Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "białoruska" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 263
Tytuł:
Żebyśmy wolną Ojczyznę mieli... : Dywizja Litewsko-Białoruska Wojska Polskiego : listopad 1918 - czerwiec 1919 r.
Dywizja Litewsko-Białoruska Wojska Polskiego
Autorzy:
Odziemkowski, Janusz (1950- ).
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Brzeście : Bikstudio Krzysztof Marek Szwaczka
Tematy:
1 Dywizja Litewsko-Białoruska
Wojna 1919-1920 r. polsko-rosyjska jednostki wojskowe
Wojsko
Opis:
Bibliogr. s. 127-129.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Białoruska historiografia Wielkiego Księstwa Litewskiego po 1991 roku
Autorzy:
Kozik, Lubou
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690103.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
historiografia białoruska
źródła
Grand Duchy of Lithuania
Belarusian historiography
sources
Opis:
W czasach sowieckich istnienie Wielkiego Księstwa Litewskiego uznawano za okupację Białorusi, co wraz z ówczesną teorią narodzin narodu staroruskiego dawało wsparcie dla przyłączenia ziem białoruskich do Rosji. Na początku lat 90. w niepodległej Białorusi powstała z kolei „narodowo-państwowa” koncepcja historii, której przedstawiciele uznawali Wielkie Księstwo Litewskie za państwo białorusko-litewskie i preferowali historię polityczną. Kolejne przemiany nastąpiły w połowie lat 90., kiedy to jedni powracali do koncepcji sowieckich, inni pozostawali na pozycjach narodowych. Różnicę tę dobrze widać w ocenach powstania Wielkiego Księstwa Litewskiego, zawierania unii oraz polityki zewnętrznej (zwłaszcza wobec Moskwy). W artykule wskazano najważniejsze kierunki badań i główne edycje źródłowe do dziejów Wielkiego Księstwa Litewskiego. During Soviet times the existence of the Grand Duchy of Lithuania was considered an occupation of Belarus. Together with the theory about the origins of the old Russian [sic!] nation it supported the unification of the Belarusian territories with Russia. At the beginning of the 1990s in independent Belarus the so-called “national state” conception of history was developed; its adherents considered the Grand Duchy of Lithuania a Belarusian-Lithuanian state and preferred political history. The next changes occurred in the mid-1990s, when some returned to historical views from Soviet times, others remained on the national historical positions. It is apparent in the evaluations of the founding of the Grand Duchy of Lithuania, the unions, and the foreign policy (especially towards Moscow). The article points out to the main directions in research and to major editions of sources to the history of the Grand Duchy of Lithuania.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2016, 2
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Białoruska prasa religijna w Niemczech Zachodnich w latach 1945–1951
Belarusian religious press in West Germany 1945–1951
Autorzy:
Grzybowska, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/436984.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
diaspora białoruska
Niemcy Zachodnie
religia
prasa
Opis:
Artykuł traktuje o białoruskiej prasie religijnej (prawosławnej, katolickiej, protestanckiej) wydawanej w trzech zachodnich strefach okupacyjnych Niemiec w pierwszych latach powojennych. Wówczas w Niemczech Zachodnich mieszkała największa liczba białoruskich uchodźców wojennych. Ważnym elementem życia emigrantów była działalność religijna, w tym wydawnicza. Działalność ta wynikała z przyczyn społecznych, politycznych i narodowych. Była to niemal powszechna reakcja uchodźców na niepewną przyszłość. Ci ludzie zostali pozbawieni swojej ojczyzny, znaleźli się w obcym środowisku kulturowym, bez możliwości wpływania na własny los, całkowicie na łasce innych. W tej sytuacji ich smutki, zmartwienia i obawy wyrażano na papierze. Tym czasem spory polityczne między powojennymi białoruskimi emigrantami przyczyniły się do intensyfi kacji działalności wydawniczej. Działalność wydawnicza służyła również zachowaniu tożsamości narodowej emigrantów i szerzeniu wśród nich wartości narodowych i patriotycznych (zwłaszcza wśród młodzieży).
The article is about the Belarusian religious press (Orthodox, Catholic, Protestant) published in the three Western German occupation zones in the fi rst post-war years. At that time, the largest number of Belarusian war refugees lived in West Germany. An important element of the emigrants’ life was religious activity, which included publishing. This activity had three main causes: social, political and national. It was an almost universal response by refugees in the face of an uncertain future. These people were deprived of their homeland, found themselves in an alien cultural environment without the possibility of influencing their own fate, completely at the mercy of others. In this situation, their sorrows, worries and anxieties were expressed on paper. Political dissension between post-war Belarusian emigrants contributed to the intensification of publishing activity. It initiated a heated polemic between supporters of two opposing camps: the Council of the Belarusian Democratic Republic and the Belarusian Central Council. Publishing activities also served to preserve the national identity of emigrants and propagate national and patriotic values among them (especially among young people).
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2019, 4; 479-505
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka przed swoim jubileuszem pięćdziesięciolecia
Autorzy:
Kamienskaja, Nina W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972598.pdf
Data publikacji:
1969
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Płockie
Źródło:
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 1969, 14, 2 (51)
0029-389X
Pojawia się w:
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"We mgle" Wasila Bykawa: trzy tezy gramatyki intrygi narracyjnej powieści
Autorzy:
Жук, Ігар
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624968.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Bykov
narrative intrigue
prose
Belarusian literature
text, plot
fiction
Bykau
Bykow
intryga narracyjna
proza
literatura białoruska
proza, literatura białoruska
Opis:
Obviously, Vasil Bykov persistently carries out regular „escapes” in the so-called „guerrilla” prose. Haw it can be interpreted, and what aesthetic decisions are arising from consists the central issue of this article. So, the separate ways of narrative techniques of the writer’s story In the fog are considered. The special attention is given to the semantic effect of „stranger” words and system of kontrapunkts. All this is combined in a certain type of management of the artistic text, wich the author proposes to call as a grammar of narrative intrigue.
Nie ulega wątpliwości, że Wasyl Bykau konsekwentnie ucieka w stronę tzw. prozy partyzanckiej. Z czego to wynika i w jaki sposób wpływa na kształt artystyczny utworu – oto temat artykułu prezentującego, na przykładzie powieści We mgle, wybrane chwyty narracyjne pisarza (semantyczny efekt pustego wyrazu i system kontrapunktów), tworzące de facto nowy typ konstrukcji tekstu artystycznego, określanej przez autora artykułu jako gramatyka intrygi narracyjnej.
Відавочна, што Васіль Быкаў настойліва ажыццяўляе рэгулярныя “ўцёкі” у т.зв. “партызанскую” прозу. Чым тое можа быць вытлумачана, і якія эстэтычныя рашэнні з таго вынікаюць – цэнтральная праблема дадзенага артыкула. На прыкладзе аповесці “У тумане” разглядаюцца асобныя прыёмы наратыўнай тэхнікі пісьменіка. Найперш, эфект семантычны “чужога” слова і сістэмы контрапунктаў. Усё гэта аб’ядноўваецца у пэўны тып кіравання мастацкім тэкстам, што аўтар артыкула прапануе называць граматыкай наратыўнай інтрыгі.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2015, 9
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polsko-białoruska współpraca kulturalno-naukowa w okresie powojennym
Autorzy:
Mieleszko, Wasilij I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972596.pdf
Data publikacji:
1969
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Płockie
Źródło:
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 1969, 14, 2 (51)
0029-389X
Pojawia się w:
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polsko-białoruska lapsologia glottodydaktyczna
Autorzy:
Kaleta, Radosław
Cychun, Hienadź
Kożynawa, Ała
Zarzycka, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/2029556.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Opis:
Niniejsza książka (Polsko-białoruska lapsologia glottodydaktyczna) jest przeznaczona przede wszystkim dla wykładowców w Polsce i na Białorusi, którzy uczą języka polskiego jako obcego (JPJO), chociaż wiele uwag ma charakter bardziej ogólny i uniwersalny i może dotyczyć także innych obywateli byłego ZSRR, a nawet – wszystkich Słowian. Monografia może być bardzo pomocna również dla studentów filologów, którzy chcą doskonalić swój język polski lub pracować w charakterze wykładowców języka polskiego jako obcego. Celem niniejszej książki jest zaprezentowanie trudności i błędów językowych jako zagadnienia pozytywnego (wbrew panującemu stereotypowi). Nawet rodzimi użytkownicy języka (tzw. native speakers) popełniają błędy w swoim języku – jest to naturalne. Oczywiście ich błędy (tzw. błędy sensu largo, ang. mistakes, franc. fautes, niem. Flűchtigkeitsfehler) są zupełnie innego rodzaju niż błędy popełniane przez obcokrajowców (tzw. błędy sensu stricto, ang. errors, niem. erreurs), ponieważ cudzoziemcy często nie są świadomi swoich błędów i mogą nie wiedzieć, jak je poprawić, w odróżnieniu od rodzimych użytkowników języka. Błąd językowy (glottodydaktyczny) jest ważnym źródłem informacji dla nauczyciela. Pokazuje, z jakimi problemami spotykają się uczący się w procesie uczenia się języka obcego. Dzięki temu nauczyciel może modyfikować i ulepszać proces nauczania, żeby był bardziej efektywny i przynosił oczekiwane wyniki. Wykładowca wówczas wie, na co warto zwrócić uwagę swoich podopiecznych, jakie ćwiczenia dla nich przygotować, żeby mogli przyswoić sobie konstrukcje, które są dla nich najtrudniejsze. Wspomniane ćwiczenia powinny być zarówno pisemne, jak i ustne, ponieważ studenci mogą na zajęciach dobrze rozwiązywać ćwiczenia pisemne, bo mają czas pomyśleć czy wybrać poprawną odpowiedź, ale robią błędy w wypowiedziach ustnych, w których mają użyć analogicznych struktur. Dotyczy to np. czasowników czasu przeszłego. Studenci w ćwiczeniach pisemnych mogą świetnie dobierać odpowiednie końcówki (-em dla rodzaju męskiego) i -am (dla rodzaju żeńskiego): Rano piłem/piłam herbatę, ale po chwili w wypowiedzi ustnej wypowiadają to zdanie z błędem: *Ja pił/piła herbatę (a częściej nawet – *herbatu). Zwłaszcza wśród młodych ludzi (studentów) panuje popularny pogląd, że jeśli rozumie się Polaka, to zna się język polski. Zna się, ale pasywnie. A celem nauki języka obcego jest czynna jego znajomość i płynne posługiwanie się nim. Wśród Białorusinów można spotkać wielu, którym wydaje się, że mówią po polsku. Są przekonani, że każdy Polak powinien rozumieć zdanie typu: *Ja czytał gazetu. Z pewnością to prawda i wielu Polaków zrozumie taką wypowiedź, zwłaszcza jeśli ktoś z nich uczył się kiedyś jakiegoś języka słowiańskiego. Trzeba jednak zrozumieć, że taki poziom „opanowania” języka jest niewystarczający. Wspomniane zdanie powinno po polsku brzmieć: Czytałem gazetę. W języku polskim końcówka -em czasowników czasu przeszłego oznacza pierwszą osobę rodzaju męskiego (dla rodzaju żeńskiego zarezerwowana jest końcówka -am) i dlatego nie ma konieczności używania zaimka ja w zdaniach tego rodzaju. Z kolei rzeczowniki rodzaju żeńskiego na -а mają w bierniku końcówkę -ę. Jest to jedna z pierwszych zasad, które powinien przyswoić uczący się języka polskiego jako obcego. Język białoruski (a także rosyjski) jest bardzo podobny do polskiego, ale te podobieństwa stwarzają pewne niebezpieczeństwo językowe, gdyż nie zawsze konstrukcje podobne pod względem wymowy oznaczają to samo w obu językach. Jeśli wykładowca języka polskiego zna też język białoruski (i rosyjski), to może dokładnie ocenić, jaki rodzaj interferencji językowej jest źródłem większości błędów. Dzięki temu może dobrać odpowiednie ćwiczenia, pomagające w utrwaleniu najtrudniejszych konstrukcji. Dobrym tego przykładem są czasowniki wiedzieć і znać, których użycie w języku polskim trochę się różni od użycia ekwiwalentów w języku białoruskim czy języku rosyjskim. Czasowniki wyglądają podobnie, ale nie we wszystkich kontekstach mogą być ekwiwalentami i jeśli się tego nie wie, to można wpaść w pułapkę błędów i nieporozumień. Stąd wniosek przynajmniej jeden: język polski nie jest taki łatwy i warto się go pouczyć, niż myśleć, że się go zna, tylko dlatego, że jest podobny do języka ojczystego. W niniejszej książce wykorzystano materiał językowy pochodzący z 270 prac pisemnych różnego rodzaju: wypracowań (w formie listu, opisu), testów i egzaminów. Prace te były pisane przez Białorusinów na zajęciach z języka polskiego. Podczas badań autor zetknął się ze 130 osobami, które uczyły się języka polskiego w różnych białoruskich i polskich ośrodkach naukowo-dydaktycznych. Jednakże to nie jest cały wykorzystany materiał badawczy. Jak wiadomo, w Warszawie jest wielu Białorusinów: dyplomaci, działacze społeczni, artyści, pisarze, poeci, muzycy, bardowie, dziennikarze, tłumacze, redaktorzy, wykładowcy, studenci, turyści itd. W polskiej stolicy Białorusini mają swoje spotkania z szerokim audytorium, prezentacje, udzielają wywiadów polskim mediom itd. Rzecz jasna, poziom opanowania języka polskiego jest bardzo różny – jedni rozmawiają po polsku płynnie,a inni dopiero zaczynają się polskiego uczyć. W monografii zaprezentowano typologię błędów popełnianych przez Białorusinów, którzy uczą się języka polskiego jako obcego. W sumie uwzględniono 515 błędów (127 błędów fonetycznych, 142 błędy ortograficzne, 9 błędów interpunkcyjnych, 122 błędy fleksyjne, 85 błędów składniowych, 26 błędów leksykalnych, 4 błędy słowotwórcze). Na Białorusi funkcjonują dwa języki urzędowe – białoruski i rosyjski. Z tego względu błędy językowe można zaszeregować do czterech podstawowych grup: 1. Błędy wynikające z przenoszenia konstrukcji/słownictwa rosyjskiego do języka polskiego (transfer językowy, interferencja międzyjęzykowa). Typowe błędy podyktowane wpływami języka rosyjskiego to: Chcę się *na tobie ożenić (zamiast z tobą, por. ros. Я хочу на тебе жениться) czy *Ja uczyła polski (zamiast Uczyłam się języka polskiego, por. ros. Я учила польский). 2. Błędy wynikające z nakładania się języka białoruskiego na język polski (transfer językowy, interferencja międzyjęzykowa), np. My go nie *wiemy zamiast Nie znamy go / My go nie znamy; 3. Błędy wynikające z mechanicznego przyswajania języka obcego, przenoszenia w niewłaściwe miejsca takich form, które jako pierwsze nasuwają się użytkownikowi języka. Typowe błędy tego typu to np. przeniesienie w narzędniku lp. końcówki -em (na wzór On jest studentem) do wszystkich form męskich osobowych i stąd błąd typu: On jest *poetem (zamiast poetą). 4. Błędy wynikające z wpływów innych języków (interferencja języka obcego), np. języka angielskiego, stąd typowe błędy ortograficzne: tłumach (zamiast tłumacz), chłopcy wychodzą wiechorami na ulicę (zamiast wieczorami), 2 duzhe pokoje (zamiast duże), gdzie cz oddawane jest w piśmie za pomocą ch, sz – sh, ż – zh. Rzecz jasna, to tylko przykłady błędów popełnianych przez Białorusinów, nie da się wszystkich błędów zakwalifikować do którejś z powyższych grup. Jest to podział roboczy. Często zdarzają się błędy, które powstają w dosyć złożony sposób i nierzadko w skutek dużego podobieństwa języka białoruskiego i języka rosyjskiego, stąd trudno jednoznacznie określić, czy dany błąd powstał pod wpływem języka białoruskiego, czy jednak pod wpływem języka rosyjskiego, tym bardziej że większość Białorusinów jest dwujęzyczna. Trzeba także wziąć pod uwagę kwestię wpływów języka rosyjskiego na język białoruski oraz zagadnienie tzw. trasianki (mieszanki białorusko-rosyjskiej). Wszystko to razem sprawia, że badanie przyczyn powstawania błędów językowych popełnianych przez Białorusinów uczących się języka polskiego nie jest łatwym zadaniem – kluczowa w takich badaniach jest kwestia interferencji polsko-białorusko-rosyjskiej. Sytuacja socjolingwistyczna na Białorusi oraz kwestia dwujęzyczności Białorusinów to niełatwe zagadnienia językoznawcze, które komplikują proces badania błędów popełnianych przy nauce języka polskiego. Jednakże Białorusini, niezależnie od tego, czy na co dzień używają języka rosyjskiego, czy języka białoruskiego, i tak przy nauce języka polskiego w dużym stopniu odwołują się (świadomie lub nie) do języka białoruskiego. W sytuacjach, kiedy nie mogą oni znaleźć polskiego odpowiednika, częściej używają słowa białoruskiego niż rosyjskiego, ponieważ – jak stwierdza Olga Guszczewa – w ich świadomości zakorzenione jest głębokie przekonanie, że język białoruski jest bardziej podobny do polskiego niż rosyjski. Właśnie temu zagadnieniu jest poświęcona niniejsza monografia – koncentruje się ona na błędach, które powstają pod wpływem interferencji języka białoruskiego na język polski. W książce analizowane są błędy: fonetyczne, ortograficzne, interpunkcyjne, składniowe i leksykalne. Rzecz jasna, to podział podstawowy. Celem książki jest ukazanie tego zagadnienia lingwistycznego w pozytywnym świetle jako źródła informacji, którą można z powodzeniem wykorzystywać w procesie dydaktycznym, żeby go ulepszyć i uczynić maksymalnie efektywnym. Niewątpliwie wiele błędów wynika z niepoprawnego deklinowania czy koniugowania. Problemy przysparzają końcówki -a oraz -u w dopełniaczu lp. rodzaju męskiego (czasem jest to problematyczne także dla Polaków, np. formy: prysznica czy prysznicu, akurat w tym wypadku obie poprawne). Białorusini często zapominają o końcówce -owi w celowniku lp. rodzaju męskiego i zamiast niej używają końcówki -u. Bardzo trudny do opanowania jest mechanizm tworzenia liczby mnogiej rzeczowników i przymiotników, ponieważ występuje tu wiele alternacji spółgłoskowych, np. miły Polak – mili Polacy (ł : l’, k : c). Kolejnym problematycznym zagadnieniem jest tworzenie czasu przeszłego oraz rozróżnianie rodzaju męskoosobowego i rodzaju niemęskoosobowego, np. (oni) robili – (one) robiły. Często mylone są również przyimki. W miejsce polskiego przyimka od (np. od października) błędnie i nagminnie stosowany jest (pod wpływem języka ojczystego) przyimek z (*z października), a zamiast przyimka za (np. za godzinę) stosowany jest przyimek przez (*przez godzinę). Bardzo wiele jest także błędów przy przeczeniu, kiedy przy czasownikach zaprzeczonych używany jest biernik zamiast dopełniacza, np. Żaden aktor nie przyjmie *tę rolę – zamiast tej roli. W procesie uczenia się języka obcego nie sposób nie popełniać błędów, ale można je wykorzystywać, żeby lepiej opanować język obcy. Kto boi się próbować (czyli robić błędy), ten nigdy się go nie nauczy. Nauka języka obcego jest procesem, który polega m.in. na tym, żeby uświadomić sobie swoje błędy, zrozumieć, z czego one wynikają, i w przyszłości popełniać ich coraz mniej. Dzięki temu robi się postępy. Język białoruski i język polski należą do jednej rodziny języków słowiańskich, stąd między nimi tyle podobieństw, chociaż nie mniej różnic. Procesy nakładania się obu języków dość łatwo można obserwować, gdyż są one wyraźne i częste. Na przykładzie błędów analizowanych w niniejszej monografii widać, że podobieństwa między językiem białoruskim i językiem polskim często są pozorne i przyczyniają się do powstawania błędów. Białorusinom, którzy chcieliby lepiej władać językiem polskim, można polecić następujące pomoce naukowo-dydaktyczne napisane w języku białoruskim: Польская мова(А.К. Кіклевіч, А.А. Кожынава, І.У. Кур’ян, Мінск 2000), Кароткая граматыка польскай мовы (Л.П. Баршчэўскі, Мінск 2008), a także Беларуска-польскі размоўнік-даведнік (Л.П. Баршчэўскі, Мінск 2011). Trzeba jednak podkreślić, że Białorusini dość łatwo opanowują język polski i często płynnie się nim posługują. Chciałoby się, żeby cudzoziemcy z innych krajów tak szybko przyswajali język polski i takie czynili postępy.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Antypolska konspiracja białoruska w latach 1919-1925
Autorzy:
Mironowicz, Eugeniusz.
Powiązania:
Europa nieprowincjonalna : przemiany na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej (Białoruś, Łotwa, Ukraina, wschodnie pogranicze III Rzeczypospolitej Polskiej) w latach 1772-1999: praca zbiorowa / pod red. Krzysztofa Jasiewicza Warszawa Londyn, 1999. - S. 877-884
Współwytwórcy:
Jasiewicz, Krzysztof. Redakcja
Data publikacji:
1999
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Walżyna Mort: poetka między dwoma kontynentami
Autorzy:
McMillin, Arnold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625018.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Vaĺžyna Mort, Belarusian poetry, American poetry, Belarusian emigration, intimacy
Walżyna Mort, poezja białoruska, poezja amerykańska, emigracja białoruska, intymność
Вальжына Морт, беларуская паэзія, амерыканская паэзія, беларуская эміграцыя, інтымнасць
Opis:
Vaĺžyna Mort is one of the most talented Belarusian poets in emigration. The aim of this article is to analyse the works of this poet written before and after her emigration to the United States. Amongst works discussed are: Factory of Tears (a bilingual edition, 2008), Collected Body (works only in English, 2011) and Epidemija ružaŭ (2017). Mort’s best poems to date include Belaruskaja mova I and Belaruskaja mova II, Rafalu Vajačaku, Fabryka slioz / Factory of Tears, Scena siaredniaviečnaj vajny (pavodlie adnajmiennaj karciny Dega, Mužčyny prychodziać jak ličby ŭ kalendary..., Na pliažach Flarydy, N’iu Jork and Uspaminy; prominent amongst her prose works are Hopniki and Ciotka Hanna; of her English-language mentioned are Photograph and A Portrait of a Mother in Fall. Mort’s exceptional talent is for use of her native language and for exceptionally vivid imagery, for unusually perceptive descriptions as well as a profoundly ironic view of the banal aspects of both Belarusian and American life: she also possesses a most touching ability to describe her family. Very open in writing about her body and human physical functions in general, she is one of the most memorable Belarusian poets living today.
Walżyna Mort jest jedną z najbardziej utalentowanych współczesnych poetek białoruskich na emigracji. Celem artykułu jest analiza poetycka utworów, które powstały zarówno przed emigracją, jak i po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Wśród przeanalizowanych książek znalazły się: Fabryka śloz (teksty białoruskie i angielskie, 2008), Collected Body (wiersze angielskie, 2011) oraz najnowsze wydanie wierszy białoruskich Epidemija ružau (2017). Omówiono najlepsze wiersze poetki w języku białoruskim oraz angielskim, m.in.: Biełaruskaja mowa I, Biełaruskaja mowa II, Rafału Wajačaku, Fabryka śloz/Factory of Tears, Scena siaredniawiečnaj wajny (pawodle adnajmiennaj karciny Dega), Mužčyny prychodziać jak ličby ŭ kalendary..., Na plažach Flarydy, Nju Jork, Uspaminy, Photograph, A Portrait of a Mother in Fall. Badaniu poddano także prozatorskie utwory Hopniki i Ciotka Anna. W artykule udowodniono, że twórczość Mort charakteryzuje się bogactwem języka, obrazowością, niezwykłą spostrzegawczością oraz ironią w opisie banalności codziennego życia zarówno na Białorusi, jak i w Ameryce. Poetka szczerze pisze o rodzinie i intymnych stronach ludzkiego życia. Niewątpliwie jest jedną z najbardziej wyrazistych i oryginalnych postaci współczesnej literatury białoruskiej.
Вальжына Морт – адна з найбольш таленавітых сучасных беларускіх паэтак на эміграцыі. Мэта данага артыкула – аналіз твораў паэткі, напісаных да і пасля яе эміграцыі ў Злучаныя Штаты. Сярод кніг, на якіх факусіруецца ўвага ў артыкуле: Фабрыка слёз (паралельныя белaрускія і англійскія тэксты, 2008), Collected Body (англамоўныя вершы, 2011) і найноўшая кніга беларускіх вершаў Эпідэмыя ружаў (2017). Разглядаюцца найлепшыя вершы паэткі на беларускай і англійскай мове, такія як: Беларуская мова І, Беларуская мова II, Рафалу Ваячаку, Фабрыка слёз / Factory of Tears, Сцэна сярэднявечнай вайны (паводле аднайменнай карціны Дэга), Мужчыны прыходзяць як лічбы ў календары..., На пляжах Фларыды, Нью Ёрк, Успаміны, Photograph, A Portrait of a Mother in Fall. Асобна аналізуюцца два празаічныя творы: Гопнікі і Цётка Анна. Аўтар артыкулу прыходзіць да высновы, што творчасць Вальжыны Морт вылучаецца багаццем мовы і маляўнічай вобразнасцю, незвычайнай назіральнасцю і вострай іроніяй у апісаннях банальнасці штодзённага жыцця як у Беларусі, так і ў Амерыцы. Паэтка шчыра піша пра сваю сям'ю і інтымныя праявы чалавечага жыцця. Яна, несумненна, з’яўляецца адной з самых каларытных і арыгінальных постацяў у сучаснай беларускай літаратуры.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2018, 12
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 263

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies