
2451-0491
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kultura słowa jako element kultury duchowej rodziny – wybrane współczesne konteksty
The Culture of the Words as an Element of the Spiritual Culture of the Family – the Selected Contemporary Contexts
Autorzy:
Błasiak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494647.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kultura duchowa rodziny
komunikacja
dialog
relacje
kultura słowa
words culture
family spiritual culture
relationships
communication
dialogue
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest namysł nad współczesną kulturą słowa w rodzinie, która jest fundamentem kultury duchowej rodziny i relacji wewnątrzrodzinnych, a te z kolei są wzorem odniesień i relacji dziecka z otaczającym światem i z innymi. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Postawiono problem badawczy: jak słowo, będące elementem kultury duchowej rodziny, jest obecne dzisiaj w tym środowisku i kształtuje relacje? Zastosowano metodę analizy i syntezy literatury przedmiotu oraz dokonano przeglądu wybranych badań. PROCES WYWODU: Artykuł koncentruje się na wymiarze kultury duchowej rodziny, która obok kultury materialnej wpisuje się w obszar kultury szerszej. Wśród istotnych jej elementów, mających związek z wychowaniem, znajduje się „słowo”. Kultura słowa obecna jest w postaci interakcji między osobami na różnych poziomach i w różnych obszarach życia rodzinnego, decyduje o jakości egzystencji i rozwoju poszczególnych członków oraz rodziny jako całości. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Słowo, ujmowane jako swoisty kod orientacyjny, gdy zostanie wypowiedziane/zapisane, lokuje człowieka w określonej przestrzeni i miejscu, do czegoś odsyła, ukazuje specyficzne obszary, dostarcza drogowskazów. Słowo w kontekście życia rodzinnego jest rozpatrywane jako jeden z podstawowych czynników wpływających na rozwój miłości i bliskości oraz wzajemnych relacji i więzi. Kultura słowa obejmuje komunikację werbalną i niewerbalną oraz „słowo pisane”. Od członków rodziny zależy jej jakość. Współczesnym zagrożeniem dla „słowa” jest rozwój nowych mediów, gdzie dominuje obraz (wizualność). WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Słowo jest jednym z najpowszechniejszych środków, którymi dysponuje kultura, może sprzyjać rozwojowi duchowemu człowieka lub ten rozwój hamować. Dlatego powinno stać się przedmiotem troski współczesnego człowieka. Dużą rolę do spełnienia ma tutaj rodzina, która wprowadza w świat słowa, kształtuje język, uczy sposobów komunikowania się, gdzie ważne miejsce zajmuje dialog.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is to consider contemporary culture of the words in the family, that is the foundation of the spiritual family culture and intra-family relationships, which, in turn, appear to be a model of references and relations between the child and the surrounding world and with others, as well. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: A research problem was posed: how the words, which are the elements of spiritual family culture, are presented nowadays in this environment and how do they shape relationships. The method of analysis and synthesis of the subjective literature was used and an overview of selected studies was done. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article focuses on the dimension of the spiritual family culture. Among its essential elements related to upbringing there are “the words.” The words’ culture is present in the form of interactions between people at different levels and in different areas of family life. It determines the quality of existence and development of individual members of the family and the family seen as an entity. RESEARCH RESULTS: The words in the context of family life are considered as one of the basic factors influ‑ encing the development of love and proximity, as well as mutual relationships and tie. Word’s cul‑ ture includes verbal and non-verbal communication and the “written word.” Its quality depends on family members. Contemporary threats to “words” is the development of new media, where the picture (visually) dominates. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The words are one of the most common means which culture applies; they can support or stop human development. Therefore, it ought to become the object of contemporary man’s concern. The family plays an important role here, that is revealed in introducing words into the world, teaching ways of communication, where dialogue plays role.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 58; 23-32
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le scienze naturali nel processo delle trasformazioni culturali: verso un dialogo interdisciplinare
Natural sciences in the process of cultural transformations: towards interdisciplinary dialogue
Nauki przyrodnicze w procesie przemian kulturowych: perspektywa dialogu interdyscyplinarnego
Autorzy:
Życiński, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015695.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kultura
dialog
etyka
wiara
rozum
nauka
culture
dialogue
ethics
faith
reason
science
Opis:
Przemiany kulturowe ostatniego okresu przyniosły głęboką zmianę wartościowań dotyczących społecznej roli nauk przyrodniczych. Podczas gdy w początkach XX wieku pozytywizm upatrywał w nauce jedyne źródło wartościowej poznawczo wiedzy, postmodernizm z początku obecnego stulecia traktuje teorie przyrodnicze przede wszystkim jako formę narracji literackiej. W antyintelektualnych nastrojach, wyrażających krytykę oświeceniowej afirmacji racjonalności, ceni się pragmatyczne zastosowania nauki, nie zaś jej funkcje poznawcze. Sytuacja taka stwarza pilną potrzebę interdyscyplinarnej współpracy między filozofami, teologami i przedstawicielami nauk przyrodniczych. W ostatnim okresie podjęto w wielu ośrodkach interdyscyplinarne programy badawcze, które dotyczą różnych aspektów teorii ewolucji, związków między przetwarzaniem informacji w komputerach a neurofizjologią, relacji między naturalizmem metodologicznym a różnorodnymi wersjami naturalizmu ontologicznego. Rozwijane badania stanowią nową jakość we wzajemnych relacjach nauk przyrodniczych z myślą chrześcijańską. Przezwyciężają one zarówno złudzenia scjentyzmu, jak i dominującą w pozytywizmie cząstkową koncepcję prawdy, w której brakuje odpowiedzi na pytania istotne dla całościowej wizji świata. Równocześnie stanowią one również odpowiedź na wizję interdyscyplinarnego dialogu, którą Jan Paweł II ukazał w encyklice Fides et ratio oraz w Liście do George’a Coyne’a SI, skierowanym z racji 300-lecia publikacji Principiów Newtona.
Cultural changes in recent times have brought about a profound change in valuations regarding the social role of natural sciences. While in the early twentieth century positivism saw science as the only source of valuable knowledge, postmodernism at the beginning of this century treats natural theories primarily as a form of literary narrative. In anti-intellectual moods that express criticism of the Enlightenment affirmation of rationality, the pragmatic applications of science are valued, not its cognitive functions. Such a situation creates an urgent need for interdisciplinary cooperation between philosophers, theologians and representatives of natural sciences. Recently, interdisciplinary research programs have been undertaken in many centers, concerning various aspects of the theory of evolution, the relationship between information processing in computers and neurophysiology, the relationship between methodological naturalism and various versions of ontological naturalism. The research in this area introduces a new quality in the mutual relations between natural sciences and Christian thought. This research overcomes both the illusions of scientism and the partial concept of truth that dominates positivism, which lacks answers to questions essential for a comprehensive vision of the world. At the same time, they also respond to the vision of an interdisciplinary dialogue that John Paul II presented in the encyclical Fides et Ratio and in the Letter to George Coyne SI, addressed on the 300th anniversary of the publication of Newton's Principia.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 1; 17-26
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziecko uczniem i „nauczycielem” w rzeczywistości kultury prefiguratywnej
Child as a Student and “Teacher” in the Reality of the Pre-Figurative Culture
Autorzy:
Lidia Marszałek, Lidia Marszałek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495794.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
kultura prefiguratywna
dialog pokoleń
dzieci
media
edukacja ustawiczna
prefigurative culture
dialogue between generations children
lifelong education
Opis:
The aim of the article is to show the reality experienced by the modern child as well as those aspects of this reality which have the main impact on its development. The author also made an attempt at indicating the needs of adults in the area of education towards becoming “a man of the new world” and the ways in which the dominance of pre-figurative culture may create opportunities for children to become teachers and guides of adults in the modern world. Such action may, in consequence, make it possible to restore them to their natural role of transmitters of traditional values and models, while respecting the specificity of children’s functioning in the media reality.
Celem artykułu jest wskazanie, jakiej rzeczywistości doświadcza współczesne dziecko i jakie jej aspekty mają główny wpływ na jego rozwój. Autorka podjęła również próbę wskazania, jakie są potrzeby dorosłych w zakresie edukacji ku stawaniu się „człowiekiem nowego świata” i w jaki sposób dominacja kultury prefiguratywnej może stwarzać szanse, aby to dzieci stały się nauczycielami i przewodnikami ludzi dorosłych we współczesnym świecie, a w konsekwencji umożliwić przywrócenie im naturalnej roli przekazicieli tradycyjnych wartości i wzorców, szanujących jednak specyfikę funkcjonowania dzieci w medialnej rzeczywistości.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2019, 40, 3; 121-130
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postawy pamięci europejskiej w perspektywie ekumenicznej
Attitudes of the European Memory in the Ecumenical Perspective
Autorzy:
Kopiec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040527.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kultura pamięci
pamięć
postawy
ekumeniczny
dialog
Światowa Rada Kościołów
Culture of Remembrance
memory
ecumenical
dialogue
World Council of Churches
Opis:
Pamięć ludzka, zarówno w swym wymiarze indywidualnym jak i zbiorowym, jest czynnikiem determinującym tożsamość, skoro tożsamość definiuje się jako proces czyjejś refleksji nad przeszłością i przyszłością. Tożsamość jest więc rozwijana w permanentnej interpretacji tak jednostek, jak i społeczeństw swej historii i przyszłości. To dlatego sposób, w jaki przeszłość, z przekazem kultury, struktur społecznych, norm i wartości, jest nam dostępna, waży na naszej tożsamości. Jedną z dróg utrwalania ludzkiej pamięci jest kultura pamięci. Może być ona definiowana jako całość przedsięwzięć, zinstytucjonalizowanych bądź nie, które przyczyniają się do wzmocnienia zarówno zbiorowej, jak i indywidualnej pamięci o przeszłych doświadczeniach, by wykorzystać tę pamięć w planowaniu przyszłości. W świetle tego, jak tożsamość jest definiowana, kultura pamięci musi być odbierana jako silny czynniki procesu kreowania tożsamości. Artykuł omawia sposób, w jaki kultura pamięci jest rozwijana, aby budować wspólną europejską tożsamość. Uznając dialog za fundamentalny instrument współżycia społeczeństw europejskich, artykuł naświetla koncepcję dialogu sformułowaną przez Światową Radę Kościołów. Ekumeniczna teoria dialogu musi być odbierana jako owoc długoletnich doświadczeń Kościołów chrześcijańskich, żyjących w różnorodnych kontekstach, i jako taka – jako ważne narzędzie interpretacji sposobów odsłaniania się pamięci. Ekumeniczna perspektywa może być pomocna w budowie wspólnej europejskiej kultury pamięci.
Human memory, in both individual and collective dimensions, is recognized as an inherent factor of identity since identity is declared to be a process of one’s reflection on his past and his future. Identity is thus developed in the constant interpretation of both individuals and communities on their history and their future. This is why a way of how past with the transfer of culture, social structure, norms and values is available for us, effects on our identity. One of the ways to petrify a human memory is the culture of remembrance. It may be defined as the whole of undertakings, institutionalized or not, that contributes to strengthen both collective and individual memory about past experiences, in order to use these experiences to construct the future. It is embedded in the conviction that every distinctive society or community must build its identity on the one narrative line which encompasses the past, the present and the future. The culture of remembrance thus reveals itself in number of places of memory, monuments, museums, exhibitions, books, films, websites, memorial days, lectures. In light of how identity is defined, culture of remembrance must be seen as a strong factor of identity creating process. Article discusses a way of how culture of remembrance is developed in order to build common European identity. Considering dialogue as an essential instrument of co-existence of European societies, the article displays the concept of dialogue provided by the World Council of Churches. Ecumenical teaching on dialogue must be received as a fruit of the long-term experience of the Christian Churches living in the various contexts, and as such as an useful tool to interpret the ways of how memory is revealed. Ecumenical perspective might be helpful to build the common European culture of remembrance.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 7; 173-190
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Emigranci w Polsce - kultura przyjęcia
Immigrants in Poland – the culture of reception
Autorzy:
Necel, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372597.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Kościół
biskup diecezjalny
proboszcz
imigrant
kultura
gościnność
przyjęcie
prawo imigranta
parafa
kapelan
the Church
the diocesan bishop
parish priest
immigrant
culture
hospitality
reception
immigrant law
parish
chaplain
dialogue
Opis:
The migration of population in the second decade of the twenty-rst century, in the lives of the global, as well as inter-continental and inter- national communities, is a structural phenomenon undergoing intensi- cation and it is aecting all areas of human life and the life of the Church. e Church in Poland got used to speaking about Polish emigration, the “very old” one and the “old” one, as well as the latest, which came about alongside joining the structures of the European Union and the Schengen group. A vital problem within the immigration area is the return of Polish families to Poland, at least from the British Isles and France, and, gaining dynamics from time to time, the issue of repatriation of Poles from distant Kazakhstan and the presence of Ukrainians and other Eastern nationalities on the streets of Polish cities. Mass media inform about the situation on Lampedusa island, on the Syrian-Turkish and Turkish-Iraqi borders, and the situation in the Balkans and Hungary. e crisis plunged Greece cannot manage to solve the prob- lems of the coming people. Pope Francis sympathized with the European immigrants, lamented that so many of them deceased on the way to the European continent. e politicians discussed how to divide the coming groups of refugees among the countries. With the foregoing outline, at the turn of 2014-2015, the Republic of Poland along with the rest of European Union, is faced with the necessity to develop a common immigration policy, and the Church, in agreement with the Erga migrantes instruction, should elaborate the specics of the ministry towards the immigrants. 
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2015, 58, 3; 87-103
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Literatura – kultura – dialog. Problemy i dylematy współczesnej komparatystyki literackiej
Literature – Culture – Dialogue. Problems and dilemas of contemporary literary comparative studies
Literatur – Kultur – Dialog. Probleme und Fragen der literarischen Komparatistik der Gegenwart
Autorzy:
Szewczyk, Grażyna Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395514.pdf
Data publikacji:
2016-11
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
comparative literature studies
interpretation
identity
dialogue
literary translation
trans-culturalism
culture transfer
literarische Komparatistik
Interpretation
Identität, Dialog
Dialogizität
literarische Übersetzung
Transkulturalität
Kulturtransfer
komparatystyka literacka
interpretacja
tożsamość
dialog
dialogowość
przekład literacki
transkulturowość
transfer kulturowy
Opis:
The paper is an attempt to reconstruct and characterise discourses in the comparative literature studies in the 20th and 21st centuries. Beginning with the presentation of the methodology of comparative research in the 50’s of the 20th century, the author undertakes the evaluation of research strategies, models and concepts in the consequent decades. She points out that the subject of controversies and disputes of comparative researchers referred to difficulties connected with establishing the identity of a developing discipline, its instrumentation and place in the contemporary, postmodern directions of literature studies. While recalling and commenting on the opinions of Polish and foreign academics, she indicates the methodological intricacies accompanying an attempt to clarify the research aims and tasks of comparative studies in the period of cultural turn. In this aspect, she also considers the category of the dialogue and discursiveness, interculturalism and transculturalism along with the aspect of translation and its role in the process of cross-cultural communication.
Artykuł jest próbą rekonstrukcji i charakterystyki dyskursów w komparatystyce literackiej w XX i XXI wieku. Wychodząc od zaprezentowania metodologii badań porównawczych w latach pięćdziesiątych XX wieku, Autorka podejmuje ocenę strategii, modeli i koncepcji badawczych w kolejnych dziesięcioleciach. Przedmiotem kontrowersji i sporów komparatystów, podkreśla, były trudności związane z określeniem tożsamości rozwijającej się dyscypliny, jej instrumentarium i miejsca we współczesnych, ponowoczesnych kierunkach literaturoznawstwa. Przywołując i komentując wypowiedzi polskich i zagranicznych uczonych, wskazuje na metodologiczne zawiłości towarzyszące próbie uściślenia celów i zadań badawczych komparatystyki w okresie tzw. zwrotu kulturowego. W tym kontekście rozważa także kategorię dialogu i dialogowości, interkulturowości i transkulturowości oraz zagadnienie przekładu i jego rolę w procesie międzykulturowej komunikacji.
Dieser Aufsatz versteht sich als ein Versuch, die in der literarischen Komparatistik im 20. und 21. Jahrhundert vorkommenden Diskurse zu rekonstruieren und zu charakterisieren. Nach der Darstellung der Methodologie der vergleichenden Literaturwissenschaft in den 50er Jahren des 20. Jahrhunderts, befaßt sich die Verfasserin mit Strategien, Modellen und Forschungskonzepten der folgenden Jahrzehnte. Sie betont dabei, dass etwaige Kontroversen der Komparatisten aus den Schwierigkeiten bei der Bestimmung der Identität, des Instrumentariums sowie des Standortes der sich entwickelnden Disziplin unter den zeitgenössischen, postmodernen Richtungen der Literaturwissenschaft resultieren. Das Anführen und Kommentieren von Aussagen polnischer und ausländischer Forscher lässt die methodologischen Probleme erkennen, die den Prozess begleiten, Ziele und Forschungszwecke der Komparatistik in der Zeit des sog. cultural turn zu präzisieren. In diesem Kontext werden auch die Kategorien von Dialog und Dialogizität, Interkulturalität und Transkulturalität sowie die Frage der Übersetzung und ihre Rolle im Prozess der interkulturellen Kommunikation erörtert.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2016, 1; 11-27
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpersonal Conflicts between Children as Difficult Situations in Teaching
Autorzy:
Cywińska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18104537.pdf
Data publikacji:
2013-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
interpersonal conflict
difficult situation
reflective actions of teachers
destructive and constructive meaning of conflicts
strategy of punitive behaviours in conflict
dialogue in conflict situations
culture of conflict
Opis:
Interpersonal conflicts arising between children are not only difficult for children themselves, but also for teachers responsible for conducting educational and didactic activities with children. Empirical studies (based on the diagnostic survey method: interviews with children, questionnaires for teachers) conducted among one hundred preschool teachers working with six-year-olds, and among one hundred preschoolers, have revealed that a considerable percentage of the surveyed teachers underestimate the importance of children’s conflict situations in their educational activities. The teachers are mostly unaware of the developmental dimension of conflicts, and they emphasise mainly the negative impact of such situations on children (46%), often punishing their pupils – as claimed by six-year-olds – for becoming engaged in a dispute (48%). The teachers also fail, to a significant extent, to reflect upon incidents of conflict, be it reflection upon the situation in the course of action or reflection upon the action with the benefit of hindsight. Results obtained in the studies demonstrate that the teachers do not show their pupils what a constructive dispute is about, and do not teach them any ways to resolve a conflict situation in an integrative manner – in cooperation with other interaction partners. They also fail to explain the meaning of dialogue in the conflict process to children, despite claiming to do so (81%). The findings may imply that although teachers know which constructive procedures should be used in situations of conflict between children, they do not put their knowledge into practice because, e.g., they are not competent enough to do so.
Źródło:
The New Educational Review; 2013, 33; 225-233
1732-6729
Pojawia się w:
The New Educational Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualność edukacji międzykulturowej w dobie współczesnych migracji
Current intercultural education in the era of contemporary migration
Autorzy:
Simoncelli, Adriana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459741.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
migracja
kultura
Włochy
konfrontacja
edukacja
inność
dialog
migration
culture
Italy
confrontation
education
otherness
dialogue
Opis:
Cel badań. Historia planety zawsze charakteryzowała się migracjami i ruchami ludności. Doprowadziło to do ciągłych kontaktów i interakcji między kulturami, ale dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek, ludzie są ściśle połączeni związkiem współzależności. Celem artykułu jest ukazanie, jak istotna jest edukacja międzykulturowa oparta na wzajemnym dialogu i poszanowaniu praw człowieka. Metoda. Przedmiotem badań są migracje ludzkie wpisane w historię ludzkości od jej początków. Są więc one zjawiskiem jak najbardziej naturalnym budzącym jednak w czasach obecnych wiele kontrowersji. Stąd też przedstawienie ruchów migracyjnych na przestrzeni wieków, przeanalizowanie różnych możliwych postaw wobec innego w oparciu o literaturę przedmiotu jak i własne doświadczenia empiryczne na gruncie włoskim oraz wskazanie na konieczność wprowadzenia szeroko zakreślonej edukacji międzykulturowej stanowią o interdyscyplinarnym podejściu metodologicznym. Wyniki. Coraz bardziej liczebna obecność imigrantów w europejskich miastach determinuje konieczność codziennej konfrontacji z różnymi językami, religiami i kulturami. W takiej sytuacji jedynie dobrze przeprowadzona edukacja międzykulturowa może przynieść oczekiwane rezultaty stworzenia harmonijnie funkcjonujących społeczności multi-etnicznych, świadomych swego bogactwa kulturowego, a nie nacechowanych wrogością i brakiem zrozumienia. Wnioski. We współczesnych społeczeństwach, tak pełnych napięć i konfliktów, konieczne jest wychowanie w poszanowaniu inności, w dialogu i konfrontacji, aby ludzie zrozumieli, że wzajemne przenikanie się różnych kultur jest nośnikiem nowej wiedzy, nowych wartości i kompetencji, oraz że model naszej kultury nie jest ani jedynym, ani uniwersalnym, ani też jedynym właściwym.
Aim. The history of our planet has always been characterized by migration and population movements. This has led to continuous contact and interaction between cultures, but today more than ever people are closely connected through a relationship of interdependence. The aim of the article is to show how important intercultural education based on mutual dialogue and respect for human rights are. Method. The subject of the research is human migration written in the annals of humanity from its beginnings. It is, therefore, the most natural phenomenon, although currently it arouses much controversy. Therefore, a presentation of migratory movements over the centuries, an analysis of different possible attitudes towards “the other”, based on the literature of the subject as well as the author’s empirical experiences in Italy, and a conviction of the necessity to introduce broadly defined intercultural education, constitute an interdisciplinary methodological approach. Results. The increasing presence of immigrants in European cities determines the need of the everyday confrontation with various languages, religions and cultures. In this situation, only well-conducted intercultural education can bring the expected results of creating harmoniously functioning multi-cultural communities, aware of their cultural richness, and not characterized by reciprocated hostility and lack of understanding. Conclusions. In contemporary societies, so full of tensions and conflicts, it is necessary to educate in with regards to “otherness”, in dialogue and confrontation. The interpenetration of different cultures carries new knowledge, new values and competences. It is important to realize that our cultural model is neither the only one, nor universal, nor the only correct one.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2019, 9; 46-55
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Z czego sie śmiejecie?”, czyli sztuka kabaretowa w perspektywie edukacyjnej
“What Are You Laughing At?”, Sketch Comedies in the Perspective of Education
Autorzy:
Osip, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644982.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
critical pedagogy
deconstruction of
culture
resistan
ce dialogue
cabaret
populararts
game
entertainment
Opis:
The educational reality is nowadays increasingly associated with the philosophy of postmodernity. The new orientation leads researchers to explore new paths – one of them may be the inclusion of popular culture with all its potential, not excluding popular arts, to the educational canon. This text is an attempt to approximate the popular arts as having significant educational potential in reference to the critical pedagogy. I will try to prove that even purely entertaining aspects of culture may have educational content. First of all, I would like to describe a critical orientation in pedagogy; I will present its practical side in relation to the deconstruction of cultural meanings and nally, I will show some consequent implications for relations between culture and education. The next part of my considerations will concern the popular culture as an educational area, with particular emphasis on a game as the source of culture and as an inherent element of popular arts. I will present in detail associations between popular arts and education based on Polish cabaret which I acknowledged as a place, where basic tasks and functions of critical pedagogy can be seen and realized. Finally, I will present some parts of interviews which had been conducted as my researches – these are the respondents’ opinions about cabaret and its interpretation. This part seems to be showing cabaret as a place of discourse, where a critical dialogue between the sender, the content and the recipient of cabaret transmission takes place.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2012, 1; 205-223
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekwiwalenty greckiego leksemu πάσχα we współczesnych przekładach Nowego Testamentu – dialog z tradycją
Equivalents of the Greek Lexeme πάσχα in the Contemporary Translations of the New Testament – Dialogue with Tradition
Autorzy:
Lisowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497067.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
leksyka
translatoryka
kultura
lexis
theory of translation
culture
Opis:
The purpose of this analysis is to show methods of translating a Biblical exotic expression πάσχα in some selected modern translations of the New Testament, both in Catholic tradition Tyniec Bible, Poznań Bible, Warsaw-Prague Bible, Pauline Bible), as well as Protestant (Warsaw Bible, New Testament – dynamic translation), and also in the ecumenical translation of the New Testament (2001). The translators of the Tyniec Bible adopted faithfully the solution introduced by Jakub Wujek – they used a formal equivalence, more similar to the technique verbum verbo reddere. This translation technique also dominates in two subsequent twentieth-century translations of the Bible from the Catholic circle, namely, in the Poznań Bible and in the Warsaw-Prague Bible. Contrastingly, the translators of the Protestant Warsaw Bible refer to translational solutions proposed by Daniel Mikołajewski in his rendering of the Bible from 1632 – they finally decided to lexically underline the contextual meanings of the Greek πάσχα, trying to realize the very essence of the formula sensum sensui reddere. This, in turn, imposed on them the necessity to perform a semantic interpretation of the original text. Similarly acted the translators of a dynamic translation of the New Testament and the ecumenical translation. Also the translators of the Pauline Bible, the most recent entire translation completed in the Catholic circles, refer to this technique. This fact clearly supports the contention that the tendency to lexically differentiate the meanings of the Greek πάσχα in the contemporary Polish translations, whose aim is to make accessible to modern readers the sense of the Biblical message, is primarily of philological nature and not religious.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2017, 1(15); 163-173
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Smok i panda. Hybrydyczny obraz Chin w polskich dyskursach współczesnych
The Dragon and the Panda. The Hybrid Image of China in Polish Contemporary Discourses
Autorzy:
Pengjie, Qu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1532752.pdf
Data publikacji:
2021-09-14
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
reception of Chinese culture
orientalism
Polish contemporary discourse
Polish-Chinese dialogue
Opis:
The article is a review of Dorota Brzozowska’s study Chińskie ślady w polskich dyskursach współczesnych (Chinese traces in Polish contemporary discourses). The in-depth analysis of the monograph attracts the reader’s attention to the wealth of the collected material and the multitude of viewpoints, but also points out certain inconsistencies the author failed to avoid which in turn led her to fall into the trap of excessive simplification and orientalisation of China.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2021, 40; 273-277
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blondynki na krańcu świata. Kobieca opowieść o Czarnym Lądzie
Blondes at the end of the world: women’s narrative on Africa
Autorzy:
Wrzeszcz, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520830.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
documentary
photo documentary
transmedia story/narration convergence
dialogue philosophy
mass culture
Opis:
The text is an attempt at determining in which direction the contemporary travel documentary is going, based on the example of artistic achievements of Beata Pawlikowska and Martyna Wojciechowska. The authors, using the features of the transmedia narration, show the small parts of the world and facilitate the understanding of the „Other”. The documentary is evolving, it adapts to human likings and undergoes technical development into women’s transmedia story. The expectations of the mass culture influence the quality of the presented stories, and a specific kind of „product” is created for the consumers.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2013, 5, 1; 203-2014
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gdy różnice istnieją jedna obok drugiej. Wychowywanie do różnorodności jako wyzwanie szkolnej polonistyki
Autorzy:
Budrewicz, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042101.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
edukacja polonistyczna
wielokulturowość
dialog międzykulturowy
lektury szkolne
literatura kulturowych zderzeń
Polish philology education
multiculturalism
intercultural dialogue
obligatory reading
literature of encounters of culture
Opis:
Celem artykułu jest prześledzenie warunków koniecznego dziś otwarcia procesów edukacyjnych na integrację z zewnątrz, która modyfikuje znaczenie poczucia tożsamości wspólnotowej. Procesy te dotyczą zachowań społecznych w określonych przestrzeniach symbolicznych świata wielokulturowego i obejmują: postawę szacunku dla wartości społeczno-politycznych, akceptację praw i obowiązków jednostki wobec państwa oraz organizacji międzynarodowych oraz zasad odpowiedzialnego współżycia społecznego. Potrzeba nauki życia w świecie pełnym różnic sprawia, że wychowanie międzykulturowe na każdym etapie kształcenia musi zająć miejsce ważne pośród zadań edukacyjnych szkoły, także szkoły wyższej. Argumentacja wpisana została w dyskurs nad istotą tożsamości inkluzywnej, zorientowanej w najnowszych badaniach regionalistycznych i podkreśla zagadnienia tolerancji, akceptacji Innego, dialogu międzykulturowego. Formułuje się również warunki wprowadzenia różnicy kulturowej do „własnego myślenia”. Autorka artykułu przedstawia praktyczne możliwości wykorzystywania na lejcach w szkole podstawowej i średniej literatury z kręgu kulturowych zderzeń. Ukierunkowanie na komparacje – porównywanie tekstów literackich (i zjawisk) z różnych obszarów kulturowych, dotyczą możliwych na lekcja polskiego przykładów malarstwa, rzeźby, architektury czy muzyki, Taka nauka prowadzi uczniów przez różne obszary graniczne czy sfery „pomiędzy” i dzięki temu może służyć kreatywnemu myśleniu o kulturze swojej i innych. Idee międzykulturowe jako integralny składnik wychowania kulturowego współczesnego ucznia każdego poziomu edukacji nie ma bowiem dzisiaj alternatywy.
The aim of the article is to examine the conditions of educational processes which need to be opened for external integration which greatly modifies the sense of community identity. These processes concern the social behaviour in certain symbolic spaces of multicultural world, and they include one’s respect towards social and political values, acceptance of laws and duties of single people towards a nation and international organisations, as well as the rules of responsible social coexistence. The need to learn how to live in the world of diversity causes that intercultural education needs to be seen as an important educational aim of any type of school. The author’s arguments include the discourse on the essence of inclusive identity, the current research on regionalism; the arguments highlight the notion of tolerance, the acceptance of the Other, and the intercultural dialogue. The author establishes the conditions of introducing cultural difference into “one’s own thinking”. She also demonstrates practical opportunities of making use of literature of cultural encounters in primary and high schools. Comparative approach – comparing literary texts and phenomena taken from various cultural spheres – includes examples from painting, sculpture, architecture and music. Such method guides the students and takes them through various areas or spheres “in between”; as a result, the method may facilitate creative thinking about one’s culture and that of the others. Intercultural ideas are an integral element of cultural education of contemporary students of all levels of education; so far there has been no alternative to them.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 56, 1; 205-229
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sekularyzacja. Kilka uwag w perspektywie myśli J. Ratzingera-Benedykta XVI
Secularization. Some Remarks in the Perspective of the Thought of J. Ratzinger - Benedict XVI
Autorzy:
Ochman, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1532342.pdf
Data publikacji:
2021-03-06
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Benedict XVI
secularization
secularity
dialogue
culture
Benedykt XVI
sekularyzacja
laickość
dialog
kultura
Opis:
Religia od początku towarzyszyła ludzkości. Zajmowała na przestrzeni dziejów różne miejsce i odgrywała w społeczeństwie zmieniającą się rolę. Był okres sojuszu ołtarza z tronem, a od oświecenia drogi te zaczynały się coraz bardziej rozchodzić. Na obecność tego procesu współcześnie wskazuje także papież Benedykt XVI. Sekularyzacja jednak nie jest dla niego procesem na wskroś negatywnym. Uznaje on słuszność autonomii rzeczy stworzonych, a zatem również autonomii uprawiania nauki oraz organizowania społeczeństwa. Niebezpieczeństwo kryje się w źle rozumianym sekularyzmie, który wyklucza obecność Boga w życiu społecznym i spycha religię do życia jedynie prywatnego. Zdaniem papieża powinna istnieć, i jest możliwa, konstruktywna współpraca między religią a tym, co świeckie, dla rozwoju dobra wspólnego.
From the beginning, religion accompanied humanity. Across the century it has different place and played changing role in society. There was a period of alliance between the altar and the throne, whereas especially since enlightenment, these paths diverged more and more. Nowadays, Pope Benedict XVI also indicates the presence of this process. However, secularization is not a thoroughly negative process for him. He accepts the validity of the autonomy of created things and therefore also the autonomy of practicing science and organizing society. The danger is hidden in a misunderstood secularism, which excludes the presence of God in social life and pushes religion only to personal life. According to the Pope, constructive cooperation between religion and this what is secular is possible and should exist, for the development of the common good.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2020, 46; 273-285
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie na miarę literatury, czyli o nowy kształt wychowania literackiego
Living up to literature: a new form of literary upbringing
Autorzy:
Lewandowska-Tarasiuk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/470309.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
Tematy:
dialogue nature of literature
intertextuality, texts on culture
living up to literature
readership
„reading classes”
Opis:
In this paper the author discusses the effort to create a new concept of the interaction between a contemporary reader, being a pupil, student or teacher, and literature. Transitional changes to civilisation and culture occurring over the recent decades have had an impact on the situation of literature, which, as the art of speech, has acquired new carriers and has transformed traditional forms of its existence in culture, too. The addressee of literature is going to remain in dialogue with THE OTHER. This form of contact is becoming an absorbing form of dialogue: author – main character – addressee (tutee), as well as other recipients, being auditors. The new philosophy of THE OTHER corroborates the sense of this new modern notion of living up to literature formulated by Michał Paweł Markowski. It also derives from the insight into culture and theory of literature.
Źródło:
Zeszyty Naukowe PUNO; 2014, 2; 151-160
2052-319X
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe PUNO
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola i miejsce kultury w procesie konstruowania idei etnopedagogiki
The role and place of culture in the process of con-structing the idea of ethnopedagogy
Autorzy:
Matyjewicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40220993.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
culture
ethnopedagogy
ethnicity
intercultural dialogue
kultura
etnopedagogika
etniczność
dialog międzykulturowy
Opis:
Ideą przewodnią zaprezentowanych rozważań jest kultura rozumiana jako podłoże wszelkich działań pozwalających manifestować i dookreślać etniczną tożsamość człowieka. Artykuł podejmuje również problematykę etnopedagogiki, analizowaną przez pryzmat współczesnej przestrzeni społeczno-politycznej oraz zachodzących w niej dynamicznych procesów narodowościowych i etnicznych. Możliwości podjęcia dialogu z „innym” autor upatruje w obustronnej akceptacji wyznawanych systemów wartości przez wszystkie uczestniczące w nim strony oraz w działaniach edukacyjnych i artystycznych, ułatwiających poznanie i zrozumienie specyfiki różnego rodzaju odmienności.
The guiding idea of the presented considerations is culture understood as the substrate of all activities allowing for manifesting and defining human ethnic identity. The article also addresses the issue of ethnopedagogy, analyzed through the prism of the contemporary socio-political space and the dynamic national and ethnic processes taking place within it. The author notices the possibility of entering the dialogue with ’the other‘ in the mutual acceptance of shared value systems by all parties involved, as well as in educational and artistic activities that facilitate cognition and understanding of the specificity of various types of otherness.
Źródło:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2023, 20, 20; 225-239
1730-0274
Pojawia się w:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intymność edukacyjnego spotkania w Teatrze Telewizji
The intimacy of an educational encounter in Television Theatre
Autorzy:
Maliszewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/629035.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
kultura ponowoczesna
Teatr Telewizji
spotkanie edukacyjne
dialog z Innym
postmodern culture
Television Theatre
educational encounter
dialogue with the Other
Opis:
Continuous change is an integral part of the postmodern life and it leaves its traces both in culture and the public communication. It therefore seems crucial to open oneself to a new, more profound way of understanding culture, while also taking into consideration the confrontation which takes place when an individual or a community face all that is unknown, untamed and transgressive. This search for the source of a more profound reflection on the identity of a grown human being in postmodern culture also means openness to andragogic thinking. In this context, it seems important to see Television Theatre as a space for the meaningful voice. Theatre offers the chance to see oneself from a distance, find one’s roots, reveal secret desires or contradictory impulses. The aim of this self-reflection, sparked by a theatre play, is to produce formative anxiousness.
Ponowoczesne życie niesie konieczność funkcjonowania w sytuacji nieustannej zmiany, która pozostawia ślady w przestrzeni kultury, również w sferze społecznego komunikowania. Niezbędne wydaje się zatem wzbudzenie w sobie otwartości na odczytywanie kultury w nowy, głębszy sposób, z uwzględnieniem konfrontacji jednostki i wspólnoty z tym, co jest obce, nieoswojone, transgresyjne. To poszukiwanie źródeł głębszej refleksji na temat tożsamości człowieka dorosłego w ponowoczesnej kulturze oznacza także otwarcie myślenia andragogicznego. Warto w tym kontekście uruchomić edukacyjny wymiar Teatru Telewizji jako miejsca zabierania głosu znaczącego. W teatrze człowiek ma szansę przyjrzeć się sobie z dystansu, by na nowo odnaleźć własne korzenie, ujawnić ukryte pragnienia czy sprzeczne impulsy. Celem generowanej przez spektakl teatralny autorefleksji jest budzenie rozwojowego niepokoju.
Źródło:
Podstawy Edukacji; 2017, 10; 109-118
2081-2264
Pojawia się w:
Podstawy Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DIALOG KULTUR NA PRZYKŁADZIE DWUDZIESTU ODSŁON MIĘDZYNARODOWEGO FESTIWALU MUZYKI SAKRALNEJ GAUDE MATER W CZĘSTOCHOWIE (1991-2010)
DIALOGUE OF CULTURES ON THE EXAMPLE OF THE TWENTY VIEWS OF THE INTERNATIONAL FESTIVAL OF SACRED MUSIC GAUDE MATER IN CZĘSTOCHOWA (1991-2010)
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566596.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
chrześcijaństwo
Częstochowa
dialog
festiwal Gaude Mater
islam
judaizm
kultura
muzyka sakralna
sacrum
Christianity
Czestochowa
the dialogue
the festival Gaude Mater
Islam
Judaism,
culture
sacred music
sacred
Opis:
The paper describes the phenomenon of multiculturalism at the International Festival of Sacred Music Gaude Mater in Częstochowa. The festival has been running since 1991. It includes a variety of artistic events, most of them sacred music concerts (Gregorian chant, early music, Orthodox, Polish music from all historical periods, and premieres). The festival also promotes the musical culture of Jasna Góra. The special feature of the festival is its multiculturalism involving the presentation of non-Christian sacred music. In the years 1991-2010, the festival featured Jewish, Muslim, Egyptian, and African music. The dialogue between cultures also facilitates connections between high and mass culture. This is accomplished through various combinations of gospel, jazz, pop elements with classical music. In addition, the attempts of dialogue between different cultures furnish a number of non-musical events, such as theatre performance, arts exhibitions, and conferences.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2014, 3; 53-67
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne konteksty edukacji. Czy pojęcie sensu ma jeszcze sens?
Contemporary education contexts. Does the concept of meaning still make sense?
Autorzy:
Ciesielski, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047152.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
education
prayer
manners
dialogue
culture
religion
liturgy
modlitwa
wychowanie
dialog
kultura
religia
liturgia
edukacja
Opis:
Celem tekstu jest wskazanie możliwych przyczyn, które doprowadziły do kryzysu współczesnej edukacji. Zastąpienie dialogu mówieniem a wiedzę wiadomościami doprowadziło do zmiany miejsca nauczyciela i jego roli we współczesnej kulturze i procesie wychowania. Można jednak znaleźć drogi wyjścia z tego kryzysu tak, aby odnowić rolę nauczyciela jako mistrza i nauczyć się wysuwać wiedzę na pierwszy plan tego procesu. Autor znajduje tę drogę w ponownym przemyśleniu zasad edukacji i kultury klasycznej i wczesnochrześcijańskiej.
The aim of the text is to indicate the possible causes that led to the crisis of modern education. Replacing the dialogue with speaking and knowledge with news has led to a change of the teacher's place in contemporary culture and upbringing. However, one can find ways out of this crisis to renew the teacher's role as a master and learn to put knowledge at the forefront of this process. The author finds this path in rethinking the principles of education and classical and early Christian culture.
Źródło:
Teologia i moralność; 2019, 14, 2(26); 23-36
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ali Ufkî Bey (Wojciech Bobowski) - Well-Known Musician, Forgotten Political Figure. A Luminary in the 600 Years of Turkish-Polish Diplomatic Relations
Autorzy:
Aynuksa, İpek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091844.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Intercultural dialogue
Diplomacy
Culture
Foreign policy
Dialog międzykulturowy
Dyplomacja
Kultura
Polityka zagraniczna
Opis:
In 2014, Turkey and Poland celebrated the 600th anniversary of the establishment of their diplomatic relations. The six-century-old relations have been full of ne - gotiations, agreements, peaceful times and conflicts, commercial ties and cultural interplay. Among the cultural interactions, many figures have played important roles for the cultural and political history of both countries. Ali Ufkî Bey (Wojciech Bobowski) (1610?-1675?) is certainly one of those personalities who deserve more scholarly debate. From a historical perspective, his contributions in the fields of culture, diplomacy, music, theology and linguistics illustrate how important the role of an individual as a non-state actor might be in the discipline of International Relations (IR), which constitutes the main focus of this article. Ali Ufkî (Bobowski) is certainly one of those individuals whose contributions need to be analysed in a profound manner, with special emphasis on inter-religious and inter-cultural dialogue. This article also aims at accentuating the historic importance of the 600 years of diplomatic ties in today's foreign policy making process, which might be the subject of further study in IR.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 1; 271-284
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Main Vectors of International Activity of the Ukrainian Greek Catholic Church
Główne obszary aktywności międzynarodowej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
Autorzy:
Verbytskyi, Volodymyr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1728753.pdf
Data publikacji:
2021-06-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ukraiński Kościół Greckokatolicki
państwo
Kościół
relacje
dialog
wielowyznaniowość
diaspora
kultura
wartości
Ukrainian Greek Catholic Church
state
church
relationship
dialogue
multi-confessional
culture
values
Opis:
During the 1950s and 1980s, the Eastern Catholic Church (sharing the Byzantine tradition) was maintained in countries with a Ukrainian migrant diaspora. In the 1960s, this branched and organized church was formed in the Ukrainian diaspora. It was named the Ukrainian Catholic Church (UCC). The Galician Metropolitan Department was headed by Andriy Sheptytskyi until 1944, and after that Sheptytskyi was preceded by Yosyp Slipiy, who headed it until 1984. In addition to the Major Archbishop and Metropolitan Yosyp, this church included two dioceses (in the United States and Canada), a total of 18 bishops. It had about 1 million believers and 900 priests. The largest groups of followers of the union lived in France, Yugoslavia, Great Britain, Brazil, Argentina, and Australia. Today, the number of Greek Catholics in the world is more than 7 million. The international cooperation of denominations in the field of resolving historical traumas of the past seems to be quite productive. An illustrative example was shared on June 28, 2013. Preliminary commemorations of the victims of the 70th anniversary of the Volyn massacres, representatives of the UGCC and the Roman Catholic Church of Poland signed a joint declaration. The documents condemned the violence and called on Poles and Ukrainians to apologize and spread information about the violence. This is certainly a significant step towards reconciliation between the nations. The most obvious fact is that the churches of the Kyiv tradition—ОCU and UGCC, as well as Protestant churches (All-Ukrainian Union of Evangelical Churches—Pentecostals, Ukrainian Lutheran Church, German People’s Church)—are in favor of deepening the relations between Ukraine and the European Union. A transformation of Ukrainian community to a united Europe, namely in the European Union, which, in their view, is a guarantee of strengthening state sovereignty and ensuring the democratic development of countries and Ukrainian society.
Od lat 50. do lat 80. XX wieku w krajach, w których istniała ukraińska diaspora migracyjna, utrzymywał się Kościół katolicki wschodni (kultywujący tradycję bizantyjską). W latach 60. XX wieku tak zorganizowany kościół powstał w diasporze ukraińskiej. Nazwano go Ukraińskim Kościołem Katolickim. Na czele metropolii halickiej stanął Andrzej Szeptycki, sprawując urząd do roku 1944. Jego następcą został Josyf Slipyj, który był pasterzem metropolii do 1984 roku. Ukraiński Kościół Katolicki ten obejmował także dwie diecezje w USA i Kanadzie, pod przewodnictwem łącznie 18 biskupów (poza wymienionymi metropolitami). Kościół liczył około 1 mln wyznawców i 900 księży. Najliczniejsze grupy wiernych mieszkały we Francji, Jugosławii, Wielkiej Brytanii, Brazylii, Argentynie i Australii. Dziś liczba grekokatolików na świecie wynosi ponad 7 milionów. Współpraca międzywyznaniowa na szczeblu międzynarodowym w kontekście rozwiązywania zaszłości historycznych wydaje się być całkiem owocna. Dobrym przykładem są uroczystości, które odbyły się 28 czerwca 2013 r. dla upamiętnienia ofiar 70. rocznicy rzezi wołyńskiej. Na wstępie przedstawiciele Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego i Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce podpisali wspólną deklarację, potępiającą ówczesne akty przemocy. Polacy i Ukraińcy zostali wezwani do przeproszenia i rozpowszechniania prawdziwych informacji o zbrodni. Jest to z pewnością znaczący krok w kierunku pojednania między obydwoma narodami. Najbardziej oczywistym faktem jest to, że Kościoły tradycji kijowskiej, Kościół Prawosławny Ukrainy i Ukraiński Kościół Greckokatolicki, a także Kościoły protestanckie (Wszechukraiński Związek Kościołów Ewangelickich – Zielonoświątkowcy, Ukraiński Kościół Luterański, Niemiecki Kościół Ludowy) – opowiadają się za zacieśnieniem stosunków Ukrainy z Unią Europejską. Transformacja społeczeństwa ukraińskiego pod kątem członkostwa w zjednoczonej Europie (Unii Europejskiej) jest ich zdaniem gwarancją wzmocnienia suwerenności państwowej oraz zapewnienia demokratycznego rozwoju państw i społeczeństwa ukraińskiego.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2021, 12, 2; 71-83
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wartość dialogu międzykulturowego w przezwyciężaniu konfliktów na pograniczach kulturowych
The Value of Intercultural Dialogue in Overcoming Conflicts at the Crossroads of Cultures
Autorzy:
NIKITOROWICZ, JERZY
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/556246.pdf
Data publikacji:
2016-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Edukacji Międzykulturowej i Badań nad Wsparciem Społecznym.
Tematy:
pedagogika kultury
edukacja międzykulturowa
wartości uniwersalne
tożsamości
hybrydowe
uczenie się
culture education
intercultural education
universal values
hybrid identities
learning
Opis:
Tezą wyjściową rozważań jest założenie, iż dialog międzykulturowy jest wynikiem trudnego procesu równoważenia emocji, wyciszania–niwelowania emocji negatywnych, nabywania umiejętności przechodzenia od reakcji do interakcji z Innymi. Brak dialogu międzykulturowego może wyzwalać negatywne reakcje w stosunku do Innych, w efekcie kształtując kulturę strachu oraz neoprymitywne myślenie i świadomość. W ostatnich latach nastąpiła koncentracja państw na ratowaniu systemu ekonomicznego, bankowego, militarnego, a nie zauważa się zaniku postaw obywatelskich i upadku wiary w demokrację, w poczucie europejskiej i planetarnej solidarności, we wspólne dobro kreujące dialog i pokój. Współczesne społeczeństwa uruchomiły mechanizmy: izolacji i separacji oraz nadmiernej otwartości i liberalizmu z zasadami poprawności politycznej i relatywizmu. Stąd pytania o rolę pedagogiki kultury: czy są wartości absolutne, czy można je wskazać i rozwijać, czy współczesna edukacja międzykulturowej jest w stanie je realizować jako wartości trwałe i uniwersalne? Wnioski wskazują, iż współcześnie w społeczeństwach wielokulturowych winniśmy być przygotowani nie tylko do zauważania i tolerancji zdefi niowanych i tradycyjnych różnic, lecz także do uznawania i rozumienia nowych, zmiennych, dynamicznych tożsamości hybrydowych. Uważam, że edukacja międzykulturowa uruchomiła nowy model interakcji, zauważyła człowieka, jego usytuowanie w przestrzeni i w czasie. Określiła paradygmat interaktywny w rozwoju człowieka, diagnozując i prognozując zmianę społeczną w procesie uczenia się.
The starting proposal is the assumption that intercultural dialogue is a product of a diffi cult process of balancing emotions, damping down and curbing negative emotions, learning to progress from reaction to interaction with the Others. Lack of intercultural dialogue can trigger negative emotions towards the Others, eff ectively forming a culture of fear and neoprimitive thinking and awareness. Over the recent years a number of countries have been focused on saving the economic, banking, and the military systems, overlooking the decline in active citizenship and the destruction of belief in democracy, in the feeling of European and global solidarity, in the common good creating dialogue and peace. The societies of today have set in motion the mechanism of isolation and separation, as well as an excessive openness and liberalism with the principles of political correctness and relativism. This raises the questions about the role of culture education. Are there absolute values? Can they be identifi ed and developed? Is the intercultural education of today capable of realising them as permanent and universal values? The conclusions show that in this day and age, in multicultural societies, we should be prepared not only to acknowledge and tolerate diff erences, both defi ned and traditional, but also to acknowledge and understand new, changeable, dynamic hybrid identities. I believe that intercultural education has triggered a new model of interaction, acknowledging the man, his position in time and space. It defi ned an interactive paradigm in human development, diagnosing and projecting social change in the learning process.
Źródło:
Multicultural Studies; 2016, 1; 53-63
2451-2877
Pojawia się w:
Multicultural Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja dialogowa a kontekst kulturowy szkoły w tle koncepcji Jerome’a S. Brunera. Spotkania ze światem kulturowo różnym w klasie szkolnej
Dialogue education versus the cultural context of school in the background of Jerome S. Bruner’s concept. Classroom meetings with the culturally diverse world
Autorzy:
Dobrowolska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877043.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
edukacja dialogowa
kultura
koncepcja Jerome’a S. Brunera
wielokulturowość
edukacja międzykulturowa
dialogue education
culture
Jerome S. Bruner’s concept
multiculturalism
intercultural education
Opis:
Artykuł ma charakter teoretyczny i jest refleksją nad kulturowym kontekstem szkoły z uwzględnieniem koncepcji Jerome’a S. Brunera. Dotychczasowe badania nad polską szkołą i wielokulturowością jej uczniów wskazują na różne jej modele i potrzebę realizacji edukacji dialogowej. Skłania to do określenia, w jaki sposób przebiega uczenie się w wielokulturowej szkole z obowiązującym w niej dyskursem. Analiza teoretyczna podjętych w artykule problemów dotyczy roli współczesnej szkoły i jej spotkań ze światem kulturowo różnym, miejsca międzykulturowego dialogu i dialogowego uczenia się. W odwołaniu do koncepcji Jerome’a S. Brunera, w artykule podjęto próbę określenia znaczenia różnych habitusów uczestników szkolnej edukacji i ich wpływu na rozwój i kulturę samej szkoły. Podjętym zagadnieniem teoretycznym jest także reprodukcja kultury „większości” w procesie edukacji szkolnej i konstruowanie przez uczniów wiedzy o świecie, nadawaniu mu znaczeń w warunkach kulturowej różnorodności. Idea edukacji dialogowej z koncepcją J.S. Brunera i jej teoretyczne konteksty zostały zestawione z przykładami praktyki edukacyjnej i realiami szkolnej rzeczywistości.
The article is theoretical and is a reflection on the cultural context of school, including Jerome S. Bruner’s concept. The existing research on the Polish school and the multiculturalism of its students indicates its various models and the need for dialogue education. This leads to determining how learning in a multicultural school co-occurs with its discourse. The theoretical analysis of the problems raised in the article concerns the role of contemporary school and its meetings with a culturally different world, a place of intercultural dialogue and dialogue learning. Based on the concept of J.S. Bruner, the article is an attempt to determine the importance of various habituses of school education participants and their impact on the development and culture of school itself. The theoretical issue is also the reproduction of the “majority” culture in the school education process and the students constructing knowledge about the world, giving it meaning in conditions of cultural diversity. The idea of dialogue education with J.S. Bruner’s concept and its theoretical contexts were compared with some examples of educational practice and the school reality.
Źródło:
Edukacja Międzykulturowa; 2020, 13, 2; 281-294
2299-4106
Pojawia się w:
Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog kultur w świecie "bez granic" jako determinant ładu społecznego
Dialogue of culturies in the world "without borders" as determinant of social order
Autorzy:
Bodziany, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/348123.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
komunikacja międzykulturowa
wielokulturowość
porządek społeczny
tolerancja
język a kultura
symbole
intercultural communication
multiculturalism
social order
tolerance
language and culture
symbols
Opis:
Głównym celem artykułu jest opis podstawowych kwestii dotyczących komunikacji międzykulturowej, szczególnie w kontekście utrzymania i budowania ładu społecznego na świecie. W artykule autor zwraca uwagę na wpływ braku dialogu pomiędzy narodami na konflikt kultur. jednym z kierunków rozważań był wpływ globalizacji na imperializm kulturowy jako problem współczesnego świata. Oprócz tego, artykuł dotyczy teoretycznych obszarów komunikacji międzykulturowej, jej historycznych źródeł i klasycznych teorii.
The main goal of the article is to describe rudimentary issues concerning cross cultural communication, particularly in the context of keeping and building social order in the world. In the article the author focuses on the influence of the lack of dialogues between nationalities on the conflict of culture. One direction of the author's considerations was the influence of globalization and cultural imperialism on the problems of contemporary world. In addition, the article concerns the theoretical areas of intercultural communication, in particular its historical sources and classical theory.
Źródło:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki; 2012, 1; 41-52
1731-8157
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Migrations and Spirituality in Europe. A Catholic Voice Inspired by the Thought of Pope Francis
Migrazioni e spiritualità in Europa. Voce cattolica ispirata al pensiero di Papa Francesco
Migrations et spiritualité en Europe. Voix catholique inspirée par la pensée du pape François
Autorzy:
Sawa, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828263.pdf
Data publikacji:
2021-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
migration
spirituality
ecumenism
interreligious dialogue
culture
multidimensional help
migrazione
spiritualità
ecumenismo
dialogo interreligioso
cultura
aiuto multidimensionale
spiritualité
oecuménisme
dialogue interreligieux
aide multidimensionnelle
Opis:
Europe has been experiencing crisis caused by migrations, especially from Africa and the Middle East. This is not only an economic problem, but a cultural, social, and religious issue as well. Therefore, a proper approach to migration cannot overlook the broadly understood religiousness and spirituality. Rooted in the Christian experience, Europe cannot ignore the significant message of the Word of God and the teaching of the Church on migration and its various dimensions. Thus, Catholics and other Christians are required to care for their own spirituality, create the culture of coming together that leads to peace, and stay open to ecumenical and interreligious dialogue which fosters exchange of spiritual gifts. Protection of family and support to integral development of human life are special areas where people can join forces and work together. This requires proper formation and being open toGod’s help.
L’Europa sta attraversando una crisi a causa della migrazione, soprattutto di persone provenienti dall’Africa e dal Medio Oriente. Questo non è solo un problema economico, ma un problema profondamente culturale, sociale e religioso. Pertanto, il giusto approccio per risolvere la questione della migrazione non può ignorare l’elemento della religiosità e della spiritualità ampiamente comprese. L’Europa, radicata nell’esperienza cristiana, non deve quindi ignorare il messaggio essenziale della Parola di Dio e l’insegnamento della Chiesa riguardo alla migrazione e alle sue diverse dimensioni. Pertanto, soprattutto i cattolici e gli altri cristiani si trovano ad affrontare il compito di curare la propria spiritualità, creare una cultura dell’incontro che porti alla pace, l’apertura al dialogo ecumenico e interreligioso legato allo scambio dei doni spirituali. Uno spazio speciale per la cooperazione è l’assistenza nella custodia della famiglia e nello sviluppo integrale della vita umana. Ciò richiede una formazione adeguata e l’apertura all’aiuto di Dio.
L’Europe connaît une crise due aux migrations, notamment des personnes d’origine d’Afrique et du Moyen-Orient. Ce n’est pas seulement un problème économique, mais un problème profondément culturel, social et religieux. Par conséquent, une juste approche pour résoudre la question de la migration ne peut pas ignorer l’élément de religiosité et de spiritualité largement comprises. L’Europe, enracinée dans l’expérience chrétienne, ne doit donc pas ignorer le message essentiel de la Parole de Dieu et de l’enseignement de l’Église concernant la migration et ses différentes dimensions. C’est pourquoi en particulier les catholiques et les autres chrétiens sont confrontés à la tâche de prendre soin de leur propre spiritualité, de créer une culture de rencontre conduisant à la paix, à l’ouverture au dialogue oecuménique et interreligieux lié à l’échange de dons spirituels. Un espace spécial de coopération est l’aide à la protection de la famille et au développement intégral de la vie humaine. Cela demande une formation appropriée et une ouverture à l’aide de Dieu.
Źródło:
Ecumeny and Law; 2021, 9; 89-116
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:
Ecumeny and Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotografia jako jeden z czynników procesu medialnej kreacji rzeczywistości w „kulturze budowania na nieufności” i zaniku zdolności do uprawiania dialogu. Refleksje na przykładzie dziennikarstwa prasowego
Photography as a factor of the media process of creating reality in the “culture of building on distrust” and lack of dialogue. Reflections based on press journalism
Autorzy:
Pastwa, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046459.pdf
Data publikacji:
2020-10-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
fotografia
nowe media
kultura budowania na nieufności
kreacja rzeczywistości
photography
new media
culture of building the distrust
creation of reality
Opis:
Fotografia jest jednym z czynników w procesie medialnej kreacji rzeczywistości. Ma to ogromne znaczenie w „kulturze budowania na nieufności”. Niewłaściwe zastosowanie fotografii może pogłębiać trudności w uprawianiu dialogu. Fotografia w mediach tradycyjnych, jak i w nowych mediach powinna przejść rewolucję re-humanizacji, bądź re-personalizacji. Jednak to może się dokonać jedynie wtedy, gdy zostanie zmieniony kształt modelu integracyjnego. Bez tych prób, fotografia pozostanie jedynie produktem do konsumpcji i łatwym narzędziem kreacji rzeczywistości.
Photography is one of the factors for the process of media creation of reality. It has a great importance in the ‘culture of building the distrust’. The unbounded usage of photography deepens difficulties in dialogue. Photography used in traditional and new media should go over revolution of re-humanization or re-personalization. But it can only be achieved by a change in the model of integration. Without such attempts, photography will still remain just a product for consumption and the easy tool for creation of reality.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 1; 283-295
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Rzeka krwi” i pewien możliwy dialog międzykulturowy
The “river of blood” and a possible intercultural dialogue
Autorzy:
Szwat-Gyłybowa, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012594.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
kultura bułgarska
malarstwo historyczne
Antoni Piotrowski
Iwan Wazow
topos rzeki
mit narodowy
dialog międzykulturowy
Bulgarian culture
historical painting
Ivan Vazov
topos of the river
national myth
intercultural dialog
Opis:
The article represents an attempt to reflect on the possible causes of a positive reception in Bulgaria for the painting entitled The Batak Massacre (1892) by a Polish artist, Antoni Piotrowski. This work is considered one of the most eloquent visualizations of the traumatic events of significance to Bulgarians that took place during the so-called anti-Turkish April uprising in 1876. Due to the entanglement of circumstances the massacre in Batak has grown to the status of a national myth. The artist, well acquainted with the current situation in the Balkans (which is documented in his autobiography), could not have, however, been fully aware of the semantic potential of the associations invoked by his painting. The topos of the “river of blood”, placed at the centre of attention, interpreted by Piotrowski in a manner differing from that in Southern Slavic folklore or Bulgarian literature, becomes the starting point for the author’s reflections on the repertoire of associations that this work could invoke in the recipient “initiated” into the meanders of their own culture, as was Ivan Vazov, the writer and apologist for the painting. The suggested research approach can be put in the realm of a particular imagology based on the reconstruction of possible strategies to negotiate meanings in intercultural relations.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2015, 5(8); 271-290
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Incontro tra diritto ecclesiale e cultura indiana: Cenni storici e sfide attuali
Encounter between ecclesial law and Indian culture: historical background and current challenges
Autorzy:
Pudumai Doss, Jesu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086095.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Prawo Kościoła
prawo kanoniczne
historia Kościoła w Indiach
Konferencja Episkopatu Indii
prawo misyjne
kultura indyjska
indyjski system prawny
prawo personalne
adaptacja
równość
inkulturacja
międzyreligijny dilog
ekumeniczny dialog
Church law
canon law
Indian Church history
Catholic Bishops’ Conference of India
missionary law
Indian culture
Indian legislative system
personal law
adaptation
equality
inculturation
inter-religious dialogue
ecume- nical dialogue
Opis:
„Kultura przesiąknięta mądrością, bogata w ludzkie doświadczenie, przepełniona wartościami duchowymi, które wskazują na Boga i Jego Opatrzność w dziejach ludzkości” – stąd św. Jan Paweł II – w przemówieniu do biskupów Indii 23 czerwca 1979 r. – pragnął „oddać szacunek starożytnej kulturze waszej ziemi (Indii)”. Mówiąc o spotkaniu prawa kościelnego z kulturą indyjską, w pierwszej części przedstawiono krótki historyczny przegląd rozwoju kultury indyjskiej w szczególności w dwóch obszarach : cztery etapy indyjskiej kultury prawnej (starożytny hinduizm, wpływy muzułmańskie, wprowadzenie systemu angielskiego i nowoczesny złożony system ustawodawczy) oraz kilka znaczących momentów obecności i rozwoju Kościoła w Indiach. W drugiej części pragniemy zebrać współczesne wyzwania, jakie zrodziło to „spotkanie”, zarówno w społeczeństwie obywatelskim (dotyczące uznania obywatelskiego i niektórych implikacji legislacyjnych), jak i w Kościele (dotyczące adaptacji prawa kanonicznego, relacji między Kościoły sui iuris, równość w Kościele, inkulturacja oraz dialog międzyreligijny i ekumeniczny).
“A culture that is steeped in wisdom, rich in human experience, and filled with spiritual values that point to God and his providence in human history”, thus St. John Paul II – in his speech to the Bishops of India on 23 June 1979 – wished “to render respectful homage to the ancient culture of your land (India)”. Speaking of the encounter between the ecclesial law and Indian culture, in the first part, a brief historical overview of Indian cultural growth is presented specifically in two areas: the four stages of Indian legal culture (Ancient Hinduism, Muslim influence, Introduction of the English system and Modern complex legislative system), and some significant moments of the presence and growth of the Church in India. In the second part, one wishes to gather the contemporary challenges, which this “encounter” has given rise to, both in the civil society (on civil recognition and some legislative implications) and in the Church (on adaptation of canon law, relationship between the sui iuris Churches, equality in the Church, inculturation and interreligious and ecumenical dialogue).
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 1; 113-147
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Menażeria osobowości i kakofonia głosów warszawskiej ulicy w prozie Sylwii Chutnik i Krzysztofa Vargi
Menagerie of personalities and cacophony of voices of the Warsaw street in the prose of Sylwia Chutnik and Krzysztof Varga
Autorzy:
Tryksza, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615512.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
alcohol
market place
dialogue
dialogism
storyline
humour
hybrid
irony
woman
comedy
references
narration
pop culture
Warsaw
Opis:
The analysis covered interesting, in terms of kind, fiction, language, and above all narration, prose texts of Sylvia Chutnik and the last novel by Krzysztof Varga. The winner of the “Polityka Passport” combines the high with the low – what is full of acute seriousness and authenticity with what is gaudy, vulgar, cheap and sensational. From the collision of contradictions arise portraits of women, people of Warsaw streets, daily and festive situations, sketched with humor and seriousness, distance and irony. Whereas “Massacre” by Varga in a satirically-ironic form, feature as to its spirit and marked with distance, diagnoses contemporary Polish afflictions focused as in a lens in the Warsaw area. The main context are poetic issues of the literary work, which is why the centre of gravity was placed on the most interesting, in the case of these novels, way of telling the story and presenting the main characters. It is clearly visible, on the one hand, that they are rooted in traditional storytelling techniques, mainly Bakhtin’s dialogism, but on the other hand, the novels, within the meaning of the author, set new trails, new possibilities of organising the narrator’s and characters’ utterances. Technical measures, involving the combination of “voices”, their partial merger, mutual influence and other trans- formations result, paradoxically, in a breakup. The predominant effect, resulting from the application of these measures, related to the use of “someone else’s speech”, is even greater stratification of consciousness and languages, their atomisation and separation, without the possibility of participating in the real, not illusory dialogue. In effect, an image is created of a socio-linguistic magma with separated, although apparently linked consciousnesses – a cacophony of voices.
Źródło:
Stylistyka; 2016, 25; 389-407
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Развiццë сучаснай мастацкай культуры Брэста ў кантэксце беларуска-польскiх культурных сувязяў
Development of the modern artistic culture of Brest in the context of belarusian-polish cultural relations
Rozwój współczesnej kultury artystycznej miasta Brześć w kontekście białorusko-polskich stosunków kulturalnych
Autorzy:
Wieramiejczyk, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117740.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
artistic culture
intercultural dialogue
integration of artistic processes
artistic representation
national heritage
regional identity
kultura artystyczna
dialog międzykulturowy
integracja procesów artystycznych
reprezentacja artystyczna
dziedzictwo narodowe
tożsamość regionalna
Opis:
The article presents some trends in the development of modern artistic culture of Brest in the context of Belarusian-Polish cultural relations. Current factors that contribute to the active intercultural interaction are identified. The author of the article focuses also on Belarusian-Polish projects in the field of culture and art as a basis for the development of good and stable relations.
Artykuł przedstawia pewne tendencje rozwoju współczesnej kultury artystycznej w Brześciu w kontekście białorusko-polskich stosunków kulturalnych, identyfikuje obecne czynniki promujące aktywne działania międzykulturowe i podkreśla wspólne białorusko-polskie projekty w dziedzinie kultury i sztuki jako podstawy rozwoju stabilnych stosunków dobrosąsiedzkich.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2018; 441-448
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Esej sinologiczny o Norwidzie
A sinological essay about Norwid
Autorzy:
Komorowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729381.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chiny
esej
orientalistyka
Konfucjusz
estetyka
poetyka
filozofia
patrystyka
kultura
interpretacja
dialog kultur
chrześcijaństwo
Jeżewski Krzysztof Andrzej
Krzysztof Andrzej Jeżewski
China
Oriental studies
Confucius
esthetics
poetics
philosophy
Christianity
patristics
culture
interpretation
dialogue of cultures
Opis:
The review is an attempt at defining the genre of Krzysztof Andrzej Jeżewski's book Cyprian Norwid a myśl i poetyka Kraju Środka (Cyprian Norwid versus the thought and poetics of China). By referring to the disproportions between Norwidian and oriental contexts, as well as to numerous loose reflections, apparently reminding scientific conclusions, the text goes towards the ultimate suggestion to understand the work as an essay – in its first part, and as a collection of interpretative impressions – in the second one. Special attention is paid to those issues that in Norwid's work probably come from other sources (e.g. patristic), and are shown as ones taken from, or at least compatible with the spirit of Orient.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2011, 29; 269-282
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncerty w świątyniach - kwestią liturgiczną czy estetyczną?
Concerts in churches – the matter of liturgy or aesthetics?
Autorzy:
Tyrała, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2051387.pdf
Data publikacji:
2022-06-17
Wydawca:
Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
Tematy:
Karol Wojtyła – Jan Paweł II
Joseph Ratzinger – Benedykt XVI
kultura
muzyka
dokument Kongregacji Kultu Bożego O koncertach w kościołach
wychowanie
dialog Kościoła z kulturą
Karol Wojtyła – John Paul II
Joseph Ratzinger – Benedict XVI
culture
music
document of Congregation for Divine Worship on Concerts in churches
education
dialogue between Church and culture
Opis:
Na wyjątkowe miejsce muzyki w Kościele wskazał Sobór Watykański II, który stwierdzał, że „muzyka jest integralną częścią uroczystej liturgii (KL112)”To ten właśnie sobór zaznaczył, że należy ze czcią otaczać skarbiec muzyki kościelnej (zob. KL 114). Dzisiaj jest to nadal aktualne, ponieważ muzyka w Kościele jest narzędziem ewangelizacji podczas liturgii, ale także poza nią, muzyka pełni także rolę kerygmatyczną. Papież Jan Paweł II tłumaczył, że „człowiek, który w widzialnym świecie jest jedynym ontycznym podmiotem kultury, jest też jedynym właściwym jej przedmiotem i celem. Kultura jest tym, przez co człowiek jako człowiek staje się bardziej człowiekiem: bardziej jest”. W centrum więc wszelkich działań jest człowiek jako twórca kultury. Skarbiec Kościoła, jakim jest muzyczna spuścizna wieków, powinno się otaczać jeszcze większą troską, aby podczas liturgii, a także poza nią, np. na koncertach muzyki religijnej, można było uczyć się życia kulturą, a co za tym idzie, by przetrwało życie duchowe. To jest właśnie potrzeba budowania na kulturze współczesnego życia każdego człowieka. Z całą pewnością kultura jest człowiekowi potrzebna do codziennego życia, jako że bardziej istniejemy wówczas jako ludzie. W 1987 r. został opublikowany dokument Kongregacji Kultu Bożego O koncertach w kościołach. Wydanie go koniecznym się stało, jak tłumaczyła Kongregacja, ze względu na coraz częstsze wydarzenia kulturalne, które były organizowane w świątyniach. Dzisiaj, po wielu latach od publikacji tego dokumentu, koncerty w kościołach zadomowiły się już na stałe w świątyniach. Ale nadal aktualnymi są pytania o to, czy wszystkie one mogą i powinny odbywać się w kościołach. A nawet trzeba by popatrzeć, jaka jest muzyka przedstawiana na owych występach i ‒ co najważniejsze ‒ czy ona służy zbudowaniu wiernych. Gdy chce się odpowiedzieć na pytanie, czy koncerty to kwestia jedynie estetyki, zostawiając na boku kwestię liturgiczności, czyli także możliwości organizacji koncertu w miejscu świętym, spójrzmy raz jeszcze do nowej Instrukcji Episkopatu Polski z 2017  r. i tam odnajdziemy także jakąś próbę odpowiedzi. „Każde wielkie dzieło sztuki w swojej inspiracji i w swych korzeniach jest religijne. Autentyczna forma sztuki jest swoistą drogą dostępu do głębszej rzeczywistości człowieka i świata. Tym samym stanowi też bardzo trafne wprowadzenie w perspektywę wiary. Zachwyt nad pięknem może prowadzić do doświadczenia religijnego. Kościół musi być ojczyzną piękna”(II IEP, 44b). Koncerty więc mają mieć w sobie piękno, które już zawiera i łączy estetykę z liturgią. Może więc niezbywalnym argumentem za organizacją dobrych koncertów w świątyniach (wymóg estetyki), ale także odpowiadającym wymogom liturgii i godności świątyni, będzie raz jeszcze powrót do teologa dźwięku, papieża Benedykta XVI, i przypomnienie słów, w których zwracał się w 2009 r. do twórców kultury: „(…) jesteście strażnikami piękna, dzięki swemu talentowi możecie przemawiać do ludzkich serc, poruszyć wrażliwość indywidualną i wspólnotową, rozbudzić marzenia i nadzieje, poszerzyć horyzonty poznania i zaangażowania człowieka. (…) Także wy poprzez swą sztukę bądźcie głosicielami i świadkami nadziei dla ludzkości”. Tylko tak możemy ocalić to, co najważniejsze. Nie można zadowalać się kiczem, bo on do niczego nie doprowadzi, a może nawet zbanalizować to, co święte. Trzeba, i to pilnie, wzorem wielkich papieży, na nowo podjąć dialog Kościoła i kultury.
The special role of music in the Church was indicated by Vatican Council II according to which music is an “integral part of the solemn liturgy” (SC 112). The same Council stated the need of cherishing the treasure of sacred music (SC 114). It is still relevant today since the music in the Church is an instrument of evangelization not only during liturgy, but also beyond it, playing the kerygmatic role as well. John Paul II explained that “Man who, in the visible world, is the only ontic subject of culture, is also its only object and its term. Culture is the thing through which man as man, becomes more man, ‘is’ more”. Therefore man, as a creator of culture, is in the very centre of all actions. This treasure of the Church encompassing the music heritage of centuries needs to be specially protected so that during liturgy and outside it, i.e. at concerts of religious music, we could learn how to live with culture and so that our spiritual life would continue. Such is the need which urges to construct the life of modern man based on culture. It cannot be questioned that culture is what man needs in his daily life since thanks to culture we can exist more as human beings. In 1987 the Congregation for Divine Worship published the document on Concerts in Churches. This publication was necessitated by the fact that more and more cultural events began to be organized in churches. Today, after so many years since the document was issued, concerts in churches have become something ordinary. Still, the question remains, can they all and should they be organized in temples? This issue needs a closer look at the kind of music presented at these events and, most importantly, whether it serves the faithful? If we want to find the answer to the question whether church concerts are the matter of sole aesthetics excluding the matter of liturgy, which would entail less restricted organization of concerts in churches, let us analyze the new Instruction of Polish Episcopate Conference of 2017 which attempted to address this problem. “Every work of art is religiously rooted and inspired. An authentic form of art is a peculiar way of reaching deeper reality of man and the world. That being so, it provides a very apt introduction for the perspective of faith. Enchantment with beauty may lead to religious experience. Church must be a homeland of beauty” (No. 44b). For the above reason, concerts should contain beauty which itself embodies and combines aesthetics and liturgy. When seeking some irrefutable arguments for the organization of good concerts in churches (the requirement of aesthetics) as well as such which might meet the requirements of liturgy and solemnity of a temple, we may refer to a great theologian of sound, Benedict XVI and his words addressed in 2009 to people of culture: “You are the custodians of beauty: thanks to your talent, you have the opportunity to speak to the heart of humanity, to touch individual and collective sensibilities, to call forth dreams and hopes, to broaden the horizons of knowledge and of human engagement. (…) Through your art, you yourselves are to be”. Only in this way can we save what is the most important. We cannot content ourselves with a kitsch for it does not lead any higher and even trivializes the sacred. We need to reopen urgently and a dialogue between the Church and culture following our great Popes.
Źródło:
Musica Ecclesiastica; 2022, 17; 21-32
2353-6985
Pojawia się w:
Musica Ecclesiastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog geografii humanistycznej z muzykologią: rozważania na temat Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie na tle analogii muzycznych
The dialogue of human geography with musicology: reflections on the Palace of Culture and Science in Warsaw in the context of musical analogies
Autorzy:
Barański, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911587.pdf
Data publikacji:
2019-05-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
musical analogies
human geography
dominant
tonic
muzyczne analogie
geografia humanistyczna
dominanta
tonika
Opis:
Artykuł prezentuje efekt „dialogu” geografii humanistycznej z muzykologią. Poprzez warszawskie studium przypadku przedstawiono autorskie podejście do nazywania i opisywania zjawisk występujących w przestrzeni miejskiej z wykorzystaniem muzycznych analogii. Pokazanie tego sposobu myślenia o mieście, czyli transpozycji zjawisk muzycznych na miejską przestrzeń wraz z wyjaśnieniem wybranych analogii między kompozycją muzyczną a urbanistyczną, jest głównym celem artykułu. Wybranymi do rozważań elementami konstrukcyjnie wspólnymi dla muzyki i urbanistyki są dominanta oraz tonika. W tekście pokazano, że centralność Pałacu Kultury i Nauki można przyrównać do muzykologicznej prawidłowości odniesienia dośrodkowego. Autorskie podejście przedstawiono także w krytycznym ujęciu, tzn. omówiono jego ograniczenia oraz podjęto próbę dyskusji nad jego uniwersalnością w różnych skalach przestrzennych.
The article is the effect of “dialogue” of human geography and musicology. It presents the author’s approach of analysis and description of urban space with the using of musical analogies through the Warsaw case study. The main goal of this article is to present this approach, which is transposition of musical phenomena into the urban space, and to explain selected analogies between the musical and urban composition. The elements chosen for consideration are dominant and tonic. They are constructively common to music and urban planning. In this article the author presented that the centrality of the Palace of Culture and Science can be compared to the musicological regularity of the centripetal reference. The author presented also the approach’s deficiency and discussed its universality in various spatial scales.
Źródło:
Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna; 2019, 46; 121-132
2353-1428
Pojawia się w:
Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między tekstami. Interferencje sztuk jako przykład relacji intertekstualnej
Between texts. Interference of the arts as an example of an intertextual relationship
Autorzy:
Palion-Musioł, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520338.pdf
Data publikacji:
2023-12-18
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
transpozycja sztuk
semiotyka
intertekstualny dialog
tekst kultury
interferencje sztuk
transposition of arts
Semiotics
intertextual dialogue
texts of culture
interference of arts
Opis:
The article focuses on intertextual relationships observed between literature and painting. The visual and linguistic systems comprising these art forms belong to different semiotic codes, which materialise through secondary modelling systems. The modelling systems, in turn, consist of relational signs and are governed by rules allowing for alternative modes of combination. The relational signs are ontologically discrete and, as a result, have a greater connotative than denotative potential. The rules of combination are restricted by literary genres, composition, and a painting perspective that constitute the macrostructure of a text. The aim of the article is to present how languages and visual signs express the same mental operations and establish an intertextual dialogue in a literary and visual text. The premise of the study is the assumption that a word and a picture are equivalent and translatable. Therefore, the grounds for their description should be the composition of signs and its relationship with other texts of culture, not the form that constitutes them
Źródło:
Świat i Słowo; 2023, 41, 2; 179-195
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transforming the Subaltern Voices of the Global World
Przekształcanie głosów osób wykluczonych z globalnego świata
Autorzy:
Nellas, Suzette
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519390.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
excluded
globalization
evangelization
dialogue
culture of encounter
transformation
wykluczeni
globalizacja
ewangelizacja
dialog
kultura spotkania
transformacja
Opis:
The purpose of this article is to highlight the significance of an encounter culture from the standpoint of globalization as a major challenge to modern evangelization. It turns out that the missiological concept of dialogue can act as a catalyst for the transformation and restoration of the dignity of people living on the periphery of modern societies. Dialogue of life and action as one of the tools of evangelization and promotion of good can lead to the formation of structurally stable societies rooted in the Gospel.
Celem artykułu jest ukazanie w perspektywie globalizacji – jako głównego wyzwania dla współczesnej ewangelizacji – znaczenia kultury spotkania. Okazuje się, że misjologiczna koncepcja dialogu może stanowić motor transformacji i przywracania godności ludziom żyjącym na peryferiach współczesnych społeczeństw. Dialog życia i działania jako jedno z narzędzi ewangelizacji i promocji dobra może prowadzić do powstawania strukturalnie stabilnych społeczeństw zakorzenionych w Ewangelii.
Źródło:
Annales Missiologici Posnanienses; 2023, 28; 7-28
1731-6170
2956-6282
Pojawia się w:
Annales Missiologici Posnanienses
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inność/Obcość – piętno czy przywilej? Między antropologią a aksjologią dialogu w ponowoczesnej kulturze nadmiaru i hybrydyzacji
Otherness/Strangeness – Stigma or Privilege? Between the Anthropology and Axiology of Dialogue in the Postmodern Culture of Excess and Hybridization
Autorzy:
Utracka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/42580014.pdf
Data publikacji:
2017-12-20
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
Inny
Inność
aksjologia dialogu
hybrydyzacja
heterologia
globalizacja
tożsamość kulturowa
dyskurs transkulturowy
nowy diasporyzm
multikulturalizm
postkolonializm
Ryszard Kapuściński
Other
Difference
axiology of dialogue
hybridization
heterology
globalization
cultural identity
transcultural discourse
new diasporism
multiculturalism
postcolonialism
Opis:
Tekst podejmuje kwestie epistemologii Inności/Obcości jako składnika ponowoczesnego dyskursu humanistycznego. Perspektywa antropologiczno-aksjologiczna odsłania problem dialogu z Innym w wymiarze socjologiczno-etnicznym, transkulturowym, postkolonialnym i globalistycznym. Etyczny nurt interpretacji Innego zostaje omówiony w oparciu o pisarstwo Ryszarda Kapuścińskiego, dla którego Inny staje się „głównym aktorem globalnej sceny wielokulturowego świata”. Takiemu ujęciu odpowiada projekt heterologii oraz poznawczej triady: Inny-Dialog-Doświadczenie (spotkanie). Dopełnieniem rozważań są zagadnienia dyskursów tożsamościowych interpretowanych i klasyfikowanych w kontekście procesów globalizacji i „demontażu geografii” (A. Appadurai) oraz w odniesieniu do pojęć: „deterytorializacji kultur”, „nowego diasporyzmu”, „peryferyzacji centrum”, „neotrybalizmu” i dyslokacji przestrzennej bazy kulturowej. Inność jako etyczny problem ponowoczesności eksplikują i dookreślają zjawiska związane z powstawaniem płynnych quasi-struktur tożsamościowych, pokazujących hybrydyczność globalnej ekonomii kulturowej.
The text addresses the epistemology of Otherness/Strangeness as a component of postmodern humanistic discourse. The anthropological-axiological perspective reveals the issue of dialogue with the Other in sociological-ethnic, transcultural, postcolonial, and globalist dimensions. The ethical approach to interpreting the Other is discussed with reference to the writings of Ryszard Kapuściński, for whom the Other becomes "the main actor on the global stage of a multicultural world." This approach corresponds to the project of heterology and the cognitive triad: Otherness-Dialogue-Experience (encounter). The discussion is complemented by issues of identity discourses, interpreted and classified in the context of globalization processes and the "disassembly of geography" (A. Appadurai), as well as in relation to concepts such as "deterritorialization of cultures," "new diasporism," "peripherization of the center," "neotribalism," and the dislocation of cultural spatial bases. Otherness, as an ethical issue of postmodernity, is further explicated and defined by phenomena related to the emergence of fluid quasi-identity structures, which demonstrate the hybridity of the global cultural economy.
Źródło:
Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny; 2017, 12; 89-105
1896-1819
2391-5145
Pojawia się w:
Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das byzantinische Kulturmodell des 12. Jahrhunderts in der Sicht von Hugo Etherianus (ca. 1110/20–1182)
The Byzantine Culture Model of the 12th Century in Hugo Etherianus view
Autorzy:
Kapriev, Georgi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938370.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hugo Etherianus
Byzantine thought
medieval philosophy
theology and logic
the 12th century dialogue between the intellectual East-West
Opis:
The question concerning the view of Hugo Etherianus (Eteriano) is placed here in a broader context of the processes that shaped and reshaped the Byzantine culture model between the 11th and the 12th century. The newly formed culture determined the cultural situation after the fall of Constantinople in 1204 and remained valid until the end of the Byzantine period. Characterizing the Byzantines relation to the West was the key component of this model. During various theological and philosophical debates between Latin and Romaic thinkers in the 12th century in Byzantium, the nearly 20-year career of Hugo Etherianus occupied a prominent position in Constantinople. Hugo was the best Latin expert on Hellenic and Byzantine philosophy and theology in the 12th century, particularly associated with the new dialecticians. His writings and letters as well as his debates with various Byzantine philosophers and theologians are an important testimony on the parting of the Byzantine and the Latin intellectual traditions during the last quarter of the 12th century.
Źródło:
Peitho. Examina Antiqua; 2014, 5, 1; 259-278
2082-7539
Pojawia się w:
Peitho. Examina Antiqua
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Popularyzacja języka i kultury rosyjskiej wśród dzieci. Fenomen serialu animowanego Masza i Niedźwiedź
The Popularization of Russian Language and Culture among Children. The Phenomenon of the Animated Film Masha and the Bear
Autorzy:
Olechno-Wasiluk, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798448.pdf
Data publikacji:
2020-01-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nauczanie dzieci; język rosyjski jako obcy; bajka multimedialna; dialog międzykulturowy; stereotypy
teaching children; Russian language; multi-medial fairy tale; intercultural dialogue; stereotypes
Opis:
W niniejszym artykule autorka koncentruje się na możliwościach wykorzystania serialu animowanego Masza i Niedźwiedź w nauczaniu języka rosyjskiego dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Zwraca uwagę na bogactwo elementów kultury rosyjskiej zawartych w serialu i przekazywanych widzowi „przy okazji” narracji. Autorka dokonuje analizy stereotypów ulokowanych w animacji, szczególnie tych o treści poznawczej, tj. związanych z dniem powszednim Rosjan, ich zainteresowaniami, tradycjami, ubiorem. Publikacja niniejsza oparta jest na doświadczeniach autorki z realizacji własnego projektu pod hasłem: „Zrozumieć Maszę. Wesoło, kolorowo i ciekawie o języku i kulturze Rosji”. Zakłada on popularyzację języka i kultury rosyjskiej wśród dzieci oraz przygotowanie ich do uczestnictwa w dialogu międzykulturowym.
The paper focuses on the opportunities offered by a Russian animation series entitled Masha and the Bear when it comes to teaching Russian to kindergarten and early school-age children. The author believes that it is worth paying attention to the variety of cultural elements in the series and the way they are “accidentally” passed onto the recipient in the narrative. The author also analyses stereotypes employed in the animation, especially the cognitive ones, that is the ones related to everyday life of the Russians, their interests, traditions and clothing. The paper is based on the experience of the author, who carried out a project “Understanding Masha. Jolly, colourful and interesting presentation of the Russian culture and language.” The aim of the project was to promote the language and culture of Russia among children, as well as preparing them to participating in intercultural dialogue.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 10; 127-134
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Medzinárodná vedecká konferencia: Kultúra, civilizácia, normativita – dialóg a konflikty z pohľadu filozofie (5–7 X 2016)
Международная научная конференция: Культура, цивилизация, нормативность – диалог и конфликт с перспективы философии (5–7 X 2016)
International Scientific Conference: Culture, Civilization, Normativity – Dialogue and Conflict from the Perspective of Philosophy (5–7 X 2016)
Autorzy:
Marchevský, Ondrej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497505.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2016, 16; 433-435
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaufanie w kryzysie, czyli „kultura budowania na nieufności”. Próba analizy zjawiska na podstawie „2017 Edelman Trust Barometer” z uwzględnieniem odniesienia do mediów
An attempt at an analysis of the phenomenon, based on „2017 Edelman Trust Barometer”, including relation to media
Autorzy:
Pastwa, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832091.pdf
Data publikacji:
2020-04-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zaufanie
kultura nieufności
komunikacja globalna
nowe media
mediatyzacja
dialog
trust
culture of distrust
global communication
new media
mediatisation
dialogue
Opis:
Nowe media w dobie globalizacji stworzyły możliwość niespotykanej dotąd komunikacji i dostępu do informacji. Stąd tak ważne jest zwrócenie uwagi na nowe zjawisko „kultury budowania na nieufności”. Raport „2017 Edelman Trust Barometer” przedstawia niepokojące wyniki badań dotyczące poziomu zaufania reprezentantów dwudziestu ośmiu krajów na świecie, wobec czterech typów instytucji: rządowych, pozarządowych, biznesowych oraz wobec mediów. Badania pokazują drastyczny spadek zaufania do mediów, w tym także do nowych mediów. Analiza owego zjawiska może dać szansę na odwrócenie niekorzystnych społecznie trendów, które często są utrwalane i wspierane przez media. Wydaje się, że tylko zmiana modelu integracyjnego może przywrócić zaufanie jednostek, a także społeczeństw do najważniejszych instytucji.
New media in global world has created possibility to total communication. It has a great importance in the ‘culture of building the distrust’. The irresponsible usage of mechanism and tools to communication and information deepens difficulties in trust and dialogue. Also social inequalities and aggressive politics deepens the distrust. ‘2017 Edelman Trust Barometer’ indicates there is high level of distrust of: government institutions, non-governmental institutions, media and business. Media should go over revolution leads to new model of communication, based on objective information and trust. But it can only be achieved by a change in the model of integration.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2017, 45, 3; 155-166
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The dialectic versus dialogical character of philosophy and its influence on the upbringing of younger generations
Dialektyczny i dialogiczny charakter kultury europejskiej oraz jej wpływ na wychowywanie młodych pokoleń
Autorzy:
Rebes, Marcin
Gałkowski, Stanisław
Kostyło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/969579.pdf
Data publikacji:
2020-07-18
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
dialectic
dialogue
upbringing
other
elimination
confrontation
post-truth
universal truth
sacrifice for the other
philosophical pedagogy in European culture
wychowanie
inny
eliminacja
konfrontacja
postprawda
prawda uniwersalna
poświęcenie dla innego
pedagogika filozoficzna w kulturze europejskiej
dialektyka
dialog
Opis:
The interaction of different cultures, traditions and religions played a huge role in the founding of European culture. Since its very beginning, this “crashing together of ideas” has accompanied the dialectic, which has been its value and also the cause of crises. This dialectic has enabled dialogue between man and man, but also their decline. In contemporary societies in which post-truth has appeared, the form of the dialectic has been radicalized. There are two kinds of radicalization, resulting from the situation in societies and the dialectic influences on those societies. For example, on the one hand, the dialectic has led to the elimination of opponents, and, on the other, it has enabled dialogue and sacrifice for the other. This article deals with the influence of the dialectic and dialogue on the upbringing of the younger generations. By reflecting on these matters, we can strive to not only analyze the problems but also to present some of their historical features – mutual relations and complementation of each other, through philosophical thought and philosophical pedagogy in Poland and in other European traditions.
Wzajemne oddziaływanie na siebie różnych kultur, tradycji i religii odegrało ważną rolę w kształtowaniu się kultury europejskiej. Od jej początku „ścieraniu się idei” towarzyszyła dialektyka, która była jej walorem, ale także i przyczyną kryzysów. Dialektyka umożliwia prowadzenie dialogu między człowiekiem a człowiekiem, lecz również powoduje odrzucenie jednego z nich. Współcześnie w społeczności, w której pojawia się postprawda, forma dialektyczności się radykalizuje. Pojawiają się dwie radykalne formy, które są wynikiem sytuacji społecznej, a także wpływu dialektyki na społeczeństwo, tj. z jednej strony dialektyka może prowadzić do eliminacji oponenta, z drugiej – umożliwia dialog i poświęcenie się dla innego. W artykule tym chodzi o przedstawienie wpływu dialektyki i dialogu na proces wychowywania młodych pokoleń. Do refleksji ma skłonić nie tylko analiza problemu, lecz również ukazanie rysu historycznego – wzajemnego warunkowania się i uzupełniania myśli filozoficznej i pedagogiki filozoficznej w Polsce i w innych tradycjach europejskich.
Źródło:
Wielogłos w myśli o wychowaniu. 100 lat polskiej pedagogiki filozoficznej; 96-112
9788323542544
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Love and Truth in Social Involvement of the Church
Autorzy:
Szmulewicz, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199394.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Authority
culture
dialogue
Kingdom of God
love
social doctrine of the Church
society
truth
Opis:
This study begins with a brief outline of the essence of the whole encyclical Caritas in veritate. Benedict XVI expresses the desire for „the dialogue with the world”. He understands this dialogue as a special kind of the service of the Church towards eternal love and truth, fully revealed in Christ. The dialogue of the Church with the world, in the spirit of love and truth, is accomplished every day at the level of so-called official relations. There are numerous opinions that in the past the Church repeatedly neglected the dialogue with the world. Indeed, the Church historians point out the existence of examples of the fall of the authority of the Holy See in particular countries and circumstances. Similarly, the Church is the sign of objection in the contemporary world. Instructed by past experiences the Church is aware that what is necessary for the renewal of culture and society, is evangelical love and truth.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2012, 2, 2; 9-28
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A communication reflection from Evangelii Gaudium: Teachings for Church Institutional Communications
Refleksja dotycząca komunikacji na podstawie Evangelii Gaudium: nauczanie dla kościelnych instytucji zajmujących się środkami komunikacji
Autorzy:
Arasa, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503635.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Evangelii gaudium
papież Franciszek
osoby zajmujące się komunikacją w Kościele
ewangelizacja
komunikacja dla wiary
kultura cyfrowa
edukacja medialna
pokój i dialog
Pope Francis
Church communication
evangelization
communication of the faith
digital culture
media education
peace and dialogue
Opis:
Apostolska adhoracja Evangelii gaudium stanowi owoc refleksji papieża Franciszka na temat XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów, który odbył się w październiku 2002 r. i obradował na temat „Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej”. Autor analizuje dokument papieski z perspektywy komunikacji. Niniejsza publikacja nie przestawia teorii komunikacji, na których opiera się omawiany dokument, ale wydobywa pewne praktyczne nauczanie i zasady przydatne osobom zajmujących się komunikacją w Kościele. Tytuł Adhortacji Radość Ewangelii stanowi doskonałą syntezę tonu i intencji papieża oraz prowadzi do naturalnego wniosku, że osoby zajmujące się komunikacją w Kościele odgrywają szczególną rolę w dziele ewangelizacji jako siewcy pokoju i dialogu na świecie.
The Apostolic Exhortation Evangelii gaudium is the fruit of Pope Francis’ reflection on the 13th Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, gathered in October 2012 which discussed the subject “The New Evangelization for the Transmission of the Christian Faith”. We analyze the Pope’s document from a communication perspective. However, this article will not present the communication theories behind the text, but extract some practical teachings and principles useful for Church communicators. The title of the exhortation, “The Joy of the Gospel”, is a perfect synthesis of the Pope’s tone and intention, and brings one naturally to the conclusion that Church communicators play a particular role in the task of evangelization, as sowers of peace and dialogue in the world.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2018, 27, 1; 11-35
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odwołania do utworów Adama Mickiewicza w wypowiedziach Jana Pawła II wygłoszonych w latach 1978-2005. W kręgu zagadnień międzytekstowych
References to Adam Mickiewicz’s works in the pronouncements of John Paul II enunciated in the years 1978-2005. Around intertextuality issues
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400620.pdf
Data publikacji:
2016-12-19
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Adam Mickiewicz
John Paul II
locus theologicus
dialogue with culture
intertextuality
Jan Paweł II
miejsce teologiczne (locus theologicus)
dialog z kulturą
intertekstualność
Opis:
Autorka rozprawy przedstawia odwołania papieskie do postaci i dzieł romantycznego poety, jakie znajdują się wypowiedziach papieża wygłoszonych w ciągu całego pontyfikatu: 1978-2005. Papież wykorzystuje wszystkie rodzaje literackie, odwołuje się też do wypowiedzi nieliterackich, a najczęściej cytuje epikę: Pana Tadeusza (16 razy), Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego (6 razy), Skład zasad (2 razy), Dziady, cz. III (2 razy), Romantyczność (1 raz), Odę do młodości (1 raz), Rozmowę wieczorną (1 raz), Boże Narodzenie (w: Zdania i uwagi...) (1 raz). Odwołania Karola Wojtyły do utworów Mickiewicza mają charakter cytatów mianowanych i niemianowanych, kryptocytatów. Jan Paweł II niekiedy dokonuje parafrazy słów poety. Nawiązania do życia i twórczości Adama Mickiewicza pełnią funkcję ekspresywnoimpresywną, są sposobem nawiązania dialogu z rodakami, a także sposobem popularyzowania kultury narodowej – także za granicą. Niektóre cytaty pełnią funkcję alegacyjną i substytucyjną. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – „miejscem teologicznym” (locus theologicus), więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.
The authoress of the study presents Jonh Paul II’s references to characters and output of a romantic poet contained in the pope’s statements spoken during his entire pontificate: 1978-2005. The pope uses all literary genres, alludes also to nonliterary writings but the most frequently cited seems to be epic: Sir Thaddeus [Pan Tadeusz] (16 times), The books of the Polish nation and its pilgrimages [Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego] (6 times), The rules [Skład zasad] (2 times), Forefathers’ Eve [Dziady], part III (2 times), Romanticism [Romantyczność] (once), Ode to youth [Oda do młodości] (once), Evening talk [Rozmowa wieczorna] (once), Christmas [Boże Narodzenie] (in: Sentences and notes [Zdania i uwagi...]) (once). Karol Wojtyła’s allusions to Mickiewicz’s works are appointed or nonappointed quotations, cryptocitations. John Paul II sometimes makes paraphrases of the poet’s words, too. The references to life and output of Adam Mickiewicz have been assigned both expressive and impressive functions, they bring a chance for establishing a dialogue with compatriots and also become a way of the national culture’s popularization – even abroad. Some quotations are allegative or substitutive. The author of the article justifies in this way that for the pope theologians – as for contemporary theologians – is so-called ‘theological place’ (locus theologicus). Therefore, fiction is the source to which he referred in order to present the truths of faith contained in the Bible and the teaching of the Church.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2016, 2; 177-208
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Київський авангард» у діалогах елітарної та масової культур. На прикладі творчих пошуків композиторів Володимира Губи і Святослава Крутикова
"Kyiv avant-garde" in dialogues of elite and mass cultures. On the example of creative searches of composers Vladimir Guba and Svyatoslav Krutikov
Autorzy:
Дмитрієва, Олена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033989.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
mass and elite culture
composer
dialogue
society
"Kyiv avant-garde"
film music
Vladimir Guba
school of Borys Lyatoshynsky
Svyatoslav Krutikov
масова та елітарна культура
композитор
діалог
суспільство
школа Бориса Лятошинського
«Київський авангард»
кіномузика
Володимир Губа
Святослав Крутиков
Opis:
Professional academic music occupies a special place in the system of culture. The composer’s cultural activity is designed to expand the artistic and aesthetic horizons of public consciousness and to influence the formation of worldviews. In particular, the elite musical culture not only fills the deficit of self-worth of creativity, the spiritual growth of the individual, but also assumes the function of breaking stereotypes. The ideas of dialogue and integration of mass and elite cultures are both negative and positive. On the example of cultural missions of Vladimir Guba and Svyatoslav Krutikov, prominent representatives of Ukrainian culture, members of the group "Kyiv avant-garde" we will outline the influence of elite musical culture on the reconstruction of anthropocentric values.
Źródło:
International Journal of Slavic Studies Transgressive, Pragmatic and Speculative Horizons of Popular Literature and Culture; 2021, 1, 3; 118-132
2658-154X
Pojawia się w:
International Journal of Slavic Studies Transgressive, Pragmatic and Speculative Horizons of Popular Literature and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Harmonia kakofonii, czyli co śpiewa Europa Środkowo-Wschodnia (o dialogu kultur w polskim przekładzie "Ministerstwa Bólu" Dubravki Ugrešić)
Harmonija kakofonije ili što pjeva Središnja i istočna Europa (o dijalogu kultura u poljskom prijevodu "Ministarstva boli" Dubravke Ugrešić)
The harmony of cacophony that is to say what Middle Eastern Europe sings (about culture dialogue in Polish translation of "The Ministry of Pain" written by Dubravka Ugrešić)
Autorzy:
Majdzik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/486884.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
harmonia kakofonii
Dubravka Ugrešić
Ministerstwo Bólu
harmonija kakofonije
Ministarstvo boli
harmony of cacophony
The Ministry of Pain
Opis:
Prijevod se oslanja na rekontekstualizaciju te interpretaciju originalnog teksta. Drukčiji kulturni, jezični, povijesni uvjeti su osnova prevodilačke interpretacije. Prijevod koji je pośrednik između dvije kulture i dva semantičkia univerzuma omogućava međukulturni dijalog. Cilj je takve komunikacije saznati drugačiju osjetljivost, nove načine i oblike ekspresije te najzad proširiti vlastitu interpretaciju stvarnosti. Prema mišljenju Y. Winkina komunikacija je utvrđivanje uzajamnih odnosa i zajedničkih vrijednosti te dokazivanje pripadnosti jednoj kulturi. Ovako shvaćen prijevod je otkrivanje novoga te utvrđivanje postojećega (već upoznatog, urođenog) simboličnog poretka. U članku se na osnovi poljskog prijevoda romana Dubravke Ugrešić "Ministarstvo boli" raspravlja o problematici interpretacije i komunikacije kultura „u” i „preko” prijevoda.
Translation relies on the recontextualisation and interpretation of the original text. Different cultural, linguistic and historical impacts determine the foundation of the translator’s interpretation. Translation enables cross-cultural communication as it mediates between two cultures and two semantic universes. The aim of such a dialog is to experience the understanding of different sensitivity and to learn new forms of expression as well as ways of perceiving the world. The object is to develope one’s own interpretations of reality. According to Y. Winkin communication is a confirmation of collective values and relations of the group members belonging to the same culture. his statement results in understanding translation as a new symbolic order discovery and affirmation of the existing one. The issue of interpretation and culture communication „in” and „through” the translation is discussed in the article on the basis of the Polish translation of a novel written by Dubravka Ugrešić titled "The Ministry of Pain".
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2011, 2, 1; 122-137
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uobecnianie myśli i kultury polskiej w Europie na przykładzie „Biblioteki Kultury Polskiej”
Making Polish Thought and Culture Present in Europe. The Example of Biblioteka Kultury Polskiej
Autorzy:
Czajka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37474974.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
niezbywalność troski o Humanum
przekład międzykulturowy
dialog międzykulturowy i interdyscyplinarny
komunikacja między humanistykami w Europie i na świecie
inalienability of concern for the Humanum
intercultural translation
intercultural and interdisciplinary dialogue
communication between humanities in Europe and the world
Opis:
Tekst przedstawia zadania i uwarunkowania uobecniania myśli i kultury polskiej na przykładzie doświadczeń w realizacji projektu „Biblioteka Kultury Polskiej” (2014–2020). Zawiera prezentację poszczególnych tomów „Biblioteki” (Kłoskowska, Białostocki, Ossowska, Strożewski…) w ich aspektach translatorskim, historii i komunikacji kultur i ich humanistyk. Podsumowuje rezultaty i doświadczenia pierwszej edycji projektu i kreśli zadania na czas po pandemii i czas wojny. Zawiera rozważania na temat wydobywania w przekładach międzykulturowych wspólnego zasilanego różnymi tradycjami horyzontu Humanum jako podstawy pokoju.
The text presents the tasks and conditions of making Polish thought and culture present on the example of the implementation of Biblioteka Kultury Polskiej [Library of Polish Culture] project (2014–2020). It includes a presentation of the individual volumes of Biblioteka (Kłoskowska, Białostocki, Ossowska, Strożewski…) in their translational aspects, history and communication of cultures and their humanities. It summarizes the results and experiences of the first edition and chalks out tasks for the post-pandemic and wartime period. It includes considerations on bringing out in cross-cultural translations the shared horizon of the Humanum.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/2; 165-180
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-74 z 74

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies