Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bisfenol a" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 30
Tytuł:
Wpływ złożonego procesu utleniającego na toksyczność wody zawierającej bisfenol A
The impact of complex oxidizing process on toxicity of water containg bisphenol A
Autorzy:
Dudziak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/127503.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bisfenol A
uzdatnianie wody
toksyczność
biotest Microtox®
bisphenol A
water treatment
toxicity
Microtox® biotest
Opis:
Wodę zawierającą bisfenol A poddano napromieniowaniu UV (zanurzeniowa lampa średniociśnieniowa o mocy elektrycznej 150 W) bez i z dodatkiem H2O2 (dawka 6-12 mg/dm3). Do kontroli jakości wody zastosowano biotest Microtox®, wykorzystujący bakterie bioluminescencyjne Aliivibrio fischeri. Określono, że rozkład bisfenolu A zależał zarówno od czasu napromieniowania UV, jak i dawki H2O2. Zaskakujące z kolei były obserwacje związane z wartością inhibicji bioluminescencji w badanych roztworach. Rozkład związku nie powodował obniżenia wartości inhibicji bioluminescencji charakteryzującej roztwór, co wskazuje na powstawanie toksycznych produktów pośrednich. Z kolei łączne zastosowanie nadtlenku wodoru z promieniowaniem UV poprawia stopień rozkładu bisfenolu A, ale jednocześnie powoduje wzrost wartości inhibicji bioluminescencji roztworów. Z tego względu w doborze najkorzystniejszych warunków prowadzenia procesu utleniającego nie można opierać się wyłącznie na skuteczności rozkładu związków, lecz należy również rozważyć toksyczność roztworu poprocesowego.
Water containing bisphenol A was UV irradiated (medium pressure immersion lamp with the electric power of 150 W) with and without the addition of H2O2 (6-12 mg/dm3 dose). To control of the water quality Microtox® biotest was used. Bioluminescent bacteria Allivibrio fischeri was involved. Decomposition of bisphenol A was depended on the UV irradiation time and dose of the H2O2. The observations connected with the bioluminescence value in the examined solutions were surprised. Decomposition of the compound did not cause of decrement the bioluminescence inhibition value characterizing solution indicating the formation of toxic intermediates products. However, the combined use of H2O2 with UV radiation improves the rate of decomposition of bisphenol A, but also causes an increase in bioluminescence inhibition of the solutions. For this reason selection of the most favorable conditions for the oxidative process have to be proceed based on both agents: effectiveness of the compounds decomposition and the toxicity of the solution after process.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2015, 9, 1; 201-207
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potential of various materials for adsorption of micropollutants from wastewater
Autorzy:
Kamińska, G.
Bohdziewicz, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/208072.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
sorption
nanomaterials
bisphenol A
sorpcja
nanomateriały
bisfenol A
Opis:
Performance of various materials such as activated carbons, carbon nanotubes, fullerene, and aluminosilicate for aquatic adsorption of micropollutants has been compared. Micropollutants (bisphenol A (BPA) and nonylphenol (NP)) were removed from artificial effluent which was spiked with standards of those chemicals. It was found that nonylphenol was more favorable adsorbed by all the sorbents than BPA. The higher adsorption capacities for BPA and NP showed single walled carbon nanotubes and activated carbon (AKPA). Slightly lower removal efficiencies of the studied micropollutants were observed for the multi-walled carbon nanotubes and activated carbon SX2. Taking into account the porous structure of the sorbents, it can be concluded that the materials containing mesopores had lower sorption capacities for BPA and NP than materials with microporous structure. Ad-sorption of micropollutants was much quicker for the carbon nanotubes than for the activated carbon.
Źródło:
Environment Protection Engineering; 2016, 42, 4; 161-178
0324-8828
Pojawia się w:
Environment Protection Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)- propan – pyły
2,2-Bis(4-hydroxyphentyl)propane
Autorzy:
Szymańska, J.A.
Frydrych, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137252.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bisfenol A
działanie drażniące
wartości NDS i NDSCh
bisphenol A
irritation
Opis:
2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)propan (bisfenol-A, BPA) jest substancją stałą, występuje w postaci płatków lub kryształków, ma delikatny zapach fenolu. Otrzymywany jest w reakcji fenolu z acetonem, przebiegającej w niskim pH, wysokiej temperaturze i z udziałem katalizatorów. Związek ten znalazł zastosowanie w produkcji różnego rodzaju żywic, środków uniepalniających i jako fungicyd. Narażenie zawodowe na BPA może być związane z jego produkcją i stosowaniem. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono informacji o zatruciach samobójczych lub przypadkowych, spowodowanych przyjęciem bisfenolu-A drogą pokarmową lub przez skórę. Jedyna informacja o działaniu toksycznym BPA po krótkim czasie narażenia dotyczy narażenia ludzi drogą inhalacyjną. Osoby narażone uskarżały się na gorzki smak w ustach, ból głowy i nudności. Długotrwałe narażenie na BPA może powodować powstawanie dermatoz. Toksyczność ostra BPA dla zwierząt jest mała. Wartość DL50 tej substancji mieści się w granicach 1,6÷5,2 g/kg masy ciała. Głównym objawem działania toksycznego BPA po podaniu dużych dawek królikom było podrażnienie oczu i skóry o różnym stopniu nasilenia. U myszy i szczurów obserwowano depresję OUN i przekrwienie bierne różnych narządów wewnętrznych. Wielokrotne inhalacyjne narażenie szczurów na BPA powodowało wystąpienie odwracalnych zmian w górnych drogach oddechowych. Hiperplazja nabłonka górnych dróg oddechowych wystąpiła przy stężeniach 50-150 mg/m3. Stężenie 10 mg/m3, przy którym nie obserwowano zmian, przyjęto jako wartość NOAEL. Toksyczność przewlekła była badana na kilku gatunkach zwierząt – myszach, szczurach i psach. Podanie dożołądkowe BPA powodowało przede wszystkim zahamowanie przyrostu masy ciała w porównaniu z grupą kontrolną, zwiększenie masy wątroby, a także zaburzenia oddychania, odwodnienie, biegunki i śmierć. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych na temat rakotwórczego działania BPA u ludzi. Dane na temat takiego działania u zwierząt dotyczą jednego eksperymentu. Przeprowadzony on został na myszach i szczurach obu płci. Narażenie trwające 103 tygodnie nie wykazało żadnych zmian świadczących o działaniu kancerogennym BPA. Negatywne wyniki uzyskano również w testach dotyczących działania mutagennego. Według wielu autorów główne działanie toksyczne BPA polega na szkodliwym wpływie tej substancji na rozrodczość. Jest to związane z mechanizmem działania BPA. Na podstawie badań in vitro stwierdzono, że BPA łączy się z receptorami estrogenowymi. Jednak dane dotyczące działania embriotoksycznego i wpływu na rozrodczość nie są jednoznaczne. Bisfenol-A w organizmie zwierząt jest metabolizowany do glukoronidu i w tej postaci wydalany z moczem. Główną drogą wydalania jest jednak kał – tą drogą wydala się (bez względu na drogę podania) w postaci niezmienionej 50÷80% podanej dawki. Wartość NDS bisfenolu-A na poziomie 5 mg/m3 (pył) ustalono na podstawie działania toksycznego związku na nabłonek górnych dróg oddechowych zwierząt doświadczalnych. Wartość NDSCh bisfenolu-A ustalono na poziomie 10 mg/m3. Normatywy oznakowano symbolem „I” (substancja o działaniu drażniącym).
2,2-Bis (4-hydroxyphentyl) propane (Bisphenol-A, BPA) is a solid substance found in the form of flakes or crystals of delicate phenol odour. It is obtained in the reaction of phenol with acetone, at low pH, at high temperature and with catalysts. This compound is used in the production of different kinds of resins, fire retardants and as fungicide. Occupational exposure to BPA can be associated with its production and application. In the available literature there are no data on suicidal or accidental intoxication caused by application of bisphenol-A through the alimentary tract or by skin. The only information on the toxic action of BPA after short exposure concerns only subjects exposed by inhalation. These subjects complained of a bitter taste in the mouth, headache and nausea. Long-term exposure to BPA may cause the development of dermatoses. Acute toxicity of BPA in animals is low. The DL50 value of this substance is within the limit of 1.6-5.2 g/kg b.w. Exposure of rabbits to high doses of BPA resulted in eye and skin irritation of different intensity. In mice and rats PNS depression and passive hyperaemia of various internal organs were observed. Repeated inhalatory exposure of rats to BPA resulted in reversible lesions in upper airways. Hyperplasia of upper airway epithelium was observed at the concentrations 50-150 mg/m3. The concentration of 10 mg/m3, when changes were not observed, was accepted as a NOAEL value. Chronic toxicity was investigated in a few animal species: mice, rats and dogs. Intragastric administration of BPA caused, first of all, inhibition of the increase of body weight as compared to the control group, increase in liver mass, breathing disorders, dehydration, diarrhea and death. In the available literature there is no on the carcinogenic activity of BPA in humans. The data on such activity in animals were found only in one experiment. Exposure lasting 103 weeks did not demonstrate any changes proving carcinogenic activity of BPA. Negative results were also obtained in tests estimating mutagenic activity. According to numerous authors, the main toxic action of BPA lies in the harmful effect of this substance on reproduction. It is associated with the mechanism of BPA action. Basing on in vitro studies BPA was found to bind with estrogenic receptors; however, data concerning embriotoxic action and the effect on reproduction are not explicit. Bisphenol-A is metabolised in animal bodies to glucoronide and in this form it is eliminated with urine. However, faeces are the main route of elimination – in this way (regardless of the way of administration) 50-80% of the dose is excreted in an unchanged form. Bisphenol-A MAC value at the level of 5 mg/m3 was established on the basis of the toxic action of the compound on upper airway epithelium of laboratory animals. The bispheno-A MAC (STEL) value was determined at the level of 10 mg/m3. The standard values were marked “I” – a substance of irritating activity.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 101-117
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane ksenoestrogeny i ich wpływ na zdrowie człowieka
Selected xenoestrogens and their impact on human health
Autorzy:
Forma, Ewa
Szymczak, Agnieszka
Krześlak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032748.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
ksenoestrogeny
fitoestrogeny
metaloestrogeny
pestycydy
bisfenol a
xenoestrogens
phytoestrogens
metalloestrogens
pesticides
bisphenol a
Opis:
Xenoestrogens are typically identified as compounds that can interact with estrogen receptors and thus, can act as agonists or antagonists of endogenous hormones. Exogenous estrogens are highly heterogeneous in structure and include metals and synthetic organic compounds such as pesticides, plastics, as well as natural plant-derived xenoestrogens i.e. phytoestrogens. They originate from a wide variety of commonly used sources, including certain plastics, pesticides, fuels, cigarette smoke, cosmetic products and plants. It means that all human population may be exposed to them. Estrogens are recognized as a critical modulator of development, homeostasis in adulthood and the regulation of response to the environment. Xenoestrogens do not have identical properties to endogenous estrogens but perfectly mimic or interfere with all aspects of estrogen-mediated signaling. The increasing evidence suggests that xenoestrogens may cause adverse health effects. Some of xenoestrogens can promote tumor development through the stimulation of cell proliferation, angiogenesis and metastasis. On the other hand, phytoestrogens have been shown to exert a protective effect against the development of breast cancer.
Ksenoestrogeny to egzogenne związki chemiczne mogące oddziaływać z receptorami estrogenowymi i działać jako agoniści lub antagoniści endogennych hormonów. Egzogenne estrogeny to heterogenna pod względem struktury chemicznej grupa substancji obejmująca metale, związki syntetyczne, takie jak pestycydy, składniki tworzyw sztucznych, a także naturalne substancje roślinne, tj. fitoestrogeny. Do źródeł ksenoestrogenów zalicza się m.in. niektóre tworzywa sztuczne, pestycydy, spaliny, dym tytoniowy, kosmetyki oraz roślin. Istnienie tak wielu potencjalnych źródeł ekspozycji wiąże się z powszechnym narażeniem ludzi na działanie tych związków. Endogenne estrogeny odgrywają istotną rolę na etapie rozwoju oraz w regulacji homeostazy i odpowiedzi organizmu na czynniki środowiskowe. Ksenoestrogeny nie wykazują wszystkich właściwości naturalnie występujących estrogenów, jednakże mogą one naśladować ich działanie lub zaburzać transmisję sygnału z udziałem estrogenów. Wyniki wielu badań sugerują negatywny wpływ ksenoestrogenów na zdrowie człowieka. Niektóre ksenoestrogeny mogą powodować rozwój nowotworów poprzez stymulację proliferacji komórek, angiogenezy i przerzutowania. Z drugiej jednak strony, fitoestrogeny mogą hamować rozwój raka piersi.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2013, 40, 1; 79-97
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Change of toxicity of water containing bisphenol A during its treatment by complex oxidation process
Zmiany toksyczności wody zawierającej bisfenol a w trakcie jej uzdatniania w złożonym procesie utleniającym
Autorzy:
Dudziak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388558.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bisphenol A
water treatment
toxicity
Microtox® biotest
bisfenol A
uzdatnianie wody
toksyczność
biotest Microtox®
Opis:
Water containing bisphenol A was UV irradiated (medium pressure immersion lamp with the electric power of 150 W) with and without the addition of H2O2 (6–12 mg/dm3 dose). To control of the water quality Microtox® biotest was used. Bioluminescent bacteria Vibrio fisheri was involved. Decomposition of bisphenol A was depended on the UV irradiation time and dose of the H2O2. The observations connected with the bioluminescence value in the examined solutions were surprised. Decomposition of the compound did not cause of decrement the bioluminescence inhibition value characterizing solution indicating the formation of toxic intermediates products. However, the combined use of H2O2 with UV radiation improves the rate of decomposition of bisphenol A, but also causes an increase in bioluminescence inhibition of the solutions. For this reason selection of the most favorable conditions for the oxidative process have to be proceed based on both agents: effectiveness of the compounds decomposition and the toxicity of the solution after process.
Wodę zawierającą bisfenol A poddano napromieniowaniu UV (zanurzeniowa lampa średniociśnieniowa o mocy elektrycznej 150 W) bez i z dodatkiem H2O2 (dawka 6–12 mg/dm3). Do kontroli jakości wody zastosowano biotest Microtox® wykorzystujący bakterie bioluminescencyjne Vibrio fisheri. Określono, że rozkład bisfenolu A zależał od czasu napromieniowania UV jak i dawki H2O2. Zaskakujące z kolei były obserwacje związane z wartością inhibicji bioluminescencji w badanych roztworach. Rozkład związku nie powodował obniżenia wartości inhibicji bioluminescencji charakteryzującej roztwór, co wskazuje na powstawanie toksycznych produktów pośrednich. Z kolei łączne zastosowanie nadtlenku wodoru z promieniowaniem UV poprawia stopień rozkładu bisfenolu A, ale jednocześnie powoduje wzrost wartości inhibicji bioluminescencji roztworów. Z tego względu w doborze najkorzystniejszych warunków prowadzenia procesu utleniającego nie można opierać się wyłącznie na skuteczności rozkładu związków, lecz należy również rozważyć toksyczność roztworu poprocesowego.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2014, 21, 3; 269-277
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ warunków środowiska wodnego na rozkład bisfenolu A
Influence of the aquatic environment conditions on the decomposition of bisphenol A
Autorzy:
Dudziak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/125951.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bisfenol A
środowisko wodne
rozkład
toksyczność roztworu
bisphenol A
aquatic environment
decomposition
solution toxicity
Opis:
Bisfenol A to związek chemiczny stosowany do produkcji tworzyw sztucznych. Współcześnie identyfikowany jest on w środowisku wodnym. W pracy podjęto badania dotyczące oceny wpływu warunków środowiska wodnego na rozkład bisfenolu A. Przedmiot badań stanowiły różne roztwory wodne sporządzone na bazie wody zdejonizowanej lub powierzchniowej z dodatkiem wzorca bisfenolu A w stężeniu 1 mg/dm3. Do wybranych roztworów dodawano pożywkę mineralną lub wodę powierzchniową, która to stanowiła źródło zarówno substancji organicznych, jak i nieorganicznych oraz mikroorganizmów. Opcjonalnie wybrane roztwory były przetrzymywane w ciemni lub w świetle słonecznym oraz napowietrzane. Roztwory po biodegradacji poddano również ocenie toksykologicznej z użyciem testu enzymatycznego z bakteriami bioluminescencyjnymi Aliivibrio fischeri, testu przeżywalności ze skorupiakami Daphnia magna oraz testu wzrostowego z rośliną wodną Lemna minor. Określono, że rozkład bisfenolu A w środowisku wodnym jest niewielki i zachodzi głównie pod wpływem światła słonecznego przy udziale mikroorganizmów. Istotna jest również obecność w środowisku wodnym soli mineralnych. Natomiast dokonana ocena toksykologiczna roztworów podczas badań biodegradacyjnych wykazała, że charakteryzują się one różną toksycznością. Klasa toksyczności roztworu zależała także od rodzaju użytego organizmu wskaźnikowego, co świadczy o ich różnej wrażliwości na działanie bisfenolu A. Wysoką toksyczność odnotowano w przypadku bakterii bioluminescencyjnymi Aliivibrio fischeri po 14 dobach trwania badań biodegradacyjnych.
Bisphenol A is a compound used to produce plastics. Today, it is identified in the aquatic environment. As part of the work there are performed studies to determine the effect of the aquatic environment conditions on the decomposition of bisphenol A. As the subject of research there were used different aqueous solutions prepared on the basis of deionized or surface water with addition of a bisphenol A standard at concentration of 1 mg/dm3. To the selected solutions it was added the mineral medium or surface water, which was the source of both organic materials and inorganic compounds and microorganisms. Optionally, the selected solutions had been kept in the dark or in the light of sun, and they had been aerated. Solutions after biodegradation were also subjected of the toxicological evaluation with application of the enzymatic test using bioluminescent bacteria Aliivibrio fischeri, survival test using shellfish Daphnia magna and the growth test of aquatic plant Lemna minor. It was determined that the decomposition of bisphenol A in an aquatic environment is low and it is mainly under the influence of sunlight, with the participation of microorganisms. The presence of mineral salts in aquatic environment is also important. on the other hand, the toxicological assessment of solutions, which was made during testing biodegradation, showed that they have a different toxicity. Toxicity class of the solution also depended on the type of applied indicator, which proves their differences in sensitivity to bisphenol A. High toxicity was noted in the case of bioluminescent bacteria Aliivibrio fischeri after 14 days of the biodegradation study.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2017, 11, 1; 131-139
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ bisfenolu a na zdrowie człowieka
Effect of bisphenol a on human health
Autorzy:
Nowosad, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/172014.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Chemiczne
Tematy:
bisfenol A
BPA
zdrowie człowieka
migracja
opakowania
żywność
bisphenol A
human health
migration
package
food
Opis:
The migration of low molecular weight compounds is one of the most important problems associated with the packaging of plastics and other plastics intended for contact with food products. Bisphenol A (BPA) is one of the most common migration substances. Bisphenol A (BPA, 2,2-bis (4-hydroxyphenyl) propane) is used in the production of containers, such as baby bottles and resins, which line metal cans for food and drink. BPA is also used as a plasticizer to soften and increase flexibility in polyvinyl chloride (PVC) products. It also has medical applications in dental sealants and composites used for filling. BPA attracts special attention of scientists due to widespread use in food packaging. It has been observed to occur in large quantities in human body fluids, disrupting the endocrine system. Developing fetuses, infants, children and pregnant women are most at risk of BPA exposure. There are also some concerns about the negative effects of BPA exposure in adult men, as bisphenol A may cause production abnormalities, thereby disrupting sex hormone production and fertility. An extensive literature search showed 49 studies linking BPA to human health. This review presents literature showing the relationship between BPA exposure and adverse health effects in the perinatal, pediatric and adult periods, including effects on reproduction, metabolic diseases and other health effects. These studies cover both prenatal and postnatal exposure, and include several study regimens and population types, which provides increasing support that BPA exposure can be harmful to humans, especially regarding behavioral effects in children.
Źródło:
Wiadomości Chemiczne; 2020, 74, 5-6; 411-422
0043-5104
2300-0295
Pojawia się w:
Wiadomości Chemiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa generacja polskiej technologii otrzymywania Bisfenolu A – proces ADVANCE BPA
Next Generation of Polish Technology to Obtain Bisphenol A – ADVANCE BPA process
Autorzy:
Kiedik, M.
Kubica, S.
Chruściel, A.
Hreczuch, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/142684.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Zakład Wydawniczy CHEMPRESS-SITPChem
Tematy:
bisfenol A
proces
Advance BPA
katalizator
technologia
produkcja
patent
bisphenol A
process
catalyst
technology
production
Opis:
Przedstawiono nową technologię wytwarzania bis fenolu A (BPA), jako związku pośredniego wykorzystywanego w produkcji poliwęglanów i żywic epoksydowych. Opisana technologia jest nową, znacznie ulepszoną wersją procesu produkcji. Omawiany proces produkcji BPA po raz pierwszy został wdrożony w 1978 r., w Zakładach Chemicznych „Blachownia” w Kędzierzynie- Koźlu (obecnie PCC Synteza SA) oraz ośmiokrotnie stanowił przedmiot licencji do Tajwanu, Chin, Indii, Korei i Iranu (1987–1999). Nową, energooszczędną wersję procesu technologii BPA opracowano w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu w latach 2006–2009. W latach 2008–2009, proces został sprawdzony w praktyce przemysłowej w zakładzie PCC Synteza SA w Kędzierzynie-Koźlu w skali 15 tys. t/r. Proces ten jest przedmiotem dwóch europejskich zgłoszeń patentowych oraz najnowszego międzynarodowego projektu wynalazczego PCT/PL2011/000010. Przeprowadzone testy przemysłowe potwierdziły możliwość uzyskiwania wskaźników techniczno-ekonomicznych porównywalnych z najbardziej konkurencyjnym technologiom BPA eksploatowanym na świecie. Przedstawiona technologia nowej generacji to jedyny polski proces BPA, który łączy osiągnięcia badawcze z ponad 30-letnim doświadczeniem przemysłowym.
This article relates to the new process of technology to manufacture Bisphenol A (BPA), an intermediate for use in the obtaining of polycarbonates and epoxy resins. The described technology is a new version of the BPA production process, which has been much improved by its authors. It was first implemented, in 1978, in Zakłady Chemiczne “Blachownia” in Kędzierzyn-Koźle (at present PCC Synteza SA) and licensed eight times to Taiwan, mainland China, India, Korea and Iran in the years 1987–1999. The new, improved, energy-saving version of the BPA process of technology was developed at the Institute for Engineering of Polymer Materials and Dyes in Toruń in the years 2006–2009. In the years 2008–2009, the process was proven in industrial practice in a 15,000t/y reference plant at PCC Synteza SA in Kędzierzyn- Koźle. It is the subject of two European Patent Applications and the most recent International Patent Application PCT/PL2011/000010. Industrial tests were carried out and confirmed that the new BPA process of technology is able to offer technological parameters and economic indicators which make it equivalent to the most competitive BPA production processes being operated in the world nowadays. The presented next generation of technology is the only Polish BPA process that unifies research development with an over 30 years experience of its commercial exploitation in Synteza PCC SA in Kedzierzyn-Kozle.
Źródło:
Chemik; 2013, 67, 11; 1097-1104
0009-2886
Pojawia się w:
Chemik
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)propan - frakcja wdychalna : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
4,4’- Isopropylidenediphenol - inhalable fraction : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)
Autorzy:
Gromiec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137514.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bisfenol A
narażenie zawodowe
NDS
dokumentacja
bisphenol A
occupational exposure
OEL
documentation
4,4’ - isopropylidenediphenol
Opis:
2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)propan (bisfenol A) jest ciałem stałym, występującym w postaci białych płatków lub kryształków. Stosowany jest głównie do produkcji żywic epoksydowych. Szacuje się, że do tego celu wykorzystywane jest 95% wyprodukowanego związku. Bisfenol A znajduje ponadto zastosowanie w produkcji: tworzyw poliwęglanowych, nienasyconych żywic poliestrowych, polisulfonowych i akrylowych oraz środków zmniejszających palność. Tworzywa poliwęglanowe używane są do produkcji emulsji, do tzw. papieru termicznego, wykorzystywanego w drukarkach termicznych (do drukowania różnego rodzaju: paragonów, biletów, faksów czy nalepek).Przy produkcji i stosowaniu 2,2-bis(4-hydroksyfenylo) propanu głównymi drogami narażenia zawodowego są układ oddechowy i skóra. Liczba osób narażonych zawodowo na 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propan nie jest znana, lecz ze względu na dość duże rozpowszechnienie żywic poliwęglanowych i epoksydowych narażenie może być liczone w tysiącach zatrudnionych. Ze względu na śladowe ilości pozostałości 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu w większości żywic, poziomy narażenia są zwykle minimalne. W Polsce 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propan stosuje się głównie jako: składnik kleju do elementów elektronicznych, stabilizator stosowany jako dodatek do PCV, dodatek do żywic epoksydowych czy składnik płynów hamulcowych. W 2010 r. tylko 4 osoby były zatrudnionena stanowiskach pracy, gdzie występowało narażeniena pyły 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu o stężeniach większych od obowiązującej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), (tj. 5 mg/m3), z czego 2 osoby pracowały w dziale „Uprawy rolne, chów i hodowla zwierząt, łowiectwo, włączając działalność usługową”, a 2 – w transporcie wodnym. W 2013 r. nie odnotowano osób pracujących w warunkach narażenia na bisfenol A przekraczających wartość NDS. Dla szczurów i myszy wartości LD50 przy podaniu drogą pokarmową a także – dla królika – drogą dermalną, wynoszą powyżej 2 000 mg/kg mc. 2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)propan sklasyfikowano jako substancję mogącą działać szkodliwie na płodność (Repr. Kat. 1B, H360F) oraz powodującą poważne uszkodzenie oczu (H318) i podrażnienie dróg oddechowych (H355). U pracowników mających podczas pracy kontakt z 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanem występowały podrażnienia: oczu, skóry i dróg oddechowych. Na podstawie wyników doświadczeń przeprowadzonych na zwierzętach jednoznacznie wykazano, że 2,2-bis-(4-hydroksyfenylo)propan nie powodował podrażnień skóry, ale działał drażniąco na oczy. U szczurów narażanych inhalacyjnie na pył 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu obserwowano nieznaczne i odwracalne uszkodzenia nabłonka przewodu nosowego, co świadczy o podrażnieniu dróg oddechowych. W naskórkowych testach płatkowych u ludzi 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propan powodował stany zapalne skóry. Nie jest jednak jasne, czy przyczyną był bisfenol A, czy pokrewne żywice epoksydowe. Brak jest wyników badań działania uczulającego na zwierzętach, przeprowadzonych zgodnie z aktualnie obowiązującymi standardami. Toksyczność bisfenolu A była badana na kilku gatunkach zwierząt – na: myszach, szczurach i psach. U zwierząt podanie dożołądkowe 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu powodowało przede wszystkim: zahamowanie przyrostu masy ciała, zwiększenie masy wątroby, zaburzenia oddychania, odwodnienie, biegunki i padnięcie. Z badań toksyczności przewlekłej przy podaniu związku drogą pokarmową wynika, że narządami docelowymi działania są wątroba i nerki. Brak jest danych dotyczących mutagennego działania bisfenolu A w testach przeprowadzonych w warunkach in vivo. Działania takiego nie obserwowano w kilku testach w warunkach in vitro z zastosowaniem komórek ssaków i bakterii. W badaniach tych wykazano, że 2,2-bis(4-hydroksyfenylo) propan nie indukował mutacji genowych, nie powodował też zmian genów w drożdżach. Ujemne wyniki uzyskano także w testach oceniających aberracje chromosomowe i w testach wymiany chromatyd siostrzanych przeprowadzonych na komórkach ssaków. W dostępnym piśmiennictwie i bazach danych nie znaleziono informacji na temat rakotwórczego działania bisfenolu A na ludzi. Na podstawie danych z doświadczenia przeprowadzonego na myszach i szczurach obu płci wykazano, że narażenie trwające 103 tygodnie nie spowodowało żadnych zmian świadczących o działaniu rakotwórczym związku. Na podstawie wyników niektórych badań wykazano negatywny wpływ 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu na rozrodczość. Jest to związane z mechanizmem jego działania, albowiem na podstawie wyników badań przeprowadzonych w warunkach in vitro stwierdzono, że bisfenol A łączy się z receptorami estrogenowymi. Jednak dane dotyczące działania embriotoksycznego związku i jego wpływu na rozrodczość nie są jednoznaczne. Wątpliwości i sprzeczności w doniesieniach na temat wpływu 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu na rozrodczość i rozwój, a także niespójność danych uzyskanych w doświadczeniach na gryzoniach, zostały dokładnie omówione w przeglądzie Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z 2015 r. W badaniach przeprowadzonych zgodnie ze standardami FDA/NTCR 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propan wpływał na rozrodczość jedynie przy bardzo dużych dawkach, wywołujących również innego rodzaju efekty toksyczne. Na podstawie wyników obszernych badań przeprowadzonych z zastosowaniem szerokiego zakresu dawek nie potwierdzono wpływu 2,2-bis(4-hydroksyfenylo) propanu na rozrodczość i rozwój przy zastosowaniu związku w małych dawkach, poniżej 5 mg/kg mc. Na podstawie wyników badań epidemiologicznych przeprowadzonych w Chinach wykazano, że u pracowników narażonych zawodowo na bisfenol A występowało pogorszenie jakości nasienia. Nie można jednakże wykluczyć ewentualnego wpływu czynników współwystępujących w środowisku pracy. 2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)propan w organizmie zwierząt jest sprzęgany i w postaci glukuronidu wydalany z moczem. Główną drogą wydalania jest kał, z którym (bez względu na drogę podania) w postaci niezmienionej usuwane jest 50 ÷ 80% podanej dawki. U ludzi 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propan jest sprzęgany z kwasem glukuronowym i siarkowym a następnie wydalany z moczem. Zarówno w Polsce, jak i w większości innych państw, dla 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu obowiązuje wartość NDS w powietrzu na stanowiskach pracy na poziomie 5 mg/m3 oraz najwyższa dopuszczalna wartość chwilowa (NDSCh) – 10 mg/m3. W Naukowym Komitecie ds. Dopuszczalnych Wartości Narażenia Zawodowego na Czynniki Chemiczne (SCOEL) zaproponowano ustanowienie wartości wskaźnikowego dopuszczalnego poziomu bisfenolu A w powietrzu środowiska pracy (OEL) na poziomie 2 mg/m3, wychodząc z wartości NOAEC dla działania drażniącego, ustalonego w doświadczeniu inhalacyjnym na szczurach. W SCOEL uznano, że brak jest toksykologicznych podstaw do ustalenia stężenia chwilowego (STEL) oraz oznakowania „skin”. Jako podstawę wyprowadzenia wartości NDS dla 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu przyjęto jego działanie toksyczne na nabłonek górnych dróg oddechowych zwierząt doświadczalnych w doświadczeniu inhalacyjnym. Zaproponowano dla frakcji wdychalnej bisfenolu A wartość NDS na poziomie 2 mg/m3. Wartość ta powinna chronić również przed toksycznym działaniem 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu na wątrobę i nerki. Brak jest podstaw merytorycznych do ustalenia wartości chwilowej NDSCh oraz wartości dopuszczalnej w materiale biologicznym (DSB). Normatyw oznakowano literą „I” – substancja o działaniu drażniącym oraz literą „A” – substancja o działaniu uczulającym.
4,4’- Isopropylidenediphenol (bisphenol A) is a white solid present in the form of crystals or flakes. It is used mostly in the production of epoxy resins (appr. 95% of its consumption). It is also used in the polycarbonate plastics, unsaturated polyester, polysulphonte and polyacrylate resins as well as flame retardants. Polycarbonate plastics are used to make products such as emulsions for thermal printers employed for printing tickets, labels, receipts, faxes etc. The routes of occupational exposure during production and application of bisphenol A are the respiratory system and the skin. The exact number of occupationally exposed to 4,4’- -isopropylidenediphenol is not known but taking into account the wide use of polycarbonate and polyester resins it can be counted in thousands. Because of only trace amounts of bisphenol A in most of the resins, the levels of exposure are usually minimal. In Poland 4,4’- isopropylidenediphenol is used mainly as a component of glues for electronic parts, PVC stabilizer, addition components of epoxy resins and brake fluids. In 2010 only 4 persons were reported as occupationally exposed to bisphenol A dust in concentrations exceeding Polish OEL (5 mg/ m3 ) – 2 in the crop and animal production, hunting and related service activities sector and 2 in the water transport sector. In 2013 no workers exposed above OEL value were reported. Oral LD50 values beyond 2 000 mg/kg bw were found in the rat and mouse, and dermal LD50 values above 2 000 mg/kg are evident in the rabbit. 4,4’- Isopropylidenediphenol has been classified as Repr. 1B, H360F (may damage fertility or the fetus) and substance that causes serious eye damage (H318) and may cause respiratory system irritation (H355). In workers having occupational contact with 4,4’- -isopropylidenediphenol irritation of eyes, skin and respiratory system was observed. In animal experiments it was clearly shown that bisphenol A did not cause skin irritation, however, it was shown that the compound is an eye irritant. Slight and transient nasal tract epithelial damage was observed in rats exposed to bisphenol A dust which suggests that it appears to have a limited respiratory irritation potential. There are several reports of patients with dermatitis responding to BPA in patch tests, however, it is unclear whether bisphenol A or related epoxy resins were the underlying cause of the hypersensitive state. No reliable sensitisation animal data from experiments meeting the required standards are available. Toxicity of bisphenol A has been tested on mice, rats and dogs. The compound administered orally caused mainly a decrease in body weight gain; minor changes in organ weight, mostly in liver; respiratory disorders, diarrhea and death. From chronic experiments the liver and kidney seem to be the target organs. There are no in vivo data on mutagenic activity of bisphenol A. It also does not appear to produce either gene mutations or structural chromosome aberrations in bacteria, fungi or mammalian cells in vitro. The compound did not induce gene mutations in yeasts; sister chromatid exchange tests carried out on mammalian cells also gave negative effects. No information on human cancerogenicity of 4,4’- -isopropylidenediphenol has been found in the literature and databases available. In a 103-week test on rats and mice of both sexes no convincing evidence indicating carcinogenic action of bisphenol A was found. Some studies indicate negative action of 4,4’- -isopropylidenediphenol on reproduction which is a result of a mechanism of its action – in in vivo test the compound was found to bind to the nuclear estrogen receptors. However, data on the embryotoxic activity of bisphenol A and its effects on reproduction are not conclusive. Contradictory findings between the studies have been reported in several studies in rodents which was thoroughly discussed in the EFSA Report of 2015. In studies carried out in accordance with the FDA/ NTCR standards 4,4’- isopropylidenediphenol effects on reproduction have been seen only at high doses showing also other toxic effects. Comprehensive tests with a wide range of doses did not confirm effects of 4,4’-isopropylidenediphenol on reproduction and development at low doses below 5 mg/kg bw. In Chinese epidemiological studies, impaired sperm quality in workers occupationally exposed to bisphenol A has been found, however, the effect of other concurrent exposures cannot be excluded. 4,4’-Isopropylidenediphenol in all species studied is conjugated with glucuronic acid and excreted as glucuronid with urine. The major route of excretion is via faeces; regardless of the route of entry 50-80% of the administered dose is eliminated with faeces in the unchanged form. In humans the compound is excreted as glucuronide or sulphate conjugates in urine. In Poland as well as in most other countries 5 mg/m3 as OEL and 10 mg/m3 as STEL have been established for 4,4’- isopropylidenediphenol. Scientific Committee on Occupational Exposure Limits (SCOEL) has proposed to establish an Indicative Occupational Exposure Limit (IOEL) in workplace air at the level of 2 mg/m3 taking the inhalation NOAEC of 10 mg/m3 from the rat study as a starting point for recommending an OEL. The critical effect in this study was respiratory tract irritation. According to SCOEL there is no toxicological basis for recommending an additional specific short-term exposure limit (STEL). Assignment of “skin” notation was also not recommended. The proposed OEL value for 4,4’- isopropylidenediphenol (inhalable fraction) has been derived from its irritating action on nasal tract epithelium in an inhalation study on experimental animals. The proposed OEL value is 2 mg/m3 . This value should also protect workers against toxic effects on liver and kidney. There are no grounds for establishing a short- -term exposure limit (STEL) nor for recommending a biological limit value (BLV). It is also proposed to introduce the following assignments: “I” – irritating substance and “A” – sensitizing substance.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2018, 4 (98); 5-41
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of the aquatic environment conditions on the decomposition of bisphenol A
Wpływ warunków środowiska wodnego na rozkład bisfenolu A
Autorzy:
Dudziak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388587.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bisphenol A
aquatic environment
decomposition
solution toxicity
biodegradation
bisfenol A
środowisko wodne
rozkład
toksyczność roztworu
biodegradacja
Opis:
Bisphenol A is a compound used to produce plastics. Today, it is identified in the aquatic environment. As part of the work there are performed studies to determine the effect of the aquatic environment conditions on the decomposition of bisphenol A. As the subject of research there were used different aqueous solutions prepared on the basis of deionized or surface water with addition of a bisphenol A standard at concentration of 1 mg/dm3. To the selected solutions it was added the mineral medium or surface water, which was the source of both organic materials and inorganic compounds and microorganisms. Optionally, the selected solutions had been kept in the dark or in the light of sun, and they had been aerated. Solutions after biodegradation were also subjected of the toxicological evaluation with application of the enzymatic test using bioluminescent bacteria Aliivibrio fischeri, survival test using shellfish Daphnia magna and the growth test of aquatic plant Lemna minor. It was determined that the decomposition of bisphenol A in an aquatic environment is low and it is mainly under the influence of sunlight, with the participation of microorganisms. The presence of mineral salts in aquatic environment is also important. on the other hand, the toxicological assessment of solutions, which was made during testing biodegradation, showed that they have a different toxicity. Toxicity class of the solution also depended on the type of applied indicator, which proves their differences in sensitivity to bisphenol A. High toxicity was noted in the case of bioluminescent bacteria Aliivibrio fischeri after 14 days of the biodegradation study.
Bisfenol A to związek chemiczny stosowany do produkcji tworzyw sztucznych. Współcześnie identyfikowany jest on w środowisku wodnym. W ramach pracy podjęto badania dotyczące oceny wpływu warunków środowiska wodnego na rozkład bisfenolu A. Przedmiot badań stanowiły różne roztwory wodne sporządzone na bazie wody zdejonizowanej lub powierzchniowej z dodatkiem wzorca bisfenolu A w stężeniu 1 mg/dm3. Do wybranych roztworów dodawano pożywkę mineralną lub wodę powierzchniową, która to stanowi ła źródło zarówno substancji organicznych, jak i nieorganicznych oraz mikroorganizmów. Opcjonalnie wybrane roztwory były przetrzymywane w ciemni lub w świetle słonecznym oraz napowietrzane. Roztwory po biodegradacji poddano również ocenie toksykologicznej z użyciem testu enzymatycznego z bakteriami bioluminescencyjnymi Aliivibrio fischeri, testu przeżywalności ze skorupiakami Daphnia magna oraz testu wzrostowego z rośliną wodną Lemna minor. Określono, że rozkład bisfenolu A w środowisku wodnym jest niewielki i zachodzi głównie pod wpływem światła słonecznego przy udziale mikroorganizmów. Istotna jest również obecność w środowisku wodnym soli mineralnych. Natomiast dokonana ocena toksykologiczna roztworów podczas badań biodegradacyjnych wykazała, że charakteryzują się one różną toksycznością. Klasa toksyczności roztworu zależała także od rodzaju użytego organizmu wskaźnikowego, co dowodzi o ich różnej wrażliwości na działanie bisfenolu A. Wysoką toksyczność odnotowano w przypadku bakterii bioluminescencyjnymi Aliivibrio fischeri po 14 dobach trwania badań biodegradacyjnych.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2017, 24, 2; 207-216
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies