Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "behaviour disorder" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Zaburzenia więzi i krzywdzenie dzieci jako problem towarzyszący zaburzeniu hiperkinetycznemu (ADHD) i zaburzeniom zachowania
    Attachment disorder and child maltreatment as problems accompanying attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and disruptive behaviour
    Autorzy:
    Brzozowska, Agata
    Wzorek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944783.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    attachment disorders
    attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
    child maltreatment
    comorbidity
    disruptive behaviour
    krzywdzenie dzieci
    zaburzenia więzi
    zaburzenia współistniejące
    zaburzenia zachowania
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej (adhd)
    Opis:
    Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is characterized by a constant pattern of behaviour which consists of attention disorders, impulsiveness and hyperactivity significantly deteriorating the child’s functioning at home and at school. ADHD is often accompanied by other disorders, e.g. disruptive behaviour. The authors of this article present and analyse the comorbidity of both disorders and pathogenesis of specific subtypes of ADHD (subtype with predominant impulsiveness and mixed subtype) in the context of disorders in attachment and/or maltreatment of the child. According to the attachment theory, the relationship between the child and the closest carer determines the way the child will later perceive itself and other people. Attention was paid to the negative emotional interactions between the child with ADHD and its carer, which increases the risk of the occurrence of maltreatment due to the child’s hyperactivity and the carer’s individual characteristics. A physical and emotional abuse or neglect present in many families of patients with ADHD may also have transgenerational dimension and reflect multigenerational attachment disturbances. Literature emphasizes the contribution of traumatic experiences of comprehensive violence to emotional development, self-control and social relations. In some cases the relation between violence experienced in childhood and using it towards one’s own children may result from poor relations with parents and disturbances in the development of a safe attachment. The authors recommend individual approach to the therapy of the child with ADHD, taking into account the aforementioned problems of the child and its family.
    Zaburzenie hiperkinetyczne (w klasyfikacji amerykańskiej DSM-IV używa się nazwy: zespół nadpobudliwości psychoruchowej – attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) charakteryzuje stały wzór zachowania, na który składają się zaburzenia uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość w istotny sposób pogarszające funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i szkolnym. Zaburzeniu hiperkinetycznemu często towarzyszą inne zaburzenia, m.in. zaburzenia zachowania. Autorki pracy poruszają zagadnienie współwystępowania obu zaburzeń oraz patogenezy określonych podtypów ADHD (podtypu z przewagą impulsywności i mieszanego) w kontekście zaburzeń więzi i/lub krzywdzenia dziecka. Według teorii przywiązania związek pomiędzy dzieckiem a najbliższym opiekunem kształtuje sposób, w jaki dziecko będzie później postrzegało siebie i innych. Zwrócono uwagę na zjawisko nacechowanej negatywnymi emocjami interakcji pomiędzy dzieckiem z ADHD a jego opiekunem, co zwiększa ryzyko wystąpienia krzywdzenia w związku z nadpobudliwością dziecka oraz indywidualnymi cechami opiekuna. Występująca w wielu rodzinach dzieci z ADHD przemoc fizyczna, emocjonalna oraz zaniedbanie mogą mieć również wymiar transgeneracyjny i być wyrazem wielopokoleniowych zaburzeń więzi. W literaturze podkreśla się znaczenie traumatycznych doświadczeń szeroko rozumianej przemocy dla rozwoju emocjonalnego, samokontroli oraz relacji społecznych. W niektórych przypadkach związek między doznawaniem przemocy w dzieciństwie i stosowaniem jej wobec własnych dzieci może być skutkiem zbyt słabych relacji z własnym rodzicem i zakłóceń w tworzeniu się bezpiecznego przywiązania. Autorki postulują indywidualne podejście do terapii dziecka z ADHD uwzględniające wyżej wymienione problemy dziecka i jego rodziny.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 189-193
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The effect of manipulative, movement and preparatory sports games on correction of behavior disorders in integrated elementary school pupils with ADHD
    Wpływ manipulacyjnych, ruchowych i przygotowawczych gier sportowych na poprawę zachowania uczniów integracyjnej szkoły podstawowej cierpiących na ADHD
    Autorzy:
    Chovanova, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/5043.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    attention deficit hyperactivity disorder
    symptom
    child
    behaviour
    physical activity
    concentration process
    sport game
    Opis:
    Hyperactivity associated with lack of concentration poses a problem to teachers. This behavioral disorder, which affects school achievement, behavior and social relationships, requires specific educational approach. One of the possibilities of correcting such a disorder is through movement and physical activity, which is important not only for somatic development, but also for social development of children. At present, this issue is being discussed among experts in the field. The research was conducted in the school year 2012/2013. The sample consisted of 46 primary school teachers who taught at the first degree of elementary school. The teachers evaluated 123 integrated pupils aged 6 to 10. To assess behavioral disorders, we used Vanderbilt ADHD Diagnostic Teacher Rating Scale (VADTRS), a diagnostic tool used by teachers to identify children with ADHD. Arousing interest in physical activities, increasing their effectiveness and making these activities more esthetic had positive effect on children as shown by their interest in physical activities. The teachers confirmed improvement in relationships with peers (89.13%), following directions/rules (93.48%) and disrupting classes (86.96%). This study was supported by project VEGA 1/0769/13 “The Effectiveness of Specific Movement Reeducation Procedures on the Correction of Hyperkinetic Disorders of Prepubertal Children”.
    Nadpobudliwość, związana z ciągłym rozpraszaniem uwagi, jest główną przeszkodą w pracy szkolnej. Zaburzenie zachowania, które wpływa na wyniki w nauce, zachowanie oraz relacje społeczne ucznia, wymaga szczególnego podejścia w edukacji. Jedną z metod poprawiania zachowania jest ruch i aktywność fizyczna. Ruch jest ważny nie tylko dla prawidłowego rozwoju fizycznego, lecz także dla rozwoju społecznego dziecka. Obecnie stanowi to znany problem. Badania przeprowadzono w roku szkolnym 2012/2013. Grupa nauczycieli pierwszej klasy szkoły podstawowej w Preszowie składała się z 46 ankietowanych, którzy oceniali 123 integrowanych uczniów szkół podstawowych. Zastosowaliśmy skalę Vanderbilt ADHD Diagnostic Teacher Rating Scale, VADTRS – narzędzie przeznaczone dla nauczycieli do orientacyjnej oceny dzieci z podejrzeniem ADHD. Poprzez zwiększenie atrakcyjności, efektywności i estetyki aktywności ruchowej udało się nam pozytywnie wpłynąć na dzieci oraz ich akceptację takiej formy zajęć. Uzyskaliśmy korektę zaburzeń zachowania. Nauczyciele potwierdzili poprawę w stosunkach między rówieśnikami (89,13%), szacunku dla nauczycieli (93,48%) i rozpraszaniu uwagi w klasie (86,96%). Kwestie te poruszane są w ramach programu grantowego VEGA nr 1/0769/13 „Skuteczność specyficznych reedukacyjnych metod ruchowych w poprawie zaburzeń nadpobudliwości u dzieci w młodszym wieku szkolnym”.
    Źródło:
    Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna; 2014, 13, 2
    1895-8680
    Pojawia się w:
    Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DIFFERENTIAL DIAGNOSIS OF THE AUTISTIC SPECTRUM DISORDER AND ASPERGER SYNDROME
    Autorzy:
    Korendo, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138156.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-14
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    language
    communication
    manipulative behaviour
    manual skills
    social relations
    Opis:
    The aim of the paper was to described substantial symptoms making possible a clinical differential diagnosis of autism and Asperger syndrome. Those differences do not merely reflect the intensification of negative features but that Autism and Asperger syndrome are separate syndromes, which, however, share a common spectrum of symptoms. Making a differential diagnosis is essential due to different therapeutic and educational needs of children suffering from those syndromes. The most evident differences are language and communication, manipulative behaviours, social relations as well as manual skills. The first important difference is language, which has been neglected so far since the research concentrated on communication and its disorders. While language is of a high diagnostic value that allows early identification of symptoms specific for Asperger syndrome. The second difference is a very high level of manipulative behaviours in Asperger syndrome which leads to disorders in social functioning of such individuals. Therefore, dealing with manipulation is a significant therapeutic task. At the same time, manipulative behaviours occurring in Asperger syndrome should be distinguished from resistence manifested by autistic children. Moreover, children with Asperger show a need of social relations despite considerable lowering of social competencies, and failures to communicate provoke the intensification of deviant behaviours. Finally, children with autism and Asperger syndrome vary in the level of manual skills. Though initial picture may be very similar, the potential of people with Asperger syndrome for gaining proper graphomotor skills is considerably higher due to the lack of deep disorders in motor planning.
    Źródło:
    Acta Neuropsychologica; 2017, 15(1); 81-88
    1730-7503
    2084-4298
    Pojawia się w:
    Acta Neuropsychologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effects of animal-assisted therapy on parent-reported behaviour and motor activity of children with autism spectrum disorder
    Wpływ animaloterapii na zachowania i aktywność ruchową dzieci z autyzmem w ocenie rodziców
    Autorzy:
    Kręgiel, A.
    Zaworski, K.
    Kołodziej, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053566.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    animal assisted therapy
    autism
    children
    knowledge
    animaloterapia
    autyzm
    dzieci
    wiedza
    Opis:
    Background. Autism spectrum disorder (ASD) is a neurobiological disorder characterised by abnormal development noted before three years of age. One of the forms of therapy suggested to children with ASD is animal-assisted therapy (AAT). AAT is a planned and organised therapeutic intervention that aims to improve physical, cognitive, behavioural, and socioemotional performance. The present study examined the effects of AAT on parent reports of their child’s behaviour and motor activity. Material and methods. The study group consisted of 50 parents (38 females and 12 males) of children diagnosed with ASD and who participated in AAT. All participants resided in the Lubelskie Voivodeship, Poland. A questionnaire was developed for parents for this study that included demographic information, and ten questions regarding the effects of AAT on their child with ASD. Results. The most commonly reported forms of AAT among parents of children with ASD included canine-assisted therapy and equine-assisted therapy. Parents reported that AAT was associated with more animated gestures (p = 0.01), an increased frequency of verbal reactions (p = 0.02), and an increased frequency of expression of emotions and feelings (p = 0.05) among their children. Conclusions. According to parents of children with ASD, AAT has positive effects on their child’s emotion-related functioning, motor endurance, balance, and motor skills. However, access to AAT in the Lubelskie Voivodeship is limited.
    Wprowadzenie. Autyzm należy do zaburzeń neurobiologicznych, które charakteryzują się nieprawidłowym rozwojem, objawiających się przed 3 rokiem życia. Jedną z form terapii proponowanych dzieciom z ASD jest animaloterapia. Terapia z udziałem zwierząt jest planowaną i zorganizowaną interwencją terapeutyczną, której podstawowym zadaniem jest poprawa fizycznego, poznawczego, behawioralnego oraz społeczno-emocjonalnego funkcjonowania. Celem pracy była ocena efektów działania animaloterapii w opinii rodziców dzieci z autyzmem. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 50 osób – 38 kobiet i 12 mężczyzn zamieszkujących województwo lubelskie, u których dzieci zdiagnozowano ASD. Na potrzeby pracy skonstruowano autorski kwestionariusz ankiety składający się z metryczki oraz dziesięciu pytań dotyczących opinii rodziców dzieci z autyzmem na temat efektów działania animaloterapii. Wyniki. Najczęściej wybieranymi formami animaloterapii były dogoterapia oraz hipoterapia. Rodzice, których dzieci uczestniczyły w zajęciach z udziałem zwierząt wskazywali wśród efektów terapii ożywioną gestykulację (p = 0,01), zwiększone występowanie reakcji głosowych (p = 0,02) oraz częstsze okazywanie uczuć i emocji (p = 0,05). Wnioski. Terapia z udziałem zwierząt w opinii rodziców dzieci z autyzmem ma pozytywny wpływ na sferę emocjonalną, kondycję ruchową, równowagę oraz motorykę pacjentów. Dostęp do terapii z udziałem zwierząt na terenie województwa lubelskiego jest jednak ograniczony.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2019, 13, 4; 273-278
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samookaleczenia bez intencji samobójczej a zachowania samobójcze
    Non-suicidal self-injury vs. suicidal behaviour disorder
    Autorzy:
    Makowska, Iwona
    Gmitrowicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942117.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescencja
    samobójstwo
    samouszkodzenia bez intencji samobójczej
    Opis:
    Introduction: Both suicidal behaviours and non-suicidal self-injury are of major concern when dealing with youth, especially adolescent psychiatric patients. Non-suicidal self-injury is defined as direct and deliberate self-harm enacted without a desire to die. They generally present as skin cutting, but may also include self-hitting, self-biting or taking medicines in doses exceeding recommended for therapeutic effects. Self-injury may serve various purposes and stem from a variety of motives, resulting in a wide range of definitions and concepts describing the process in literature. The relationship of self-injuries with the risk of suicidal behaviours has been subject to many analyses, just like other factors of suicidal risk. Material and method: This article is a review of the body of research devoted to suicidal behaviour and non-suicidal injuries. The literature reviewed was accessed through Medline databases and the available Polish sources. Discussion: The relationship between non-suicidal and suicidal self-injury is complex. Multiple studies indicate key differences between these two categories of self-injury, including the level of suicide intent, prevalence, frequency and lethality. The article also discusses different theories that have been proposed to account for the link between non-suicidal self-injury and suicidal behaviours, including the gate control theory, the third variable theory and Joiner’s interpersonal theory, along with the most recent integrated model, proposed by Hamza et al. The latest edition of the DSM classification has adopted – for the first time – the diagnostic criteria for non-suicidal self-injury and suicidal behaviour disorder, which might be a good starting point for the attempt to unify the concepts used by carious researchers and achieve better consistency in the outcomes of various studies. Conclusion: Further research in the field of non-suicidal self-injury and suicidal behaviour is required to broaden our understanding, prediction and treatment of non-suicidal self-injury.
    Wstęp: Samookaleczenia bez intencji samobójczej i zachowania samobójcze stanowią istotny problem w populacji rozwojowej, szczególnie wśród adolescentów leczonych psychiatrycznie. Zamierzone akty autoagresji bez intencji samobójczej najczęściej obejmują cięcie skóry, ale również uderzanie, gryzienie czy przyjmowanie leków w dawkach przekraczających lecznicze. Samouszkodzenia mogą pełnić różne funkcje i wynikać z różnych motywacji, co skutkuje mnogością definicji i pojęć opisujących ten proces. Związek samouszkodzeń z ryzykiem zachowań samobójczych to przedmiot licznych analiz, podobnie jak inne czynniki ryzyka samobójstwa. Materiał i metoda: Artykuł jest przeglądem badań dotyczących zachowań samobójczych i samookaleczeń bez intencji samobójczych. Wykorzystano literaturę z baz danych Medline i dostępne artykuły polskojęzyczne. Omówienie: Związek między samookaleczeniami z intencją samobójczą a samookaleczeniami bez tej intencji jest złożony. Liczne badania wskazują na różnice w zakresie intencji, rozpowszechnienia i letalności. W artykule przedstawiono także analizę teorii próbujących wyjaśnić związek między samookaleczeniami bez intencji samobójczej a zachowaniami samobójczymi. Przybliżono m.in. teorię bramy, teorię trzeciej zmiennej i teorię interpersonalną Joinera wraz z modelem zintegrowanym zaproponowanym przez Hamzę i wsp. W najnowszej rewizji klasyfikacji DSM przyjęto po raz pierwszy kryteria diagnostyczne dla samookaleczeń bez intencji samobójczej i zachowań samobójczych, co może stanowić dobry punkt wyjścia do ujednolicenia stosowanych pojęć i poprawić spójność wyników poszczególnych badań. Wnioski: Lepsze rozumienie, przewidywanie i leczenie samookaleczeń bez intencji samobójczej wymaga prowadzenia dalszych badań.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 2; 173-179
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenia w zachowaniu u uczniów z lekką niepełnosprawnością intelektualną
    Behaviour disorders in students with mild intellectual disability
    Autorzy:
    Pająk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/646614.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Libron
    Tematy:
    behavior disorder
    a person with intellectual disability
    zaburzenia zachowania
    osoba niepełnosprawna intelektualnie
    Opis:
    Problems in behaviour disorders are important as the scale of difficult behaviours in children is ever expanding. Behavioral disorders are the result of emotional disorders and lead to social maladjustment. The problems of adaptation may be twofold: they can either appear in the form of aggressive behavior or, in the form of withdrawn behavior. McKinney points out that adjustment is not an opposite of maladjustment, because one can adjust yet in the wrong way.
    Problematyka zaburzeń w zachowaniu wydaje się istotna z uwagi na to, że coraz bardziej poszerza się skala zachowań trudnych, będących wynikiem zaburzeń emocjonalnych i prowadzących często do niedostosowania społecznego. Problemy przystosowawcze mogą mieć dwojaki charakter i pojawiać się pod postacią zachowań agresywnych lub też jako zachowania wycofane, o charakterze internalizacyjnym. McKinney33 zwraca uwagę na to, że dostosowanie nie jest przeciwieństwem niedostosowania, gdyż jednostka może się dostosować, ale w sposób niewłaściwy.
    Źródło:
    Konteksty Pedagogiczne; 2014, 2, 3
    2300-6471
    Pojawia się w:
    Konteksty Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Magnesium in pathophysiology and therapy of affective disorders
    Magnez w patofizjologii i terapii zaburzeń afektywnych
    Autorzy:
    Poleszak, E.
    Nowak, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14315.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    affective disorder
    animal
    biochemical process
    depression-like behaviour
    living organism
    magnesium
    magnesium deficiency
    man
    pathophysiology
    therapy
    Opis:
    Magnesium possesses activity in a broad range of biochemical processes in living organisms. This review focus on the role of magnesium in pathophysiological and therapeutical mechanisms of affective disorders. Magnesium as an antagonist of the N-methyl-D- -aspartate (NMDA)/glutamate receptor complex, is active in the antidepressant screen test, forced swim test in rodents. Clinical studies, although providing very limited amount of data, suggest possible efficacy of magnesium in mania (bipolar affective disorders). Magnesium deficiency induced depression-like behavior in animals, and such an effect in humans is also suggested. All the available data indicate the importance of magnesium homeostasis in pathophysiology and therapy of affective disorders.
    Magnez odgrywa znaczącą rolę w funkcjonowaniu wielu procesów biochemicznych w żywym organizmie. W pracy dokonano oceny roli magnezu w patofizjologii i terapii zaburzeń afektywnych. Magnez jako antagonista receptora NMDA wykazuje aktywność w teście wymuszonego pływania u zwierząt. Badania kliniczne, chociaż dostarczają bardzo ograniczonej liczby danych, sugerują prawdopodobną skuteczność magnezu w terapii manii (zaburzenia afektywnego dwubiegunowego). Niedobór magnezu prowadzi do pojawienia się zaburzeń depresyjnych zarówno u zwierząt, jak i ludzi. Dostępne dane wskazują na ważną rolę homeostazy magnezowej w patofizjologii i terapii zaburzeń afektywnych.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2006, 11, 3; p.389-397,fig.,ref.
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Moral reasoning of children with a severe socialisation deviation and their relation to important social norms
    Autorzy:
    Smolík,, Arnošt
    Svoboda, Zdeněk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428505.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    behaviour disorder
    morals
    frustration tolerance
    moral development
    moral conduct
    Opis:
    This text presents the partial results of a research project entitled An Analysis of the Teleological Aspects of Substitute Care Facilities and their Impact on the Value System of Children with a Severe Socialisation Deviation. The aim of the research was to assess the state of children’s personality cultivation in the area of moral development when placed in substitute care (facilities for individuals with a diagnosis of behaviour disorder). The focus of the project were children who have problems complying with important social rules at some point during their development. The level of their problems escalated up to the point of removal from the family. In this case the Czech school system offers the possibility of using alternative educational strategies implemented at special educational institutions. In the context of our research the question also remained to what extent these institutions were prepared to effectively fulfil their social obligation. An important motive for the design of this research was the current situation within society, where the system of educational facilities used to perform mandated institutional care and protective custody in the Czech Republic was subjected to different often controversial interventions in the recent years (in the opinion of experts working in this segment of educational activities). The system has undergone several rather awkward attempts to improve the work with children diagnosed with behaviour disorder. The following text is an interpretation of significant partial findings based on collected data.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2015, 3 (12); 95-115
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Risk factors increasing aggressive behaviour in psychiatric patients hospitalised with a diagnosis of bipolar disorder, schizophrenia and anxiety disorders
    Czynniki zwiększonego ryzyka zachowań agresywnych u pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie z rozpoznaniem choroby dwubiegunowej, schizofrenii i zaburzeń lękowych
    Autorzy:
    Szymaniuk, Wiktor
    Trzeciak, Katarzyna
    Balaj, Kayla
    Siembida, Jagoda
    Rajewska-Rager, Aleksandra
    Michalak, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941239.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    aggressive behaviour
    anxiety disorders
    bipolar affective disorder
    risk factors
    schizophrenia
    Opis:
    Violent and aggressive behaviour is a serious problem among hospitalised psychiatric patients. The aim of this study was to assess factors that may help predict violent behaviour in psychiatric inpatients. Method: The study group consisted of 107 patients hospitalised in the Department of Adult Psychiatry, Poznan University of Medical Sciences in Poznań, with a diagnosis of bipolar disorder (n = 58), schizophrenia (n = 39) and anxiety disorders (n = 10). Sociodemographic and clinical data were obtained through a review of medical records and patient interviews using a self-prepared questionnaire. Results: Of 107 respondents, aggressive behaviour occurred in 46 patients (42.99%). A low risk of aggressive behaviour was observed in 68 patients (63.6%), medium risk – in 37 patients (34.6%), and high risk – in 2 subjects (1.9%). The study demonstrated a significant association between aggressive behaviour and short duration of the illness (p = 0.002), the criminal history of the patient (p = 0.003), the use of sedatives (p = 0.04), unemployment (p = 0.00034) and male gender in patients with a diagnosis of bipolar disorder (p = 0.03). There were no statistically significant differences between the incidence of violence and the main diagnosis (p = 0.56). The study showed no association with alcohol (p = 0.5) and psychoactive substance abuse (p = 0.07), age (p = 0.8), addiction in family (p = 0.1), history of suicide attempt (p = 0.08) and the lack of insight into the illness (p = 0.8). Conclusions: Based on these results, it appears that the most important factors in the occurrence of aggressive behaviour were criminal history, prior violent behaviour and short duration of the illness. The use of sedative drugs and male gender were also significant risk factors.
    Zachowania gwałtowne i agresywne są poważnym problemem wśród pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie. Celem pracy była ocena czynników, które mogłyby być predyktorami występowania zachowań agresywnych. Metoda: Grupę badaną stanowiło 107 pacjentów hospitalizowanych w Klinice Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej (n = 58), schizofrenii (n = 39) i zaburzeń lękowych (n = 10). Dane  socjodemograficzne i kliniczne uzyskano poprzez przegląd dokumentacji medycznej pacjenta oraz wywiad z wykorzystaniem kwestionariusza własnego. Wyniki: Spośród 107 badanych zachowania agresywne występowały u 46 osób (42,99%). Niskie ryzyko zachowań agresywnych stwierdzono u 68 chorych (63,6%), średnie – u 37 (34,6%), a wysokie – u 2 (1,9%). Badanie wykazało znaczący związek między ryzykiem wystąpienia zachowań agresywnych a krótkim czasem trwania choroby (p = 0,002), karalnością pacjenta (p = 0,003), stosowaniem leków uspokajających (p = 0,04), brakiem zatrudnienia (p = 0,00034) i płcią męską w grupie osób z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej (p = 0,03). Nie zaobserwowano istotnych statystycznie korelacji między występowaniem agresji a typem choroby (p = 0,56). Nie wykazano również związku badanej zmiennej z uzależnieniem od alkoholu (p = 0,5) i narkotyków (p = 0,07), wiekiem (p = 0,8), uzależnieniem w rodzinie chorego (p = 0,1), liczbą prób samobójczych (p = 0,08) i brakiem wglądu w chorobę (p = 0,8). Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że najważniejszymi czynnikami ryzyka zachowań agresywnych są karalność pacjenta, występowanie w przeszłości zachowań agresywnych i krótki czas trwania choroby. Istotnymi czynnikami okazały  się także stosowanie leków uspokajających oraz płeć męska.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 1; 23-32
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies